Prælectiones philosophicæ, in octo libros physicorum, R.P. Thomæ Mlodzianowski, Poloni, Societatis Jesu. Insertæ sunt et quæstiones magis disputabiles, De coelo et mundo

발행: 1670년

분량: 398페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

371쪽

37o Tractatus III.

correspondeat palmo rei tibicatae, digitus digito. Ergo tanta est res ubicata,quanta est ubicatio ipsiu ,scd posset ubicatio medietatis esse aequalis ubicationi totius,si medietas replicaretur per aliam ubicationem aequalcm , ergo medietas posset esse aequalis toti. REsPOND ETuR. Alia est haec propositio; non potest esse aequalis toti, dc alia, pars non potest

occupare locum tantum, quantum alias occupabat totum. Primum illud est Vcrum, secundum est falsum , ut ostendit etiam experientia rarefactionis, ubi pars rarefacta , totum locum Occupare potost, quem occupabat totum densatum: hoc autem secundum contingeret posita replicatione. Ubicatio autem circumscriptiva mensurat rom ubicatam hoc scilla, quod quanta est ubicatio , tantum etiam spatium Oc- Cupat tibicatum, ut scilicet si ubicatio sit tripalmaris,tibicatum etiam sit extentum ad tres palmos,scd non mensuratrem ubicatam , secundum rationem ipsam entitatis suae, ad quam attenditur in dicto principio , & non ad occupationem spatii. INsTAT. Quae sibi congruunt sunt sibi aequalia sed medietas replicata congrueret toti,crgo esset aequalis toti. REsPONDET uR. Quae sibi congruunt inco, in quo eongruunt, sunt sibi aequalia,non tamen

in quo non congruunt, non autom Congruunt

sibi medietas replicata quoad cntitatem cum

toto nec congruunt replicata pars,cum non re

plicato toto,icd cum rcplicato toto ; quod replicatum,majus spatium natum est occupare, si aeque replicetur ut pars V. g. si pars bis replicetur,& totum bis,semper maJus spatium, occupabit totum.

DIFFICULTAS III

De Amone replicatis

T RAEMirio primo. Duplicem actionem cogitariae posse er quam aliquid repticetur. Prima, quae

appellatur actio adductiva: Altera, quae appellatur productiva : per actionem adductivam, intelligitur productio solius ubi, sine ulla actione,quae sit terminata,ad ipsam rei entitatem, &secundam illius , in suo esse , productionem. Quaeritur ergo, per qualem actionem fiat replicatio. PRAEMiττο seeundo. tauamvis in hac quaestione, respiciendum sit adpraesentiam localem, quae haberiar in hoc universosedctumversalius, id delidendum est, quia etiam extra coelos,possvnrcntia replicari. Cur non enim PRAEMITTO tertio. Aliquos etheologos.ut videre

est apud Lug. Disp.7. Sect. a. & sequentibus; censere ,ad alvandamsubstant talem conversonem, quaest in Eucharistia, nec6sariam esse reproductionem corporas Chrisianter quos est Conina ibidem citatus, sed aliqui , non censent quidem, hoc esse necessarium, ad salvandam substantialem conversionem,quod expresse docet Amici disp. a8. de Euchar. Scel. I. n. 28. ad salvandam tamen substantialem praesentia seu substantialem replicationem , necessariam cssc actioncm productivam,ut videre apud cundem est sect. q. DIcENDuM est primδ. Replicationem non f-riter actione otim adductivam. Ita Amic. Coninck, & alii contra Lug. citat.

PROBAT prim5 Amicus. Sola actio adductiva, dc collocatio ubi distincti,de se sussiciens non est,ad substantialitor replicandum sub)cctum,in

loco distincto. Quod ipsum probat; Quia nubia sorina potest conserre subjecto cffcctum sormalem, quem non habet . At ubi non continet

substantialem replicationem subiecti, quia ubi, est tantum modus , a subiccti entitate distimctus , unicias sub)ectum cum loco: Ergo non continet substantialem subjecti replicationem, quia nulla forma potcst conserre, nisi quod habet in se. Ergo si ubi non habet in se. Ergo si ubi non habet in se , nisi unire tantum subjectum cum loco, non poterit subjecto dare su stantialem replicationem , quae praeter unionem subiecti cum loco , includit ipsam clarit tem subjecti. REs P ONDERI posset Negando, essc de ratione replicationis, ponere replicationem substantialcm subjecti,elicque argumentum , quasi de subsecto non supponente. Sussicitque uniter se habentis substantiae, quod entitatςm positio in duplici loco, sicut anima habet ubi, & in pede,& in capite,sine ulla replicatione substantiae,h bendoque esse uniter,ita & in praessenti. INsTAT primo idem. Primo natura intelligitur subicctum, per suam entitatem, indistans a loco, quam per ubi uniatur , formaliter loco. Ergo per ubi , non habet formaliter, ut fiat entitative indistans a loco, Ergo hoc debet habere ab actione reproductiva. Probatur Antecedens. Quia entitas praesupponitur ad ubi , a quo ubi, tantum Ermaliter habet , ut uniatur positive cum loco. Quod ipsum probatur: Quia nullum ubi,dat formaliter subjecto, ut fatentitative indistans a loco, cum quo illud unit,

sed supponit illud , vel per motum localem, vel per creationem, ibi positum, esseque indi

stans.

REspoND ERI potest in Modalium principiis, negando,prius natura subjectum esse indistans,

dicentque creationem vel motum localem,hoc soldm facere,ut acquiratur hoc potius ubi,quam aliud, ita tamen,ut ante illud , non detur indistantia.

IssTAT secundb idem. Unio substantialis, non aufert sui ecto,nisi esse uniti, supponitquo illud jam aliunde habere ello,& si ponatur unio,

quae uniebat albedinem cum hia subjecto, unire eandem cum alio sublecto, non poterit, nec

372쪽

Disputatio XIII. 37i

dare esse alibi: Ergo nec novum ubi id sacere

poterit. R EspoNDETuR imprimis. Eadem unio, non

potest cum alio subiecto, candem albedinemunii c, quia cst essentialis determinatio, ten classe etiam a parte hujus subjecti. Consequenter non potcrit facere, ut in alio loco sit, iam autem ubi replicativum, de natura sua, habet rem replicare, non quidem per reproductioite in cntitatis, in quo convenit cum unione, sed per ropli cationem,ratione plurificati Ubi,in eadem uniter posita natura. Deinde, cum non sit de ratione unionis, ponere in loco, fit ut illa unio, non habeat vim replicandi, jam autem est de ratione ubi, ponere in loco, hinc ubi replicatum,

bene poterit ponere in loco duplici. PROBARI potest secundo Conclusio. In rc-plicatione, vel est substantialiter praesens P c- rus, vcl non est substantialiter praesens: si non est substantialiter praesens. Ergo neque illic est replicatus Pctrus 3 Pctrus enim importat solam substantiam. Quod si in replicatione est substantialiter prasciis Petrus. Ergo debet replicari illius subitantia. RESPONDE Rr potest. In replicatione, esse substantia hic r praesciatem Petrum, replicarique illius substantiam, sed replicatione adductiva, hoc cst contributi va novi ubi, non replicatione productiva pluries ejusdem entitatis,& hoc modo non nisi rem replicari lassicit, & non imili

cat.

