장음표시 사용
51쪽
σὶ λίαν φοεio του μὴ φιλι- άστιον ναετέστη ' vel totum Caput. Sed quid est Dat utrum ad ante. cedentia an ad sequentia resertur Si ad anteiseedentia; hic erit sensus: Quid autem νolo isto dicto , τὸ λἱαν φιλεῖν κ. et λ. , quod ego at tuli, ut disputationem exemplo dilucidiorem redis m. si in ad sequentia; subaudiendum erit verbum dieam, aut simile: ut sententia hunc in modum concipiatur: Quid autem velim isti dicto τὸ λίαν φιλεῖν κ . ri λ. . dicam, F istud dictum exemplo dilucidius Dolum. Neutra sententia cum
recta grammatica racione convenit. Porro, quia
est , παραδείγμ-τι Τ quid est, τψ' nam Articulus habet fignificationem certae cujusdam rei & quasi demonstrationeni hoc exemplo. Quodnam est hoe exemplum P Aut, si, omisso Articulo, accipiamus exemplo universa, id est quodam exempla, denuo interrogo quodnam sit illud quoddam e emplum P An est illud in sequentibus positum , ut stimes mediocribus aquis alantur, abundantibus Dinocuntur; sie animus moderatis crescit Ia boribus , nimiis obruitur. At hoc, interjecta deismum alia dictione, subjicitur; ut minus proba in
biliter, per grammaticam quidem rationem, pro eo exemplo accipi possit, quod Scriptor spcistavit. Deinde alia etiam apponuntur exempla; ut potius τοι e παραδεο λασι dicendum fuisset. Quam correctionem etiamsi lacias, reliquas discultates
52쪽
non tollas. Adeo totum locum temeritas & perturbatiu occupavit. P. 9, D. Memoriam puerorum exercendam esse, praecipit suo more, id est universe, & cum rhetorica laudatione ipsius memoriae; ut verus Plutaretius omnino desideretur; qui varias ratio. nes mem lae exercendao recensuisset ae dijudiis casset: : easque duxisset cum ex animi natura
tum illustrasset ex Pythagoricorum & Aristotelis doctrina, & illa apud Rhetores pervulgata Simoistilitas arte. Hoc autem praeeeptum supra, in Capite περὶ πρωδειας, ponendum erat. P. I , B: Exemplum Eurydices item alieno locis posituria, in Capite περὶ παhiae prodendum suerae. Argumentsitionis genus est etiam positum incitandis aliorum auctorum testimoniis. Quod ni est freque 'la vero Plutarcho, ita coniunctum cum eerta quadam ratione , qua plane Plutarcheasorma & proprietas cernitur. Veluti, ut moeuno utar, pIutarchus habet τὸ φ υρἐπίδειον, Pseudo- Plutarchus item aliquoties Euripidis son- tenuas apponi e sed in utroque quantum disesert. In Pluillicho est quaedam eonsuetudinis &familiari alis tacilitas; ut sentemiae ei sponte in mentem venisse & in orationem influxisse videantur in pseudo-Plutarcho apparet novitas, quaerentis labor , & quasi vultus nitentist hujusmodi D a sum
53쪽
Rint sere sormulae, per quas praelatur sententia citandae, & veluti aditum sibi ad ejus recitatio
Bt io, Ar II, F: & in aliis ei tandis, alibi. . Pars II, De Stilo F Oratione. Stilus, quae item dicitur oratio, & sorma dieendi scribe
drve, duabus partibus continetur: quarum altera singulis in verbis, altera in eorum eonstructi ne & toto habitu eernitur. 1 irin. II, Caput I, De singulis verbis. Sunt in hoc libello verba eaque rariora, quae non spad Phuarchum exstem, ad q draginta & sex. Quod sane in tam parvo libello & tanta libro rum Plutarcheorum multitudine ejusmodi est, miti de dubitatio de auctore ducta k nisi maximi. certe non minimi momenti ducenda sit. Et murum majorem numerum colligere poteramus; si allegissemus cum vulgaria & communi usu trita, tum quorum themata saltem fundi in Phitarcho, veluti παρέγγραπτος , cujus thema σι ρεγγραφωΘ, germanis ejus libris legitur; tum ea. quibus,tiritur quidem Plutarchus, sed poaestate & signifi- eaalone. diverse. Quorum omnium cum snumero augetur etiam suspicio de vitas diversitate auo.
