장음표시 사용
31쪽
eari μὴ ulla ratione , ae respectu ad υoluntatem, . exa Originem habuit. Est 4 . 3. Pereatum Originis est habituali parυuli volunta-
M voluntarium, O habιtualiter dominatur par Dulo , eo quod uon gerit contrarrum voluntatas arbitrium .. l
4. Est ex habitua, voluntate Dominante sit , κνparvulus discedens sine regenerationis Sacramentst , quando usum ratiours conso tus evit actuatiter Deiam
odio habeat, Deum blasphrenet, O Lαι Dei repugnee . Est 49.
D. ΤΗOMAS r. 1, q. 74. ars. 3. in cor p. in volun- raris eonsistit ratio pereati Quod repetit infinitis in Loci a. D. Thomae suffragatur CeIeberrimum Augustini ei eum . Peccatum adeo est voluntarium , ut si non FavoIuntarium non sis peccatum. Unde illud dogma apud Theologos commune est. Hinc peccatum originis verε habet rationem peccati, quia is Est voluntarium volvaetate prima parentis is
Et ita est voluntarium voluntate primi parentis, ut non sit voluntarium Propria ipsius parvuli voluntate , seu sabistiali, seu actuali ι sed tantum sit voluntarium voluntate Adami , in quo tamquam in Capite totius
humani Generis voluntas continebatur. Id egregie m re suo explieat Angelicus articulo praecitato. Homines ex Adam derivati sunt tamquam multa membra a nires eorporis : actus autem unιus membri comoralis . puta manus, non es voluntarius voluntate ipsius manus , sed voluntate anima , qua primo movet meminbrum s unde homiciatum , quod manus committit, nomi utaretuν manui ad pereatum , si cons deraretur manus seeundum se, ut divisa a eorpore, sed imputatων ei in quantum est aliquid hominis . quod movetur a primo prine is motiυo hominii. Sic luur inordinatio, seu culpa originalis , qua est in homine , non es v Iuniaria, , moluntate ipsius, μου voluntate primi paren-ris , qui movet motione Generationis omnes . quι ex μjus origine derivantur , sicu3 volnutas anima moυest mnia membra ad actum.
Quantum ad propositionem quartam, sic pag. 37.
32쪽
I 'aertius in Prop. Damnatas. Exeessit issa exageratia moturiatis habitualis in parυulo non baptizato e quasi nimirum per illam Oarvulus ita comparatus sit ut moxae uti ur ratione. prorumpat in actuati Dei odium, ejuseque blasphemiam 3 eateraque id genus horrendissima in omnium graυissima peccata et quod nomo alius umquam
xit. Adversam a Dao voluntatem gerat ille a sed ad Ohs odium. ejusque blasphemiam, ur mox prprumpa quid necesse
s. Miseὶ omnino af lictiones justorum Iunὶ tibimes se peccatorum ipsorum, unde Iob, c, Martyres iqua possunt, propter sua peccata passi sunt. Est L.
6. Nemo prater Chrsum , est absque peccato originalis hine B. Hrgo mortua est propior pereatum exadam eout a. c um , omnes qua ejus autoriones in hae vita, sicut e*adiorum iussorum, fuerunt ultiones peccati actuaris , vel virginalis. Est D. THOMAS. L. t q. s . art. t. ad 4. Paenalitates.sie a P ctiones diversimoδὲ in diversis inveniuntur vel propteν remedium Iarutis ejiss , qui hujusmodi poenali-eatilus I ubditur, ist scilicet per hon a peccatis arceatur iaut etiam is de virtutibus non Qerbiae, se per patientiam eoronetur is . Non igitur omnes justorum afflictiones sunt ultiones peccatotum ipsorum. Haec D. Thomae verbi perpendant, ruminent ut, sibique in eonsolationem applicent illi, quos agitat cogatenata malorum series
Vide etiam insta Propositionea Lulnei titulo de as.
Praeterea quoad hane , ti se mari . stamnatur hapro sitiones, ait Suarea citatus as eximio Steraertia pagisti . Ωuia in primis temerὲ in iis dictum est, omnes afflictiones justorum, o Mart rum fuisse uisiones peccatorum suorum. Deinde quia in hoe aquiparatur B. Z co eatεris Sanctis, is quidem quasi in dubiam revoean. do . an non habueri pereatum actuale . Non autem damnatur hae propositio propter nudam assertionum de Conceptione Beat. Mirginis in originali pertino.
