장음표시 사용
141쪽
Pars II. Cont. VI. De Viribus naturae, sine adjutor. Grat.Divinae irr
achii inutili, Maberrante a fine supernaturali, atque chores Catholici, qui videntur aliter loqui, non ne- ita voluntas de suo tantum habet peccatum, sive o gant cum Bajo voluntati adesse susticientiam elicien-pera inutilia ad salutem di istum amorem sine gratia supernaturali sed tantum Neque obstat secundo, quod . Augustinus di opinantur adDei gratiam periurere cogitationem con- eat, seposita gratia, inductam esse impotentiam ser giuam&cssi cum cum qua amor iste actu elicitur,non vandi legem per hoc tantum indicat, totam legem veco cogitationem inefficacem: nequis rejiciunt co naturae propter singularem dissicultatem, non posse iunc divisionem amoris in naturale,&supernaturale. sine gratia ita integre servari, quin ea aliquando vio Probatur autem nostra assertio primo, ex damnaletur non negat tamen eam posse, ex parte, peractus a propositione Baiana 6. Amor naturata qui ex vir
naturaliter honestos impleri bus natura oritur, exsola Philosophia per elationempr Neque obstat tertio, quod idem Augustinus ali μmptionu humana, cum imuria Crucis Christi, des quando doceat, in Infidelinus veras virtutes non re dum a nonnuli Doctoribus. Ergo nostra Myettio huiuperiri. Agebat enim contra Pelagianos asserentes vi contraria indubitatis Pontificum decretis roboratur. tibus naturae haberi veras virtutes utiles ad vitam. Probatur Secundδ,ex Concilio Arauscano canas. ternam, idque probantes exemplo infidelium ne &Tridentino Sess. b. ean. s. ubi docent, hominem gabat igitur e contra Augustinus, infidelibus tales vir in isto statu non posse amare Deum, sicut oportet ad tutes inesse, quae poterant ad salutem conseire Sic justitiam : haec autem limitario, ut supra dixi, satis, enim scribit lib. . contra Julianum cap.s Absit in ostendit per vires naturae haberi posse alium Dei a- , aliquo sit vera vinus nisi tuerit justuc absit autem morem, qui ad iustitiamin salutem non conducat.
, sit justus nisi ex fide postea subdit: si ad consequen Et hanc esse docti inam S. Augustini, quem sibi fru-
, dum veram beatitudinem quam nobis fides promit stra vindicat Baius patet ex tibro a de Civitate Dei, tit nihil prosunt homini virtutes, non sunt verae Vir ,eap. I. Sicut, inquit, cum vitium oculorum dici, tutes Hinc etiam elucet non aliam esse mentem , tu caecitas, id ostendit quod ad naturam oculo-S. Augustini dum dicit Omne quodnon est ex fide pec ,rum pertinet visus. . . ita cum vitium creaturae r
earum est quia, ut ipse loquitur lib. de piritu lit. tionalis dicitur, quod non adhaereat Deo, hinc a- cap. a . Infidelis vix unquam debito fine operatur, perte declaraaur eius naturae ut Deo adhaereat con licet subinde agat honeste, id illi nihil prodest mo venure. Et lib. de moribus Ecclesiasticis eap. s. do-raliter ad salutem, Adeoque omne opus hominis in cet nos assequi ratione, esse recte vivendum, Deum fidelis vel est proprie peccatum, vel improprie con sequendo debere beatὰ vivere, id autem fieri diligen- 1iderando ejus actionem prout est inutilis ad beatitu do Deum , quod est primum mandatum ad beatitudinem obtinendam. Ex quibus patet nullo funda dinem obtinendam Sentit ergo S. Augustinus homi-mento negari opus moraliter honestum absque auxi ni naturale esse Deo adhaerere per amorem , nempelio gratiae , modo non asseratur, tali operi vim ines persectura, adeoque id esse in potestate naturae, quae se meriti, aut illud positive hominem disponere adia seposita gratia ordinatur ad beatitudinem naturalem. lutem, beatitudinem supernaturalem, quod ex*.se Subscribit Augustino .Fulgentius ad Monimum cap. quenti magis confirmatur. ιδ Natulae, inquit, inesse non posse ullatenus ratio iEx quibus patet, quam parum considerate nuper nisi ei posset inesse Dei dilectio. Et alii passim Patres, quidam Prosessor publice Scholas illas damnaverit ex eo quod natura rationalis ex se sit imago Dei, imhaeresis Pelagianae , quae hanc sententiam sustinenti serunt ei competere ut in Deum tendat per dilectioia Cum tamen in Bajo disertein sub anathemate pro nem. stripta sit haec prop. 37. Cum Pelagio sentit, qui boni Probatur tertiδ ex ratione Tenemur lege nat inaturatu, Me est, quod ex natura filio virisu rati Deum perfecte diligere , neque in natura ostenditur impossibilitas illum ita diligendi potest enim
Deus naturaliter nobis proponi ut infinite bonus,&φ. III. amabilis. Ergo neque ratione motivi subest moralis impossibilitas perfecti amoris, neque ex eo, quod
Austis NMura viribus post elici amor Deus debeat omnibus praeserti; quia potest per e
Dei super omnia' gitationem perfectam summae bonitatis Deus apis pretiari ut omnibus praeserendus , simul abesse o-PRocedit haec controversa de statu naturae lapis, innis tentatio quae voluntatem avertat, increat frustra enim aliqui fuse disputant, an possibilis sit ras inclinet. talis amor in statu naturae integrae, . an sine gratia Dices, In hoc statu inest voluntati impossibilitas possint cognosti aliquae veritates ad honestam opera effectiva ut tota lex naturalis observetur absque adiarionem conducentes nam ex sola decisione praesentis tutorio gratiae. Ergo ex illa oritur etiam impollibi- quaestionis utrumque admitti debet. itas essectiva adhaerendi Deo per amorem perfectum, Dico igitur, homini lapso possibile esse istis naturae nisi voluntati ad amandum gratia supernaturalis pia
vitibus amare Deum super omnia, amore naturali tam tuletur.
concupiscentiae, quam amicitiae, qui dum durat asse Respondeo neg. consequentiam. Potest enimctive excludat voluntatem Deum graviter offenden fieri ut homo actu naturali cognoscat sibi postea ex di. Est haec receptis sino Theologorum sententia,quam arte Dei non desiit a libsidia necessaria ad totam tradit D.Thomas. I. pari. quaest.6.art. 3. saepius alibi legem estediive observandam ergo eo posito potest
necnon Scotus uri. dist. II. q. 2. Occamus quoque,Dii essective Deo super omnia adhaerere. Necessitas
randus, aliique docent, Deum etiam ut est authorna enim gratiae postea conferendae, non efficit quo turae posse ab homine post lapsum diligi perfecto a minus voluntas jam ex parte se perfecto amore more benevolentiae . Vasqueet autem Maliqui Do in Deum fetatur Sicut necessita potestatis supernaturalis
142쪽
I 28 Parili Cont. Vii. De Gratia effcaci.
