장음표시 사용
201쪽
ν sed melius, alii distinguendu putarunt, spectanda nimiru esse foticon. suetudinem,secundu quam erit quaestio terminanda, ut dicunt λ. Andrio Abb.in d. cap.at, clerici, de sequiturri L .in Ae g. 1 3. ubi ideo ita deciso in per S.C. fatetur,quia ita consue . tum erat in Magn. Cur. & omnibust. jς Ttibunalibus Regni clericum pro eausa ei uili coram Iudice laico
Vnde cum istam Consuetudinem habeamus in Regno; imo adsit ad hoc riRitus M.C. V. 67. secundu compilationem expresse ita determ se nans, licet ab Agylicto non allegetur, non est de hoc amplius ambigendu: dicit enim Ritus . Irim quod Aeleri' sus in maioribus, vel minoribus ordinitas con tutus, vel alius priuilegistra, vi pupillus, ves vidua, eligat frum ip
ria responderet, & propterea ita passim iudicatur in Regno, ut post Mariant. ccpar. .HHinct. 6. quaesi. .num. I 3. re fert carauit. lnd.ritu, quem multis rum ampliat, di limitat: tenet etiam canc. decis I 8. Dom.is Franch. in δε-.
post Musatest. in praxi lib. I. par. 3.GAFanthorem, ubi addent. O Episcop, Rurius colles .aa 87. 8 Imo,adeo hoc verum est,ut neque possit clericus post factam re conuenditionem ab ipsa conuentione, & litointentata desistere in praeiudicium reconuentionis, ex qua fuit quaesituris reo conuεto,ut optime post alios dixit idem Afflict. d. decf. 173.d cpos Specul. ct Balaein Lauth. O eonsequen-
sed si clericus, O num. 46. Cariau. in critu ampl. . Menoch.de arbιν. d. q.44. num. S. Cardos in aeverbo recinuentis, ide de Franeb.in aedecfI9ysub nu. . Ambrosin. de immu it. Ec sis cap. 2Ο.num. 36. Squillant.de priuileg. elericor. cap. 7. num. 66. Comiu.ssi rea.summ. decistis. 7.nu. r o 8 e Grasm ἀesin. renum. 748. & bene Petr. Barbos in L . qui prior 29.1. de iud c. num. 92. Hoc aute minime procedere,quintiescum; clericus actor re integra a& ante factam reconuentione a reo, liti renunciat, dixit Bald.in Lauth. Oct consequenter,colpenult.timc enim non poterit adstringi clericus coram ludice laico respondere, quia nullarus fuit quaelitum reo, dum ante re eo uenti em, de sic re ad illic in t gra, Illi, & conuentioni renunciauit, ut docet etiam Salic. in ἀ auth. co 3. quaes. 7 .semuitur Marant. HRnct. 6.num. 33. de videtur sensisse A ict.Det a d. .icis. 373. dum diκit non posse r nunciare ad fine impediendi recon uentionem iam factam, quia si non esset reconuentuS, bene posset delistere,ut declarat Carau. in aeritu 67 in Α .ampliat. num. 9. AkX Trentacinq.
interminis ita determinauit S. C. teste Dom.de Franch.in decis aqq. & di xerat antea d.decf. I93 um. Ia ct i 3. latissime Crasso ae est actu I. num. 742. Episcopus Riccius collect. 13. in sine, O Cardos in d. verbo recouuentis, nu. 9.in e , adeo ut de hoc amplius non videatur esse dubitandum. Attamen fuit nouiter in S. C. dubitatum an hoc procederet in iudi-e ijs duplicibus, putaramidiae erescun- ,communi diuidundo proficia, OMmitibus ι dum enim petijsset clericus Philippus Imperialis tolli sequesitu factum
202쪽
factum per Regium Consiliariu Petrum Antonium Carauitam virum solertissimum, in exequutionem cuiusdam mandati sequestrativi, expediti per Reueredae Camerae Aposto licae Auditorem, ad instantiam Franchi Spinotae, & Dauidis Imperialis sociorum , stante decreto Rotae Romanae, quo fuerat reuocatum praedictum mandatum uti attentatum , &proinde petij siet Philippus sibi liberari depositum duci octo mille factu per Marchionem Uriae dcbitore Philippi, comparuit Curator patrimonii Andreae Imperialis , praetendens dicto nomine habere formatum interesse , ne Iiberaretur depositum, uti praetensus creditor praedictae societatis creditricis Phj lippi, ut praetendebatur, & re conuenit ipsum clericum
Philippum,sub praetextu quod idem Philippus sub die 3i.Martij i539. in-
steterat in S. C. condenari praedictos Francum, & Davide socios ad exhi-hendos libros societatis Venetiaru, di ad reddendum computum administrationis per eos gestae cum reliquorum restitutione, & proinde impedire dissequestrum, & liberatione depositi.
