장음표시 사용
11쪽
idest er , de quo I evit. xν i. 3o. In bae die expiatio erit Cestrἰ, σμque mundatio ab omnibus peceatis .estris, consuevisse Iudaeos semel iterumque patrata scelera consteri, probat vir doctissimus ex libro de Poenitentia Mosis Cordubensis , ex Mose filio Maimonidis , ex Talnaudistis in Tract. Ioma cap. 8. aliis ille plurimis Hebraicae eruditionis monimentis . Prosert etiam Morinus exemplar confessionis , quam Iudaei in ipsa Expiationis die solent emittere , in varia capita distributam, litterisque Alphabeticis dispositam et persequitur illius ritum , demonstratque praeter genera Iem illam Consessionem , quam in omnium conventu Charan Diaconum dixerisJ publice exponit, unumquemque Iudaeorum mussando pronuntiare quae perpetravit, binosque in peculiarem Scholae locum recedere, ibique unum alteri quadraginta ictus scorteo flagello infligere, dum interim qui caeditur peccata narrat, S pectus plangit . Tradunt similia Buxtorsus in libro, quem inscripsit Xynagoga Iudaiea, ct in Ouaestionibus Alneianis libro I I. cap. 2O.num .4 clarissimus Daniel liuetius Episcopus Abrincensim Idem Huetius nuper Iaudatus ex profanis scriptoribus ostendit, e iam apud Ethnicos in consuetudine misse positum , ut in se ipsis patratum scelus poenitentia &confessione vindicarent. Producit autem ad hoc comprobandum quae scribunt Plato in Phaedone, Aristoteles in Antonii Melissa , Plutarchus de Superstitione pertractans , ct in tricesimum octavum caput Epicteti Simplicius . Narrat quoque vir ille eximius, qua ratione aperiant conscientiae labem senioribus , quos Casior Vocant, Gauri moribus veterum Persarum addicti, ritumque plane horrendum ac sormidandum, quo a suis sacerdotibus ad publicam peccatorum confessionem edendam compelluntur Siamenses ae Iaponenses ex alta rupe suspensi. Hos accurate imaginibus delineatos exhibet in remoniarum descriptione Picardus. Ex his ergo constat cum Iudaeis, tum gentibus persuasum ac praeceptum suisse, ad hoc ut peccatorum venia impetretur, non tantum animo crim a repetenda esse , verum etiam proferenda ore , assumptisque vindicationibus expianda LMirandum propterea est, consessionem ilIam , quam Catholica Ecclesia necessariam depraedicat, etsi liberrima est, ad aures hominis facta, expers proinde cujuslibet contumeliae ac dedecoris , ct tanti emolumenti, ut sacrorum ministrorum ab lutione accedente, pariat firmissimam spem reconciliationis, animique tranquillitatem, censeritamen a perditissimis haereticis ritum quemdam prorsus tyrannicum , legem gravissimam ct intolerabilem , trucemque conscientiarum Carnificinam . Inter eos, qui consessionem damnarunt, connumerat Bel Iarminus lib. de Poenit. cap. I. Novatianos, ac Montanistas: qua
in re Bella inum falli putant plerique recentiorum; immerito tamen , ut demonstravi pag. - . Voluminis vi i. allata illarum haeresum variatione . Accesserunt octavo excunte saeculo, ae nono ineunte quidam
12쪽
Libri vigesimi qmrti Pars altera Cap. I. γ
dam obscuri nominis, qui asseruerunt soli Deo peccata esse aperienda, ut constat ex canone 33. Concilii II. Cabilonensis, ex Aleuino Epist. i.&Magistro sententiarum in IV. dist. I . saeculo xiv. Wicleissus, tametsi Poenitentiae sacramentum non omnino reiecit, docuit tamen confessionem instituti esse Ecclesiastici, ct inutilem ae superfluam .s homo debite fuerit contritus , prout apparet ex articulo illius septimo, cum aliis proscripto sess. V 4 II. Concilii Constantiensis. Impegie in eumdem lapidem Petrus Oxoniensis anno I 478.damnatus a Sixto IV. Lutherus parum sibi constans consessionem peccatorum in libro de Captiv. Babylon. commendat summopere; at in Assertione noni articuli inter damnatos a Leone X. illam appellat cruenti mam earnificiuam , &in libro contra Latomum, aliisque in locis negat consessionem esse divino jure praescriptam , atque in ea omnia cordis peccata, etsi mortifera sint, esse aperienda . Gerunt Luthero morem Ioannes incolampadius, ct Philippus Melanchthon, quamquam ille fatetur confessionem maniis festarum culparum , quam ab Ecclesia existimat fuisse inductam , minime censendam esse onerosam . Apparet ex variis Lutheranorum conis
