장음표시 사용
41쪽
tiarius accersito diacono , eum ad fatendum crimen compulerit , & re ad Nectarium delata, cnon tamen mani stato mulieris nomine, ne proderetur arcanum depositus sit stuprator, in quem nunquam mismadvertisset Episcopus , nisi a pinnitentiario criminis certior factus. Ηine ve spari diaconi sacrilegio, Nectarius sustulit poenitentiarium presbyterumς at non ideo abrogavit confessionem , aut poenitentiam, quoniam non interdixit fidelibus, ne in posterum se , aut presbyterorum aliquem adirent, neque ademit sibi potestatem arcendi a sacris mysteriis eos, qui scelus aliquod publicum perpetrassent; sed secit pol statem singulis ad communionem accedendi absque eo, quod semenitentiariis iuxta veterem disciplinam subiicerent, modb secreta conseΩsione conscientiam a mortalis peccati labe expiassent . .
sunt haec virorum doctissimorum responsa , ex quibus doctores scholastici colligentes quae vero videntur magis smilia, aiunt abrogatum a Nectario presbyterum paenitentiarium ς in qua re consentiunt Socrates, Sozomenus, & Nicephorus: hunc presbyterum non excrupiendis tantum consessioniblis, sed etiam paenitentiae peragendae suisse praepositum: institutum misse occasione Decianae persecutionis , ne lapsi absque praevia paenitentia reciperentur: commissiam illi, ut exciperet depositionem testium , argueret reum, S: censeria auitoritate invigilaret morum probitati: peccatis publicis statutas poenitentias indixisse, ct interdum graviora aliqua publicasse, poenitentis tamen consensi, ut is majori assiceretur pudore, & vehementius pro illo populus exoraret: patefactum hoc mulieris stussum, sublatum m
nitentialem misisteriam, ac ita statutum , ut deinceps poenitentes, ii saltem, qui haberent crimina tantum Oeculta, non tenerentur adire
publicum illum presbyterum, sed reconciliati a quocunque alio iurisdictionem ha nte, etiam non peracto publicae poenitentiae stadio,
Iibere accederent ad mysteria: atque ita certum poenitentiae canonem misse abrogatum, non vero sablatam consessionem sacramentalem . Vide Estium dist. i . f. . ad s. Sylvium in supplem. q. v I. art. l. D
I Ut modo sententiam, quam teneo, perspicue tradam ἰ dico primum , me non existimare Socratem Hisse mentitum, quamquam Novatianis addictus callida sertassis usus sit oratione ἰ non enim credo adeo fuisse frontis perfricatae, ut id conscriberet, de quo poterat ab omnibus redargui manifestissimae falsitatis. Deinde dico, narratione facti hujus catholicum dogma invictissitate corroborari. Nam Sozo-nus, valesio interprete pag. a 6. ita illud enarrat: Ego vero dicam , quae semio. Cum is nullo penitur pereare , dioiuioris cujusdam natura sit , O bamana praestaurioris, paenitentibus Cero, etiamsi pius δεδεμ in ι, veniam dare Dem praceperit; eamque in petenda venia perea
42쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. I.