INsTMis. Impossibile est replicari PaternItatem, de non replicari ipsum elle Patris. Ergo

etiam impossibile est replicari ubi , di non repli-

Cari entitatem.

REspo NDETO. Etiam hic replicari entitatem adtione adductiva, non re productiva, pr cipue, cum ipsa paternitas, per multos modalium, sit indistuicta modaliter, seclis per multos eorum, ubi, quamvis autem ipsum ubi esset indistinistum, saltem non demonstratiir distinguibile non esse,Consequenter in hac suppositione, replicari poterit. Deinde non potest replicari paternitas, nisi ipsum esse Patris re plicctur, quia ipsa paterni tu, est nata forma-hsare rationem Patris; jam autem ipsum tibi, non est natum formalis are substantiam rei, cui competit ubi ; hinc replicato ipso ubi, & de no avo producto, non erit necesse produci, ipsam substantiam rei. Hinc aliter PROBATuR tertio. Tum quia, vel habet rea plicatum Corpus, negativam suam piae sentiam, prater praesciniam positivam, ab illo ubi replicante desumi bilem, vel non habet habet, replicari per actionem re productivam debuit: si non habet : Ergo nec habet illic suam lubstantiam, cum permodales, illa negativa praeίentia, sit indistincta a substantia locati. Tum quia, si non poneretur ubi distinctum pro . ductum, non hi bcrctur ubi replicatum. Ergo etiamsi non ponatur reproducta entitas, non critillic substantialiter replicate praesen q: Tum quia, si in eodem loco poneretur duplex ues, quod scilicet successu E alias esset acquirendu,

non faceret in eo dcm loco, nisi uniter illam substantiam esse. Ergo etiamsi supponatur duplex distinctorum locorum ubi, non facit illam substantiam, nisi unitur esse. Unde crgo rogo, quoad substantiam crit, in utroque loco Tum uia, si Petrus Romae existens, ponatur etiam arisis, deturq; scientia intuitiva Cusdem, alicui, nonnisi prout existit Parisiis, vel videbit il- Iic csse non solum ubi illius, sed de substantiam illius: Si sold in ubi: Ergo dabitur modus, sine modificato. Ergo illic non est Petrus: Si videbit etiam substantiam illius, si illa non nisi quoad suum csse uniter cst, quomodo etiam videbitu e Parisii si debet enim illa substanti i, prout condistincti, ab ubi, uniter esse, quia nullo modo, ut ita dicam, plurificatur. T um quia, talis replicatio, secundum substantiam, utrobique repcribilem spectata, dissicilior esset prae praeuentia immensitatis divinae, nam qu bd una res no replicata ubique, tamen tota existens occupet spatium divisibile,habetur ejus exemplum, vel in ipsa anima rationali, sed ut una re, in sic non multiplica ..ta,& tamen occupet dissita spatia, id longe est difficilius.

Univcrsalius tamen, ε independenter a senatentia modalium, sic arguitur pro Conclusione. Impossibile est, transire a contradictorio ad con tradictorium, sine sufficienti mutatione. Ergo dca non esse praesentis per substantiam, adesta pra: sentis per substantiam. Sed nisi ponatur productio iterata ipsius mei substantiar, non dabitur ulla sussciens mutatio ad transitum, adesse praesentis per substantiam. Si enim cilc t aliqtia mu atatio, esset ipsum mei ubi. Sed haec mutatio, non est sufficiens. Tum quia non datur ullum sit per additum ubi. Tum quia quamvis daretur superadditum ubi, illud ubi ipsa minci substantiam, quoad esse substantiale,& faccret cise non uni ter substantialiter, & non faceret esse no unitet faceret quidem esse non uniter Iubstantialiter, quia alias corpus non esset substant aliter in duobus locis; non faceret auic esse non uniter subastantialiter, quia tua positio est substantiale illud esse, uniter se habere, quoad substantiam, de re plicari nonnisi secundum ubi, de si ubi illud Daceret este substantiam , non uniter lubstantiali uter, hoc ipso re productioiaem adferet stibilanaliae,quia esse uniter substantialiter,importat uni ter positum ipsum esse substantiale. Ergo &essu non uniter, sed pluriter lubstantialiter, importae pluriter positum esse substantiale Sicut enim uia niter identificatur uni, non pluribus substantii , ita esse pluriter lii bilantialiter, identificati debet plut iter posito, ipsi esse siti, stantiali Dic EN Duxi cst secundo. Posita stelione re naductivi, non es necesst,superaddi ullum AI L

373쪽

Tractatus II 1.

PROBA R primo. Quia hujus superadditionis, nulla nec sistras.

PROBA Tu R siccundo. Quia posita productionc uniter substantiae, non est necesse addere illi. Ubi quodpiam distinctum, ut supra probatum est: Ergo etiam posita productione pluriter ejusdem substantiae, non cst ncccsse ad sc-re illi Ubi distinctum.

PROBATuR tertio. Ipsum Ubi, si pluriter ponatur, sufficicias cst sibi, ut sit in pluribus locis, vel bis in codem : Ergo ctiam ipsa substantia pluritcr posita, in circumstantia indistanti crit sibi sufficiens, ut sit in pluribus locis; Sicut enim tu dices ipsum Ubi,elle sibi rationem formalcm indistantiae ita pluries substantialiter posita substantia, in circumstantia indistantiae, est sibi ratio formalis praesentiae. Di CENDuM cst tertib. Implicare ut salvetur replicatio, siue reproducIione ejusdem entitatis.

PROBATuR primo. Quia impossibile salvare

transitum, a contradictorio ad contradictorium, sine sufficicnti mutatione, quae non potest

ostendi in replicatione, nisi ponatur reproductio, quia si esset aliqua mutatio, ciliat a duobus locis indistantia, de hac ipsa quaeritur, quomodo haberi pollit, ita ut utrique loco, substantialiter conjungat locatum, si ipsum locatum in se uniter cst. PROBATuR secundo. Quia si daretur praedictus modus replicationis, vel cssct uniter, non nisi substantialiter illa substantia replicata, vel esset pluriter; Si cisci uniter, Ergo non citctin utroque loco, quoad substantiam; Si pluriter quoad substantiam, quomodo id habere potest, sine plui ificatione ut ita dicam substantiae, Verbisque in praesenti discrepant, pluriter esse quoad substantiam,& plurificari quoad sub

stantiam.

