장음표시 사용
11쪽
aut gratiae interiori resisti non posse ι dogma r Catholicum in hoe puncto impugnare non
Hine veriti non solum ei opponendo errorem de duabus delectationibus relative voluntatem necessia tantibus: verum etiam tori uosis , adi ad fraudem compositis de gratia suffcienti sermonibus, oui sen- illarum aperiunt. Hae arte utitur F. tini in primis eum ex una parte dieat se probare maxime gratiam suffcientem sensu Themistarum, ex altera prosteatnr se dubitare utrum illa gratia I bc mistica si vere susticiens ι imo se malle illam a inpellare inefficacem, qu1m susscientem . Quid enim putandum de Theolo o. qui dubitaret utrum Drae motio physiea destruat ii tertatem , eamque nihilinminus probaret maxime λ Hac F. Berti verba sunt :
μιν De gram ricali id ψ. an straria fusciera gratia illa Nomissatam norisne os, eri is ciens vere sit ratis , n lassici non eoUentiunt. Hie F. Derti lectori fueum sacere conatur , &sub larva gratiae Thomisticae suffieienti quid de vera insuffcientia illius eratiae sentiat ab condit. Ete ii m vidimus supra quod iuxta eius systema eratia ust ellicax, quando gradibus superat concupiscentiam debiliorem. Lil vero inemea Ysi eoneupiscentia huit pratiae gradu suo superior est; duae comu piscentia maior in gradu non potest vinei a cratia , quae in gradu est minor . Huc refert passim illud S. Au- eustini de delectatione in deliberata male inicit
. um, di eodem sensu praepostere a Iari senio deca tatum: secώndum id Oxia emplius delectat, fecμvom id operemur necesse est. Ex quo sequitur erat iam illam, quam fricientem voeare utcunque consentit, esse vere in susscientem relative ad praeus concupiscentiae sit perioris, ac proinde relative ad VJ VCeptum implendum . In hoc erco eius erroi consistit,
quod asserat Iusto concurrente tentatione, aut ur gente praecepto a Deo deninari stratiam , ctiae r
lative ad ejus vires sit , ore suffieien , de dari ab
eo tantum gra iam inefficacem . eum qi a concupi
uentiam in gradu superiori iustus vincere non p-test.2 His tinatis sacile intelligItur id quod ibidem P. Berti asserit de gratia illa sitffieienti , quod dat
posse, sed incomplatiam, & eur vel ficet Thomia L 13. .. dicant per gratiam suscientem eo ἐν.ι.. stitui potentiam proxime , σ ce petere potentim
ρομ mroducexe essectum . statuitque potentiam non debere nominari potentiam proxime ex ditam ni si potentiam , garae N ponat actum mariam aberi
rem no ρUtinat. Quo denisue sensu asserit ibidem quod etiam renui, O sancti cum gratiam , O a torrum petere debeaot 1 ut is Mino tinni perdurare, etsi habeant gratiam fmeientem non baiant sen per proximam ter eranri potentiam: &Αugustino
tribuit , quod ipse addit quod cum sola gratia sus
ente πω potes mandata facere , qui ea tuum non habet magnam . atque vehcmentem, Hest non potes proxime, complete , expedite ; poterit vero eum impetranurit gratiam uberiorem , eo am, O σωμ
Haec omnia in ea us syminate significant, ideireci mim cum illa gratia inessicaei non posse praxia me , de eo iste Pandatum urgens implere , ouia delectatio exlestis in gradu in rior , quo solum let , non potest vincere coneu scentiam validi rem . Ex quo sequitur hanc gratiam vere esse insus ficientem relative ad praesentes vires iusti. Non earpimus F. rurti quod asserat iustum aliquando gratia proxime suffciente carere urgente te latione, si pinest pruxime petere gratiam , quae illi deest. Possumus utcumque tolerare , quod coi tra communem Thomistarum sententiam , asserat gratiam suffcientem non dare potentiam proxime completam, & expeditam, si id duntaxat assereret
sensu iu aliquot 1homistis intellecto de potentia ex parte aditus secundi completa, & expedita. Sed illum ineusandum judicamus, q secundum pri cipium, quod posuit, gratia ineficax , quam su
cientem aegre voeare consentit , est vere insuffciens iusto relative ad ejus praesentes vires , quia a valis diore concupiscentia opprimitur.
Quod quidem systema excludit quoque a iusto
potentiam orandi uraente tentatione, nisi habeat adorandum gratiam einacem, quamvis haberet ar tiam inesticacem . Cratia enim inessicis, sicu um. c. systema Fratris Berri, non potest vincere eon pia
v. - icentiam valutiorem; & ideo inessicax nominatur ,
quia eo uelisentia illam gradibus suis superet Hine posse iustum aliquando deseri, illique de ariaintilia communia, & gratiam vere, & relative Atentationis vires iussieientem; euius derelictionis non aliam causam reddit quam msunda ,& o ta Desi tela. Sie enim loquens de iis, quos Deus etiam inter barbaros . aut scelesti mos eligit 'disitio miserisordia sua ; addit Quod ex iis sintn nulli Dubus ad ostensionem iustitia in autem gratiam fascientem non habent. inod ut probet addit: Gratia fuse ens donum es, nee ulla foret in Deo iniquitar, δε Deus illam singulis den paret. Unde m Iudie, quod illa gratia suiniens est donum natustum, O post Adami meeatum ivi
His autem doctrina, A systema unde derivatur, omnino e tradicit Apostolo dicenti: Fidelis Deas, qui mis patietur vos tentarisma id, quod testis, sed faciet etiam rem tentat e proretum, ut si
sitis fustinere. Contradieit Concilio Tridentinod eenti, Neminem a Deo deseri nise 'ius inseras M. Contradicit eidem Concilio dicenti post Augustianum: Deus imisibilia nori jubet, sed iubendo n-er
adjutiat, ut Mis. E contra eonsonat primae Pr
positioni damnatae in libis Iansenti asserentis iusto quaedam mandata esse im Milia ferundum praese tes, quas habet vires , , ei deesse gratiam, 'a
De possibilitate mandatorum Dei per natiam Non minus diserte F. Bellelli Meet pertratum parvam, & inessi cem, quae sola secundum illum
Iustis urgente praeeepto saepe conreditur, nullam dari veram potentiam em proximam, ceu remot m. Ille enim potentiam, quam consere ejusmodi gratia ineficax , quam tamen lassicientem nominare
non dubitat, tali exemplo,&similitudine explicat, quae eius iniussieientiam omne Melarat. Sie enim loquitur: sumi oculi nec arti ad viritam. FI n regarium lumen es e FI -- : sem hae ocularum similitudo ad rem nostram ex L ν tr eandam apti a. Ita F. Bellelli . . Et similitudinem expIieando potentiam , quam habet iustus ad implenda praerema per era iam sunseientem sev ineficacem, assimis at potestati hominis ad videndum, qui habet oculos, & lumen , sed i firmitate emente oculos aperire non potest . maeautem est illa infirmitas ρ Scilicet concupiscentia, uuae vinci non potest nisi per gratiam e ficacem .m si justui non habet quo infrmitatem possit vim
re, non potest mandato satisfacere . Sicut vere non potest videre ille, cui prae infirmitate oeulos aperire non potest 3 necessitatur ad violandum pr.eeptum. sicut insemus ille necessitatur ad non videmdum. Verum est de utroque dicere, quod necessita tur, ille ad non implendum praecentum; hie ad non videndum. Quis autem ejusmodi nommem , f. infirmitas opprimit, dicat esse liberum ad vide, dum y quis ei audeat attribuere veram , de pruri
mam videndi, & Iegendi potentiam λ & talem pintentiam, quae istis esse possit ut desectus visionis ipsi ad culpam deputetur λ sane qui huic videre Im
aret non tollendo infirmitatem, qui irasceretur a quod non videret, omnino iniustus appareret . Pop.ro potentia justi ad exequendum mandatum talis esse debet, ut secundum praestates. , quas halet ν res, illud ita possit exequi, ut sine injustitia cometemnetur si non exequatur; et si infirmus est auxilium habeat, quo inprmitatem vere possit vincere. F. BellelΗ, cujus jam errorem circa liberi tem resistendi pratiae exposuimus , dogma Otho licum de eodem puncto alio adhue uinis impinynare conatus est , Iimitando nempe definitionem conellii Tridentini eirca hane materiam, ea uota solam gratiam sussieientem restringendo. Ο Θ mentea svnodus anathema pmnunciat in eos , qu dicunt Merum arbitrium motis 'excitatum a Deo
non posse dissentire, si velit. Idem definit De tam
xente cor hominis pre S ritus S ii mira mem,ominem Ne in irati em iliam abiicere. Ex his saeri Concilii definitionibus certo insertur hominem posse gratiae vere resistere, nullamque ips imponi meessitatem a gratia etiam ab illa, quae sit tura uia essicax.
