장음표시 사용
251쪽
'tauran inveniantur. Lucet ex hoc loco, etiam pomeridiana sacri fiet in usu fuisse per Africanini Ecclisiam, ut docuit Cares Moabb. i. rerum ling. 'cii set caeterum iri non poterant nisi ijesimis , unde si pranu non iussitat sicerdotes etiam pomeridiano tempore sacramenta corporis de sanguinis domini in altari ossine
poterant pro dcfunctis. Eant iam calvinistae is novatores omnes,ac Ecclesiam nostram de missa pro defunctis novitatis arguant, ubi Ecclesiam Africanam canone saepius firmato ante mille ducentosis octin ginta annos id tradidisse conspiciant , quod Catholici sacerdotes in Ecclesia nune temporis celebrant.
ueragitauistic refc tur Populi etiam abhuiusmodi coriviis, qua itum seri potest, niloea tur. Cum Felix curator sub Diocletiano ingressus Am FHiris esset domum , in qua Christiani conveniebant , cum apertum esset triclinium, inquiunt gesta Caecilianiri Felicis, inpenta fiat ibi dolia .
orca sex. Quod nimirum Ecclesia Cirrhensis, more tunc temporis recepto , etiam locum haberet, in quem Christiani simul eonveniebant in Agapes celebrabant Saepius id in Ecclesia fiebat, commeedentibus simul cum Episcopo clericis unctisfidelibus, quem morem pro clero utere canon Carthaginiensis, postraque Lesai arium pro popula videbimus insita.
iris paenitentsa tempora deωrηMettur Mite confirmat canon antiquum Ecclesiae morem de poenitentia publica et cum quisquam peccata sua consessus erat sacerdoti ad id constituto inter peccata aliqua essent pro quibus publica poenitentia erat agenda . non poterat lacerdos ille
publicae poenitentiae tempus statuere , sed ad Episcopum debebat accedere , inique gravitatempe ait exponere, quisu dum peccatorum disserentiam secernebat , quanto tempore poenitens in uno ruoque gradu manere deberet flendo delicta,& eonsuetis doloris gnis emendationem vitae promittendo. Nondum constituti videbantur hoc tempore omnes canones poenitentiales quibus juxta gravitatem delictorum imponebantur diuturniora poenitentiae tempora,
sed id ipsum Episcopi arbitrio committebatur, qui primis Ecclesiae saeculis poenitentium curam in se suscipiebat, ut indicat quoque camma canonis a. sequens ordines 1 arEresbyter o Uali usuarum res ιβψt Diqitia ' Corali
252쪽
Gabriel Albaspineus annotatu in toto poenitentiae misi per quatuor Astaspinem: gradus distinet praeter crebras manuum impositiones, quibus acceptis dimitebantur omithmimenis , bisse duas absolutiones, aut duplex reconciliationis genus , minus nimirum, quod in fine tertii gradus is maius quod in fine quarti concedebatur. Cumque maior reconciliatio , qua in publica missa ad finem quarti gradus poenitentes communioni Iacramentis altaris restituebantur, numquam fiebat , presbyteris , nutat Albaspineus intelligendum de minori reconcilia, rione. Raae tonne reriij gradus es e Episcopo,& necessitare
a prinii tens seri poterit , quod Miam ista ab Episcopi directione
autem sugerim in mandatum nobis, quod etiam in Capuens plenaria 'nodo ridetur statutum non liceat feri rebaptia rationes, ct reordinatiο- . tus, et tranflationes Episcoporum. Nam Cresconius illargiensis Epis. cum plebe sua derclicta Tubuniensem inνasti Ecclesiam e Codex
