장음표시 사용
31쪽
quod Anglistino illud tribuerint Gratianus , Magister, Thomas Aquianas , ac pugnaciter etiam adi orsus Trithemium Navarrus . Ex quarto hujus libri capite depromtum est cap. Quem paenitet, de poenit. dist. t. num. 6. in quo aperte perscribitiir confessio acerdotibus facienda. Aia feritur quoque num. 26. confessio secreta, s peccatum occultum sit, allata comparatione puellae nondum extra domum elatae, quam dominus revocavit ad vitam, adstantibus tantum cum domesticis Ioanne Se
Jacobo, in quibus designatos ait Ecclesiae ministros. In secundo pariter libro de Visit. infirmorum cap. 4. S 7. traduntur plura, qux non possunt tergiveisitione aliqua eIudi. Ceterum haec duo opuscula eo tantum consilio laudavi, ut eum iam ab omnibus probata suerint, ac sub tanto nomine celebrata; hinc ernas dogma, in quo versamur, filisse ante novitias haereses dilucide traditum, atque a catholicis omnibus absque ulla haesit attolle receptum. Supersedeo a congerendis aliorum testimoniis, quod haec susticere videantur ad traditissem firmandam, ac depromta sint ex viris adeo sanctitate & doctrina conspicuis, ut ne que haeretici audeant illos tanquam reos violatae fidei traducere . Ad haec in exscrihendis sere omnibus insedarunt controversiarum stript res , necnon juniores Scholastici, Iuen in quaest. quinta de Poenit. cap. . Boucat dissert. 4. art. a. mitasse quaest. rv. art. I. Mitto Dionysium do S. Martha , Natalem Alexandrum , Iacobum Boileau , auctoresque alios de hac Polemicae Theologiae parte optime meritos . Iam vero . ut quae ex patribus delibavi, compendio & scholastica methodo proponantur, tradiderunt illi sacramentalis confessionis faciendae presbyteris conmetudinem atque necessitatem, si consignarunt
Iitteris exomologesim fieri solitam ad genua corum , quibus divinorum mysteriorum credita est dispensatio , prout egerunt corruptae a praestigiatoribus mulieres, virique putrescentis conscientiae; si frequentissime docuerunt, facerdotibus tantum datas Ecclesiae claves , dijudieare eos inter lepram ac lepram , frustra aliunde exspeEtari solutionem ac remissionem, & Euangelium frustrare quisquis ipsis occultat scelera quae in corde latent, atque seli Deo nota sunt: si demum vehementer steteroses ad consessionem , & ad inditam erubescentiam vincendam hortati fuerunt, quoniam peccata reticentes decipiuntur ac supplan. tantur a daemone, inficiuntur sanie pestilenti, & exitioso apostemate , atque, ni indito pudori obsistant, longe majori, maximoque ruboro fui tundi debebunt, cum venerit supremus iudex , pereant tandem ne cessum est, si sorte iamiam morituri ardenti consessionis voto, aut se Cerdotis copia destituantur. Atqui maxinu Ecclesiae Patres , ut constat siperiora legentibus, haec mandarunt Litteris, haec apertissime do Querunt, ad haec impense, ac vehementissime hortati sunt. Er sum mi Ecelesiae Patres sacramentalem confessionem, & huius necessitatem tradiderunt, docueruat, co Madaver t.
32쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. I. as
Ut iii modb eonfirmetur usu vetustissimo Ecclesiae, iure stetimus ab haereticis , a quo tempore confessionis praxis , ct hujus dogmatis persuasio invaluerit. Reponere in praesentia nequeunt , id primum erupissi Innocentio III. Pontifice, siquidem produximus longe vetustiora
monumenta ἔ atque praelaudatus Innocentius non praescripsit aliquid novi, sed perantiqui praecepti, de quo mortalium nemo ambigebat , nullo penitus reclamante, indixit Observationem . Ouis autem Episcoporum ad intimationem mandati, quod adversarii nostri graυissimum putant, ct carnificinam Conscientiae audent appellare, quis, inquam, obmutuisset Ergo Innocentius conius sonis istiusmodi non est alictor. Utar vero eadem ratiocinatione, si institutorem alium post tempora Apostolorum obtrudant; cumque nullum invenerint, quocumque tandem se vertant, cX Regalis alibi ex Tertulliano, & ex Augustino statutis ad investigandas veterum traditiones, inseram hanc nos a Patribus accepisse, Patres ab Apostolis, Apostolos a Christi, Domino. Neque vero allirmabunt vigere quidem traditionis hujus persuasionem aliquam , sed sese continere intra limites Roxanae Eeclusae; principio enim ex inviolata hujus Ecclesiae fide nunquam haeresibus corrupta , ex continua Pastorum successione a beato Petro ad haec usque tempora , atque ex Spiritus sancti illustratione , promissoque divino, apparet maior hujus quam aliarum Eccysiarum in servandis
Apostolicis divinisque institutis fidelitas ac diligentia. Vide libri vicesimi
tertii caput quintum . Praeterea etiam Ecclesia orientalis est ejusdem in illi uti custos ac testis, prout colligitur ex libro Simeonis Thessalonicensis de Sacramentis, ex Centi ira Gabrielis Philadelphiensium antistitis, necnon ex posterioribus synodis adversus apollatam Cyrillum Lucarim, non semel a me in hoc de Sacramentis opere laudatis . Ser Vantur etianum apud Graecos Poenitentiate Ioannis secundi Praesulis Conil intinopolita iii, quem floruisse serunt circa aetatem Gregorii Magni , Nomo a in editus a Joanne Nesteuta , pluresque Eucliologiarum Codices, sacramentalis consessionis sormam ritumque tradenteS .' Nec appello duntaxat in huius rei testimonium aut Areudium de Poenita cap. a. pag. 3 s. aut Altatium de Consensione Ecclesiarum libro I.
cap. 9. nul n. l. aut Ioannem Morinum lib. ιν. cap. 18. pag. 2II. sed unumquemque, cui subeat animus peragrandi ,raecorum oras, adeun
di templa , clerum , viros , feminas consulendi. Nil obstat quod per-
raro confiteantur in Graecia sacerdotes, quoniam id agentes ne arcean tur a sacris juxta canones Basilianos, confirmant hac ipsa perversitate, non evertunt majorum suoru in inlli tutionem ac disciplinam . De hac Proptarea pravitate in Florentina synodo Eugenius IV. Latinique Patres cum Graecis expostularunt. Ipsbs Graecoriana presbyteros aliquando conicisione purgari, sedere autem quotidie excipientes exo-8 Osigesim tisicorum , atque ex his nullum ad sacram θsaxiis inconses
33쪽
sum accedere , exploratissimum est, firmatumque umiser rum conissensia. Latina itaque Ecclesia retinens , ac praecipiens consessionem sacramentalem, tum propria auctoritate munitur, tum Eeclesiae Orientalis institutione , &consensi. Quod praeter Gra cos aliae quoque nationes confiteantur sacerdotibus peccata sua, facillimum est demonstrare. Armenii quippe , tametsi pluribus implicui erroribus, quos damnat canone 32. 33, sis. Ss9. Trullana synodus, nulli hi violationis huius dogmatis insimulantur ἰ de quo tamen dogmate tam diserte pertractavit Concilium imsiam Trullanum canone superius recitato , secundo scilicet, ac centeis sino . Copti, atque Aethiopes ad aures sacerdotum confiteri peccata