Ρara. II, cap. II. . De Verborum Nominumque signima tone, composistona, formulis, diction
54쪽
ML Hoc in genφre multa cum prava & minus proba, tum , Plutarchi stilo aliena, libellus hie habet. Plutarchus habet ille quidem subinderariora & a vulgati usu remota vocabula, sed non ut ea studine quaergi, sed ut per multiplicis doctrinaς ac lectio uis abundantiam oblata ac, cipiat, & ad sententiae. 'ae vim rationemque ac commodet: eamdemque prudentiam mydestiamisque sequitur in sormulis ac dictiρnibus. Scriptor hujua libelli, his in oratiqnis partibus sere sine judicio exquisitiora D eque & argutia. consectatur. Hujusmodi sunt et P. I V C: μγαλο Da 3ἐμπιμπλανται κοι φρυαγματος ' quorum postremum, ut sonantius & ornatius, arripqit pro simplici illo φρονηρωπος, q*od Plato , quem imi viri videtur, aliique in h c dictione frequentant, Ibid. D μικραν το μέγεθος γυναῖκας nusquam dixit Plutarchus. Herodoteum est, indeque sorphistis, maxime Aeligno, frequentatum. Pluviarchv in eadem re, Agesil. p. 596, F, dix
simpliciter Wκράν. P. a, Pr repetitio ejusdem sormulae, καὶ τI δεῖ τ' αλλα θαυμ αθινὴ sic mox εκρὰ τί δεῖ τα πολλα λεγειν , eX perversis elegan tiarum studio prosecta: ad idemque senqs reserenda sunt, quae notavimus Part. I, Cap. II, 3. 2. P. 3, Λ: προς ἀρετερ κυη ν, ad partum
viriμtis, ineptum, ut exquisiIius, suscepit; nisi Drte scripsit κris in In vem Plutarcho dice m
55쪽
mus illud librarii vitium, in hoc mutandum esse rin Pseudo- Plutarcho affrmve idem non licet.
dixitiae, tamquam scopus, expositae sunt iis, qui
crumenas Deutari νolunt: ' spreto vulgari βαλλαντιοτομεῖν', ut argutia & comparatio constaret ad σκοπον reserenda, finxit ineptum & frigidum istud βαλλαντια τοξεύειν. P. ρ, Γοῦ Ου μόνον ἡ εγρηγορσις, καὶ υπνοe ευρβη. Quasi somnus & vigiliae aliquando inventa essent, antea ignota suissent. In comoediam istud eadat &jocum, non in seriam scriptionem; nam quod
εὐρίσκειν, invenire, nonnumquam pro compar re, acquirere, nancisci, dicitur, hunc locum non ab ineptiae nota liberat. P. II, Fr τὶ τῶν πιθρωπιν- μυστηριων πίστιν, humanorum areanorum fidem, dixit: studio argutiae, contra Graecam consuetudinem, qua rei notitia alicujus homini fidet ac taciturnitati commissa, non 'ρριον, sed απορρητον, arcanum, dicitur. P. I 4, CI συμπεριλαβεῖν τας παραπμεις, eo
sensu, quem hic locus postulat, monita facto exsequi, non est probum. Iam in figuris apparet studium concinnitatis &venustatis, ut frigidum & a re alienum, sic magis etiam h Plutarchi consuetudine abhorrens; qui aut paucissimas aut nullas habet figuras, certe
56쪽
nusquam eas consectatur. Hujusmodi locos paristim supra notavimus Sin. lI, Part. I, Cap. I, S. st: & Cap. II, 3. 2: partim proximo Capite notabimus. Cap. III, De orationis habitu F compositio ne. Plutarchea oratio constat fere enunciationibus longioribus, ductis continuatisque minorum enunciationum, tamquam partium, comprehensiOne: neque sane habet aut facilitatem aut simplicitatem: non multum dissmilis Τhucydideae formae, vel Platonicae illi alteri dissiciliori . de qua nuper diximus in Praelatione ad Phaedonem. At in hoc libello plane est diversa compositio renunciationes plerumque breves, saepe concisae, forina propemodum Isocratea ex genere ejus παραινετικω: quod enunciationum consormationem aliquanto habet minus diductam, magisque adstrictamr item tamen παριπιώσεις, ἀντιθετα, &omnino τη ' ευρυθμιιαν διωκει, ut verbis utar Dionysii Halicarnassensis in Judicio de Isocrate 3. a & 3. Nam de reliqua forma, qua hic libellus ab Isocratea differt, non dicor veluti, da frequentia in aliorum Scriptorum locis apponendis, quae omnino in aetatis Isocrateae ingenium nondum cadebat i neque de curiositate in eon. sectandis verbis vetustate aut novitate insignibus, quibus doctrinae species & legentium admiratio quaeraturr x quo vitio integra omnino di immu-
57쪽
nis est Isociatea dictio: at non omnino hie libetis Ius. Hunc in habitn & compositione orationis dico prodere juvenem rhetorissantem, & Isocratea exempla redolentem. Videamus deinceps nonnullos hoc in genere locos. P. I, F: ων is τρο ἀρχν της συρας οἱ πω τέρες ἐν μέθη ποιησαμενοι τύχωσιν. Verborum redundantia, nullo cum sententiae emolumento lPoterat breviter dicere, ους ἁν οἰ πατέρεe is μνγον 1μωτι, vel σπείρωσι. Rhetoricus est lapsus, αποτευγμα oratorium. Quaerens variationem cigravitatem, incidit in verborum diluvium.