Vito tisam es sacerdotibus, tanqzam in theatro, eireares rure retias Gelestae multitudine , erimina Dra ετ stare . Itaque eae presisteris Hia quem , qua itutemitate Deliacissim 3 esset, di taciturnitate , cenudentia polleret, huic o is pr feceram: ad quem accedenter ii. qui deli erant, actus θοι cons buutur. IIle vero pro euusque deliis , quid aut farere singulos, o ς tuere oporteret, 'uae loco indiseus , abhisebat reinenter, a seipsis p ruas criminis exacturos. Eadem prorsus Nicephorus pag. 279. tom. a. Traditur hic aperte necessitas consensionis: traditur consessio secreta apud sacerdotem praeditum taciturnitate ac prudentia: traditur institutio hujus sacerdotis, ideo facta iv ecata palam , ct tanquam in theatro emigarentur, & facta longe ante exortam haeres m Novatianorum , ἐξ-, ab initio, ut inquie romenus ς si Ue ἀπὸ τυς εγγιτα πως. ἱερεοῦσιν, ab Diseopis, qui proxime psorsum fuere, ut scribit Nicephorus . Assirmo praeterea non unum sulta in Ecclesiis presbyterum pro cxcipiendis secretis con sessionibus; nam Serapion quidam in persciputione lapsus, morbo correptus exclamavit , Properate quaeso , θ' me quamoetas absolvite: seesse mihi unam ex presburis, apud Eusebium Iib. vi. cap. 4 pag. 246. ct Nicephorum lib. VI. cap. 6. pag. 39s. Origenes hom. 2. in Psal 3. monet poenitentes , ut circumspiciant, cui presbyterorum debeant confiteri peccatum suum : Se Cyprianus in libro de lapsis ait ex mologesim fieri apud Deerdotes. Affero insuper presbyterum poenitentiarium, licet Se ipse confessionem poenitentium audiret, post haeresim Novatianam suisse specialiter constitutum , ut praeesset poenitentiis agendis, ac nemo ad mysteria accederet, priusquam injunctas
poenas persolvisset: quod probo, primum, quia hoc proprie senat ἐσβυτερ ἐπὶ vis Aorra ἰαι, merbrer, qui praees paevitentZe, quo Vocabulo utuntur Socrates ac Sozomenus; cum metasias, prout ab ex
nullogesi distinguitur, sit executio operis in satisfactionem indicti: ulterius quia presbyteri exomologesim excipientes instituti fuerant ab ini-rio , ct ante haeresim Novatianam , quod ' fatetur Sogomenus et rursus quia idem audior demonstrans poenitentialem presbyterum tria Ecclesiis occidentalibus, ac praecipue in Romana perseverasse Post quam abro 'tus fuerat tan intinopoli, describit orationes poenitentium, publicamque horum reconciliationem, eo serme pacto, quo seria v. maioris hebdomadae faciendam praecipit Pontificale Romanum P.,tit. I. insuper quia revera objicientibus Novatianis, quod in Ecclesia lapsi omnes indiseriminatim reciperentur , studiosius data est Spera , ne lapsi levarentur onere poenitentiae et qua in re enituit praesertim zelus Cornelii Romani Pontificis, ct sexaginta Episcoporuin Concilium , ab ipso coactum an. 2s i. nec non sanctissimi martyris Cypriani , qui Cornelii, S Coepiscoporum sententiam laudat in epist la sa. ad Antonianum et ac demum quia sublato poenitentiario, etiam
43쪽
3 s De Theologicis Disciplinis
in Ecelesia Constantinopolitana perseverarunt qui poenitentium cxciperent consessiones; scribente Chrysostomo hom. II. in Matthaeum pag. 3 8. omni cura ante communionem a fidelibus recipiendam esse reconciliationem & pacem, atque hujus rei eaus in Delesia sedere presisterum . Ad haec sentio scandalum in Ecelesia Constantinopolitana non suisse cxortum propter consessionem sacramentalem, sed pro pterea quod mulier post conse monem poenitentiae insistens compressa fuerit a Diacon et idque aut ipsa imprudenter detexerit, aut poenitentiarius noverit extra consessionem indicio aliquor quod affirmo du-hius hisce momentis. Narrat ipsemet Socrates nobilem illam mulierem ad paenitentiarium presisterum aecedentem delicta post baptismum
