De incorrigibilium expulsione ab ordinibus regularibus tractatus absolutissimus in tres partes diuisus ... Opus vtile praelatis regularibus, tum prouincialibus tum generalibus omnino necessarium ab Ludouico Maria ab Ameno ..

발행: 1704년

분량: 224페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

31쪽

I 8 Pars I. Quaest. IV.

s o Esipondeo, quod quinque

requiruntur ἔ Primum est recidiuatio expellendi in graue crimen . Secundum est monitio, seu Poenae reiteratae , Reo incussae, ad eius correctionem. Tertium est processiis institutus iuxta ordinum Constitutiones, in ordine ad expulsionem. Quartum est formalis carceratio exispellendi, in ieiunio, & penitentia Et quintum incorrigibilitas in eodem . Et haec probantur ex Decreto

Sacrae Congregationis Concilii , is

sic sonante : A' Rὸligionibus nubus

anniypatio in ieiunio, di poenitentia probetur in ea reerabus: : Elapso au tem an ost .s nihIlomιnus non respuerit :: eycι tandem possi. Annua autem carceratio rcdacta est ad sex menses per nuperrimum eiusdem

Congregationis Decretum , quod tradidimus supra num. 32. De singulis porro supradictis per quaestiones sequentes disputabimus.

32쪽

Quaest. U. I 0

Cuius generis debent esse delicta, ut per ea fiat locus eXpulsionit

iorum ordinis eorsus , eensenda IT 2 ae fuerunt vitia ,sant eo M. sunt Trauiora quoad expulso- tu me morer . nem. 38 Corpus Doliticum ordinis, anal

Dimnum temporale origo j tria giee se habet ad naturale . Ohs iactura . 39 Ca se, ob gras Ordines dese 4ntro Exemesa delictorum, per rube po- a Perfectione. tes ρινι expulso. D ticia non tam grama, seorsu D Esipondeo,sententiam com- Iampla ,s eoaceruentur ,sunt o munis Doctorum igra et a ad expulsonem. quod delicta, ob quae potest eqpelli 3I Expulsio cur inuenta μν ne pa- incorrigibilis , debent ese delidia si pialitεν . via , Ut crimen proprietatis, serti, ho Delicta impunita inae,e- mh micidij,& huiusmodi, & hoc de dii

Iurara de Acto .

47 Grauitas Miletorum a Tauriate theologi ea , υei legati commen-juratur .

33쪽

eto Pars I.

num. i 3 Et sundamentum esse potest, quia poena, ut iusta ait, debet proportionali delicto: & cum expulsio ab Oidine sigrauis, imo grauissima poena, requirit etiam, grauia delicia commissa suisle .

Optime quidem dictum : sed

difficultas non leuis est, a quonam talis grauitas iit mensuranda, puta, an grauitate theologica, an a legali.

Gravitatem theologicam Voco cam, quae oritur a crimine, tanquam offcnsilio Dei, qui in tantum grauius o Lsenditur, in quantum factum criminale opponitur grauiori praecepto, quod respicit excellentius obiectium . Proinde crimina contra praecepta primae tabulae, grauiora sunt caeteris, quae sunt contra alia praecepta Decalogi,

quia illa habent pro obiecto ipsum

Deum, caetera autem respiciunt proximum . Gravitatem legalem voco eam, quae mensuratur a grauitate poenarum, quas leges humanae sanxerunt

pro nonnullis delictis, quae, licet non sint extreme ostensilua Dei, tam cia,quia valde conturbant Rempublicam, aut

laedunt ius Principis,atroci vindicta puniuntur ; ut patet de crimine fallis monetae , lais Maicitatis, & huiusmodi. S Hoc supposito, dico, in ordine ad eypulsoncm , delictorum grauitatem esse mensi irandam potius