12쪽
F. Bellen, hoe sensu obvio Be nainrau. verba Conei Iii intelligi. quemadmossimi omnes The logi illi intelligunt. Illa ergo in Micat quas de s la eratia sussieienti saerum Concilium suisset loeu-
2οῦ- inquit, id a Tridentina synodo destis .
itum in interdum abutis, idque M. Drofecto S. Synodi scopo maxime conrisit est e. Tum Lutheranorum dogma a Concilio damnatum suo sensiti ae mmcidare nititur, & sie e nchadit o νω-
trisum posse resissere 6 itireti prefecto sanxit
Tridentina fundus. Areustinus vero non socienti gratiae fed per se efficaei, victrici, indeclinabili , a
inop rabili . quae dat velle, est' persicere, a bitrium minime resistere Iisi sit. Sic contra omnium Theologorum etiam Thomistarum sensium Concilii Tridentini definitionem explicat x imo eludit omni no , & emtorquet, ut inemeussum servet suum de stratia efferet necessitante errorem . Ut autem a Jantenti dos mite alienum se cillendat. A secundae,mia positionis damnatae in sensu ejus libri sensum respu-V.M L ere videatur, se addit e Optimo ime fecunda propositio tanquam haeretica damnata est intretam resistat contendunt. Qu salsum est: ubi- que enim Ianientias aenoscit gratias parvas, Z i validas , qtiae eor hciminis excitant; sed quae rem nent ob eo uniscentiae dominatum inessicaces, nce produeunt effectum, ad quem tendere videntur. Has illius sectatores aliquandoso scientes nominaverunt. Sed rimnino subiicile,*eodem sensu. quo vocem hanc adhibet F. Mitelli. iapi ita eorum errorem, & mnademnationem contorquet, eis adhaerere se probat. Ccintra illa erronea puella haec docet Fides Caiatholica r Deo dantur gratia interiores , quibax, resisti non resistentia improprie dicta , sed vera resistentia, qua gratiam prisat eo effectu, fuem νο- - . Iebat. Talis gratia adest smper iusto , qui cadit , it aut sua prostria eulpa eadae abfoue eo . Mod illi uis am desit . ut moverare ρ- . Contra scri. plurem , traditionem loquitur, stratiam ita necessitantem admittit , ut bomo ei cemfensum D in recusare non possit. Qui cadunt minime queri ssint, quod plena , o perfecta potentia scilicet
eer m. eis demerata fuerit . Coveratio gratia ita libera es homini. ut 1 ot resinere gratia cuilibet etiam potuηtissma . illam respuere, O ei Gnegare e sensum, sifuidem arendi, aut non amηdi comianium etiam in lassanti , in a eruia excit tur , O determinatur ad agendum sus eius imisia fu, s' consequenter relate ad illam, sereat illaministerentiam actisam, is aevitatem non modo a eoactione . sed etiam a necestate t suae immunitasa ite rate ad merendum , vel demerendum requiriatur. Quae doctrina elare eonsonat definitioni Coniaci lii Tridentini pronuntiantis anathema illi , qui dieere audet liberum arbitrium a Deo motum , Oexcitatum non posse dissentire si velit, Se si . 6. Pomro qui asserit hominem sub impulsu,&moti ne stra tiae necistari ad essentiendum, illud anathema incurrit. Quae quidem doctrina certior ita apparere debet, quod in eam approbandam , & prmicandam an.
Irata concurrerunt omnes Cardinales , Archiepi-icopi, & plusquam I . Episcopi Ecclesiae Galli canae tam ii , qui Bullae Unigenitus adhaerebant , quam Cardinalis Noailius. & alii pauet qui ab illa acceptanda hueusque dimiterant. Quorum com cordiam nonnili evidens fidei expositio potuit operari . Caeterum P. Bellelli Jan senio, & eius dogmatibus damnatis savisse ex proseo convincitur ex eo. uod eneomio celebret doctrinam Antonii Arnaldiiseinulorum Jansenti anteferiani, qui apologias pro Josenio contexuit, de publicavit. Ex ea teras, inquit F. Rellelli, Mis consentit , cl. vir Arnaiam β. dus passim in suis operibus, qua nihil aliud quam Augustinum redolent. Hoc doctrinae Amaldi enc
piae. p. mlum horruere omnes Catholici & non sine eiusa
iudicarunt illum, qui D. Augustinum in seriptis Amalai reperit. Jansenti Augustino licet a S. Sede damnato totis vi siceribus adhaerere.
De charitara Theologica oe eius necupitate a duobusTbeologis inducta pro quolibet opere bono
Pp. BelleIIi, ει Berti non errant selum ei rea Chri iti moletem, libertatem necessariam ad meten. dum, di demerendum, Δ silentiam aratiae ; asdunt alios errores ab Ecclesia proscriptos i sei licet Iiberem arbitrium absquς gratia, quam in earitatis
Theologicae motu conitituit, peccare semper in omnibus suis actibus; ad ut ii ii omius motus voluntatis, qui a gratia charitatis non procedunt, meelsario a mala cupiditate oriantur ; ac quicquid a motivo charitatis non procedit, non aliud habeat motivum , quam pravam cupiditatem . Charitatem
autem non accipiunt quatenus tantum involvere omtest omnem amorem recti, de boni, & omnem nam voluntatem, sed veram charitatem Theologiacam, quae ab amore perfectissimo non disteri nisi auxia gradu. Sic loquitur F. Belleui: Curaque iuo in individuo voluntas deliberate QUI fuit viribus incidui, ac peccet. Idem: Utique non omnis actio baniuria deliberata omnibas inelxsis thoe est etiam quoad officium γ p. 4 . sed tamen omnis fruitio, seu dilectio edi amor Dei tum
quam finis ereaturae rationalis aut es ciaritas bona, aut sis. -- cvivitas mala. Haec Propositio exsuperioribus patet. F
Idem: Quod si Iansenio consimilis dicendi modus
relationis νιν tualis c per charitatem arrisit. infor-
tuniuis Dit non praedicta fulus probata sententiae ,
sed Alurium veritatum catholicarum, quae tamen dein 34ν. ferenda nan sunt, quia Iausinio placuerunt . P. Berti consentit cum F. Bellelli ψ ait enim: ma- actice Iosuendo assimo nunquam hominem la sum age- p.re A. defectationis donop valet rationi eo ustiscentia. Potes cliberum arbitrium exercere officia virtu IM. . tum . , praecepta ... instat, non aeddicat . ita F. Berti. v Quod autem, ut diximus, mine charitatis licet inchoatae tantum intelligant charitatem Theologiis cam, patet ex illorum dictis. F. Berti charitatem, iquam opponit eupiditati, desinit illam, qua Deus in se & propter se diligitur gratis, & amore M. F. 416. volo. F. Belle ii adhue expressius asserit charita. rem inchoatam, & persectam esse ejusdem speciei, idem objectum specificativum habere , N proinde inter se differre tantum quoad aradum , esse-tium, in quantum persecta jussipeat, non autem inchoata ; lic enim loquitur ' Patemur inchoatam charitatem eiuslem speciei se cum persecta persecta charitate dicendum extimamur .rius charitatem Theologicam designare non poterat , ex quo sequitur de illa loqui semper, ubi de charitate, quam cupiditati opponit, quaeque aut inchoata, aut persecta est, di a gratia inspiratur. Gratia autem , ut alunt ubique, nihil aliud ist ,
quam foctae dilictionis seu cbar u ius raris .
