장음표시 사용
251쪽
Jo. LELANDI COMMENTARIT PIane egregio. in quo tum Britannorum ab origine hist Tiam, tum Saxonum & Nor Iomannorum fortia facta usque
ad imperium pannis, regis Angliae, deduxit diligentia quadam inexhausta. Deinde, industria non minori, Vitas A chiepiscoporam Cantiorum perscripsit. Praeterea ad cumulam addidit librum de Regiunculis Britanniae primae, deque Sedibus Ponti ciis in ea constitutis; ac denique de Monasterais in eadem Nobilitate constructis. Hactenus de Gerva ani ingenii stetura.
CAP. CCXVII. De yosepho I cano. .
IOSEPHUS, omnium poetarum sui temporis, absit i
vidia dicto, facile primus, tantae eloquentiae, majestatis, eruditionis homo fuit, ut nunquam satis admirari possum, unde illi in tam barbara & rudi aetate facundia accreveritusque adeo omnibus numeris tersa, elegans, rotunda. quae tamen virtus his nostris diebus tam nihil ad immortalitatem profuit, ut paucissimis ne de nomine quidem cognitus sit; tantum abest, ut doctorum manibus assidue teratur. Quare Putabam meae partis esse tam splendidum Brisauniae sidus ab obscuritate asserere. itaque accipe quid de autore cognitum habeam. Non adeo multis abhinc annis, cum essem
I dis in Mari, & ea se diverterem in bibliothecam Magdaleniacam, reperi libellum carmine scriptum, sed impersectum, & tantum non obliteratum, cum hoc titulo, Dares Gringius de Hessi Trojano. Carmen utcunque pro tem Pore devorabam, non nescius Daretem Graece, Ioluta tamen oratione, de Rebus Trajanis scripsisse. . Post biennium, cum studerem Lutetiae Parisiorum, &bibliothecam Victorianam inviserem, idem qui prius libellus, sed mancus etiam, mihi sese obtulit. Paulo post, cum Ricbardus Hirtius, juvenis cum eloquentissimus tum literatissimus, me duce S amore, SVLium, nobilem Parisiorum grammaticum, inviseret, ut daret salutem accipere te, Mendi tertio eundem libellum, at monymum, & subne mutilum. Hic ego, quae mea erat cum homine comsuetudo, mutuo libellum petii, & ille dedit. Inde domum divertens, & solicite autoris nomen, adhibito amico, quae- ns, tandem ubi ad hoc hemistichium perventum est: vos superos
252쪽
superos in vota vocem : quidam diligens lector in margine , minutissimis literis, ascripserat: Suppis, ego Iosephus. Α
que haec hactenus de nomine cognita. Nuper vero, cum omnes bibliothecas maxime celebres
totius Angliae, dato eruditissimi regis Henrici octavi Me-Genatis mei diplomate, adirem, reperi inter medias Stris et rum paludes Iosephum in Gornegana biblotheca integrum. Tum coepi diligenter legere, &, quoniam perplacuit Carmen, cum judicio relegere. Unde didici Thomam Eubdamum, Cantiorum archiepiscopum, fuisse patronum sepho; cui dedicavit carmen suum de Hem Troyam, quod transtulit me sitas κως ex Darere minis, ut ex his verubus, quos operi praeposuit, liquet :Quin te Cecropii mentita licentia pagi, Et laedant figmenta, pater, quo p sule floret Cantia, & in priscas respirat libera leges. In numerum jam crescit honos, te tertia poscit Infula; jam meminit Vigornia, Cantia discit, Romanus meditatur apex, & naufraga Petri Ductorem in mediis expediat cymba procellis. Et rursus ibidem:
-Τuque oro tuo .da maxime vati
Ire iter inceptum, Trojamque aperire jacentem.
At hic avidus forsan lector 1 me requiret, quia opus r rum est, ut primorum aliquot versuum vel gustum saltem habeat. Ego, qui nulli studioso operam meam recte negare possum, in hac parte non cessator ero: Luserat omnificae quondam solertia curae notas molita vias, aurique cupido Audendi transgressa modum trans sequora misit, Qui raperent thalamos, spoliarent templa metallo.