33쪽
Mnesceturnus eg conditionis , ut suum autho.. rem , is omnes posteros eo modo inficere post , quo infecit prima transgressio. Est. 12.8. Ruantum est ex vi transgressionis, tantum meritorum, malorum a Vnerante contrμhunt, qui eum minoribus nasseuntur vitiis, quam qui cum majoribus. Est 33. D. THOMAS r. 2. q. I 8. art. I. in corp. peccatum pri mi parentis est peccatum Natura . . . . eorrumpens totam Naturam humanam. arti 1. ad 3. Aliorum vero , seu alia peccata sunt purὸ personatia ; ideoque non tra.
dueibilians seu insectiva , hinc ruit propositio sense
Gaaυa supponie Concupiscentiam , seu somitem peccati, qui ex culpa originali profluit, non esse, quan-rum est ex vi transtressionis , in omnibus aqualem, sed u num eum minotibus ex vi illa nasci vitiis, alium cum maioribu . At hoc refellitur 1.2.q.82.art. ad 3. Quod unus homo sit pronior ad eoncupiscendum , quom Miser, koe non e ratione precati originalis , cum in omnibus is aqualiter issolvatur vineutam Originalis Iustitia, ctis aqualiter Min omnibus partes inferiores anima sibi relinquantur :f auidit hoe ex diversa Aispositione potentiarum
De Concupiscentia, & ejus Motibus. PROPOS. DAMN.
a. in Rava desideria quibus ratio non consentit I qua homo inυitus patitur, fusi prohibita praee-pio non concupisces. Est so. a. Concupiscentia, sive lex membrorum , ct pravaajus des eris, qua inviti sentiunt homines, sunt μνώιegis inobedientia. Est s r. 3. Motus pravi concupisentia funt pro statu mminis
vitiati, proisibili praemio non concupisces . Unde Laismo eos sentiens O non eonsentiens transgreditur praee-tium, quamvis transgressio in peccatum non deputetur .
34쪽
PRopos ITIONES BAII. 234. Ruam diu aliquid eoneupiscentia earnalis indiliis sente ess, non facit prae tum diliges Dominum Deum
tuum ex toto corde tuo . Est 6.s . Concupiscentia in renatis relapsis in peetatum moris
sale in quibus jam dominatur , peccatum est, sicut , alii habitus pravi. Est M.
D. THOMAS 2.2.q. I 2 2. art. 6. ad 3. per pracepta pro Libitiva xoncupiscentia non imelligitur prohiberi primus motus concupiscentia, adeoque non prohibentur praece-Pro non eoncupisces prava desideria , quibus ratio non consentit, de quae homo invitus patitur . illa enim sunt primus motus concupiscentiae.
Quid igitur piohibetur per illud praeceptum nonaconcupisces y prothibetur, inquit Angelicus ibidem immediate, directὲ consensus volunxatis, qui est in opus, mel delectationem. Proindequ8 adversus illud praece-Ptum non impingit homo, . dum illos motus invitus,ri non consentiens patitur, frustra dictum est, inquit Augustinus lib. s. contra Julianum cap. 3. post concu- peele. Piscentias tuas non eas: si jam quisque reus est, quia fiasti ei
sumultuantes, ct ad mala trahere nitentes sentit eas. 18. Hi ne patet responsio ad tres priores Propositiones i. 1ὸorto circa illa verba tertiae assertionis , quam υis tran-
fere so in peccatum non deputetur et rect8 Ste aertius pagina xxo. sequentia observat : iste modus loquendi non poterast fidelium aures non offendere ex quo sectarii eadem phrasi hareser quasdam suas exprimere confve-
Propositio quarta innisestam patitur instantiam in Apostolo. Nonne ille praeceptum de diligendo Deo ex
suo eorde, implevit ille, inquam, totus divino amore exaestuans λ quoties tamen gravissimis carnis stimulis exagitatus non exclamavit , sentio aliam legem iumembris meis repugnantem legi mentis meat potest igitur aliquis legem dilectionis vere adimplere, etiamsi sit in diligente stimulus carnis, qui relinquitur in homine propter spirituale exertitium , ut videlicet eontra concupiscentiam puenans victoria coronam accipiat. 3. Par. quaest. 68. art. 3. in corp. Quoad ultimam , notanda sunt verba D. Tho-ι, 2. quaest. 73. art. I. in corp. Potest contingere, B ' inquit,
