장음표시 사용
291쪽
et nihil accipientibus profutura. Et interius, Ante expiata delicta, ante ex omologesim factam criminis, ante purgatam conscientiam manu sacerdotis, pacem putant esse, quanti quidam uerbis taliaeibus irenditant. Et infra de peccatis,
et confessione secreta , Nequis existimet solum de pucilicis esse sermonem ) ita disserit. Qui q iam uis nullo sacrifieii ,
utit libelli faeinore eonstricti, quoniam tamen de hoc uel cogitauerunt, hoc te sum apud sacerdotes Dci, dolenter et simpliciter eonfitentur,exo mologesim conscientiae faciunt, animi sui pondus exponunt, salutarem medelam paruis, Iicer, et medicis uulneribus exquirunt, scientes scriptum esse, Deus non irridetur: et multa alia, quae gratia breuitatis
Praeterea Leo Papa in epistola 69. ad Theodorum episcopum, Forq iuliensem et leserturq; de poenitentia. dist. r. cap. Multiplex; Mediator inquit Dei et hominum hanc praepositis ecclesiae tradidit potestatem, ut constentibus poenitentiae satisfactionem darent,et eadem salubri satissectione purgatos, ad communionem sacramentorum per ianuam reconciliationis admitterent. Hugo etiam de sancto Uicto. in libro de ecclesiastica potestate ligandi, atq; soluendi, quem resert Gabriel lect. . cano Audacter, inquit dico, si ante sacerdotis absolutionem ad eommunionem corporis Christi quis accesserit, pro eerto sibi iudicium manducat, et bibit, etiamsi uehementer doleat et ingemiscat. Praeterea , praeceptum de ieiunio quadragesimali iuxta Caietani sententiam non est scriptum: et tamen non licet in dubium uertere, an ieiuni j ecclesiastici uiolatio, peccatum mortale sit: eo qu5d Christiani etiam si ne scripta lege ita ieiunant ut reos grauis mortalisque peccati se existimen 'si ieiunium soluant. At,uiri sancti, ae timentes Deum, clim homo habet in promptu idoneum sacerdotem, eiusmodi condemnant, si accedat ad eucharistiam sine praeuia conseia
Nec quisquam inter fideles uir bonus et sapiens ait sitis,est unquam poli mortale peccatum ad cucharistiam sine praeuia consessione uenire. In mente igitur cuiusque fidelis scriptum est, et in animo quasi insculptum de conseitione ante eucharistiam facienda praeceptum .
292쪽
Praeterea a detur id, ex eo quod habetur Matthaei. Si offers munus tuum ad altare, et ibi recordatus fueris,quod frater tuus habet aliquid aduersum te, relinque ibi munus tuuante altare, et vade prius reconciliari fratri tuo. Inde itaq; sic argumentor . Christiani non habemus, nisi unicum munus, quod offeramus ad altare: ergo prius debemus fratri reconciliari si quem ostendimus, quam hoc munus de altari aut manu facerdotis accipiamus. Misito igitur magis, qui ecclesiam offendit per peccatum mortale, ecclesiae debet re eonciliari per confessionem, quam reconciliationis sacramentum ob id antiqui appellauere . - iPraeterea, ad ministros ecclesiae pertinet, ad hoc conui'uium dignos admittcre , indignosque repellere iuxta parata holam Matth. eapit. 1. de eo, qui inuentus est in conuiuio non habens uestem nuptialem . At,dignos admittere, indignos repellere nisi per consessionem non queunt , &c. Et prosecto, si constaret ecclesiae, quem quanquam peccasse mortaliter, non exciperet ad hanc amicorum mensai
Dei inimicum,nisi prius per sacramentum consessionis Deo sibiq; concitaret. nAd primum igitur argumentum respondetur, testimo