naturalis ad celebrandum, non impedit quo minus cliberi arbitrii, admittit tamen ad operationem gratiae ratem, nec repugnans peccato habituali, neque sus mus supra pari. 1 pag. 6 . inter polemica , in prop. ficiens ut occurrente difficultate perseveret ag totnis tertia inter quinciue damnatae,. Iegis observantiam, hinc est quod a Pallibus, aut Con Quidam Moderni, ut inexplicanda gratiae sicaciacit is actibus gratiae non annumeretur, cum tantuma hunc scopulum in specie in declinare videantur asse-gant de amore ad salutem conducente, qui solet esse runt gratiam efficacem sitam esse in delectatione justi- supernaturalis. tiae quae sit victrix, sive major delectatione terrenai, At, inquies, S.Augustinus sic insinuat amorem ca Ii opposita docentque illi delectationi, dum est major, stum elapersectum elici ex gratia, ut agens Contra Pela voluntatem non posse non obsecundare, iecte a-gianos saepius inculcet, ubi non est Spiritus gratiae, ibi gere quamvis possit eidem desectationi justitiae non
dominari peccatum obtemperare, quando delectatio terrena major assur- Respondeo,aliud non inculcari ab Augustino,quam geret Mob hanc potestatem quantumvis remotam, gratiam esse necessariam ad acrius conducentes ad sa-
sutem, in infidelibus desectu fidei raro dari opus ex omni parte honestum; hinc merito pronunciat ubi non est Spiritus gratiae ibi dominari peccatum, ibi enim censetur peccatum dominatum obtinere, ubi ope
De Grasia e caci, se in quo in consistat, vario
rumsententia af ιιuntur. . rustiones de efficacia gratiae indubitata blutio, in scopus est ad quem summa orbis Christiani ingenia ingenti studio columarunt,cua quo plures certo aberrarunt, quemque nondum ullus Theologorum ita attigit, ut omnium suffragio compertae veritatis palmam retulerit. Siquidem angustiae hic undique , cfacilis error , quia inter duos scopulos navigandum est, si ad tuendum vim gratiae divinae nimium decli
nes, destituis libertatem hinnanam is ultra metam libertati patrocinaris, Vim gratiae inanem relinquis breviter adduco, ex lib. 3. de gratia Christi cap. a. De Hane difficultatem pridem advertit ipse S.Augustinus lectitio vietrix,quae Augustino est efiicax adjutorium, Iuro a de peccatorum meritis cap. s. Quaerentem , relativa est; tunc enim est victrix quando alteram su- inquit, vehementer angustat, ne sic defendamus gra , perat; quod si contingat alter. im ardentiorem esse, intiam ut liberum arbitrium auferre videamur,rursum ne solis inefficacibus desideriis haei ebit animus, nec esliberum sic asseramus arbitrium ut superba impietate , ficaciter umquam volet quod volendum est. ingrati Dei gratiae judicemur Olim incumbenclum e Facile autem ostendi potest hanc modernorum viam ratSAugustino contra Pelagianos immodica elationes nullo modo conciliare suam gratiam victricem cum putantesticaciam hujus gratiae cum libertate conciliata Volunt itaque ad libertatem indifferentiae QEcere, quod voluntas possit non agere, quantum est ex parte eorum quae voluntatem positive assiciunt ac proinde libertati actus nihil obesse negationem illam majoris delectationis terrenae ad efficaciam istius gratia 1 equisitam; quia scilicet negatio illa voluntatem post. tive non afficit. At contra hoc novum effugium supassim Theologi hactenus censent, ad tollendam libertatem indisterentiae sufficere, quod posita grata cum ista negatione, non sit in potestate voluntatis ab agendo abstinere, sed ad bene agendum inevitabili necessitate determinetur.
Neque ista via declinatur error Iansenii, quem comstat eandem inexplicanda gratiae efficacia semitam renuisse, nisi quod ille palam admiserit, cum sua doctrina
non debet conciliari libertatem indifferentiae, quam docuit non esse necessariam ad merendumac demerendum in statu naturae lapis; moderni vero illi vel hueam doctrinam stare cum libertate ad inciritum &ue- meritum sufficienti. In quo non re, sed voce a Jansenio dissidere, facile colliges ex ejusdem verbis, quae hic libertatis, vim gratiae infringentesci sed neque minus laborandum est hoc aevo, ne cui Calvini ac Lutheri asseclis in efferenda gratia sic vela laxemus, ut libertas humana fatali nccessitate depressa naufragium patia- libertate voluntatis humanae. Nam etsi possit existeteilla entitas delectationis coelestis sic ut non causet actum bonum voluntatis, non potest tamen sine ullo ctu existere delectatio victrix, cum in eorum sententutur. In hac opinionum sese collidentiui procella, delectatio prout est victrix, sive esticax, non sit sola emclavum suo jure arripuerunt Pontifices Romani, qui titas gratiae sive delectationis coelestis,sed illa simulem uti in hac quaestione olim Scholae Thomisticae Eo negatione majoris aut aequalis deleetationis terrena: cietatis opinandi modum praescripserunr, ita hac tem cum his autem, ut ipsi docent, nequit se Voluntas de-pestate quibusdam ad devia deflectentibus certam terminare ad non agendum adeoque sub gratia hac credendi lcgem impoluere efficaci constituta non poterit ab actione bona abstine-Itaque de gratiae efficacia primus error est Calvini re, sed ad illam exercendam ineluctabili necessitate ta-Putheri , ac plurium Sectariorum , qui docent o pietur. mnem Dei gratiam internam esse efficacem , ac hominis voluntatem sic ad assensum impellere , ut illi non sit liberum gratiae impellenti resistere , atque ita absolute admiciunt voluntatem inevitabili nece state ad agendum moveri imo in ordine ad oper tionem gratiae in natura lapsa liberum penitus interiisse aibi trium.
Dogma Druenit, quamvis nolit dimittere nomen Ab hae doctrina schola Thomistarum se tempesalienam profitetur, gratiamque in sua sententia omni studio is alia via cum libertate conciliare conatur. Docent itaque Thom istae dari etiam gratiam efficacem a sufficienti intrinsecὰ diversam, quae tribuat ipsam operationem, quam proinde volunt esse physice praedeterminativam voluntatis, sic ut nunquam possit suo effectu cau ere. Et ut majori cum cer titudine.
143쪽
titudine quid in hac parte Thomistae sentiant reseramus, juvat hic adducere explicationem ipsorum verbis conceptam in Capitulo Provinciali Inferioris Germaniae habito Lovantiq. Aprilis 1668 ubi aliis praemii- sis sic pergit explicatio Ideo autem taliter ustica gratia in Thomistarum Schola physice praedeterminans
dicitur, non quod imponat voluntati necellitatem aliquam, sicut est in rebus naturalibus quae sunt omnino dcterminatae ad unum , vel aliquam aliam phylicain qualitatem voluntati imprima , quae per modum naturae eam impellat aut necessite ; sed ideo tantum quod per gratiae suae auxilium Deus, nulla prae-
.supposta scientia media aut conditio nata boni usus nostrae voluntatis, eam adactus bonos liberos determinet, non solum interius suadendo, excitando, invitando, aut aliter moraliter attrahendo , sed etiam aditive,
Vere, proprie, per modum agentis, absque violentia tamen ex parte potentiae , in ipsi potentia causet ipsam voluntatis actionem , adeoque gratia sit bonae voluntatis, cro, cuproprie effectrix, qua fit ut homo ad suam actionem infallibiliter se determinet, non ex necessitate , sed juxta suum proprium modiim omnimodae libertatis; sicq; Onulis esticacia proveniat exsisti gratia, de ex ipsi Dei omnipotentia , nec illam expectet aut emendicet alibero arbitrio , neque efficax sit dependenter ab illo. Et quia motio moventis praecedit motum mobilis
ratione, causa, recte etiam praemotio ac determinario active, vere du proprie ac in hoc sensu physice essiciens appellatur, in quo intelligitur applicatio virtutis adactionem, sicut homo est causa incisionis cultelli ex hoc ipso quo applicat acumen cultelli ad scindendum movendo ipsium , sicque tota operatio pertinet ad gratiam sicut ad causam estcctivam , promoventem dc determinantem , conformiter ad Tridentium ess b. r. . Subscripserunt huic expolirioni in dicto Capitulo viginti e unus. Quidquid sit de Thomisticae sententiae veritate, pridcm certe per Apostolica decreta vetitum est ullam ei censuram inurere. Non est igitur de hae Schola bene meritus ille , qui conatus est in explicanda gratiae efficacia, concordiam inducere intes Thomistarum sententiam, S eam quam aliqui Augustinianam praetendunt de gratia victDcc. Non ignorant enim viri ex illa Schola magis perspicaces, rem eo se non exigui periculi , velle parein cum illa doctriirasonem subire. Scotistae relatam Thomistarum sententiam passim impugnant, negantcnim gratiam esse intrinsece prae
dercr nativam. Volunt tamen cam esse cxtrinsecude torminativam voluntatis, ratione decreti adjuncti,
quo Deus absolutc&efficaciter , ac exclusa scientia mecha , intendit obtinere dc efficere consensiim v hintatio an haec sit sincera Scoti doctrina multum dubitat Suare de auxiliis cap. s. Ab utraque sententia diversa est doctrina Societatis , uti infra patebita
Contra Thomistas facere possunt argumenta supra allata de physica praedeterminatione, scientiamCdia. Insuper ex sententia Scotistarum sequi videtur, decretum illud divinum ad obtinendum actum interitum fallibili de caeco modo proccdere: quia cum gratia ex vi illius decreti datari it intrinsece indifferens, tantum fallibili modo connectitur cum R. P. Dμα TOm. I.