Habes leve specimen, humanissime lector, longi, nec minus praeclari operis. At Iosephus non hune solum laborem destinavit, aut potius dedicavit, Hulduino; majora aggressus Altam Antio. chevum consecravisset eidem patrono, nisi optimus archi
253쪽
σ38 Io. LELANDI COMMENtARII piscopus Tyri obiisset. id quod satis apparet ex his carminibus, quae primo libro nem Trojani praefixit:
Te sacrae assument acies, divinaque bella Τunc dignum majore tuba, tunc pectore toto Nitar, & immensum mecum spargere per orbem.
Et rursus in fine quinti libri de Belgo Trojano:
Tendo fila lyrae; pleruo majore canenda, Antiochi me bella vocant: nunc dicere votum est Chrsicolas acies, & nostrae signa S θίω. Quae virtus, quae dona crucis; nec fundit anhela Hos mihi Cyrrha pedes, animi fidentis hiatum Celsior E coelo venit.impleturus σοί . Tu quoque, magne pater, nostri fiducia coepti Alterai & in pelago pandens mihi vela secundo, Hoc tibi ludit opus: succedit serior aetas, Seria succedunt aures meritura pudicas; Si tuus in nostros candor consenserit ausus, Non metuam eulicis stimulos, fucique susurrum. Neque hic tamen cessavit; quin, mortuo patrono, quod semel inchoaverat, absolveret. Erat enim latissimus per se dicendi campus, & res digna, in quam omnes eloquentiae nervos intenderet. Dabat etiam animos scribendi hinc odium in Saracenos, & Stillanum Hab onium: hinc amor patrius erga Ricaraeum, Antorum regem; qui in illo bello tot clarimmas victorias ipse clarior peperit, quot vix Caesar unquam tam brevi consecutus est. Hoc ego tam undecunque
luculentum Iosephi opus diligentissime multis in locis qua
sivi, nec inveni. Tantum fragmentum magni operis nuper mihi ad manus venit, cum excuterem pulverem & blattasAbba timensis bibliothecae; sed ex quo licuit caetera ejusdem Camuais., tanquam leonem ex unguibus, aestimare.
De Relgo Antiocheno amplius nihil novi, . nisi quod ex eo eluerat femum fuisse natum θω Minisoniornias; quam
urbem tam exquisite, tam dextere, tam denique magnifice vel ad aethera tollit , ne racile credas musas ipsas, cum profluenti Helicone to 'riti in concinenti praesentissimas adfuisse. r ir Elud
254쪽
Illud tamen lectorem admonitum volo; nempe libros de B EO Trojano post mortem Balduina ad incudem revoca tos: id quod ex multis locis, & hoc praecipue apparet, quod in his postremis quarti libri carminibus Hemicum tertium , qui secundus Anglarum rex fidi a Ricardo, sub quo
mortuus est Balduinus, cum Hectore conserat: γTantus in Nemreas audax decreverat iras ritus Henricus noster, quo rege Britannus Major, quo duce Normannus, quo Francus alumno
Risit, & in bellis gens Martia nacta priorem Non illi invidit Belgonam, ut Pallada nobis. Sed nunc apponendus librorum numerus. Scripsit Ado Trojano libros quinque. Librorum de Belli Antiocheno numeruS, quia tantum fragmenta vidi, mihi ignotus. Plura etiam praeter haec scripsisse cum dubium non est, quae forintasse temporis injuria omnino extinxit. Utinam exiisent, quae juvenis praeluserit: videlicet 'larammata, & nugae amatoriae, ut & in hac quoque parte autoris non modo elegantiam , verum etiam ingenii selicis acumen approbar mus. Uixit, ut conjectura est, ad justam us oue senectutem, regnantibus in Britannia Henrico secunti, Ricara, Raune, Henrico tertio.
Haec cum scripsissem, prodiit y phi opus interpretis de
Bello Trojano, typis excusem Germanicis; sed tam com rupte , ut si pater ipse in prolem redivivas oculos converteret tam informem, cognoiceret plane nunquam. Utque s cus edito praefigeretur libro, cirnelii Neporis, Romani, nomine inlcriprus est.
C A P. CCXVIII. Da Alexandro Nechamo.
