장음표시 사용
21쪽
catur in dubium, an etiam figura distingui debeant. Negat Cellarius cum aliis: amrmat Vollius, & merito quidem : nam sit potestate differunt, cur non etiam figura differre debent λ Verisimilius est, quod etiam antiquitus aliquod signum apposuissent, quo alia ab alia discriminaretur. Certe Claudius Cassar loco V consonantis posuit hanc figuram g , quae erat Finversa : i quod etiam in non nullis inscriptionibus habetur. Σ Et etiam
J aliquo signo vel lineola in capite signabatur; quo a vocali alia secerneretur , uti docet Quinctilianus. 3
Cum autem litterarum figura inmutabilis non sit, ut ex ipsis veteribus Latinitatis fragmentis ediscimus; ea propter misso quid veteres secerint, putamus fieri debere hoc modo, ut etiam figura discriminentur: idque non in charactere rotundiori solum, quod
22쪽
admittit Cellarius; sed etiam in majusculo Romano . Non damno tamen eum qui in majusculis figuram harum litterarum non mutat, quod vult Cellarius ; modo mutet in charactere minusculo: sed congruentius puto utrobique mutari. Usu autem & consuetudine invaluit, ut utraque haec forma US 11 pro vocali majuscula indiscrimi
Veteres ponebant Ι longiusculum in dictionibus, cum duo II, aut ΕΙ apponi deberent 1, hoc est, cum syllaba erat longa , I hoc modo, DIs MANIBUs pro Diis Manibus: quod recentiores non nulli adoptarunt. aut etiam apicem superinponebant. Σ) In brevibus vero h llabis non ponebant. Alii solum scribebant apicem, cum dubitari poterat de syllaba . Utrumque tamen obsole it : atque recentiores politissimi &oculatissimi, non refragante ipso Quinctiliana, haec omnia rejecerunt.
23쪽
a DE ORTHOGRAPHIA CAPUT III. De Diphthongis .
minimum sunt octo, ae,ai, Guae , Oe , oi , ri. Quo modo pro nuntiarentur , compertum non est. Suspicari tamen possumus, sonum ab utraque vocali mixtum habuisse, etsi ad alterutram magis acce dentem. Id scimus , antiquos scripsisse per AI, quod nos per AE efferimus: quod tamen jam
Qui accuratius scribunt separant has duas diphthongos AE, CE in litteris majusculis, seu Romanis; quia sic
fecerunt veteres Romani cum inscriptiones condiderunt: ct omnino abjiciunt has formas F,ssi ignotas antiquis: nulla enim ratio nos cogit, novas fissu ras admittere. In minori scriptura , quae Romana non est, sed Barbara , tolera
24쪽
ri possunt. Haec moneo de his duabus: nam de reliquis scribendis dubitatio nulla potest occurrere, quia litterae semper scribuntur divisae.
o. De Partitione vocabulorum e- pingulorum.
il. Caliger, I ossius, ceterique Gram- i. o marici oculatissimi censent, quod a in secandis vocabulis, illae consonae a jungendae sint cum vocali sequente,quae reperiuntur initio alicujus dictionis velit Graecae , vel Latinae. Itaque si in fine versus dictio aliqua secanda est , pro-: pterea quod ob angustiam spatii integra nequit scribi; pars una in fine scribitur addita lineola - quae indicium facit , jungendam esse cum altera parte. Hae vero partes hoc modo sunt distrahendae
. I. Si una tantum consona inter duas vocales habetur, conjungitur cum , si
25쪽
sequente, si vox in fine versus secanda est , hoc modo: G-mor, lego , di-co , δε-ro a II. Si duae consonantes similes in medio inveniuntur, altera priori, altera posteriori syllabae dabitur: v. g. pelinto , por-ro, an nus. III. Sin vero dissimiles consonantes vel duae, vel tres in medio dictionis occurrunt, di Viduntur tantum eae quae ab initio verbi nequeunt pronuntiari: V. g. or-bis, tem-pus , ubi imus. Iod si litterae hujusmodi initio aliis cujus dictionis vel Graecae, vel Romanae pronuntiari possi int; tribuuntur vocali sequenti, & ponuntur initio sequentis versus. Haec melius exemplis , quam ullis praeceptis, inlustrantur. Itaque dictiones dividuntur hoc modo: bd. he-bdomas
26쪽
s. Excipiuntur composita ex prae positionibus, vel ex aliis dictionibus quae non scinduntur alio modo, nisi se
eo et vel etiam , jurisconfultus , p iris milias , alter-uters et-enim. g. Excipiunt etiam non nulli voces compositas ex alit., qua integrae non ' sint.