fessionibus , Augustana praesertim , & Witthembergensi, ab his haereticis non aboleri prorsus consessionem , Sc confessis duntaxat S absolutis porrigi Eucharistiam ς sed tamen nefaria haec dogmata statui, nempe , C in ionem sacramentalem ad aures Sacerdotis secretb iactam non esse divinae institutionis: non consessionem istam , sed publicam tanis
tum poenitentiam commendari ab Ecclesiae Patribus , qui praecesserune Lateranense Concilium , saeculo i3. celebratum ς perutilem tamen esse eamdem consessionem propter absolutionis beneficium , cum ahsolutiost vox Dei, ct mandato Dei pronuncietur, ideoque valeat plurimum ad excitandam illam fidem, quae sola in haereticorum sententia justificat: at enui rationem delictorum necessariam non esse, nec onerandas conscientias cura enumerandi omnia delicta , cum id impossibile
sit, ut testatur Psalmus, Delicta quis intelligit Z & item Ieremias,
Praeam eseor Bomisisct inferutabile: affirmare denique veteres omnes scriptores, quod ea delictorum enumeratio minime sit necessaria. Inter Scriptores istos recensentur in Consessione Augustana Gratianus, aliique Canon istae : addit Grotius in Annotatis ad Consultationem Caiasandri Scotum , S quosdam alios Theologos commemoratos ab Acciis sta οῦ quos talib, ct imperite ait negasse necessitatem enumerationis singulorum lethalium criminum is memor-ν .enientium. Subscribit dein mum Lutheranis Calvinus , qui lib. g. Institui. cap. 4. fatetur ex consessione singularem Duqum referri, nec negat vetustissimum esse illius at contendit unicuique esse liberum , nec ullum adinveniri de conressione praeceptum ante Innocentium III. S Synodum Lateranenino propterea hujus praecepti intimationem rem pestilentem, muru
sque nominibus Ecclesia noxiam. Huiusmodi sententiam toto nisa pro
13쪽
pugnare studuit quatuor libris de hoc argumento constriptis rerenthe
Linista Dallaeus. Ut recta methodo prava haereticorum dogmata refutentur , quinque hac dimrtatione praestabo . ostendam priori loco Sacramentalem Consessionem lapsis post baptismum divino iure praescribi: deinde se iscretam illam , quae dicitur Auricularis, esse retinendam ex institutione majorum , & quovis Ecclesiae saeculo obtinuisse et tum convenire cum Ecclesiae Patribus Gratianum , S Doctores Scholasticos: ulterius confessionem ad salutem necessariam esse ἰ omnium denique mortalium criminum , quae post diligentem discussionem occurrant memoriae, faciendam esse enumerationem .PRopostrio I. E sacris litteris demonstratur divinum Sacramentalis Consessionis praeceptum . In vetori Testamento plura sunt, quae peccatorum consessionem Commendant, ut quod transgre rem Adam Deus quaesierit Genesi ii. 9. illum adistens ad patrati sceleris accusationem: quod pariter fratricidam Cain eadem ratione interpellaverit, ut narratur ca 'ite quarto : quod insuper patratum crimen accusarint Achan coram Iosue, Saul coram Samuel, & David coram Nathan . Fuerunt etiam complura ad consessionem iaciendam hortamenta ac praecepta, ut Num. V. 6., sive mulier eum feeerint ex omnius pereatis, qua solent bomini-hur accidere , eonfitebuntar pereatumsuum. Levit. xxv