PROBATuR tertiό. Quia esse indistans, est concretum, ex locabili & indistantia. Jam autem, si non esset duplex indistantia, non posset esse aliquid in duplici loco. Ergo ctiamsi non sit pluriter substantia, non potest csse in pluribus locis substantialiter, quomodo autem est pluriter substantialiter, sine plurificatione substantiari Et certe, ut sit substantia uniter in loco, non sufficit sola indistantia formalis, sed requiritur ipsum esse v. g. substantiae, quod debet necessario supponi productum uniter. Ergo etiam ut sit substantia pluriter in loco, non susscit sola in distantiae formalitas, scd rcquirc-tur pluriter ipsum cise substantiae, quod non potest esse, sine reproductione.

SOBuntur Objectiones.

1R1c1Tun phimb. Nulla est necessitas mul- tiplicandi lias productiones, sufficitque hoc

fieri per Ubi distinctum.

RESPONDETuR. . Major est multiplicatio Entium pcr Oppositos, quam per Nos. Major

enim est multiplicatio, si dicantur nova Entia produci, quam si dicatur, unum idemque reia produci. Nam cae priori productione, sequitur poni plura entia, ex reproductione a tem sequitur poni, non nisi unum Ens, licet pluriter. Deinde adest etiam necessitas, quia Vtrobique non potest intelligi substantialiter praescns locabile. O BJ i c I T secundo Lug. Angelus, qui erat in hoc palmo spatii, sine ulla replicatione, retento illo palmo, potest se extendere, ad alios duos palmos, sed solum per pioductionem novae

praesentiae. Ergo etiam eodem modo, poterit a Deo poni in spatio distanti, non posita nova productione, sed posita lota nova praesen

tia.

R Espo NDETum Missis aliorum responsionibus, imprimis quod argumentum hoc, procedat a minori ad majus, via affirmationis;

ad eum modum, quo si quis probaret: Posse animam insor marc partes materiae non aggen ratas, quia potest ag neratas, argueret enim a

minori ad ma 'via allirmationis;ita S inpra senti, dis scilius enim est, esse in pluribus locis adae- . quatis,hinc non potest per idem salvari illa praesentia entis replicati,per quod salvatur alias prinsciatia praedicta Angeli. Disparitas etiam in hoc est,quia Angelus, ut positi se intra suam sphaeramcAtcndercalabet principium in scipso, hoc est actum suae voluntati A re virtualcm sitam locabilitatem; non est aulcm principium, quod salvet esse aliquod ens in duplici loco, sibi adaequato, sabendo praesentiam suam non solii in localitor, sed etiam quoad suunt substantiale esse, nisi ponatur re productio illius pluriter positae substantiae, Ea autem quae alias de Angelis urgentur,S

ex supra dictis, S ex Materia de Angelis solvi

debent. Osj iciTια tertio. Si ponatur quod in uno loco possit corpori replicato, convenire unum praedicatum, non convenire in at o licet illa caeteroqui incompostibilia inter se naturaliter sint, vertetur principium assumptum a Trident. quia evertetur principium,det concomitantia,vicujus replicato corpore, censet Tridcnt. per Concomitantiam sequi sanguinem. REspoNDETuR imprimis. Quaerendo ex oppo'stis, cum concedant posse in uno loCO convenire uni, quod non convcnit alteri, modo praedicata non sint incompossibilia, quomodo per

illos non evertatur principium de concomitantia,cum in utroq; casu auseratur concomitantia. Porro concomitantia a Trident: requisita est circa ea praedicata, quae rei ante replicationcm,&novi replicationis conveniunt, sed ratione unionis, de cujus principii veritate, nihil, nostra Conclusion edim inuitur. INOABis. Effectus qui jam productus est, cxigit a Divina virtute ne reproducatur.

374쪽

Disputatio XIII.

R EspoND E T uA. Effectus quamvis prodierit a Divina virtute, hoc est, illo operante , habeatque statum existentiae , continetur tamen vi tualiter in omnipotentia,nec enim per hoc,quia

effectum Deus produxit, privavit se sita omnia potentia, quae omnia possibilia continet.

DIFFICULTAS IVM in eodem loco possint plura corpora poni p

C Upponimus non posse id seri naturaliter,ipsa

experientia id ostendente , ctiam consensu quantitati tribuente impenetrationem, quae tamen quantitas corpora sequitur,rcstat quaerere,

an id possit fieri Divinitus.

DIcENDuM cst. In eodem loco, posse divinitus

esse duo corpora, quod autem dicitur de duobus, idem de pluribus sentiendum cst. PROBATuR primo. Quia hoc non implicat

Contradictionem,ut constabit ex solutione ar

gumentorum.

PROBATuR secundb. Quia de facto contigit

ca penetratio , ut cum clausis januis intravit Christus , & cum corpusculum ejus sanctissi mum enixa est Beatissima. RESPONDEBis. Transisse corpus Christi non pertransito medio. CONTR A. Posito quod corpus ita possit transire,non accipientur verba Scripturae ut sonant, quomodo enim proprie dicetur; quod transcatur clausis januis , si per mediam januam non transeatur,jam enim quod sint clausae vel non clausae fores , nihil pertinere ad illum motum, impertinensque esset illius clausurae circumstantia. PROBATuR tertio. Quia,qubd in eodem lo-Co corpora se non Compatiantur , facit vel illorum quantitas, vel ut alii volunt impulsus, quae omnes causae divinitus impedibiles sunt. OBJICIuNTUR primo paritates aliquae. PRIMA paritas. Partes temporis , quae sunt esse simul tempore. Ergo nec partes quantitaris permanentis.

I spoNDETuR. Si simul essent partes quantitatis successivae , hoc ipso non essent prius &posterius,quod tamen requirit definitio temporis. Unde flaut prius & posterius non potest esse simul, ita nec partcs temporis,nihil autem simile deposcit definitio quantitatis permanen

S EcuNDA paritas. Non potest idem esse aequale duobus quantis, si sit aequale uni. Ergo nec in duobus locis,cum unus sit aequalislo-

Cato.

REsPONDET u R. Si sit replicatum quantum non uni tantum , sed & duobus , poterit esse aequale, accessu scilicet aequivalentis multiplicationis ; consequonter eodem titulo poterit esse locatum aequale duobus locis. Sed quia lite non attenditur ad replicationem, quantum ad praesens , aliter solvitur hoc argumentum, quod scilicet non possit cssc idem aequale dia bus quantis, inquantum ex illis consurgit rc tium quantum majus singulis distributive acci ptis, seCus si non consurgat maius, illis , cum autem in uno loco positis duobus corporibus non fit majus, hinc utrique illorum potest csso aequalis locus.