ex eorum testimoniis ita certum scribit Bernatus, ut nihil possis esse exploratius; quamquam ob confessariorum improbitatem & ignorantiam dicatur consessionem abrogasse Ioannes Abun algedus in Chroni- eo Orientali ad annum i ι 89. qua de causa partim reprehenditur, partim νero excusatur ab Hassatio in Capitulis Ecclesiae Copticae cap. st. Falsum est quoque Coptos ob rigorem disciplinae non frequentare hoc sacramentum , prout scribit in Historia Eccles. Alex. parte cap. 9. VanSlebius, quem redarguit, confutatque vir doctus, I. B. Sollerius . Etsi enim perrard confiteantur viri negociis distenti, quos appellant Mechebaeos; frequentissimὸ tamen id agunt ceteri, sexusque semineus maximδ. Sed perlege Sollerti lucubrationes praemissastomov. AR. SS. mensis Iunii, paginam saltim i 4s. Addenda Sollerio cele-hris fidei consessio, quam sedente Pio IV. Romae edidit Babyloniorum Patriarcha Hebedjesu , doctrinae Apostolicae concordissima ἔ de qua Thuanus lib. xv I. Historiarum , Genebrardus ad annum is66. c Pius tamen e vivis excessit 'ostremo mense praeteriti anni,) apud Morinum Praefatione in Ordinationes Syrorum Nestorianorum pag. 436. Possem mutuari, si opus esset, probationes alias ex ipsorum haereticorum sems; nam praeter Waldenses, atque Husisitas, a quibus minime denegatam sacramentaIem consessionem demonstrat illustris Bonsuetios in Historia variationum lib. XI. num. Iro. & I6s. approbarunt aliquando Lutherani parvum Lutheri Catechismum, in quo praescribitur conscssio peccatorum omnium, qaα menti octurrunt; fuitque eadem sententia complurium apostatarum Anglorum , uti Iacobus Bossuetius ostondit Iibro tri. uum. 46.& libro Ul . num. 37. eiusdem operis. Quapropter confestionis necessitatem , ct usum agnoseu ne Ecclesiae omnes, Latinorum, Graecorum , Armeatorum, Aegyptiorum , ct quod dictum volo ad Novantium exprobrationem , ipsorum
Dicam postremb quanti secerint sacramentalem consessionem Monachi, qui Innocentii tertii praecesserunt aetatem. Ae praetermi L. sis, quae supra ex Basilio exscripta sunt, plura de consessionis latentium Diabligod by Gorale
34쪽
Libri Trigesimi quarti Pars altera Cap. I. a T
itium eriminum utilitate , ct de iniquitate eorum , qui eadem in corde premunt, in Collatione a. Cap. I I. pertractat Ioannes Cassianus . Octavo saeculo praecia rἡ de consessione faetenda sacerdotibus scripsit Alcui nus epistolam Ii. allas 26. ad quos dana provinciae Gothorum, male emendavit Canissius, Scotorum Galliae stilicet Narbonensis, qui no- Dbaut eonfessionem sacerdotibus dare , demonstrans peccatori consu-giendum ad confessionis beatissima medicame uta, is qualicunque mortium genere jaceat, idest, sive in corde consenserit, s ue peccaverit externo opere, sive etiam peccati consuetudine lateat: quod cxemplo trium mortuorum, quos dominus suscitavit, filiae archisynagogi in domo, adolescentis extra portam civitatis, & Lagari quatriduani, ita
perspicud, ita distincte explanavit, ut qui Alcvinum ite solis peccatis
publicis interpretantur , aut stupidi omnino sint, aut insigniter frau-ὸulenti. Repurgasse eodem seculo praevia consessione conscientiam accedentes ad sacram Communionem, probat ex libello de Gestis Rertilae Abbatillae Praefat. i. in saeculum tertium Benedictinum num. 8 o. percelebris Ioannes Mabillon, hoc etiam nomine revincens Calvin i Dallaeum , quod lib. i v. de Conses cap. 4. praefracte adseruerit, ne nono quidem saeculo patres a communicaturis postulasse secreti criminis consessionem . At duodecimo seculo egit de consessione oris , ejusque necessitate, & conditionibus , atque de consessariorum dexteri. tate ac prudentia S. Bernardus Abbas Clare vallensis sermone de S. Andrea tona. U. pag. 28s. S in Exhortatione ad Milites templi cap. ia. tom. q. Paδ. IO2. Narrat etiam in vita S. Malachiae cap. 2 s. num. sy. iacon Licinis sacramentalis commendationem miraculum praestantissimum cuJusdam mulieris,ab insanienti surore per Malachiae abselutionem liberatae. Consimile miraculum ab ipsb Barnardo patratum , Sc quidem omnium primum, litteris prodidit Guillelmus Abbas in ejus vita .
