장음표시 사용
401쪽
in M. Vas fremam. Petrum Christi Abnegatorem Ioannem juvenem stolidum, Matthaum scis.
neratorem dicereti i. Porro . una eademque Propositi alia quando meretur plures ex illis censuris , si
multiplici modo fidei sit nociva. Ut si quis fidelis diceret hodie eum Pharisaeis: Chriasus non ejicit damones, nis in Beelzebub Prin cipe Damoniorum: haec enim propositio ne dum esset sal , sed etiam temeraria, Bania is , impia, blasphema V Merelisa. Frissa eL set . quia opponeretur veritati: temeraria, quia sine ullo fundamento contradicerest communi Theologorum doctrinae: se dam
O. quia retrahens a Christo: impia, quia daemones ejiciendi Potestatem Christo neg Tetr blasphemo, quia Christum Beelzebub inferiorem ostenderet: ita etiea denique esu DL quia directe Fidei Catholicae cetposita. 13 Injuriossa ea est, quae facit injuriam alicui. ves personae. vel statui. Dixi. pers me. vel statui; nam si sit in Deum, est Hama relax Sic siquis de Resigiose ordine alis quo diceret: in ordine salin ordo, o nuia D morsus regularis observantia viget. sed lis Ma cui θ permissa es vivandi ratio, ; ille sine' dubio injuriose loqui de illo Ordine eense dus esses, quia sic loquens tali Ordini iri
Μitto alias plures hujusmodi malas qua- Iitates Propositionum in rebus Theologicis. ut iu superstitiosa, a Toganti vana, fluita. in
402쪽
quae non sunt propriae censurae Theologicae, vel saltem non multum in
Q. es Canonizatis . A Est authenticum Ecclesiae, seu summi Pontificis Testimonium ae sententia. qua definitur, defunctum aliquem inter Samelos in coelis esse collocatum, ae pro Sancto in terris a fidelibus habendum esse. Q. Qua disserentia es inter Canonizati nem U Beati Mationem R. Discrimen inter unum & alterum est. quod Canonigatio sit Doni a Papa Sentenistia de Sanε itate & gloria Canonizati, omnishus fidelibus propositi. Beatificatio autem, quae via est ad Can nigationem, est Indulgentia tantum, & Com. esto alieni Provineis, aut Religioni iacta, ut alleui defuncto Dossit certos cultus deferre. v. g. Μissam & Officium de eo celebrare. Unde in Bulla Canonigatrinis utuntur Pontifices his verbis, Definimus. Decernimus, Mandamus. In Bullis autem Beatificationis Comedimus, Indulgemus m. Q. ne Papa in Isibilis in Canonizati ne Sanctorum
R. Ita eensent Catholici Doctores. Si enim salsibilis *ssiet, eontingere posset, ut Dei - η . B b I ho.
403쪽
Precibus coleretur, tanquam Dei amicus a tota Ecclesia, Quod sanct itati ejus repugnat.
Q. Mine de Fide, lysum in hoe negotio esse in Ilibilem, ita vi Hareticus est et, qui oppos
R. Negant gravissimi Auctores , quos .eitat Prosper de Lambertinis. summus Pom,tifex sub nomine BenediEhi XIV. Lib. I. de
Canonia. Sy cap. 4s. Conveniunt quidem. Papam errare non posse in Canonigatione. Sanes Orum, & temerarium, impium di scandalosum eum fore, qui contrarium diceret: non dicunt tamen . quod esset Haereticus a quia, inquii ni. ad haeresim formalem const, tuendam necesse est quod e ror directe tem. dat contra fidem, in divina revelatione fumdatam, cum vero nec Deus revelaverit hune individuum hominem a Ρapa canonizatum .era in aeterna gloria, nee id contineatur in .divinis Scripturis . nec in Traditione, proin de formalis Haereticus esse non potest.