ALEXANDER Nechamus inter suae aetatis scriptori res locum poscit plane honorificum, quem & per me modo accipiet. quanquam, quae ejus fuit in nullo hon er ditionis genere peritia, magnae eloquentiae laudatore R jure quodam optimo videtur expectare. Quid ergo factam 3 Antorrentis facundiae justis destituim ornamentis tacebo . Pra stabo certe quod potero; nec unquam eommittam, uuicquid alii ingrati secerint, ut tam clari hominis sina ulentio
255쪽
a o Io. LELANDI COMMENTARII tio obscuretur. Nolo te igitur nescire, lector, Alexaniaram Herolamri GVeuchlauorum, vel, ut nunc loquuntur, Albam natum fuisse. Nam in titulis veterum exemplariorum Alexander de Sancto Albam ficquentiuscule appellatur. Petrus Hesensis, archidiaconus Hadunensis, sic inscripsit literas: Dilecto Magisro, socio se amico, Alexandra de Sancto Albano. Nunc ut ejus natalis Iocus mihi est percognitus, ita &eiusdem a pueritia institutio mihi non ignota; quando ipse in libro de Laude Sapientiae divinae suam vitam fusius, tanquam tenui penicillo in levi tabula, depingit his versibus: . Quod si forte fores claudat stibi J ClaAdia, claustrum Martyris Albani sit tibi tuta quies.
Hic locus aetatis nostrae primordia novit, Annos felices, laetitiaeque dies. Hic Iocus ingenuis pueriles imbuit annos' Artibus, & nostrae laudis origo suit. Hic locus insigneis, magnosque creavit alumnos, Felix eximio martyre, gente, situ.
Militat hic Christi, noctuque dieque labori
Indulgens sancto, relligiosa cohors. Haec te suscipiet placido gratoque favore, optabit tutor quilibet esse tuus. Hie locus hospitibus sese debere fatetur; Quos admittit honor, ianitor iste loci.
Jortarer te Paret os partesque remotas Uisere, sed terret me maris unda tumens.
vix aliquis locus est dicta mihi notior urbe, Qua modici pontis parva columna fui. Hic artes didici docuique fideliter; inde Aecessit studio lectio sacra meo. Audivi Canones, Hi cratem cum Gaheno, Jus eivile mihi di licuisse neges. Si si1specta tibi loca liint solennia, nostrae Intra septa domus tutior esse potes. Urbs vires experta tuas, Grmunde, per annOS Septem, ni fallor, vix tibi deesse volet. Non moriar totus, dum tu servaris in esse,
cum sis ingenii gloria magna mei,
256쪽
Da sc RIPTORI Bus BRITANNICI s. 2 IEst etenim in consesso Nechamum, accrescente matura aetate, sectae canonicorum Augusinianorum se addixisse; ea tamen lege atque omine, ut sanctius viveret, & quietius si deret. quorum utrumque o voto assecutus est; usque adeo, ut ingentem canonicorum nomini gloriam, literis autem pristinum decus pepererit .verissima loquor. nam pro religione tam integre ooservata visim est, & merito quidem, omnium
dignissimus, qui gubernationem Coriniensis, alias Oroce- strensis, coenobii acciperet, anno 1 Christo, ut ego didici, Iar Porro quod literis suum decus asseruerit, abunde testantur eius libri magno labore, at majore fructu in lucem editi Quis crederet tantum reconditae eruditionis, illo praesertim saeculo, penes unum fuisse λ Ego vero, ne fucum lectori faciam, Ingenue fateor me ejus opera aliquando incredibilicum admiratione legisse; non quod nostri felicitatem temporis aequarent, sed quod suae aetatis plerosque omnes diligentia, acumine, eloquentia etiam praecinerit. Uses est autem Asiatico quodam dicendi genere; nempe copioso,
luculento, & florido. Nec unius tantum scientiae cognitioni strenuam navavit operam, per omnes doctas artes evagatus est. Atque his quidem modis in clarum oratorem, in
philosephum, in theologum tandem evasit. Quid quod &wesim summe dilexerit. Certe, cum in multis Iibris, tum praecipue in opere de Laude Sapientiae, in quo seipsum plane vicit, & in libello de Oscis Monachorum, qui tamen ab aliquibus Anselmo, sed falso, adscribitur, se facilem juxta se dulcem poetam ostendit. Nihil ibi impolitum, nihil inconcinnum, nihil denique invenustum: ut nihil interim diacam de materia ex ipso virtutis fonte limpidissimo uberrim scaturiente.