cap. X l. num. 43. Floruit eadem Bernardi aetate Petrus Cluniacensis ,
ut constat ex huius Epitaphio pag. 6oa. Cluniacensis Bibliothecae , Trimpore Seruardi Garevallis floruit olim
Zernus patria Petrus venerabilis GDbas: atque is pariter narrat plura miracula comprobantia sacramentalis confessionis necessitatem , atque integritatem, lib. I. de Miraculis R. I. & sequentibus . Vixit eodem saeculo Adam abbas Perseniae, cujus vicesima Epistola ad Antistitem Monasterii de Vernus a , c Augustiniani instituti, iuxta Martentum in priori Volumine novi Thesauri A nec- dolorum pag. 7si. multa continet spectantia ad consessionis praeceptum , conditiones ac sotmam , necnon ad optimi Consessarii munus
implendum. Quae omnia , ut mittam alia quam plurima, etsi cum au-εtoritate praecedentium Patrum non sint comparanda, expressa sunt tamen, apertissima, communem catholicorum sui aevi sensum enu
Cleant , superantque epocham, quam nativitati hujus dogmatis passini
35쪽
novatores assigunt, idest, Lateranense Concilium , ct annum Christianae aerae millesimum ducentesimum quintumdecimum . Assuta itaque a nobis sacramentalis consessionis necessitas , quod demonstrandum erat, confirmatur & roboratur traditione maiorum, atque Vetustissima, perpetua, Si universali consuetudine . Oux adversus hanc positionem objiciuntur, sunt hujusmodi. Principio ante Lateranense Conrilium sub Innocentio III. celebratum , nullum in Eccclesia erat de sacramentali confessione praeceptum. Non igitur praeceptum istud demonstrari potest perwetusta Ecclesiarum consuetudine. Ad haec nequit Ecclesia sibi vindicare iudicium criminum occultorum , prout tustatur Tridentinum Concilium se sis. 24. cap. r. de Besormat. ideoque s exempla sunt aliqua paenitentium, qui olim sese iudicio presbytcrorum subiecerint, non evincunt illa vim traditionis inviolat, ilis, sed liberrimum ae spontaneum cxercitium humilitatis. Praeterea ex Hi loria Eccl. Socratis lib. ν. cap. 10. Sozomeni lib. 7. cap. 16. R Nicephori libro ia. cap. 28. constat Nectarium Constantinopolitanum Episcopum propter quoddam scandalum suhortum occasone mulieris , quae cum Diacono stuprum se cerat . sustulisse presbyterum paenitentiarium , excipiendis fidelium confessionibus praesectum rQuod iane Nectarius vir doctrina & sanctitate percelebris nunquam attentare ausus Risset, si consessionis sacramentalis extitisset praeceptum divinum, inviolabile , atque majorum traditione Corroboratum . Neque enim nodum hunc illi QIvunt, qui a Nectario sablatum dicunt usum publicae confessionis , quae post exortam No Vatianam h resim frequentissime fieri solebat, inhibitumque munus excipiendi manifestam hanc exomologesim singulari illi presbytero ad hanc rem deputato; siquidem refert eo loci Socrates, post abrogationem Nectarii fuisse unicuique permissum , ut pro arbitrio , animique sui conscientia seeederet ad sacramentorum communionem, postea verb reciuso verecundiae pudorisque repagulo erupisse graviora flagitia ἔ atque ita versum in animarum perniciem consilium Nectarii, & Eudaemonis , quem ille in consessione eliminanda hortatorem habuit, temerariam ac praecipitem suasionem . Sane haec accedendi ad sacra mysteria permissio abs que praevia apud iacerdotem expiatione, & sine hujus nutu, perfractumque frenum illud honestatis & verecundiae commemoratum a Socrate , ostendunt conse si ionem quamlibet in regia Constantinopolis urbe , Nectario sedente , in desuetudinem abiisse . Insuper id eruitur ex Ioannis Chrysostomi, qui post Nectarium praesuit eidem Ecclesiae , testimoniis compluribus, paullo infra, ne simul omnia congerantur , discutiendis. Resp. ad primum , ab Innocentio III. tempus annuae consessionis determinatum fuisse . non autem illam tunc institutam ἰ prout supra Observatum est, prout constat ex ipso capite, Omnis utriusquι, R Migod by Corale
36쪽
Libri Trigesimi quarti Pars altera Cap. I. a.