OpliciTuR secundo. Si possibile esset in codem loco,poni duo corpora, sequeretur locum illum S esse a priori corpore Occupatum , non osse : csse ut supponitur , non esse autem,

quia ab alio corpore impleri posset, & defactopcr miraculum ut dicis impictur. REspoNDETuR. Licet ab alio etiam corpore,

ille locus impleatur, non sufficit ut non dicatur impleri ab illo corpore, quia impletur non per exclusionem alius corporis , sed per exclusionem negationis sui corporis, in illo loco. Simile quid contingit, si duae totalcs formae eandem

materiam informent.

Orit C miR tertio. Ponamus duo gravia p*netrari illa & moverentur deorsum, ut supponi tur , & non movcrentur,quia tunc deberet fieri

alia nova penCtratio.

Rrspo NDETu R. Cum supponantur illa gravia pcnetrata,jam non crit ncccste , ut sic de novo penetrent,non penetrabunt etiam locum, quia hic natus cst cedere Sc ambire locatum. Unde tota dissicultas, quare duo corpora non pos Iuni csse in codem loco, non est ex ratione loci, sed ex ratione corporis prius locati , impedientis collocationem alisis secum corporis , qua ipsi repugnantia sublata, loco extrinseco, perinde erit penetratum, vel non penetratum ambire, duobusque caeteroqui aequalibus corporibus, idem)am sussiciet locus. ADDo. Si duo corpora easdem haberent s-guras de qualitates , discerni a seipsis non possent, si vero haberent plures colores diversos, fieret color cx duobus confatis. Si autem illa corpora haberent duas qualitates contrarias, dicit Lugo,qubd agerent mutuo contra se, penetratio cnim non impedit, sed potius juvat ctionem , quia majorem praesentiam intimio remque illa pringi pia contra agendi haberent.

DIFFICULTAS V.

De ae Disione in locum realem N imaginarium

c. vi Oppositis loci.

Edivisione in locum reale in nihil restat di-- -- cere,quod non sit actum stipra. De loco imaginario,aliqua perstringenda.

375쪽

PRAEMITTO.

Tractatus III. μ - - - Punctum Difficultatis i.

A, Duu sit extra caelum.

IcεNouM est : Deum esse extra coelos in se se. Ita recentior Suar: cum pluribus

quos citat.

PROBATuR. primo auctoritate Sacrae Scriptura: S Patrum: Nam Scripturae expresse docet; Deum esse excelsiorem coelis, & quod coeli illum Capere non possint. Augustinus de Cognitione verae vitae c. 29. dicit de Deo ; Totus extra omnem locum. Similia habet Damas lib. I. Fi

EXPLICA AT primo aliqui, quod nihil aliud sit

quam negatio veri corporis, aut veri sipati i,quod verum spatium & verum corpus replcre posset. CONTRA est, quia illa negatio, esset negatio negationis, esset enim negatio repugnantiae quominus in illo si detur) cxistat corpus, jam autem ipsa repugnantia, cst negatio. Deinde non attingit ullo modo haec explicatio formalitatem imaginarii, merae enim negationes, non

sunt quid imaginarium. Expia et secundo Lug. di' s dς LRςhδ dei eri Attian. Epist. i. ad Serap. Greg. lib istit. Quod nihil aliud m pQ si , ' si q004 VRVM Mors & Rich ar. Victorinus lib. 7. de ubi fundet talem distantiam Qxδ 3V0 nil. e. 13. Si esse, tiliter ubique es, ergost ubi ocμ ita quando dicimus; quod j'ς rm lix n ς γ 0ψὲψ s.ct tibi Deos non est, erit itaque o intra omnem mus significare aliquod spatium im*gyΠδ λψm Deum, erit extra omnem locum. Quae omnia eur potius sit praesens, sed solum V0J V sigm ut sonant accipi nihil vetat. Mate Petrum tale ubi habQN, Pςr qu04 δ' R -- illud quod est vel tantum nβ p extra coelum, ita se habet ac nihil mundi ante' CONTRA . Tum quia e plicari )iςψςψVJI Q quain mundus esset, sed quando erat nihil muncus imaginarius , per Oriti Cm 'q Τςm ψς seu antequam mundus esset, Deus erat inmatur quaestio; an in illo sit, i cc Πς UςW a m ba E-extra coelum est in scipso, minor dubie autem Ubi est, aliquod ubi, Jδm 'i' ς ς' est eo tu 'd Catholicos, sumiturque ex Phrasi Deus. Tum quia hae ipsae pra iς0 3M 0' RU Austita . in Psil iii.&eYTertuli. Lib. erius solent per sipatia imaginaria, non erg0 ypiis trunx pi tam odiri i

ante hunc mundum, erat nihil, ita nihil mun- Explicu tertib recentior Suar; Spatium dorum possibilium,& nihil rerum poni bilium, imaginarium non aliud esse, quam sp xium rς vere est nihil, & sicut nihil mundi hujus, antele positivum. sub tali distataria, adpui ct ii cedebat aeternitate , positivum mundi hujus, a tali praesentia occupabile. Dici ur auxςm ita possibilis alius & alius mundi cxtra imaginarium, quod illud imaginemur, quassi . actu existens sub corta distantia ad puncta

fixaa CONTRA, hoc ipso, quia illud spatium imaginarium cst, ergo non est spatium reale positivum , ex alia etiam parte spatium istud imagia narium, non est mere spatium non existens, ut vult recentior Suar. quaerere ergo restabit hunc , antecedit aeternitate positionem illo

rum.

His ipse medius terminas, sic aliter proponi

tur.

Prius illo instanti quo Deus creavit priamum, quid ex mundo hoc, vel vcrum crat di-ccre , est negatio Dei in scipso existentis, vel non erat negatio Dei in scipso existentis. Si erat negatio Dei in scipso existentis, ergo falsa

COMMonius dicitur ex Vasq. Arriag. Ovied: sunt dicta Patrum dicentium, Deum ab aeterno Quod spatium imaginarium nihil aliud sit, cxtitisse in seipso; quod si in illo priori, uuam spatium mente confictum,quod in re ipsa, fuit negatio Dei in seipso existentis, ncc

non extra

nihil est.

