장음표시 사용
41쪽
omnino tollunt ἰ vel ad esta saltem bona restrἰngunt, leges' plurimo
rum populorum civiles. Improbanda quod absurdum in ipsius Dei de successione, quam legitimam fuisse pene omnem, superius ostem sum, populo Ista litico data legislatio.
Contra bonos mores, & plenum tristissimi periculosissimiq;ὰ
ventus esse confraternitatis pactum, dicunt. Sed quomodo, vel unde Quaeso probant χ Adducitur lex . C. de inuti sis. de lex D. C. depa I. Prior interpositam de successione futura stipulationem contra bonos mores esse dicit. i Verba legi hujus dextre sunt accipienda, quidque per bonos mores intelligi debeat, sedulo in vestigandum. Non placet Sichardus ad Cis n. 8. ubi dieit; aliter accipi bonos mores in Jure Civili, aliter in Iure Canonico. Iure Civili, quicquid est
contra publicam utilitatem, etiam in directe, improbum dc contra bonos mores haberi: exempla facit donationem inter patrem dc filium in potestate consututum , donationem inter virum dc uxorem, constante matrimonio l. 1. g. h. t. De Jure autem Canonico illud tantum contra bonos mores dici, quod inducit peccatum; laudat pro se Baldum b. s in L pactum quod dotali I . qu. I. de Collat. Rectius, quin imo textibus juris longe convenientius ita rem proponi crediderim ; hane duobus intelligi modis posse, proprie scit. ac improprie. Priore modo accepta, disconvenientiam, ab eo, quod necessita. tem in se continet moralem, significat. Ita moribus prohiberi dicum tur illa, quae jure gentium, h. e. naturali in vetitum eunt l. 8.e I. 32. s. I a. de R. N. LI s .f. de conssit. Insit. Hoc significatu contra bonos mores esse constaternitatem.nemo sanus dixerit. Altera hujus acceptio est impropria, qua contra bonos mores esse dicuntur,
quae lege aliqua civili sunt prohibita ; dc hoe sensu Diocletiano de
Maaimiano Impp. praedictae legis autoribus sumi videtur, nisi quis vo. tum captandae mortis alienae ante oculos habuisse Principes,velit divi. nare. Dicta igitur lex nihil aliud hactenus dicit, quam initam de s tura successione stipulatione, certis tantummodo casibus, de quibus infra,exceptis, civili jure prohiberi, aut futura in bona alterius lueessio nem in pactum deduci non posse, quod nemo inficias temere iverit.
Notandum porro est, dictam.legem quartam de successione unitate-
42쪽
lieeat ita nune loqui intelligeadam , 'ae praesenti adeo' negoso, vix esse, ut tuto posta applicari. LXII.
Posterior lex, quae est ultima c. de pact. οὐ M s ιristi stat aenis inulosissimi Gentia plenas proclamat de latura successione aut hereditate pactiones. Cceterum nec illa probe intellecta huc potest referri. casus legis hie est: Duo pluresve de latura, tertii adhuc viventis, quam sperant, hereditate, ex cognatione sorte ad illos devolvenda, deque certis modis in eadem hereditate observandis, paciscuntur. An valeat pactum quaerituri Negat Iustinianus Imp. additis ratio. nibus: unicum tamen hunc excipit casum; nisi tertius ille, de cujus hereditate agitur. suam paciscentibus voluntatem accommodaverit, inque ea, ad extremum vitae suae spacium, perseveraritilcum talis consensus captandae mortis alterias votum tollat. At vero, in pacto cons ternitatis, non agitur dehereditate tertii, pacto non comprehens sed ipsi paciscentes de bonis suis paciscuntur. Quod s jam de succensione tertii alicujus pacisci, dummodo voluntatem suam is accommodet, permissum est; quanto magis dominis, de re sua, in demortuae sirpis alterius casam, constituentibus, poterat videri hoc permit
4 a1G LX iii Quod de modis acquirendae hereditatis duobus ordinariis ex ι . . desuo s leg. bo. σ s. uo. Insit. per quave s. acq. nonnulli denique afferunt, leviculum sane est , neque enim, quod extraordinarium est, hoe ipso statim legibus est prohibitum. Quod si in vim
ultimae voluntatis, ut nonnulli volunt, pactionem talem valere statuas; duarum familiarum,quae, ut duae prisonae morales, in hoc actu spectantur, mutuum & reciprocum, irrevocabile tamen, habebis
ruasi testamentum. An igitur & qt. iuri civili constaternitas adve et , ex hactenus dictis perspicere, fuerit, sic opinor, cuivis in facili. LXJ V. Num vero possit jurament' confirmari, disceptandi nonnullos.
subit lubido. Negantibus adstipulatur Limnauae deI. P. l. 6. c. 8. n. IB. citat pro sua sententia Zasium a l. 61 .st. de V. O.n I. s Sicbarae ad L . Goz t. cum quibus etiam facit Danici sito I. P. c. II. Quat consu
43쪽
consequentiae lege ex adductis textibus id eolligant, ipsi viderint. Argumentis legum certare, suis non caret dubiis dc dissicultatibus. Jure Civili non illam esse juramentis vim tributam, ut pactis jure lioquin invalidis robur aliquod addant, plus quam est notissimum. Secus tamen res habet , si de jure Pontificio quaeras, si a. ext. depis. - . ubi repudiandae hereditatis pactum juramento dicitur firmari.