Haec erps utriuise opinio est, quod iusque ch ritate Theologica laltem inchoata omnia aut fide iis , aut infidelis opera quamvis ex ollicio ruina peccata sunt, etiamsi in hi. actionibus a lumine naturali dirigantur ; suntque lamper philautiae seu cupiditatis veneno insecta, fle ab ca prMediint . 1ae doctrina a summis Ponti scibus Pici V. &Clem. X l. proscripta jacee sequentium propositi num damnatione, liberum arbitriumsnea raιia Dei, O adjutorio nonnisi ad meandum Hlet. Baius Prop. 27.
Omnia Infidelium eis a sunt pereata, prop. O virtutes mansophori et visis. Fece'tor non est liber nisi ad malum sine iratia luberatoris. emel.
DP. yd. , antra, quam tralia non e venit, non b bet lumen nisi ad aberrainu. ardorem nis ad se praeιρitandum, vires nisi ad se vulnerandum . capax is omnis mali, incapua omnis boni . Prop. 39. dine gratia non positamus aliqκid amare. nisi ad
nostram condemnatioinem. Prop. F. Omis cognitio
Dei etiam naturalis in Philo opbιs pagani non potest venire nisi a Deo a sene patia non producit nisi
'perbiam. Panitatem, oppositisaem ad Deum loco adorationis , pratitudinis, in amoris. Ex iis, quae diximus, sequitur necessario, & manis ste eos, qui inter cupiditatem dominantem, & caritatim iustificantem nihil medium agnoscunt praeter cupiditatem inchoatam. & charitalcm inei, atam, sue inchoationem charitatis, errori ab L clesia proscriptos tenere, censuramque contra ill rum visensores latam eerio incurrere ι siquidem damnatione i Iurum propositionum iudicatum est, Voluntatem posse aliquando non pecea re etiamsi ea-reat illa gratia, quae est inspiratio charitatis.
v I. De actibus timoris, fidei, Dei: Ex iis PF. Bellelli, & Berti prine ipiis fluit e
ror a Concilio Tridentino S: a Clem. XI. damnacus, qui speei t gehennae timorem.
13쪽
Docet Concilium Tridentinum timorem Vbem
se bonum, O utilem. σ spiritus Sancti inspirationem, Ser. 6. Can. 8. Clemens XI. Pontifex Max. plures Quesnelli in positiones proscripsit, quae asserunt timorem gehemnae esse malum.
Prop. 6o. si solus svplicii timor animat paniatentiam , quo hac magis violenta, eo 1 et is ducie ad defnrationem. melli prop. 62. Qui a malo non abstinet nis timore 'na cte. Prop. 6 I. Timor nonnisi vinum cohibet e .
Prop. 63. Baptizatus adhue es sub lege sicut J
dius M. Ante Clem. XI. S. Pont. Alexand. VIII. inter varias propositiones has duas condemnavit , quarumeensura omnem effigit viam FF. Theologis praecludit. Prop. I 2. Quando in magnis mceatori deficit
metu conripitur sine dictione Dei propter se, ηοη es
Ex iis damnationibus. imo S ex Coneilici Tridentino sequitur actus timoris gehennae aeternae, &etiam actus fidei , & spei esse a Spiritu sancto inspirante absque eo quod a tharitate saltem inchoata inspirentur; salsumque esse omnino quod eLnellius adhue asseruit, & condemnatum est, in ejus propositione s r. stilicet fidem non operari nisi per
claritatem. Fides enim adirem smim proprium hahet absque eo quod charitas Theologici illum inspiret: qui ad us ipsa charitatis initia in ἡonversone X ea toris secundum Coneilii Tridentini doctrinam praeis cedit; cum peccator incipiat diligere Deum per fidem, & timorem ad eonvers'nem excitatur. E contra meisellius, & alii eiusdem sed ae nullum agnosciunt timorem , qui a fide, & gratia pro-ec dat praeter timorem filialem a charitate saltem ime hoata , & Theologica procedentem ; & omnem alitim timorem eupiditati noxiae adscribunt. Hune
sensum se exseribit F. Bellelli illum Augustino , ... abutitur. tribuendo. Ipso. inouit, docente sta . . ' cundum scripturas didielmus dupliciter legem se
P ν, vari posse ceu ad caritatem , per vi-3M si ritum sanctum . Nullum ergo tum imter timorem filialem a charitate saltem inchoata ,& timrerem earnalem a cupiditate noxia incussum,& nullus remanet locus timori , qui secundum ipsum Augustinum Menturae risections praeparat riam,& a Spiritu Sancto inspiratur. . Idem docet F. Berti: Timor , O raritas id
movis praec si Nec aliud est tondus, Quo fertur animus . nisi amor. Timor Dηctus non sine aliquo amore charitatis excitatur. Ergo secundum utrumque non est timor , quem caritas Theoloetica saltem inchoata non praecessi rit: Λ animi timor, qui ab illa charitate non procedit . est a cupiditate noxia. Ita contradicitur s. Concilio Tridentino, quod inter dispositiones ad poenitentiam non reponit initium dilectionis , nisi post actus timoris, & spei : & SSι , Patribus . &in primis ipsi S. Augustino, qui docet timorem a Deo incussum viam praeparare sanctae dilectioni , litae nonditis in cor peccatoris in avit . Sie fidei, ius prineipium et it cupiditas nox ca, nisi a cha ritate theologica saltem inchoata procedat . Quod certe damnavit Clem XI. ut vidimus dum hane iniesnellii pror, sitionem proscripsit: Fides nonop rator nisi ter charitatem . Pariter pro iudicato, & desinito constat aliquo, motu esse agnoscendos in I tecatoribus , aut etiam in insidelibus, qui a luuii ne naturali prodeunt, &qui pereata non sunt , nec reputari pro pereatis debent non modo quoad osscium , sed etiam quoad finem. Unde in Baio damnatum est quod dixerat, ut supra retulimus : Omnia Uera Infidelium est' precata, O liberum arbitrium sine gratiae astutorio nonnis ad pereandum valere. Si enim omnia a ei piditate noxia proveniunt , nisi adsit dilectio chariatatis, cum illa charitas in infideli, qui non habet fidem, non resideat; sequitur omnem insidetis actum vereatum esse, di eius liberum arbitrium non valere nisi ad peccandum; quod condemnationem I tam incurrit, re eo magis inc irrit , quod iidem errores suerunt renovati a me isellio in eius pro-r tionibus 39. ψο- qi, & qr. mias supra retulimus , di quibus omnino concordant principia , &pto itiones utriusque a limini. Patet iussiciem ter ex iis, quae retulimus. Addemus quaedam re utroque. Cum in praxi, inquit F. Bellessi, ct is individuo voluntas deliberata afens, indiferens, media esse non possit; moinde fit . ut earens omi. V ra.
adjutorio Guia ad Deum amandum in amarem mino ρ πλ
viribus ineidat, ac peccet . Et in alio opusculo: Omnis friatis, seu dilectio, amor Dei tanquam is creatura aut es charitas bona, aut απcupiditas mala. F. autem Berti sodali suo eo ot n dat: Practice loquendo, inquit, Uirmo n quam M. minem laysum agere si tuam situ huius δε- a. 4. lectationis dono praevalebit rationi e curiferetia . t u Notandum quod hie sub nomine dilectionis veram uterque charitatem intelligant, & charitatem pio prie dictam, ut supra ostendimus, & sine hae chi ritate omnia a eurditate insecta esse judieant. Haec autem utriusque dogmata explanari, & s stineri non possunt , nisi aut admittendo charitiatem Theologicam saltem inchoatam in iis, qui nequidem prima fidei lumina acceperunt, quod rid eulum et , & ah omni ratione Theologici alie num; aut e iditati noxiae attribuendo qui quid infideles lumine naturali inducti operantur suxta leges aequitatis , probitatis , humanitatis, & miseri.