RArio communis est, quia hoc spatium concipitur tanquam existens ab aeterno. Si existens ab aeterno, cum non sit quid increatum, seu coelum crit negatio Dei, in scipso existentis. Deinde annihilat Deus mundum hunc, illo an- nihilato praeter extrinsecam existentiam mundi nihil mutatur in Deo, si nihil mutatur, c

Deus, non etiam cst quid creatum, quia nihil est creatum ab aeterno. Ergo debet esse nihil. Notione hac spatii imaginarii tradita. Sit:

intrinseca, non desinit hic esse ubi desiit mundus esse. Qubd si non desiit quoad sua intrinseca illic esse, ubi mundus suit, quoad sua intrinseca, etiam extra mundum crit. Denique, illic ubi potest creatura cxistere, potest existere Deus, tunc quaero vel incipit illiccsse una cum creatura , vel non incipit,

376쪽

Disputatio XIII. 37s

sed supponitur esse; si supponatur esse; habetur intcntum: si incipit, crgo quoad exercitium

non est immensius, quod tamen concederetur

illi, data existentia Deitatis in illamet ipsa,criam extra coelos, ncedendumque est, si nihil obsit, nihil autem obstat. CONFIRMATuR primo. Existentia Dei in seipso ex una parte non dependet ab ullis spatiis,

distantiis, S locis existentibus actu , quod sum probatur. Tum quia non dicit ordinem ad aliquid a se distinctum, sed habet se per modum alicujus immanentis. Tum quia de facto

ab aetcrno Deus extitit, dc tamen ab aeterno

Deus erat in seipse ex mente Patrum, ergo esse in seipse, ab existenti spatio, non dependet, dccx alicra parte eadcin existentia Dei est necessaria, cst cnim ipsa eius immensitas radicatis,

ergo cum necessaria sit, etiam extra coelos

Deum poner, extra quos ut in sic sit spatio Physico non indiget. Et certe quaero, an hoc mundo ita circumscribatur Deitas, ut totum esse Dei concludatur, hoc mundo, non ilum esse, ut ita

dicam locale, sed etiam cssc Dci, in se. Si non concluditur. Ergo est extra mundum in se; si concluditur. Ergo non ita sic habet Deus respectu nihili mundorum possibilium, ac se habuit respectu nihili mundi praesentis, quia quando erat nihilum mundi praesentis, erat Deus in se pcr Patres. Porro nomine Dei cxtra coelos in se existentis intelligitur divina immensitas, quam non est necesse, alicubi de novo poni, licet ut aliquid dicatur ab illa indistare, de ut dicatur esse formaliter in loco, necesse si ponere locum aliquem, vel corpus aut clas aliquod quo

sensu alias in simili dicta, accipicnda. Ly autem ibi vel ubi accipitur hic non pro ubi vel ibi locali; sed quantum ly ubi vel ibi, est quid commune ad locum, S ad existendum in seipso, ad eum modum quo PP. quaerentes, ubinam ante mundum conditum Deus fuerit, dicunt illum

fuisse in seipso. Et jam tunc ubi , sumitur prout quid commune ad existendum in seipso. CONFIRMATuR secundo. Quasi a definitione, Deum esse extra coelos in seipse nihil aliud

est, quam Deum cam habcre immensitatem, vicujus ita se habet, ut nulli bi verum sit, negationem Dei esse , ut vere nunquam quoad sua intrinsicca locum acquirat, sed hoc debet concc-di , quia alias quoad sua intrinseca mutaretur

coelos, in seipso non implicat, est item consor- me Phrasi Patrum. Ergo hoc concedendum

est.

PROBAT tertio rccentior Suar: Quia Deus, per suam id habet immcnsitatem, ut essentialiter sit actu illic, ubi potcst esse creatura , ut dictum etiam supra , scd potcst esse creatura extra coelos. Quod probat. Creut Deus novum mundum contiguum empyreo , de super

illum creet angelum, annihil et mundum inter . medium, inter angelum 5 empyreum , dc tamen creatura manebit extra empyreum; vel si

te haec imaginatio offendit, pone illum angelum creari sub superficie concava alius caesi ObjiciTuR primo. Esse extra coelum , cst esse per aliquam habitudinem ad coelum, haec autem habitudo est habitudo distantiae, distat

tia vcro robus non convenit, nisi ratione quantitatis, qua Deus caret.

REspoNDEΤuR. Negari posse imprimis majorem, quia cum Dcus erat in seipse ab aeterno, non erat per habitudinem , ad hunc mundum, sic nec modo, si ponatur Deum extra coelos existere, dicci habitudinem hanc. Deinde quamvis distantia rebus convcniat nonnisi ratione quantitatis, haec debct esse non in tibicato, sed ratione negationis quantitatis interceptibilis inter ubi catum & spatium , ubi supponitur ubicatum esse, quod etiam in praetenti de Deovcrificabitur, inter quem & inter , extra coelos, nulla est interceptibilis quantitas. O Bj I C I T u R secundo. In nihilo Deus esse non potest, extra ccelum nihil cst. REsPONDET u R in nihilo, per coexistentiam Dcus esse non potest , quia coexistentia duorum existentiam importat; Nihil autem cum non existat, nec potest dici Deus illi coexistere. Caeterum falsum cst, quod improprio in nihilo, proprie autem in seipso, existere non possit, ctiainsi illic nihil sit. Vel corte extra coelum nihil cst, non ita ut excludatur osse Dei etiam in seipso, sed ut excludatur omnis creati

existcntia. OA ICITust tertio. Si Dcus cssct extra coelos,& csset extra illos ut supponitur, de non esset, quia nullibi esse, idem est ac non csse, Dcus extra coelum nullibi esset. Ergo cxtra coelos

non cit.

RE PONDET u R. Nullibi esse cum exclusi ne solius loci physici dc realis extrinsecique a Nego quod idem sit ac non esse, nulli bi tamen esse cum exclusione tam loci extrinscci, quam

modi essendi in se , hoc demum erit nullibi

esse.

OBjiCITu R quartb. Deus non potest operari cxtra mundum, nisi ipsum ponat, seu nisi ipsum locum corporeum ponat. Ergo CX eo quod Deus extra coelos operari pollit non recte colligitur, cilia illic Deum. RESPONDETuR; Negando antecedens. Iam

cnim antepositionem loci, potest illic ipsam positioncm loci operari. Deinde, istud extra duplex cit, quoddam locale, & sic Deus non est

extra hunc mundum; aliud extra negativum, hoc est non intra hunc tantum mundum, & sic Deus est extra coelos.

' ii a

377쪽

3 6 Tractatus III.

INsTABis primo. Sussicit quod Deus sit ibi

ubi operatur, non ante, scd solum tunc, cum operatur. Ergo extra coelos non cst.

RESPONDETu R. Ex praedi Cato essicientis, sussiceret ut Deus sit non ante, scd tunc cum Operatur illic ubi operatur, sed non sussicit ex praedicato immensitatis & immutabilitatis, quoad intrinseca. INsTA Bis secundo. Si Deus creet Angelum non in mundo, per hoc non debct dici , quod Cum creet extra mundum, scd quod eum Crcet nulli bi. Ergo nec Deus debet dici extra mundum existere. REsPOND E Tu R. Negando antecedens, Crea

biturque illic Angelus nullibi loci extrinseci, sed non nullibi , ut excludat esse Angeli illic, ubi cst.