prout declarat Tridentina Synodus sese. xiv. cap. his verbis: M-que enim Aer Laterane e Concilium Gelesia biotuit, ut orsi metis confiteantur, quod iure divino neeessarium ct institutum esse tutellexerat , sed ut praeceptum eonfisonis saltem Iemel is anno ab omnibus 9 gubs, eum ad annos discretionis pervenissent, impleretur. Quod
sequitur , confirmat, non evertit consessionis necessitatem: cum enim
Ecclesia visibilis non iudicet de occultis, aliunde vero collata ei sit plena ligandi mi vendique potestas ; necessum est , ut occulta crimina per sinceram oris confessionem Ecclesiasticis iudicibus patefiant. Ad Nectarii factum , quoniam Calvinus lib. Instit. cap. 4. num. 7. adeo impudenter illud prostri, ut de nostratibus loquens inverecunde scribat , me, his aures Uui isti arrigant. Si lex Dei erat aurieularir Uessio , qui ausus esset Meiarius eam refigere , ae eonvellere Z nec minori procacitatu illud idem produci in t ceteri haereticorum et ad factum , inquam, istud diluendum serio sese Theologi omnes applicu
runt. At principio graviter ea in re Nectarium peccasse, eique nravum consilium dedisse Alexandrinum presbuturum Euda monen , aiunt Thomas Ualdensis tom. z. cap. I t. Melchior Canus de Poenit. p. s.
ad sextum, Eslius dist. i . ν. . ad s. ct alii: quorum opinio confirmari potest ex ipi Socrate, qui in fine ejus lem capitis I9. ait se diuxisse Eudaemoni, a quo factum ipsam acceperat, Consilium tuum, o presister , utrum Gelesia profuerit , an non . Deus viderit. Ceteruma iam ex eosingulis datam esse video . ut deIicta fua invicem amplius non coarguant, Improbant etiam factum illu l. tanquam laxitatis morum, noxiaeque libertatis fomentum, Nicephorus ae Soromenus. Neque enim di ectarius vir erat sanctitate atque eruditione clarissimus , ut dicitur ab haereticis , sed inter laicos ad senectam usque versatus ἔtametsi ob canitiem , morumque suavitatem , auctore Sozomeno,
plebi acceptissimus, eamque ob rem senex inauguratus Episcopus. Commonstrat etiam, quam fuerit consilii inons, haec eadem rei gestarnarratio ς quandoquidem si magno praeditus suisset ingenio, rerumque purendarum eAperimento , vel non diu haesitasset, quid patefacto diaconi stupro ret deliberandum ἰ vel saltim secutus non esset unius Eu- daemonis consitum, ipsi quoque Socrati valde suspectum . Atque haec dicta sint, ut appareat priorem hanc responsionem non esse omnino improbabilem : quamquam scribente Sozomeno. Dre Oinnes Episcopos Ceutos fuisse Nectarii exemplum, quantum quidem ad me attinet, induci nequaquam possum, ut credam a Nectario consessionem sublatam , inducto: que Antistites ceteros in errorem, si fides eidem Sozomeno sit adhibenda. Fximius Annalium auctor Baroni iis ad annum s6. num. 26. ct sequentibus usqtie ad Iet .ac Latinius Uiterhiensis in hujus historia consutatione anno II 87. Romae edita, censint hanc de Nectarii facto narrationem Diuitiroo by Cooste
37쪽
tionem esse inter aniles sabulas numerandam. Ac Baronius, ut a di gniore exordiar, negat praebendum assensium Socrati, cum seipsum. probet Novatianum. Idem quippe SocrateS lib. vi. cap. I9. sugillae