actu essicaciter intento ergo cum in illa sententia excludatur scientia media, non est unde Deus sortiatur securit.item infallibilem de actu ponendo. Neque dicas, vi decreti divini voluntatem nostram infallibiliter trahendam, sicut nostra potentia motiva vi voluntatis admotum impellitur. Nam contra , vel decretum illud clivinum vi sua infallibiliter infert nostrum consensum, uic tollitur nostra libertas vel causa consensum contingenter per medium indisserens, S sic ex nullo capitu poterit Deus reddi secutus
Aliae lunt de hac quaestione opiniones minus celebre,, qualc iistinc Mascat enias, Malii, qui docent entitati gluti.eesticaci ineste vim quamda determinandi moralem , O lingularem iustis artemperationem cum voluntate, ideoque temper connectendam cum
At contra hanc etiam opinionem militat vis superioris argumenti. Vel enim gratia sic attemperataliabet ex se antecedentem dc inrallibilem connexioncm cum consensu voluntaris,&ic evertit libertatem vel habet connexionem fallibile tque ita non repugnat eam gratiam reddi inesticacem , de aliam reddi esticacem sine istiulinodi attemperatione Pergo non potest in hac attemperatione gratiae esticacia consisterc.
Ut has evaderet difficultates, alteram excogit vit viam P. Bonae Spei vir doctus ex ordine Carme-litarum , qui gratiam esticacem constituit in qualitate ita accommodata flexibilitati voluntatis , ut haec certo consentiat gratiae , uno ex pluribus instantibus,
aut alterutro duorum instantium indeterminate, sicut qualitas illa non sit determinans ad unum simpliciter, prout est praedererminatio physica, sed ad unum sic eligendum, ut quovis eortim instantium si in potestate voluntatis eligere, vel non eligere quoad substantiam actus, aut omissionis ac proinde eligat libere, quia agit V. g. ultimo instanti, non merὰ, quia adest illaritialitas, sed quia libere omisit agere priori instanti.
Sed nulla ex parte satisfacit haec nova cogitatio. Nam ex a sequitur primo , Deum non posse obtinere consensum hominis , de eum converrere eo instanti quo voluerit, sed tantum aliquo instanti indeterminato. Secundo , Si primo instanti ex duobus voluntas non consensit, jam in secundo ad consensum absolute necessitabitur: nam libertas requirit ut coinstanti quo ponitur actus pollit non poni, neque suffieit libere fuisse omisitim priori instanti Tertiδ,tollitur ista via libertas illa,quoad meritum requirituriqiua tan tum merebor quod potius hoc quam illo instanti ponam consensum, quam alterutro debeo necessario elicere : qui nim potius demerebor si verbi gratia consensum adactum bonum suspenderim quantum potui, ee tantum consenserim ultimo instanti, ultra quod non potui consensum differre. Postremo, Schola Societatis , praedictis contraria cum aliis docet, ei sicaciam gratiae, praeter ipsam si a tiae entitatem ex se indisterentem, reliquasque dii positiones Sc circumstantias se tenentes ex parte actus primi, involvere consensum voluntatis conditionate suturum , praevistim per scientiam mediam ui in illis circumstantus gratia a Deo concedatur laudautem dicitur se tenete ex parte actus primi, quod
144쪽
is Pars II Contr. VIII De Iustificatione& Gratia habituali.
praerequiritur ad agendum : sive quod influit inesse conversionis humanae recte statuitur haec ultima rectrum mediat velim mediate, vel simpliciter requiri soluti Ideo credit convertitur homo , quia Vult, tur ut hic ε nunc enectus possit poni, etsi in eum phy cum conversio in actu voluntatis consistat ideo vult scenon influat converri , quia congruenter per gratiam Ocarui Explicatur ea sententia hoc modo Deus vult con est ideo congruenter vocatus , quia voluit Deus vertere, aut salvate Petrum per actum finalem poeni gratiam quam novit congritentem, nunc homini lar tentiae 'abet in potestate sua gratias innumeras ex iri. se indisseientes quibus possit Petrus consentire , aut Ita docet haec sententia , quam breviter retulisse non consentire videt ergo Deus per scientiam me sufficiat, quoniam ab illa contra quosdam alios fusius diam, cui harum gratiarum Petrus esset consensurus, tradianda hic abstinere necesse est Argumenta quae- cui non consensurus si eam incertis circumstantiis lia dam, quae pro gratia victrici superius relata hoc ren beret, Verbi . dum in exircina vitae hora versabitur pore adducuntur, resoluta sunt siupra in Coni V de Illa itaque gratia est estica in actu primo respectu cientia media, ii aecipue Part. I. Tract. II cap. 2. Petri, cui Deus praevidet illum consensurum si detur: ubi contra propostiones Jansent ostendimus , inte- erit eadem gratia efficax in actu secundo si in dictis riori gratiae in statu naturae lcircumstantus a Deo acti concedatur. Repugnat nam posse resistere, pag. 63. enim Deum praevidere essectum cum causa etiani indifferenti sub certa conditione connectendum, ii CONTROVERSI OCTAVA.