Et quamuis ante reconuentionem
clericus Philippus destitisset ab eius
instantia, dicebat nihilominus cura tor nullo modo posse reconuentione
Primo,quia licet verissima sit con- lusio superitis firmata ex dAecf.de Franch. 3 9.cum alijs adnotatis,illa tamen procedit quotiescumq; agitur de iudicio simplici, siue actione
separata; tunc enim ad hoc ut clericus dici possit reconuentus , ante I nunciatione conuutionis; necessὰ est ut actus positiuus reconuentionis interueniat,& consequenter saltem libellus reconuentionis , ex quo ius
quaesitu dici possit reo; & ideo quotiescumque clericus antequam peractum facti fuerit reconuentus, renunciat liti,& conuentioni, qua ipse Lib. II.
instituit: non poterit amplilis reconueniri coram Iudice laico, quia deficit conuentio,super qua fundatur re- conuentio: At quando sumus in iudiciis duplicibus , nimirum familia erciscundae,proficis,ct ilibus; itinc quia actor dicitur etiam reus ex natura iudicij duplicis, non erit opus expressa reconuentione per actum facti, quia itinc dicitur interuenisses, quaedam legalis reconuentio; & poterit Iudex ratione conexitatis cau-st sententiam proferre tam in beneficium actoris, quam rei,quamuis no adsit ex parte rei specifica reconuentio , ut notatur in L a. O a. F. de quib.
lex enim est, quae huiusmodi reconuentione inducit, ut adnotauit Gis in aecap. I.O 2 emur petit. de in ael. I. 1. de quibus rebui, & ideo non poterit actor reconuentionem declinare, renunciando liti intentatae, cum iam ex illa Iegali reconuetione fuit quaesitum ius reo: & sicut no posset actor post reconuentionem expressam renunciare liti, & conuentioni ad euitandam reconuentionem iam factam, ita neque poterit renunciare in huiusmodi iudicijs duplicibus ad euitandam reconuentionem, quam lex
ex natura ipsius iudicij induxit, licee per actum positiuum facti, non expli
Secundo dicebatur, quod Philippus non renunciauit vere,& effectualiter liti,& causae per cuin intentatae,1o sed tantum illa distulit in aliud tempus, quod neque fieri potuit,dum c gitur actor litem prosequi usque ad finem , ut notatur in Auth. quisemel, C.quomodo,o quando Iudex, undε cuipse reseruauerit sibi actionem pro-2I ponendam coram quocumq; Iudice, non dicitur a lite destitisse,ad text.in I. ponquam liti, C.de pactis. At nos, qui Philippi partes tuebamur, praedicta omnia parum obstare
203쪽
dicebamus,quoniam reconuentio illa tacita legalis, quae oritur ex natura iudicii duplicis ob connexitate causae,nil aliud operatur,nisi quod ex ipsemet connexitate habilitatur Iudex Ia ad pronunciandum tam ad fauorem
actoris,quam rei; imo ex eadem connexitatis ratione oritur, ut omnia coram codem Iudice decidi debeant, nec possit iudicium diuidi; adeo ut si coram uno Iudice actione pro socio,
vel familiar erciscundae, aut communi diuidundo agatur, tunc omnes coram eo experiri debent, & conuenire, etiam si adsit clericus,quia ibidem experiri debet, ut dixit Balae in l. . C.de edicto diui Had . toll. in 6.quae t. prisc. & hoc est,quod decidit rexi. in
& dixit Ant.de Matthis de reconuent. ibisupra. At non poterit lisc tacita legalis
reconuentio resultans ex connexi tate causae, & ex natura iudicij duplicis operari prorogatione iurisdictionis in Iudice laico contra clericum,
adeo ut nequeat clericus renunciare