aliquis egubat, Capsensi , sed retinenda lectio Capuens, quam etiam tabet Diovs Exiguus sub titio. Ferrago graeca apua Zonaram a Balomonem δε ἡκα-α - ἐν και-- in sed cari ι. Habita fuit isti synodus tempore sirici Papae, illique adsuit D. Amia sus, qui una cum Episcopis transnarinis compluribus, ut olligere licet ex data ipsius ad Siricium Papam epistola, adeoque cum Episcopis quoque Riris contrὲ Donatistas. ωΑrianos decreverat, illicitas esse rebaptietatistes ct reordinationes, e translationes Episcoporum , Attulerant secum Episcopi sti haec synodi Capuensis decreta, ut ci=ueris Donatistarum tunc lat in Astica donummium erroribus obviarent,
cumque cres suo Mauritaniae siti sensis Episcopus in ultimum de transsationibus impegisset . Honoratus, Urbanus eiusdem Primn-ciae legati hae occasione statutum Camons Synodi citarunt, contra Cresconium obedire reluctantem braduum seculare inierpellari posse, a Concilio Carthaginiensi tertio obtinuerunt.1 . Ut prate scriptura Canonicas, ibi in Ecclesia legatur sub ηο- c. mine divinarum scripturarum. Enumerantur omnes sacrae scripturae libri Canonici, additur riso etiam atriis consacerdoti nostra Bani- facta Ialiis earum partium E iscopis, ris confirmando ista canone i-ο-rescat, quia a ρανὶ - μοεμ- δειε ψa Drenda. Licearatiam
253쪽
olioecerinone 'orum atam Christophorum I im in preMi- - tione ad Codicem Canonum Ecclesiae Asionis ulnis ritillantur,
, qui huic Concilio ascribum pati,quaginta canones, quorum 23. in tum ad illud pertinere reperiuntur reliqui vero fere omnes asemis bendi sunt Concilio Carthaginiensi, quod χχ. post annis an Domi- - qi9. tempore Bonifacii P. R. habitum fuisse verba canonis a mni . evidenter arguunt. Eodem ex fundamento motus Baronius
quia in hoc Canone Boniticii Papae mentio fit, Canonem Carthasia
dum respondit Eminentissimus Cardinalis Perronius cap. 38. contra Angliae Regem, cuius sententiam in notis suis ad Baronium laudat pφω-i pamearum piscopus Henricus Spondanus, ubici is omnes ivlosso. Canones vere conditos suisset in Carthagin. s. egregie a monsti at,is vitium collectoris in exprimendo nomine Bonifaeti, Papae in canone de libris canonicis aperiti, Rationes Perronii
non repeto, cimtia quae nullo abeo, quae merito opponerentur a e sellam addo primam iustelli rationem de omissis hoc onone inter unum & viginti canones ex tertii Carthaginiens synodo in Fei. ragine latina, graeca, non subsistere, quod omnium eorum oui eanones Asricanos in compendium redisrunt , primus si Ferrancius
nandus Carthaginiensis Diaconus qui tit. χχS reserar ut praurscriptur c aonica nihil inaccisa lagatur ConciI Laodic titos . Concit Carth gin tit.4s. Et titillo sequent 219. addat at licear pastiones Mart rum legere in nat in eorum CoriL Carthagiη tit.θε quibus citationibus non respicit ad Concilium Cartha ense, ubi tit. 7. duo ita smulconstituta reperiuntur, sed ad Concilium vulgo Africanum, scii collectionem in lium Ecclesiae Asticanae, ubi canone cies nec- usque diem legimus i liceat uiam is a Mus Martyrum , cum a niversarii dies eorum celebrantur. Ubi notanda particula etiam, quae alia quaedam respicit in Ecclesia legi permissa , nee ulla alia sunt quam scripturae canonicae, ut eanone ε . Concilio Carthaginiensis 3 perhiabetur. & clarius canone 36. Breviarij Hipponensis, ubi post script ras canonicas passiones Martyrum unico canone referuntur. Aliter illa
in Codice nonum Ecclesiet Africanidisposita erantante Ferrandum Carthaginiensem Dia oum, ut uuae de scripturis canonicis uta erant, is titui. s. - ειρ onibus Maronimadduntur.
