De successione principum, aliarumque personarum illustrium pacticia & anomala, quæ fit per confraternitatem, dissertationum nomicopoliticarum secunda, quà themidi spectanda confraternitas sistitur, præside Nicolao Martini, Jc. ... respondente Everhar

발행: 1674년

분량: 47페이지

출처: archive.org

분류:

21쪽

ri,s iis alienandi , sint. Us ructuariorum nomen exinde te nent, quod insignis intercedat ejusmodi Regibus eum usufructuario assinitas, de qua dictum memini, sed paucis, adverse, Aulerium Ad ineatum Parisiens pari. I. c. s. s. s. Uterque jus aliquod in re aliona habet, & pares hactenus videntur; sed in eo dissimilis est eondbtio; quod usifructuarii privari jus cum vita exspiret,neque ad prolem quiequam transmittatur 'Regum vero ius usustuctuarium modo personale sit, & cum vita simul intercidat; modo familiae cohaereat, qui vel quoad mares solos, vel quoad omnes, tam sceminas,illarumque descendent*s etiam, quam quoad mare ,prorsus exstincta, jus illud utile sie vocabimus) ad Proceres aut populum demum reverseratur. Exemplis, si liceret evagari, res fieret clarissima. Illud non de nihilo quibusdam in dubium vocatur , quod . Ir. Grotiuae ait, Reges, tam qiii primi eliguntur, quam qui electis legitimo ordP. ne succedunt, jure duntaxat usustuctuario regnum possidere. Enimvero,quemadmodum neque successo neque electio in se spectatae tituli sunt imperii, qui certam imperio sormam assignent, aut qui quam per se demant vel addant illimitatae potestatis regnantibus; ita ius usu fructuarium neutri, ut necessarium accidens aliquod semper est conjunctum. Omnia dependent a voluntate conferentium e pressa, & a formula, qua traditur imperium illi. qui primus eligitur, in cujus , uti Iocum, ita jura quoque, ni aliter convenerit,posteri suc

XXXI.

Usufructuariis hisee, de quibus diximus, astra opponit Regum genus, Grotius noster , qui pleno proprietatis jure habent imperium ,

seu, quod eodem recidit, regnum habent in patrimonio. Tales ex mente quidem illius fiunt, qui bello ritu es imperium quaesiverunt, rin quorumdisionem populuae aliquis, mali majoris vitandi eausa, ita sese dedidit, ut nihil exciperetur. Noti sunt essectus bellorum , ire quibus principatum facile tenet dominii acquisitio, unde & occupa- tio per bellum, inter modos acquirendi naturales resertura ICtis Romanis , cum quibus & ipse facere' idetur Ari resis et .PH. c. s. si quis d in vero simil e est, quod interpretum nonnullis placet, λητείας

τοςem tam late accipi P ilosopho. ut ci bellum includat, eo quod

22쪽

bello non sint tis aliter Graeci, ad rapiendos barbaros, quam plagusus ad Meupandas seras, utitur venator. Circa hanc imperii per bellum acquisitionem, notari diligenter meretur; nec semper, nec indissincte Regi, sed modo huicimodo ipsi populo, per bellum acquiri, prout vel Regis, vel populi auspiciis ac sumptibus, bellum fuit e

Alter modus, quo spontis suae impulsu alteri se regendum sne exceptione populus aliquis permittit, nihil habet dissicultatis apud illos, qui libertatem, publicam quoque illam, ae integri alicujus po-

puli, libere alienari, in alium, vel unum, vel uno plures, transferri Posse, veritatis convicti viribus habent persitassem. Illud scrupulum 1ajicit,qui fieri possit, ut quaedam imperia non summa, plene nihilo minus habeantur & fatendum sane, laqueos sibi ipsi tendere videri otium, quando pleno proprietatis iure, regna habere dicit illos, qui aut jure belli, aut sine erceptione, per consensum populi, imp riam tenent. Hos vero utrosque summum in suos imperium habere, nemo temere erit, qui sat inficias. In victos imperium ex arbitrio victoris, qui leges dat ,non accipit, dependet in illos, qui sine e ceptione i alterius se imperio permiserunt, quin absolutum jus coinpetat imperanti, dubium esse non potest,

