장음표시 사용
271쪽
ehiasis sacerdos, ut Martinus Quintus intellexit, et ut reuera Innocentius accepisse uidetur iuxta planam illius decretalis intelligentiam, uel intelligendus est sacerdos hassiens ordinariam potestatem et iurii dictionem. Et in pri' ii quidem significatione, sacerdos proprius uocatur, et ut
distinguitur contra alienum, et ut distinguitur contra communem. Contra alienum quidem, ut quilibet par ellianus intelligat, suo proprio parocho, non alterius parochiae sacerdoti debere confieri. Contra communem autem, quia supponebat Innocentius, episcopos et Summum Pontificem, qui sacerdotes communes dici possunt, .non habere consuetudinem audiendi consessiones. Quare spectans in communem usum quod leges facere solent praecepit, ut parochiani suis parochis confiterentur. Nec obieetio illa mouere nos debet, qudd, si in illo capite proprius sacerdos sic acciperetur, qui consessionem faceret uel episcopo, uel Summo Pontifici, praeceptum illius capitis non impleret. Nam, cum parochus iurisdictionem habeat ab episcopo, episcopus a Summo Ponti. pro comperto relinquitur, ut poenitens, qui priuatis sivis sacerdotibus confiteri solet, si ad episcopum, uel Summum Pont. Tecurrat, eisq; confiteatur, multo etiam magis praecepto consessionis satis faciat. At, si quis contendere uelit, et opiscopum et Summum
Pontificem appellari proprios sacerdotes, dicant, ideo proprios appellari, quia propriam habent iurisdictionem absoluendi: quam, scilicet, sibi proprie uendicant ex ossicio ordinario pascendi oues. In hune igitur posteriorem sensum dubium est, an ex diuino iure sit necessarium confiteri proprio sacerdoti. Nam Armatanus lib. I I. De quaestionibus Armenorum. . .ex solo iure humano id ex illimat necessarium: cum quia libet sacerdos in ordinatione sua aceeperit potestatem remittendi peccata quorumcunque. Idem quoque uidetur insinuare D. Tho..d 17. q. . ad quintum: si literae tantum si perficies spectetur. Duran. etiam . . d. I9. q. 2. hanc Amma canit opinionem allerit esse probabilem: hoc est seclusa e cclesiae lege, quemlibet sacerdotem quemcunqu pC
272쪽
eatorem absoluere polle r hanc tenuit Uuicleph, hane d
At, haec sententia defendi nulla ratione potest: quin
exploratum haberi debet, praeceptum de confitendo proprio sacerdoti, diurnum elle. Primum,ex Concilio Florentino, ubi minister huius sacramenti definitur sacerdos habens autoritatem absoluendi, uel ordinariam , uel exia coni missione superioris. Quapropter, sine huiusmodi conmissione sacerdos alienus non est huius sacramenti minister: atque proinde iure durino tenemur proprio sacerdoti confiteri. Nam,consessio, quae fit alteri ex facultate proprii sacerdotis, proprio sacerdoti fieri centetur. Praeterea, capite, Si episcopus de poenitenti js et remi sionibus lib. 6. Bonifacius tradidit nulla consuetudine introduci posse. ut aliquis', praeter sui superioris licentiam, consessorem sibi eligere ualeat, qui eum possit soluere,uel ligare. Et tamen, si est et solum de iure positivo, aliqua consuetudo pollet praeualere: ut patet in decimis soluendis: in comedendi uel ouis tempore quadragesimae, et alijs eiusmodi ecclesiasticis irgibus, quae per consuetudinem contrariam abrogari pollunt. ni Praeterea, hoc uidetur etiam definiri, in illo cap. Omnis, de poenitentiis' ubi Innocentius, Licentiam inquit privs postulet et obtineat a proprio sacerdote: quum ali ter illum alienus non posset absoluere, uel ligare. - Ratioq; id manifeste docet. Nam potestas iurisdictionis non habetur, nisi ab his quam .subditos habent. At, non quilibet sacerdos ex iure diuino subditos habet sed solam pastores ecclasiae, quibus oues Christi commisse sitnt: ergo solus ille, cui ex officio est annexa cura animarum ex diuina institutione, iudex, atq; ex consequenti ad eum solum iudieiali et sacramenti administratio pertinet. EGroneum igitur est hac tempestate, asserere, acerdotem simplicem iurisdictionem habere, potestatemque soluendi unde et Martinus Quintus in concilio Constantiensi cir ca fi nem inter reliquax interrogationes ponit hanc I utru credat, autoritatem iurisdictionis Papae et episcopi esse