Sed quid ego in unius libelli Iaude demoror Effundam
simul omnia eius operum nomina. edidit enim Commentarior In Ecclesiasten. In Cantica Cantic. Humilitas vera. in Psalmos Disidis. De Horto paradisi. In Symbolum Athanasii.
Correctiones Bibliae. Mythologiam.
257쪽
y hi aestum ' Huic operi talis praeponitur titulus
Vocabularium Biblicum. Posthaec de singulis libris bibl.
Speculum Speculatio Paradisium voluptatis se iv.
num libr. . Concordantias. De Laude D. Virginis. De Conversione D. Magdaleπα. .
ad Grinuitiis , Claudiani coenobii abbatem, ac candi
De Rebus creatis in specie. De Naturis rerum Opu. TForma decens. varium & elegans. sDe Utensilibus.
ς-- ελ --. Cum rerum notitiam.
De Vita monastica, cars deceat monachum. mine elegiam. 1 . IBgogicum, quo opere de grammatica agitur.
Habes, studiose lector, nomenclaturas operum Nechami, quae hoc nostro tempore in bibliothecis Britannicis extant. nunc reliqua, quae mihi de illo sunt cognita, persequar. Annales Curiniensis coenobii tribus seriatim annis, nec utiterius, ejus mentionem faciunt. unde ego conjectura ducor Alexandrum tertio suae praefecturae anno nam alia infim- tum fuisse dignitate hactenus non legi) mortem obtine. Quod autem sequitur a multis audivi, α si recte metam, in Iibro Ioannis Rosi, me vicenissis, de Episcopis muWut L sive I cctarum, legi: nempe illum sepultum esse in iplo claustro coenobii, quod Migorniae, ut nunc loquuntur, ce leberrimum est. cujus & hoc epitaphium: Eclipsin patitur sapientia, sol sepelitu . Qui dum vivebat, studii genus omne vigebat. Solvitur in cinere; Mecham, cui si foret haeres In terris unus, minus esset flebile funas. Dixerit hic aliquis, quid fuit in causa, quo minus ci- iuvii inter canonicos lepeliretur. Huic ego respondebo,
258쪽
Dg Sc RIpTORI BuS BRITANNICIS. 2 3 magnam ei fuisse cum quodam episcopo Vigorniensi familiaritatem ; cui comes facundus erat, cum Lialiam & R mam, principem rerum urbem, inviseret. At mihi non liquet num Baham, ante acceptam monasterii gubernati nem, an postea, petierit. Nihilominus mihi quidem mea conjectura quodammodo persuadet, ut credam Alexandrum,
nondum abbatem, comitem Vimrniensis antistitis in Balia fuisse, nec tum primum illam vidisse regionem; sed & alias saepe GLiam timui & Baliam, studendi gratia, celebra- vive. Atque hinc etiam tam illustrem sibi d bonis literis famam comparasse. adde huc, quod amicitiam, quae illi cum Rigormensi accreverat, ita stabilis postea semper permanserit, ut sola dirimeretur morte; tum, ut verissimile est, ingruente, cum xle se ad episcopum de more contulisset. Haee ego de ejus sepultura prolixiuS forsitan, quam necesse fuit. ideoque finem dicendi facerem, nisi me λα--der, 'sebiensis monasterii Prior, interpellaret. Non hic audeo quidquam in re, obscura pronunciare. Fieri tame0 Potuit, ut Nechamus ex Priore Gluten i abbas Ormien.
ins factus sit. & e rmeo de Fasis, quod Edefensi adscribitur, stylum Necha ni suodammodo resert. Per me tamen suo Quisque gaude t iudicio. Ego hoc solum ago, ne Alexandri Elisebienses fama silentio prematur. Quare eius ca minis gustum sultoribu . musarum au. Παsentia expibebo. Sie ille de D. Andrea cyinit: . Quem primum proprio coeli rex ore vocavit,
sic etiam de Epiphania: . . -- Una dies tribus est praeclarus inclyta geris, Inque tribus triplicem continet illa typum.