XXXIII. Hactenus dicta s solide intelligantur, eb proficiunt, ut contre versis ae quae ilionibus illis, quae de adhibendo procerum aut populi

consensu, quem in hisce contra ternitatis pactis non omittendum, ni mis indistincte, Se illimitate censet Guttich b. 7. tit. c. tum praeterra,

an & quibus Principibus liceat hoc modo pacisci, solent alias agitari, rectius dijudicandis viam praemuniant. Omissis igitur illis, quos iure temporario regnantes facit H. Gromu, de his, qui pleno domi nil jure regna tenent, primo loco dicemus. Hi vero,quo minus hoc conspaternitatis pactum, non requisito Proeerum aut populi consen su .cum aliis ineant, nihil esse videtur hactenus obstaculo. Neque, de illo ut dubitemus, dominii natura & conditio pςrmittit. Sed de regnis testati nonnunquam tales leguntur. Nota sunt Attali Pergament, Nicomedis Bithynici, & Appionis Cyrenaici, ὸ veteris tutaria monumentis exempla, qualibus nec omnino recentiora xem'

23쪽

erediderim demui. si itaquepermissum est illis alienare, quin ii

etiam modo de regnis constituant,quit impediet ς Nee enim dubito, nimis indistincte pronunciasse Luzam de Penna in quicunque col. 3. c. de Arrisi s rens. Principem habere se eeta bonas Maregni, sicaumaritus erga dotem uxoris. Quae Philosophia , licet sori crepitac lis , & praesertim Gallicanis mire arrideat, minus tamen est ad sal tum doctioribus civilis prudentiae Consultis.

Tales vero Reges an hodierno tempore veneretur Europa, inquirere, invisum fuerit problema ; nee facile serunt Reges princi pesque, ut de jure suo, & quantum sbi liceat, privati disceptent. Galli, quanquam de illimitata Regis sui potestate mire paratraget

diantur, domesticaeque servitutis carmina neregrinis occentant,hanc tamen δ coronae bonis quicquam alienandi facultatem Principi non concedunt,de quo vide ineptientem Obinium don spretens.D.c. I. Ex quibus apparet, summum quidem in suos imperium, sed non plone, ut Gratiuι loquitur, habere Regem Francorum 'An sub Carolis nis quoque res se habuerit, dubitari non inepte posset,praesertim cum dc Carolus M. dc Ludovicus Pius,de regnis testati scribantur ; nisi eum Gratio velis excipere, testationem hanc commendationis magis vim apud populum habui e , quam verae atienationis. Adde quae nostra eunae suber.part. I. c. annotamus. Hoc interim certum

est, qui regnum habent in patrimonio, Regibus illud alienandi jus

posse nequaquam denegari: nam quod de temperamento illo, quo Iubditorum consensum nihilominus adhiberi melius sit, nonnulli dicunt, consilii magis est quam praecepti, neque huc vere pertinet.

XXXV.

Ast aliter longe fuerit pronunciandum, si deussifructuariisset . mo sit 3 hi enim, quia nihil vere suum possident, quod ususfructus

docet conditio, nihil ex bonis illis alienare, neque de a lienis disponore, citra Procerum aut populi contensum possunt. Et illos quidem, quorum personalis tantummodo est electio,& quorum jus omne cum vita simul exspirat, ut nec descendentibus, nedum agnatis. quicquam debeatur, quia post mortem demomesscctum pactio habet, ab ejdem prorsus excludi constat. Quando autem certae familiae regnum jure

usustuctuario traditum est, si Procerum aut populi consensus accedat, pactio.

24쪽

pactioni loeum seri posse, dubitandum non est. Et tum β easum

conventione expressum e enire c*ntingat, populo ipsi, non quae in populo illo imperium tenet, familiae Regiae regnum acquiritur. sed quia sane rarius evenit, ut Reges tale confraternitatis inter se pactum ineant, nobis hic etiam tanto licebit esse brevioribus.