Ioannem Chrysostomum , quod sepenumero pro concione verba illa protulerit, Si militer lapsus paenitentiam exeris, is Deusiam ingredere e quorum verborum causa in Chrysostomum aevit stilum , librumque conscripsit Sisinnius Novatianorum Episcopus. Una cum Socrate delirasse Soromenum inde prohat Scriptor eminentissimus, quod dum ille ait omnes sere Praesules secutos exemplum Nectarii, splendidissime mentiatur ἰ siquidem circa eadem tempora Gregorius Nysienus edidit canones Paenitentiater in Epistola ad Latoium Antistitem Mitilenes, inter collectos a Balsamone; Ν Chrysostomus Nectarii successor meminit apertissimδ presbyteri consessicines excipientis, homilia Io. ac 3 3. in Mattharum , aliisque in locis . Ceterum , si Socrati, ac Soromeno praestetur fides: asserendum est , inquit Baronius , Nectarium a No- Vatianis suisse deceptum ς utebatur quippe familiarissima istorum hominum consuetudine, ac praesertim Agelii Episcopi, & Sisinnii Lectoris, quem ipse Socrates lib. ν. cap. Io. appellat inter Novatianos disertinsimum , praeditumque maximo rerum usu . Atque is est, qui I ostea illius sectae renunciatus Episcopus ausus est magnum Chry stomum i sectari. Narian genus etiam, pastorali selutus munere, adversiis Necta. rium per epistolas expostulavit, quod ille in regia Constantinopolis
urbe Arrianos, aliosque haereticos pareretur . Haec Corum, quae a Baronio prolixius asseruntur , summa est. Longs plura ad Socratem mendacii redarguendum congessit Latinius , quae stilo brevi comprchendam. Vitio primum ei vertit, quod ita narrationem incipiat, Ver idem tempus usum est Delesiae, ut presebditeνi, qai insimulis Helisis ρaenitentia praeerant, tollerentur ; quibus Socrates dolose innuit confessarium ab universa Catholicorum Ecclesia sublatum , cum constet e narrationis progressu in Romana , ceterisque occidentalibus pestitisse , atque, ut nuper diximus ex Baronio , etiam in Orientalibus. Verum hoc Latinii argumentum nullum est, si Graeca lectio attendatur, quae Ecelesiae in prima periodi parte , suppresse nomine, haec habet tantum, M. ἐπὶ νης - ιας πι-εάν-σβυτέρM HI a Mmων, Placuit eos, qui paenitestia praeerant, abotiri presbsteros Deo ram . Carpit deinde Latinius quod ait Socrates, Presbyterum poenitentiarium fuisse institutum occasione schismatis Noa vatiant: cum manifestum sit presbyterum illum existisse ab initis, id
latente Sozomeno lib. vi I. cap. 36. Tertullianus etiam , qui NoVatianum antecessit , eumdem presbyterum haud semel commemorat . Constat insuper ex epistolis Cornelii Papae, Cypriani, & Dionysii Alexandrini , occasione Novatiani schismatis nihil aliud circa legitimam poenitentiam fuisse innovatum , hoe excepto, quod statutum fuit, ne
38쪽
Libri aerigesimi quarti Pars altera Cap. I. 3I
roerii teritia nondum peracta lapsis in persecutione Decii daretur pae; communio, quamvis martyrum, aut conta rum libellis summo vero Commendarentur. Ad haec Novatianum ipsi in nondum ab Ecclesia separatum probasse poenitentium reconciliationem , testantur Cy-vriarius in Epistola ad Antonianum, S in tertia ad sympronianu in Paciarius: cumque nega erit pacem concedendam lapsis post sui ab Eeclesia discessum et falsum est hinc repetendam esse paenitentiariorum institiationem. Praeterea SocrateS ait reiectum presbyterum poenitentiae praesectum aeque a Novatianis, & Homousianis , quorum unanimem dicit in fide consensum ς ideoque Homousianos opponit Catholicis , a quibus Novatiani separabantur; id vero x calumnia est singularis . quia Catholici nunquam abiecerunt eousubstantialitatis fidem ;& ulterius demonstrat, paeniteatiarium , quem resecerunt NoVatiani, perstitisse in Ecclesiis Catholicorum . Cum insuper Novatiani nunquam recuperint, ut paullo post ait Socrates, presbyterum illum