Chrsum, festa, fidem decorabant amne BaviIra, Et vino Christis, muneribusque Magi. Et mrius de Au-ciatione D. Virginis Anglicis verbis dum credit foemina, Verbi Fit mathr, Verbum, quod Deus est, fit homo. . - i Ibidem
259쪽
αM Jo. LELANDI COMMENTARIIIbidem de Plilippo: A Sythica pellit tencbras regione Philippus,
Et radiis fidei barbara regna Πitent. De Edmundo quoque Martyre hos versus scripsit: Hostis eum tandem vinclis & verbere torquet, Imber telorum tertia poena fuit. Ille polo mentem, gentili colla mucroni Tradit, & essicitur victima sacra Deo. En, quem sum pollicitus, gustum Alexandrini evminis exhibui. Τu nunc mecum, candide lector, & Griniensi& EUObiensi ex aequo applaude, ac vale.
C A P. CCXIX. De Sampsone Durreernensi.
num Servatori sacrum est, assidua divinae scripturae imprimis animum pascebat lectione. Senserat ex eo fructum uidem magnum labore; quo ne solus perfrueretur, late licia sparsit semina, frequenti ad populum concione habita. Extant quoque ejus in Claudiana bibliotheca ---liae, opus elegans, eruditum, pium; sed ratine scriptum.
CAP. CCXX. De Danieli Morino. DANIEL, Marilegus a villa natali dictus, Uracas
juvenis scholas studiosissime excoluit. maturior annis factus, oretiam Parisorum invisit. distremo mathem tteae artis cupiditate in lita tactus, animum ad Arabes ea aetate imprimis eruditos adjecit; quorum & disciplina tunc late in Hispania, qua stat Turium civitas amplissima, fi ruit. Prolactus igitur Turium, Amatam serinia exeussit; &quod quaerebat maxime, tandem invenit. Hinc enata re petendi patriam cura, cui dum subservit, inter redeundum fit obviam panni Oxoniensi, episcopo Norisvicano, λ quoliberalissime acceptus est; studebat enim & ipse rei matheomaticae. Unde, nacta temporis opportunitate, duos libellos, unum de inferiori, alterum ae superiori parte mundi, edidit, ac anm Nordovicano consecravit.
260쪽
CAP. CCXXI. Rebarri Anguillariam.
RICHARDUS, Augui Earianus monachus, in ipsis
Gustorum paludibus, qua insula, ab anguillis nomen desumens, molli consurgit clivo, sacrosanctae cognitionis studio se totum contulit: hac tamen lege plane aequissima, ut siseisivis libere horis historiarum scriptoribus invigilaret; unde & utrinque tandem, veluti ex agris solicite cultis, laeta crevit seges, quam nec sibi avarus uni conservavit. An RArianae res gestas insulae describere magno studio aggressus, majori consummavit. Hine prima institutio ecclesiae, cui nomen a loco Crati ei vallis, per Augustinum, Anglorum apostolum, positae Abelberii Magni consilio, cognita est. Hinc etiam liquet Euellaredam reginam, filiam Aunae orientalium Anglorum fregis,J monasterii fundamenta ibidem, tanquam in ditione paterna, jecisse. utque haec postea violentia Augeri & Grinis misere concussa fuerint; ac postrem beneficio tabe uia si episcopi Simenorum, restituta, Minsigniter aucta fuerint. se ille antiquitatem sui collesii,ali qui perituram, optimo sane consilio, integram conservavit pae tandem in lucem emisit. Ab ejus obitu opus 1 quodam incerti nominis monacho, sed ejusdem loci incola, insigni
CAP. CCXXII. De Hugone I resassense.
HU G Ο, Tirco densis monachus, Her nardinae sedita adolescens socium se adjunxit; imperiumque Roduphi Hagethi, olim equitis strenuissimi, postea abbatis vigilantis simi, primum K, san is, deinde & Antani monasterii
agnovit. Is, quia intellexerat fuisse incrementa magna &illustria hominum suae religionis, nec minora basilicarum sumptibus infinitis quotidie excrescentium, honesto quodam animi studio, alacritate atque adeo impetu ardebat Rescissas in Anglia a Bernardinis victuris commendare ehartis. .
id quod & Thurstinus, archiepiscopus EboracensI, antea, sed succincto lisello de Origine Aniani Monasterii, praestiterat. Atque, ut illud apte, significanter, accurate praestaret, rationem disquirebat expeditam. Quaerenti, Fontes, eximii