iuxta sellam grauitatis legalis, quam theologicae ; dummodo municipali alicui Religionis legi contrarium non caucatur. Ratio & quidem euidentiis ma) deducitur ex supracitato Sac. Congregationis Decreto, 18 vhi ha-bctur: ne contagione potiora pluri-mrs perdat, tanquam pecus morbIda, ω m. mbrum putre eyci tandem p

st: quod concordat pluribus Cationibus, si9 in quibus habetur, quod

causa finalis expulsonis est, ne Relia

glossi incorrigibiles, conuiuendo cum alijs, peruertant alios prauis exemplis malae eorum vitae . Ex hoc ergo habetur intentum, puta, quod consideratio indcinnitatis, & communis boni totius Rcligionis causa est, quaespermissa sit lucorrigibilium expulso; unde deducere licet, quod, in ordine ad hoc, grauiora censeri Ecbeant illacrimina , quae magis laedere possunt

totum Religionis corpus, si ad anteis uertendum tale damnum expulsio dinatur.

49 Hic porro libet aduertere,

quod, qtiam uis in citato Decreto, MCanonibus videatur considerari damnum tantummodo spirituale Religionis, puta, ne ab In corrigibilium exemplo , ac consortio caeteri Religiosi pe uertantur; tamen hoc non debet accipi limitate, & taxatiue, sed tantum demonstrative, & exemplariter. Si-uidem non solum ad euitandum amnum spirituale, sed etiam omne aliud graue dctrimcntum temporale,

fieri debet expulso. Ratio est, quia moraliter impollibile est, quod temporale damnum aliquod detur , ad quod non sequatur etiam aliqua spiritualis iactura. Nam ob temporale Religionis damnum Religiosa quie Sconturbatur, qua interrupta , etiam interrumpitur orationis exercitium, murmurationes vigent contra eos,

qui causam damno dederunt ; si illi

ignorantur, multa fiunt iudicia temeraria; contra cos oriuntur odia, simultates &c. Profecto furtum, factum de rebus aut communibus Monasterij, aut applicatis usui particularis Religios, damnum tantummodo temporale insert; sed quot damna sipiritualia causat, praesertim quando sur ignoraturi Iudicent, qui intra Claustra

versantur.

o Deduco ex hoc, quod omnia delicta , per quae communitas Rcli, glosa, ex transgresso nibus, coaceruatim sumptis , & ab codem patratis, grauiter

34쪽

Quaest. V. EI

grauiter damnificari potest spiritualiter, aut temporaliter, censenda sunt graitia, ita, ut inuentus incolligibilis

in illis, potest expelli ab Ordine. Do

plures casus, maxime practicabiles. Sit Frater inquietus, qui arrepta qua-uis, etiam sibi praestituta occasione, excandes at contra proximum ; ei conuicietur ; iniuriis prouocet ; famam eius aut coram, aut clam proscindat; aut etiam percutiat. Sit Frater linguosus, qui, quae ab uno audit, ad alium reserat, saepe saepius in malum sensum detorta, Si semper audia, ob quod rixae , odia , ac simultates Oriantur: qui apud Saeculares diuulsat, quae intra Claultra accidunt, cum

Religionis infamia: qui omnia, quae videt, quae in secreto audit,& etiam, quae sub naturali sigillo,& aliquoties sacramentali excepit, nulla sacta locorum, rerum , pei natum discretione , solitus est effutire, ex quo inter S. culares, aut Fratres natae sunt dis cordiae : qui dicacitatibus, murmura tionibus, detractionibus, maxime contra Superiores , probosque Religiosos, Conuentum perturbet. Sit Frater seditiosus, qui Familiam Conuentus in partes scindat, causitque in Religione schismata, ob quae tres, aut qua tuor, ab eo seducti, conuenticulas nocturnas faciunt, aliorum consortium auersantur; obseruant, carpuntque eo tum facta, & quamuis indifferentia, in malam partem interpretantur;scripturiendo epistolas per Prouinciam ad eorum amicos, aliorum famam deturpant ; mandatis Superioris localis sub coloratis praetextibus obedire, Sc munera Conuentus sub excusatione impotentiae ex ficta aegritudine, subire recusant; in Superiorem, aut aliquem, seu aliquos, sibi inuisoq, conspirant, Larticulos, aut notas componunt, quas