liti,& causae instantiae per eum intentatae,sed statim absque alio actu positivo reconuetionis, intelligatur pro-xogata iurisdictio Iudicis laici,& aequisitum ius reo, actorem re conueniendi, ut no possit amplius actor ab ipsa conuetione recedere; hoc enim nemo est qui dixerit; sed dumtaxat dicunt omnes, quod si clericus agat, ct prosequatur iudicium coram Iu dic laico; poterit Iudex ex connexitate iudici j duplicis, absq; aliqua expressa reconuentione, pronunciare respectu omnium , & condemnare tam reum,quam actorem,quia in huiusinodi iudicijs actor etiam dicitur reus; sed ex hoc non erit prohibitum,4 clerico actori a lite, & conuentione desistere, antequam specillae reconueniatur,sub praetextu, quod etiam sit reus necessarius; & it, intellexit etiam doctissimus Faber lib. 1 o. conie
quo errant, ubi Iath fundat hoc euenire non ratione tacite reconuentio nis , cum reconuentio diuersam prinsupponat actionem, sed ex natura
I s actionis,& iudici j duplicis,quq operatur ut qui vult esse actor, necessat ibetiam debeat esse reus; sed non ideo qui non vult esse actor, erit necessi rio cogendus esse reus etiam inuitus, di propterea poterit 1 lite desistereo, antequam peractum positiuu reconuentionis fuerit praeuentus. Insuper dicebamus, quod si veruest, prout verissimium ex dispositione ZL: .ct a .F.de quib reb.adeund Itidie. eatur, quod quando coram uno Iudite pendet huiusmodi iudicium duplex, tunc omneS coram eo comparere,& experiri debent ex connexi tate, & natura actionis, ne continentia causae diuidatur, nullo modo in illa causa poterat procedi corim Iudice laico ; diim cadem causa satis ante pendebat in Rota Romana ad instantiam eorunde Franchi,& Dauidis, ubi erat deducta cum amplissima facultate etiam super annexis, &conexis, & cum facultate etiam au candi. Ex quo sequebatur, quod qua-uis Philippus a conuentione minime destitisset,quamuis nulli ter intentata coram Iudice laico,remitti nihilominus debebat causa ad Rotam Romanam, ubi causa pendebat, ex dispositione d.I. i. O 2. ubi GDF. AEde quibus rebus, ubi optimὰ notat Fulgos quod debet procedere Iudex , qui prior manus apposuit,& late fundat Μ
presse fatetur in huiusmodi iudicijs 16 duplicibus, lil dicem primo aditur per unum ex cohaeredibus,vel socijs, debere per alios etiam adiri propter
causae coniunctionem , di naturam
actionis duplicis,ex qua qui actor est,
cogitur etiam ese reuS, . cap. I. O 1. de mutpetit.cum concordol nulli,C. de
iudiciis, & ideo pendente lite contra Philippum in Romano Auditorio,
204쪽
non poterat ipse conuenire actores coram alio ludice, Isidem,S. r. ubi G F. Bart.Bald. e, alij st de iursim omn. Indi c. & notat Cardos in d merbor conuentio, num. s. in sine, & consequenter neq; ipse poterat coram eo reconueniri, sed debebat remitti causa ad Rotam Romanam , ubi a principio pendebat lis, & faciunt etiam notata per Speculat. in tis. de reconis
emt.in cap.dispendia,S .reus quoque, de
Secunde autem obiectioni occurrebamus,quod licet teneatur quis li- 17 rem prosequi usque ad finem,ex dispositione text. in Zauth.quisemel, C. quomodo, ct quando Iudex, hoc tamenlrocedere poterit quotiescumq; fuiset contestata lis,vel saltem exequuta citatio,& notificata parti,& ab illa
acceptata; tunc enim ob ius quae situ, non esset reuocationi locus, vel renunciationi, nec posset actor 1 litodesistere ; licet posset ab actione, &causa , etiam quod fuisset lis contestata, per text. in ἀι.posquam ιiti, C.de pactis,ct ι.desiit e,o.st de iudic. 8c eo
casu non habet locum Lauth. quisemel, ut notat Salic. thidemsub nu. IO. versic. idem . At quoties iis non fuit contestata, neque saltem citatio exequuta,nec acceptata per parte; tunc
nulli dubiu, quin possit actor nedum desistere a causa, & actione, de qua nulli dubium; sed etiam a lito, & iudicio; de ad propositu dixit Marian.
