장음표시 사용
11쪽
sensibus subiectarum vitam trahit misserrimam, nuturas ipsius repugnantem, omnibus acerbitatibus plenam et confortam; itaquonihil antiquius habeat oportet quam ut a robus humanis rovocet sese atque abducat, e corporia vinculis evolet, naturno sordes abiiciat. Certum rerum ordinem scriptor non sonet, immo nh- soluto prooemio liberrime vagatur et errat; unde fit, ut singula praecepta nullo inter se cohaereant nexu, eadem iterum iterumque redeunt nec non alia aliis pugnent. - Seribendi genus quo utitur suspensum est, minus certum ac definitum idemque fusissimum latissimumque. - Lingua R Voterum grammaticorum placitis nonnunquam recedit nec serioris tantummodotomporis indicia apparent, sed etiam dictionis vulgaris vostigia inveniuntur. Sod omnibus paene quibus eiusmodi quid cornitur locis alius codex ab alio discrepat, quare si minus cuncta at plurima non ad auctorem libri roserenda sunt, sed librariis tribuenda.
Sed quid praecipio 3 nunc vidomus do libri origino lQua in re primum audienda est vox codicum manu scriptorum. In c. B. utpoto qui et initio et fine mutilus sit . scriptoris nomen non traditur. In o. R. libor inscriΡhion mgerit G si, in c. L. titulum sorto Te i. Consentiunt c. P. qui scribit et c. U. qui Oxhibet αλ-λθ. ω, Alii testes dissident. In c. U. legitur o αλ mber reprehensiouis animae a Platone conscriptus, in c. H. exstat Eta, . , commentatio Aristotelis philosophipra tantissimi quae vocatur compellatio animas. Doni quo festo Cl. A. Mulier Die oriech. Philosophen in der arab. Ueberti erunst. Halle rap3. p. 3 9 n. II et p. 44 ab Ιbn Abi Usεibi a Socrati , istae nec non, ut videtur, Platoni tribuitur. Iam sino dubio utrobiquo idem
Cl. Wonrich Do auctorum Graecorum versionibu et commou-tariis Syr. Arab. Armon. Pers. comm. Lips. 1842. p. 119 dum in scriptioneos oliditur in scirpo nodum quRBrit.
12쪽
scriptum agitur, quod quidem utique noster liber est 1. Attamon
Primum quattuor illi codices antea laudati scriptoris nomino ad unum omnes inter sese conveniunt, coleri testes alius cum alio pugnant. Deinde, ut supra exposui, c. R. transscriptus osse videtur ex exemplari vetustissimo, c. W. aetatis est reconfissimae. Accedunt duo alia testimonia. Ηadsehi Chalia III. p. 540 n. 6846 libri montionsem infert cui inscribatur in I addit ius , aera .Quao commemoratio brevior quidsm ost et levior, sive quod scriptor ipse librum non inspexit sius quod fusius ot subtilius eum describere nescio quam ob cauRam nro duxit; verum Onimvero patet nostrum librum esso qui agitur δ. Desideravoris apud Hadschi Chalsam aetatis vetustat om : explet desiderium Abulbaraliut qui auctoro I. S. Assemani Bibl. orions. Clem. Vatic. III, 1. p. 283 n. 25 in libro eui
d. vata Λ. I K lae Itaquo auctor libri nomen induit Hermosis vel Hermetis Τrismegisti. Quod nomen Arabes a Graecis acceperunt, qui eo numen quoddam Aegyptiorum appellarunt quod deos inter si mundum
Appellatio quas est eastigatio animae non solum titulum codicis W. liber reprehensionis animae' proxime uitingit, vorum etiam in Praelatione invenitur quam plurimi codicos Iibro prasmittunt. Inscriptiones quoque quae sunt
incerto illo conseruntur, et ipsae postPa demum ex argumento libri sumptao esso vi dolitur.' Titulus eompellatio animae - malo Filiget diuinatio animae , ut modo exhibui, in c. H. quoque reperitur. - A verbis Iaus datori rationis in codd. quos enumeravi liber nostor non incipit, at os locum cap. I, 4. oxemplis huius libri Vaticanis videndus est Assemani apud Maium Scriptorum votorum nova collectio. t. IV. p. 215 n. 106 et p. 566 n. 623; alius eius codex exstat Parisiis: Cat. codd. mss. bibl. reg.
