Prolegomena critica ad Batrachomyomachiam

4쪽

CONSENSU ET AUCTORITATE

6쪽

Esi quadam prodire tenus, si non datur ultra.

Ad Batrachomyomachiam accuratius cognoscendam prBeleralia me di strictram verba Godo laedi erui anni, quae Sunt inopistola ad Ilgeni uin data hymnorum editioni praefixa p. X haec is Batrachom Iomachiam alii poetae nunc addendo, nunc detrahendo, nunc mutando, prout cuique consilium, quod ipse habebat, postulare videbatur, interpolarunt. Et paullo in liui haec: Mur, carminis

varias lectiones qui consideraverit, sponte intelliget, non versus quosdam tanquam purio expelli debere, sed plures constituendas esse Batractomyomachias, quarum multa communia, alia diversa sunt. 0uae sententia quum mirum me haberet, ut non sum proclivis in verba iuraro vel talis magistri, ita non sui consilium cum fastidio aspernari dicium Hermanni, quod nemodum, quod

Sciam, accuraliori consideratione dignatus est. Itaque ipse quum ad rem propius investigandam accingereri In illatim res eo delapsa ESt, ut tolum carmen pertracta liis uni Bl quodammodo resin gendum censerem. uod cur opus sit visum, ex iis apparebit, quae primo loco de editionibus huius carminis dicenda mih sunt.

Edilio princeps huius carminis quae erii, inter viros ita rum rerum peritissimos est dissensio es. aries in Fabricii Bibl. r. L p. 388 evit editione Malliatrii p. III sq. et p. a.

Ouae tamen res, ui si sane dissicillima post longissimum lem poris intervallum ad dirimendum agitur enim do libris sine nota anni locique in lucem emissis), ita parum, Gallor, ad hanc Iuaestionem allinci . Videtur autem primum prodiisse in lucem Batrachomyomachi Venetiis a. 486 qui liber si Mailla iri sides habenda, qui eius exemplar in editione sua accurate repeten-

7쪽

dum curavit eo est notabilis, quod primus iunc omnium e

teris Graecia scriptorum sub incude sudavitμ. Verba huius editionis dubium non est quin diligenter e codice s. sint ex pressa, etiam levioribus interdum mendis non correctis, eaque de causa codicis instar merito iam a Mailla iri habita fulvio est j. Ea autem dili0nes, quas modo dixi Venelae patulam praeripere ludere, SiVe eam antecesserunt, sive sunt seculae, nihil

corio ad carminis formam ei coniexium mutandum contulerunt; id quod ex eo marum ossicitur, quod nusquam adhuc compuruli eius exemplar, quin laxium vulgarem reddiderit. Is vero non constitutus est editione Venela, quae nullum habui imitatorem, sed editione Homeri operum Florentina 488 quae prodiit cura Demetrii Chalcondylae. In hoc libro spectabili Bal r.ex uno codice 'i ii illis semporibus solebat, expressa est, Sed lumen non dix pel luit Inaruis docti correctoris. uod quum ipse Chalcondylas in pia elatione significare videatur τὰ ia ν

νιαροφθενὶ tum omnis dubitatio tollitur ullis et interdum insignissimis lectionibus, quae in nullo codice nunc inveniuntur. Si versu is '' legitur γείναt invisis codicibus, qui habent ad unum omnes νεθρἐκγατο, quod soriam is ins lentiam formae mutandum censuit; sed usus medii active usurpati sustinetur huius carminis v. 30 et Lumesian eleg. g. 6sDelect cum Theopompo p. Athen. p. bl 7. - Lacunam fortasse codicis expleturus v. 25 interposuit τέλε adversant v. 32. Ontra codices liam licst probabili coniectura transpositi sunt v. 127. 128. quuruli in v fuerat post 131. Sed causam mulationis innino non perspicio his locis 63 iocis ' ἐν νωιοισι.24 θυ/-θη, 55 ι ων, ubi codicum elegantem structuram

υ/iέτερα - τῶν κατα ἐν νην Ilgenius probat ex Hymn. Apoll. 'in 1 ad 203. Plerisque quidem loris eorruptela codicis an sum dedi comediandi, ubi verba lanium ponam in codd. non inventa, de senionii postea dispulaturus 165 κα κορυθες κοχλιων λεπτων κραατ α ινεκα λυπιον; 74 παλεξήoουσα σιο- μιοερ 176 δέσμασιν εὐδυσιάων; 84--γλας τ' ε/mo η-

Huno eodioin inVenissa, arbitror in Aialogo ibi M. Nanianorum patricioru in Venelorum Bononia iras. v. p. 478. eod.