quando pars ipsa consentit, nedum x8 poterit actor ante litem contestatam desistere a causa in totum , de quo nulli dubium, ut diximus; sed poterit etiam illam ad aliud differre tem pus, non obstante d. auth. qui semeI, quod etiam dixit Boer.in deciso sub num. 7. ideo dum conuentio per Philippum intentata, non fuit exequuta, neque acceptata per partem ; sed
iidem Francus,& Dauid cognoscen- Lib. II. tes non posse prosequi eoram Iudice laico , dum pendebat lis coram Rota Romana; opposuerunt fori declinatoriam,nullo modo poterat dubitari, quin Philippus potuerit nedum liti renunciare, sed etiam illam differre. Hinc etiam sequc batur,quod dum
convctio erat nulla, nec poterat procedere, stante litis pendentia in Romano Auditorio, in quo primo loco fuerat Iis instituta, & coram eo debebat cognosci, per text.ind.l. I.O Σ. Τ. de quib. reb. ad eund. Iuae eat. tunc I9 actor no tenetur prosequi iudicium conuetionis cotam secundo Iudice, neque procedet text. in d.auth.qui se mel. Quinimo ide Iudex debet permittere, quod actor renunciet, & iudicium mutet,vt dixit Bart.in l. edita, C.de edendo,& facit texi .in l. I. circa
sat. 8e refert idem Marian. Ubi supra, vers. hoc tamen,de notat Glossa .is c I. de rescript.in 6. Praeterea dum eadem pars opposuit fori declinatoriam contra actionem, & conuentionem intentatam per Philippum , & consequenter ne dum illam non acceptauit , sed impugnauit, non poterat deinde illa , uti ad finem illum reconueniendi,exao regula quod in eo, quod nixus sum impugnare,non debeo me fundareis, ad text. in I. quifalsis,C.ad Cornet.de
cum concorae & notat Specul. in tit. deposition. g. 8. num. 1 .ver e ecundum praemio, per text. 1n cap. m Otim.ex ira de censibus. Ultimo dicebamus reconuentiOnem huiusmodi fuisse factam per curatorem Andree Imperialis,qui nunquam fuerat conuentus per Philippum , imo nunqua fuerat in iudicio,
Et ideo ubi non erat conuentio, neque poterat esse reconuentio, ut notatur in cap. eum dilectus, de ordin. cognitione , ideoque nullo modo potuisse 3 impe-
205쪽
impediri dissequestrum, & depositi
Die I.Iulij i5 2. Facto verbo in S.C.fuit prouisum, qued liberetur depositum Philippo
quoad tertias capitale vero conueristeretur in emptionem consulto S. C. N tertiae maturandet cederent in eius beneficium , auditis Franco , & Da
At cum fuisset 1 decreto praedicto pro parte Philippi reclamatum; discum s omnibus praedictis r facto iterum verbo die I 8. Nouembris 26 3. fuit prouisum, quod suspenso praedicto decreto S. C. partes adeant Rotam Romanam tam super liberatio ne capitalis, quam tertiarum .
x π R-loco rei succedit in unia uersalibus. a Dos ius en uniuersale, proindγνης. Πιm loco rei succedit. . . Adeo ut etiam actione de dote peti
uersalibus... Ideo res empta ex pecunia dotali, incitur dotalis... Etiam quod partes nihil declarn, quia ex legis dispositione censetur factasubrogatio. Res empta ex pecunia haereditaris,none itur etiam haereditaria... Nisi exprese fuisse empta nomia
s Text. in t .sed& si lege a8. S.I.F.do peti pred.adducitur,et explicatur. 6 Antinomia intera. res quae, de iuro dot. & l ex pecunia, C.eod. tit. ad
In particularibus neque pretium fucineedit loco rei, neque res loco pretν. 8 Pretium redactum ex resudati , non effudale. 9 Pretium redactum ex re obligata, non es obligatum, ncc venis ιn actione, pothecaria. I o 'potheca non datur super pecunia is, qua nunquam fuit debitoris.
II Res empta ex pecunta communi,non sis communia. . . Sed remanet propria illius, cuius nomine empta e II.
is Actio 'pothecaria, ct Samianum interdictum competitssio pro legitima
dum ei fuit a patre legata. . . Nedum aduersus se ede edulia contra tert1 pose ores, conιυ ρμοι
I Pretium etiam in particularibus Deo rei succedit, quosles res penitus essperempta,ct extincta .is Contractω resoluto ex pacto de retro- uendendo antecedenti videtur, ac si retro factus non esset. i5 Rei ex pacto de ritrouendendo re eminpia non dicitur ex noua causa, sed antiq*a, quaesita... Imo non transata,sed reddita. 17 Res quando petitur tamquam de υno corpore um uersali, veluti is haerediatate,tisnc pretium lora reisuccedit, ex
i 8 Haereditas es ius uniuersale, O in eo iure computansur illa, quae ex rebus illius corporis υniuersalis acquuta funt.