r. V. Mupia est r, donee confiteantar iniqaitatersuas . Ps. xxxi. s. Dixi, eos rebor adversum me injustitiam meam Domino; aliaque id genus plurima. Accesserunt diversa pro peccatis sacrificia, quae utique osserri absque Peccatorum confessione non poterant; ac praeceptum impositum tam leprosis , ut Sacerdotibus propriam detegerent sceditatem, quam Sacerdotibus ipsis , ut sedulb inter lepram , ac lepram discernerent. Utvntur sane his, ct consimilibus Iocis ad comprobandam sacramentalis confessionis necessitatem Patrum , atque Theologorum quam plures . EX empla enim Adami ct Caini consessioni saeramentali aptant Tertulliaraus libro a. adversus Marcionem , Ambrosius in libro de Paradiso capite io. & de Cain & Ahel cap.9.Gregorius libro a . Moralium cap. 13. aliique laudati in Disceptationi hus Calvinicis a Francisco Panica rota . Idem de reliquis est asserendum , praesertim de judicio leprosi: in quo sacramentalem consessionem faciendam Sacerdoti agnoscunt Gratianus de Pinnit. dist. 3. cap. Voluisse,is, . Anselmus in caput i . Lucae , R Pe- trus Blesensis initio libri, quem edidit de Consessione . Verum cum institutio confessionis sacramentalis ad nouam pertineat legem , non aliud evincunt haec omnia, nisi eiusdem consessionis plura symbola praecessis se, eamque suisse praeministratam , haud secus, ae in veterum purifi eationibus baptismus , atque in Levitarum initiatione sacer ordo prae
sulsi t; praenuntiatum nempe suisse humilem hunc poenitentium actum, qui
14쪽
LibH Trigesimi quarti Pars altera Cap. I. s
qui futurus erat sacramenti vi sua iustificantis materis . Atque eam ob rem , quae ex veteri Testamento possent depromi , sat milia: erit in iis gitasse . Igitur propositio ex novo Testamento invictissime demonstratur. Enimvero ex capite xvii I. MatthRi, ct xx. Ioannis constat sacerdotem a Domino constitutum fuisse in foro Poenitentiae iudicem , eique collatam potestatem ligandi ac sblvendi, retinendi ac remῆttendi peccatarsquidem de potestate hac universa Ecclesia Majorum suorum documeniatis sermata semper interpretata est verba illa, maeeunque alligaveritis Iuper terram, M. necnon alia, inorum remiseritis petasta, . At ad hanc potestatem rite exercendam necessaria est sacramentalis conia sessio , quam haeretici primum , ut ludibrio illam exponerent . deinde vero etiam catholicorum nonnulli e rurieularem dixere . Hujus igitur consessionis necestitas apertissima novi Testamenti auctoritate fulcitur. Najorem vero, ut inquiunt, demonstravi secundo praeredentis dissertationis capite productis Patrum testimoniis, & vindicata sacrosan mTridentini Concilii doctrina. Ab his proinde repetendis abstineo. Minor facili ratione suadetur; nam ut judex, non praecipiti ct imprudenti, sed justo, rectissimoque judicio proserat sententiam , opus est, ut distincte causam perspectam habeat: quod animadvertentes Tridentini tres sess. x i v. cap. s. Constat enim L inquiuntJDeerdores judiciuis hostineognita causa exercere non potuisse, neque aquitatem quidem illos ira
poenis injungendii fer 'are potuisse, si in genere duntaxas, d ' non potius inspecie, oesigillatimsua ipsi pereata declarabsent. Praeclare etiam Al- cuinus prareritata Epitata Lxx i. -δελ-Deerdotalis potestas,si vis- eula non eonsiderat. ligati Z Cessabunt opera medici, si vulnera non ofrendunt ag i. Si vulnera eorporis earnalis mediet manus evectant,
quanto magis vulnera animae spiritalis medita solatia deposeunt Exprenni id in Paschali opere libro iv. C.Sedulius, ubi de muliere peccatrice, Magna es medietua fateri Quod Meet absondi, quoniam sua vulnera natris regit, ct piaram trepidat nudare medesti.
