장음표시 사용
391쪽
De Principiis es causis corporis P a turalis. Ub quo nomine assignandum objectum Phy-
De Principiis scausis in Communi. OUae definitioPrincipii ut sic. Quae defini
tio principiorum corporis naturalis. Quot haec principia. In definitione causae ad quid attendi dcbet. Non recte causa definitur per hoc quod sit principium per se influens csse, in aliud. Nec est id quod per se influendo producit essentiam. Nec est principium per se influons esse , in aliquid a se dependens. Ncc est principium propter quod per se,seu virtute sua influens,sicqu turali quod esse. Rectius dicctur quod causa sit
principium vi sua determinans ad existendum. Aliqui Doctores veriti sunt nomen principii dare Patri AEterno respectu Filii. Alii e contra docuerunt quod Filius pendeat a Patre. Graeci passim tribuunt Patri nomen causae. Sed Latiana phrasis id respuit. Causi, inadaequale accepta non constituitur actione. Adaequale tamen spectata in actu prismb importat actioncm possibilem. Quidnam discuti solet quando quaeritur: Anconnexio causae cum effectibus possibilibus sit essentialis. Aliqui concedunt omnipotentiae
hanc connexionem , non tamen relationem
transcendentalem. Alii utrumque. Causa creata dicit Rclationem transcendentalem ad effectus possibiles. Sed & causa increata. De connexione autem essentiali causae cum effectibus possibilibus agendo , multa argumenta id non probant efficaciter. Sed & negativa sententia passim adscri argumenta non convinccntia. Implicat contradictionem, ut effectus possibilis reddatur impossibilis, S e converso. TDmen haec suppositio potest legitime formari. Impossibili omni esse , causa specificative a cepta non rcdditur formalitcr impossibilis. Imo& reduplicative accepta causa non redditur tunc impossibilis formaliter secundum id quod dicit in recto. Licet reddatur consequentor 5 armitive impossibili -
Praedicatum prioritatis ed debitum causis. Prioritas temporis non recte explicatur perdurationis antecedentiam. Quid illa. Quid prioritas i A quo Sc originis. In quo dc naturae. Omni causae convenit prioritas cxistentiae. Ita : ut si aliquid non sit in se existens, vel in aliquo sui,hoc ipso non possi i causare physice.
Indistantia est etiam debita causis. Unde agens ut agat, debet per medium virtutem suam transsundcre. Creaturae pollunt miraculose agere indistans. Et Deus suo modo. Haec approximatio essectus S causae est talis , ut ab illa ad essectum, vel a negatione illis ad negationem
cficctus , non possit dari legitima subsistendi
consequentia, per ordinem ad Deum. Habet tamen rationem Miccedentis licet non sit necesse ut antecedat etiam instanti temporis.
Inter praedicata causae, cst distinctio cjus ab effectu. Possibile tamen est ut idem producat seipsum secundo. Variae divisiones causa
De Causis in Communi comparatiNe
Irca quaestionem in duae causae eundem c fectum causare possi ni, quis status quaestionis& quae dissicultas. Unus idemque numero cflectus a pluribus solo numero distinctis causis potest naturaliter produci in iisdem circumstantiis. Supposita Divina ordinatione , una causa non potest producere effectus numero distinctos,alius causae. Non potest fieri natura liter ut duae causae totales cundem eflcctum causent idque totaliter. Possunt supernatur,
Non datur mutua causalitas in eodem genere quoad primo esse. Caetcrum postquam causa diversi generis una, tribuit esse effectui , potest ab codem recipere aliquam formalitatem , quae non supponebatur ante habita.
De Principis intrinseco quod est .Ma
teria. Uotuplex acceptio Materiae. Quid defi-
, nitive Materia. Primo essentialis conceptus
392쪽
Indeae II Conclusionum in Thysica.