39 Iudicium legitimae uniuersale es, O
i uris,quod defunctus habebat. et o Res quando confiat fuisse ubrogatam
in locia primae, tunc res empta exste cunia baereiularia, dicitur haereditaria etiam in panicularibus. 2I Subrogatumsyit naturam illiusiat euius locumsubrogatur. . . Imo cum omnibus qualitatibus, qua illi inerant. i a Expressum videtur quod ex coniecturis colligitur. a 3 Rer comparata ex pretio redacto ex bo. nrs haereditarise , remueHiendo aliam emptionem ex praecepto te iatoris, dicitur haereditaria, ct subrogata in locum primae cum eis Equalitatibus... Imo
206쪽
. tore relicta. - . . . Censetur enim empta in exequutionem voluntatis tenatoris, etiam
quod eret emptio nomine μῆ. ia Subrogatio censetu facta in locum primae, ex breuitaιe temporis.
cedit Deo rei, quando expressi inteμpartes ita fuis conuentum... Et ita in dubio prcsumitur actum quando incontinenti ex pretio rei vendita, aliasuit empta.
Α R G V MPrytium quando loco rei, & res particularibus.
Vlgatum apud omnes est axioma illud : Quod in uniuersalibus pretium succedit loco rei, Ptem. in ιμ rem , O pretium a s .adfinem, Fri petit haereaevbi Paulus Iuraeon I. sus ait : Posse exsimari in locum hae. Naetaria res veniatae t retium fuco fe , O quodammodo ipsum hareditanufactum . quod etiam comprobasse videtur Papis. in ι. Imperator 7 a. S . eum E. seq.F de leg. 2. Ideo in doto, a que ius uniuersale est pretium etiam loco rei succedere,& censeri partem dotis, dixit Tripbonius in l.eum infun. d. 8 i. S undus, Ude iure dotium, ¬auit Glog in l. labeo I . in verbo pretium,st de verbAn c. Bart.in rub.
Diut .matrim. nu. ΣΟ. adeo ut actione
de dote peti possit , ut lath post alios
antiquiores probat Negus de pignori membr. Σφa .nu. 9. & insignis Peιν. Barbosin 3 par. missoluta Irim. stibnum. 7 3.versubis ita explicatis.
7 Emptio ficta per tutores praesemitu
ex pecunia haereditaria in eorsi manus peruenta. 28 Subrogaιionis ratione eadem actio da. tur insecunda resubrogata,qua a . retur in prima.
Etiam atra tertisi posse fores se rem is subsidium .
ast Res emptae ex pretio bono v antiquo- rum dicuntur antiqua etiam vigore consuetudinis Neapolitana.
E N T V M. loco prς iij succedat, etiam in
magis communiter DD. quod etiam 3 res succedat loco preti j in uniuersa. libus i nam emptum ex pecunia dotali essicitur dotalis r aperte decidit catus Iureconsultus in I. rer quae F 3. . de iure istium, inquiens: Res quae ex dotali pecunia comparatae sun , dotales esse videntur. quod etiam approbauit Vlpianus in incum dotem 23. S. . - . Dolui. matrim. ibi, In bis tantum rebus, quae vel in dotem datae sunt, vel ex dote comparata, quasi O ha d tales Ant. adeo ut licet partes nihil declarent, ex dispositione tamen legis subrogatio huiusmodi censeatur facta,ut ex Bart.in conf ia Cain.
in cons. 36O. num. a.tib. I .aduertit Ba bos ubi supra num. 74. vers. quin imo. Sicut etiam res empta ex pecunia
haereditaria,quae directe erat haeredi. 6 taria, essicitur etiam haereditaria , ut videtur probare idem Papinian.in aet. Imperauri 3 . delega. diam asserit: cum autem rogatus quicquid ex haereditate superent pos mortem suam resi- tuere; de pretio rerum venditariι alias comparat,atimia uisse, qua venadis non videstiride subdit in q. Sed quod inde comparatum est, vice permutati do. Diuitigoo by Cooste
207쪽
minii renituetur,ut explicat Bart. ibi.
Barbos et bisupra num. 73. in Me, ubi hoc pro absoluto tenet. Et licet contra videatur obsare text.in Ued lege a8. g. r .F. de petit. haeredit. ubi VIpianus ais r stuo si rem
aliam comparauit, veniet pretium in petitione haereditatis, nom Mes,quam in spatrimonium suum conuerti t. tamen
optime respcindit sebo quod Vlpia. nus loquitur in bonae fidei possessore,
cui concessum est, ut in eius potestate sit restituere,vel rem,uci pretium si utrumque possideat, d. lsrem, O pretium,sfeodiit. deperit.haered. & hoc respectu, res non censetur haereditaria; non autem quoad alia,quod probat ex eodem contextu , dum dicit,
quod s res illa empta minus valeat, quam quod pro ea datum est, integrum pretium haereditarium no restituetur, sed tantum illud, in quo bonae fidei possessor, videtur cum effectu factus locupletior,& propterea Tinfert inducendo textum, quod si res nullo modo censeretur haereditaria, iniustum esset propter eam diminui pretium hereditarium; igitur deciditur ibi,quod diminuitur, quia quoad omnes alios effectus res illa censetur haereditaria, & loco pretij successit; ideo admittitur diminutio At dissicilior videtur oppositio,quq
fit ex textu in I.expecunia, G.de xure
6 dstiti, quae de directo videtur adueris sari ad text. in di res quae,sseod tit. destire dotium, Imperatores enim Diocletianus, & Maximianus decreuerunt: Ex pecunia dotali fundum a marito comparatum inori non quaeri, cum neque maritus uxori actionem empti
possit acquireret,sed tantum dotis actio-xemiui competere, in quarum legum concordiam multum insudami Doctores,& praecipue Glos .m d.I.expecunia, in verbo non tibi, quam receptam dicunt Corn. Alexand ct Soecin. iun. relati a Barbos. in par. 3.rusefflux.ma.