nium apostoli:, nec consessonem p Escfibere, nec exclude re, tantum cnim iubet, ut homo expendat uitam suam, examinetque eonscientiam, ut si iustum se inuenerit, securiis aecedat, sin uero iniustum, uideat quid facto opus sit, ut digne corpus dominicum accipiat : uerbi causa, si inimicitias habuit, probet seipsum non ut sua probatione contentus, suoque interiori dolore sacramentum eueharistiae sumat: sed ut examinatus atque probatus inimici gratiam quaerat; cui iniuriam fecit, et ueniam petens inimicitiam priorem aboleat , non interius modo, sed etiam cxterius: In hunc ni dum, si publice fuerit homo, aut concubinarius, aut usurarius, sumpturus Eucharistiae sacramentum, probet seipsum non in eum sensum, ut post contritionem secretram de pane illo edat, et de calice bibat, sed, ut iuxta criminis quali. eatem, post examen et probationem, publicas peccati Occ .siones abijciat: pecunias quas iniuste rapuerat, reddat, scandalo populi satisfaciat, &c. In hunc etiain modum poli quodcunq; peccatum probet serpsum homo. Et si ueniale
293쪽
Disse repererit, nihil opus est ut de consessione solicite ture sed si dolorem interiorem habeat, de pane illo edat, et de ealice bibat: sin uerδ mortale fuerit, quod commisit, ad sancta sanctorum non nisi per ianua reconciliationis introeat . pro nobis itaque facit testimonium Pauli, non contra nos , si recte intelligatur. Nam, Chryso. adnotauit, sui temporis intelligentia fuit: in quo Nectarius episcopus: peccatores suo iudicio reliquerat, et consessionem sacramentalem abieeerat: ut retro nobis ostensum est. Theophylactus autem
nihil aliud fuit, quam breuiator simiaque Chrysostomi. Ad secundum, iam ex dictis facile patet, non enim omnia praecepta siue Christi, siue ecclesiae habetiatur scripta : sed
quaedam ex traditio mei moreque seruantiar . Certe consuetudinem hanc grauiter in ecclesia, diuque seruatam uinculo peccati mortalis astringere qui negauerit, pari confidentia negare poterit consuetudinem ieiunandi certis diebus olim ab ecclesia seruatam peccati mortalis obligationem induc re amobrem, praeceptu messe peccatori, ut ante eucharistiam confiteatur, inficiare non possumus. An uero ius
hoc ab ecclesia, an a Christo domino extiterit, id uerti in quaestionem potest c Nos diuinum praeceptum esse arbitramur : quod per manus a Christo ad apostolos, ab apostolis
Ad tertium non est dissicile respondere, si quae superius
diximus, teneamus: simili enim argumento probaretur,consessionis integritatem non esse iure diuino praescriptam, quoniam licet uel propter incommodu, uel propter scandalum euitandum, peccatum aliquod mortale in conses one retinere . Leges itaque Christi seruatoris nostri suaviter disponunt omnia, salua semper et naturae aequitate, et prudentiae ratione. Nam, et arbitrio boni,prudentisque uiri decerne dum est, quanta locorum intercapedo necessaria sit, ut consessor absens esse credatur,censeatque poenitens non habere copiam consessoris. Porro,si consessor intra ciuitatem sit , quamlibet longo interuallo distet,debet poenitens ad ipsum adcedere: si tamen poenitens sit in oppidulo,quod a ciuitate tribus milliaribus distet, tunc ego non censerem huiusmodi poemtentem copiam consessoris habere. Ad quartum respondetur, praecepta dupliciter obligare: a perie
294쪽
per se et per accidens: ut poenitentia, per se quidem obligat
an periculo mortis, per accidens autem, cum quis uult sacramentum aliquod uel suscipere, uel administrare. Quod igitur de ocenitentiae lege, idem de consessionis praeeepto dicere, consentaneum est: ut per se in articulo necessitatis confiteri teneamus, per accidens autem ut digne suscipiamus tu charistiae sacramentum, cui digne suscipiendo peculiarem dispositionem et ps nitentiam lex diuina praeseripsit. Ad quintum, non propter animi puritatem solum et Dei gratiam necessariam , sed propter Christi peculiare praec
pium confiteri ante eucharistiam debemus. Administratiliari autem sacramenta, nulla aut Christi, aut ecclesiae lege, consteri tenentur, sed solum animi munditiem habere, quae