254쪽
essent collocata. Ex quibus constat, Dionysium Exiguum ordinem mutasse, dum omisse te scrinum camnicis statuto selum lum 6 de passionibus Martvrum retulit, cuius collectio subindesing aecum translata solum titulum μ.suo loco retinuit uiisse ex eo quod titulus destri is ea Mos in terragin iam gradici quamdatum non inveniatur, mallatenus concludi potest, canonem illa de restitutum non esse Carthaginiensi s. sed potius econtra statui debeat, cum constet fuisse omissum. Quod si autem illi canoni in Concilio Carthaginiensi 3. additum fuit, ut de eo confirmando transmarina E clesia consuleretur, non Boni is sed Sirmis legendum esset, idipsumi uente sequenti canone 8 ubi Sirici j Papae licta est mentio. is monii indua aristis. Agit Canon de pueris, qui cum Canon .i. apud Donatim baptizati erant,jam evectioris aetatis ad fidem conversi promoveri petunta a clerum. Et de D. iisti Musti habetur in Canone, '
Simplicianum. Cumq: Si ricium Papam,& Simplicium Mediolanensem tantum simul Episcopos suisse eonstet sub consulatu Attici& Caesarii . collegit ex hiκ canone Perronius illis Consulibus Concilium Carthaginiense . celebratum fuisse , m nos adiungimus, Bonifacii nomen
in surrioris canonis textum irrepsisse is substituendum eius seco stricii, sub quo ver Concilium Carthaginiense s celebratiun siit. Canoneso multimo huius Synodi enunieramuraliqui, qui eidem canon ,α subscripserunt o subscri serunt Amratia Episcopis ui sic πιε μαiensis huic decreto consensi νεIAE RUcripsi Epigonim uiscvm Suis Ut regionis subscripsi Augustinvi Episcum tibi Hippmaragiosis' subscripsi. Simillimo omnes E scopi quadraginta quatae numera subscripserunt. Quibus ex verbis habemus D. Augustinum anno 397.tuisse Hipponensem Episcopum, illumque adfuisse huic Synodo tamquam Byracenae Provinciae legatum Celebratum enim suit per legatos Pro.
255쪽
De Concilio Carthaginiensi . anno Honorio . o Eutychiano Coss.
q. Ne soli canones ad sacros Ordinationes 'ectantes, sed alios quoque ex Io . ad hanc Duodum stinare, Daiatur ex eo, quod laraque
exponitur, o an obstaremHν -- . s. Secuaeia firmata id psam ex camae et O. jubente Episcopis verbi MI, radicationi vacare. In Astica enim soli piscopi tractatis habebant ad , populos , o non nisi Valeri temporibus introd ut una es , sacerdotes prasens Episcopo conciones dixise adfortur testimo uim Uidi, quod ex loco Augustini firmaturi Ex dictis sura ex nitur ista, . de excomam secatio is a iuras. quidaram irastatu de audi oe Mor, - . . .
at ex S. Optato. i. Augustino probatur. 8. Canon q4 η υhibet clericu comam nutrire , es eta barbam radere quod grasimum saperet Canon constitutia est contra quosdam Monachos qui criniti incedebant ut curi, se ex . Augustin reaitur e
256쪽
Coduibus M. S. S. quorum unus spect.bat ad coenobium Gellibiacetisse. alms ad monasterium S. Rivonis Flandriae civitatis, idque cum sequenti Pra fatione. . . :Statuta Ecclesia Antiqua. Augusto Honoris 4 μ utychiam Consulib- sexto idus Novembris, cum Aurelius Episcua in Oxcilio uniresia Carthagine insecretari cum
257쪽
M. Vt Episcopus dindotes cohicordare compellas. a . De Episcuo et cleric in alio loco non transferendo. 28. De damnatione Episcorum a Synodo tractanda. 29. De Episcopo, qui alicui crimenabiecerit.
si recipra mur.3 . De rimaturans Presbyterarum cum Episcopo. 3 s. i. consissis Presbyterarum in Ecclesia cum Dis Η.36. Ut Presbyteri Parochiani aut per se , aut piratios , qua μή r tr ctant, Chrima as Episcopo petant. 3 . De Obedientia Diaconorant erga Presbyteros 38. Ut Diacentu Eucharistiam jussu Presbter minifret
44. De tonsura clericorum. As. De babitu clericorum. ι. De continentia clericorum.
258쪽
s 6. De clericis adulatoribus in roditoribM.
37. De claricis maledicis. . .
a. Quod cum hereticis nec orandum fit nec sagendum. 3. do cum excommunicatis ommunicatis vel Orm excommunicetur . 4. de Paenitentium lage. i. de negligentioribia Paenitentibus.