diam , qua ante omnes tradidit Harmenopolus in promptuario lib. .nt. 8Jol. 8q in scholio, quam sequiturmvs Cura eius lib. Mobseruat.cap. 9. post Bald. & alios , pet eundem Barbinimadductos, qui licet dicat illam esse in se vera, nempe quod regulariter emptum ex pecunia dotali, non essicitur dotale nisi in subsidium, cum scilicet maritus non sit soluendo , quia tunc bene vendicari poterit ab uxore tanquam dotale, iuxta text.in Luxor s6. in e ,g. de donat. inter vir. O inoris tamen asserit non parum restringere generalitatem, text. in d.l.res quae S s. de iure dotium, & proindε illis Oinis. sis aliter materiam explicat, & concludit , quod in dote pretium succedit loco rei, vel e contia,quotiescumque res dicitur empta ex pecunia d tali; quod tunc euenire dicit quando maritus non est soluendo, vel quando matrimonium non valuit,vi latius apud eum. In particularibus vero contrariam regulam constituunt DD. quia neqppretium succedit loco rei, ut habetur
in I. qui vasqq. g. επ. 1. de furtis, ubi
Vlpianus, Dominu prmum ex re furtiua redactum per vim ex Uerit, furti actione teneri respondit, ea ratione, quia quod a re furtiua redigitur furtivum non est,minus igitur qui ex pretio rei furtiuae redactus est, non est furtivus,ergo si per vim Dominus
rei furtiuae extorserit,etiam actioni vi bonorum raptorum tenebitur, cualiis concordantibus in Gisgneque
res succedit loco pret ij, ut decidit ideVlpiantis in I. idemque 7. SA tibi, F. qui
potior.in pign.hab. ubi in vers. non enim multum, sic inquit: Non enim multum facit,quod de suo nummos debitor dederis, quippe cum res ex nummispignoratis empta, non t pignorata ob hoc solam quod pecunia pignorata erat oua Io. de Platea in LLI. G.decas .pecu lib. I 2.
208쪽
& particularia, satis optime probat
text. in L venditor ex haereditate, Issis haereae velamon. venae quem optime explicat Bat in materinum. 6.C.de rei venae
De huiusmodi igitur materia lath fuit disputatum in causa Sacrae Domus Sanctissimae Annuntiatae huius Ciuitatis Neapolis, pro qua Ego interueniebam cum aliquibus creditoribus Io. Vincentis Caraccioli Marchionis Casaealboris. Etenim quonda Marcellus Carac-ciolus Marchio Casaealboris pater in eius testamento haeredem uniuersalem instituerat praefatum Io. Vincentium eius filium primogenitum , nec non mandauerat ut ex suis annuis introitibus haereditarijs anno quolibet
excipetentur duc. sooo qui conuerti deberent in cmptionem annuorum introituum , ex quibus fieret multiplicum per annos I 8. ad finem ut ex illo soluerentur dia c. o oo. D.Car lo Caracciolo eius filio secundogenito tempore quo esset annorum I 8.