tum essectum, posita conditione, ab ea causa non pro-
Hic autem procedendi modus salva ex parte Dei dignitatem infallibilem essicientiam gratiaressi r Icophinid Ad justificationem impii non sufficacis, prae susticienti, hanc gratiae infallibilitatem Luci peccata non imputari, sed requiritur Sancti-
conciliat cum libero voluntatis arbitrio ; in quibus ficatio, Se renovatio interioris hominis , per volun- utrimque conciliandis in aliorum sententiis versatur tariam susceptionem gratiae, donorum. Ita defia Praecipuus cardo difficultatis Ac primo quidem, nil Tridentinui Sus . cap. I. contra umerum, hac ratione ex parte piovidentiae divinae , talis gratia Calvinum, eorumque asseclas, qui negant per Just1- constituitur idoneum instrumentum , quo certissime ficationem impii peccata tolli aut deleri , sed tantum Dossit Deus obtinere ac lim bonum S iteritorium vo tegi, inomini amplius non imputari. At contra; luntatis cieataea per hanc potest infallibiliter praede concipi non potet quo modo pollini peccatastinare ad medita gloria inci per hanc potestiua Deo tegi, nis penitus aboleantur, fieri enim non po-bere in manu sua coi hominis'nantumvis durum test ut quae nondum sunt deleta, divinis oculis omnia illud invictes indeclinabiliter quocunque voluerit cernentibus tegi possint. iinflectere non nianus quam si humanum arbitrium Dico secundo Datur forma hominem sanctificans, adamantinis vinculis gratiae necessitantis constrictum distincta ab omni actu justi , habitualiter inhaerens, detineret. Ili hac porro sententia ostenditur nullum iermanenter justum constituens, quae dicitur Graia incturi periculum violandae libertatis humanae , quia tia habitualis. Ita docent modo omnes Theologi, gratia esticax sic explicata , nihil involvit ex parte quorum multi censent esse de fide, quamvis hoc ne actus prinu quod se non sit indisserens ad actum et Sotus, Canus, Bannez, Vasque., disp. os cap.6. inserendum. Nam voluntas , centitas gratiae, Sc 1 agatur de justificatione adulti extra Sacramentum decretum quo Deus concursum praeparat, est indisse peractum charitatis, aut contritionis persectae, quos rens desindeterminatum ad consensum vel dissensum actiis putant per se formaliter justificare. secutulum. Scientia autem media proprie non tenet Probatur autem asseretio universaliter ex Tridenti se ex parte amis primi, nia neque influit in consen no Sess. 6. cap. 7. can. II. Si quis dixerithomines ista sum immediate aut mediatd,neque requiritur simpli sificari... exclusa gratia in charatae qua in cord binciter ut voluntas possit agere , sed tantum ut a Deo eorum per Spiritum Sanritam dissunditur, arque istis ingratia . concursus provide offeratur , cum notitia haeret, Sc anathemasit. Atqui certum est parvulis est.ctus secuturi si conditio poneretur.Quamvis enim, sormam illam permanenter inhaerere,absque ullo actu quod fiet nequit, a Deo abesset scientia media, hoc suae voliuitatis, dum per Baptismum iustificantur: ee ipso quo haec rari poneretur in voluntate, & Deus tum quoque est in adultis sorinam illam non consi paratus esset hic de nunc concurrere , eodem modo stere in aliquo eorum acti diana justificantur per ah- voluntas exiret in ac ium quod Sacramentum V. g. poenitentiae cum sola attri-Caetera quae opponuntur, eo fere tendunt, ut pro tione, quae communi omnium consensu non est sorbent in hac sententia, sine gratia per se victrici, aut a justificans. Ergo dicendum est universim etiam determinante, Resblutionem ultimam Conversionis extra Sacramentum serinam justiscantem stam esse hun anae referendam esse in determinationem liberi in gratia sanctificante,quae animae, etiam dum nullum arbidi ii, dicendumque hominem converti, non quia actum elicit, permanenter inhaereat. lactus autem ad stirdicia divina, sed quia voluntas humana libet Charitatisi contritiorus persectae tantum sunt p co sentit. scium haec sententia non docet ita sim via dispositio ad gratiam salictificantem , ineper sepliciter loquendum , sed hoc modo radeo homo formaliter justificat. c. mucititur , quia a Deo accevit ut convertatur. Atque hanc esse mentem Concilii non parum Besolvitur it lue consensus voluntatis humanae in confirmant verba Cardinalis Pallavicini in Histor. Dcum per orat: in cooperantem , tanquam in pri Tridentini Part. I. os P. cap. Denique inquit. m..in principalem caulam boni operis, a qua vo considero quod mens Concilii fuit stabilire habitum luntas humana semper in agendo dependet : hinc infusum justitiae, non meram justitiam intrinsecam,
145쪽
non determinando an illast vel actus, vel habitus... quod mihi redditur notum propterea quod tunc, requirente quodam ut magis expresse declararetur fieri justitiam per habitum infusum responderunt deputati, satis hoc declarari voce quae Importat stabilitatem, convenit habitibus, non acti-
Dico ertib. Et gratia habitualis diversa fit ab
actu, non distinguitur tamen ab habitu charitatis. Est communior sententia Theologorum, contra plerosque Tho stas. Probatur, Quia nullum inter haec reperitur sufficiens distinctionis indicium isan: quaecunque conveniunt gratiae habituali, ea paene omnia Scripturae attribuunt charitati ut Joan. . . II. Qui inane in charitate, manet Deus in eo. Et Joan. . . I. Videte qualem charitatem dedit nobis Deus, ut filii Dei nominemur Uinus Deum autem in nobis permanere, & constitui nos filios Dei est formaliter effectus proprius gratiae habitualis Hinc Tridentinum Sesso. cap. I. gratiam hanc cum Apostolo vocat charitatem, dum asserit, per Spiritum sanctum charitatem Dei diffundi in cordibus eorum qui justificantur. Consentire videtur . Augustinus Trach. F. in Epist. I. Ioannis, dum est, charitatem esse quae separat interfilios Dei. in ter filios perditionis.
Neque his obstat quod aliquando Concilia, dum
mentionem faciunt de donis, gratiam de charitatem distincte commemorant : quia per plures voces res eadem diveri modo indicatur dicitur enim gratia prout importat amorem Dei erga hominem, qui hunc per donuinjustitiae reddit sibi amabilem nominatur etiam charitas, prout essicit amorem quo Deus abhomine digno diligitur. Dico quarto, Gratia habitualis hominem per se ita sanctificat, ut stare nequeat cum peccato mortali, e iam de potentia Dei abibluta. Ita docet VasqueZDisp. M . Turrianus, Granatus, tus, Esparsa, aliique communiter Concia Scotum, Gabrielem, occanum, aliosque Nominales , qui censent gratiam repugnare Peccat non ex natura rei, sed ex sola Dei institutione: contra Suare qui statuit repugnantiam tantum naturalem, qualis est inter calorem& frigus,non vero abselutat C. Probatur autem assertio ex verbis Tridentinissis.
es. . Iustificationis unica cuuia sermalis est justitia Dei, non qua ipse justus est, sed qua nos justos facit. Si est eausa unica, hoc ipse est causa adaequata justincationis, crgo impossibile est animam cui gratia unita est non esse justam, quia causae se ali necessario respondet effectus sermalis justa autem non esset,
alit Deo grata, s illi cum gratia simul inesset peccatum. Neque refert quod gratia de peccatum non Opponantur ut formaee eius privatio, aut ut duo actus formalse ter contrarii, quia repugnant saltem ut duo actus oppositi consecutive si enim sinuit existerent, recte sequeretur, in Deo dari actus incompossibiles, amorem scilicet&odium respectu eiusdem personae, cui simul inesset gratia peccatum.
D CAIerito bonorum operum. MEritum in concreto dicitur, opus bonum , in obsequium alterius factum, ex se idoneum ad aliquid obtinendum per modiu praemii Dissere ab R. P. Afri . Tom. L
Impetratione, quod haec moveat ad aliquid obtinendum per modum petitionis Ma tufactιone, quod haec ut quaedam redditio aequivalens iniuriae. Divi ditur meritum in condignum , quod habet aequalitatem cum praemio, ex justitia debetur , accedente saltem alterius promissione et in inerit una congruunt, cui deest dicta aequalita cum praemio, ncque cicbetuo illi ex justitia, sed ex praeinlatuis liberalitate. Ut con ditiones ad meritu ni requisitae ex parte Operantis, Ope Tls, ac praemiantis .igi clucidentur. Dico primo, Ad meritum de condigno ex parte ope rami S requiritur,prlmb,status Viae: testantur enim Scripturae latres neminem posse mereri post hujus vitae
decursum ita loquitur S. Hieron in I ad Cor. cap. 6. Tempus sementis est praesens vita, cum transierit,operandi tempus aufertur. Secundo , necessarius est
status gratiae' uti collisitur ex Joan cap. s. Sicut palmes non potest ferre ructuri nisi manserit in vite, ita nec vos nisi in me manseritis, scilicet per fidem Sccharitatem. Et hinc est quod in scripturis passim ut ad Colos 3 vita aeterna dicitu retributio haereditatis; quia ejus meritum praesupponit jus de dignitatem filii per statum gratiae, sine quo deest operi debitus valor adhaereditatem obtinendum. Unde damnata est Baji haec prop. tr. Pelagii sententia est, opus bo num citra gratiam adoptionis factum , non est regni coelestis meritorium. Dico secundo, Ex parte petis,requiritur ut sit actualiberinon tantum a coactione, sed etiam a necessitate. Damnata est enim propositio Jan senii huic opposita. quae superius refutata est pag. s. Secundo , ut sit supernaturalis, etiam in substantia, quod docet Suared aliique communius, contra Vasquea, Sotum, Ualcntiam. Quia meritum debet esse ejusdem ordinis cum praemio, cum illud tanquam semen praemium in se vi
tute contineat. Atqui merces vitae aeternae consistens
in clara Dei visione debet esse in substantia supernaturalis : ergo idem dicendum est demerito operis condigni ex quo merces illa procedit. Quaeres; An ut actus sit meritorius debeat esse a charitate elicitus aut imperatus , sic ut non sufficiat motivum alterius virtutis inferioris 3 Respondeo negative contra Theologos quosdam recentiores. Quia Scriptura saepius aliis actibus,quam
charitas aut ab ea elicitis vitam aeternam promittit, ut operibiis misericordiae Matth. I. ιι mi tardes μιμniam Vsimisericordiam consequentur. Et de obedientia in observatione mandatorum dicitur Matth.19. Si uad vitam in edi serva mandar, horum autem n-
datorum multa pertinent ad justitiam, Malias virtutes a charitate distinctas Id denique evincit ratio; quia omnis actus virtutis infuse, Verbi causa fidei, spei, aut timoris Domini, abstrahendo a charitate, est per se supernaturalis, laude ac praemio dignus,&injusto meritum filii, sive haeredis regni coelestis ergo m-hil illi actui deest quo minus sit praemio vitae aeternae
Neque his repugnant verba Apostoli I.ad Cor.ro Omnia in gloriam De acite: non enim continem praece
pium , sed tantum consilium , quo hortatur ad id quod est perfectius is et certe indicat, quodlibet opus ex motivo virtutis prosectum, ad Dei gloriam conferre. Neque refragatur . Augustinus in enchiridio cap. III. Regnat carnalis cupiditatues non in char accipit erum iacis alibi frequenter chalitateni
146쪽
1, Pars II. Contr. IX. De Merito bonorum operum.