. Notandum porro circa Reges illos est, triplex bonorum genus, in regnis praesertim usu fructuariis inveniri; quaedam bona Coronae immobilia dicuntur , quae sunt Principis, qua talis,&publica, nec aliter tamen ad Principem pertinent, quam qt. ille corporis istius muralis, quod civitatem dicimus, caput repraesentat. Alia Regis constituunt Domanium,suntque fiscalia illa jura ac praedia, Principi a populo aut Proceribus assignata, E quorum proventibus annuis, quos suos facit, dignitatem suam melius Princeps tueatur ; vide Horom. Francog. c. p. Chonis. de Domanio Limn. N.RF. Li. c. 8. Resia. deis Regat P. I. I. Auber. I. I. c. 3. Quaedam denique sunt res Princi- Ium patrimoniales, quas neque intuitu regni, neque a resno possient,sed, vel ante adeptam dignitatem regiam,jam tum tenebant 3 vel

postea legitime acquisiverunt. Priora duo bonorum genera Rex usii fructuarius neque alienare, neque de illis disponere potest ue quoad posteriora res secus habet, quicquid in contrarium ineptissime nio. statur Auber deri 2.pretens, i. I. c. a. qui bona haec, per aditionem regni, cum. bonis coronae confundi, frigidis aliquot usus similibus.

contendit.

XVII.

De imperantibus in statu unius actum hactenus est. Diximus supra , uno ueri casu posse, ut, qui Rempubl. polyarchieam habent in manu, cum finitimo populo, aut qui in illo jus imperii habet, pactum confraternitatis inire possint, nimirum si in Aristocratico aut Oligarchico statu, penes unius timiliae paucos homines alienabit ter in imperium. Hic enim, quia contingere potest, ut ista familia, quae Remp. hoc modo possidet, aliquando emoriatur, nihil obstati quo minus pactum hoc possit aliquem habere effectum. Tali, Olitarchiae,vetus Corinthiorum respublica nobis exhibet exemplum,

quae regio sisIphi stemmate exstincto, cum sub Herculis posteris,quia Bacchide, Prumidis filio , Bachiadae dicebantur , more regio fuis-

25쪽

set adianistrati j tandem post Interitum Tolesiis , regimen unius Ase

ma Oligarchica commutavit, ita ut penes istos Bacchiadas esset imperium, iique ex suo ordine praesides Reipubl. qui Prytanes audi hant , ad usque Cypselidarum tyrannidem daret, uti ex Herodoto Ecnusania tradit iam Emmius in descript. RaetuM. Corinthiacae.

sequuntur porro personae, quarum potest interesse, quo magis minusve pactum tale fiat. Has vero duplicis ordinis deprehendo quarundam,juris in re quaesiti rationeonterest; suntaliae, luarum res vitur, ob aliquod inde olim proventurum vel commodum vel in commodum. Illi sunt necesfitudine quadam conjuncti, quae cum sit alia sanguinis ,& alia matrimonii, illa tantum praesentis est negocii Quae sanguinis dicitur, vel descendentium est, vel a latere venienti um, illorum prima est causa, licet quoad sexum nonnullibi digere tiam, jus, quod est singulorum populorum, eonstituat. Est, ubi pari eum masculis iure, quoad successiones legitimas,censentur isminae; est, ubi a successione in res immobiles prorsas excluduntur, Non nullibi ad res illas immobiles, non nili masculis deficientibus, solae admittuntur, quae Graecis dicuntur ἐπίκληροι. alleubi denique illis clusis praeferuntur agnati. Quae quidem a lege eivili esse omnia, vi dubitaverit eruditus; re in nudi, naturae juris terminis seectata, aliud obtinet. Sed &illud fuerit observandum ; cum succemonibus hominum privatorum aliter multo rem esse comparatam, deque ii iis aliud statuendum, quam si de Resu & Principii successone, quae stio agitetur i, de quo negotio late disserere instituti fines excedit. De iure liberorum superjus actum ; tantum de taminis hic ut breviter dicamus, restat.

x XXIX. Duplicem regnorum s si e successiva illa laetint, sye heredita

ria successionem dari, alteram agnaticam , cognaticam alteram, te tantur historiae, tam veteres, quam recintiores. Primum successio nis, quam oneriem agnaricam, & juris Francici vocat Gratius de I. R. 12.e. . n.M. genus,in florentissimo Francoram regno servatur, quamitae salica primitusintroduom,Franci loriantiu ι de cujus asserti

verita.