pro legitima portione ei de iure de
Testatore deinde vita functo in anno is 8 3. factoq; solleniter inuentario, inter alia bona fuerunt descripti tanquam haereditari j annui duc. 3o oo. debiti per Ducem Hadriae pro
capitale duc. 62 PO. Euenit, quod eodem anno idem Dux exercendo pactum de re emendo , soluit tutoribus praedicti Ma chionis Io. Vincentis praedictum ca pitale duc. 62 oo. pro reemptione praedictorum duc. Socio. cum conditione quod apimplerentur conditiones appositae tam in pacto de retro- uendendo, quam in testamento praefati Marchionis Marcelli patris. Recepta pecunia per tutorcs, fuit
statim conuersa in emptionem aliorum annuorum introituum venditorum per Principem Bitiniani: & ex illis fuit facta assignatio quibusdam acreditoribus cius de Marchionis Io. Vincentis,qui existebant. Facto deinde concursu,& gradu a-tione omnium creditorum tam Masechionis patris, quam si ij; inter creditores Marcelli patris fuit graduata credi trix praefata Sacra Domus Sanctissimae Annuntiatae uti haeres quondam Ducis Magdaloni D.Ma iij Carrata senioris cessonarii dicti D. Caroli Caraccioli filij secundogeniti,& legatarij ducat. ooco. praefati Marchionis Marcelli patris. Egerat propterea Sanctissima D
mus pro avocatione praedictorum annuorum introituum assignatorum
praefatis creditoribus Io. Vincentis filij; ex quo prius erant fatisfaciendi creditores, & legatard Marchionis patris, quam filij super praedictis bonis haereditarijs; S praecipue ipsa
Sacra Domus ex persona D. Caroli filii secundogeniti, legatarij ex causa legitimae. Excipiebant creditores assignata-rij nullo modo poste molestari, sub
praetexiti quod emptio facta annuorum introituum cum Principe Bisiniani non erat haereditaria , sed propria Io. Vincutii eius nomine acquisita, non autem haereditatis . Nam dum annui introitus debiti per Ducem Hadriae, quos certum est fuisso haereditarios,fuerunt ex pacto de retrouedendo ab initio apposito reempti; pecunia illa peruenta ex pretio illorum no poterat dici haereditaria,
sed propria ipsius hqredis,qiii tamen
remanebat debitor haereditatis pro pretio dictorum annuorum introi- tuum hqreditariorum ex praedicta regula superitis firmata, P in particularibus pretium non succedit loco rei, d. qui vas, F. υlt.1d furtis,cu concorae
209쪽
s Hinc dicebant etiam, quod pretium redactum ex re seudali, non est seu date secundum magis commune opinionem Feudistarum in cap. I. fud. non habφropr. naifud.Negusent.
y Et in specie quod pretium redactum ex re obligata, no dicitur obligatum,nec venit in actione hypothecaria, allegabant text. in I. I. de di-Πran pignor. ubi Bart. 6e refert Negus. Obisupra nu. 3 8. ct Gabriel in cons. 37. Io num. 2.lib. I. quia hypotheca non datur in illis pecuniis, quae nunquantas fuerunt debitoris, ι. eque pignus,sde
Et ideo cu praedicta pecunia fuerat pretium illorum annuoru introi- tuum liaereditarioru non poterat succedere loco illorum; & consequenter dici debebat propria haeredis, no autem haereditaria: poterat igitur Io. Vincentius haeres illam expendere , cosumere, & in proprium usum conuertere, & alijs eius creditoribus ad libitum assignare, nec super illa aliquid poterat praetendere D. Carolus secundogenitus, neque minus eius cessionarij. Hoc autem dicebant facilius procedere quoad secundam emptionem
annuorum introituum factam cum
Principe Bisiniani, nam si pretium in particularibus loco rei non succedit, multo minus res succedit loco pre-
tiori in pign.hab.ct d. expecunia, C.de iure dotium, & notat bene Mantie. de
tacit. O ambig. conuent. lib. I a. tit. 27. II num. Id 9. sic etiam res empta ex pecunia communi sociorum, non efficitur communis, sed remanet propria illius , cuius nomine empta est,
in terminis,quod res empta ex pecunia haereditaria, in dubio non essici tur haereditaria, tradit post Bart. Gad. Imperator, F. . in a.on ς.F. leg. 2 optime Menoch. conf. 213a . 36. xa lib. 3. licet secus esset, si res expresse fuisset comparata nomine haeredita
phal est=f6Αs. num. 69. Ergo cum huiusmodi emptio fuissset facta nomine' Io.Vincentij hqredis, non poterat vuIo modo praetendi esse haereditari ,&propterea omnino dicebant cessi re actionem hypothecariam, & Sabulanum interdietum, neq; possem
Iestari creditores Io. Vincentii, qui omnino erant super illa re, ipsis assignata praeferendi. Attamen re diligentius perpensa, & considerata,aliter in praesenti casa iudicandum existimabam. Neq; posse in dubiu reuocari dicebam, quin copetere posset D. Carolo filio secudogenito cuius iura representabantur per Sacram Domit Sanctissimae Annuntiatae actio hypothe-I3 caria, & consequenter Salvianum
interdictum pro eius legitima, dum fuit illi a patre legata,& in testamen to iure etiam institutionis relieta. Sic
Iimitando regulam in contrarium tradit Decius in cons. 23s.sub num. 6.
vers non obstat, Ripa in L in quartam, sub nu. Is . ad Isalciae Negusde pignor.
q. membr. 2.parsub num. I 6 .ante A, veyprima tamen concluseonem, Gabriel
O 7. nedum aduersus haereὸem, sed etiam contra tertios possessores bonorum haereditarioru, diani nil aliud reperiatur in haereditate, idem Me lin. quaeH. 6. quin imo quod etia contra posteriores creditores avocatio concedatur, tradit idem Pacf. d. in inspect. 3. cap. 2.uum. I98.cu eqs.
