장음표시 사용
11쪽
Eodem nomine adficiuntur majuscula , Papa, Cardinalis, Primas, Patriarcha, Archiepiscopus, Episcopui
S minora munera, seu dignitates uti vocant, Archidiaconus, Abbas, Gnonicus, cetera. Etiam flatir cum significat auctoritatem , & dignitatem, eo que nominamus vel veteres Episcopos, Vel Senatores, vel Cardinales : non vero cum significat Parentem . At non habent majusculam nomina artificum,
pictor , nauta , figulus, cetera. s. Praesbiter vero , Iacerdos, di conui , subdiaconus , elericus, nisi sint
argumentum nostrae orationis , mi nuscula congruentius scribuntur.
Eadem de caussa distinguuntur littera majuscula dignitatis abstracta no mina : ut siperium, Regnum, pro digni tale Inperatoris, ct Regis; Confulatui, cetera. Etiam Papatus , Episcopatμ iAbbatia, Canonicatus, pro ordine Sdignitate, non vero pro ossicio, aut reditu Ecclesiastico . Idque vel Latin lingua , vel vulgata scribantur: ux
12쪽
LATINA . IIcipitania, Governo , Regimento pro munere Tribuni , vulgo Coronet ;netoireriam)r , Chantrado , Deari,
f. Verum appellativa nomina, quae illa abstracta designant, minuscula scri bi fatis esse videtur: ut regnum, crPr tor , provincia, oppidum, casellum, sic I , , terrώ , genἷ, nstio , populus, reliqua: etiamsi pro nomine proprio accipiantur. Eo magis, quod haec adhibentur plerumque nominibus propriis, quae illam habent: iccirco supervacanea est alia majuscula . VII. Adjectiva nomina quae ex substantivis propriis , aut hominum, ut Aristotelicus, Platonicus ; aut nationum , ut Turcieus, Anglicus, Latinus, Asiaticus ; aut sectae, ut Chrisianus , Ethnicus, Gentilis,Calpinian s,Atheus, ut scientiae, ut Philosophicus , Mathematicus, Oratorius; majuscula primitivorum more scribuntur . g. Adjectiva vero quae ex nominimbus dignitatis, aut similibus, ut inpς
13쪽
riolis, regius, confularis , senatorius, yprα orius, papalis, eardinalicius, mi- Rilὸnuscula scribuntur. Inportunum siqui- finidem est, tot majusculas adhibere , cum jyy
sensus satis superque fit palam , & viri j Lelegantissimi eodem modo scribunt. hunVIII. De adverbiis autem haec mo- αῖ neo. Adverbia illa majuscula exscribi tit debent, quae ducuntur a nominibus m)Propriis, vel hominis, ut Arisotelice, 'qPistorice , Gesiane ; vel nationis, ut 'λ Turcise , Anglice, Latine, Gallice . ix Cum enim idem significet Aristotelice, Liac Aristotelis more; convenientius ma- id juscula insignitur, quandoquidem illa linomina numquam minusculam habent. sq. Alia vero adverbia, quae ex disci pli is deducuntur, ut pbilosophice, re ν Θ matice, grammatice ; ut etiam illa ii quae eX Officiis, v. g. senatorie, relis, patrἔs baliter, papaliter, chrisiane, 'gentriuer; melius minuscula scribun- itur: nam ct primitiva nomina inter cum minusculam habent , & super acaneum est tot majusculas apponere '
14쪽
LAT IN A. Is VIIII. Quae hucusque diximus limitari solent a viris politissimis & acerrimi judicii, cum duo vocabula conjunguntur , quae seorsum litteram majusculam habent: haec enim si uniuntur, nomen generale majusculam amittit,& tamtum ponitur in alio, quod arctiorem significationem habet. Nam cum majusculae litterae minus sint decentes quam minusculae; quippe quae aequalitatem versuum , & elegantiam scripturae interrumpunt ; nec nisi majoris distinctionis causa adjungantur; fit consequens, ubi satis distincta sunt vocabula , illam inportune adhiberi: & consultius esse alterutram tam tum scribere.
Hinc bene scribo, poeta Etruscus, orator Romanus, philosophia Peripat lica , theologia Moralis, secto Platonica , concilium Oecumenicum , Romana ecclesia, hisoria Litteraria, tes mentum Vetus , ει Novum , Darius rex , Pompeius consul, fides Christiana,Lζο popa , Joannes Episcopus, jus Cano-
15쪽
s. Occurrunt tamen casus non nulli , in quibus paullo vehementior ratio suadet, utrumque vocabulum majuscula scribere, vel consuetudinis, vel distinctionis & claritatis causa. Sic no men Iesus Christus veteri more utraque majuscula exaratur,immo plerumque Sconvenientius singulis litteris majusculis. Etiam Senatus Populusque Roma Eus: nisi forte compendiaria scribamu ,
S. P. Qi R. & Excellenii us , G Di iri mus, cum in aliqua inscriptio
ne, aut alio loco scribitur: & nomina propria hominum , tametsi plura sint, nitus Pomponius Atticus. In titulis Ve ro librorum, & lapidibus omnia m 'iuscula scribuntur, exceptis particulis nec, que, ceteris, si character est rotundior : quod si litterae omnes sunt majusculae, etiam particulae veteri morst Romano. In inscriptionibus vero ca pitum , aut sectionum sufficit maju scula insignire vocem illam, quae est ar
Praeterea cum appellationem Soπ-
16쪽
LATINA . IInbl. Hi , aut Beati, Ecclesiastico more, filio alicui tribuimus ; invaluit usus ut ma-us z. jusculam adhiberemus, hoc modo, sit. IV Augusinus : vel etiam cum nomicidi ni proprio hominis gentilem appel--igit lationem adjungimus r ut Aristoteles ictit Stagirita, Plato Atheniensis. ij Praeterea scribuntur etiam ma- libra juscula tituli & inscriptiones librorum,idius, cum inter scribendum laudantur: v. g.