Aliter F. Berti erasuras eludere conatur illas id isensum exoticum detorquendo, scilicet ad errores,
quo Bajo, & Quesnellio iii it , de quibus nequidem Ggitaverunt, ut hac arte errores, quos adoptat, a censura eximere possit. Utrique enim imputat I. quod dicendo non esse nisi ἐώσι amores charitatem, & cupiditatem, intendebant negare am rem naturalem, quo mnes in suam beatitudinem
seriantur; quemcue licet animis omnium insitum per peccatum Orietinale periisse sup nebant. quoci contendebant illum amorem esse liberum ea libertate, quae sufficiat ad demeritum. Datur, it t. t. quit, amor naturalis. quo animus fertur in tudinem ... his amor non est a gratia, nee liber ea libertate . qua suscit ad meritum. ut Baius, quesines. Jans . commenti sint . Novatoribus illis Imponit . Nusquam eo deliramenti pervenerunt , ut negarent esse in homine innatum amorem suae beatitudinis, qui in eo non est liber ; multo minus dixerunt illum amrirem esse lilaerum. Porro qui ita infideliter eenturam erroribus chumericis applicat, eo ipso erroribus veris patrumnium conciliare se probat.
Eodem modo respondet objicienti condemnati' nem huius prop. Baii : liberum arbitriam siηemtia . Dei adiutorio nomisi ad tectandum valet. Et huic meis. Peccator non es liter nise ad malum sine natis I iberatoris , di imputat utrique sensisse liberum ambitrium nequidi m msse beatitudinem suam natura Ii inllini tu appetere . Liberum arbitrium, inquit,fηe maria poten beatitudinem suam appetererat rati insinctu . . . . potest actus plures indeli atωρος re, quos cul abiles Batus, , Qtiesues. imis diaxerunt. Si ab eo exigeretur, ut os deret ubi, &quando haec docuit Quesne l. desieerit sane. Aliudiuidem aequale dcliramentum Quesnellio tribuit, quasi negastet hominem sine gratia posse exercessi, a opera,& implere praecepta quoad sabstratiam, O ex osscio. Quae quidem calumniae eo tendunt,
ut verum objectum censurarum oculis lectorum tu trahatur, di ut iisdem censuris chimericos errore percelli suadeatur.
Eadem arte, & dolo utitur pluries F. Bellelli, dum discutere aegreditur Quesnellii propositiones
in specie, ut eas impugnet, in rei veritate ut 6 res errores a Clem. XI. pmscriptos propugnet .
Etenim ne veri errores a tilla inueritus damnauappareans, propositiones iniesnallii ad sensus peregrinos detorquet, quos nee Quesnellius, nec eius assiciae unquam intenderunt. Pauca exempla huius malae artis addere praecedentibus sufficiat. In δ. ejus propositione damnata lexitur :βM gratia remanet in homine teneralia impotentia ad onme opus bonum. Hanc salsam praedicat P. Be telli , quia, inquit , remanet potestas faciendi ope ra moraliter ex officio bona . Usi aut Bajus, aut
les l. id negassent, de quo nullibi disputat ut
14쪽
m Pidcm eum Lutheranis. Et indem sensum imponit inresnellio, ubi de censura propoliti viris 4I. Prop. 39. Questieui sic habet : Hoscitas , quam 'patia manant, eapax es omnis mali. ως ax- omne boom . Ut huius propositioηis, & etiameensuram iusti fieri, lemellio imputat locutum uisse de gratia sanctiscante, quod mera calumniaeli. Insuper eontra eunder conatur Wbare Infide. Ira droducere posse bona opera ex oscis . Deniqueeeniet propositionem haeresim sapere. Nam illa' positio, inquit, libera arbitrium relut irim πη-m ta Um inanime si quoddam, in mortara m'rificare videtur . inem sensum insinellio attriis e re non modo salsum, sed & ridiculum est. Differens de propositione ς . inrela. hune Nova torem impugnat quasi docuisset omnia Insidelium opera esle peccata gravis ex desectu gratiae saretifieantis; & noe addit, quod suo pravo systematici ea opera infidelium larvam omnino detrahit: sui
terim in operibus msidelium sine gratia factis lis magatoine, ab hac Quesnelli a pravitare surimum diactant . O toto magis quia QMsneuius de ebenitate famose se locutas est, qua Asinu ominia impie di- SP xit esse peceata . ut jam ope Aservavimus.
Sie F. Bellelli eludere ematur censurarum appli-eationem ubicumque suci sustemati contrariae iunt. In aliis materiis saepe catholice me elitum , &cum aequitate insectatur Verum Zeta, quem com monstrat, dissidendum est , ubi tot res oensurarum applicationem ad errores chimerieos det quet 3 quod
ea & simplicitati discipulotum, etiam constit timi s S. Sedis illudere. v III.
De Bas emribus rem alis eMasutum vatura purae. Eadem methodo F. Bellelli. de F. Bercleensuras eludere conantur datas in Baii doctrinam circa m- tum, quem Theologi nominant natura ora fu-
tum. In hae materia peccaverat Baius. Quod gra etiam sanctifieamcm, immortalitatem,&deliinati nem ad visionem beatificam naturae innocenti ita debitas sustineret, in illas dotes Deus Adam non immniri non potuisset illaesis attributis bonitatis , iustitiae, providentiae, quae in Dei, sunt . In hoe derogabat cimnipotentiae divinae; d. Adamum qu dammi o dispensatae a gratitudine, quam Deo debebat pro donis illis, qliae a benevolentia pura Dei Meeperat. In hoc measse visus est Baius a se mi, Pontificibus, qui eius in hac materia propositiones damnaverunt plaudente Gelesia. Ut ergo hanc damnationem a Baio averteret , bule errorem imputare tentavit , cujus Baius inn cens videtur citi libet ejus opera pervolventi. Illi emm imputar quod pratiam, B caetera dona eonte derit ad Adamum pertinuisse quasi naturae dotes .
seut ceterae proprietates naturae rationalis; non ve-m ut dotes quae ordinem naturalem superarere, esent sua natura supernaturales. Hoc autem omniano alienum erat a mente Baii, qui unum docebat
indignum tibi videri providentiae de iuuitiae Dei
creaturam rationalem annocentem absque illis dotitari creari, & illam morti obnoxiam. Eodem dolo utuntur FF. Theologi , ut B. ii doctrinae damnationcm eludant, censuras seias ad errorem chimerreum detorquent , dc spretis censuris scilemnibus sustinere pergimi creaturam rationalem a Deo cieari non potuisse sine spatia sanctificante, aut saltem sine auxi Iiis ad eam obtinendam requistis; morti quoque obnoxiam, ocsine destim tione ad adoptimem, & visionem Dei testem. Hoc est, quod damnavit Melasia, ut patet Iegenti propositiones a S. Pio V. damnatas. Ita Bams.