13쪽
interpretis munere fungi idemque omnum scientiam hominibus aperuisse ει artium literarumque auctor et patronus sesso credebatur. Maxima autem apud Graecos auctoritate Hermes isto Neoplatonismi temporibus usus est, omnibus somniis vigenti beset artibus quae vocantur magicis emorescentibus. Tum innu-
mori paene varii generis editi sunt libri IIormetis, antiquas illius Aegypti sapientiae personam agentis, nomine insigniti. Ex quibus plurimum valent scripta quaedam argumensi philosophici quas ceteras quidem in partes aliud ab alio usi maxime disserunt, o. autem inter seΗe congruunt quod auctores o variis rationibus ac disciplinis libant quodcunque maximo veritatis specie eos movit istaque placita ad vitae usum confersnda curant .
A Graocis intercedentibus Syris) Hermetis fama ad Arabsis atquo ab eis ad Iudaeosin migravis. Apud quos summa floruit
claritate. Missis autom multis illis ot variis quae apud Arabes do oo seruntur sabulis , paucis exponore iuvat, quas Partes obtinuerit in Arabum literis. De philosophicorum illorum quorum modo mentionsem iniesei librorum Hermeticorum interpretationibus arabicis nihil com-
Do istis libris quorum nonnulli fragmentis tantummodo aut versionibus latinis ad nostram porvenerunt aetatem, ut veteriores mittam, agunt VT Cl. Baumgarten-Crustus De librorum Hermoticorum origine atque indolo. Ietiae 1827. sΡrogr. , B. I. II il gers Im Hermetis Τrismegisti Ρoimandro commontatio. Bonnae 1855. Progr.), L. Munari Lestiores d'Hermὶs Trismegiae. in aennal. Revue des deuae mondes. tom. 62. 186 6δ p. 870-907, quae commentatio praemissa est auctoris operi Herm/s Trismegiste. Traduction eo lete. p cedee drune elude sur
St. Peteoburg I856. I. p. 787 sqq. molem quandam scriptorum arabicorum de Hormoto locorum congessit tam magnum quam rudem indigestamque.' Hist. compend. Dynast. auth. Greg. Abul-Pharajio. ed. Poc horion. I663. p. 10, L 2 sqq.; tu syriaco chronico - edd. Bruns et
14쪽
motom Trismegistum et Tati discipulum institutos Qt per modum interrogandi ot respondendi compositos neque ad certum quendam rerum ordinem revocatos in Syriacum versos esse versoΗque
ipsius temporibus Oxstitisso. Qui liber nihil aliud suisso videtur nisi intorpretatio των προς I et solis fragmentis servatorum quais Stobaeus ab oblivione vindicavit of Cl. L. Menard Hemmes Tris- messiste ... 2. M. Par. IS67. p. 225-256 collegit'; idom quo o Syriaco facile in arabicas literas translatus sit. Sed certi quid exquiri non Potest.
Permulta autem quae ab ipsis prosocta sunt Arabos Hermeti Trismegisto attribuerunt. Ac primum quidem Hermetem in numero virorum clarissimorum habuerunt, a quibus varii generis praecepta apud ipsos celebrata repetere solent, quao illorum induant auctoritato. Hi ne inter alios Hermes quoquo saepius recto vivondi magister exsistit.