1uem Calvinus argumenti hujus vim sentiens non alia arte illam nititur' oeclinare, nisi negando sacerdotes fuisse a Domino constitutos reconciliationis ministros & scelerum iudices : Nam quod utendunt fait illo
posse fieri judicium nisi ea a eremit εν pro sto es solutio, temere hoe sibi arrogare qui sunt a seipsis judices
creat/. Cum ergo sacerdotes sint revera Iudices a Domino delegati, nequeunt, haeresiarcha fatente, rectum iudicium non perspecta, nec agnita causa proferre. Accedunt quae leguntur Act. xi κ. i 8. Multi eredentium veniebanι eootentes, ct annuneiantes actusfuos . Estius , tametsi dist. xv I i. s.
antri t ho loco non valde premi adver)rios, propterea quod a ple Dipitiam by Corale
15쪽
risque in aIIum sensem accipiatur , censet tamen magna probabilitate inde eolligi faciendam sacerdoti consessionem . Arhitror ego non esse infirmam istiusmodi probationem . Participium enim Graecum Qv .a-ππευκοτω, credentium, cum sit praeteriti temporis , innuit consessionem baptizatorum . Ea quoque verba, annuneiantes actus suos, indicane singulorum peccatorum enumerationem : quare I ut herus , ac Brentius, ne hinc cogerentur sacramentalem confessionem admittere , fus interpretati itat miraesti . Sed inepta est hujusmodi interpretatio: primo quia non recte dixeris mirabilia a Deo patrata τὰ ipsor m re eneratorum opera : deinde quia fideles ad contationeni illam adam dicuntur ingenti timore , ineuta a daemone in improbos exorcinas in silente: rursus quia Syri Iegunt eo loci, 'l'yr Uo , muschthahin sachelaut heu n, annuneiabana delicto sua, vel, ut in Bibliis altonianis tom. v. pag. s94. obsessas suas , eonfitebanturque q*ο δε- , eerant: insuper quia confessionem peceatorum istic intellexerunt Chrysostomus , Oecumenius , aliique interpretes r praeterea quia S.Basilius in Regulis brevioribus num. a 88. producto ex Apostolicis actibus exemplo inseri neeessarium esse apud illos exomoueois peceatorum socere, quibus credita sunt divina m steria, ἀνου ι πεισι ιιών- τπ δε- ἰα ὰπ ιαμώων - θῶ quino ἰ Θα Ψά denique, quia Calvinus ipse, κemnitius, atque Centuriatores fatentur agi hoc in loco de con sestione peccatorum, at generali tantum , qua Ephesii agnoscebant ac tiones suas ad normam verbi Dei non congruere . Ceterum S haec pinstrema haereticorum evasio Iudicra est , S com mcntitia , quandoquidem Syriacum vocabulum , a Muci, Rhaba derivatum, distinctam enumera tionem significat: Si Graecus non tantum ibidem habet , quod est, palam denuneiora , verum etiam ἐπιλαγῶ, scilicet, confiteri et ex quorum Verborum distinctione colligunt Stapletonius, Bellarminus saliique viri doctissimi, non tantum Ephesios publice traditis libris superstitionem ejurasse, verum & edidisse sngulorum criminum exomo sensim, seu consessionem. Ex quibus fas est ad hunc plane modum ra tiocinari . Sacram talis confessio est singulorum lethalium peccatorum enumeratio facta apud Antistites divinorum mysteriorum dispensatores. Hanc peccatorum enumerationem commendant Acta Apostolica . Igitur Acta Apostolica commemorant, commendantque confustionem ita
Illustris est etiam loeus ille Iacobi v. i6. Confitemini alterutrum peccata vestra: quem locum de confessione saeramentali acceperuut Auctor librorum de Visitatione infirmorum in Appendice tomirum Augustini lib. a. cap. 4. Alauinus citata Epist. i. Venerabilis da in Commentario ejusdem Epistolae, Hugo Victorinus libro a. de Sa
Cram, parte I 4. cap. I. necnon in dialogo de Poenitentia Simeon Thessalonicensium Archiepiscopus . Ita autem interpretamur adverbiudi
16쪽
Libri ΤrIgesimi quarti Pars altera Cap. I. a I