INsTABIs tertio. Si Dcus creet angelum extra hunc mundum, in spatio aliquo conporco simul producto, Z postea annihil et illud spatium non anni hilato angelo dc immoto relicto, tunc anget his esset extra coelos non nisi ampliativo, ncccssetjam ubi erat prius, sed esset nullibi, lamcnim illi auferretur ratio formalis ellendi extra coelum, quia haec petitur ab extreitate locali; &sicut sublata quantitate tollitur cxtrcitaS partium, sic sublato corpore tollitur extrcitas localis. REspoNsurus supra ; Duplicem esse cxtrei tatem positivam S negativam. Extreitas positiva tunc tollitur , haec enim dependet a loco sicut cxtreitas partium a quantitate, scd cxtacitas negativa hoc cst, quod non in coelo esset tunC angelus, vere non tollitur, quod si non tollitur entitati illius angeli vere cocxistit Dcus, ita ut intcr Deum& angelum nihil sit interceptibi- Ie 3 Si coexistit tunc angelo Deus. Ergo dcante jam illic crat, nam ut diccbam ubi potcst esse immensitas Dei, jam illic est. OB; IciTuic quinto. Si Deus est cxtra coelum, ideo esset quia nisi anteccdenter illic cilici, mutaretur, incipicndo illic esse .sed non mutaretur, quia Deus potest reddi praesens huic mundo, sine ulla sui mutatione. RESPON DETuR.Redditur Deus praescias huic mundo, S rcdditur non praesens, si esset mundus sin e ulla sui mutatione, quia ubi illud intrinsecum Dei, semper est immutabile, nec depcndet ab extrinseco corpore, sed si illud ubi essendi, scilicet in seipso, non haberet Deus, illic, ubi ponitur mundus , vere inciperet esse etiam quoad sua intrinseca. Quando autem Aristot.ncgat 4. Physic. c. 4. aliquid posse esse in seipso, intelligendus est quod nihil poslat esse in seipso

tanquam in loco extrinseco, sorte etiam hancraesentiam Dei non potcras inserre, quia puta- at mundum alium esse impossibilem, Conse- . quenter non putabat .lcbere cita cxtra coelos in seipso Dcum.

Punctum Difficultatis a.

A, Drausit in statia imaginariis.

C, IcξNouM est. Si esse in spatiis imaginariis

'sit idem ac extra coetu Deus est inspatias ima ginariis ;s autem esse in patiis imaginariis idem sit ac existere in spatiis, quae noster intellicus fingit se imaginatur, in talibus patiis non est nemine cogitante. Prima Pars probata supra. Secunda Pars PROBATuR primo. Si Deus daretur in spatiis

imaginariis qua talibus, vel daretur acta nemine cogitante, vcl non nisi nobis cogitantibus. Si nobis cogitantibus, ergo non datur, scd cogitatur dari; si autem datur in spatiis imaginariis actu ncmine cogitante, contra crit; quia quod non est nomine cogitante, in eo non datu r Deus nemine cogitante,quia hoc ipso illud ipsiam jam esset nemine cogitante, quia cui convenit aliquid reale nemine cogitante, illud in quantum hoc praedicatum illi convcnit, est iacminc Cogitantc, praesciatia aurem actualis Dei est aliquid

PROBATuR siccundo. Si Deus esset in spatiis imaginariis qua talibus , coexisterentne Deo spatia imaginaria qua talia, vel non coCristCrent scocxisterent, idque ut supponitur riC-mine cogitante. Ergo & existerent nemine cogitantc, quia, a coexistere, supponitur existere, Quodsi illa spatia non Coexistunt DCO riC-mine cogitante, ergo neC Deus cst in illis nomine cogitante, coexistcrc enim debet Deo, id

in quo est Deus. Et ccrte si Dcus esset in spatiis imaginariis qua talibus, esset in nihilo rci , sed non potest esse nemine cogitante in nihilo rei, in nihilo enim csse, cst non osse, sicut enim nihil esse, est non est e , ita in nihilo esto, est non Csso, aut in nullo esse. Quodsi in nullo est, falsa erit particularis, in aliquo cst. Ergo falsa ultorius erit particularis, in spatiis imaginariis est. R atio horum omnium a priori est , quia non Mnihil sunt particulae sublativae esse,hinc in nihilo

esse, est non esse. PROBAUR tertio ex Va'. Deus non ost in chimaera nemine cogitante. Ergo nec ostin spatiis imaginariis nemine cogitante. R E spoNDET Hurtad: Disparitatem esseC,quia chimaera non appretianditur tanquam intercapedo quaedam, apprehenditur autem uc intercapedo spatium imaginarium. CONTRA . Intercapedo illa quae apprehenditur non est nominc cogitante ; sicut nCC Chimaera. Ergo utrobique non erit Deus. Osjicia uR primo. Auctoritas Augustini. lib. II. Ovit. Cap. s. ubi sciatit : Vaniloquium est Si dicas Dei seu antiam a tantis extra mundum spatiis ab enim eo.

RESP

378쪽

Disputatio XIII.

REsPONDET August. tantum vult DEUM esse extra Coelos, nihil autem ait de spatiis imaginariis. OBJICI Tu R secundo. Tempus imaginarium non cst aliquid plus quam spatium imaginarium. Sed DEUS vere existit in t inpore imaginario. Ego vere etiam cstistit in spatio

imaginario. R Espo NDET u R. Etiam in tempore imaginario qua tali, non existere DEUM nemine cogitante, licet existat in temporc imaginario, maiorialiter accepto.

Olici R tertio. Si DEUS non est in spatiis imaginariis, sequitur DEUM proprie moveri localiter; DE US enim non est in spatiis imaginariis, sed soldm in hoc mundo, movcat motu recto mundum vorsus spatia imaginaria, tunc de novo iam illic DEUS inciperet es

sic, ergo moveretur.

