Hermetis Trismegisti qui apud arabes fertur de castigatione animae libellum edidit latine vertit annotattonibus illustravit Otto Bardenhewer

5쪽

Libellus in quo odendo, vertendo, illustrando opusculum versatur Prioru eaquis multo minore Ox parte nuper in lucem prodiit, altera ex parte adhuc in codicum manu scriptorum tonobris latuit. Iam I. I. Reisho a. 173 6 industriam in eo collocavit Et priorem eius I Irtem e codicis bibliothecae senatoriaceivitatis Lipsior is - intor codd. arab., perΗ., furc. n. 297. 29. 3 sol. 73 - 155 ; apud Naumantitum Cat. librorum mss. qui in bibl. senat. civ. Lips. asservantur. p. 53 5 - in Latinum vertit, quae versio foras data non est, sed in eiusdem bibliothoeas scriniis remansit i. Deinde vero V. Ill. FLEiscis Eneundem codicem Germanice reddidit: Hermes Trismmistus un

post collatione codicis Vaticani - inter codd. arab. n. 182.

153.3 sol. 104 13 2; apud Assemanium Bibl. orient. Clometit. Vatio. III, 1. p. 283 n. 25 - qui eandem quam Lipsiensis libelli partem exhibet adiutus verba eius partis) arabica typis

mandanda curavit eisque interpretationem suam subiunxit novis curis retractatam: Nermes Tris meoistus an die men relicte Mele.

Arabista und deussct herausomeben vis Pros. Dr. II. L. Fleischer. Leipeio ISpo. Qui libellus quum in universum talis sit qualem

esse eum ex ipso scriptoris nomine conieceris, sano est cur mireris, me denuo istem opus aggredi ausum esse. Attamen tacite excuser utpote qui, POStquam primum reliquae tantummodo, opusculi parti a Fleischoro non factas lucom afferro in animo fuit, tum domum consilium mutaverim quum novorum codi

eum ope adiutus Fleisclieri aut lectionem aut interpretationem nonnullis locis mutare posse mihi visus sum simulque ea quae ad argumentum libri illustrandum collegeram sine ipsis scriptoris verbis exhiberi non posse intellexi. Ceterum aliud quid. Plura do ReisHi curis exhibet Ill. Tolselior in prooemio scriptorum illico laudandorum.

6쪽

non peto quam ut qui id quod tanti viri inchoarunt perficere

conatus Sim non prorsus indignus e B Videar.

Priusquam librum ipsum aggredior, dct codicibus manu scriptis quibus servatus est pauca praemittenda Runt. Exordiar a duobus illis codicibus modo iam commemoratis: Romano et Lipsi onsi. Quorum illo a librario originem duxit qui in exemplari describendo acrem quidem posuit curam, at

propter inscientiam varia commisit menda. His autem mendis, si accuratius perponduntur, declionstrari videtur Oxemplar illud cu ficis exaratum suisso literia , eamquo ob rom in vetustissimorum codicum numeriam reserendum esse. In altera parte capitis sexti

s . 8) post vocabulum quod est ab eis qui totum

librum continent codicibus recedens, codex pergit. AM , exinde vero ex abrupto desinit ita ut quaedam intorci disso pateat'. Codex Lipsiensis ab antiquario prosectus est qui et ipse in Oxemplo conficiendo magnam adhibuit diligentiam, minori usus est linguae arabicae scientia. Hunc quoque codicem partem tantummodo libri praeboro modo iam dixi; eodem enim cum cod. Romano loco a ceteris exemplis deflectit, sexinde vero iustum finem libro imponit qui in ceteris codicibus nusquam invenitur R. Ill. Fleischor l. l. p. V laudatos codices propter miram eorum

inter sese convenientiam proxima iunctos esse censet cognatione. Cui sententiae prorsus assentior; sic autem quaestionem disso-δ Saepissime enim puncta quae vocantur diacritica praetermittuntur neque in vocabulis vulgaribus, immo in vocibus rarioribus sormisque dim-cilioribus. Qua ex ro elueero videtur, librarium in Iogondo exemplari dubium sto suspensum haesisse camque ob rem qua fuit foveritate Puncta di acritica omittoro mutuisse quam perperam Ρouere. Aguntur Rutemone literae quao in scriptura clifica inter sese non distinguuntur. Doinde vero salino luctionus occurrunt quao quomodo irrepere potueri ut 'o solo exemplari cufico intelligitur, veluti . , progo, . Alia sntie quibus codex maculatus esι munda nou possuut quin iam in exemplari ex quo fluxit exstitisso existimentur.

Quae primitiis secuta mortui illico e codico Lipsiensi tutelliges. v. Flessuliorum l. l. p. 34, l. 4 sqq. quam quidem clausulam eandem osse at tuo cum quae in cod. Rom. ultimo solio, ut videtur, pessum dato) desideratur, eo efficitur, quod primum a quo lucipit vocabulum 2 etiamnum in cod. Rom. exstat.