Illud , alterutrum , quasi sit, ut Aleuini utar verbis , Homo hom ni. retis judiei, aegrotas medico . Animadvertit Simeon Thessalonicensi, valere illud plurimum ad verecundiam superandam, siquidem cunia omnes infirmi simus, vibicesque, ac livores peccatorum gellantes , invicem humiliari. S ab invicem sanari debemus . Adeas Morinum . in Appendice ad libros de Poenit. pag. I 3I. Plana est ergo hujus loci intelligentia , quam tradit Calmet, ct cum illo nobilissimi alii interpretes, ad obtinendam veniam S absolutionem a Christi ministris , aperienda esse peccata , sive coram Ecclesia , si publica sint: sive secreto . si occulta. Atque haec interpretatio plurimum Iacohi scopo cohaeret, cum ibidem sermo sit de infirmo laborante, ct a presbyteris iIli administrantibus Sacramentum extrenaae unctionis veniam petente . Aptissime igitur duo haec loca accipiuntur de Sacramentali consessione; quamvis primus magis expressus sit, decretorius , atque invictissimus . Levia sunt, quae adversus positionem istam opponunt haeretici. Primo enim negant potestatem clavium Ecclesiae ministris tactam aliud
esse praeter munus declarandi quod apud Deum peccata dimissa sint;quar est remissio certa , cum nuntii Evangelii possint credentibus justitiam per ciristifidem polliceri, ct e contra ab lutio a Catholicis propugnata imaginaria sit, & peccatores anxios , animoque suspensos relinquat. Aiunt deinde, utut haec potestas concedatur , nulli competere,
nisi qui prius donati fuerint Ducto; ideoque frustra eam iactare
sacerdotes nostros eodem Spiritu destitutos. Addunt praeterea solum Deum peccata dimittere, quemadmodum Isaias cap. I. S Marcus Evangelista cap. a. testantur. Illud etiam opponunt, potestatem clavium eXerceri etiam in baptismate , de quo nonnulli Patrum explicarunt ea verba, 'eipite Spiritum fanssuis , quorum remiseritis, o c.nec tamen haptisnati praemittendam esse cons silonem sacramentalem. Ita ,
inquiunt, . haud recte statuitur hujus confessionis necessitas ex quo E clesiae ministris datum sit solvere , aut ligare quae patrantur a baptizatis . Accedunt quae Alctrini tempore objiciebant quidam laici nolentes malefacta sua prodere sacerdotibus, commendari sei licet in sacris litteris consessionem seli Deo, non hominibus fadiam: ait namque Regius I ales psalmo xxx t. s. Dixi, eonfitebor advers ιει me iussistam mea Uomtuo, & ps xc i. i. donum est confreri Domiπο . Obviam hare: omnia selutionem habent ex dicendis paullo infra cap. 7. de potestate elavium. Negatur interim hae potestate selam declarationem importari, siquidem sacerdotes non annuntiandi tantum , ted & ligandi, ac solven i donati sunt munere , eodetrique utentes non dicunt, Declaro te solatum esse a peeeatis, sed , Te absolvo : atque hoc magis conscientiam nostram exhilarat, quam iaciat inanis haereticorum fiducia . Quod addunt de sacerdotibus non habentibus Sy
r ἔ- Ductam, si quid evinceret, nil probaret aliud , nisi improbo. B a ia
17쪽
risque in alium sensum accipiatur, censet tamen magna probabilitate inde colligi saciendam sacerdoti consessionem. Arbitror ego non esse infirmam istiusmodi probationem . Participium enim Graecum σππευκότω, credentium, cum sit praeteriti temporis, innuit consessionem baptizatorum . Ea quoque verba, annunctanter actus suos, indican singulorum peccatorum enumerationem e quare I utherus , ac Brentius, ne hinc cogerentur sacramentalem confessionem admittere , alius interpretati sunt miscesti . Sed inepta est hujusmodi interpretatio: primo quia non recte dixeris mirabilia a Deo patrata τας-0sor m re eueratorum opera: deinde quia fideles ad confessionen, illam adacti dicuntur ingenti timore , ineus a daemone in improbos exorcinas insiliente: rursus quia Syri Iegunt eo loci, Pria' ad 'N o, muschthali in sachelautheun, annuneiabant delicto suo, vel , ut in Bibliis altonianis tom. v. pag. s94. ogenos suas , eonfitebanturque qμο δε-