sola interiori poenitentia comparatur
Ad sextum non esset penitus absurdum si diceremus, ad reliqua etiam sacramenta sumenda, confessionem praeuiam esse peccatori necessariam; ut sicut baptimus ianua omnium sacramentorum est, sic secunda post naufragium tabula recidenti post baptismum in mortale peccatum, sit aliorum quoque ianua sacramentorum. Id autem Leo Papa in epistola iam iam citata docere uidetur, inquiens, ad communionem sacramentorum per ianuam reconciliationis admitterent. Non ait, ad communionem cucharistiae sacramenti, sed ad
Praeterea, de consecratione. d. s. capit. Vt ieiuni, Concilium Aurelianense iubet, ut, qui ad confirmationem ii niunt, moneantur confessionem facere prius, ut mundi d num spiritus sancti ualeant accipere. Praeterea, si ecclesiae constaret qtren quam fuisse publicum peecatorem, non ei administraret ordinis sit e confirmatio nis , aut matrimonij sacramentum et nisi prius sacerdotis ali-toritate Christo domino, atq; ipsi eidem ecclesiae fuisset re-eonciliatus. Indignum enim esset, ut qui ecclesiam olfendit, munus ecclesiae et ministerium sine praeuia conciliati ne recipiat. Unde D. Thomas, in . . d. 2 . q. . arti 3. q. I. ad ltertium et Aliquar inquit) medicinae sunt, quae exigunt ro- bur naturae alid ς cum periculo morti assumuntur, et aliae
sunt, quae debilibus dari pollunt: ita etiam in spiritualibus quaedam sacramenta sunt ordinata ad remedium peccati, et
295쪽
talia peeeatoribus sunt exhibenda, sicut baptismus et poenitentia: illa uero quae persestionem gratiae conserunt,requi runt hominem per gratiam confortatum: et talia, s supple
non sunt peccatoribus exhibenda. Quo loco certum est, peccatores a D. Tho. uocari, qui mortaliter ante peccati runt: etiam si dolorem habeant de peccato, animumq; iasuturum recte ac iuste uiuendi. Nam, si peccatores appellaret, quibus interior poenitentia non est: prosecto nulla sacramenta essent peccatoribus ministranda. Videtur ergo D.Thomas sentire,ecescsam his qui ad te peccauerunt, si habeant tamen interiorem de peccato dolorem, sacramenta
baptismi et poenitentiae administrare debere . At, reliqua sacramenta non, nisi per sacramentum aliquod eorum iustificatis, quae directe ad iustificationem ordinantur: ut baptismus et poenitentia. Atque id etiam definisse uidetur Innocentius primus in epistola ad Ruffum et Eusebium capit. . his uerbis: at dicitur legitimi sacerdotis benedictio auserre omne uitium,ergo si ita est, applicentur ad ordines sacrilegi, adulteri,atque omnium criminum rei. Quia in ordinatione criminali uitia putantur auferri, nullus sit poenitentiae locus, quia id potest praestare ordinatio, quod longa satisfactio praestare consueuit. Sed quoniam huiusmodi argumenta retundi possunt, et
praeceptum eiusmodi non ratiocinatione, sed traditione maiorum constare debet: dicamus sanh, non esse eandem causam, quoniam alterum nobis traditum est, alteru non item. . Ad ultimum D. Tho. in . q. d I7 q. 3 art. I. q. 4 ob eam rationem tenere uidetur, quod obligatio,qua ecclesia obligat ad consessionem semel in anno faciendam, sumitur ex eo,
quod ligat semel in anno, ad cucharistiae sumptionem . Ait
enim: Ad eucharistiam nullus post peccatum mortale, nisi consessus debet accedcre, copia sacerdotis oblata: et indet uenit obligatio, quaecclesia omnes obligat ad semel in anno confitendum, quia instituit, ut semel in anno scilieet in pascha, omnes sacram communionem accipiant: et ideo ante tempus illud confiteri tenentur: hactenus ille: et iuxta hanc sententiam connexa sunt etiam in ecclesiae praecepto haec duo sacramenta
Id autem ςtiam suadetur ex Concilio Agathen. qu Qv re. .