uno labio ad Prouincialem in visitatione dc serunt; sue quod peius est, di frequentius accidit per memorialia ad Superiores Generales, ad Protectorem, seu ad Sacram Congrcgationem, calumnijs plena,transmittunt;& etiam non raro apud Saecul res contra illos malignitatem propriam exercent, & spiritum auersonis ini illant, ut illos auersentur . Sit Frater relaxatus, qui omnibus viiijs maculatus , ceu diabolica pianthera, Claustro, ceu cauea interclusus , vivat; ventri deditus, Obsonia particularia, vinaque generosa , non contentus communi frugalitate, undequaq; conquirat, & in propria cella, nocturno tempore, maxime diebus ieiuniorum alios ad comessationes invitet, ad quas propria symbola quisquis conferre tenetur, post quas aut murmurationibus, aut impudicis narrationibus, aut aleis, noctis horae consumuntur: Saecularibus negotijs applicatus semper

habet, ob quae extra Conuentum eua getur, S ad multam noctena reditum retardat; Chorum, orationem mcnia

talem fugit; communi resemoni, ac alijs religiosis exercitijs non interest; si aliquando ad Chorum conuenit, aut dormit , aut ridet , aut mus stat, ac

alios ab attentione Ostic ij Diuini aue tit; sedet, dum alij stant, indecenter, & incomposite in itallo sistitur; vadit, reditque ad locum, postquam

per rimas os iij, aut cancellos, aut aulaeo diducto, flaminas in Ecclesia existetates contemplatus est: latrunculus ex usu modo olcra, modo fructus,

modo foris communis viridarij, ut ad amicas seculares transmittat, sussuratur; modo adulterina claui a coquina, penu, cellauinaria esculenta, oculentaque surripit; modo viri li-nim ς alteri sportulam ; alteri mancu- tergium: alteri sedariolum ; mappulas in Ecelesia ; candelas in Sacri illa; queteque potest, ab alio tum Cellis aufert; alienas literas invadit, intcrcipit,

a petit, vulgat &c. sicque unitierstina Conuentum conturbat. Sit Frater scandalosus, qui inter saeculares vir-sans nunc obscenis verbis, nunc impudicis narrationibus; modo voracitate in m cnsa; modo compotavonibus

35쪽

2 2, Pars I.

bus in popinis , ob quas non raro nutantibus plantis, ebrius in sero ad Conuentum redire solitus sit ) Ileli giosam vitam deturpat: nimius essem, si de omnibus vellem scribere in specie , ob quae Religiosa Resipublica apud Saeculares vulneratur in scima, Stin scipsa inquietatur a talibus, qui inhabitu claui irati vitiosam vitam , ac

saecularem mentem nutriunt . Sint igitur ex supia recensitis, ut praesel tu Heligiosam Rempublicam conturban-ths, inqui tantcs, ac denigrantes, qui pluries moniti, correcti,& paenitentiati, malam vitὰm non mutarciat, dico

saluo scin per meliori iudicio , posse per Superiores , struata dcbita sol ma , expelli, quamuis delicta, magis atrocia praedictis, non commiserint; sup-rlcnte in huiusmodi dclinquentibus,

oco intenssuae , extensua grauitate,

Orta a quotidiana huiusmodi transgressionum multiplicitate, aqua saepe saepius grauius Religioni infertur detrimentum , quam ab intensilia, ea scilicci, quae ex commissone unius, vel altei ius molliserae culpae consurgit,

praeciso scandalo. si Ratio est, quia, ut dictum est supra nun . a. expulsio incorrigibilium inuenta est , ac a legibus praescripta principaliter fauore publici Belisionis boni. Et haec cst ratio, quare in cap. Cum mn ob bimine. de ludic. Clelicus incorrisibilis ludici Saeculari puniendus traditur . Puta,