35쪽
rumpat in actum virtutis a eo quoa νatio non totali. rer eorrumpitur per malum habitum . . . . sed quamis
documque aliquis utitur habitu vitiose , nee esse est . quod peeeet. sic igitur & ille , in quo concupiscentia jam dominatur , seu qui habitu isto Libidinis jam Involutus est, potest interdum prorumpere in actum virtutis, potest sistere libidinem, seque ipsium refraenarer quod si tamen vitioso utatur habitu Praedominanti cedens cupiditati, tune revera peccat . Et quia plerumque in peccato carnis, eui quis per habitum alligatus est , vitia quasi profunduntur, ideo eonrupistensia in renatis relapsis in peeeatum mortale, in quιbus iam dominatur, isto sensu pereatum est , quod proportionabiliter de aIsis etiam habilibus praυis diei potest , ipsa tamen concupiscentia habitualis , aliique habitus in se sumpti, dummodo non exerant se in actum, proriὲ loquendo peccata non sunt . Nonne econtra talibus immersi habitibus nonnulli ingenti nisu scura, molimine, conglomeratisque viribus, miserante sec opitulante Deo, existis e Iuctantur t
omne peeeatum meretur poenam a ternam. Est sci.
D. THOMAS I. 2. quaest. ὀ8. arti in cor' Quandoque voluntas peceantis fertur in id, quod in se continerquandam inordinationem 3 non amen eontrariatur da ctioni Dei, O proximi, sicut verbum otiosum,rons suasu tis, ct aba hujusmodi, is talia sunt is peceata venialia et Doeenere ' Datur igitur peccatum ex natura sua veniale.
De Legibus, seu Praeceptis Divinis.
PROPOS. DAMN. UNICA.DEfinitiva hae sententia , Deum homini nisil im pasibile pracepisse , fati. tribuitur Augustino cum Pelagii sit. Est s . 'Cum
36쪽
m Bajus asserat hanh non esse Augustini, sed Ma Iatii sententiam, en rete Biatissima sancti Doctoris verba lib. de natura de gratia cap. 43. dc lib. 1. de pecc. merit. Cap. m. Deus impossibiIια non iubet, , . Vide infra latius ad primam Iansentanam. Magno Augustino suffragatur D. THOMAS fideli ginmus ejus & interpres §ator cl. 2 de veritate ari: 1 ad T illud, quod praeipit Deus, is non est impossibila mini adservandum.
De opetibus factis sine gratia. PROPOS. DAMA
r. π Ibeνum Arbitrium sine Gratia Dεὶ adjutorio non nise ad pereandum valet. Est 17.1. Omnia in elium opera fant peccara, ct Nilos νhorum virtutessunt vitia. Est as. 3. Omnis amor creatura rationalis aut vitiose est papia ditas, qua mundus diligitur, qua a Ioanne prohibetur, aut Laudabilis illa Charitas, qua per Spiritum sanctum in corda diffusa Deur amatur . Est 38. . Distinctis illa duplisis assioris 3 naturalis videliret . quo Deus amatur ut author natura , , Gratuiti, quo Deus amatur, ut Beati ator, vana est, ct eommenώ- ia , , ad illudendum aeris litteris, is prurimis kere. νum testimon iis exeoritata. Est 3 s. Amor naturalis qui ex viribus naturr exoritur, ex sola Philosophia per elationem prasu rionis humans eum
ia1uria Crucis Chrsi defenditur a nonnkllis Doctoribus. Est 36. 6. Cum Pelabo sentit, qui boni aliquid naturalis, hoc in , quo/ ex naturae solis viribus ortum ducit , agnoscit. Est 37. . Nonnisi Pelagiano Errore admitti potest usus aliquis liberi arbitrii bonus sitie non malus, o, grati et Christi insuriam Deit, qui ita sentit is docet. Elt 6s.
g. Pelagianus es error disera, quod liberum 'arbitrium valet ad ullum preeatum vitandum. Est 28.