Contra, de Fide esse, summum Pontifi- eem falli non posse in Canonigatione Sancto. rum. S de Fide esse, Canonigatum esse sanctum, quam plurimi latissime probant: De, Fide tenendum est. quod inseritae ex duabus Propositionibus praemissis , quarum una est de Fide, & altera moraliter evidens; atqui' de Fide est, quod is, qui perseveravit inobe dientia mendatorum Dei, aeterna fruitur
ι Beatitudine , ex processibu autem factis in
404쪽
Canonizationibus evidens est moraliter e nonizandum perseverasse usque in finem inobservantia mandatorum; ergo potest Pomtifex ex his duabus praemissis deducere i ea. nonigandum esse Sanetum. - Volunt itaque sic sentientes majorem propositionem esse revelatam: minorem ex ratiocinatione Theologica deduci, ejusque veritatem cognosci a Papa per instinctum Spiritus sanct i, dc proinde conclusionem, ut dependentem a majori explicite revelata, qtum a minori revelaia seu per instinetum inspirata , diei posse de debere objectum Fidei. Ita Cardinalis noster de Laurea citatus a B ledicto XIV. supra laudato cui sententiae magis adhaerendum censet, quam Primae. Videatur cap. 43. per totum Lib. I. de C Non. II. n. Q. Quibus motivis hae Sanctorum solemiar nonizatio fe in Ereissa Dei ν Hin, . R. Hanc quaestionem aliter proponit Dominicus a SS. Trinitate, eap. s. in sibii theea maxima Pontiscum pag. 69 I. Tom. x irelatus a Benedidis XIV. in praelaudato suo
Quaeritur, inquit, cur Christus Authoaritatem canonigandi Sanctos Ecclesiae sus relinquere voluerit 8 3e respondet, id Christum concessisse ob plures congruentissimas rationes, quarum praecipue sunt sequentes. . Prima, ut etiam in terris, ubi locus amonis, legitimique certaminis eorum iuit, bans
405쪽
ss o nono Artieudo laborum suorum mercedem, triumphique '
Secunda, ut gloriae essentiali. qua gam ident in ccetis, iri e accidentalis gloria responi deat ex parte Ecclesiae militantis. Tertia, ut conjungamur' nos viatores eum illis per effectit m ac venerationem . i, lli autem sam eomprehensores uniqntur nobis eum per intercessionem & Protemonem. Quarta, ut nos eorum exemplo provo. . ieemur ad earum praesertim virtutum imita.
tionem, in quibus insignes fuerunt. Quinto, ut probetur, Gelasiam Catholia eam non latum quoad legem, sed quoad Ursonas, etiam este fanatam, dum tot justos, in Sanctos parit ac beat. τ sxta. ut inde Gentiles Haeretici eon. . fundantur, qui non habent persorias justas rennctas, quas cou:ecrent, quia vera sanoetas non potest a vera Fide disjungi & separari, , hec potest esse vera sanctitas, nisi ubi ades
i deptima, ut ita servetur Communio illa Sanctorum, quam in Symbolo Apostolorum ,
Q. Sanctorum Canonizatio fuitne in usu a temporibus Ago solorum R. Bellarminus & Baronius dicunt, tantum incoepisse anno 8o . tempore Leonis III. uui ad instantiam Caroli Magni Franeorum Aegis, Θ inridentis Imperatoris, B. Suilbe
406쪽
Symboli. 397sius vitae Ac miraculorum examine, pompa solemni Sanctyrum fastis adscripsit, quod i Deere postea alii Pontifices. Q. quomodo ergo antiquitus Sancti Cuno. niuabantur R. Voce populi, ct Episcopi Diceeesani approbatione , ut colligitur ex S. Cyprianotiis. Di t. 8. Nullus tamen Episcopus eanonigavit unis quam pro tota Ecclesa: imo nec possunt pro nune pro suis Dioecesibus ob expressam xandri Ια prohibitionem. Qui plura vult de hae materia , legat praeclarissimum opus Benedicti XIV. de C. nonigatione Sanctorum. Q. qui μι Canonizationis essectus 'R. Sequentes: Beati per Canonigati nem ad illum gradum esseruntur. Primo, ut publice deinceps ab omnibus, singulari modo Sancti habeantur dc vocen
Seeundo , ut in publicis Ecclesiae preciabus invocentur. Tertio, ut Templa & Arae in eorum meis moriam Deo dedicentur. Quarto, ut Sacrificia in eorum honorem. Deo publice offerantur. Quinto, ut dies festi in eorum memoriam publice eelebrenturi Sexto, ut imagines cum certo quodam
lumine pingantur, & ad venerandum in E clesia illustri lom ponantur,
407쪽
Sept mo , ut eorum Reliquiae pretiosis thecis includantur & publice honorentur.
Cum Cardinalium munus sit cum sancta Sede conjunctum, non incongrue de iis aliquid dieendum existimamus ; maxime, cum de Ecclesia S: summo Pontifiee sum eienter pro Tyronibus egerimus. Certum est, Pontificatum commode & persecte ab ue Consilio & aliquorum sublidio adminiis rari nec posie nec potuisse: unus enim' λ- slus tantam molem & pondus sustinere haud lPoterat, quin in partem ministerii nonnullos lidoneos adscisceret, quibuscum ardua negotia Ecclesiae, pro temporum occurrentia restinctaret . & pensum cuique Iaboris impartire.