ne incorrigibilis possis esse perditio

plurimorum; S pari modo ex eodem sundamento induela est expulso a Religionibus. Palam aulcm est quot, &quanta damna proueniunt a malis Religiosis, quorum schemata, paulo supra data sunt. Nam ex eorum prauitate caeteri Religiosi intra Claustra inqui tantur, ac damnis cantur in anima eorum, mores imbuendo, aut eorum personas ob eorum male facta, per quae damnificantur, odio mortali prosicqvcndo : pari formiter damnis cantur icmporaliter; nam ex scandali; illotum extra Claustra citeri mald audiunt apud Saecia lares, arguentes in alijssimilitudinem morum, Sc Religio patitur in fama, quasi in sinu suo nutriat homines pei verssis; & sic videatur relaxata Si quidcm , quamuis Superiores poenitentias,& correctiones adhibeant talibus, illae tamcn Saecularibus non innotescunt; & cum sic penitentiati maneant adhuc incorrigibiles , iure merito Saeculares aut uis mant . eos incorrectos permitti a Superioribus impune peccare , Sc hoc pacto censetur Religio tanquam in sto

corpore relaxata, cum ita Xta D. Bonaven uram talis iure existimanda sit Religio, non quando mali ho minc sin ea repetiuntur nam etiam in Collegio Apostolico repertus est Petrus, abnegans Magistrum, ludas eundem prodens, se Thomas de illo incredulus ) scd quando tales dclinquunt, nec puniuntur. Ne igitur videatur Religio eos minime castigare, deueniendum est ad poenam patentem,& omnibus cognitam, quae est expulso ab O

dine auea Conuenit nobiscum in hac conclusione Rodelicus, qui a) docet posse expclli a Religione Fratrem, qui

contra praeceptum Regulae saepe saepius pecuniam contre4tauit; aleatum ludum prohibitum cum Saecularibus exercuit, cum maximo Religionis detrimento, Si Saecularium scandalo, ScFratrum etiam , quos ad ludendum prouocabat , docendo eos alcarum

ludum prohibitum; S: inter Fratres ipsos discordias disseminando; mcndacijs, εἰ dolis eos infamando; seditiones, factiones, schismata in Coi uentu sustitando S c. si tanacia haec adsint sine spe alicuius correctionis, Si emendationis ad meliorem frugum. Rationem porro talis conclusionis assiserit esse declarationem quandam Pamlamenti Parisiensis, quod nLmpe in criminibus grauibus , in quibus nori imponitur

36쪽

Quaest. V. 23

imponitur poena mortis, reputatur L le- flati . liquet, quod haec Ob illa moraricus incorrigibili , ad c flectum ut de- tem Clerico dare non potest, sed tanfractatus tradi potIit brachio saeculari, tum modo eum feνιν e poena legItιma, si bis ii ii venia fuit data; quam decla- puta, legalem paenam inflingere, qu rationem refert, Si laudat Cιarus.& lem nempe leX sancit pro eo crimine.

Salaeuo. b Vnde deducit, quod, si

Clericus ratione incorrigibilitatis in delictis, etiam in quibus poena mortis non datur, quia atrocissima non sunt tradi potest brachio saeculari, pari modo Religiosius incorrigibilis in delictis , quae non sunt de atrocioribus,

possit S Religione expelli.