9. Non soli fures ii sunt, qui Christum viam, is ostium veritatis, O vita neganis sed etiam qui umquσalium
37쪽
aIiunde onam per ipsum in viam =ustitia , c hu UI aliquam iustitiam ) eonscen/i polo docent. Est 29. . Io. Aut tentationi ulli sine gratia ipser adjutoriori fere hominem posse . sic ut in eam non inducatur, aut ab ea non superetur. Est 3αrr. Omne, quod vir peccstor , vel servus peccati . ematum est. Est 3 s. . II. In omnibus suis actibus peceator servit dominan- ei Cuρι itati. Est go. I 3. Cum Pelagio sentiunt . qui textum Apostoli aa
Romanos a. Gemes quae legem non habent , naturam
Iiter quae legis sunt saetunt intelligunt de gentibus fidei gratiam non habentibus. Est x a. D. THOMAS q. a 4. de veritate art. 4. Bonum quodes supra naturam, eonstat tiberum arbitrum non posse . sine gratia , quia per hujusmodi bonum homo vita maternam meretur i constat autem quod sine gratia homo mereri non pote 2 , M Illud nutem bonum quod e natura humana proporrionarum , potes homo peν liberum Ar ι rium explera Falsum igitur est liberum arbitrium sine gratiae Dei adjutorio non nisi ad peccandum valere, cum possit sine glatia bonum naturae humanae proportionatum eae plero , seu quaedam opera
Cumque de hoc possint infideles . consequenter
omnia illorum opera non sunt peccata , nee Philosophorum Virtutes sunt vitia . Specialiter tamen hoc quoad insdeles probatur ex Angelico 12. q. IO. art. q. in corpore . Peccatum mortale tollit gνatiam gratum facientem , non autem totaliter corrumpit bonum nastuis νε , unde eum infidelitas sit quoddam peccatum morta ie , infideles quidem gratia carent, remanest amen in eis aliquod bonum n tura, Unis manifestum est, quoa . infideles non possunt operari opera bona , qua sunt ex gratia , scilicet opera meritoria ς tamen bona opera ,
ad qua fuscis bonum natura, operari possunt et unia , .
non oportet, quod ιn omni suo operδ ρεccent, , . Hinc Omma amor creaturae rationalis non est
aut vitiosa cupiditas . qua mundus diligitur , quae a Ioanne prohibetur , aut laudabilis illa charitas ,
qua per Spiritum Sapetum in corde diffusa Deus
38쪽
amatur, mediat enim amor bm I honesil non extinctus , sed vel in Gentilibus ressiduus , quo illi V. G.
vel parentes diligunt , vel m sericorditer feruntur in pauperes . Is non vitiosa est cupidita a , cum sit actus moraliter bonus, nec laudabilis illa charitas, eum non sit supernaturalis, nec ad vitam perducat aeternam. Vana proinde non est distinctio duplicis amoris, na. ruralιι videlicet quo Deus amatur ut author naturae seu fons totius honestatis & gratuiti , quo Deus amatur , ut Beatificator, nee defenditur cum injuria Crucis Christi a nonnullis Doctoribus. Distinctionis illius etiam meminit Doctor Angelicus I. ad Corinth. I 3. 4. Amor, inquit, eg quadam vis unitiva, ct omnis amor in unione quadam consisti. Unde fecundum diversas uniones iliversa species amicitia
distinguntur . Non autem habemus duplicem conjunci sinnem cum Deo. Una es quantum ad Bona natura , alι aquantum ad Beatitudinem . Secundum primam communicationem ad Deum , est amicitia naturalis. Secundum vero communicationem secun/am est amor charitaris.
Ex Dictis patet responsio ad propositiones reliqua s. De peccatoribus cum de ipsi nonnulla opera naturaliter seu moraliter bona exercere possint, consormit et ad infideles loquendum est. Nec est difficultas circa nonam. Sane aliundε etiam quam per Christum conscenditur in viam justitia; non superna uralis choc enim seret impium , dc Pelagianam saperet haeresim sed naturalis. Quidni etiam homo sine gratiae adjutorio leυi queat tentationi resistere ὶ Homo infirmus non potest quidem perfectὸ moυeri motu hominis fani, nisi sanetur auxilio me.icina, potes tamen perseipsum liquem motum ha
bere . I. 2. q. IO9. art. A. in cor p. Sic & liberum arbitrium
quod per peccatum originale debilitatum, & infirmatum est, non potest sine medicinalis gratiae auxilio graves superare tentationes, Valet tamen per seipsum leves.