quidem prorsus eunt iij editione conspirant. '' Agnoscero uno mihi videor apud Bandinium in Caiat alis Gr. Flor. 1768. II, Phil. 32 eod. 7, ubi additur Ex hoc odies impressa est editi prineeps Iomeri operum eum Batr. Flor. 488. Versuum numerus, qui valde in editionibus diserepat eum magno legentium ineommodo, hie semper ad exemplar Frankianum si 82'computatus est. silige by Omle

8쪽

Κνιοσοδιώκπην. inta 6 257--si, quia oram nimii a restituturum se desperarii contra nova prorsus et male Graecasinxii 26 sqq. a discrepanitas, quartim nummim uelle suerit augere sed millam, quas uni minoris momenti , si quis

lamen o singulari quodam codice profectas esse contendat, potuisse id quid om fieri etsi non praetracte negamus, tamen ip Suni illum collibe in interpolatum fuisse judicabimus, ut nihil hoc umtisci natos esse nos confitendum si Nam illud ex aliis locis salis potest certe demonstrari, eum codicem, ex quo Fl rentina expressa est, ceteros, qui hodie ad usum nobis supe

sunt, nequo aetate neque dignitate superare. A sane miretur aliquis, quid sit, quod iamdiu moratus sim in his vel iis libris deserim iidis, quos nunc plerique non somac merit quidem sacere soleant; sed scienduin si eos anieli longe plurimi esse aestimatos. Tania enim harum editionum

non solum illis temporibus, sed paene ad nostram usque aetatem stetit auctoritas, ut in omnibus litas adhuc exstant editi nibus, si dico minimum, pro undament quasi exstruendi Br-borum contextus essent. Et an luIuiores luide in editione I sit S leenses, Colonienses, Parisinas, alias, quas partim ipse Bllu VerSa i, par lin ex Alteri et Maillatrii anno laus, quod Blis ercti,

cognovi, paene ipsis cum erroribus typothetarum vulgatum H reminas totum ess imuitias codicibus trullis adhibuis, non e imirum, si quis illorum temporum conditiones perspectas haboat Paucissimas vero illas missiones vel etiam, si sors viii, o

rectiones nunc nihil interest nostra ui a Malius enumeremus; in gravioribus autem rebus ita tenaces editores erant vulgalao

lectionis ut lium si melius quid prolatum a doctioribus erat, tacili centemnerent vel certe mulare nihil auderent. Ipse Η. Stephanus in Epi orum Graecorum corpor lectiones aliqum varias annotavit, noli aestimaVil. Sed primus, qui sacem critices, ut ita dicam, admovere vi-SuS S liui carmini, Barnesius sui in recensione Homeri cantabr. 7il, qui magna insumetus midii is triumque odi inops adiutus lamen nihil lare profecit, nisi iii locum imum ei alterum ex codieum minioritate mutares, eoniecturis aulam suis, in quibus maiorem gloriam posuit, carmen paucis locis eliciter emendarui pluribus pervertere potius quam restitueres'. sed

quam illo licet pervens instituera emendationem, eam prorSus neglexi qui tune proxim sequitur iesi uitlatro ed. Lond. 172i. 8ὶ, vir accuratissima dilis entia, in rebus antiquis curiosus, qui post in logra verba el Venelae ut Florentii ille dili Gnum lautiones ex compluribus codicibus ab ipso collatis auctas assi-

'l olandum aliam viilolliri istanti larvium decepit, hoc signo P.

9쪽

e vii, versiones adiecit, superi mi disputationes con gessit, cominentiuis denique addidit eruditionis quam acuminis

pleniores cuius viri opera tamen usque ad recentiora tempora editores fugisse videtur; nam neque codicum ab illo collatoruinusquam si mentio neque comm nlarioriam. Sed eandem sortempor duo secula alius huius carmini fili lor expertu e St, LEOn-harius Lycius, vir ut videtur eruditissimus, cuius laudes post mortem Ioach. camerarius carmine graeco celebravit Ernestius praes Bair. Hom. Opp. d. 1764J. Eius editiones duo iniquitalo tulit poruli NOX OppresSae ulu vulgatarum multitudine iacebantque in tenebris sibliothecariim, ita ui neque recensiores critici earum utilitatibus inierentur ipsosque Barnesium ei Mailiatrium sassereni, donec messius exemplar earum denuo protraxit in suaque Homeri editione magnam partem ioctionum publici liuis secit. Sed ut de his oelionibus ab Ernesii aliisque magni a sumatis rectum faciamus iudicium, primum ipsa verba Lycii videamus. Contigit enim nihi ut atriam qiis ditionem in thesauris bibliothecae Guel sei bytanae reperirem Ernestius alteram O-lam noverali, luarunt prior hunc prae e ter titulum: , Λατο. Homeri poema opera Leonti arti Lycii mullis in locis auctius castigaliusque editum atque annotatiunculis illustralunt. Praesa-