Prop. II. Humanae ncturae sublimatio . o' e
ritetio in consortium Divinae Naturae debita fuit integri rapi Frima inditio ir; nexude naturalis dicenda est , O non summaturalis. Pr P. 26. Interritas 'im creatiaris 3- fuit Aduita OcProp. sy. Deus nem mirisset ab initio talem ere
re hominem, qualis nune nascitur. Prop. 78. In nouatitas 'imi hominis nais furalis conditio . Prop. 69. Omnes omninois ruma pictiones σα Maum exscripterat Quesnellius docendo propolitione 34 Graiam, da i ristesequelam creetionis,c c.
sanctificantem, desinationem ad Reatit iid mem a te nam fuisse in Adaino munera Dei gratuita , quaenam rae humanae pro suo in creaturas dominio denegare potuisset. Ideo illae propositioms labe in ratitudinis iniectae, & quae Omnipotentiae divinae metas Ponunt, damnatae silerunt. Unde Catholici DD. concluserum natura pura, ut aiunt, posilitatem . m η- Damnatam doctrinam instaurare non verentur am-
illi Theologi. Ae primo immortalitatem , S
liam a. ud brevitata liud re cogimuri, cum ea, quae protulit 3s abunde sue ciant, uti lanae doctrinae anaatores ii uellio ant illina sun etreinuo acto pro A NU
logo pessim lari ; salsas doctrinas Baii , Janunia ,& Quesnelii re hvari ab iis ipsis, cui illas inlicta ri ardenter se s mutant ; cenique doctrinam , i indici ni C1tholicam ab illis ita exponi , ut qui labe:
I Mum ti um Novatorum discipuliis illam ultro an lecta I O l t abutue eo, quod erroi ς inrris damnato et iret, S deserat. His cmnit is consideratis, ta mature perpens s .ini nomine pinis invocato, & vocatis in conlutum.
plurimis doctillimis viris, S in Iberi Theoli, 'ia rit iij mis. prvdiccos libros sic inscriptos
si sim de statu naIMAE a te ccaro Di cyc. Mins. Gumni de modo reparaticvis G c caηnus Iahr. B rti de Th oloticis Distiplinis ine. tarnquam cout Prient , propositiones saltas, capti las, boniec lictas, male tonantis, pcrn ciolas, constit titionibus Apoliolic ς deminantis , S iis iniuriosas. Jan seni a. nis, a re inellianis laventis . har: l:m sapientes . pluries damnatas, erroneis, haeresi pri x ma hae-icies in libro Jan senii contcntas , S in eo proici 1-ptas in liuo sensu, in mio danmatae sunt , in tu vantes iudicamus, di ut tales respective d. vina mus. Mandante, Sc. Datum Semmis sub se stro C mirae nostrae
Sistillo, & Secretam nostri chirogo; ho Anno mini a sta in die annunciationi n. M. V. dicata quinta Aprilis. Si enatum F. Joseph Archiis scopus Senonensis.
15쪽
AD SANCTISSIΜUΜ PONTIFICEMBENEDICTUM XIV.
EPIs TOLA PRIMA. SANCTISSIME P A T E
Am triginta , & amplius anni emu- xerunt, a quibin , opitulante Deo, a verius eos . in hoc Regno sanctae sedi inimicos, & Constituti ni Unigenisi is rebelles, S ab ea ad Concilium appellantes sese declara
hae in ea ulla Institutiones pastorales, & varia opuscula Sanetitati vestrae ignota non suerum . Tvolventi enim mihi eius varia Oscra tam sapienter , quam doete, S solide scripta , nonnulla occurrerunt , quibus de seriptis meis aliquid cum honore allegare, ta laudare, Sanctist me Pater, non es deindignatus. Aliunde non ignorat Sanctitas Vestra quomodo bonae memoriae Decesser vester Benedictus XIII. Scriptiuncillis meis suam benedictionem cum laude impertiendo, mihi ad eandem pugnam cOR. tinuandam animos addidit. Victoriis, quas eausae evidens aequitas, & Sanetae sedis benedibio nobis pepererat, pacisce fruebamur, cum Fratrum Belirili , O Seni Scripta theologica. Queisellianis nostris innotiterant, S ei Seditae animos addiderunt, quae antea sub auctoritate damna te fere oppressia videbatur. Illic viderunt & summo legeriant, ac exeeperunt gaudio illa effugia , subtilitatesque, quibus uti solebat inter nos Secta versipellis, quasque pluries dilexeramus, & contri veramus 3 At in illorum duorum Theologorum ope
Tibus exemplum, & praesidium reperisse libi pla
Verum est caridem quod illi duo Fratres magno xelo pro Conuitutione Unigenitus , pro impetendis Quesnellii propositionibus excitari se m Iirare conati sunt. Sed hujus Sectae versutias imis nus experti, plura illius principia , fi dogmata ad ptarunt ignorantes; atque de libcrtate, de gratia , de possibilitate mandatorum, de voluntate Dei, R redemptionis Christi pro salute fidelium, qui pereunt, de duarum delectationum systemate a quo
tot fiuunt errores , easdem conclusiones , & s Iutionis admiser nnt , quas Iansenti asseclar ad mittere non recusant , ut damnat onem videantur esigere absque eo quod erroribus suis reis
nuncient. Ita Jansenti dogna a paululum captiosis responsonibus obvelantes, ipsus fundum intadium
reliquerunt, atque ad errorcs chimericos sane tae be-dis Decreta, & censuras lictorieriint. Nos vero qui per tot disputationis annos experientia frequenti novimus, quae sit huius sectae vafrities, S affutia, non niti ciim intimo dolore eas dem artes , & suffugia in horum duorum Theol porum scriptis deprehendimus. Zelus noster ad e sus novitates huic Regno tam exitiosas exarsit, Mexardere dehuit. Timuimus prudenter ne fideles c ris nostris commilli Novatorum errores ex his Liabris haurirent, quos liberos, & quasi aeprobatos
viderent in his Leelesiae partibus, in quibus sanado 'rina quasi in suo centro habitare, M requie Icc re confidunt. Sed quid relus noster, etiamsi usu, R experien tia instructus, poterit esse remedii, nisi ab illo secundetur, cui Christus confirmandi fratres μι
testatem, S auctoritatem concessit, cuique certa
tibus pro fide succurrendi onus imposuit Z Ad hoe enim Petri Sedi uberiorem scientiae , N potestatis abundantiam distribuit, ut N agnos, & oves per
Hscua salubria deduceret, & a noxiis averteret. Nos ergo, qui Pasiores erga populos, erga Pe inim
ves sumus, sub ejus pede confidenter an lal mus, re eius patrocinio sustulti, lupos ipsin a gre.