plus materiae non stat in eo quod ei Forma suum esse in formalem tribuat. Ncc in eo quia materia antecedenter se habet & ci superveniat Forma. Nec in persectibilitate. Nee quod sit actus enti rativus. Aut quod sit dcterminabilis. Sed primo ostentialis conceptus Materiae est quod sit subffectum quo non datur prius radicaliter sumptum. Datur materia prima. Habetque propriani existentiam. Dependet tamen in existendo a
Forma. Non quidem a priori. A posteriori
tamen. Et quomodo haec dependentia accipienda. Non est ulla domonstratio per principia positiva , quod naturaliter non pollit cxistere materia sine omni forma, licet revera naturaliter existere sine omni non possit. Suppo sita diversa potentia, & actus acceptionc. Suppositoque quod aliud sit,Materiam csse puram potentiam , & aliud Materiam cssie in pura potentia. Tenendum crit, maioriam pri niam, non esse puram potentiam cum exclusione actus Metaphysici. Licet esse hoc potentiae formaliter acceptum non sit de primo essentiali conccptu materiae. Est tamen illi identificatum realiter. Materia ordinatur ad formas. Suntque illae bonum materiae. Et capropter dicitur materia appetere formas. Rc
pectu formarum postibilium habet appetitum
inessicacem etiam cum est sub forma aliqua. Sumpta autem cum dispositionibus ad talem formam , dcsiderat appetitu proximo omnes formas illius spccici. Qui appetitus secundum id quod dicit in recto, non magis appetit formam nobiliorem quam ignobiliorem, licet stiriaptus pro eo quod dicit pro con- notato, naagis appetat nobiliorem. Quantumvis autem haberet materia formam alias formas Eminenter continentem, tamen, desideraret appcti tu remoto caeteras formas. Maiateria corporum sublunarium est cadem specie. Possibilis tamen est alia materia specie distincta a nostrate. Licet implicet materiam nostratem plurificari specie. Non est ulla de monstrativa ratio, coelos de facto compositos
esse , supposito quod esset possibile corpus
simplex. Nec demonstratur non esse compositos. Nec est convictiva ratio, quod coeli non habeant materiam specie candem cum sublunaribus. Licet hoc ipsum non constet quod habeant specie eandem. Ingenerabili. ras & corruptibilitas est etiam praedicatum materiae. Scd in certa suppositione.
De causa materiali loquendo , non est illa idem quod materia. Definitive est id ex quo aliquid fit cum insit. Materia respcctu formae educibilis est vera causa. Sed non respectu
compositi. Unio prout recepta in Materia non est causalitas Materiae , in sormam eductam. Nec est ipsa Generatio , prout depcndet a Materia. Quid ista causalitas. Accidentia communia in sola materia recipiuntur. Aliqua accidentia eadem sunt stib utroque mutationis termino. Possunt tamin inam diate ili quantitate recipi. Defactoque recipiuntur. Accidentia spiritualia caussentur materialitera substantia spirituali. Quae licci non possit esse subjectum naturale accidentium materialium. Potest tamen Divinitus illa recipere. Accidens spirituale non potest naturaliter causari a subjecto materiali. Pota est Divinitus. Deus potest supplere defectum causae materialis. Sed tantum in genere causae essicientis.
De Principio intrinseca, quod es
DEfinitive Forma est ratio , quod quid erat
esse. Dantur formae substantiales. Illae non praeexistunt in Materia. Neque ratione alicujus esse inchoati. Educuntur tamcn. Quae eductio non recte per hoc explicatur , quod materia ordine durationis praecedat formam. Nec ouod eadem aectioine fiat qua fit compositum. Rec quod fiat cum dependentia a causamatoriali receptiva. In quo ergo stabit Edu
Varia divisio Formarum. Non datur sor.
ma Corporcitatis. Nec sunt tot formae quot illarum divisioncs. Expenduntur argumcnta pro formis partialibus. Et fundamenta negantium. Probabilius cst formas partiales non dari. Duae formae totales non possunt actuare candem materiam. Possunt duae materiae etiam adaequatae, informari ab eadent forma Divinitus.
De opposita forma Frisatione. privatio desinitive , est carentia formae in subjecto apto, Quid illa prout subest nostris conceptibus Quid in te. Distinctio privationum speciofica , sumitur ex distinctis specie formis.
De causa sermali. Definitive causa formalis est; Ratio ipsius quod quid erat esse. ma non causat materiam quoad ipsum esse
393쪽
Index H. Conclusionum in m sica.
Dat tamen illi esse actuati Physice. Ex- tum connaturale creandi. Sed est possibile pultionis terminus qua cxpcllitur forma prae- instrumentum obcdientiale ad creandum. tetita , non emion esse sermae absolute , sed Motus successivus S tempus non potuit ecnon esse formae in subjecto. Quae expulsio, cur sic ab aeterno. Implicat contradictioncm, ut si simul cum introductione totanae fcquen' Deus ponat aliquam creaturam permanontem -- ab aeterno , possit succcstive aliam secundam producere,& tamen ab aeterno. Potest ta
men ab aeterno unam vel plures simul ponera Creaturas permanentes. Quid conservatio. Concursus Dei cum creaturis non est,
quid concomitans. Nec est in actu secundo spectatus quid indisserens.