rum dicta moralia ut ultorum Graecorum nominis claritato ex- collontium ita ΙIermotis sensontias traditia Sunt triginta novem vocos ad vitam moresque atquo officia Spectantos caedemque maxima ex Parte tam breviter quam graviter atquc acuto dictae; Exstat , Ioela, alias invenitur Ata; atque ita quidem recte
seribitur, illa autem scriptio e graeco Tiar ιος fluxit quod x errore librariorum latinorum origin m duxisse videtur pro alieno illo Tat ipsorum Tatium substituentium; v. Bornaysium L l. p. Is do Saoy Notiees et Faetraita IV. p. II 3 do libro quem Barhobraeus spectaverit cet O raste ait est uraisonblublement celui que notis asons en Gree sotis te citre de T οὐ τοῖ υεγωου Ποιμανδρος Quas opinis utique in orrore est. Etenim scriΡin Illa quais nunc Pommandria nomine comprehendi solent notate Barliebraei non conse runt cornus Sunt quattuordecim libelli, ut ita dicam, argumenω, forma, Ori-mne vel maximo intor Reso diserreantes, qui primum a Facino In cornus redacti et nomine Poemandris insigniti suntia In codd. mss. autem uam quisque inscriptionem fert et titulus P mandris eius proprius ost quom primo loco ponere solent: Fr. Patratius Nova do universis philosophia. Vonot. 1593. Herm. Trismen sol. 3y, a; cs Ilii r81um l. l. ti 5 6. Α odit quod istis in libellis Tat non graviorem personam sustinet quam Asclepius; in eo autem qui iuro Poemandros appellatur Tati ne nomen quidem occurrit. - Ιn τὰ πρός or, quatenus quidem exstant, Barhebraei verba quam Optime quadrant.
15쪽
grasea quae feruntur Hermetis scripta non attingunt, immo complures inter proverbia arabica reperiuntur quum ab aliis
- ed. Cureton I. p. 240-244 exhibet. Quae praecepta prorsus aliam speciem prae se ferunt quam sententiae quas Honein ΙΙermoti vindicat, ad graeca autem scripta Hermetica et ipsa nullo pacto propius accedunt . Subiungam alia catalogis tantummodo nota. In libro
Μubashghiri ben Fatili quo continetureollectio acute dictorum, admonitionum et obsereationum lepidartim Hermes gravem agit personam: Cas. bibl. Acad. Lugd.-Bat. III. p. 342 . Idem cadit in librum dy. 3l Ap, uquas ost Hiera recensio aucta libri praecedentis a Muhammado Al-Shabragulio composita: ibidem III. p. 344. Deniquo testo Flugolio Die arct., pers. v. turlc. I richr. der Mis. -Konisti. IIVbibliothek eu Uien. III. p. 51 3 Vindobonae inter codd. arab.,
pers., furc. n. I997 codex eXStat collectanea complectens, in
quo sol. 4 2'-5 5 praecepta moralia proponuntur Hermeti, Multum-madi, Luqmanio, aliis ascripta; quae quidem sententiae sine dubio do sis quos modo recensui libris depromptae Sunt. Haud desunt autem apud Arabes vostigia partium a Graecis IIermeti Trismegisto impositarum. Primum princeps ost astrologias, alchymiae, alius id genus superstitionis. Eius argumenti plurima apud Arabes foras data sunt scripta quae modo ipsa
Exstant voces in maneo Honei nil oporis codico Monaconsi intorcodd. arati. n. 651 sol. 134r-138V, cuius loci momplum mihi pra stosuit a V. Ill. Gildonteistor consectum et solita comitato mihi commodatum. Altor isquo intoger lil ri codox assorvatur in hibliothoea Escurialensi n. 756. De variis operis interpretationibus nuper dissoruit Cl. Stellischneidor in ann. Jahrbueli fur romanistae una ensliκehe Literatur.