Porro eo confidentius a Vestra Sanctitate pras. dium , & lumen expeetamus, Suod per ea , quae abunde , & sapienter pro Ecclesiae utilitate tot scripsit, te, Sancte Pater, a Deo ante lUntificatum, praeparatum intelligamus, ut toti Ecclesiae,& scientia simul, & auctoritate praeluceres. Ita o sequentissmiis noster erga sanctam Sedem animus, si augeri poster, certe aliquid incrementi ex mulistiplici Sanctitatis vestrae eruditione acciperet. Hoc erro obedientis inimi nroiu ad pidis Sanctitatis vestrae meum de I heologiis duorum Fr trum judicium audeo proferre; quae certe solemniabus Leelesiae definitionibus exitiosae forint, nisi ex Episcoporum collegio aliquid emergeret, quod errori mr asti itias grassanti, obicem poneret, & p raret remedium. Nos ad hoe a Spiritu Sancto p stos sui er speculam intelligimus, ut, docente pro Plicta , glada una venientem super Israel a longe prae- videamus, S populum elaminibus nostris lenimus A periculo. Scd si speculatoris est vigilare, S commonere, eius Mi quoque ad exercitus praecipuum Dircem, ad Oxium Pastorem primum quae vidct, di
H κ igitur utrumque reli nota , & ossicii munus simul adimplemus, alterum vigilantiae ergaso crescentcs in terris nostris errores s alterum ob quii, & reverentiae erga Sanctissimam Sedem. Pi mum auctoritatis, ut ita dicem, pradum adimple mus nostro iudicio, quo errori grassanti fraenum innaonere sculnamus. At Sanetae Sed is erit Auci xitatem suprcmam curis nostris addere, re super minenti suffragio omnibus populis venerando, quae fidei integritati apud nos necessarium duximus, cum si mare. Unde liceat meis preeibus finem in se do Sanctitati vestrae dicere quod olim Augustinus ad Sanetum Innocentium Ponti em scribebat . 7 ων Πνulum nostrum tuo largo fontι augendo roWι,εινις sed ηιrum noler licet exeuus, ex eiam P. etiam tuus abundans em et ea re puemimam; b.
Ergo in omni humilitatis, & obedientiae affectu ad Salli titatis Vestrae pedes provolutus, illinam'
Ium pro servanda apud nos fide s, nota , vestra b nedictione cor Me digneris; quod hui lime ps
16쪽
EPISTOLA SECUNDA . SAT CTISSIME P A T E
Reseente scandalo, erescere debet iIlorum ibitieitudo. S relus, quos Spiritu, Sancitus in Ecclesia fidei .& docilinae sub sanctae Sed is auia
ritate, culti dcs, S defensores co stituit. Per Prophetam non modia ut vigilemus, auist 3 non modo ut glaciam venistem fuer eastra Israel θη-utiemus .caveamusque; iἰd ut clamemus , O exaltemus in fortitudine voces nostras. Haec est caula . cur ad Pcdes S. V. prout lutus, periculum, quod sanae s iaei, & Α pol tolicis institutionibus imminet ex Pa te operum I F. Bellelli, GP , xponam, dit mgeam iterum, Iicet imi virtunus videri possim. Jam monuimus, non eco solus, sed longe ante emine tissimus Cardinalis de Tentan, quem scientia exi mia, ct celebres cum Appellantibus p uanae 1 celesiae Gallicanae citarum seceriint ; N fato sui ctus Archiepiscopus Viennensis, vir ed scientia theologica, ed multiplici pietate, & charitate conspicuus, quos in hoc reli ministerio subiequi gloriabor . Restat ut monente Apostolo, in κs , arrvamur , obsegremus , imo ea, quae me decet, modcitia, i crepemus, umet opportuare modo, sed ετ importune . Hoz enim & summum, & praesens fidei mriculum exigit. Non enim ignorat S. V. quod unus ex sanctis imis suis Decessoribus pronuntiabat: Error, cui non risinitur, approbatur ; est veritas, quae minimed evcjιur , ora itur. In priori mea ad S. V. Epistola, ut intelligeret
Quantuin ex horum Fratrum operibus immineret 1idea Periculum, exiissuerant Quod illorum doctrinait Janteitianorum erroribus faveret, ut sine dubio illam ultim adoptarent, ab ite eo. quod erroribus
suis, & Jan lenii dogmatibus renuntiarem , ee Lcclesiae Romanae in causis Baii, Ianienti. Ze Queianellii, latis judiciis se se obsequendo obliaarent . Id conjectare facile nobis erat, qui illius seAaesu tilia effugia, & vastitiem saepius experti sumus, Ndcteximus ; quippe per tot annos iii illa consutanda laboravimus . Uerum quod tune quasi vaticinando Praedicebamus, esse u confirmatur hodie , di vaticinium quasi in Prophetiam evasit . Etenim unus Inter Ap. citantes celebris, nouci Libello . nomine lotius set, 2M declarare ausus eii Appellantium doctrillam Omimio cum duorum fratrum Theo asiaco copuiste , di nihil circa dogmata per A Ivliolicas tuomodo cxplicatas Coaltitutiones praescriWta se se tuire ac discere, quam ea. quae illi duo heologi m I lic οἰίg cis suis dis ciplinis italuerunt. Hunc praecesserat Episcopus Alitis orensis sua Apperiat:cine apud sanctam Sedem notus , qui innoviii mo Opulculo, in quo Omncs antea ex rasitos errores, di suam Appellationem refricando , aucto. ritate, S testimonio Fratris Eryti tutari se con tur; curus, inquit, opera tu ν alicano, cum omnia Iotimnuat ιὶ is , G apprecationibus quae des Graia Aosint, Upis sivit edita. Sed quod ille, quasi per tianiannam annuntiare autus cst, illud ex pr se sim exponere, ex probare aggrestus cst novissime Auctor fallorum, tua Ianiemanorum nomina cur, longo codice, quem periodici umiis a ni t 1 o. adjecit. Qui , , S. quali, sit scriptor ille omnibus notum
cus; imo Ae ridiculorum Diaconi Parιs miracul rum, de infamium convulsionum impulcns delenissor. Sese adhue in hια libello, illorum haeretiaris charum sectato irim sine fronte audet profiteri . Ba Doctorem umerandum encomias .mat . Αγchiepilcopo Vicni Pnli quati erranti, imo S sentiri He. vi comm lm de tanti exprUbrat quia bentii Tir qui ,-ti Aulium ccnιra Baium ab rui. it ab universa Ei
sigrare detrectam. Honim pertinaciam excu lat, tum Mia, inquit, Ecclisia de Iamflemi facto non pronum tiavit, tum quia Ecclesia in ι fabis iudicandis em rare potest. Imo cum aperto Builae Apostolicae V neum Domini Sabaoth contemptu pronuntiat Ecclesiam in talibus indiciis, obsequioso serit ιο esse e-- tentam , O ita indabitanter tiat ultim per pacem ac Iemente IX. seculo prillino initam. Constitutionem Unigenitus omnibus improperiis prosequitur; hanc μνη-osam nominat. Haec, it Meza. quir, qu κο modo i yiciatur , nullam utilitat
asterre poto, nec dis Mari potest , quibus prae
istas veritates circa doctrinam sides. ω moram dias plinam diuise, utis immisit. Huic non nisi--.is. ntatis phantasma permittit, additque, nihil magisthimertium, quam ιlla, quae ii attribuitur, hauνerse ει Iesia uec tutio , obedientia. Sese ab illa cum s ictis quorum nomine loquitur, appellantcm cile , de in Appellatione 1 rseverare gloriatur. Ilarro has
blasphemias his verbis concludere non veretur . Sa
cta veritatis. ρω quilur. ologiam Patris .ertι triumphant. Et paulo IUii: istarum veritatum ruinam exitioso huic Iut reis attriam lxit . quo, inquit. intellam. in θη- ρroprio, nuptura puncta ad ei det situm pertinerata perimuntur.
Porro qui tam impie in iudicia Ecclesiae in tu git. idem ille eli, qui Fratrum Bericiti, in Berat
apologiam eontexuit, Ae eorum causam deserukndam in se suscepit; quippe se ex Appellantium, &dIlcipuloriim Ianunii greste esse glorianda . simul declarat se nihil aliud lentire circa propolitioins in Bajo, Jan senio, & sinellio damnatas, quam ta, quae sentire se, di docere illi Fratres proluentur . Pater Berti, inquit. idem nobiscam Iemit, ii net cum H 1ν. illo statimn . Quidquid de charitate, de Gratia. libero arbitreis preMAntiat, irim vivoma raucus errores resecit, re cimus. In ino Diox ab eo difi
mnat doctrina , quam tuae lectae pretiosam vocat.