7쪽

lutam velim, ut exemplum Lipsiense ex ipso exemplo ROInano transscriptum esse statuatur i. Praeter codices Romanum ot Lipsienstim in bibliothocis europaeis 'quantum scio quinque exstant libri nostri exempla. Duo et ipsa mutila sunt, quorum alterum in bibliotheca universitatis saliensis - inter codd. arab., pers., furc. n. 489.

sol. 7 6' sqq. - asservatur, alterum in bibliotheca academica Bonnensi invenitur, in quam illatum ost ex legato Scholgii, professoris olim in hac universitate meritissimi, qui librum ex itinere orientali advexit. Atquo illud quidem solis fragmentis constat. A quattuordecim eapitibus ut ait Tornberg Codd. arab., pers., tvrc. bibl. univers. Upsal. Ups. 1849. 1'. 312 duo modo primo, pars prima tertii et ultima serti, Septimum, octavum, nonum et pars decimi adSunt. Plura quam quas catalogus exhibet do codice non comperi. Hoc plura praebet idemquo semper prassio mihi fuit. De eo verbum secit V. Ill. GILDEMκismilii in annal. Milichr.der D. M. G. XXIV. p. 706-707, quare pauca addidisse satis habeo. Signa vocalium est geminationis rarissimo addita, puncta diacrifica raro qui dom omissa, at Saepe inopte adhibita sunt.

Denique exartatus est codex non a viro docto, sed a mercenario

qui ea quae transscribenda erant nequo satis intellexit et negligentius transtulit, ita ut onauibus vitiis scateat. Fluxisso

autem videtur ex exemplari Syriacis literis ex Presso . Satio quidem in siusmodi quaestionibus coniecturis campus palotamplissimus neque ulla opinio stb omnibus dubitationi hus laciis vindicari potest. Ita autem ut dixi eis potissimum locis quibus codices intor sudiscrepant res discopiari videtur, quippe quibus, ni salior, in Promytusit librarium codicis Lipsiensis prorsus e scriptionibus codicis Romani pundere. Etenim thi tantummodo rectum tonot ubi quid rectum sit lectiono codicis Romani et orationis contextu extra dubium positum est, veluti pro es , in cod. Rom. ipse exhibet M. - Praecedente ; plerumquo autem pam scriptionem restituit quam librarius codicia Romani intendore vel commendaro videtur quamvis in vitio sit, veluti bis in cod. Rom. invenitur pro Lips. utrobiquo l. Eas senim literae quas syriaco una et eadom litora reddi soloni saepissime inter sese confunduntur veluti ponitur pro et Eo,

adde quod iterum atque iterum iuvenitur pro υ.

8쪽

Aecedunt tres codicus qui fotum librum Oxhibent. Primus Oxoniae exstat in bibliotheca Bodleiana inter codd. IIunt. D. 589. fol. 50-169 - Bibl. Bodl. codd. mss. oriunt. cst. I. codd. syr. p. 15 n. 7 5, 2 -. Est codex syriacialiteris exaratus qui quum initio et fino carorut noquo librarii nomen usseri nequa anni notam gerit. Et praefationis a nescio quo antiquario libro praemissao et ultimae partis capitis 14. g. 14 - 15), Ill. Gildum eistero comissime intercedente, collatio praesto mihi fuit, a Cl. Etheo maxima cum humanitate confectu, secundum quam altero loco codex cum cod. Bonnensi adeo consentit, ut arcti Oro quadam cum eo coniunctus esse videatur necessitudine; quod quidem cum coniectura modo de cod. Bonnensis origine proposita mirum quantum convenit.

Alior invenitur Parisiis in bibliotheca quae vocatur bibliothoque nationale ἡms. du suppl. ar. n. 93. sol. 142-203 η. Le ms. - scribit Ol. Zotenherg qui a Gildemei stero rogatus summa comitate et brevem codicis descriptionem os nonnullorum locorum collationem transmisit -- paruit Are stu X . siecla; quelques C au commen ement et au milieu du volume et D dernier

soni plus modernes. Si ex paucis atque angustis speciminibus totius libri coniecturam capere licui, codex satis accurato atquΘemendato Scriptus esse videtur. Tertius donique asservatur in bibliotheca Academiae LugdunO-Batavae inter codd. Warn. n. 1148. sol. 71 -97 δ, quem quidem codicem ut sat diu commode et libere in usum

meum conferrem, intercedente Summo magi Atratu regi O DE GOκJκ,

clarissimus legati Warnoriani interpres, qua ust liburalitate gratiis et laudibus dignissima concessit. Exaratus cSt sestinantius, manu uxpedita, literis minutioribus in uniVersum satis perspi-x Transscriptum autem eum csso e codice arabicis literis Oxpresso salsae lectiones testantur quae ex exemplari cursi, unico exoriri vix POtu

- Mentionem sucit codicis B. do Monflaueon Bibliotheca bibliothecarum manuscriptorum nova. Par. 1739. II. P. 1042 c. in onumerandis libris manu scriptis bibliothdeao monasterii S. Germani a Pratis. Cat. codd. oriout. bibl. Acad. Lugd.-Bat. IlI. p. 3l0 n. 1432; est 'ibor secundus o tribus qui codem codice continentur; do primo