16쪽
ab Hormeto conscripta modo ex arcanis eius praecΘptis nescio
quo pacto comportis hausta esso finguntur in . Deinde in philosophia neoplatonica excellens sexstitisso Qxistimatur. Quid 3 quod in coloborrimo illo Al-Suhrawardii opore inscripto Hermus inter maximos philosophiae quase vocatur illuminationis i. e. neoplatonicas) auctores et patronos refertur γAtquo ea quidoni ro illustratur quo pacto nostri libri auctor adduci potuserit, ut opusculum ΙΙ rmeti tribueret. Sed redeat disputatio undo donexit. Falso nomine inscriptus liber prodiit; quaseritur quid do veraciuη origine statuendum sit.
Exfornum, ut ita dicam, tostimonium quo quasstio dissolvatur quantum comperi non exstat; quare ad inferna quae vocant indicia omnia redeuut. Iam primum constat lingua arubica librum primitus esse conscriptum. Coniecerit enim quispiam, eum Q Graeco seu intercedonise tuterprotatione syriaca seu non intercedente) in Arabicum conversum e8se. At vero do eiusmodi libro graeco Unus quantum scio istius conseris libellus prolum subiit, Cairi a. 1864, apud Triitinorum Americ. and Orient. literata reeora. N. 29.
foree of the letters of the alphabet. o. pp. 52; nonnulla docte quidem, ut solet, Ri saepe minus accurato atque emondato disputavit Cl. Meinsennoidor in commontationibus Zur pseudepigraph. Literatur des Mittet utere. Beriin 1 2. ot Ueber die Mondstationen Ga tr und das Bueh Areandam. in ann. nseM. d. D. M. G. XVIII. p. IIS-20 I et XXV. p. 378-428; multa per eatalogos bibliothecarum in aliquam vocata sunt lucem; alia solis commemorctionibus scriptorum se quibus prae coloris Muhammad itin Istia i et IIudsulii Chalsa nominandi sunt,
Do huius philosophiao nomins et natura post Nicollium Cat. bibl. Bi, Il. II, 2. p. 225 n. h. ogrogio dissoruit Cl. Pusoy thidoni A. Di κ. Ρ. 532. sqq.; leviores quasdam quas in dubio reliquit quaostiones dissolvit scriptor Cat. bibl. Acad. Lugd.-Bat. III. p. 352; os
etiam Cat. cod. mss. orioni. qui in Musoo Britann. asservantur. II. p. 209.
17쪽
nihil compertum est; in verbis autom Arabicis vorsionis nulla cornutitur vestigia, immo varia occurrunt quae Originem Postulent orientalem si arabicam.
Ipso scriptor, utrum Muhammadanus suerit an Christianus an forte etiam Iudaeus, ambigitur. I sisho apud Floischerum
postremo ad Hermotis Τrismegisti partes seso applicat. Floisclier autem p. VIII in son fontiam abit: Der Inhati sprichi fur einenmit Gnosiicismus, Neuplatonismus, Manichaeismira oder Uberiauplorientallacter Theosophie xertraulen Christen; αἰ vnd Sprachebestulissen dies. Iam sermo quidem liabet quas Christiano magis
conventro videantur quam Mula ammadano veluti Muli ammadis nomen non invenitur, Qur ani nulla fit mentio, alia); sed eadem Prorsus quam quae in nostro libro exstat loquendi scribendi voratio in Muhammadanorum scriptis modo argumenti sint philosophici saepius cernitur. Argumentum autem libri acorrimo repugnat. Etenim tale quid quale non possit quin referatur ad Christianum per totum librum non roperitur. At multa occurrunt quae Christiano tribuere dubitaveris, multa dosunt qua ut praetermitteret Christianus vix a se impetraverit. Haud scio an talis qualom Fleischor vult Christianus nonnullas dubitationes tollat, sed restant plurimas ot gravissimae. Denique librorum biblicorum scriptor utiquo nullam habuit notitiam. Invoniuntur loci quibus in librorum biblicorum memoriam roVOcori S i, Sed ot rarissimi sunt et tam lovisor voces biblicas attingunt, ut quopiRm Pncto ex eis pendero c0nsori non possint. Iam Vero et Votoris et Novi Tostamenti libros in usum conserendi pro opusculi argumento scriptori saepissimo occasio oblata, facultas
II, 12 cs. Eculi. 7, 1 - 2. y Ad christianam libri originem probandam sorsitan ad Abulba-
rahati testimonium provocaveris, qui auctore I. S. Assoniani in operis supra laudati capite soptimo quo de seriptoribus reclesiasticis agit montionsem eius inserat. At ea ex ro quominus argumenti quid petas prohiboris tenebris Ahutharahati libro offusis; immo freundum verba quae Assemaui exhibot Abulbarahat utiquo ad Hermutem auctorem librum retulit.