Alibi sie loquitur: Conspicientibus eato, in ter-- ra Glaramus , quod de duplui amore, de pracepto omnia implendi per charitatis moti rum, de tiariae
necessitate, de operibus infidelium . de 'de, quae in
prima gratia, de libertate ad merendum, O dem rendum requista, de bominum redemptione per Miastum, nutiam aliam tenemus doctrinam , nisi illam. quam T. Berti nomine indinis sui defendere aggres os o. 'us triumphus noster est, O in hoc fui das ur , quod fatente Arelae scom nostra dolisinu ia illa, quam P. Berti profitetur . nihil disjert. Equali encomio prolequitur Fratris Bellelli The
lostiam, re ei se omnino adhaerere prostetur. Eio
Lasma, inquit, illud est, quod vulgo Aurasini num Meatur, quod DU ιus sicutus est , in tost
eum Theologi , ρνι Tortus-Regri, de Portaroyal γ tantur. Lx cuius Theologia quaedam eapita pia dendo exscribit inter alia: quod liberum arbitrium M. ad malam ita est inaelinatum , At non post illam actionem Deo gratam producere, ni se traria per se vicaci sit adsutum. Quae liuissima verba sunt primae propolitionis in Quesnest ii Libro damnatae. OG praria illa per se efficax mmini debetur ,
ne divident Iino, quia Feceatum eriginale minis hσ- Aes illa reddit indignos. In quo manifeste pugnat
cum Ap ,liolo dicente : nihil damnationis es iis , qui suist in Chrso. Et alibi: Fidelis est Deus i qui non patietur vos tentari supra id quod ρω mis.
Sod Dor hominem creare non potuit hue ch par 2.ritate , O gratia sanctificote, ne e additiam inomii , O pernis huIus vita. omnino idem ex uinunt, etiam conceptis verbis, quod in prop'liti ilibus 26. de 72. Ba i , Ee 38. N 7o. Nineuit eo dematis exprimitur.
17쪽
Theologi , di consequenter Baii, Jan senii , &Qsesnellii is, trinam in ipsa principe Ronra Pr
bari , & illie ab omni eensura tutam ese . Sic ρος- o. autem loquitur D: Ia Amto a Patris Berti R i tuis mari: data est eum approbationibκs , quibus u in nihil Asideratur. Tt postea: Naereses , ouae Jos tribuuntur, ipsi minime per tiares sint , illus has t tuin P P. Bellelli , 5 llarii communis. Unde feouitur iit.:m haeresim nihil aliud esse . quam in a-xinarim haeresim . Flenim sub summi Pontificis oculis , O in totius Fciaeta civis ictu P. Berti illam
esse a cre catholicam cseruit. Sie temerarius ille S. V. in testimonium vocat,& vcstrum silentium, tolerantiamque pro a proba tione valere asserit. Iod alibi ineulcat adhuc e
pressi us . cum ait: ta: catholiritatis cinno. - ui ritu Sancto νocem excitari quae orbi nniverso avr: mtiat doctrinam illam. quam ut a sancta Sede A. Pinatam respicimus. v in minus nune in honore ha-hm qu. ante recentium Bullarum i mpora . Hoc
clamat non Religissus solus , sed tot kr Frenum .. gustinorum ordo. clamat multitudo Tluolo ortim . vos fua ι fensione laudat P. Berti . Clamant Cardinales. Doctore faue, oui r a summo vcntime Librorum viri inue Theologi examinandorum provini cia demandata es cui oue nihil in illis ocessura eruptum invenerunt. Claron et ipse furemdis Tontifea . . vi ., clogi e P. D rti te tioncm mimist, o tu illi socctrinam ab omni fustulone liberum mn Obiter t. Sic autem triumphum. quem sibi cum I ratrib sPt elli, c ' Dcni iraravit , non veretur conclude re dicendo Fcclesiam suo sinu scivere non pelia res solum . sed etiam alios pluris , qui Doctrina:
SS. Aue ustilli , re Thomae adhaerentes , piariC .iea dot trinae mortim corruptela , Constitutioncm Iinitus indilecte proscribunt, absque cocru ci a saacta sede carpantur; imo cum citis approbatione.
Quid ex his concludit impudens ille sanctae sedis calumniator λ Concludit i in lenianorum scolam nullibi existere, nihil aliud isse, quam chimeram ,
anum thuntasma. Sic enim aret mentatur : Si
Ab his impri, erit , ii uibus , nc ana sedc in maculare aiidct, horrebis i aut, Xancic Patcr, sed non
sine I lictu Ialatim hauriri ex inimis is x strii ; λint clitetes tandem nos, qui a tot annis contra seni ara , tum sc tam pugnamu , in deteccndis e. num
fraudibus, re in scrutandis tinentiti, ill arum fidei pioscisonibus, oculatioris suisse prae illis Theolocis Romae degentibus , quibus examinancti duoruml ratium opera provinci .,m ci n militii . Non quod me illis doctiorem exili iuraverim , at sit; tcd quia illi, qui intcr lia reticos vcrianti: r, S cum cisti anus quotidie purnando conferiunt , illorum vasta- tiem, vana ci unia, lar aras si ei confesson s.frius experti, di penitius sciri tantiir, & cti riuu :nscctantur. Sic olim cleius Romanus cum Zosimo Pontifice, tum Caelesti, tum P dacii consciitimo, sidci mirabantur, di ver c c atholica, exit limabant; irae tamen ita subdola erant conii ut haeresi in suam ruini me timarent. Tandcm mala eorum fide, I laniis ' morulieris avarisit, ut ait Alirus imis , ut aiens ais Africa litteris, in Pio νιηι ia ho tim. - .: calliditas cridem ius innotuerat . - . Mirum ergo ideri non debet, quod larmati ho r. mine, ab iis, qui illotinia frequentia non utuntur,r tu,nslatim a noscantur. Aliunde clui bona fide agunt, eand in piaesumunt sinceritatem. Sic non longe ante Pontilicatum S. quidam ex Doni ni-
canorum familia, quos Archiepiscopus A lucialis , post a Parisiensis, At Archiepiscopus Viennensis cibIan senii doctrinam censura notaverant, Ron ae de sensoles repererunt, re non nisi pol Hongas, & iteratas sollicitationes fuerunt coerciti, & castigati. 219 Ronue Γratrum Belisi er Berti opera ilico logica de se ere aggrediuntur, ii tomm Ceniores ai-etuunt quasi Molinae add:cios, & Seholae Thomi- sileae insens . . Haec est vetustili ima, & saeptu a Jans Ziiii, & Gesnellii sectatoribus repetita criminatio,& calumnia. otquot latere, qui illos inscctati sunt ,
illos pro Molinis mi , .& laxiori disciplinae discnioli.
hus traducere enIxi sunt; simulque do 'ma pervolam, quod statuunt, sancti Augustini, di S. Thomae nomine'
insignire, S commendare salso conati sunt. Est ars, qua contra Arelliepiscopum Viennensem utitur adhuc idem scriptor. Errat sane in illo Archiepiscore, accusando, cuius o; era a veris Thomastis probantur,& quae Thomisiarum syllemati plane conet ruunt: sed etsi aliquam an iam huic accusationi praebuisset,ille erosum, in Quem ne suspicio quidem Molini uni potest ei.