late prout complectitur omnem virtutem infusam, animiseratis justorum Ss s. e .sa si quis dixerit qua exercentur operama accepta, quae carnalem justificatum bonis operibus, non vere meieri augmen- cupiditatem ex ludunt Saepe etiam Scripturae ac Pa tum gratiae, anathema sit: idem asserit de vita aeter- tres, dumajunt opera nostra nihil prodesse ad vitam na, quae respondet gratiae habituali. me homine ve- aeternam sine cliaritate;vel agunt de charitate tabituali ro nondum iusto docet Susis cap. t. ideo nos gra- conjuncta cum sta gratim,vel certe negantea ad meri tis justificari , quia nihil eorum quae jussificationem tum valere quamdiu veriamur in odio proximi,aut alia praecedunt , sive fides, sive opera, iplam justificati dispositione charitati positive contraria. ni gratiam promeretur. Quod ulterius quoad meri-Dico tertio: Ex parte praemiantis requiritur divi in justorum comprobari potest ex eo, quod bonis j na promissio , ut opera ustorum in actu secundo sint storum operibus nulla desit ex conditionibus suprar condigne meritoria vitae aeternae, non vero ut ex parte quisitis ad rationem meriti condigni respectu augmem sua sint isti praemio proportionata. ii gratiae, gloriae illi annexae.
Prima pars probatur ex Tridentino Sess. s. q. ιε. Ex his ulterius adverte primo, Neminem sibi posse
asserente vitam aeternam esse proponendamjustis tan mereri, ne quidem de congruo , primam gratiam aquam mercedem, ex Dei promissione bonis ipserum clualem quia ipsa gratia est principium meriti, sine operibus&meritis reddendam. Promissionem quo qua nihil potest fieri quod ad vitam aeternam conrue divinam ad meritum mercedis a Deo retribuen ducat. aerequitat S. Augustinus in Psalm 8ue Debitorem, ait, Secundo, Neminem posse mereri primam gratiam ipse se fecit, non accipiendo, sed promittendo. Hanc habitualem de condignori quia ipse statiis gratiae est
velitatem ratio connrmata, quia metitui condignum principium dignificativum, quod requiritur ut me- debet in actu secundo praemiantem ad mercedem red ritum sit condignum gratiae obtinendae. Eam rameadendam obligate. iniqui nulla ratione potest homo potest homo extra statum gratiae mereri de congruo, suis operibus Deum obligare, nisi illis ultro praemium uti patet in contritione peccatoris.
addixerit: quia aliunde comeetit Deo legitima pote Tertio, non potest homo etiam justus merito sive stas quodlibet obsequium absque mercede ab honu condigno sive congruo infallibiliter obtinere sibi,
ne depolceudi, ratione scilicet suae excellentiae , se aut alteri donum perseverantiae , aut reparationem premi in creaturas Dominii. Et hinc desectu divinae post lapsum, aut asiquam gratiam actualem, aut aliud promissionis contingit bonis adtibus animarum in Pur beneficium a gratia sanctificante, gloria distinetiam. gatorio nullum praemium respondere. Ouia de illis , per merita nostra certo obtinendis, Patet secunda pars assertionis : Quia nisi ad meri nulla extat Dei promissio aut revelati, imis potiustum condignum independenter a divina promissione Scripturae ad Philip 2 monent, ut cum metuta trem requireretur aliqua proporta operum ex parte sua re salutem operemur, ne scilicet a justitia aut perseve-P out ab homine iusto, a divina gratia proveniunt, rantia excidamus. Potest tamen homo illa impe-
sequeretur contritionem peccatoris etiam de condi trare merito congruo non habente infallibilem con-gno mereri gratiam justificarionis, cum hanc pecca nexionem cum isto praemio. Admittit enim S. Th tori contrito Dominus addixerit, quam tamen nonni mas I. a. uuas art. . illa posse serventi orati
si ut meritum congruum obtinet ne a Deo obtineti Et S. Augustinus lib. de dono Ex his colhIgitur, supposita promissione,Deum per perseverantiae cap. 6 docet hominem posse hoc O- meritum condignum obligari exjustitia late dicta red num suppliciter emereri Quando vero ibidem cap. dere vitam aeternam homini in gratia decedenti. Qui s. asserit, inchoandi, Muique ad finem perseve- etsi opera creaturae, cum sint aliunde debita,non pol randi gratiam Dei non secundum merita nosti dari. sint ex stricta justitia Deum ad mercedem obligare solum excludit meritum condignum, vel quod ex λ- tamen ex propria veracitate ac fidelitate adstringitur is naturae viribus procedit. ut clictis facta conse et, quae sunt virtutes justitiae Demerito bonorum operum controversa annexae,quibus Deus ad praestandum promissam mer cis modernu vide supra tract. a. cap. a. 3. Loedem potiussibi, quam creaturae obligatur.
Dico quarth: Ad meritum etiam congruum requi CONTROVERSI DECIMA.ritur ut sit actus liber, honestus, in statu viae, ac super
naturalis saltem in ordine ad praemium supes tura De Maris a Pontifice, Concilio.
Ie Quorum ratio patet ex dictis de merito condiagno. Non est necesiaria ad meritum congruum divi A hunc locum revocanda sent quae superius inna promissio, quia sufficit actum habere bonitatem I sine parte . pagos . Controversiis polemicis aliquam propoitionatam , cujus intuitu possit Deus adjunximus, de Ecclesiae potestate, illassibilitate theneficium aliquod homini conserie, non ex initia De authoritate Romani Pontificis, quomodo aut fidelitate , sed ex quadam decentia munificentiae sit supra Concilia generalia tane his possit absque
divinae.Hinc solum illud meritum de congruo habet erroris periculo definire controversias fidei&morum. infallibilem connexionem cum retributione mercedis, facti quaestiones ; declarare etiam verum sensum
cui de facto adjuncta est divina promissio Denique Scripturae sacra: judicare de sensu libri Catholico.
ad meritum congruum non exigitur status gratiae; con aut Haeretico, de reliqua denique potestate Pontifi-rritio enim peccatoris meretur de congruo gratiamj cum, MConciliorum varias horum temporum qua stificationis mones in particulari decidimus, ex quibus in conta Dico quinto:Sola operajustorum merentur de con versiis quae horum in Ecclesia auctoritatem concer digno vitam aeternam, pc conseque augmentum nunt doctrina sana, adamnatis erroribus facile disce gratiae habiliralis nitur.