18쪽
mum profitentem et graeca philosophia aliquo pacto imbutum argumentum libri prorsus quadrat. Imprimis ea quae cap. 6, 14 de matrimonio proponuntur quantopere a Christiano abhorrent, tantopere tu Muhamniadanum cadunt. Quid automy quod cap. 1, 7 ot cap. 8, 6-8 aperta exstant vostigia thoologias mu-hammada uae 3 Ita robus constitutis haud dubito scriptorem postulare Multam madanum.
Patriam scriptoris in dubio pono. Fleischer l. l. p. VIII Stil und Spraehe ait deuten aliis Amypten hin. Quae tamen
sententia multum mihi habere videtur dubitationis. In stylo scriptoris quo pacto patria o eius veΗtigium corni possit prorsua non video. Linguam autem quod attinet, ea tantummodo ad calculos vocari possunt quae tum quum liber prodiit alius terrao sermonis propria, ab alius usu aliena fuerunt. At voro nequo aetas scriptoris, ut illico apparebit, extra dubium versatur et historia linguas arabicae eam quidem in partem in tenebris laesit i. Deindo siusmodi sermonis proprietates in eis potissimum vocabulis positae sunt quibus ros significantur quaε quotidianus vitae usus seri, qualia vocabula in nostro libro pro singulari eius indole raro occurrunt. Denique codicibus adeo inter seso dissidentibus saepo quaeritur utrum quid a libri auctore an a nescio quo librario repetendum sit. - Maiore sortasse iure aegyptiacae libelli originis conlocturam ex eo ceperis quod et Hermeti attributus ost et in Abulbarahati presbyteri Asgyptii) notitiam venit. Sod explorati quid omnino
non habeo. Paullo minus obscura ost quaestio do scriptoris aetate. 3 Roporiantur vocabula hodie apud Aegyptios mor ot usu recepta, licet vocem Aegyptiis peculiarem atque a Syrorum ut alias terras
praetermittam) consuetudine alienam o libello nostro affero nesciam.
Sane cap. 9, 7 eae a merees logitur; at minus accurato Burishardi Arabie proneris. London IMO. p. 79 In Syria inquit the termis used to e ress semerinandise , which in Egypt is eaued ita iacia, quia quidem notione mercisin Syrorum proprium ost, inura autem
testibu8 I. Horraren Guide fruticetis-arabe ruistuire. Up8al. ISI . s. V. marehandise ot R. I . Cucho Dietionii uire arabefruncula. Betrouth IS . R. v. iacia non Aegyptiis tantummodo, sed etiam Syris usitatum est. - Sed hoc nihil ad rum: uamque omuino uou agitur usus hodiernus.