ue 3 Obiter vero laic aduerto, quod traditio brachio saeculari, de qua loquitur dicta declaxatio, sobrie est imtelligenda; haec enim regulariter sonat, quod, si Ecclesiasticus brachio

saeculari relaxatur, hoc sit ad effectum assiciendi eum ultimo suplicio. Hoc autem minime esse potest, nisi quidditas ipsa criminis mortem rein uirat, ut haeresis, assaffinium, salsi-catio monetae &c., & in his casibus non requiritur incorrigibilitas , quae supponit re incidentiam in idem , aut simile crimen; sed sussicit unum crimen, ut notum est. Sequitur ergo,

uod traditio brachio saecu Iari accipiebet pro priuatione priuilegij Fori,uo gaudent Clerici. Et hoc mani se. e deducitur a quodam Canone sc), in quo habetur, quod, si Clericus depositus , excommunicatus, & anathemat iratus ab Ecclesiastico perseueret incorrigibilis, per saeuiaram potestatem eomprimendus est i ita quod εi deputetur extiriam, vel alia luitima poena ferιatur . Vbi aduertere oportet, quod Ecclesiasticus tales poenas Cletico potest dare ob crimina, quae nullo modo mortem merentur, puta si esset ebriosus , aleator, concubinarius , histrio &c., & in his maneret iugiter incorrigibilis. Si ergo eo mρνι- mendus committitur saeti lars pote-

in quod labitur Clericus; quod perinde est, ac si Canon idem dixisset, Clericus , ut praesertur in corrigibilis, Foticareat priuilcgio . Pari ergo modo etiam Regularis incorrigibilis in delictis, Religioni valde noctuis, quamuis in he non grauioribus, potest piluari priuilegio Fori Regularis, & tradi alteri Foro, puta, Saeculari, puniendus de delisitis, si quae deinceps committet, Quod est idem, quod ab Ordine expelli. 54 Nec dicendum, quod ad tantam poenam, quanta est expulsio, incongruum sit deuenire, si in atroci tibus delictis non inueniatur Reus incorrigibilis ; Sc cum supra dicta venire potius debeant nomine desectuum, ac imperfectionum, quam delictorum, non possint tanta poena r tionabiliter vindicari.

ues Reseondeo enim , quod delicta Religioiorum dupliciter considoranda sunt, nempe absolute, & in se; ac relative, seu comparative ad aliud, puta, ad Religionem . Absolute atrocia delicta sunt ea, quae ex se summam grauitatem aut thcologicam , aut legalem important, ut haeresis, crimen fallae monetae Scc. Relative autem sunt ea, quae, quamuis in se

atrocia non sint, ex eorum tamen continuatione atrox damnum inferunt Religioni. In primi atroci poena punitur delictum, etiam semel commissum , ut ob haeresim formalem Reus traditur morti; Oh homicidium appensatum Religiosus damnatur ad triremes &c. In secundis, punitur potius consuetudo , quam crimen ς &cum ex consuetudine continua delinquendi atrox damnum eueniat Reli. gioni, iustum est, ut per expulsione in Religio liberctur a damno, quod sustinet; nec tamen per cam exput: us grauem

37쪽

grauem poenam corporalem sustinet, do semel, aut bis committuntur ; sed cum in se considerata talia deIicta quando abeunt in consuetudinem, Matrocia non sint . incongruum qui- ut aiebat Seneca, qua fuerunt v tia .dem censerem, si ob ea delicta, quo- morti siunt, aliud est agendum : non Tum dedimus exempla supra num. so. enim amplius corrigendum est CK- fetet indire te expulsio ab ordine, men, sed consuetudo, quae, Cum in- damnando Reum ad triremes, tanta corrigibilis sit, iudiciali iustitiae gladio enim non possunt censeri in se deli- est resecanda. Oleum est paterna mo-cta illa, ut tantam poenam corpora- nitio; serrum est paternalis seuera Pulem mereantur : non tamen incon- nitio; si ergo in Religioso in corrigi-grua est, dum per expulsiouem Reus bili vulnus nec oleo, nec ferro cura- paruam paenam corporalem subit; tur, ad mandatum Hippocratis deue-