Quia Tridentinum vitae aeternae praemiumattribuit Hac autem auctoritate stabiylassiacita fitprogressas
147쪽
Pars II. Controversae deciduntur in reliqua Theologia. ιι
em certamque sequentium Dogniatum in re convincimus hanc esse veram Christi Ecclesiam, falli heologia decisionein De singulis brevi metho & fallere nesciam in controveisiis fidei, ac mocum de-iari poterit hie syllogismus. Illa doctrina anui cidendis. vim admitti potest quam legitimataclesiaeCon De his caeterae quaestiones Theologicae traὰitae sunti Pontifices e Cathedra damnarunt, aut censu in superioribus Controversiis,&aliae in p.I. tracta. ea. Sed haec doctrina N. est talis. Ergo haec anui ubi agitur de operibus4 gratia,&s. prop. mynsmisium admitti potest. Unde ulterius rite inferes, damnatis.
iam illi oppositam censeti sanam, Min Scholis L II. receptam. De rearo actuat o originali. HAEc assertio Nullum peccatum imputatura
benti fidem: Damnata est in Lutheroa Tridentino Sess. s. c. 7. ωcan. 9. Peccarum non est a libero hominis arbitrio, sed malo daemone. Fuit error Valentini, proscriptus in Concilio generali Calcedonensi IV sub Leonea. Omne opus quomodocunque recte famam est i me peccatum. Damnatur in Luther Tridentini Segi cap.46. ωcan. 26. Omnes homines ante Christum fuerunt damnatio peccatum primorum parentum. Error Armen t haereticae, aut suspectae, temerariae, scandalo rum, reprobatus in Conc.Flo entino sub Eugenio IV. iarum aurium offensivae, ut contra doctrinam Aliqua sunt peccata, quae a nullo proisus Sacerdo- ernunt Constitutiones ii V. Glegorii XIII. te absolvi possunt. Oppositum definitur in eodem uti VIII quarum tenorem in hujus . partis si Florentino contra Armenos. mes. Semel per gratiam justificatus non potest amplius aeterna homini integro, Angelo promissa peccare Danmatur in Concilio Viennensi sub Cleui tu bonorum operum, bona opera ex te mentes contra Begardos. rae ad illam conseque ictam per se susticiunt. Nullum datur peccatum mortale, praeter neredu-t opus malum ex natura sua est moretis aeternae litatem. Reprobatur inter errores Lutheri in Tridentitum, sic bonum opus ex natura sua est vitae ae Sest 6 cap. is. neratorium. Nulla est differentia inter peccatum mortale div Angeli, nee primi hominis adhuc integri me niale Proscribitur Tridentini Sesso cap. s. can. 7. he vocantur gratia Pelagii sententia est, opus contra Calvinum. i, citra gratiam adoptionis factum, non esse re Ex praevaricatione Adami nullum in posteros prolestis meritorium pagatum esse peccatum originale, cui abluendo neces-io meriti non eonsistit in eo quod, qui bona o saria sit gratia Christi Error est contra fidem in Pelor, habeat gratiam,&inhabitantem SpiritumSan gio damnatus.
ua Theologia brevi meihodo resoluta, ex μνή, Decretis aut Donitionibm Ecclesia,
operim, gratia, ta meritis tam hominum,
Gratae lint sequentes propositiones inproprioborum sensu, ut singulae respective sint errord in eodblum, quod obedit divinae legirra justitiae, temperantiae, quae Christus secit,
altate personae operantis non traxerunt majo-lorem
edemptis per gratiam Christi nullum inveniri bonum meritum, quod non sit gratis indigno
ae Doctorum sententia, ptimum hominem se a Deo creari, instimi sine justitia naturali. u non potuisset ab initio creare hominem qu ne nascitur. Immortalitas primi hominis non In doctrina Michaelis Baji, Maliorum, reprobatae sunt per diplomata trium Pontuficumsequentes depe
Nullum est peccatum ex natura sua veniale, sed G
mne peccatum meretur poenam aeternam.
Omnia opcra infidelium sunt peccata, MPhilosephoriun virtutes sunt vitia. De hoc acti supra CO
Omne quod agit peccator, vel servus peccati, pec
Infidelitas pure negativa in iis, quibus Christus non eritiae beneficium sed naturalis ejus conditio. est praedicatus, peccatum est. cs Osiripia alia propositiones his fere onomma Prava desideria quibus ratio non eonsentit,& quae,cet absolute autem Lutherus mullum csse ut homo inritus patitur, simi prohibita praecepto, Non hominis meritum ad gloriam assequendam. concupisces.,btinendam per bla merita Christi Damnatur Concupiscentia in renatis relapsis in pereatum morallertio in Tridentino Sess 6 can. 31. tale in quibus jam dominatur, peccatum est,sicut & rat in altero extremo Pelagim asserens; HO tu habitus pravi. tua vii tute sine gratia Dei, vitam aeternam pro In peccato duo stat, actus reatus transeunten. Post alia Concilia damnatur a Tridentino autem actu nihil manet nisi reatus, sive obligatio ad
etelis quoque Lutheti est, Hominem justum Peccatum originis est habitus voluntate paria scire, se esse in gratia, is hoc credendum voluntacum, labitualiter dominatur parvulo, eoati. Reprobatur in Trid. Scss6. cap. 9.'can. Is quod non gerit contrarium voluntatis arbitrium. itio autem legitimi Concilii aut Pontilacis, cuivis omne scelus ejus est conditionis ursuum authorem. afholico indubitata probatio est,&ad eam re & omnes pastores eo modo inficerepossit, quo ius adam haereticus adigitur arguinentis quibus alibi cit prinia transgxqssio. Qua
148쪽
i, Pars Il. Controversiae deciduntur in reliqua Theologia.
Quantum est ex vi transgressionis, tantum merito ficultate, posse fidem praedicare , adllim declaraturnam malorum a generante contrahunt, qui cum mi in Concilio generali Constantiens ess a contunoribus nascuntur vitiis, quam qui gum majoribus vicierum. omnes omnino amictiones justorum, sunt ultiones aicitum esse urgente persecutione fidem negate,
peccatorum ipsorurni, unde Job,&Martyres, quae contra Basilidem damnavit Concilium Nicaenum Ipassi sunt, propter sua peccata passi fiunt sub Sylvestro Papa. Nemo praeter Christum est sine peccato tiginis Spum nullam iustitiae aut Iutis collocandam in o. hinc Beata virgo mortua est propter peccatum ex A peribus Fideles per sola merita Christi sibi imputata
damo contractum, omnesque eius afflictiones in hac instificari; erroribus Luttieri annumeratur in Tridea. vita, sicut Maliorum justorum, fuerunt ultiones pec tino Sem 6 cap. 1 S. can. 26.