, eerant: insuper quia confessionem peccatorum istic intellexerunt Chrysostomus, Oecumenius, aliique interpretes t praeterea quia S.Basilius in Regulis brevioribus num. a 88. producto ex Apostolicis actibus ex emplo infert neesar;- esse apud tuos exomoloesim pereatorum focere, quibus eredita sunt divina mysteria, ἀ- ω ἀν σεπισωι-- - - νεμω -τῶ disi via αμα etsi rea: denique, quia Calvinus ipse, κemnitius, atque Centuriatores fatentur agi hoc in Ioco de con lassione peccatorum, at generali tantum, qua Ephesii agnoscebant ac tiones suas ad normam verbi Dei non congruere. Ceterum S homi Q frema haereticorum evasio ludicra est, & commentiti quandoquidem Syriacum vocabulum , a Murci, sebaha deri tum , distinctam ORumor tionem significati & Grateus non tantum ibidem habet , quod est, palam de uelare , verum etiam scilicet, comter/οῦ ex quorum verborum distinctione colligunt Stapletonius, ν aliique viri doctissimi, non tantum Ephesios publice traditiS libris iu- pcrstitionem eiurasse, verum & edidisse singulorum criminum exomo lagesim, seu confessionem. Ex quihus fas est ad hunc plane modum ra tiocinari . Sacram talis confessio est singulorum Iethalium eccatorum enumeratio facta apud Antistites divinorum mysteriorum disimnlatores.
Hanc peccatorum enumerationem commendant Acta Ap uolica . Igi tur Acta Apostolica commemorant, commendantque confessionem ia
Illustris est etiam loetis ille Iacobi v. 16. Confitemini alter Imm
peccata vestra: quem locum de consessione saeramentali acceperunAuctor librorum de Visitatione infirmorum in Appendice tomi' Ypς rum Augustini lib. a. cap. 4. Alcvinus citata Epist. i. Venerabili si da in Commentario ejusdem Epistolae, Hugo Victorinus libro a. Cram. parte I . cap. I. necnon in dialogo , Poenitentia Simeon Thel
salonicensium Archiepiscopus. Ita autem interpretantur inverbiuV
18쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. I.
IIIllud, alterutrum, quasi sit, ut Aleumi utar verbis stetis iudiei, aprotas medico. Animadvertit Simeon Thessalonicensis tere illud plurimum ad verecundiam superandam, siquidem cum omnes infirmi simus , vibicesque, ac livores peccatorum gellantes .ire vieem humiliari. & ab invicem sanari debemus . Adeas Moriniim in Annendice ad libros de Poenit. pag. I 33. Plana est ergo huius loci m-tellistentia, quam tradit Calmet, ct cum illo nobilissimi alii interpretes ad obtinendam veniam S absolutionem a Christi ministris, aperienda esse peccata , sive coram Ecclesia , si publica sint: sive secreto . si occulta . Atque h. aec interpretatio plurimum Iacobi scopo cohaeret, cum ibidem sermo sit de infirmo laborante, & a presbyteris illi ad nistrantibus Sacramentum extrenaae unctionis veniam petente . Aptissime
igitur duo haec loca accipiuntur de Sacramentali consessione; quamvis primus magis expressus sit, decretorius , atque invictissimus. Levia sunt, quae adversus positionem illam opponunt haeretici. Primo enim negant potestatem clavium Ecclesae ministris factam aliud
esse praeter munus declarandi quod apud Deum peccata dimissa sint; quae est remissio certa , cum nuntii Evangelii possint credentibus justitiam per cirisisdem polliceri, & e contra absolutio a Catholicis propugnata imaginaria sit, & peccatores anxios , animoque suspensos relinquat. Ajunt deinde, utut haec potestas concedatur , nulli comi erere,