Iiberatur tamen Religio ab atroci niendum est ad ignem iudicialem eκ- damno . pulsi is ; Sc iuxta fabulam hydrae. Is Videbitur sorte multis durum huic, noua capita, post unius absci Gesse, quod ex supra recensitis crimini- sonem progerminanti, adhibendus est hus, quae videntur potius castiganda Herculeus ignis. paternis poenitentijs, deueniri possit 18 Pensandum Praelatis est, quod ad iudicialem poenam expulsionis, & politicum Religionis corpus analo scio, plerosque huic sententiae , tan- gice se habet ad naturale,&quemad- quam nouae, aduersaturos. Sed ro- mod sim hoc patitur a qualitatibus go, atque obtestor Superiores, ut be- phusicis, sibi contrariis, sic etiam il- ne attendant ad hunc punctum ς si lud laed Itur a moralibus . Videmus ridem ex hoc neglecto euenit , ut porro, quod humanum corpus ad in egulares ordines infelicibus his teritum deducitur non tandem extemporibus tanquam , oheul EG febri acuta ,&maligna, ac aliis symmclesiae peripsemata contemptui ha- tomatis violentis, ac mortalibus ; sed heantur , quia Religionem propriam etiam ex iterica, aut scabiosa palli a malis huiusmodi , ac perniciosis ne, si haec insuperabiliter per remedia, hominibus non expurgant, & nutriunt in corpore regnat. Videntur quidem in proprijs visceribus induratos huius- leues,& cutaneae aegritudines; si ta-

modi scyrrhos, ac incurabiles cancre- men contumaces pharmacis sunt, ex nas, per quas tabidum redditur to- diuturnitate grauiores , internosque tum Religionis corpus, vergens ad in- morbos inducunt, per quos moritur

teritum. Quaenam suit caula, quod homo. Hoc idem est in Religione, transactis saeculis ab Ecclesia Dei fue- pustulae quidem, ac crustulae scabiosirint suppressi, ac destructi tot ordines hominis videntur deseditis illi, quos Begularest Profecto, non ob aliam, suptia diximus, nec grauia delicta ap- nisi, quia illi non amplius utiles, imo parent, si cum grauioribus compa noctui per scandala Mundo Christia- rentur. Sed, si incurabiles probanturno erant. Et quomodo a sancta pri- a remedijs monitionum , coirectio-maeua eorum institutione totaliter num , paternarumque Punitionum,

desciuerunt i Certe non ob aliud, non minus, quam grauiora illis malamisi, quia Religionem eorum Superio- in corpore Religioso causant, ob quae res purgare neglexerunt, ehciendo im ad mortem sensim, sine sensu illud corrigibilcs, ac eos separando a bo- declinat. nis ,& exemplaribus. θ' Concedo alias causas,ob quas

s Concedo quidem , tales ut Religiones a persectione deficiunt, exusu pia diximus ) desectus in Religiosis stere, praeter rerum humana tum conisella paterna vi a castigandos , an. ditionem, cuius ingenium est sollici-lante

38쪽

Quaest. U.

tante D mone ad mala esse procliuem Scio ex principalioribus esse, quod, qui veniunt ad Urdinem , non olnnes veniunt a Deo vocati, nec moti unico fine seruiendi Deo, & in virtutibus proficiendi; sed inducti non pauci a suasionibus, εἰ non raro etiam ac ac tiuo impulsu Patris, qui copiosa familia onerariis, filios compellit ad Claustrum; alios etiam multos, qui lab res Saeculi pertaes, & re domi angusta, transeunt ad vitam Regularem , ut otiose, & cum commoditate vivant. Hi sunt, ut suci in opum alveari inutiles , & damnos, Sc in his potissimum conspiciuntur incorrigibiles tales Religionis aegritudines. Si ergo in recipiendo aduentantes ad ordinem,decipiuntur Prylati quilibet enim Nouitiorum talium mentitur intentum;

omnesque dicunt profiteri velle Reli- rosam vitam ad famulandum Deo ,: expost ex incorrigibili malorum

morum continuatione deprendunt prauam ab initio intentionem eorum, debent Religionem expurgare, ne to tum corpus ordinis inficiatur, Si tam enormiter, ut dietim accidit, ab illis damnificatum.

v AESTIO VI.