296쪽
sertur dis in s o. in capite: et ex poenitentiali Romano, ubi dicitur, quod hebdomada priore ante initium quadragesi-
irae, tum primum confitentibus peccata, sacerdotes poenitentiam debent Citat quoque B. Rbenanus in fine annota tionum super Tertullianum, decretum alterius Synodi. quo praescribitur ut feria ψ. ante quadragesimam peecatores cofiteantur. Ac re uera, publice poena tentes in die cinerum ex more antiquo peccata sua confitebantur. Imo adeo nunc
etiam , qui in quadragesima non confitentur, existimant se illius praecepti praeuaricatores. Praelati quoque excommunicant illos qui in quadragesima non fuerint, consessi. Prae ceptum igitur de confessione iure etiam ecclesiasti eo eueha illiae praecepto adiunctum est. Nam, et Sixtus quartus in
quadam extrauag. de tregua et pace: cuius mitium, uices
illius, iubet ut mendicantes desistant predicar parochia nos non obligatos, saltem in paschate, proprio confiteri
Verum enimuero,cum in illo capi. Omnis utriusque
xus, Innocentius dedita opera, limitasse uideatur praece ptum communionis ad paschale tempus, non item praece- ptum consessionis, dixit enim, eonfiteatur saltem semel in. anno, suscipiens ad minus in pascha eucharistiae sacramen- tum: non uideo ego, cur ex eo praecepto fideles astringamus
ad confitendum in quadragesima. Praeterea, si quis peccauerit mortaliter diu ante quadragesimam, et statim confiteatur peccatum suum proprio sa cerdoti, quaero an ille impleat praeceptum illius capitis neene: si implet,uincimus: si non implet: ergo etiam si non peccasset mortaliter usque ad pascha post priorem consessi ine ,teneretur iterum eadem peccata confiteri, a quibus si Mel absolutuqest.
Praeterea, si homo habeat legitimum impedimentum ad
communionem accipiendam, ut frequentem uomitum, uel quia detinetur in earcere, uel quia non habet aetatem idoneam ad eucharistiam percipiendam, rogo, an praecepto de semel in anno confitendo satisfaciat, ctiva ante quadragesimam confitetur: quod negare quoniam impudentia est, te-Mzamus, praeceptum communionis ad certum anni tempus onstringere: praeceptum uero consessiqnis,non item.
297쪽
Verum est itaque ante eucharistiam oportere consteri, quotiescunque illam homo percipiat; sed non ex illo praecepto Concili j Lateranensis: sed ex diuina lege, ut prius nobis ostensum est. Nec intentio praeripientis obligat. sed forma praecepti; unde, quamuis Summus Pontifex praeriperet consessionem; eo fine, ut eucharistiae praemitteretur, non tamen suo ad id praecepto obligauit. Iam enim erat ius divinum, quo huiusmodi consessio semper erat praemittenda, siue in paschate, seu quocunque' alio tempore eucharistia
Circa tertium casum, dubium oritur: eadem enim rati
ne, homo sanus in principio diei, si timeret sebrim sepe uenturam, teneretur diuinum totius diei ossicium praeuenti. re. Imb etiam teneretur praeuenire ieiunium praeceptum ab ecclesia psi piobabiliter crederet, se praescripto die non habiturum ieiunandi facultatem. Item si id paschate er de rem me habiturum legitimum impedimentum euchariastiam suscrpiendri debe rem quoque prius sumere, cum adeia
Ad hoe respondetur, non esse simile. Nam quaedam praerepta iunt homini ad certum et determinatum tempus implenda: ut de ieiunio quadragesimae, aut uigiliae alicuius sesi: et eiusmodi non est necesse praeuenire, etiam si existim mus impedimentum legitimum nos habituros tempore,quo essent implenda. Alia uero praecepta sunt sne determinatione temporis, quae uidelicet nos obligant, ut aliquando impleantur, saltem semel in uita; ut sunt media ad salutem n cessaria,'atque praecepta, quae de huiuscemodi seruntur anteuertere necessim est: ut de baptismo. Imo, qui nunquam in uita eueharistiam suscepit, credens futurum perici lummortis,nec habiturum se eucharistiae copiam, praeuenire debet, cum habet copiam: nam tenetur saltem semel in uita illud praeceptum implere. Hinc nauigaturus periculoso tempore, si non habet in naui consessorem , tenetur periculum