paenitentiarium; fieri non potuit, ut hunc rejecerint ob scandalum in Ecclesia Constantinopolitana sub tuin . Praeterea nullus eorum , qui co. temporis floruerunt, meminit rei hujus a Nectario gestae; neilue Gregorius Naaianaenus alia illi crimina objiciens , istud redarguit. Theodosiius quoque imperator ob caedem Thessalonicensium ab Ambrosio publicae poenitentiae addictus, eaque peracta donatus commutilone inter laicos , cum a Nectario invitaretur, ut ad presbyterium accederet, abusus alios Constantinopolitanae Ecclesiae reprehendens , de sublata consessione nullatenus expostulavit. Videtur etiam Socrates vaferrime
se gessisse, dum intrudens Nechari uin, qui nihil prorsus mandavit litteris , atque factum hoc narrans ex Eudaemonis auditu, sabulam tali artificio depinxit, ut de mendacio increpatus haberet, unde facile pol set evadere. Postremo , teste Sozomeno , Presbyter poenitentiarius eligebatur vir gravis, sapieus, ct quod caput est, secreti in primis leuare . Quomodo ergo Diaconi sacrilegium , ct mulieris compressio innotuit cum tanto Ecclesiastici ordinis dedecore, si ad aures sacerdotis auriculari coiisessione pervenerat Z Atque haec ad ficti hujus elevandam fidem
Doctissimi viri, Bellarminus, Petavius , Morinus , aliique censent abrogatam a Nectario aut ccinsessionem publicam , aut me attentiam publicam criminum occultorum . Ac Bellarminus quidem lib. I. de Paenit. cap. x i v. ait occasione Novatianae haeresis institutum presbyterum , qui publicas exciperet confessiones; quoniam Cassiodorus iallist. Tripart. lib. 9. cap. Is ita reddidit verba Soromeni, Propterea visum e i aut quis Ponti Albus, ut velut in theatro, sub testiωοuia Eetlesiastici populi deIHia pandantur: ct ad bane rem presbγterum boπαζονverjutionis, servitutemque secretum statuerunt, erc. quae tame uaverba Nicephorus lib. I a. cap. 28. ita retulit, Grave autem Episcopis,
39쪽
3 a De Theologicis Disciplinis
qui proxime post Gripum fuere, visum est in medio plebe velut is uratro
noxam confiteri, Contendit autem Bellarminus lectionem Cassio dori alteri esse praeserendani , primo quia ea in probarunt Ioannes Hes sellius , Ru ardus Tapperus , aliique viri clarissimi r deinde quia Cas. siodorus non longe floruit ab atate Sozomeni, Nicephorus autem p sterior illo est annis plusquam octingentis : rursus quia Socrates , Sozomeniis , & Niceph in us ipse , dum factum Nectarii reprehendunt, causam illam asserui. t, quod ritu illo ublato non possimus invicem iuxta Apostoli monitum arguere peccata , quod certe requirit, ut idem ritus comprehenderet publicam confessionem . Si autem petas, cur oporteret prcsbyterum poenitentiarium esse secreti tenacissimum, si consessio publica erat , aut poenitentia publica indicebatur; respondet Cardinalis doetissimus, non omnia peccata fuisse evulganda, sed publiea tantum : in ceteris necessariam fuisse presbyteri taciturnitatem atque prudentiam; atque hinc forte polle conciliari diversam Cassiodori &Nicephori narrationem . Iuxta Bellarminum itaque abrogavit Nectarius preshyterum illum piablicae conseisioni, S poenitentiae peragendae praepositum : qua in re etiam Chrysostomus Nectarium est imitatus , dum ait procedendum non esse quasi in theatrum ad manifestand wecata , neque dicenda conservis , qui nos redarguant , ut exigebat severior disciplina, a praedecetare suo climinata. Ad hunc plane modum
Dionysius autem Petavius in Animadversionibus ad Epiph .haer. s9.