Tales fuerunt apud Petrum Apostolorum Priseipem, Linus, Clatus, Clemens, Anael tus & Marcus Evangelista, atque alii permu ti, qui Pontificatus ejus munia & onus subierunt, & eoadjutores di consiliarii in re ge-' tenda & administranda fuere. Qui, licet nomen Cardinalium, tunc insuetum, haud habuerint, munus tamen ct officium genu, 'num, quod nunc Carismales exercent procul dubio praestiterunt.
408쪽
0. Quomodo olim vocabantur Card ni is pK. Qui nunc-dicuntur antia' quitus Presbyteri aut Diaeoni Urbis Romae
Idque constat tum ex aliis, tum ex Nica na Synodo, quae habita est sub GIυesro Po tifice, cui inter caeteros duo ita subscribunt: iVictor o Pintentius Presbstieri Urbis Roma. pro venerabili Viro Papa o Episcopo nosmGloro. Ex quo apparet. eos Pontificis locum in eo ConciIio tenuisse, quod munus Cardi- nalium proprium est. iQuin etiam aliquando post, in synodo a Grιgorio Romae habita, anno Domini I94. triginta quinque Sacerdotes subscribunt om- .nes eX nomine Ecclesiarum suarum.
Deinde Augustinus decertans contra lagianos, mentionem facit de Romanis Cl rieti, qui sub Mismo Pontifice, Coelestium α Pelagium damnarunt: at haereticos dammnare non est privatorum Clericorum; neces se est igitur eos fuisse Carrinales.
Q. Quod fuit Initium V Progressus Min
mani Cleri R. Hoc communi consensu reeeptum est, B. Petrum, cum Romae Sedem posuis set. ex omnibus recentibus Christianis prcribatissimos elegisse, quos partim Presbytero partim Diae os ordinavit. distributis utris que ordini suis muneribus. V
409쪽
. . Verum, cum adhuc exiguus & ineertus esset Presbyterorum numerus, Clitus Pontia sex a Petro tertius, eos ad quinque di vigin- ti redigisse scribitur. Marsus anno Domini m. ne confuse administrarent, ipsis Paroehias divisi, ut suam quisque Dioecesim nosset, dc in eam excolendam incumberet. 'ginus vero circa annum IV. aucto 'i jam fidelium numero, plures in unaquaque Parochia Pres eros, alios ue Clericos minstituit; quae iEcclesiae seu Paroesiae, jam lim ab illo tempore Tituli appellari coepti
Q. quais musa ha Parochia Tituli dicti
sunt R. Causam essignat Baronius in suis Amncibus ad annum Ia a. Vel quia, quidquid ex profano ad Ecclesiam adjungebatur. Inti- tutari, vel in titulam transire dicebatur, quod etiam ex quadam Gregorii Epistola intelligi potest; vel quia Presbyteri, quibus eae comα' mittebantur Eoplesiae, unguli a suis Ecclesiis nomen titulumque acciperent, ut jam non ex familiae cognomine, sed ex sua quisque Ecclesia nuncuparetur. . Hi vero Tituli frequentius quidem ab di, jus Sancti nomine, cui dedicata esset Mel sin. summebantur, ut S. Catilia, aut Sria orans Tyberim. Interdum tamen ab iis Pontificibus, qui eos titulos instituerant, ut
Iulii , aut Dareo ; interdum etiam ab iis,
410쪽
Templa ipsa aedificaverunt, ut Lurinae, Eudoxia, Turidis oci nomen desummebant. Q Horiim Titularum quis erat numerus p R. Jam dictum est, viginti quinque instrudierat Euarisus, his Succestares Pontifices alios quosdam addiderunt; sic tamen, ut via ginii & octo permanserint usque ad annum circiter I 433. id est, usque ad Calixtum III. ut unum addidit: alterum deinde Sirius V. 3 Leo x undecim; tres Iulius ILL unum Paulus IV, . unum pariter Piu1 IV., .
tres postremo Pius V. & sie unus & viginu Tituli adjecti sunt, qui illis viginti quinque veteribus Titulis uniti, quadraginta sex Tistulos essiciunt. Haec de Presbyteris, nune de Diaconisi Pauca edicemus.
Q. Guis Presisteris i iis Diae os alum. xit R. Cum Apostoli septem Diarenos instituissent Hierosolymis, ut fideli populo i
servirent; Romani pariter Pontifices Apostolorum exemplum aemulati septem Diaconos . Romae instituerunt. Verum, cum isti nullum certum locum destinatum haberent, sed promiscue sui ordinis munia obirent, Fabia- . nus Pontifex omnium primus, anno circiter 249. Urbis Regiones distribuit, suamque unia cuique assignavit, de quarum Regionum par, titione expressa est mentio in ea oratione. quam Gregorius habuit ad populum pe*ile . tiae t pore, quae adhuc extat in ejus vita. iRU H,Catechis Tom.H. . C si , ER