An ob unicum atrocissimum crimen possit fieri expussio Religiosia proprio Ordine tsVΜΜARIUM

63 Deorragiίιias praesae trone ruri neqait expeII , ni is tesis de facto . Infamia Relisionis ex fandalo to, reparator per poenam. 64 Tνina monitio est de forma legis an eausa expal ms. Poena, fata dei,eIo, face dis Leo

63 Satisfactio damn/ , quod sub tReligio pro flandara , habetur suffieienter per damnasaonem

ritatis, si se opponunt ,posteriori parendum est. ZI Damnum Religionis refreινίμ test per damnationem Rea ad

triremes .

39쪽

16 Pars I.

-Espondeo, quod multorum 1 Doctorum sao sententia fuit , quod expelli pollit ab Ordine

suo Rcligiosius ob unum tantum grauissimum, Sc atrocissimum delictum . Fundamcnta ipsorum sunt, quia committens tale delictum, praeuiimptione iuris, habetur pio incorrisibili . Secundo, quia potest esse delictum it, atrox , Si scandalosum , ut non possit alia via consuli honori Religionis, nisi per expulsionem; Sc cum bonum Communit iis praeserendum sit bono priuato, sequitur , quod expulsio fieri possit. sertio, quia trina monitio, Sccorrectio non est de forma legis, qua omissa corruat actus, ted datur ad solemnitatem experimenti ; sed tale experimentum haberi potest absque tali solemnitate ; nam a grauitate commissi delicti cognoscitur, Reum esse hominem perditum, ac Religioni perniciolum . inarto, quia in hoc

casu non tantum attenditur emendatio delinquentis, quantum satisfactio, danda pro scandalo, quae haberi non potcii, nisi per expulsionem . Quinto, quia in cap. sinat. de stat. Monacb. conceditur , ilitatoribus expcllere

contumaces ab Ordine; Sc contumacia, licet requirat regulariter trinam monitionem , tamen valet una pro tribus, igitur ob unum tantum crimen contumacie potest fieri expulsio.

Sexto, liquet, quod ob homicidium Religiosius debet damnari ad triremes , talis autem damnatus,etiam pol poenam, non potest ad Religionem recipi , quia infamis est, sed debet manere expulsus ab Ordine; ergo &c. Septi-

mo, quia, si probabiliter timerentur Religioni aut grauis in L mia, aut graue scandalum , si eν pulsio dissetetur, aut ordinaretur Causa, iuxta praestriintum Sacrae Congregationis, quae re quirit incorrigibilitatem post iii nam poenitentiam pio triplici dclicto) p icti non obstante tali Decreto ceue niri ad expuli onem ς 'am expulso Rei in tali casu est de iure natui ali, cui derogari nequit per ius positiuum humanum; ai nec Papa agens etiam de plenitudine potestat s , intendit impeis ire ea, quae sunt de iure naturali. aa Octauo, confirmatur ex concesssonibus pii V ,relatis a Pe ij tincti Oc.c C., quibus ordini S. Hieronum i in Hispania conceditur , 8c indulgetur, quod Generalis, vel Ministri eiusdem ReligionisAde consilio Fratium, possint Fratres dclinquentes in cas bus, quibus quis de iure communi esset ad mortem damnandus, habitu Religionis spoliare, ab eaque expellere. Quo

pitui legio gaudent omnes communicationem habcntcs.

si Sed haec sententia minim8 potest sustine ii. Fundamcntum, Sc qui dem ineluctabile, est quod unica ratio, ob quam licita est incorrigibilitas delinquentis probata ; non enim ex eo, quod Religiosus semel, aut bis delinquit, esto quod delinquat grauissime expelli potet ab Urdide,dum modo paratus sit corrigi. Nec faciliquod adducitur ex aduerso, nempe, quod pr sumptione iuris incorrigibilis censeri possit, qui grauissimum commisit sc lus. Hoc enim salsum est; nam,ut benEscripsit Roderieus, s a 3 potest quis atrocissime desiquisse, & ex post gratia Dei

preventus fixi ritum compunctionis concipere, pς nitentiaeque tum signa, tum frumis producere. Neque ex hoc,