a se perpetrata si illatim deposuisse ,--πῶ μύρου , inquit, quis γοῦναι
τὰ ἀμαρτιαι , δε με- ει μετὰ is , ac statim recenset impositam ipsi mulieri poenitentiam . Habemus itaque consessionem scelerum Complurium , non in concione , sed apud unum presbyterum factam , S quidem nullo si iborto scandalo. Ait deinde Socrates, hane muli rem progressu temporis pronuntiasse erimen alius, ae dixisse quomodo heum Deisue Diaeosus coneubuerit, .δἐ γυ - ς ἀ- - σμαἰ- ε κατηγόρει, γὰρ , συγ-θευδάσαι -τῆ τῆς Ain σἰας διά tam et quo in loco , ut supra animadvertit Petavius , bonus interpres apposuit, In eousessione , quod certe non extat in Socrate ς imo idem Hiastoricus neque hic adhibet verbum si,m γῶνα, eo efa est, quo Verbo usus est supra narrans confessionem sacramentalem; sed inquit, seram Moecusavis, testi ata es, palam eommemoravit, & , ελεγε , dis/t: neque hic memorat presbyterum poenitentiarium ζ ut scias non illi secreto accusat uni scelus, scd patefactum etiam laicis; ideoque statim de muliere prosequitur Socrates, Id eum dixisset, diaconus quidem E elestia ejectar es; populus vero traviter rammoveri erepit. Expressius Sozomenus ita , rem narrat: Matrona quaedam nobilis ob peccata , quae
confissa fuerat, iussa ab Me resistero jejunare , oe Deum suppliciter
exorare; dum hujus rei eaus .in Gelsa moraretur, a diacoso sest pratam esse prodidit. Quo Genito plebs omnis vehementer sacra sit, eo quod contumelia illata esset Helesiae: nee mediocri probro expositi erant Deri ordinis viri. Ex quihus verbis dilucide apparet, stuprum illatum sitisse mulieri post confessionem , ct dum in Ecelesia moraretur
poenitentiae agendae causa, atque ab ipsa, non a presbytero poenitentia rio idem stuprum fuisse proditum . Id confirmo ex quo amotus quidem fuerit poenitentiarius, sed nulla fuerit animadversione punitus , nequα increpatus a praesule , aut ab historicis istis reprehensius; sicuti fuisset utique, si ejus culpa occultum scelus innotuisset, cum illi potissimum demandata fuerit taciturnitas, prudentia, atque integritas. Ex quibus omnibus constat, Nectarium suadente Eudaemone constituisse, ne
post sacra alcatalem confessionem ageretur publica illa pseuitentia , cui,
44쪽
Libri vigesimi quarti Pars altera Cap. I.
ut iuxta canones perset oretur, praeerat aliquis presbyterorum , ne poenitentibus sacra in aede viris feminisque commorantibus , consimile aliquod iacinus committeretur; S ea de causa amotum fuisse Poenite tiarium: atque hoc idem affrmans de Nectario Sozomenus, Presbis tertim , inquit , qui ve-α poenitentia praepositas erat , assevit ,
Hanc responsionem non infringit quod addunt Socrates S Soet inenus , factam exinde cuique liberam potestatem ad sacra mysteri
accedendi , prout sibi conscius ebset,'Mariam haberet sui: siquidem
cum amplius non exigeretur forma illa poenitentiae, qua tantum in conventu Ecclesiae absoluta fas erat poenitentibus ad communionem ac cedere ς unusquisque poterat non expectato certo tempore percipero communionem , modo tamen careret culpa apud Deum , ct pro delictorum mensura poenas a semetipsb repeteret. Pari ratione ait Soet menus antea minora fuisse peccata, ob veraeundiam eorum , qui sua δε-licta enuutiabant , ct obseveritatem iudieam, qui ad id erast eonsi
tuti; quoniam amoto poenitentiario, Sc severiori agendae poenitentiae disciplina sublata , illi, qui confitebantur peccata sita, subire no debebant publicam affictationem ac poenam, quae consequebatur ac , cuiationem gravium delictorum , & ex qua oriri videbatur nota quaedam intamiae; atque ita improbi sentientes se non assiciendos in conis