maiorem in soluendo ligaadoq; autoritate simplicis sa
273쪽
cerdotis, etiam habentis curam animarum. Vide Caietanum in additionibus. 3. partis, qua litone unica, de ministro sacramenti poenitentiae : I urre crematam libro primo capite nonagesimo sexto et nonagesimo septimo et
nonagesimo octauo. Nam in hanc , sentcntiam conueni ut
omnes scholastici autores: atque adeo Diuus Thomas distinct. decima nona quaestione prima, artic. tertio. quaeri I. et distinct. I7 q 3 artic 3.q- Argumentum uero illud potissimum, quod opponitur ex ordinatione sacerdotum , quibus dicitur, accipite spiritum sanctum, &e. Quoniam eisdem uerbis dominus apostolis dedit potestatem iurisdictionis Ioarmis. 2 o. cum ibi secerit eos iudices, et instituerit sacrametum consessionis , cuius eos quoque ministros e flecti. resipondetur, quod eisdem quidem uerbis ecclesia nunc posset tradere potest tem iurisdictionis omnibus initiaras: at re vera non tradit,
sed solam potestatem ordinis necessariam aliabsolutionem sacramentalem. Nam ille actus 'sacramentatis duplicem potellatem exigit: alteram ordinis, alteram iurisdiactionis neutraque sine altera stitis est. Nam cpiscopus diaconus subditos quidem habet : sed, si tentet absoluere, nihil facit. Simplex quoque sacerdos ordinis potestatem habet: sed, quia caret iurisdictione, nihil facit absoluendo. Accipit itaque sacerdos quis';, cum initiatur, per illa uerba. Quorum remiseritis, &c. potestatem ordinis, quae necessaria est, ad remittenda peccata tametsi ut x
tro diximus iurisdictionem quoque accipiat ad remittenda venialia, &c. Quod si quaeras, unde constare possit, ecclesiam ordinatis solam potestatem ordinis conserre uelle: certe ecclesiae usu constat, intentioneque praelatorum ordinantium. Non enim intendunt episcopi tradere ii
risdictionis potestatem. Nam, et episcopus titularis cum ordinat, eisdem uerbis id iacit ; cum tamen nullos habeat
At uero, circa ea quae dicta sunt, oriuntur aliqua dubia indigna prorsus, quae a nobis praetereantur. Primum est; an, quando non est tutum confiteri peccata proprio sacerdoti, quia timetur, scilicet, uel scanda-
274쪽
rum, uel reuelatio consessionis, possit homo consteri euiuolueris sacerdoti , si proprius negat facultatem alteri
confitendi. Ad hoc doctores graues asseruunt, quod si, nee iace dos proprius, nec episcopus uolunt dare facultatem, tunc potest peccator confiteri cui maluerit. Id tenet Hostensis in eap Omnis utriusq; sexus, id uidetur sentire magiaster distinctione a I. cap. postremo: et Gratianus de poenitentia distinct. 6. cirea finem ; id Sylvestor in uerbo consessor primo. g. 6. et Ricardus distinct. II. art. 3. 7. et Palud. eadem distinct. quaest. 3. articulo. 3. et Adrianus quaest. s. de consessi dubio. 3. Id uero probant ex cap. ultimo, de poenitentia distinct. 6. ubi Urbanus Papa, placuit inquiti ut deinceps nulli sacerdotum irceat, quemlibet commissum alteri sacerdoti, ad poenitentiam suscipere , nisi pro ignorantia illius cui poenitens prius consessus est. Est igitur argumentum, pro ignorantia proprii sacerdotis, licet adire ad alium sacerdotcm, etiam sine proprii