nisi qui prius donati Spiritu Iancto; ideoque frustra eam iactare
sacerdotes nostros eodem Spiritu destitutos. Addunt praeterea solunta. Deum peccata dimittere, quemadmodum Isaias cap. 3. S Marcus Evangelista cap. 2. testantur . Illud etiam opponunt, potestatem clavium exerceri etiam in haptismate , de quo nonnulli Patrum explicarunt ea verba , Oseeipite Spiritum sanctuin , quorum remiseritis, ore.nec tamen hapti sinati praemittendam esse cons sionem sacramentalem. Ita,
inquiunt, haud recte statuitur hujus consessionis necessitas ex quo E clesiae ministris datum sit BIvere , aut ligare quae patrantur a baptiza tis . Accedunt quae Alcuini tempore objiciebant quidam laici nolentes malefacta sua prodere sacerdotibus, commendari scilicet in sacris litteris consessionem soli Deo, non hominibus iactatn: ait namque Regius Vates psalmo xxxi. s. Dixi, eonfitebor adversim me injustiιiais mea Domino, & ps xe i. r. Bonum est confiteri Domino . Obviam haec omnia Qtutionem habent ex dicendis paullo infra eap. 7. de potestate elavium. Negatur interim hac potestate Glam declarationem importari, siquidem sacerdotes non annuntiandi tantum , sed & ligandi, ae Alvendi donati sunt munere , eoderitque utentes non dicunt, Declaro te solutum e se a peceatis, sed , Te absimo : atque hoc magis conscientiam nostram exhilarat, quam iaciat inanis haere. ticorum fiducia . Quod addunt de sacerdotibus non habentibus Spiarisxm sanctam, si quid evinceret, nil probaret aliud , nisi improbos
19쪽
in peceato mortali existentes non posse quemquam abGIvere , quod
fuit Dona tristarum, aliorumque deliramentum, refutatum cap. xιν.
libri tricesimi. Uerum neque hic error inde eruitur, sine Spiritus nomine intelligatur, non gratia sanctificans, sed potestas et sive dicatur Spiritum sanctum etiam per sce'estias ministros aliis communicari : sive distinguantur ea quae Christus contulit discipulis . ut possent sacramenta conficere, ab iis, qtiae si nul comuIate imperti Wit, ut illa non tantum valide, sed etiam sancte administrarent . inar cuin auctoritate S ratione comprobaverim quartodecimo capite nul er citato, addam hoc tantummodo, haereticos ip s sua niet argumentatione are selli, quandoquidem nuntiis Evangelicis inesse credunt confictam a se clavium potestatem, seu Spiritu sancto sint exornati, seu scelerosi &improbi, seu etiam mysteriorum divinorum suhsannatores . Inter haptismum autem, ac Poenitentiam discrimen est maximum: nam in baptismo homo regeneratur Christo, renaseitur, adoptatur Ecclesiae ἔideoque nudum sicramenti ministerium exercent ii, qui baptizant. At in Poenitentia absolvunt, peccatorum causas diiudicant, opera satisfactionis imponunt; neque nudum exercent ministerium , sed cum ministerio judicium, & cum judicio aegrotantium animorum sanationem ς quae duo apte nequeunt fieri, nisi aperiantur occulta crimina , S putrida vulnera detegantur. Scripturae denique commendant
consessionem Deo faciendam , sed non improbant illam , quae fit hominibus . Ipse David , cujus sunt producta superius verba , ct ei se
arguebat coram Domino, testem consessionis suae volare' mimere,o- Phetam et ac Salomon Proverbiorum xxvr ir. II. aiebat, Raesbμοπ-
di celera sua, non diruetur; qui autem eo fessus fuerit, or reliqueris
ea, misericordiam eonsequetur . Certe Deo, qui omnia strutatur , scelera nequeunt abscondi ς & ideo, ne hominibus abscondantur, hortatur Salomon . Fit praeterea consessu3 coram Domino, quae fit coram ministris ah eo constitutis, eodemque psalmo 3 r. ait sanctus David, Quoniam laeui, invetersierunt ossa mea, scilicet, ut Augustinus exponit Enarrat. t. num. 3. Raeuiam non protuli ore eonfessionem . Pro verbo quoque illo Confitebor, Hieronymus , Augustinus , Cassianus , ct Psalterium Romanum habent, Pronuntiabo , quo ostendit cutinquit Enarratione aItera num. is. Sanctus Pater quia noudum ore pronuntiaverat . Posset itaque ex hoc etiam loco erui exterior peccatorum confessio hominibus facienda . At Psalmus nonagesimus primus proponit, quam diximus etiam in peccatorum