19쪽
Praesto enim sunt tempora scriptorum qui, ut Supra docui,
librum cognitum habuerunt. Hadschi Chalsa mortuus ost a. Chr. 1658. Abulbara hi autem coris prioro paris saeculi decimi quarti floruit . Ibn Abi ei bi a donique obiit ineunte a. 1270. Aliquanto igitur ante scriptor vixit . - Εx altera autem parte libellus post conscriptum opus illud encyclopaodicum prodiisso videtur, quo inclinante saeculo decimo Fratres qui vocantur Sinceri per omnes quas Arabes eo temporis colobant disciplinas praeeepta Qur ani quae respuere nequiverunt et placita phil
SOPhorum graecorum quae omittere uoluerunt iungere, conciliare, in unum corpus confundere conati sunt'. Eius enim operis Assemani apud Maium l. l. p. 242 Ahutharahatum nonagenarium e Vita meussisso dicit a. martyrum 1079. Qui annus ost a. Christi non Itali, ut Assemani annotat, sed, 1362-63. Quocum satis convenit, quod ibi dum p. 242 et 243 librorum Abulbarinati exempla recensentur a. Chr. I 334 et 1333 exarata. Memoratu dignum est, inter apophili egmata quae Cl. Dillmann Chrest. aeth. Lips. 1866. p. 40 sqq. o libro aethiopico cui inscribitur liber philosophorum excerpsit duas voces inveniri quae paedom in nostro lihollo occurrunt; v. infra ad cap. 5, 6 et ad cap. I 2, 3. Iam liber philosophorum innititur sententiis ah Arabibus viris Graecis nominisolaritate insignibus attributis. Sed quaeritur num ea quae aguntur dicta ἀ nostri libri auctore primum edita nec potius aliunde hausta sint, ita ut cortum libri vestigium non exsint.' Do tempore quo opus compositum sit disseruit Fluget in anu. RMhr. der D. M. G. XIII. Ρ. 19 sqq. - De fine quem scriptores sibi Proposuerint videndus ost Stoinor Die Mu'tariliten. r. IS65. p. 7sqq. - Textus olioris sit commentutioncs complectontis arabicus nondum prolum subiit; maximam autem partem Cl. Dietorici o codd. mss. germanico vortit, cuius scripta, utpote quae infra saepissimo laudaturus sim, nostro loco semel congerore placot. Commentationes 1-6: Die
20쪽
scriptorom notitiam habuisse vol proximo ab explorato abest . Namque illius commentationes inter et nostrum librum maxima
intercedit similitudo et necessitudo. Aliud quidem utrimque Rgitur; at eadem prorsus est philosophandi, ut ita dicam, ratio ab eis quas
in cognitions versantur Oxordium capiens atque eis quae in vitae usum cadunt finem facioris . Porro paene omnia qua in nostro libro in medium proseruntur placita in illis quoque communiationibus inveniuntur; immo nonnullis locis non solum sentcntiae sed etiam verba tuter so conveniunt'. . - Do iutorvallo autem inter istos quasi terminos quo8dum interposito unceps fluctuo ne quo quidquam habeo quo accuratius Scriptoris aetatem
finiam nisi coniecturam supra de exemplari codicis R. allutam, quae si verum tenet, libellus utique multo anto tempora IbnAbi Usolbia compositus est. Postremo quaeritur cui sit liber usui. Apud Arabes, si quidem ex exemplorum quas in bibliothecis nostris inveniuntur frequentia et ex ampla omnis generis lectionum varietate eoniecturari licet, studioso lectitatus et perquam utilis habitus suisso videtur. Hodio sano aliud serendum est iudicium. At vero ut unumquodque antiquitatis documeutum qualecunque est, Si historiarum cognitionem spectas, aliquem praebet fructum, ita noster libellus initiis, ut videtur, Arabum philosophiae aliquam lucem affert imprimisque Platonismum apud Arabes accuratius cognitum et latius dissusum fuisse Ostendit quam vulgo arbitrari
solent. transtulerat in Zisrar. d. D. M. G. XV. p. 586 sqq. - . Doleo quod comment. 41-5I, quase pro argumμnto quod exhibet Dieterici Der Streitzwiaehen Mensch und Thier. p. 233 sqq. maximum suppeditassent Mum
Ipsi Fratum Sincurorum societati olim addictum suisse variis ex nausis a vori similitudine alienum est.' es. Diotericium Der Streiι gw. M. M. Th. p. 238. Iulia in stunotatonibus corum quao dixi argumenta exhibebo.