P. 3, B. De duobus cpnibus h Lyeurgo ioconcionem productis, ὀ μὲ, επὶ τον λαγωον ῆiξεν, o ἐπὶ την λοπαδα ωρμησε. Scire velim quae sit differentia inter duo haec verba: nou quod omnino nulla sit: sed quae hoc in loco esse possit: quare alter ινξεν, alter ἄρμη g. Nimirum hoc est Scriptore antithesin & concinnitatem
affectante. Poterat alterutrum Omittere, veluti,siξεν omiserunt in eadem re narranda Plutarchus
Apophthegm. Lacon. p. xas, Fet Nicolaus Damascenus Excerpti Valesan. p. 4 9. Est haec Isocratea figura una omnium frequentissima Veluti in principio Orationis ad Demonicum, quae, nisi magistri, certe discipuli est: 'ει πολ
58쪽
φαυλιον διανοιαe ' quid est, quod bonis γνωμη , malis διανοια tribuatur Totum exordium constat fere sententiis hac figura inclusis. Quaruinetiamsi ratio appareat, ut in hac proxima: οἱ
frequentia vitiose est. Sed multarum ratio nulla apparet: veluti superioris, & hujus proximaer
si δε καὶ την τυχην ημῖν συλλαμβανουσαν, καὶ τὸν παροντα καρὸν συναγωνιζουδενον. Nonne τυ-κη & καιρὸς, fortuna ct ocosio, tam συναγωνι-οται, quam συλλαμ βανει. Tales sunc multae in libello De Edueatione antitheses, in iisque haud Paucae inanes: v. c. p. a , B: ἡ μὰν γαρ φυσις ἄνευ μαθωωι, τυφλόν ' η δε μαθησις δίχα ς υ πιο ς, ελλιπω η δε ἄσκη τις χωρις αμφοῖν, ατε λίς. Primum membrum non improbo: sed in secunda, quare tantummodo ne stiam δίχα α ιμεως, dicatur ελλιπε e esse η μά e 7 deinde, quare potius ἐλλιπες quam αrελία nec tertio satis ratio constat; si quidem ατε λὶe non sufficit significandae reir & ασκηκει non proficiscenti h natura & institutione plus deerit, quam τὸ τέλος. Ex rhetorica etiam consuetudine fluxerunt foris mulae illae solemnes in transitionibus ad aliud argumentum, Plutarcho non usitatae r P 3, Λ: ἘνΓ δὲ περὶ τουτων παραδειγματι χρησαμο
59쪽
Plures notavimus Sech. II, Part. I, Cap. II,
Rhetorica item est κακογMue & gravitatis asinsectatio in citandis auctorum sententiis praemissa praelatiuncula: ut ostendimus ibidem, sub fi
P. 4, D: Zευ καὶ θεοὶ παντες - ἔ Exclama tio aliena a Plutarchi ingenio. P. s, C. De recta παιδεία dicere ingressus, eam nec desinit, nec describit, nec suis partibus distribuiti sed ad ejus laudationem se dat, nobisque veluti Chriam rhetoricam apponit, similem illi Virtutis laudationi in exordio orationis ad Demonicum.
Ρ. 7, D. Similis est laudatio Philosophiae rnec desinitio, nec distributior nil de Dialectica& Physica: Moralis pars laudatur rhetorice, IO-cis communibus, nulla argumenti explicationο, disserendi ratione nulla. P. 8, B: Oυτως επολιτευσατο Περικλῆς ' ου- τως 'Αρντας o Ταραντινος ' ουτω Δίων ὁ Συρακουσιος ' Ουτως 'Eπαμεινωνδας o Θηβαος ' κ. τ. λ. Haec est ratio rhetorissantis, non philosophantis . nec certe Plutarchi. P. a 3 , Λ: i ou παισὶ τοις πλουσιοις οἱ πατ ρει νήφειν παραινουσιν , οἱ δὲ μεθύειν ' σωφρονεῖν, οἰ δὲ ἄσεπαίνειν ' φυλαυριν, οι δαπαν ἔν '
60쪽
κ. r. λ. hae & aliae sunt antitheses patrum &adulatorum. Sequuntur eadem pagina, Ε, patrum secum ipsis - ἐφείσω ποτὲ , αλλα καὶ χορ ησον' ἡγανακτησας ποτε , αλλα καὶ συγγνωθι κ. T. λ. nam quatuor deinceps alia ingeruntur.
Haec admonitionum brevitas cui videatur Stoici, maxime Epictetet, characteris, esse: sane, si brevitas sponte nata appareret. Nunc illa curiosistas in paritatis & figurae continuatione quemvis potius rhetorem, quam aut philosophum, aut omnino Plutarchum, prodit. Ergo Pleusingeri opinio putantis, propter hanc orationis brevitatem, hunc libellum Plutarcho jam seniore scriptum esse; opinio fuit adolescentis nullo dum usu Plutarcheae scriptionis subacti. Haeccine suerit Plutarchi senectus, tam diversa stilo, tam rerum inops. Et adolescentiae & senectuti ipsa natura & aetas redundan tiam adserit illi in verbis, figuris, & sententiarum luminibus: liuic in commemoratione rerum admonitionumque, vel a doctrinae copiis, vel ab experientiae observatione, oblatarum. Juveniles
sunt scriptiones Plutarchi, Consolatio ad Apontonium, Reprehensio Herodoti: senilis, ne alias dicam, De Rep. 4 Senibus Geranda. In utris