'cie . In his omia: birs. quae contra AP 'ellantes a tr nn
ta annis ablandanter conscripsi, Molinae scholx non in Lmicum , sed prorsus alienum me probavi. Thomin Theolostos prae exteris laudavi, A in probatio mi d. hibiti Nihil orotuli quod systemati vel orirem I homi stariim, qui a Jan senio alieni simi, repugnare videatur.' ἰihil ad fidem pertinere docui, nisi quod I homilli ad
eam pertinere docuerunt. Imo alicuando me Thomisti
rum scholae primas daturiam professus sum, sit Epise, tuam uni scholae prae aliis nomen dare deceret; et me ibi sit muneris omnes. quas Imrmittit Ecclesia , tutari, &ii luitati suae permittere. Insuper aliquando elare, 'praecise exposui , quae , & quinta sit inter Dimilli mina, ct Iantinianorum syli mala discrepantia. Meer o ut Molinae sectatorem traducere mera essit ei lumnia , qtrae etiam a verisimili aberraret. Porro hoc unum , S praeci Putam ex his, quae hiere.
posui s. concludere est theologicum si stem duorum PF Γ Eelli, e , ut Baii, Jansenii , λ aim snellii s si miti conscnticiis, eandem censuram non polse est uetere. Censurae ratio , & motivum ad evidemtiam pervenit, cum illius sectae defensores horum eo cordiam praedicare non veremur.& non satentur modo, sed etiam ploriantur. Rellat considerandum an s. V. sialitatio suo iis savcbit , cum tale silentium Luciisque ser vallina, iis triumphiam quem sibi arrogant, preparaverit. Sicut ergo olim Sophron iusserosolymitania peirpius eo; um D ,ren scin , quem Romam miserat, summam Pontificem Honorium humiliter, sed in linterrogabat ut crastanti in Oriente h. x re si Monothelitarum remedii in asterret: ita S. V. Dro, atque inflanter supplicaret erit ero, ut iidei pcriclitanti opem serit . quam illi, pro sua sublimi des t di nitate . Non longo examine opus est, tibi aperta est pernitiis, di ha,
partem maxi imm rcorum confitentem.
I in S. . ite incendium in Ecclesia excitetur tari, iuni ratrum scriptorum damnationem, sed attendas, rono, uod incendium 1am excitatum est . Quod ut e tinguas , aquam salutaris centiarae a te suppliciter pse scimus. Ecce Scriptor audet dicere Italiam G rmaniam ritu uetiariam . Tot ni tm , Galilam .m pantam saltu
non esse damnat νm. Siram exareterationem in hic se dat, uti Fratres eiusdem conere etationis per muli , uni eis ita , , ct Acadcntia dispersi, suorum constatium t luologiam impune docent. Sed inio ma is p
ici Incendium perversa dc trinae, eo citius remedium
ilhibendum . Extinetum suist et , si s. Callicanis Antistitibus confidis .centi ira n lassit libro , quorum I cc cita non indicebat, quique in fidei pereiciem. te si lcnte,& quasi protegente,divulgati sunt. Prior Alexander Jeiosolymitanus Arit m condomnavit: pilor At: si inus lyclaeium. Prior Soptironiux Monothelita ;prio res Episcopi Canicandan senium insectati sunt: ec pr-duit Romam illorum reto applaudere,& sua posteriori, scd majori, imo re suprema a retoritate confirma et Idem S. P. a Sanctitati strae rei pm fide Cath lica, pro Pra Ecce librum suorum Constitutionibus, 'ridelium salute expediami considenter. Jam ae . Nprovectus me delibari sentio, & sors antim viris lutionis meis inflare . A me Tribunit Christi diseri nam, 'uam a Sanctae Sidis Constiti itionibus hausi, in tetram portat o considenter; sed simul testimonium Proseram contra illos,qui ab aperta pernicie damn Mis. '. averrunt ; qui lue xitiale silentii ni, ia su 'Riidei prudentiam suggerere non verentur; dum im rea salsa doctriua , ut cancer scipit, & ita P
lere videtur, ut Iansentani triumphent, di sana Sed in sibi favere impie clorientur. Sancte Pater Sanctitati; vel irae Humillimu , de obse uentili minSemus, re Pilius signatum H J. Joseph Arch. Senonensis. Sinonis 23. Martii a 71ι.
18쪽
DE OPERIBUS THEOLOGICISFF. BELLELLI, ET BERTI
20쪽
te, Lector docti me atque se manissinae, morer in huius Ansigetis; operis aditu . Adibi adbuc 2 cumhus ian ficio in bae mortali mira degenti , minimo Auguinnensis Instituri Professio; ι , diu quid vi in Theolo ca
pa stra exercitato , H propria congcis imberillitatis , cum Adverssaris vita functo, Sacerdotalios infulis exornato , no vhusque celebritate conspicuo, certamen est iucundum. Asse non latet nefas esse saetos mortuorum cineres mentilare o sed inbonsum ac turpe es iniquas baeresios ins mulatimes furdis auribus excipere, tolerare animo imperturbato, atqse sensus expersi. Sine itaque me, quae permanent, Scripta refellere , fisque Auctoris manibus requiem, superumque beatitatem Christiana caritate apprecari. Si quaeras, cur post ejus obitum ad Um- dirim 1sas con risendas animum aulicuerim; certiorem te reddent litterariae Galliarum Eρbe merides , Iudicium istud, licer editum anno I sta non fuisse tamen a Senonensi A risti e promulgatum , perpauca duntaxat exemplaria paulo ante illius mortem furtim per LV Mu sem provinciam erupisse . Sollertiae buus ac tarditatis , modo rotam hanc EMPostii bitionem permolutare non dedigneris, causa' intelliger . Edita postmodum cundita praeclari Antistitis Orra in unum collecta , quale in florentissimo Galliarum rerio baram subieriar , nee prcsent apud Italos bibliopolas , neminem preto ignorare . Ubi inperioribus diebus accui asse mari illa in amplissima manae Urbis Fibliotisca, dedi operam, ut in
de qua ad me Dectant exsicripta ouamprimum ad manus meas deferrentur. Adorem autem mihi gessis amicorum omnium on us , cui gratias refero maximas. Perlectis animadver
sionibus Censoris, mirato sum nihil aliud ιa iis comprehendi i praeter Excertra illa , quaa vaferrimo instimularore mutilata, γ' a Jontibus diis a Iu s, alteri Galliarum Praefusi corno se atque infecta apparuerant. Euamquam vero impoΗοii Iasis super e satisfaetum es di e lationisus aliis; eadem nihilominus semel iterumque repetitur caus/lena , non alia utique ab ea, quam Vinc nilo cu Collatore modulantibus caepit σω ntis Ecelsae seculo apta Agasilienses perfnare. Tunc autem jubente Caelestino sonitum coιguis bnocriss : nunc Clementis Benedicti Inetis sanctionibus , tubas instar in obstrepit. Spero fore , ut dissensiones hujusmodi tand/m aliquando cessent, in concordi Neologorum sensu exuitenturne faria dogmata. Me semper Supremus Ecclesiae γυctor adi niter ει ι re e in . Si m.
ci imis Hyliniis, IAM quis conreomermn rer reliqxa , repugnantia in me erit nulla , nulla que auxilia . Etenim nihil existimo bonestum magis in decorum , quam Etus, a quo C rbolici regunι- , juga cape fere. Interim quod a natura cuique inditum esse reor 1 objectas
crim Mationes retundere adnitar, mediocriter saltem, ac temperanser. Ilus ne Iorte a me
fraude , vel artificis sis ceris eludi , ut inocis seri itant aliqui; stylus Conlisiatoris
Miserpatis mersis , praemittam. Datae sint, num veritatis sudium, num AreMepiscopi gravitas ena, num den que prudentiam in moderarionem praesiferanr , tuum exisdijudicare. Te rogo , sireturque tantummodo, ut cκm aliena, trem mea, verbose, inscio, inenoque MDrico accuratior evo as , in conferas diligentior. Ceterum aut nostrae adrireas, aut adverseris s urentia, nihil mea interest Postulo hoc unum, ut reprobata dogmata a placitis Scbolarum secernas; non vero accendas prava dogmatirtibus, quo