27쪽
fus tineo , fuscipio, dif-cutio, prosodia,
pro-dit a prodo, proa it a prodeo ; res eo, red amo, ab-domen , discors , in-era, cetera. Verum cum haec non in omnium oculos incurrant, sed etymologiae non perfunctoriam eruditionem poscant, quam pueri S indocti profecto non habent ; integrum relinquimus vel hoc modo, vel illo superiori uti: eo magis quod cum hae voces non sint integrie, sed vitiatae, non offendit oculos legentium , si alio & vulgato modo dividamus. Diphthongi autem non dividuntur. Haec recentiores diligentissimi. Nam Veteres plerumque ex origine S derivatione vocum divisionem ducebant. i) Alii per syllabas disjungebant. 2 Postremo alii voces non lucidebant. 3 Ex qua varietate ex stitit, ut inperiti fabri aliquando VO-ces arbitratu suo, id est, inscite di
28쪽
viderent: quod tamen erratum fabrile fuisse, vel ex aliis lapidibus fit manifestum. Recentiores tamen industrii hisce omnibus occurrerunt , praedictas leges condentes, uti demonstra
De AecentibuI. NEc Graeci, nec Latini homines,
aurea illa Latinitatis aetate, scri-hentes , apices , aut accentus adoptarunt . Curabant illi quidem ut recte pronuntiarent, & in pronuntiando syllabam brevem a longa;elatiorem a submissiore distinguerent: sed id usu &consuetudine, non figuris distinguebant. Quod si aliquando inferiori aetate apponebant, hoc nomine faciebant, ut longam syllabam , si dubia pueris esset, hac nota distinguerent: tum &Vocabula, quae diversa videntur significare, sejungerent: idque puerorum '. Srδη
29쪽
gratia, ut scite monet ininctilianus. I Quod tamen deteriori aevo
praesertim obtinuite quo enim vetustiores sunt lapides eo magis carent ac centibus. Id ipsum confirmant veteres inscriptiones apud Gruterum , ceteros que, in quibus rarissimae, & eae quidem inpolite sculptae, cum accentibus reperiuntur. Recentiores tamen non nulli misera Adverbia gravi onerant, Ablativos singulares circumflexo. Id vero ineptissime fieri, & ex dictis colligitur, &plurimis argumentis evincit Cellarius: qui addit longum syllabum vocum sinno, & litteris similium , quae tamen diversa significant, & sine apicibus disecernuntur sensu &constructione. Quod si in libris non nullis Ecclesiasticis, in doctorum gratia, adhibentur; reliquis in libris apponendi non sunt. Ad summum diaeritica puncta to terari possunt. his enim utuntur Grammatici , quo dissolutionem syllabae aut
30쪽
sic enim ostendunt, primum esse a soleo,& trisyllabum : secundum a fotoo , disyllabum .Vel etiam Carss trisyllabum:& aere, quod est corpus subtilissimum , ab aere , metallo . Scio haec figuris litterarum , uti diximus, distingui posse: non tamen reprehendo qui illis utitur .
characteribus eXprimantur, nemo vel leviter eruditus est qui ignoret. Raaedam tamen sunt quae deteriori aetate in usu erant, ct posmea magis invaluerunt; tamen a veteri consuetudine Romanorum longe recedunt: quae nos subjiciemus. uatuor exprimitur communiter hisce litteris, 1 v. At Romani veteres hoc modo, a III. ut etiam XIII1. & xxmi, Ra-