Vide insta Propositiones Luesnel sub eodem titulo. De
39쪽
28' PRo post Tio NEs BAI1. De Iustitia, seu Iustificatione. PROPOS. DAMN.
i. I Usti eatio impii fit firmaliter per obedientiam legis
l non autem per occultam eommunicationem, ct in
spirationem gratia , qua per eam justimatos faciat impiare legem. Ell 96.1. Institio, qua justificatu' per fidem impius, eo /stii formaliter in obedientia Mandaurum , quς est operum justitia , non autem ingratia aliqua anima ιnfusa, qua adoptatur homo su filium Dei , , secundum interiorem hominem renovatur , ae Divina Natura ron ora escitur , udisse per virirum fanctum renovatus deinceps benὸ vive. νι,-Dei mandatis Medire post. Est r. In hominibus pr nitentibus ante Saeramentum ab solutionis, ct in Catechumenis ante Baptismum , est υe- ea justificatio, separatu tamen a remissione pereatorum .
Est 43 4. Illa distinctio duplieis justssu, alterias, qua fit per
spiritum Charitatis inhabitantem, alterius , ius fit ex inspiratione quidem Spiritus sancti eor ad Paenitentiam excitantis, sed nondum eor inhabitantis, is in eo eha ita rem deundentis, qua Divina legis justiacatio impleatur . repeitur. Est 63 s. I Em is illa distinctio duplicis viυ eationis, ala rii s qua vivificatur pereator . dum ei paenitentia, ct visa nova proposDum , is inchoatio per Deigratiam inspiram tur, alterius, qua vivifeatur qui vere bustimatur, , palmes υiυus in vite Christo escitur, pariere eommentitia est. 9 Scripturis minime congruens. Est 64. D. THOMAS I. q. 233. art. I. in eorp. Respondes dieendum, quod homo pereaudo Deum offendit . Um-sa autem non remittitur alicui, nisi per hoc quod an mus ossensi paeatur assendenti , ct ideo fecundum Me peccatum nobis stemitti dicitur . quod Deus nokis Mineatur . Rua quidem pax eonuit in dilectione , qua Deus diligit nos ... effectus autem divina dilecti niS in nobis , qui per peccatum tollitur . ess gratia. qua homo fit dignus υisa aterna , is qua precatum
40쪽
PRo post Tio NEs B AII. 29mcrtate excludιt , ct ideo non posset inteli gi Remissio eu g , seu justificatio . is si non adesset infusio grarit. Justificatio igitur si per gratiam, quae per ea injustificatos saciat implere legem: adeoque non fit foris maliter per obedientiam legis , cum talis obedientia non exerceatur nisi per gratiam , qu homo confors factus Divina Natura adoptatur in filium Des i. v.
Unde justitia , qua justificatur impius, non consistit
formaliter in obedientia mandatorum s sed in is gratia adoptionis is r qua per Spiritum Sanctum renovatus bene vivere, & Dei mandatis obedire possit. Porro gratia illa adoptionis in filios Dei, seu justifici. eio nequaquam consistit cum peccatis . Horatur justifica. tio impii, qua aliquis transmutatur a flatu iniustitia per ,, remisonem peccati is in statum justitiae. r. a. q. II 3. are. I. in corp. unde justificatio non est separata
Quarta . dc quinta propositio resellitur ex distinis ctione . quam statuunt Theologi inter Gratiam A. μιalem, qua hQmO interius excitatur, movetur , in inclinatur ad bene Operandum , & justificationem consequendam . & gratiam habitualem, qua homo justificatur, sanctificatur, Deo fit acceptus , & amicus, fit ejus filius, ac palmes vivus in vite Ciaristo essititur.
Porro Gratiae actualis , seu moventis , excitantis&c. ac habitualis meminerunt Sacrae Paginae . Exprimitur illa Psalm. 18. Misericordia ejus praυemet me: Apoca I. 3. Ecce sto ad ostium, O pulsor haec vero I. Joan. 3. Videte qualem charitat m dedit nobis Deus , ut filii Dei nominemur oesimus: ad Rom. g. ipse Spiritus reddit Testimonium spiritui nostro , quo. simus filii Dei . Quid sexcenta pro utraque gratia Ioca recenseam sed nonne & Concilium Tridentinum sess. I 4. cap. q. dicit , quod attritio sit donum Deio, Spiritus Sancti impulsus, ,. non adhuc quidem inis habitantis, sed tantum moventis is Z Non igitur utraque distinctio rejicienda est.