8 I. Ut Paenitentes mori referant o sepeliam. 8a Ut Paenitentes si pergem M. 83. de senibus honorandis.
259쪽
86. Vimqer Bapti l caste continenter vis π.8 . Dedatholicis qui causia apud infideles prvom t. 88. Debi , qui Ecclesia ratermissa ad oectacula pergunt.
bus serviunt. . 9O. De energumenis
a Gravis est quaestio de actis praesentis Synodi, quae cum nullibi apud antiquiores latinos,is nec ab auctore Concili j vulgo Africant, nec Ira iit genti Ferrando Carthaginiensi Dii cono, nec a Dion 'llo Exiguo Abbate Romano , nec ab iis, qui codicem Canonum Eccl
Africanae in graecum transtulere , ulla illi in facti stinentio, suppostula credita sunt a nonnullis viris eruditioribus, quibus viam aperuit Christophorus Iustellus praesuiniis an Cossicen Canonumis Africanae Ecclesiae is quod si uox . inquit , de alio Concilio , Carthaginiens , quod quartum vocant, Monori A. QEuty-
, chiano Consulibus convenisse narrant, punὸ repudiandum est , nec, fides adhibenda cationibus o q. quos sine auctoritate huic Ccincilio, adscribunt. An notia insuper Philippus Labheus , hunc titulum Concilio praefixum Ἀωista Ecclesiis antiqua , ita clanceptum esse in Codice Barberino et statuta mentis antiqua. Et cum multi canon
hac in synodo reperiantur, quae aut sumpti sunt ex Conciliis orientalis Ecclesiae , vin orienti potius quam cicinienti commam
260쪽
ium deerunt forsan, qui eminentissimum Cardilialem Bona merito de suppositione huius synodi dubitas existimabunt. 3. scio quidem, annalium Parentem Barronium de hac hvdo nullatenus dubitasse , sed centum 6 qu timconcines duceniis qua- 'tuordeci in Episcopis anno 398. Bonorio Actuum io Cost
bus s. idus μνembris statutos ad mitisse,cuius sententiam cap. 3 conti Angliae Regem laudat Perronius quatuor rationibus hos cano tres in Perronius. dicare stuciens Concilio Carthag. 4. quarum duae priores argumenta opposita iiDivunt is duae ollariores argumenta tua conficiunt.
Dicit in primis ex eo , quod in serragine latina, quam Dionysius Exiguus, graeci mirati sint, non habeantiscationes huius Com iiij, non obinde, clud indus inis Rui sim sipposititii, quandoquidem l res Africanarum Synodorum canones reserat Ferran . dus , quarum Synodorum nulla mentio facta reperitur in Concilio vulgo fricano aut serragine laticia Deinde auctorem concilii Asriis cani centum dumtaxat canones reserre voluisse, inter quos collocare non poterat canones qo . huius Synodi , nisi numerum excedendo tillos insuper referre noluisse , quod neces non esset canones de ordinationibus corpori canonimi inseri elim omnes Ecclesiistici, specialiter Episcopi illos continuo me ni nibus habebant. Verum pace erronii dixerim, infirma sunt hec duo responsionum momenta, cum ideo potius corpori canonum inseri oportuissent . quod juxi,
illos cinones Episcopi ordinare deberent , auctor more suo non. omnes , sed siquos Concili canones decerpere potuisset, adeoque nisi aliud obstasset, de in corpus canonum redigere. Ad aliud itaque confugiendum est fundamentum , quod si a me petatur 'illud fuisse existiniem et quod huius Concilij tempore religio erat , silentio ota volvere arcana fidei de sacramentorum mysteria ut patet ex inn centiori ideo sermam sacramenti Osirinationis e stolae suae ad . incentium Lugubinum inserere detrectantis, ne metu mere τἰdere- . in inmmis . quam vita μυι-m restand re Verum quidem est in huius
Concita canonibus conscrtiuas hariori sacrarum ordinationum materias sormas, sed id necessarium fuit Ecclesiae Africanae 3 tum ne ab avito ordinationum ritu δε flecteret, tum, ut quid hac in re traditum sit, statui cancine confir naret Caut bat tamen Eccletia fricana, ne ritus illi publicitiis circii in ferrentii . quod in causa suisse existimem.