cati originalis vel acinalis. Duae postremae proposi De Charitate prostriptae suntpropositiones seque
tiones sunt in ictis Diplomatibus damnatae potius ex tes in Bulla contra Baium. aliis script , quam ex ipsis libris a Bajo editis. Omnis amor creaturae rationalis aut vitiosa est cu- Doctrin. Citholica his opposta docet , primδ, piditas, qua mundus diligitur, quae a Joanne prohibe- Peccatum originale omnibus verum S proprium in tur, aut laudabilis illa charitas,' per Spiritum Saa- esse, ut loquitur Tridentinum. 4. Peccatum illud tum in corde diffusa Deus amatur. in eo consistetes, quod Adam tramgrediendo divi Charitas perfecta uincera, quae est excorde puronum praeceptum, o iginalem sanctitatem, & justitiam & conscientia bona, fide non ficta , tam in cite. naturae indebitam, non tantum sibi, sed posteris a chumenis quain m poenitentibus potest esse finest, miselit, in quos omnes non propria voluntate, Ne missione peccatorum, Et prop. 32. Charitas illa quapropagatione 1ansfunditur. Excipiendam a labe est plenitudo legis non est semper conjuncta curare- originali in suo ortu Virginem Deiparam, pietas millione peccatorum. sim credunt fideles idque non parum confirmat Homo existens in peccato mortali, sive in reatur- quod in postiem Bulla Alexander VII nobis diserte ternae damnationis, potest habere veram charitatem, constare voluerit, hunc esse antiquissimumac com- , Charitas etiam perfecta potest consistere cum remunissimum omnium fere Catholicorum sensum in tu aeternae damnationis. festum Immaculatae conceptionis , in sensu piae sen Per Contritionem etiam cum charitate persecta, ctentiae, a Romana Ecclesia celebrari. Declarans in cum voto etiam suscipiendi Sacramentum conjum stiper, illos poenas a Sixto IV constitutas incurrere, um, non remittitur crimen extra casum necessitata, qui hanc eandem sententiam, festum , seu cultum in aut inartyrii, sine actuali susceptione Sacramenti. Hslutationem revocare, aut contra quoquo modo aere Quaindiu aliquid concupiscentiae carnalis in desecte , vel indirecte , aut sub quovis praetextu etiam de gentescst, non facit praeceptum , Diliges Dominussi finibilitatis e su examinanda, aut quovis alio praetextu Deum tuum in toto corde tuo. seu occasione, scripto,seu voce loqui, concionari, tra Non est vela obedientia legis,quae fit sine Charitaticitare, disputares, contra quidquam determinando aut Haec propositio, 6 quaedam aliae, a fortiori refutadiasserendo, vel argumenta contra ea asserendo, Et inso tur, infra Tom. a. ubi probi intis Attritionem ex meliliata relinquendo, aut alio quovis modo excogitabili ius gehennae, aut ex Spe gloriae coelestis, absque Chanta- serendo ausi fuerint. Qin Bulla Alexandri VII quae in te, actum esse per se bonum peccatorem tite discinit, Solicitudo anno I66I Dari peccatum mor ponere ad gratiam in poenitentiae Sacramento perci- talei veniale ab eo distinctum: Millud graviter, hoc piendam, de quo infra in pari. 4racst. I. quaest.2I. ln- leviter praecepto opponi. Omne mortale non re ter Controversas modernas.
missum puniri etiam poena sensus aeternar idque ob Reliquas quaestiones Theologicas de fide divina
malitiam peccati intrinsecam in eo sitam, quod ejusque objecto, necessitate, certitudine, motivo, d offendatur persona dignitatis infinitae cognita ut talis analys de Pontifice Conciliis,&Controversus i-Haee,4 reliqua doctrina de peccatis in particulari, de particularibus ac modernis, copiose tractamus lu-futas traduntur insta para. s. in Tractatu de Prace pra in tota part Et alias quae ad praxim ordinantur ptu. tradimus infra inter resolutiones ad Haeresim,rimat.
tra haea eucorum pertinentes in Tom. a.Parr.3 traei. ι,
intellectus, docuit Petrus Abaalaesus, quod ero 'IAE proposito: Non debet fieri restitutio furti,
NIhil credendum esse quod excedat vires nostri
intellectus, docuit Petrus Abaalaesus, quod er- π πroneum declaravit Concilium generale Rhemense ua IImoclois qui abstulit partem rei furtivae, aut pecu- Eugenio III. niae, relinquat Sacerdoti ut absolvatur Reprobata est Solam fidem, cum gravibus etiam peccatis, ho in Concilio Florentino inter errores Graecorura. minem justificate; ad salutem perducere, docuit, Non est peccatum pecuniam ad usuram concedere. post Eunomium, Lutherus, asserens praeter fidem o Hic error, cujus primi authores fiserunt Graeci damm-pera ad salutem minime esse necessaria, damnatum in tur in Concilio generali Viennensi, his termini: LSi quis
Trident. Sest 6 cap. 3. 5 can. 9 pertinaciter defenderit, quod dare ad usuris non litFidc amitti per quodlibet peccatum mortale, peccatum, decernimus esse puniendum velut haere- error est ejusdem Lutheri, proscriptus il Tridentino licum. Sess. 6. cap. Ic can. 28. Nullus homo potest juste occidi , etsi id fiat ex
Quemvis hominem pro libitu, sine Superiorum praecepto Iudicis legitimi Modita est tae loctrina
149쪽
Pars II Controversiae deciduntur in reliqua Theologia. 13s
til.Florentino,contra aldenses, quam postea Eugenio III hunc cum ceteris Abailardi erroribust Nici Galecus proscripsit.,btinendam tartyrii palmam licitum est sie Christum in Cruce adhuc viventem fuisse Lineedccidere,vi per hunc actum fiunt vere martyres Vulneratum,reprobatur in Concilio Viennensii sub tae ἔur in Concilio I Carthaginensi, contra cir mente V. contra Petrum Joannis , tanquam aperteiones. Contrarium EVangelio Ioannis cap. 9.ham est aliquando mentiri,sive pro servanda vi Christum nunquam resurrexisse, sed tamen ali- gratia magna alteri praestanda. Contrinium inuando resurrectitrum, error fuit Cerinthi , quem damnavit Conciliui Nicaenum sub Sylvestro Pomtifice. Surrexisse autem Christum hora sexta Sabbathi, inter errores Armenorum correxit Ecclesia in Concilio
Ascendisse Christum in coelum absque carne hu-niana, docuit Apelles, testem. Augustino libro de haeresibus, sed proscribitur haec doctrina in Concilio Ephelino III cap. is sub Caelestino primo. Filium Dei ignorare ultimum mundi diem, censuerunt Monothulithae, contra quos oppositum definivit sexta Synodus generalis; Constinop.sive in Trullo celebrata sub Agathone Pontifice. Porro nos cum cra Ecclesia, Christum pro omnibus etiam reprobis, mortuum esse: Non oravisse Patrem pro solis praedestinatis Impetrasse omnibus, e iam reprobis, auxilia sufficientia ad lalutem contra iit Concilium IV. Chalcedonense, filii inter Cassiani, quem postea cum ceteris retractavit. iiim ctiam esse periurium, docuerunt Priscilli tuos refutat S. Augustinus in libro de haeresibus. licere Christianis coram Iudice postulare re-bnem injuriae, damnavit Leo X. Concit.Trident. l cap. Io. de reformatione, contra Lutherum. xatum non sie, inimicum decipere, aut illium aliquod inferre, Damnatum in Calcedo IV. inter errores Graecorum recensetur a Gui
de haeresibus.1riam non esse ob conjugis adulterium matriam consummatum dissolvere, docuit primo anus, postea Lutherus, sed a Tridentino repro-
citum ess bellum inferre, docuerunt Manichaei: specialiter Christianis prohibitum, censent An contra praxim.& doctrulam Ecclesiae in Con recentiores horum temporum assertiones, fusius su- atcranens sub Cilisto II.&alibi. iatrina Theologica de Iustitia, irincipia pr de legitima acquisitione posscssione detentio- quid in his licitum sit cum conscientia dubia,autabili, rraditur infra parc. . tract. I. Item, in partii de Praeceptis,&Quaestionibus pertinentibus adrachus,Testamenta, Fuita, suras, Restituti &c pari. . rrach s. seq. f. V.
De Christo, o Verbi Incarnatione.
Hristum purum esse hominem, error fuit Ebionisin postea Arii, damiratus in Nicaeno I. sub Sylo Pontifice. Christo fuisse tantum naturam divinam, nec Uepra ex Trid waliunde probavimus in Controversiis. de Gratia susscienti'. 2.&3. 6. H.