26쪽

veritate tamen haud de nihilo liceat dubitare, quam sbἱ persuadiri aegerrime passa est Iohanna Ludo iei Hu tmistia, quae patruo Phili

po litem de regno movit, nec ipsis illud negantibus Francogallit. Cognatio se dupliciter habet , aut enim taminas admittit, exstantibus adhue aliis eiusdem stirpis agnatis, ita ut filia primogeniti prae feratur patruo: aut non nisi in deficientium agnatorum easum is minis addicit successionem. Talis cognatica successio quondam suit apud Aragonios, quae proximioribus aliis masculis non existen

tibus, teste Maris , patruum siliae Regis praeferebat. Ex quibus, ut hoc objtet adiciam , apparet, Dustra neum jus aliquod in Arar niam, Gallos Andegavenses, ob Iolantam Petri IV. siliam, Ludovico Ludovici Andegavensis filio nuptam ,praetendisse. In regnis, ubi agnaticae successioni tantummodo locus relinquitur, eum taminis nihil debeatur,neaue jus aliquod in regni bonis habeant quaesitum,cuominus ejusmodi confra ternitates , in familiae quoad mares exstin. ae casum, libere ineantur,nihil est impedimento. secus vero res lia. bet, sitaminax etiam certis casibus ad regni successionem leges asmittant; tuae enim pacta lixe succestaria, nisi semilia quoad omnes, etiam taminas, emortua, non valebunt. Quae taminarum circa successiones, in rebuspubi prodisserente illarum conditione, debeat esse ratio, multis edisserere praesentis non est instituti. Sussietat hie in .dice quasi digito ostendisse, non naturalem aliqua m, sed civilem tam tum rationem velle, ut quoad successiones illas, in bona praesertim immobilia , deterioris alicubi sit conditionis sequior sexus, de quo argumento prolixius, disertatione posteriore tractabitur. XL. Illa autem', quam modo dirimus, ratio civisis, cum neque iura cognationis naturalis tollere, neque, quin liberorum censu filiae v niant, emere vere possit; hinc taminis superstitibus certa quaedam portio in pecunia numerata. aliisque bonis mobilibus ut plurimum consistens, relinquenda est, ex qua dignitatem lucri,& pro personarum coaditione, digne possint elocari. cujus quantitatem nisi partium consensu expleta tatutam, pacti successorii formula contineat. personae dignitas ac conditio facile definiet. Hane fiammam ex pacto succedeates cxsolvete tenuatur ι est enim hac universitatis bonorum

27쪽

natura, ut & commoda & incommoda habeat conjuncta, lacit F. G bon. pog. Aecedit praeterea, quod res cum suo onere transeat, neque plus juris praetendere successore in ejusmodi bonis possunt, quam desuncti possessores habuerunt, qui ad dotem hanc, sceminis pro personarum ac generis conditione dandam, non civili duntaxat,

1ed naturali etiam jure fuerunt obstricti. Qui fieri igitur potest, ut ab onere isthoe sint eximii successores r . XLI.

A sceminis priusquam abeamus, verbo videtur adhuc mo nendum,quo d de seudo sceminino,h.e.a foemina primum acquisito liblud enim proprie scemineum dici notum est deque bonis allodiali bus, quorum &superstites sceminae sunt capaces , an nimirum pacta Mesccessoria deisiis etiam in praejudicium ipsarum seminarum fieri rossint nonnulli movent, tantae non esse dissicultatis, quin ex illis, quae de iure, in alterius bonis alteri quaesito , supra dixi, facili nego. eio possint expediri. Nec opus est, ut cum Besiode pact. c. q. p. 8 inter nudasceminea a sceminis descendentia, & seuda a masculii quisdem acquisita, ita tamen ut etiam foeminae sint illorum par ticipes,dis stinguamus. Non attento hoc sueminarum praejudicio, pacta co fraternitatis de nudis ejusmodi fieri posse, modo sceminae paciscentia um existant heredes , accisiendo nimirum certam pecuηia Iummamis, Vsii inpacto desinatam, quae hoc in casu vicem legitimae praesentare videatur, verius sibi videri dicit Guttich. th. s. iit. b. cui sen tentiae quo minus accedam, inter alias, quas adducere liceret,rationes,liaee cum primis obstat, quod quoad jus illud quaestum, nemini sine i cto suo ausserendum, discrimen inter mares & sceminas nullum Omnino ponat Jus Na turpe. Neque magis huc spectat, quod de legit ma relicta assert idem 3 quamvis enim ipso naturae jure liberis hareadeo debeatur, ut quoad alimenta necessaria legibus humanis tolli