Principium extrinsccum est causa efiiciens. Definitive esticiens est id , unde principium mutationis primum aud quietis. Sine cntitate modali non potest salvari actio. Non est tamen formaliter modalitas. Admittenda est actio agens&acta. Actio de passio distinguunturne realiter. Actio antonomasticon acce
pta, non recipitur in causa. Nec in subjecto DISPUTATIONE VII:
cui unitur terminus productus. Sed in termino producto. Unde nam specifica illarum distinctio accipitur. Itemque individualis
Variae divisionis ossicientis causae. Quid apud alios principale, quid instrumcntale essi-- ciens. Per nos principalis causa cst, quae re' dentes positionem mediorum: non sunt effe-
Uid finis. Est causa realis. Causalitas il--lius, motio metaphorica. Actus antece- spectu cflectus, habet sic ut quid primo & per se intentum,non intenditur sic instrumentalis. Postibile est ut accidentia, idque naturaliter producant immediate substantia , tanquam caulae instrumentalis. Er dc facto ita produ
Substantiae immediate emanant ex se aliqua accidentia. Rospectu accidentium passi, accidentia agentis sunt causa principalis. Si ignis spoliaretur omni calorc,non posset con- naturaliter produccre eundcm in sub ecto ex
ctus proprii cauta finalis. Sicut nec actus immediate versantcs circa mcdia. Sed cflectus proprius finis, sunt media. Sinc cognitione praevia non movet finis. Possibile est ut moveat. Quaenam agant propter finem. Quae divisio finis. Quid exemplar. Consistit illud in conceptu objectiVO. Quid tenendum de natura de Arte.
QDISPUTATIONE VI. DISPUTATIONE VIII
De Efficiente Increato. DAtur essiciens Increatum. Operationum illius, ad intra duo principia intellectus de
voluntas' Operationum autem ad cxtra est Omnipotentia. Quae est formaliter condistincta ab ipsa voluntate. De Creatione. Possibilis cst creatio. Quidditati e estprcsiluctio rei ex nihilo. Nec haec definitio competit productioni verbi. Creatio activa non distinguitur a principio crean. te entitative. Nec passiva a re creata. Creatio tamen passiva a Creatione activa distin guttur realiter. Pleraeque implicantiae non ostendunt , quod creatura ut causa principalis creare non possit. Non cst possibilis creatura, cui tanquam causae principali competere pollit creare. Non est possibile instrumen-
non potest. est moduS.entitate ratio unionis talvari Non tamen Unio formaliter Sed est ipsa cntitas materiae, prout determinata ad osse materiae in actu secundo,& ipse forma prout determinata adesi se formae in actu secundo. Modalis determinatio est nonnisi una in unoquoquc composito. Eaque materialis. Compositum a Materia, rima,&unione c- mulsumptis, collective non est distinctum realiter. Impossibile est compositum ex materia & forma spirituali. Compostum ex partibus,quarum neutra sit materia neutra forma,
prout explicari solet est impossibile. Possibile tam en est corpus simplux. TRA
394쪽
TRACTATU III. formali dicens,indistantiam cum negatione ter
tis non sunt puncta terminativa distincta reali-De Quantitate. ter. Sed explicari debent pcr connotata. DE Essentia Ouantitatis. Primo Essentialis
Conccptus Quantitatis, non est conserre partes Cntitativas. Non tamen convenit illis partibus independenter a quantitate divisibilitas. Licci ipsa divisibilitas non sit primb eL sciatialis Conceptus quantitatis. Sicut nec impenetrabilitas. Sed primo essentialis ejusilem Conceptus est,Extreitas partium in ordine ad se. Casu quo auferret Deus quantitatem ab aliquo Corpore posset saltem Divinitus non tolli unio substantialis intercedens cum forma, nec unio
trestas partium in ordine ad lo. Occuparet autem tunc indivisibile spatium. Dcusque non posset partes illas continc re cum cadcin caete0sione locali. Idque qWantumvis. Deusrcplicarct eandem materiam. Caetcrum sipolii bilis esset modus extensivitatis materialis, consimilis ci , qualem habent Angcli; pollet corpus occupare divisibile spatium,quantum vis
spoliaretur quantitate. De De nitione partium continui variae , circa hoc aucIontistes Arsotelis. Partcs in continuo sunt distinctae actu quoad entitatem. Non tamen in ratione partium formalitcr. Partcs continui in ratione partium formalitcr, impollibile est distingui: l ed quotiescunque distinguuntur nonnisi secundum quid& vulgariter in ratione partium formaliter, distinguuntur. Quantitas accidentibus non est identificata. Nec sub
UXplicantur variae notioncs terminorum. - Non componitur continuum ex indivisitibus. Componituriae continuum permanens eX