De Sacramentisis eorum effectibus. Dogmata haec variis Ecclesiae decretis reproba
tur, La Trid. infra citando Sessi, Sacramenta nullam per se cautare gratiam, sed tantum excitare fidem qua iustificamur. Novae lepis Sacramenta non differre a Sacramentis legis antiquae, niti quoad ceremonias, ritus externos. Illa Sacramenta esse tantum signa quaedam externa acceptae per fidem gratiae, aut notas quasdam Christianae perfectionis, quibus fideles ab infidelibus apud
homines discernuntur. Sacramenta novae legis ex opere operato non conserre gratiam, sed tantum fidei divinae promissionis suisse hominem, docuit Valentinus, Apollinaris, ad gratiam consequendam sufficere. navit vero idem Concilium Nicaenum. In Baptismo,Confirmatione,&ordine non imprimicut in Christo adnuitendae sunt duae naturae, di Characterem in anima unde illa iterari nequeant. in humana, ita in eodem duas esse persinas Christianos omnes in administrandis Sacramentis Virginem Mariam matrem esse non Dei, sed tan potestatem habere. hominisci docuit Nestorius. Sed doctrinam In Ministris,dum Sacramenta consciunt conse- haereticam censuit Concilium Ephesinum III. runt, non requiri intentionem, talem, faciendi quod . . facit Ecclesia..t e contrario, In Christo selum unam esse natu Etianisi Ministri in statu peccati mortalis constituti, inani personam, scilicet divinam, error fuit ponant omnia requisita ad essentiamin colhationem chelisis Dioscori, damnatus in Ephesino III. Sacramenti,ipsum tamen Sacramentum in eo statu non1edonensi IV sub Leone primo conficere, aut conferre. lnicam in Christo suisse voluntatem, eamque di Ritus ii Sacramentorum selemni administrationem, nullam vero humanam , Error fuit Macarii adhiberi consuetos omitti posse,i per quemvis Ec- copi Antiocheni, taliorum qui dicti sitiat o clesiae Pastorem line peccato mutari. elitae, damnatur in sexta Synodo generali Trul Praedicta dogmata, quaedam alia de variis Sacra Selis 1 . in qua definitur in Christo duas esse vo mentis, damnata sunt a Concilio Tridentino Sessi, inates, divinam oua aequalis cst Patri,&humanam decreto de Sacramentis Ecclesiae, contra varios nostri factus est obediens usque ad mortem temporis errores. Christo non sitisse Spiritum timoris Domini Censur3 recentiori trium Pontificum in Diplomauit Abai lardus, ut refert D. Bernardus Epistola re Provisionis noba, , In eminenti, reprobatur dOAt Eeclesia in Concilio Rhementi confirmato ab Quina sequentim propositionum.
150쪽
136 Pars u. Controversiae deciduntur in reliqua Theologia.
In Sacramento Baptismi,, Sacerdotis absolutione, proprie reatus peccati duntaxat tollitur; ministerium Sacerdotum btum liberata reatu poenae. Peccator poenitens non vivificatur ni sterio Sacerdotis absolventis, sed a bio Deo, qui poenitentiam suggerensin inspirans vivificat eum kresuscitat: ministerio autem Saccrdotis solus reatus tollitur. In hominibus poenitentibu sante Sacramentum absolutionis, Gin catechumenis ante Baptismum est vera justificatio separata tamen a remissione peccatorum.
Sactificium Missae non alia ratione est Sacrificium, quam enciali illa, qua omne opus quod fit ut sancta
Satisfactiones laboriosae justificatorum, non valent expiare de condigno poenam temporalem restantem post culpam condonatam. Pro Resurivione horum dogmatum quae postremo breviter adduximus, tantum usi sumus decisionibus ac decretis Conciliorum, ac Pontificum, quae, ut supra dixi, sufficiunt cuivis honunt Catholico , ut errores a veritate discet nat. Ut verὼ ex eadem refutatione haereticus Convincatur, demonstranda est illi infallibilis authoritas definitionum Ecclesiae, ac Pontificis Romani quam ii pra in polemicis sub initium validis argumentis stabilitam invenies, pag. 34. sequentibus.
Doctrinam Theologicam de Sacramentis in genere, dia de singiuis in specie tradimus infra pari. 3. inaci. de Sacramentis, o saepius sibianter Quaestiones m dcrnas de quibus Inde consulendus, quaedam pumcta de Poenitentia in f sequenti.
g. VII. Alia paneZa doctrinae oderna ad Poenitentiam s=ectantιa.
CErtum est ex Tridentino.M. . . cap. can. r. Sacramentum poenitentiae non esse Carnificinam conscientiarum,ut cam nobis haeterodoxi depingunt. Certum est ex eodem cap. 6. can. q. Abibluti
num Sacerdotis non esse nudum ministerium, sive declarationem tantum peccati a Deo remissi, sed ipsi Absolutioni ex institutione divina inesse virtutem abo istendi peccata per consessionem clavibus rite subje-Quia vero'iuedam circumferuntur Dogmata, quae videri possint cum mente Tridentini,4 cum aliis ab Ecclesia constitutis minus convenire ad majorem cautelam, Missionario Apostolico ea dogmata ad puncta quaedam redacta hic breviter proponemus,
quamvis nonnulla colligi possint ex iis quae alibi in
Punct. 1. Necessitas dilectionis Dei.
ΡRimo, Docent nonnulli, Omnem actum humanum
esse peccatum qui non exercetur ex amore De propter se dilecti. Volunt enim in omnibus actibus amorem illum requiri ex primo Decalogi Praecepto, Diliges Dominum Deum tuum in toto corde tuo: nec posse onustionem istius dilectionis ulla ignorantia excusari, cum sit praeceptum juris naturalis, a quo est ipsi unt nulla ignorantia excusat. Damnavit autem Constitutione inviolabili ius V.&Gregorius XIII hanc Baj propositionem, . Omnis
amor creatura rationatis aut vitiosa es cupidita ..imundus diligitur, aut laudabilis ista charitas, θαλλο Spiritum Sanctum in corde dissus Deus amatur. Hane damnatam, a priori quo modo di Icernes Quod si quis velit, in omni actione requiri amoieci Dei super omnia, in perfectum Sequetur porro, omnem prorsus actum humanum extra statum gratis esse peccatum, quia quisquis licit actum charitatis perseectae hoc ipso statum gratia adipiscitur, etiam a tra Sacramentum. Qujnimo itficulter ostendet ille qui requirat amorem Dei super omnia, se non exigere amorem perfectum. Quid enim est Deum amare pet-fechc, quam super omnes creaturas diligere Sidicasia amore perfecto requiri maiorem actus intensonem,
quaero designari, penes quem intensionis gradum mor Dei perfectus ab imperfecto discernatur. Huae sane gladiam designari non posse fatentur ipsi, qui
tamen per majorem actus intensionem, amorem Dupersectum ab imperfecto dii cerni volunt, plura deticvide pari. 3. tracl. . a. u. Punct. 2. Dolor ex metu gehenna. X superiori doctrina profluit haec : Peccat emtix qu de peccatis dolet ex metu gehennae absque is ritate Imo etiamsi doleat ex desiderio flut arena. Quia hic actiis non concipitur ex amore Dei, sed ex desiderio salutis propriae. Doctrinam oppositam nat Tridentini canon. ISumnis d. Si quis dixerit gehennae metum, per queraad misericordiam Dei de peccatis dolendo confa-gimus, vel a peccato abstinemus, peccatum esse, aut peccatores pcjores facere, anathema sit, de quo latici
Sufficere autem istam Attritionem ex rideturno Sess. . . aliisque suscOstendo infra Tom a pari. .
Quod si quis pergat ad dolorem in Sacramentore. quirer e Amorem Dei super omnFa, qui perse abseque S cramento justificet; Inum c duobus praetendere vi debitur , ut Absiolutionem Sacerdotis peccator a Deo non reconciliare, contra Tridentinum Ses , . cap. I cum id per se praestet selus ille amor ante absolutionem clicitus. Aut certe dilectionem Dei super omni vim non liabere per se reconciliandi peccatorem ab que Sacramento: quod dam tum est in Baji aruculo 32. Charitas illa quates plenitudo legis, non es semper juncta cum remigisne peccatorum. Scopulus hic caute Vitandus, alias alterutra ex parte in doci rinam damnatam neccssano impinges Caut citam examilianda sunt Missionario de absolutione poenitentis in Sacramento poenitentiae alia dogmata Jὶic sequentiae.
Punct. 4. Satisfactio ante absolutionem. Non licet Sacerdoti peccarorem absisere nisi iis
satisfactionem injunctam expleverat. Constat autem in Petro de Osima Doctore Salmanticensi damnatam esse a Sixto IV hunc articulum. δεθη
peracta poenitentia consitentes absolvi non debent patet ex Bullati tona. i. bulla 7. Et sane si ista prati, nova servanda foret, nullo modo cicusanda esset Ecclesia,