Quod autem huiusmodi annui introitus
210쪽
troitus empti a Principe Bisiniani e se sent iudicandi tamquam lis reditarii,& cosequenter possent auocari a creditoribus hsred uarijs,ex multis fundabam. Eteaim quamuis regula superilis firmata, nimirum in particularibus pretium no succedere loco rei, S e contra,videbatur nostrae opinioni refragari, nonnulliis tamen declarationibus,quae ad casum de quo disputabamus,apprime applicari vid tantur, limitari dicebam. Et Primo, certum est, quod etiam in partieularibus quotiescumque res I 4 penitus est perempta, & extinctata: pretium eo casu succedit loco ipsius rei,ut docet Glusin d.l. i.F.de disra L pigner. ubi Bart. O aly sequutur,& illam communem dicit Gabriel in d.
In casu autem de quo erat quaestio, nulli dubium erat, quin res penitus dicebatur extincta, idest annui introitus debiti per Ducem Ha, driae : nam vigore pacti de retro-I uendendo ab initio appositi fueruntreempti, & sie resoluti, & extincti, resoluto enim contractu ex pacto de retrouendendo, & sic ex causa antecedenti , videtur, ac si retro factus nunquam fuisset, L Iulianus, S. i. Fo
Casta de retrotrias cap.8 num. I. Rict. decisino.insne,ct Grurba decf. 24. nu. I. ubi innumeros pro more adducit. Ideo si contractus emptionis non
fuisset factus,pretium illorum, & capitale duc. 62 so o. remansisset in haereditate Marchionis Marcelli, ergo nullo modo poterat dubitari, quin essent iudicandi tanquam haeredita-rij. Aliud tamen potuisset dici, si introitus praedicti debiti per Ducem Hadriae fuissent per haerede Marcelli alteri u editi, timc enim potuisset dubitari an pretium illud, quod nunquam fuit in dominio Marcelli, &aequisitum per haeredem posset dici haereditarium Marcelli, At dum non fuerunt venditi,sed re empti per Ducem Hadriae vigore pacti antecedenetis appositi, in contractu emptionis
non potest pretium dici acquisitu ex noua causa,sed antiqua; & potius ex
I 6 restitutione, quam ex transsation ς cum hoc casu non dicatur res transitata, sed reddita, secundum Bart.in Linde, num. 2.f.de aqua pluuia arce da, Decius in confv3.ves. I. Tiraqueu. de retriari .lignag. S. 9. glossa. num. 4. et seq. de Franch. decf.6q. num. 9. O I 3.
Dc.q2 num. 2I. insne, ex late Giurba aedecf26.num. II. Et ideo recte poterat hoc casu c5cludi pretium loco rei succedere. Secundo, limitandam esse regula. dicebam , quotiescumq; res particu-II laris petitur tanquam de uno eorpore uniuersili veluti de haereditate,ut
dicit Aux. in cons. Ia4. num. I o. lib.
O cons. 49.num .6.lib. 6. ubi asserit tuc pretium locum rei suscipere, & e c6tra; unde etiam quod non ageretur
ad Universitatem aliquam, & sic d to , & concesso, praedicta bona non esse haereditaria Marchionis Marcelli,negari tamen non poterat, quin exillius haereditate peruenerint,siue immediate , siue mediate ex pecuniata.& pretio rei haereditariae, & cons quenter ex iure,& corpore uniuersa
li haereditatis Marcelli nam cum h 18 reditas sit ius uniuersale,in eo iure computantur illa,quae ex rebus illius corporis uniuersalis acquisits sunt;
ideoq, huiusmodi actio pro legitima, illa comprehendit, ut late, & optimό
demonstrat ide Alexanae in aecons. s. num. 6. ela sequitur Statii Paeis de Sati
Tertio dicebamus, dubium noris esse,quin Domus Sactissimae Annum tiatae ex persona Ducis Magdalonncuius erat haeres, succederet in locu
D.Caroli Caraccioli fili j secundogeniti ipsius Marchionis Marcelli, qui