REsPONDET u R. DEUM non posse moveri ad spatia imaginaria, qua talia, nisi imaginario, extra Coelos etiam moveri localiter non potest, quia cxtra Coelos in seipso existit non potestque moveri ad seipsum , &si spatia imaginaria accipiantur materialiter, hoc est pro esse extra Coelos, sic est in illis. OBJICI Tu R quartb. Quod est in aliquo

non tanquam forma in materia, nec pars in toto , nec tanquam genus in specie, nec tanquam essectus in causa, nec tanquam invasa

tum in vase, illud est vero in alio tanquam in loco. DEUS autem nullo ex praedictis modis , cst in spatiis imaginariis. Ergo est in illic tanquam in loco. REsPONDET u R. Negando Subjectum minoris ; quia DEUS nullo modo est nemine cogitante in spatiis imaginariis. Consequenter diciturDeum extra Coelos posse aliquid creare, idq, nemine cogitante, sed non creare nemine

cogitante in spatiis imaginariis, qua talibus. Addo diversas esse has propositioncs, DEUS est extra Coelum, dc DEUS est in co, quod est extra Coelum: prima propositio cst vora,& significat DEUM esse in seipso, secunda est falsa. Unde etiam Per Patres vera suit haec propositio, DEUM fuisse in seipso ab aetemno, & tamen falsa fuit fuisse in nihilo, cum tamen illud extra Coelos, sit omnino nihil. OBJICIT- quinto. Si DEUS. non osset

in spatiis imaginariis, soluitur DEUM posse

distare a seipso. Creet enim DEUS tres mundos sibi continguos, tunc imprimis in lateriabus interceptis non esset, quia inter latera supponimus nullum intercipi corpus actu, sed tantum interceptibile esse 1 Si autem intcr l, tera non citet. Ergo inter se positum in uno mundo, & inter se positum in altero mundo mediaret aliquid, ubi Deus non esset. Imaginemur rursum medium illum mundum anathitari,

non motis nec anni hi latis extremis mundis, in quorum utroque cxtrcmo csset DEUS, &non esset in medio, nidium enim cst spatium imaginarium. Consequentet tunc DEUS distareta seipso. REspoNDET uR. Respectu illius medii esset DEUS in seipso, adeoque adhuc non distarct a seipso, spatium autem illud imaginarium, non est, nisi materialitcr. COLLICE s. Nec in vacuo, qua tali DEUM esse, sed esse DEUM in scipso vacuo posito.

Punctum Dissicultatis

De opposito loci quod est uacuumst .

OV AER E s primo. Tuid est Vacuum Z Non

accipitur hIC vacuum pro otioso, vel pro Corpore carente co intra- posito, ad quod a tificialiter vel naturaliter instituitur continendum , quo scnsu putamen nucis est interdum vacuum suppic nucleo. Nec accipitur hic vacuum pro negatione corporis simpliciter , quia Phil. i. Coeli textu sy. & 7. Coeli textu 27. expresse negat dari vacuum extra Coelos, quamvis illic sit negatio corporum: accipitur itaque vacuum privative, prout hic

de illo Philosophi , qui cum Aristotele .

Physicorum textu 6o. 6s. 76. & I. Coeli 89. definiunt vacuum. Est locus carcias cox-

Sed dissicultas est, quomodo vacuum sit locus, si enim cst locus. Ergo est superficies corporis continentis, si est supcrficies cor poris continentis Ergo est corpus & non pri

vatio corporiS.

Duplici id via explicari potest. Imprimis entia connotativa, si sint ncgationes, non raro assumere in recto illa positiva, super quae fundatur illa negatio, d sic, quia tenebrae, seu negatio lucis fundatur in acre, ideo in definitione tenebrarum ponitur aer, Cum so mali, carens luce, hocque toties evenire t let, quotim connotativa entia volumus describere, quid in re sint. Porro vacuum est ci- iam aliquod non esse L quod non cite, fundatur in cisse corporis, cuius latera , ita stat collocata, ut medium interccptum inter illa latera Corpore non impleantur, adeoque formalisetur negationc corporis implentis. Alia via hoc idem explicatur, in definitione v cui ly locus assumitur, quia scilicet duplicia ter spectari potest vacuum. Primo in quantum contineturin& intcrcipitur a loco ci cumposito. Secundo accipi potest pro ipso continente & intercipiente vacuum. Secundo hoc modo acccplum Vacuum

' ii , est

379쪽

3 8 Tractatus

cst locus carens corpore, locus enim illam carentiam ambit. Primo autom modo acceptum Vacuum est Carentia corporis, prout con- notat locum.

Dicitur itaque vacuum locus ut distinguatura negatione corporis, quae est extra Coelos, st-que id, quod quodammodo ambit illam negationem , dicitur carens corpore, accipiendoly corpus pro quocunque indetcrminato corpore. Caeterum rigorose loquendo haec definitio, non est nisi speciei antonomasticon Vacui, hoc est vacui materialis, de quo in praesenti agendum fuit Philosopho, nam expcllatur aer totus ex cubiculo, succcdant in locum

ipsius Angeli, vel plures, vel unus sphaerae suae

locabilitate, implens spatium, quo aer Occu p bat, ille locus carebit corpore, critque vacuum materiale, licet non sit vacuum simpli

citer.

au E RI Tu R II. Potestne dari vacuum Z Respondet communis Philosophia, Naturaliter non posse dari, posse divinitus.

RATIo prima. Is Mare vacuum naturaliter δε-ri nonpossit. Quia indigent influxu coelesti sublunaria, qui impediretur vacuo. R poNDET Arriaga. Suisicit per latera par- ticipari hos influxus, nec cst neccile optimum semper influxum haberi, sicut nec illum habent flores sub densb tecto collocati. Addit recentior SuarcZ. Quod eadem corpora, quae tanta vi ducuntur ad impediendum vacuum, pollini eadem vi attrahere corpora ad contiguitatem recuperandam, si ea tantum indigeant ad recipiendos influxus Coelestes. SECuMDA RATIO est ex Arriaga. Quia dato, vacuo daretur penetratio corporum, quo enim abiret eXpulsum corpus, cum mundus totus sit plenus, nisi penetrentur corpora R PONDET recentior Suarcta Cum infracmpyrcum rediit Christus, appariturus S. Paulo, non erat necesse fieri penetrationem coriaporum, quamvis mundus sit plenus, nec item datum est vacuum, cum Sanctus Paulus cum corpore quod de se ille non negat, quamvis etiam non amrmet translatus est in tertium Costum. Haec resonsio NON SATIs FACIT, quia probabile est non realiter esse motum corpus Christi de Coelo, sed id fecisse Angelos in Corpore, hic & nunc fabricato, sicut in vetori Testamento appare-hant in Persona DEI. Posito etiam qubd realiter ipse Christus apparuerit, facile cst concedere factam penetrationem, donum crimpenetrabilitatis, non otiose datur corξoribus glorificatio, immo probabile est non esse in potestate corporis beati, cXercerc vel non exercere donum penetrabilitatis, sicut non est in potestate beati reddere corpus suum carens claritate. De Sancto etiam Paulo nullum est sui3-

damentum, fuisse illum cum corpore in Corio, positoque quod fuerit, facile est dicere suppletum fuisse mitaculose hunc defectum vel rarefactionem factam. Dicit citamA rri aga,quod ad supplendum locum in mundo clus materiae, quam Christus in Coelum secum tulit, prodi xerit aliquid Deus materiae ne novo. Haec ratio potest sustincri ut vides. RAT io siccunda, est qua utitur recentior SuarcZ, quia scilicci vacuum cst divisio quaedam, Δ habet se per modum vulneris inflicti