- consensu t hic textus manifeste dicit, et glossa item codem loco; ergo multo magis pro malitia: et caeci Deinde confirmant hoc autoritate Augustini, lib. de uera poenitentia, cap. I o. et refertur de poenitentia. distinct. 6. cap r. ubi Auguli intrs,et qui uult inquit confiteri pe eata sua quaerat sacerdotem, qui sciat ligare et soluere. ne ambo in foveam cadant, quam stultus euitare noluit. Praeterea, sacerdos proprius in tali euentu tenetur dare facultatem: ergo si neget, satis fuerit petisse; argumento capit. Licet, extra de regularibus. Nam ut ibidem diacitur; praelatus indiscrete negans facultatem iuste petiatam, priuilegium meretur amittere, qui concessa sibi abutitur potestate . Praeterea, legissator non desecit in necessariis. Sed quando sacerdos proprius est ineptus ad audiendam confessionem, uel ex ignorantia, uel ex malitia; consessi nis necessitas initat, sicut et communionis; ergo in tali Guentu iam legislator de consessione prouidit, ut otiam in articulo mortis quilibet facerdos posset absoluere.
His tamen. argumentis praeceptor meus bonae memoriar, commouzrimina gotuic, quin crederer, hanc opinio---a , M nem
275쪽
inem esse, et minus tutam et irrationabilem. Idem tenuie Caietanus in Summa in uerbo Absolutio ex parte absoluentis. Atque D. Ho. idem sentire uidetur. dist. II. q. 3. arti c. 3.q . ad te tium; ubi dicit, quod electio discreti fa--eerdotis non est bis comissa, ut nostro arbitrio facienda , sed de licentia superioris, si sorte proprius sacerdos
.esset minus idoneus ad apponendum peccato salutare remedium. Et ad quintum argumentum , expresse docet, quod in quibus euentis probabiliter timet poenitens perseulum sibi, uel sacerdoti ex consessione, debet recurrere ad superiorem, uel ab eodem petere licentiam alteri con-
tendi; quod si licentiam falli habere non possit, idem est iudicium ae de illo, qui non habet eopiam sacerdotis. Necd. 1 I. in expositione literae huic sententiae aduertatur. Nam, prius ex sententia propria asseruerat, quod cum poenitens habet sacerdotem ignorantem, ex facultate i 'sus sacerdotis, uel superioris, debet alium petere prudentiorem. Cum autem posterius subdit per coniunctionem aduersaliuam, quinque tamen casus ponuntur, quibus li-eet confiteri alii, quam proprio sacerdoti, sine eius licentia, &e. refert quidem aliorum opinionem; quam tamen ipse non probauit
Et certe eam nos reprobare debemus . rimurn ex cap.
Omnis utriusque sexus, ubi dicitur, quod si quis alieno sacerdoti uoluerit iusta de causa sua confiteri peccata, licentiam prius postulet, et obtineat a proprio sacerdote , cum aliter illum non possit soluere uel ligare. Ad hoc
respondet Adrianus, quod cum Innocentius dicit, licentiam postulet et obtineat a proprio sacerdote, ibintelligendum est, uela iure. In casu autem de quo loquimur, Poenitens habet a iure facultatem obtentam,scilicet,ex IN
Io cap. ultimo de poenitentia dissin. 6. At, haec solutio non est idonea, tum,quia ius illius capituli antiquius erat Concilio Lateranen si , eum Vrbanus secundus sub quo illud decretum est multis annis praecesserit Innocentium' tertium, qui i litus capitis, Omnis utriusque sexus fuit
autor: tum, quia cum supponit Innocentius iustam cau- cini in petendo, et addat, licentiam petat, et obtineat et conse enter insistuat, licentiam petitam et negatam in. caula
276쪽
eausa iusta, non sat esse, ut alius possit absoluere, quamuis iuste petita male negatur .,Tum, quia haec facultas, perquam fit exceptio a decreto Conciliu generalis, nusquam habetur in iure: ut ex argumentorum solutione patebit . Tum demum, quia per hanc exceptionem aperitur ianuamu itis incommodis , eisdemq; absurdissimis. Nam , et unusquisque facile sibi persuaderet, suum parochum esse ignorantem, indeq, eligeret facultate iuris consessorem rei idem quoque in casibus reseruatisi fieri eadem ratione posset, ut uidelicet, quando nollet. praelatus uel ex ignorantia, uel malitia, iuste petitam concedere facultatem. hane sibi ex eo neessione iuris poenitens asium eret. Qui bus profecto qui non mouetur, hunc nihil horum reputauisse eerto scio.