nequaquam possit, M. de LB .a. c. 7. F. . exinde tamen non conscitur, hae relicta , de coetetis bonis posse pro lubitu dissioni. Nam quod de querela inossiciosi per legitimam sublata ICtis scribitur,d

bium non est, quin civilis Romanorum juris sapiat rigorem. Non igitur tutius solum est, & aequitati magis consentaneum , ut idem

Guttich. loquitur, si etiam ad inpes urae hum mut tionem , mina

28쪽

Sum qu que tempore initae eonventionis exissentiam, eaUreos requba μν ι sed omnino necessarium, & nequaquam praetermittendum.

XLII.

Proximum post descendentes de ascendentibus enim,illorumque successione, non opus est, ut hic agamus locum occupant a latere venientes; quos in agnatos & cognatos distingui, pervulga tum est. Horum utrorumq; successio,licet eodem seretquo descendentium,sundamento . probabili scit. voluntatis .defuncti conjectura, nitatur , minus attamen expedita est, sive dicta in modo voluntatis, quondam domini, conjecturam, sive discrepantes hac in parte civiles singulorum Populorum leges attendas. Etenim vertissimum est, quod dicit Gr rius is L B. l. a. c. .F. λ ubi desunt liberi, quibus naturaliter desera tur fuccessio, minui esse rem expessitam, nec ulla in parte magis varia re leges. In nonnullis civitatibus, pari cum agnatis jure,salvo tamen Proximiore fradu, censentur cognati: nonnulli bi jussuccessionis ab intestato nullum competit cognatis,sed soli,post descendentes,agnati admittuntur. Sic olim in Republ. Romana ex lege XII. Tabb. d cemvirali, exclusis cognatis,sbii succedebant agnati, quo ipso familiarum propagationi ac dignitati fuit haud dubie consultum. Unde hauserint Romani , non latet eruditos ; simile quid alibi quoque filii observatum. Ne nunc dicam, quod ad remotiores alicubi gra

dus hae e successio extendatur.

XLIII. Ista vero, quae in legibus singulorum populorum, quoad sae-eesssionem hane, a latere venientium, repetatur varietas, ex duobus praecipue sontibus videtur emanasse. Primum iacio, minus evidentem, circa collateralium successionem,delancti voluntatis confecturam , quae quemadmodum quoad descendentes, naturali magis ratioue, propter naturae quam maxime congruentem parentum in liberos benivolentiam, perpetuo certa est, ita si de propinquis,& ne- cessitudine attinentibus aliis, incidat quaestio, non pauca occurruntiquae praesumptam hanc voluntatis conjecturam haud leviter interis dum convellant. Sunt amici, sunt, qui beneficiis quam plurimis nos reddiderunt suos, quosque maeis proinde quam propinquos istos, parum de nobis ut plurimum sollicitos, amamus, ne dicam,

amare fas est. Hic si praesumptae, sed morte intercepta defunctorum

29쪽

voluntates aliquod habere momentum deberent potius illi, quam

his , hereditates essent addicendae. Et haec quidem , ut opinor, dimellis voluntatum, quoad colla ter ales praesertim, conjectura, liberiorem illam, non legandi modo, sed de bonis omnibus testandi licentiam in civitates nonnullas introduxisse primitiis videtur.

XLIV.

Alter legum circa collateralium siccessionem variantium sens, est di .et sus ille diversarum rerumpub. genius, sui non permittit, ut, a piendarum ab intestato hereditatum, umilis ut in quavis civitate ratio. Atqui hinc fieri videmus, 'ut in nonnullis quidem Rebuspubl. masculi,& ex illis descendentes, staminis illarumque progenie potiora serant ; alibi nullo sexus attento discrimine, pari omnes ordi dine. habeantur,de quo pluribus hic disserere, proximae dissertationis argumentum seret occupare. Cceteroquin de legitimae collatera. lium successionis fundamento plura qui desiderat, Grotium c. a. l. adeat, quem erudita profecto in hoc argumento industria fuisse versatum. nemo, nisi aut indoctus, aut improbus, dissilebitur.