consessione inveniri, quatenus gloriam dat Deo quisquis sibi iniquitatem, & ipsi Deo gratiam & hcnignitatem adtribuit. Nullum ergo hine insertur consessioni sacramentali praejudicium t quamquam , ut
monui , nos hujus necessitatem ostendimus ex novo, non ex veteri
Testa mento. Profecto ex quo Deus solus auctoritate suprema, sibique
20쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. I. 13
que propria dimittat peccata , inepte insertur ea non dimittere sacerdotum ministerio atque ossicio; quemadmodum ex quo lus mirabiulia operetur, concludi nequit nunquam per subiectam sibi creaturam mirabilia patrare . Sed de hoc argumento dimim satis in superiori
hujus libri dissertatione cap. a. Adeas ergo tomum VI l. pag. 48ῖ. PRO sirio II. Eadem sacramentalis consessionis necessitas ex Majorum traditione, S ex vetustissimo Ecclesiae usu habet robur ac fir
Et quidem traditionem istam primo demonstrare nitar ex Roma nis Pontificibus , ut appareat palmare mendacium haereticorum , autumantium ante Innocentium III. nullum Romanorum Antistitum sacramentalem consessionem inculcasse, sed hane esse ejusdem Innocentii inventum : deinde verb ne illuc se vertant, ut damnent Rom-nae Ecclesiae statuta, proseram Conciliorum definitiones; atque ne
his etiam inurant notam erroris, testimonia alleiam Patrum illustriorum. Quod ergo spectat ad Romanos Pontifices; ut missiam faciam Clementem , qui summum Pontificatum adeptus est anno Christiani nominis 68. praetereamque secundam ejus ad Corinthios epistOlam , in qua pag. I 6. edit. Cotelarii lapsis indicitur peccatorum consessio , necnon inscriptas illi Constitutiones Apostolicas consessionen ipsam praescribentes lib. 7. cap. I . pag. 36 . ut , inquam , haec praetermittam, apparet ex Ecclesiastica Eusebii Historia lib. 6. cap. 34. pag. edit. Valesii 23 2. sanetum Fabianum . qui tertio saeculo Ecclesiam rexit, Phidippo Caesari ad Ecclesiae conventum accedenti in postrema Paschae vigilia cverus ne Christianus, an religionis simulator suerit
Philippus, nil moror non permisisse sacrorum aditum, priusquam Uesmnemseelerum fecisset, iisque qui humanitas lapsi fuerant, eris paenitentium ordine sabant, sese adjunxisset: quod libro v. cap. 2s. Pag. 374. narrans Nicephorus observat Philippum aggregatum fuisse loco, & ordini eorum poenitentium , qui juxta disciplinam Ecclesii praemissa scelerum suorum confessisue explorabantur. Ut lit haec illustris Baronius ad annum 246. num. s. Innocentii primi epistola ad D centium anno AI 6. constripta num. . haec habet: De paenitentibus vero , quisve ex gravioribus eommissir, sive ex levioribus paenitentiam gerunt, si nulla interveniat aegritudo , quinta feria ante Poebo eis remittendum Romana Getesiae eon etudo demosserat. Ceterum de poπ-dere aestimodo deliciarum, Iacerdotis es iudieare , ut attendat asconfessionem paenitentis, or ad fletus atqua lacomas eorrigentis , ac tune debere dimitti, cum viderit eo eruam satisfatiloaem. Quo ima loco , etsi fiat sermo de lemni peccatorum reconciliatione in majori hebdomada facienda, constat nihilominus consessionem huic reconcia
Ilationi fuisse praemisiam , injunctamque iudiciaria sacerdotis auctor tate congruam satisfatilouem. Ex iis insuper, quae subjiciuntur, ei