Praeterea, mortuo proprio sacerdote, non potest ille de quo loquimur, cui maluerit confiteri: ergo nec uiuente, facultatem negante. Praeterea, si proprius saccrdos nominatim excommuniearetur , uel esset percussor clerici mani sestus, non lic
rei parochianis cuilibet confiteri, sed solum illi, quem Gpiscopus, uel Papa prouiderit. Fae depique id quod usu venire potest ut proprius sa-eerdos ex malitia, uel animi perturbatione, nolit confecsionem cuiusquam audire: runc quaero, an parochianur possit alieno sacerdoti pro suo arbitratu confiteri. Ae potse quidem,nullus, nisi indoctuscet temerarius admittet Quod si non potest, certe nec poterit, propter ignora tiam uel seandalum propri; sacerdotis, alaeno sine supchrioris lacu ltate confiteri. Ad primum argumentum, quod Vrbanus loquitur de poenitentia publica iniuncta a sacerdote, cui poenitena prius consessus est , ut ipse etiam textus expressit. Docet autem Summus Pontifex, poenitentiam publicam in tui ctam a parocho, in propria ecclesia esse faciendam, non in aliena parochia Ae praeterea docet, aliud sacerdotem Scenitentiam iniunctam a priore consessore, non debere aut commutare, aut relaxare, nisi prior sacerdos adeo fuexit imprudens et ignarus, ut poenitentiam Indiscretam ii Gixerit: tum enim si imprudentia fuerit manifesta, sacco M 1 do,
277쪽
dos seeundus poterit poenitentiam suo tonsilio moderari. Imo , in ecclesia olim, ubi erant plures sacerdo s, qui aeque poterant populi consessiones audire , si quis poeni- . tens udi illorum sacerdotum se commisisset, crediderimaequidem ilire optimo cautum esse, ut postea quani illi peecata sua suerat consessus ., atque illius tonsilio poenitentiam salutarem acceperat, ab alio sacerJote non suscipere .tur ad poenitentiam, nisi forsitan prior fuisset ineptus , &.imprudens. Erat autem ea lex iusta et prim4m, pe identia tem mutatis animorum medicis salus ipsa spiritualis poe- . nitentium praepediretur et deinde, ne poenitens seuerita- tenviustam prioris iudicis, cui se commiserat, ueritus -pud iudicem alium, remissionem quaereret: qucd nostrahae tempestate quidam facientes, dum prae pud ore facem dotes graues et probos, quibus se permiserant, sugiunt, nouosque quaerunt, uel ineognitos, experimento suo discere possunt, quam parum in salute spirituali prouehan tur. Reliqua omnia faciliora sunt quam quae nos morari .debeant, qui ad alia grauiora properamus. Aliud quoque dubium est, idque grauissimum. an ha hens facultatem a proprio sacerdote eligendi confessorem, possit eligere quemlibet sacerdotem, . Etiam alias non probatum, nec expositum. Ad hoc Gabriel. distinctione. 17. quaestione 2. artic. 3.tenet partem amrmativa: idem tenet Sylvester,in uerbo consetar. I.6 s. Idem quoque Adrianus post quintam quaestionem de consessione, dub. I. Reseruntque in hoc Hostiensem de poen itent ijs,
cap. Omnis, et Panormit. Clement. L. De priuilegiis: breuiter, haec est communis opinio iuniorum .: quam sua--dent imprimis ex capi. finali de poenitentijs, ubi dicitur: Permittimus episcopis,et alijs superioribus,nec non minoribus praelatis exemptis, ut etiam praeter sui superioris Iueentiam , prouidum et discretum sibi possint eligere confessorem. At ex ui huius priuilegij non oportet eum, qui alias est probatus consessor eligere;ergo nec qui a Summo Ponti. uel episcopo facultatem habet eligendi consesso