9쪽

cuis nonnunquam loctu difficillimis. Vocalium ot geminationis signa nec raro etiam puncta diacrifica omissa, pauca Posteriori, ut videtur, manu addita sunt. Sed id minus: maius quod non solum puncta di acritica saepissimo perperam ponuntur, Sed Eliam gravioribus vitiis codex abundat. Τ esto subscriptione consectus est Constantinopoli a. ' πιε i. Imposterum codicem Romanum litera R., c. Lipsiensem l. L., c. Upsaliensem l. V., c. Bonnensem l . B., c. Oxoniensem l . Η., c. PariSiensem l. P., c. Lugdunensem I. W. signabo. Intelligitur ex eis quae prstemisi praetor codd. R. et L. focundum oditionsm Fleis horianam) imprimis codd. B. of W. me usum esse. Horum autem, ut dixi, neuter bonae notae est, immo uterque os plurimis et maximis maculatus vatiis. Accedit

quod quattuor illi codices quam plurimum inter seses dissident. Quid 2 quod necapitibus quidem distribuondis sibi eonstant 3 Corte eod. B. suam et propriam rationem sequitur; plurima enim eapita alibi quam ceteri codd. exorditur, capp. 11. of 12. in unum 12. contrahit, cap. 14. in duo 14. et 15.) dissolvit. Porindo describendis locis in quae capita divisa sunt codices alius ab alio disserunt; nonnulla in alio exstant, in alio desiderantur, nonnulla in alio alio ex ordine nectuntur. - Distributionom capitum in paragraphos ipso addidi. - Sod illa leviora: gravius quod in singulis enunciationibus, locutionibus, vocabulis maxima inter codices illos intercedit diversitas, atque ita quidem, ut cod. B. ad aliam quam codd. R. et L. reserendus sit eodi cum familiam, cod. W. autem quasi medium quoddam intoreos tensat. Atque eis quidem quae cod. W. praebot verbis, modo mendis vacaverint, Primas dandas esse duxi, quare eius lectiones alii a causis non vetantibus praeserre solitus sum. Annotandam lectionis varietatem, eodicibus in levioribus aeque atque in gravioribus adeo inter sese discrepantibus, sacere non potui quin ad certos revocarem fines. Quam ob rem si ea quae in solis risque manifestis atque aportis vitiis versantur et en quae si sententiam spectas αδῶν Ἐγα dixeris missa iaci, nisi Ε subsoriptions ultimi oorum quos codex exhibet librorum

qui in unum omnos eadem manu eodem quo anno Oxarati sunt - Patet,

librario nomon misso illi λλα ei in cuius usum librum scripsit UL- . tu i l.

10쪽

si alia quadam ex causa memoratu digna esse visa sunt. Ubicunque uutem a codicibus recΘssi ipsorum lectiones semper Exhibui, nisi vero tales suorunt quales utrum os quomodo mutandae essent in promptu fuit. In paucis vero formis verbalibus quae

ob orationem perpetuo ad animam conversum sexcenti θη occurrunt easdemque in alio codico aliter scribi solent, missa diversitate, unum scribendi modum constanter tenui. Sec. Pers. sing. m. pers. quae in B. Paeno semper, in R. et L. autem raro tantummodo, in W. nunquam AI A scribitur secundum seriptionem recentiorem) nullo non loco scripsi. Suffixis automaccedentibus, eiusdem formae vocalem i plene scripsi ira, αλια etc. , quippe qua in re omnes codices conveniant, nisi quod K. nonnunquam antiquam Scriptionem MIM, tatara ete . servavit.

Denique quod codicis B. proprium est, sormam Modiasa, etc. contrahere in Atara , etc., in annotationibus praetermisi. Alias discrepantias qua0 ad scribendi rationem laciunt

semper annotavi. In universum autem exhibendae lectionis varietati non nimis modum me constituisse unaqua quo clamat pagina.

Speciminia causa in ultima paris cap. 14. g. 14-I5), quo loco praetor eodd. B. et W. collationes codd. II. et P. consulere mihi licuit, omnem scriptionis diversitatem textui adieci. Disputatis codicibus manu scriptis iam ad librum ipsum

convertor.

Argumentum eius versatur in admonitionibus animae propositis et Rd vitam spectantibus. In mores igitur conformandos acriptor incumbit; ea quao in sola cognitione posita sunt secundas tantummodo partes agunt vel potius omnino poSiponuntur. Doctrina autem quam profitetur prorsus convenit cum placitis Neoplatonicorum. Cunctis igitur monitis subest praeceptum sugao eorum quae sub sensus cadunt. Antehac anima conditiono usa est vol maxime felici et beata; in mundo rerum 3 Intelligas animam humanam. non animam scriptoris ipsius, quod librario eodicis W. visum ost qui librum exorditur