in ita ricum facta mihi esset copia libri perquam vetusti, in quo Graecorum aliquot poetarum monumenta manu essent exarata, contulissemque cum illo exempla typis excusa, deprehendi sane mulia, quas illic partim emendatiora, partim etiam pleniora legerentur. 3ua ex re quum non mediocrem sperem Volupta iem, quod pularem , non omnino carbones, quod dicitur, pro

thesauro repperisse coepi accuriae transscribere ea, quae rectius istic perscripta esse debantur. Etsi enim aliquibus hic labor ltillius esse momenti videtur, etc. aipsiae in Collegio principis minore. MDLXVI Allera oditio inscripta est: es, Biret p. - nuper emendatius editum et annoli illustratum, nunc ab eodem reeognitum et perpurgatum Praesuli incipii , Cum typographus noster nuper niihi significasses, se in animo habere rumsum exprimere Homericum poema, mitus abhin amplius ribus emendatum a me atque annotationiinis in iratum, quod a Graeca lingua studiosis iamdiu exemplaria requirerentur visum

sui summa cura recognoscere, quae fuissent ante a me edita eaque ei limare politius et augere cumulatius, praesertim cum

ad eam rem nonnihil mihi suppulerset adiumenti Nam ad codices calam exaratos duos, quos superior etiam tempore inspicere ni illi licuit atque consulere, quorum alterum Clariss Virdoachim Camerarius, praeceptor meus in parentis loco mihi colendus, alterumque bili tu illi eca Academiae nostra Paulina mihi Suppedita Vit, comino duin acceSSit lao lelnpore exemplum Singulari studio ab . lephano excusum etc. Subscriptio autem

haec est ,Anno DXL menso Aprili, quod quum salso in-

10쪽

terprellillis sit Ernestius, emendandum esse MDLXX l 570 ostenduli rium praelationis. Ostendunt eadem quae descripsi verba, lianc Lycii recensionem in textu nihil differt inter se utramie editio non iereri fidem codicis manuscripti. Nam non solum

ea limium, quae ipsi videbantur, transscripsti, sed etiam duo codices optionem dabant lectionis, ad quos ieritus accedobat laxius vulgatus lis enim res se habet, quod ex diligenti perscrutation assecutus sum: via recensi sundata es in vulgari iexlv apparet autem primum ex eo, quod compluribus locis

Chalcondriae quas memoravi correctiones manserunt, ut V. 19.25. 27 128. 165. 74 176 184 234. 24l; sin de quod interdilia vulgatam prcsse sequitur, ubi codicem suum nominatim addit aliud tenere, es. v. 12 no ἐν 'hyearo et Oto ν, ubi cod.

α παντας codicibus igitur pendero lectionem ibi tantum est probabile, ubi a Florentina discrepati Delad Lipsiensis e dea, quo labatur, idem est, quem postea ex Ernesili editione cognitum nunc ipse diligent imo excussum habeo; camerarii

liber quo gentium deveneriti reperire non potui. Iam igitur, uiri horum codicum lectionem OvRm Ss ignemus plus triginta

locis haeremus, acceditque quod in editione posteriori saepe discrepantiae notantur, quas alibi repperisse s dicit. Sed ut brevi de Ita re absolvam, quae plus molestia habet quam fructus, lectiones, quae alιbi SS dicuntur, pleruntque sunt v

gaiae es ad 55. 3. 72. 74. l. 2. 104 M J, quas expunxitu libromim interdum in ipsiensi appareni, ut ii ii 131. 28 292 aliquoties ab illo alienas ad camerarii odi

rem reserendae videntur 24 60 116. 53 245 254 Exis vis autem lectionibus Lycii pars tales sunt, quibus quim in omnibus exilibeantur codicibus, antea vulgatae correctiones offecerint, ut I / ἐτερ recte rescripSit pro πιιων 63 βαινε εοι ἐν νωτοισι additi sunt v ante omissi 228. 257-6l pars et Lipsiensi et aliis codicibus continetur 36. 57 60. 67. 72. 78. 93 100 10 4. 106. l2. 20. 4 l. 148. 157. 88 196 28 sqq.

26 sqq. pars denique Camerarii libro altribuenda videtur. Ex hisco autem lectionibus alias in nostrorum odicum mi vel altero inveniuntur: s. 56. 95. 212 sqq. 25. 27i ab aliis, quia prorsus novae sunt, non abes suspicio, Lycii ipsius i genio deberi. Ita v. 35 non solum omnes codices uno somiasse excepto praebent ἀπ ευκυκλου, sed consimuntur etiam ex irm Magn. p. 150 Lycius dedit sive ex ipsius sive codicis emendatione σε non salso quidem, sed nihilo rectius linguaeque usui accommodatius, quam no quod altractione quadam indicat, unde mus arripuerit cibum es en An. I, , ο