rem, tenetur eligere alias probatum et examinatum
Praeterea , simplex sacerdos ab ordinatione sua habet
potestatem absoluendi ;sed quia deest illi materia, circa
278쪽
quam posset illam exercere, idcirco non absoluit. A post' nitens qui habet facultatem a proprio sacerdote, praestat: se subditum consessori, quem eligit. Talis igitur absol tio, clim habeat materiam, erit ualida. a Tectio: Summus Pontifex, per hoc solum quod uolun ρtarie subijeit se simplici sacerdoti, .eo ipso dat materiam conuenientem absolutioni secramentali pergo et quilibet Christianus, qui habet facultatem a proprio sacerdote, tibi primum se uoluntarie subdit sacerdoti simplici,&e. e tina rio . Quia alias diploma Pontificium nihil daret: nam eligere confessores iam expositos, uidelicet fratrem praesentatos episcopis, et ab ipsiς probatos sine diplomate. fideles poterant:ergo per tale priuilegium conceditur eis
facultas elisendi alias non probatos . i ιContrariam sententiam tenet glossa super illud caput, omnis utriusq; sexus: et super Clementinam primam priuilegi : Et certe haec opinio glossae, non est contemnenda. Nam . ut in cap. secundo. De poenitentῖj xii, sexto dIeitur, in generali concessione illa non ueniunt . quae non esset quis uerisimiliter in specie concessurus: sed inter sacerdotes simplices, non examinatos, sunt multi ignorantissimi et perditissimi, quibus si exprimerentur in specie : -nfinierisimile, superiorem talem facultatem
Et confirmatur: nam, si Summus Pontifex institueret iudices in foro interiori omnes sacerdotes simplices sinet aliquo examine et probatione, peccaret mortaliter,quod non est existimandum de Summo Pontis in generali et publica concessione: et tamenore uera, si daret ficultatem eligendi quemlibet sacerdotem, eo ipso facit uniuersos ta cerdotes, etiam stultissimos, iudices in foro interiori r
quod, nisi praelatis pestilentissimis tribuere, indignissi
G l: Confirmatur ultimo. Quis Summus Pontifex in diplomate semper notat, se eoncedere facultatem eligendi confessorem idoneum ἰ Idoneus autem in iure appellatur qui: habet publicam iuris sumetcntiam . Uerbi gratia. Reli glossis praesentatus episcopo iuxta normam Clementinae ψDudum, de sepulturis. Item clericus examinatus,et pro
279쪽
hatus ab episcopo, licet alias non habeat iWrisdictionem, per probationem tamen factus est idoneus, &e. - Propter haec argumenta, quae uidelicet mihi magnam helunt fidem, ego tenui semper, teneoq;, quod si sacerdos alias est probatus, ab episcopo, uel eius uicario, lulita morem, quem epilcopi deruant bene instituti, tum, per facultatem eligendi eo insibrem siue a parocho, siue ab episcopo, siue a Ponti: Summo concessum, potest cligi, etiam si alias nullos subditos haberet, nullam ue penitus aurisdictionem. At, si quis sit reprobatus ab episcopo, uel a vi fi-tatore reiectiis, tanquam stultus et ineptus: et ulmodi non
potest eligi per elautulam eligendi confessorem. Atque Idem omn i no de illo sentio, qui non est examinatus, et probatus a praelato, iuxta formam praescriptam uel lege, uel consuetudine. Quia sententia contraria, ut minimum, ianuam facit potentissimam ad perniciem populi Christiani, dum indiscriminatim eliguntur ab ignorante plebe sa-gerdotes ignoranti lii mii atque utinam, qui illam opinionem inuexerunt, prudentiore consilio incommoda, et sacrilegia quae exinde consequuta sunt, considerassent. Praeterea, ridiculiis esset, imo nefarius Summus Ponisti sex , si examen et probationem idonei consessoris, rei inqueret arbitrio cuiuslibet popularis, non minus quam , si examen iudicis ecesesiastici in foro exteriori, aut sui