Hi ne christianus, qui tenetur semel in anno confiteri ex ecclesiastica lege, si credat, se non habiturum copiam consessoris in duobus postremis meiasibus anni, obligatur ad consessionem faciendata, intra decem menses priores illius an-
298쪽
ni. v. g. si halleat quis prolixa maria transfretare, etiam si alias nullum naui gationis periculum esset. Sed, quid i leti primo argumento respondebimus: nam re liqua facilio ramunt, nempe, distinguendum est impedimentum legitimum postea futurum . Nam , si uoluntarium est, teneor profecto diuinum ossicium ante soluere, cum reliqui temporis impedimentum quamlibet legitimum et necessarium ego libere praestem . Oud dii impedimentum a natura, aut uiolentia extiterit: ubi ab ingruente morbo, tunc ergo non astringere in , nisi ad id ossici; persoluendum , quod
pro tempore praesenti atq; praeterito debetur. Facultas autem quae datur ab ecclesia. aut anteuertendi, aut postponendi diuinum ossicium, intra diem tamen natura lona , priuilegium fauoris est,non uinculum necessitatis: hoc est, prauenire possit mus, non tenemur . In quarto casu . Durandus. 17. quarti q. I . in dubium uoeat, an statutum illud c ccIesar de consessione semel in anno facienda, sit praeceptum, an potius exhortatio ad consessionem. Suadet autem non esse praeceptum, qudii nullum sit ibi uerbum, inde uis precepti colligi possit: habet enim textus in hunc modum: Omnis utriusq: peius, postqvam ad annos discrctionis peruenerit, omnia tua solus peccata, saltem se mel in anno confiteatur proprio sacerdoti, et ii iunctam sibi poenitentiam proprijs birabus studeat adimplere, suscipiens reuerenter ad minus in pascha et cfaristiae sacramentum, quod si dicas,uerbum, consteatur uim hybere praecepti, dq; colligas ex poena subiuncta , alioqui cit uiuens ab ecclesiae
ingressu arceatur, et moriens Christiana careat sepultura. Contra, Durandus argumentatur, quia illa clausula et poena non resertur ad transgressionem legis de consessione. sed ad transgressionem praecepti de cucharistia. Non enim ecclesia legem seri, cuius transgressionem poena legis punire
non potes: seu dra si quidem lex ejusmod; p nalis a legisla tore ferretur. At eccIesia non potest fu ire iliolatorem regis de confessione, quia non potest ecclesiae constare, qui cinam sit illius legis transigressor: primo. proptCr pCccata Oz-
culta: fccupiad', quia non potest .coὴ nos L re, an Onan Ia mortalia conii ridiatur, quod tamen i cx pra cipit tertio , quia solus
soli sacerdoti consiteri deber, iuxta illam legem et lacerdos
299쪽
tenetur seruare secretum, etiam si nullum peccatum peceator confiteatur. Quamobrem incassum poena ilIa trans. gressori legis de confitendo, praefiniretur. At ucro, communis omnimia et theologorum, et iurispe ritorum sententia certis argumentis astruit, legem illam confessionis ad mortale peccatum obligare , non enim fideles existimant, cum in quadragesima confitentur ex consiliose confiteri, et non ex praecepto. Quod si quis negligeret toto anno confiteri, male dubio procul apud fideles audiret, et mortaliter peccare crederetur. Et confirmatur, quia
prelati in eos, qui non fuerint eo anno consessi, excommunicationis sententia animaducrtere solent, supponunt igitur peccasse mortaliter. Praeterea, ut ante docebamus, diuinum de consessione praeceptum per humanam legem ad certum tempus limit tur. Nam citra huiusimodi limitationem diuinam illud praeceptum commode seruari non pollet. Non est ergo cxlio
latio, et consilium, sed praeceptum quippei, si consilium e C.