i , cum dico, ita Cicero de Finibus Bo-ρtib nstrum, G Malorum: Aristoteles de uiti Parvis Naturalibus , cetera . Nam si si, i sisib i , aut parvis minuscula distin- ις , gueretur, Videremur aliis non librum est. ita inscriptum, sed argumentum libricilis memorare: iccirco melius haec maju- . et sculis distinguemus. Eodem modo cum ut via compendiaria aliquid laudo, ma-,jit justula perbelle utor r v. g. U.T. Veturici. restamentum. J.C. Iesus Griffus r M. F. iij r. N. Aorci Filius , Marci Nopos,lit. cetera : idque vel cli aractere Romano, vel cursioο scriba m.
sis X. Solet etiam materia, de qua
17쪽
quisque disputat, majuscula insigniri.
. . Grammatica , Beneficia, Logica , Poetica. Si tamen haec frequentius Occurrunt nomina in eodem capite, lassicit prima vice majusculam appo nere, deinde minusculam. Potest tamen haec littera omitti in characterems s. si lineam vocabulo supponimus quod Typographi in cursipum mutant. e. g. Disputat quis de Ideis uno capi
te: cumque haec nomina occurrant
saepissime, sufficit scribendo, si necesse
est, lineam subtus scribere , id it . quae, si typo describuntur, cursvo characte re distinguuntur ; ne tot litteras ma justulas inutiliter multiplicemus: quod tamen pro prudentia scribentis faciendum est. XI. Adjungitur etiam majuscula animi affectionibus, cum more per sonarum inducuntur: v. g. Zelot Mes vehementissima omnium animi mo tionum . Amor omnia superat.
Noscitur ex superbia. J Ysus non pericuretur irrisionibus perditi sonorum homi num. XII.
18쪽
LATINA . I 9XII. Postremo cum quis loquens inducitur, hujus oratio littera majuscula debet insigniri: V. g. Alexander admitti Abdolovmum protinus j0- sit , diuque eontemptatus, inquit , Comporis habitus famae generis non repugnat : sed libet scire , inopiam qua patientia tulerit. Tum lue , Utinam , inquit, eodem animo regnum pati possim. Hae manus fusserere desiderio meo.
nihil habenti nihil defuit. i) Quod si ferino, qui alicui tribuitur , longior
esset; convenientius puncto finali cla deretur : minimum duobus punctis, hoc modo: Cum ergo Orator ad P.M.
accederet, sic Iocutus es: Tanta es, F. Pater, tuarum virtuIrem fama, Iamra dicendi pis, tamque exquisita doctriana, ut dum ad te loquor animus me deficere videatur: in quae alias me, vel cum de gravi mis rebus disputarem , numquam defuit oratio, cetera. Quod si longior fuerit oratio , non solum fi
19쪽
stincta sectione & para grapho scribi de-het. Idem faciendum cum alicujus verba scriptoris contextui nostro inferuntur. Parenthesis, quae pingitur hoc modo , si est brevis, non est nece sese majusculam initio scribere: si vero est longior, potest majuscula non solum initio , sed, si opus erit, etiam in albquo intermedio verbo poni. XIII. Solent etiam non nulli maiusculam adjicere, cum aliquid in paretes dispertiunt, hoc modo : Peccant hic
aliqui duplici nomine: Inscitia , ct V mitate. Inscitia, eum sic faciunt, ce
tera. Alii existimant, satis esse lineam supponere, aut cursipum, hoc modo, inscitia , ta vanitate . Neutrum pri ferimus, sed liberum sit alterutro uti . Mirentur hic aliqui, nos tam lon'go sermone hanc, de apponenda gran diuscula littera , materiam prosecutos esse, quam alii paucis versibus absolve' re sibi videntur. Sed mirari desinent si in animo cogitaverint, hanc , qu/m
ipsi parvi iaciunt , docirinam mul
20쪽
tum conducere, ut quis recte & ordine scribat: & utilistimum esse adolescentibus certas regulas habere, ad quas lucubratiunculas suas exigant: easque non nude propositas, sed exemplis non nullis inlustratas. Quid e si provectioribus etiam Θ Equidem videmus saepissime homines eruditos, qui ad hunc lapidem offendunt : S cum aliquid sunt scripturi, vel animi pendent , vel tot majusculas apponunt, ut ab aliquo inperito lapicida exaratum fuisse existimes . His nos si vel leviter opitulati fuerimus, quis damnet Αt fallimur : condonetur injuria, transeant ad ea quae sequuntur.
CAPUT II. De scribenda J V V eonfonantibus i
ante vocales vim habeant consonantium , dubium non est, ut sentiunt Grammatici: tantum VO