Illud paucis prius addendum , quam hinc porro progrediamur,easibus aliquot permissam jure Rom. civili, de tutura successione a ruirenda pactionem. Primus est in l. 3. s. a. f.pro Jorio, ubi de her ita te tertii. incerta de dubia, quam in societatem bonorum omnium universalem venire, deque ea pacisci licere, Paulus IC. respondet,sp ciuilis proponitur casus, qui licet huc proprie non spectet, hoc tamen probat ; de hereditate satura permixtum esse, quandoque pactiones inire. A lterum lex I'. C. G po. ohibet, quo militibus ad praelii discrimen pergentibus, ob communem mortis fortunam, paelicendi rinvicem licentia, Principalium constitutionum prompto saψore se loquuntur Imperatores) conceditur 3 vide praeter Goth. in not. marisa, bos cs Brunnem ad d. l. Quomodo pro confirmando confraternitatis, inter Principes, Germaniae praesertim, pacto, Doctorum no nulli lege hac abutantur, ex illis, quae de jure militari quam lurimis tantopere jactato, Hssere. I. dixi, non potest elle obleurum Pacti huius militaris a nostro discrimen exin martifesto dignoscitur, quod in vim ultimae voluntatis valeat, sive, ut Imperatori loqui placet. Oim postremi iudicii obtineat, ae ante mortem proinde sit revocabile, neque liberam testamenti faciendi impediat facultatem. Tettius ea legis ultima C eod. quam paulo ante paucissimis ex instituro dedimus
explicitam. Dicta haec de Iure Rom civili in praesens ita sussiciant.
per Germaniam quo iure primitus invaluerint, inter samilias Principum illustres pacta confraternitatis, difert. I. fuit indicatum. De requisitis etiam, tam essentialibus, ut loquuntur , quam quae peraecidens in sum, eatam dupera. prolixius est expositum. Restat hic Gnicum duntaxat inquirendum 3 an hodierno a buc tempore pacta hae inter Principes Germanos, aut exteros Imperii cri es, de nora ineanda ,
44쪽
cumprimis Electorum consensuι insuper fir nec arivi l Non exigui ponderis esse quaestionem , dicit Guttich. de Const. th. ό tit. a. imus vero decisionem dependere ait E decisione hujus: An nimirum Imperator, hodiernis moribuι ,rosit defudis, Imperio aperto, alios remfudaret Laudat Bocer. de Regal. c. a. n. 61. sec. q. n. I s. Bornis. MDnaefat. Reip. c. 27. Rosenu. de Duae c. s. conia. 1 2. n. communi α veteri insistentes regulae. Tuod quilibet dominuν fea 6 rem sibi mpertam denuo alii comedere possis ; decidum etiam, Imperatorem adhuc hane habere potestatem, ιum usa in Me nondum sit restricta, nono sante Capit. Ciroli apud Suid. l. I. In contrariam mox opini nem ipse descendit. Coeterum quid opus erat tanto conatur Plana,
neque ullis implicita dissicultatibus res esti quod jam dicenda facient
cumprimis autem probe hic attendendum τι κννο νον : eontroinversia non est de Statibus sive Prineipibus confoederatis, h. e. illis, qui eo pacto possunt laedi, quorum consensum omnino necessarium este, extra certaminis discrimen pono. Sed neque rationes desunt, e con- fraternitatis effectibus petendae, nec exemplum, quod pactio Saxonisco Hennebergica suppeditat, in qua confoederatae Domus Hassiacae consensum suisse requisitum, scriptorum testimoniis certum est, vi de Mascul. th. s I. Reusser. Hol. I. Cons. 3. n. r. Neque confundendae sunt etiam diveris quaestiones, quarum altera de bonis vacanti fus& ea ducis, altera de seudo olim vacaturo concepta est, neque hujus decisio ex alterius decisione, ut male censet Guttich. c. .L uti latenus dependet. Quam fuerit omnino ad ineundas confraternit tes, confirmatio Caesaris olim necessaria, disert. l. ostendimus , quae sola aut omissa, aut denegata, pactum facit ipsis jure nullum. Deo negatae confirmationis ςXemplum ponit Limnaeuι i. . c. 8. n. 17 Neque requisitis ad pacti validitatem necessariis , aut Statuum aut D. lectorum consensum, ab ullo scriptore videas accenseri. Et ita ad Maximiliani I. Cauaris usque tempora res sese.dubio procul habuit.