set, uix unus aut alter in quadragesima confiteretur, nec in
implendo consilio tanta solicitudine, timore, ac diligentia
Ita, licet ecclesia non possit consessionem interiorum peccatorum praecipere, nec pro transgressione poenam inserre, praeceptum a Deo tamen,potest ad certum tempus limitare, transgressoresq; limitatae legis excommunicatione plectere. Illa uero poena decretalis huius de qua disserimus, locum habet, cum transfressio praecepti manifesta est. v. g. si non habet schedulam consessoris. Illud tamen uere uerti in quaestione potest, an ante quartum decimum annum pueri confiteri ex hac lege concilii teneantur. Dicit enim concilium, cum ad annos discreti nis peruenerit, &c. sed anni discrctionis dicuntur, cum ii mo tertium decimum, uel quartum decimum attigerit: igitur usque ad id aetatis, non tenentur homines confiteri. Quod autem anni discretionis in cum modum sint intelligendi, probatur, quia non obligamus paruulos ad sumen dam eucharistiam ante illam aetatem. At, simul utrunque praescribitur et quod onini, homo, cum ad annos discreti ni peruei crit, confiteatur, et quod suscipiat eucharistiae
300쪽
Huic quaestioni res ondetur, usum rationis non simul eirca omnia paruulis contingere: nam sunt pueri, qui se cata grauia discernere a leuibus poliunt, distinguere cibum nerum a prophano non possunt. Puer ergo, ubi primum habet usum rationis ad peccandum mortaliter, huius legis obligatione constringitur: teneturq; iam semel in anno confiteri: se deueharistiam percipere non tenetur, nisi talem aetantum ullum habeat rationis, quo conguenter sacrum Christi eorpus sumere, et diuinitatem possit reuereri latentem, proptereaq; dixit Innocentius, reuerenter suscipiens , &e. Illud quoque scholastici autores uocare in quaestionem solent, an ecclesia possit in diuino de consessione praecepto cum aliquo dispensare. Nam in eo , quod humanum eli de quotanni peccatorum confessione dispensari per etclesiam. posse, minime controuertitur . At illud controuersiam habere merito potest. Nam reddere uota, iuramenta tetruare: iuris est et diuini et naturalis, habet autem ecclesia faruit item et dispensandi in uotis, et relaxandi iuramentat ergo, licet consessio iure diuino praescripta sit, ecclesia tamen poterit dispensere. Et confirmatur ex eo, quod Matth. I 6. Petro dicitur . Quodcunq; solueris super icrram, solutum erit in coelis: ergo si quem Petrus absoluerit ab obligatione consessionis, it te erit coram Deo re uera solutus. Huic ego quaestioni, quoniam alio loco opportunius disseretur, solum dabo quod ad praesentem locum fatis est negando primi argumenti consequentiam. Nec enim est simi Iis ratio de praecepto confessionis et baptismi et ac de praecepto reddendi vota, et seruandi iuramenta, quia bapti Rari, aut confiteri, salutis impedimentum afferre nemini potest, cum in his sacramentis tota hominis salus consistat: in equippe ad salutem necessaria. Qua propter non expcdic- ibat, ut relinqueretur Ecclesiae facultas in huiusmodi pra ceptis dispensandi. At vota et iuramenta praestare, nonnunquam vergit in salutis dispendium: eo quod homines sunt ad iurandum, atque uouendum, iaciles, non habita ratione suturae incommoditatis. Quamobrem necessarium erat, ut