ribus, aut sortoribus committeret . At, per illam opinionem, quam refellere conamur,quilibet idiota, et uulgaris homuncio pro suo arbitratu potest ut eligere consessorem, ita quoque expendere ac probare. Atqui, quanto satius est, ratione Christiana duce, credere, duo esse pra repta necessaria: alterum, ne quis alieno sacerdoti confiteatur: alterum nequis sacerdos non examinatus,consessiones audiat. Nempe, si haee.praecepta duo, ut nece iasum est, admittimus, per facultatem eligendi conse rem, Aluitur poenitens ab obligatione eonfitendi proprio sacerdoti: quod primo praecepto iubebatur et 'At, non sotiti itur sacerdos a praecepto , quo uidelicet' astringitu e consessiones audiat non examinatus. Quare, semper peccabit mortaliter contra illud secundum praeceptum, si audierit consessiones non probatus. Non est autemmerifi- miles
280쪽
mile,eiusmodi sacerdotibus iurisdictionem esse collatam, qui, quoniam iurς optimo, audio conlassisnes inhibe tur, si audianti mortalis peccati re efficiuntur . Praeterea ,si Summus Pontifex, omnes tales constituit. iudico: non pollet episcopus condere legem, ut illi nociaudiant consessiones, nisi prius examinata. Atque adeone posiet quidem itulto sacerdoti consessoris officium prohibere: eiici enim perinde ac si prnux iuberet, ne de legatus a principe iudicaret. Et item, praelata religio-, num, qua automate possent punire religioso non exposi-xos et examinat . , cum per haec diplomata eliguntur in confestores. Nam, si generalis ordinis, aut prouincialis faceret mei iςςm alterius religiofi, non intelligo quo lpacto infe ior possiς prohibere. Quemadmodum, si daret mihi proum cialiS facultatem coenandi aut constitueret me uicarium monasterij; ignoro prorsus qua autoritate prior illud impediret. Et tamen fatentur omnCS , eiusmodi lege ab episcopis uel praelatis monasteriorum ferri optime polle quippe, ut necestarias ad rectam et populi Christiani, et monachorum institutionem.
. Denique ut somςl finiam rogo eos, qui oppositam opinionem defendere uQlunt, an sacerdos depositus aut Mitatς public-, ὸς de grad*tus, possit eligi per generalem concestionem eligendi quemlibet sacerdotem. Quod si neges ne theolagu insanus habeare iam quaero rursum, quis possit eligi, cum detur in diplomate facultas eligen di quenilibet sacerdotem Dices sorsan, excipitur depositus et de gradatu quemadmodum et excommunicatus nominatim, et perculior clerici manifestus ,-quohram iusmodi sacerdote . legibus ecclesiae peculiaribus, a sacramentorum administratione reiecti sunt: bene' uolo: hoc enim tuo te gl-dio iugulare possum: nam , et sacerdotes non probati, seu reprobati ab episeopis, atque eorum uisitatoribus legibuβ certis arcentur a sacramenti huius admi nistratione. Ad argumentum itaque primum, concedo antecedens: supponitur enim episcopos et praelatos electuros esse co fessores peritos: nam ad illos iure pertinet examen,et probatio conse Ebrum. Nego tamcn oonsequentiam: quoniana