huic magno mundi corpori. REsPONDEM potest, nihil cxinde convinci, quia per smilitudinem declaratur res, non au-lcm ratio adfertur. Rursus cum vulnus possit naturaliter fieri, potcrit etiam naturaliter fieri vacuum. Denique dici potest; Si patitur natura divisionem, quae fit acris ambulatione, aliasque divisiones, cur etiam hanc non patietur ξHoc tamen totum ulicrius referri potest in virtutem a natura insitam corporibus attrahendi alia corpora, ut docuit vasqueZ, quam Virtutem inesse a posteriori experientiae probant, S: ita, ut si ex fistula fistula extrahatur aer sequitur aqua, & si orificium diligenter obstruas fistulae aqua plenae, ita ut non sit modus, quo novus subintret aer, etiam aperto orificio non essu ndctur aqua, sunt & aliae cXpertcntiae, quas& usus praesentat & reserunt impressi. Expcrientias curiosas pro utraque parte consulto praemitto melioribusque ingeniis examinandas relinquo. Meminit Aristot. Argumenti 4. Physic. tex. 13. probantis dari vacuum naturaliter, eo quod motus non possi t fieri in pleno, sine penetratione. Sed sufficit quod cedat aer vel corpus, per quod fit mot', ita ut aer motu expulsus, aut Corpus succedat in spatiiun a corpore moto deserti licet proXimioribus nonnihil comotis partibus.

I uod autem divinitus possit dari vacuum, nemo dubitat cx illo principio. Quia non implicat. Probabilius tamen est Angelica virtute illud dari non posse, quia quamvis connexio ista Corporum finita sit, non sequitur ab Angelo illam superari pollo, nam connerio accidentium cum substantia, impenetrabilitas item corporum intcr se, est quid finitum, ab Angelis tamen fieri non potest. Ulteriusque hoc cxinde suadetur, quia cum impletio haec & carentia vacui sit bonum Universi , videtur Angelus potentiam non habere, ad causandum malum universi, cumque Angelis tribuatur vis agendi in corpora , vel causandi motum , vel applicandi activa passivis, inscrtur vacuum ab illis non posse causeri, quia vacuum nequecst motus , neque cst aliquod activum in passi

siva.

380쪽

- AssrRo primo. Gravia ct Levia in vacuo proprie dicto movenda esste,non tamen in vacuo impropria dicto. Quale esset, si anni hilato mundo relinqueretur lapis.

Disputatio XIII.

De Duratione.

RAT I o, quia adhuc haberet centrum g Urratio duplex est , una intrinseca rebus. vitatis lapis in priori vacuo, in posteriori autem Lialia extrinseca. Extrinseca duratio desii non haborct,hinc non esset ratio,cur huc Portu, mitura tempore quo res durat. Duratio autem quam illic moveretur. Unde cli in haec intrinseca vario a variis explicatur. ANomi mundi Machina non cadit , quia non liabce natibus explicatur mer solam formalitatem dc centrum gravitatis,ad quod ruar , re quamvi A connotationem , cis accedunt Suar. urcinuo immediate sub se non habeat grave, levius, ind* 6sq. Molina Ovied. AModalistis dicitur risenon sequitur quod descensurum non iit , qui' modus,ut docuit Arriag. Lugo de Incarnationesiuisicit qubd impediens non habear, & ex altem dist. N. Seαr.n. zo. censior idum esse ipseminetra parte appctit centrum; et let autem illem ' acti nem , quae per illum modus est , vi cuiustus non motus localis,scd motus lationis. Quo' constituitur res existens. Et ex illis quidem, qui dicunt nemine cogitante distingui durationem, alii dicunt illam esse quid permanens, ut noster Rub. alii successivam ut Lug. de Arriaga, modo autem istud grave collocari debeat ut movcatur , colligetur ex dicendis asserto quarto. AssERo secundo. Motum progressivum corpo rum beatorum posse dari in vacuo , ita S. Thom. Quod l. 6.art. s.& ratio Husdem est, quia corpo

ra beatorum quoad hoc habent se per modum T F Γ Τ T A C

Spirituum, suntque abseluta a ratione adhae , 1 TLorescendi corporibus. AssERo tertio. Motum progressivum aliorum corporum in vacuo dari nonposse. Rhi to mia progressivus motus,ut suppono, est primo. Durationem non es

h*ζς CCntiam inter corpora, quae tune dimit - ' re sit cras, d c. - VII M , A PROBAT primo Ovicd. Duratio sic explicatatunt aliud corpus asse, quando duruirendi est differens, ut sit hodie vel cras. Ergo non quod suppleaGOCum , Mo u pu V Pb δ' elian hoc tempore persicipiam. Con que chii non applicati corpori dari posscr quia tiam admittun Mailesan aliis Materiis An- principium, quod est adhaerescentia, nihil pro tecedens probatur. Haec durino heri me con

quidnam sit formalitur Duratio per

alin. tunc agere potest AssERo quartb. Circa projecta. Si extra vacuumprojectiost ubi attingeret projectum ,siver cum vacuum circumdantem, propter adhaerescen-stituebat in diverso tempore, & hodie me coninstituit in hoc. Ergo est indisserens, ut me constituat in este hodierno &hesterno. CONFiRMA R hoc idem. Quia cum hodie,

minustum veretur uis x , si ram n non sit crattinum, nec me ad crastinum hodie, preterra idem. -- v g. - ,' 'μr in actu secundo determiner,fit ut haec determi- adhaerescentiam corpus. natio non sit determinatio in actu secundo , sed AssΕRo quintδ. Posito quocunque motu gra' solum in actu primo. Quodsi determinat non-Gum in vacuo JonLeret Ege in insanii. nisi in circumstantia temporis crastini, cur illud RATI O, quia nec auctoritas neC ratio,tribuit tempus , quod potcst dcterminare illum ino vim instantanei & indivisibilis motus , alicui dum,ut me constituat hodie durantem,non po- corpori. Quando autem Aristoteles dicit, quod terit determinare meam entitatem , sine ulla cadem sit proportio inter motum in vacuo , de superaddita modali entitate. motum in pleno, quae proportio inter plenum RESPONDEBIs. Modum illum esse essentia& vacuum id solum voluit, quia scilicet, sicut in .lem semper determinationem, quia quousque vacuo nullum cst actualc spatium resistens, existit semper habet suum effectum formalem, ita S in motu in vacuo , cum tamen in plo licet ratione desectus alicujus extrinseci , non tribuat totum suum cstcctum, quem extensive tribuere potest. Sic ctiam qualitas impre a proiectionis,est in actu secundo talis, nec india sci per aliam qualitatem reddi qualitas pro)ectorum,SI tamen extensivum suum exercitium, non praestat simul. no sit medium plus vel minus resistiti

SEARCH

MENU NAVIGATION