Disitirco by Coos le

40쪽

Quaest. UI. 27

quod quis maIus est, it se malum ostendit, mala faciendo, potest ideo incorrigibilis censeri, nam, ut dicebat D. Augustinus a4), utrum ilia

malo Perseueraturus M. Vnoramus .

proinde nullius, dum vivit, desperam da est correctio. Et ex scripturis sacris habemus, maximos peccatores Per penitentiam in maximos Sanctos euasisse, ut patet de David, Saulo, Nagdalena Scc. 6a Palam autem est, quod, si Canones expulsionem permittunt, hoc faciunt, non ob atrocitatem delicti, semel commissi, sed ex perseuerantia in malo, etiam post adhibitam semel,

atque iterum, & tertio correptionem, aut ob contumaciam, quae prodit incorrigibilitatem, ut patet ex Canonibus, quos dedimus supra niam. 4., Scsequentibus. Et circa hanc conclusionem non est amplius ambigendum,

cum clara sit dispositio Decreti Sacrae Congregationis, dati supra num. I., in quo expulsio non permittitur, nisi iudicialiter probata incorrigibilitate post triplex crimen, monitiones, Pin nas , ac carcerem, & hu c veritati su scribunt passim Doctores. as)έ3 Nec faciunt fundamenta, in contrarium adducta. Ad primum enim respondemus, non sussicere ad expulsionem, quod Religiosus censeatur in corrigibilis , prς sumptione iuris, sed requiritur, quod probatus sit talis de fasto post correctiones, paenitentias, & carceres per continuationem in mala vita. Vndε unum de litium atrox, per quod talis praesumptio inducitur, non sufficit ad expulsionem. Ad secundum concedimus, quod binnum commune praeserendum sit bono

particulari; sed negamus dari practice

casum, in quo alia via, quam per empulsionem non possit reparari dam- sum Religionis, secutum ob scandalum, datum a particulari Religioso, v tnotauit etiam Pasorinus. a 6 Si quidem quodvis scandalum datum, Scinfamia , ex eo eXurgens, reparatur per congruam poenam, datam delinquenti , de qua poena, ut pote satisfactoria publicae iustitiae , publice coninstat; nec infamata remanet tota Religio ob particularium delicta, sed infamatur, tamquam relaxata, quando

publicis delictis publica conueniens poena minime datur. Liberabitur ergo Religio a tali damno, si ob atrox delimam , licet semel commissum, Reus ad triremes damnetur ; talis enim poena facile publicatur, & Saeeulares scandalirati de delicto, aedificantur ob iustam poenam datam, it damnum

Religionis resarcitur 64 Ad tertium negamus, quod trina monitio sit tantum de solemnitate, Sc non de sorma legis, loquendo in hoc cai. Concelso enim, quod in ferenda censura una monitio in -- qua tamen assignati sint tres termini competentes possit aequivalere tribus , non tamen hoc verificatur in materia expulsionis. Siquidem in Ca-none, a in alias citato, in quo a signatur forma relaxandi Clericum ρο- testati laicae puniendum , tanquam forma assignatur triplex poena , succelsue danda criminoso recidiuanti . nempe depositio , excommunicatio, Sc anathema; poena autem, data pro delieto, succedit loco monitionis, ne amplius delinquatur. Diximus autem supra num. S ., quod expulsio ab ordine aequivalet priuationi Fori ut enim Clericus traditus potestati laicae puniendus, priuatur priuilegio Fori Ecclesiastici ς ita Regularis expulsus priuatur exemptione Fori Regulatis,

SEARCH

MENU NAVIGATION