in hoc a tui lar mino dissentit, quod negat praeserendam esse lectionem Cassi odori, in qua certum est vocem aliquam librariorum vitio excudisse , ac restituendum esse, Propterea visum est molestum a Wtiquis Patribus, cte. ad eum modum, quo legitur apud Nicephorum ς cum lectio opposita ah horreat a Graecis Sozomeni codicibus, ejusque versoniabus accuratioribus, Christophorini, Valesi', Savilii . in re omnino
viro doctissimo assentior. Deinde negat Petauius mulierem a diacon compressam pro concione peccatum hoc edixisse, aut illitis manifestationem reserendam esse ad confessionem sacramentatum . Nam apud Socratem , inquit, legitur , ἡ σ-ἀλλο πτασμα ἰ τῆς καππορει s, quod vertit interpres , Mulier longius in confitenuo 'rogressa, alterius
eulpae seipsam insimulat : non recte quidem , cum ad conses,sionem non pertineat, nec publicam , nec privatam , ac tantum si gnificet, mulierem illam, eum longius prorederet in obeunda poeni- tentia, patra se interim aliud facinus , quod coram poenitentiario deposuit: S quo a sacerdote, ab antistite. paucisque aliis comperto, diaconus depositus est , ac fama paullatim percre hescente, flagitium ad populi notitiam pervcnit. Ita factum , ut Nectarius poenitentiario amoto supprimeret publicam poenitentiam. luctu, lacrymis , stationibus, crebrisque precibus peragendam . Quod probat vir doctus
40쪽
Libri Trigesimi quarti Pars altera Cap. I. 33
ere quo Soromeniis scribat stupratam a diacono mulierem , dum haris jus rei eausa in Delesia moraretur: ex quo idem Sozomenus asseranici abrogatum Constantinopoli, quod in Occidente ac potissimum Ronioe perseverabat , idque subinde explicans narret poenitentium staistioncs , exclusionem a communione sacrorum , pronam in terra cum
gemitu substrationem , occursum collacrymantis Episcopi, ct commiserationem totius populi, ritum scilicet publicae poenitentiae; ex quo denique statutum sit a Nectario , ut quilibet suapte conscientia fretus my steria sacra capesseret, nimirum, ne cogeretur ad publicam illam criminum expiationem, quam ad unguem Ecclesia prisca ante communionem pacemque servabat. Hujus inodi est ergo praestantissimi viri
sentcntia, ceteris, ni fallor, probabilior. Morinus, ut hujus etiam ratio habeatur , lib. 2. de Poenit. cap.9. contendit poenitentiari uin exhortatum fuisse mulierem, ut juxta Ecclesiae morem certa peccata publica palam enuntiaret; at mulierem imprudenter consessam quoque scelus cum diacono perpetratum , quod coram multitudine enuntiandum nequaquam erat. Putat propterea in verbis Socratis latine reddendis, contra quam sentiat Petavius, interpretem recto suppletae quod desideratur in Graeco , dum reddidit, P Iulier .ero longius se viresa eonfitendo etiam aliud suum peeeatum ac- elavit, eo quia ni ulter simul edixerit quae vulgari poterant, & quod
consultius erat tacere. Hinc Morinus infert abrogatam a Nectario p Nicam tantum consessionem et quod praeterea demonstrat, quia ex confessione privata nullum poterat oriri scandalum, S quia hactenus si creta confessio apud Graecos , omnesque Orientales permanet inviolata . Ceterum Morinus non negat abrogatam fuisse a Nectario etiam
publicam poenitentiam , quidquid pag. I76. Venet. edit. scribat Tou nelius; sed quintum laudati capitis ix. paragraphum verbis istis absolvit: Duo ergo superesse possunt, qua Neritarius abrogaverit, coase fessis certorum peccatorum publica, dr publica pereatorum secretorum P rnitentia : utrumqae revera sustulis Nectarius. sed prioris tantum montisnem Detunt bisories, quod scandalo ocea*πem dederat. Henricus tandem I alinus in suis ad Socratem Adnotat. duplicem distinguit confessionem mulieris, unam, qua ad aures poenitentiarii exposuit peccata singula, ad quorum expiationem jussa est orationibus, fletibus, j juniisque vacare: alteram, qua revelavit illatum sibi a diacono stuprum . quod peperit plebis commotionem , ct Eccle sae infamiam S dedecus. Utramque confessotiem privatam suish pu tat I alesius, quod Socrates, Sozomenus, ac Nicephorus factam scribant taram presbiero, ad hoc constituto, ne scelera coram omnibus,st quasi in theatro vulgarentur, ideoque mulierem consessam suisse fidelium multitudine non adstante . Ex secunda tamen confessione idcirco subortum scandalum censet Valesius, quod presbuter naeniten