XLV.

Ad negocium nunc erunt dicta hactenus applicanda. Quoniam igitur,si quid, circa successiones illas collateralium legitimas,lege ali- qu, civili cautum fuerit,id observari, jus naturae dictitat ri exinde sane apparet, si uuando jus aliquod in spe succedendi certa sui datum habent a latere venientes, illorum consensum, in constituendo confra. ternitatis pacto, non utilem duntaxat, ad lites forte praecavendas, esse, sed omnino etiam ac necessariis requiri. Neque aliter hactenus judicarunt gentes Europaeae, in quibus domicilium juri constaternitatis est permissum. Suadet idem ratio naturalis, quae jubet ita pacisci, ne pactium alterius alteri praejudicet, neve iniqua conditio, citra meritum praecedens, inseratur. Praecipit porro civilis utilitas,inquiete & tranquillitate, non in tumultibus ac bellis, societa tis civia iis vinculum dissolventibus, omnesque roboris ac virium Reipubl. nervos incidentibus, collocata. Ipse denique praecipuus pacti successorii scopus, successio videlicet, in demortuae familiae bona, id exigere quodammodo possit videri, ut illorum, quorum interest quovis modo, consensus adhibeatur. Quia enim pleraeque Principum iamiliae

pluribus inter se lineis sunt discretae, facile poterit contingere , ut

30쪽

mciscens linea, quoad masculos, emoriatur : quo easu si ad istius

rami liae lineam alteram, pacto non inclusam,ut fieri fas est, successo, non obstante pacto hoc, devolvatur, omnis pacti vis corruet; quippaeui succedens illa agnatorum linea non consensit, nec ad illud sero vandum proinde est obligata. Secus vero quin res habeat, quoad consensum illum, si aut pacto, aut moribus, aut legibus civitatis, aut

ob seudum noviter quaesitum l. I. Huaetis. I. g. a. s tit. I insin. ni

hil agnatis debeatur, dubium esse non potest. x LVI. Ordo nos jam vocat ad illas personas, quarum rem agi supra di

ximus, ab aliquod inde proventurum, vel commodum, vel incommodum. Subditos intelligo, quorum ut interest, ne aut incertae spei, aut ignotis dominis relinquantur; ita, ne cuivis Principi aut Domino subjiciantur, vel eum primis interesse certum est. Multis poterat hic dedisserente subditorum conditione, pro diverso Reipubl. statu , de imperio quorundam Principum despotico, morum, legum ac religio nis diversitate, unde non minimum subditis incommodum sceptus

enascitur, disseri ι denique an Reges & Principes, quibus parentium salus accommodum suprema lex esse debet, cum diversae religionis Principibus, & Urannico in suos imperio grassari solitis, pacta talia possint inire,& confraternitatem paciscit Cceterum quia haec omnia politici sunt examinis, ultimae dissertationis argumento cum aliis re .servantur. Illud huc pertinet inquirere; an Principi liceat Jubdito inpitis, cum Principe tali, fu, c in dominio Hierior fortuna subritis memenda, pactum confraternitatis inire t Non uno hic modo videtur distinguendum, tum inter Reges ipsos; tum inter illud , quod exterius licet, adeoque impune fit,& quod a recti regula exorbitat, sive in justicia interna, strictoque jure, positum sit illud, sive latiora aequitatis aconiciorum spadia ingrediatur. Qui regnum aut princiis patum in bonis ac patrimonio habent,s naturam dominii nude aein se spectes, quo minus, inconsultis, quinimo nolentibus subditis, cum quovis alio Principe hoc modo paciscantur, nihil est hactentia obstaculo. Neque huic paciscendi facultati ossicit, quod liberi ho mines, quales sunt utique, qui civili imperio, etiam regio, parent, non esse dicuntur in commercio; neque enim de hominibus, led perpetuo homines illos regendi jure, quod in commercio esse, nemo Da tacia

SEARCH

MENU NAVIGATION