Postea lege Germanorum regia, seu per Capitulationes Imperatorias, aliud constilutum nonnulli putant. Detendenda: huic sen- P. tentiu
45쪽
tentiae patrocinia quaerunt e G t. c μοι V. art. 24. quam compeii
dio contractam l. I. .de flat. rellig. U Reip. Suid in exhibet, Ferae nan ι Iart. 22. say. Rudo hilari. i 2. Matthiae art. V. Verum omnes hosce textus , de bonis vacantibus, ct quocunque modo, sive refutatione, sive delicto. aut morte vasalli, Imperio apertis, loq*i, verba adeo clare testantur, ut jure mireris, quid Buxtors tam , rumaerem Ac Lim um movere' potuerit, ut erroris, nescio cujus incusarant Rocerum H Regal. c. a. n. 6 I. sc. . n. I s. qui Capitulationis Carolinae articulum 2 . de bonis vaeantibus aecepit. Neque eompendiosa Suidani ver siO.ut ex Buxtorsio vult Guttich. , & adstipulatur Limnaeio, Rocerum decepit. Ipsa lubet verba huc appone
dentdcc. Quae posteriora verba satis indicant : de bonis vacantibus Graeci vocant αοεατο I) dictam eapitulationem intelligendam 3 neque aliter interpretari illa potuit ipse sui immemor Limn. in Amnot. ad art. 2 . Capit. Carol. verbo leediglicta heimsallen i citat A. B. c. T. f. ult. Quod autem de ususseucius nudatis consolidatione cum directo dominio Imperii, textum intelligi deberet, vult idem , verbo ste eni ad rem parum, ne dicam, nihil confext. Praeterquam enim quod abususructu seudi natura longe distat, titulo perpetuo, &adversus ipsos directos dominos vindicandi jure, gaudens, nemo temere dixerit, pactionis ineundae tempore, bona, de quibus futuri confratres paciscuntur, imperio vacare. Cassium itaque praesidium est, quod occupat Lim/--: nec enim sequitur; de seudis, Imperio aper iis,& vacantibus, pro lubitu non potest disponere Imperator, ergo de nondum vacantibus inita a Principibus pacta coniirmandi jus quoque nullum habet.
Placet in hoc negocio, quod erebro nimis sermone alias nostri usurpini ICti. erubescendum sine lege sequi. Enimvero, si illa, seculis fere aliquo usitata, solius Imperatoris confirmatio, lege aliqua post- modo ri fuit re fricta . sequitur, illam restrictionem in lege contineri vel ἰ ρητόν, ut loquuntur, vel κ. ἡ τί- 2ων Παν. Prius, citra temeritatis uotam, nemo tam audax est, qui contenderit. Po-
46쪽
qui securit, hactenus vidi neminem. Quod itaque mutatum non est, cur stare prohibeatur ὶ Praeter , quod vel cum primis observandum,& maximi in hac controversia momenti est censendum; an non Carolus V, irrequisito Electorum & Statuum consensu , pactam inter Saxonas&Hennebergicos constaternitatem, anno seculi superioris post quinquagesimum quinto confirmavit Z Ubi igitur exempla , rerumque adstant testimonia, quid opus est verbis ' Accedit denique, quod illa scriptorum nonnullis tantopere jactata, de reducendis ad patrimonium imperii publicum, seudis hoc modo vacantibus, constitutio, ad praesens usque tempus, ne unico quidem potuerit actu in praxin vocari, fatente, ac insignibus exemplis duobus declarante ipso Limnaeo ad ae capit. art. 2 . verbo bel alteir. De Wilhelmi Juliacensium Ducum ultimi bonis Imperio vacantibus, qui sucrint exorti hoc seculo tumultus, in recente est omnibus memoria. Frustra igitur Guttichiuν. & qui cum eo saciunt, Limnaeu/ c. a. I. & Carsaop. ad L Reg. c. c. . . n. 8'. ad legem, quae usu nunquam obtinuit, pro decidenda hac lite, provocant; neque, quo minus sola Imperatoris confirmatione talia pacta adhuc hodieque valida reddantur, quicquam videtur hactenus obstare. Quae cum ita sint nova illa de Electorum, aut reliquorum etiam Imperii Statuum, consensu, cautela non opus habebunt pacturi, rusi
forte cum Carpropio c. a. l. dicere velis: tutius agere Prancsses, Ho-
aura successione inpicem Pa sentes , si desuper non solum C aris confirmationem, sed eae reliquorum Imperii Statuum, veIsaltem Archi- Principum Electorum con equm s a probationem requirant. Quod ipsum cum magis sit honestatis, quam praecisae necessitatis, magisq; consilii quam praecepti, hic in controversiam vocare, nihil ad rem attinet. An igitur & qt juri, tam naturali, quam voluntario con-Veniat constaternitas, ex his perspicuum est Atque se