partibus proportionalibus in infinitum divisiti bus. Quomodo per alios componatur Continuum successivum. Quid si sine praeiudicio sententiae melioris: dicatur rac quidquam esse cx quo actu componatur continuum compositione de qua in praesenti. Quid si dicatur in resolutione continui deveniendum tandem ad minima Phy sica.Consequenter si dicatur etiam continuum succcssivum ita resolvi. Quod minimum explicatur. Huius minimi quae distinctio ab indivisibili. De Continuatione. Continuatio non fit per puncta continuativa. Nec est modus superadditus. Sed in recto,est ipsamet rei quantitatis pro
V Xaminatur definitio infinite ab antiquis p sita. Infinitum est duplex. Consentiunt omnes infinitum creatum in essentia non dari. Traditur definitio infiniti. Non potest illud claudi terminis. Etiam supposita illius possibilitate non est fundamentum asserendi quod defacto detur. Non est possibile infinitum catcgorematicum creatum. NeC infinitum in extensione. Mole,Numero .Intensione. Etiam posito quod possibile esset infinitum creatum,adhuc impos sibile esset infinitum creatum,adhuc impossibi-ic esset, poni omne possibile infinitum: nec est
necessarius, nec possibilis numerus maximus finitorum. Datur Syncaccgorematicum. Non apparet implicantia in creatura, quae non sit in infinitum multiplicabilis. Nec devenietur unquam ad creaturam perfectistimam. Infinitum Syncategorematicum in mente Dei, non est ca-
De JUotu. Q Uid desinitive motus. Non ille superaddit quidquam reale actioni & pallioni. Quid
motus localis. Motus, qui sit per se , non potest salvari sinuentitate modali. No indiget illa notus per accidens. Motus localis successivus non potest fieri in instanti. Quid de motu puncti sentiendum. Dividitur motus in tardum & velo cem. Quae causa husus per alios Assignatur causa. Quid tenendum de motu projectorum,quae nonnisi secundum modum violentiam habent. Probabile est impulsum esse qualitatona a projiciente productam. Motus rcsilientiae Causatur a corpore reflectente, licet pro conditione requirat intcrdum modum projicientis. Mobile proJectum quicscitne in puncto rcflexionis Explicantur termini concernentes inceptionem &desitionem motus itemque status quae stionis. Ostenditur difficultas communis senistentiae. Inferturque formas substantiales & incompossibiles accidentalcs incipere intrinsece& desinere extrinsccc. Ostenditur difficultas
communis sentcntiae circa inceptioncm desitionem rorum successivarum. Inserturque entia successiva incipcre intrinsece , desinere cxtrinsece . Resolvuntur reliqua, inceptioncs S desitioncs conccruciatia.
395쪽
De mi, Duratione, Tempore. .Xplicatur definitio loci extrinseci. De lo-- -co intrinseco discurrendo, praemittitur non dati negationem negationis. Ostenditurque distantiam &c.non esse negationem negationis. Indistantia seu ubi,non est entitas superaddita. Inrerdum tamen praesentia localis non est sine modo , interdum est ipse modus sensu certo.
Positoquὁd ubi esset entitas modalis, possibile esset imanere locabile,sine ullo ubi modest. Non est possibile ut separetur a loco id,quod, ubi, dicit in recto. Non est possibilis creatura actualis quae absolvat ab eo, quod sitio modo importat Ubi in obliquo,ita ut absolvat ab omni praesentia. Unum corpus potest esse circumscriptive in pluribus locis. Accidentia,quae trans acta replicatione contingunt in uno loCo , noti est connaturale, ut fiant in alio loco. Possibile est , ut in uno loco replicatus eliciat unum actum, εἴ alium in alio, quamvis illi inter se respectu ejusdem subjecti & objecti,saltem natur liter impossibiles sint. Replicatio non fit peractionem solam adductivam. Posita actione reproductiva, non est necesse superandi ullum ubi. Implicat ut salvctur teplicatio sine re-
Index II. Conclusiionum in P sica.
productione eiusdem Entitatis. Possiant esse Divinitus duo corpora in eodem loco. Explicatur divisio in locum realem& imaginarium. Dcus cst extra coelos in scipso. Dcus est in spatiis imaginariis,si esse in spatiis imagina riis sit idem ac cxtra coelum , si autom cilc in spatiis imaginariis idem sit ac cxistere in spatiis, quae noster intellectus fingit imaginatur,in talibus spatiis: noncst ncminc cogitante. Explicatur quid sit vacuum. Vacuum non potest dari naturaliter. Potest Divinitus. Quid sentiendum de motu locali in vacuo. Duratio non est modus superadditus pCrma'nens , &qui totus simul positus faciat durarasominem cras. Nec est modus successivus. Duratio formaliter non est actio conservativa distincta, vi cuyus existat creatura,sed est ipsa entitas prout coexistens his,tot, vel tot disserentiis temporis, si eam respective accipias ad aliquid cxtrinsecum. Absolute autem spectata,non sor- malisatur per cocxistentiam cum temporC. Duratio absoluto spectata , est ipsa existentia rei permanens, vel ipsum rei esse non desinens. Explicatur quid sit Tempus. Tempus Ma thematice acceptum, cundum quod tale exi stit solii in fundamentaliter. Explicatur quid sit AEternitas