ventu omnium pudore, neque diuturno cruciatu macerandos, majori
libertate peccabant. Atque haec ex paullo supra productis plana, db Iucida , ac minime dubia sunt. objiciunt praeterea haeretici testimonia quaedam Patrum, praesertim S. Ioannis Chry stomi, qui Nectario in Constantinopolitana sede
successit. Is enim Hom. v. de Incomprehensibili contra Anominosnum. 7. mamoirem, inquit, etiam atque etiam hortor , rogo'oro, at frequenter Deo eonfiteamin; . Non te is theatrum eonservorum tu rum duco , neque hominibur pereata revelare coxoς eo eientiam tuam
expande coram Deo, ostendo ipsi vulnera , ct ab eo medieamenta post Io : Oseude tion exprobranti, sed euranti: Iiset enim taceas, Vse n vis omnia. Eadem Chrysostomus repetens Catechesi a. ad Illuminando num. q. ait: Nee Me tantum es admirabile, quod nobis pereata dimiινος, verum quod O ipsa non revelet, non manifesafaeiat, nee accedentes cogat in medio patrata Misere , sed Misoli rationem reddere Μισαν, ct sibi eonfiteri. Item Concione iv. de Lazaro: Cur igitur te ρμas, pudet, er erabeseis dieere peeeata tua λ Num enim I omini diacis , ut te probro assistat ξ num eonfervo eonfiteris, ut in publieum pro ferat Z ac paullo post, Non meo te in medium prodire theatrum, aemultos adhibere reses. I Idisoli cverba sunt Dei peccatorem alloque tis mibi soli die pereatum privatim, ut sanem ulcus, teque dolore i .crem . Rursus in Homilia, qua demonstrat non esse ad gratiam con
45쪽
cionandum, At vereoaedaris , im 'it, ct erubescis escaesare peremta . Sane quidem, si coram hominibus ea dioeoda essent-mustanda; non ta-s ita pudere te oportati; ρώον enim est, ct i m uia pereare , Mn qua peeeaveris eoasteri: jam vero πeque neeessam est testibur praesentibus eo uri. et ad Gomentiae ratisses fiat i uisitio de is rum: sine testibus fiat iudieium: Deas te eoUuutem solus audiat, Deus qui merata nos exprobrat, sed eonfessone pereata delet; paneisque interjectis , extremoque iudicio ad memoriam revocato, His judisiamsi sine testibas, ae tu ipse is te judiciam exerees qui preeam: at ulla in
aerediam orbis torarum euina pandentur . Haec Chrysostomus iuxta editionem novissimam; quibus consimilia habet hom. sa. in Matth.3 3. in Epistolam ad Hebraeos & a. in Psalmum so. inter supposieitias re-ω. Accedunt alii Patrest Basilius enim in Psal. I . ad ea verba, moriebam a gemita tardis mei, docet Davidem Gli Deo ciausis oculis gemitus suos ostendisse. Gregorius 'stinus in Epistola canonica ad Letoiam Episcopum Mitilenensem, docet avaritiae peccata a patribus , qui poenitentiae canones ediderunt, fisisse praetermissa , ideoque per conissessionem non esse hujusmodi peccata expianda . Ambrosius lib. κ. in cap. aa. Lucae ait: Lacoma latvant delictum, quod voce pudor es eos. Atrei di ae similia habet Maximus Episcopus Taurinensis Hom. de Poenit. Petri. Iulianus Pomerius lib. a. de vita contemplativa poma toribus confessiouem, aut emendationem proponit, ideoque censet alterutram satis esse. Tandem venerabilis Beda Ith. V. in Lueam ad illud , Ite, ostendite vos Deerdotibus, docet sicerdotibus detegemlata esse duntaxat crimina haeresis, Iudaicae perfidiae, ct schisinatis , Cetera
Resp. Chryse mum in praecitatis locis hoc unum velle , peccata aperienda non me coram populi multitudine, unde oriri possit ingens pudor, Si maxima verecundia; sitfficere autem si manifestentur soli Deo , ac sine testibus, scilicet sicerdoti Dei ministro , ac nemine coisrum , qui palam Confitentem probro assiciant, secretam e morie audiente. Hanc responsionem omnibus omnino probatam, quamquam apertistima est, nitar nonnullis adnotationibus illustrare . Ac principio Chrysestomus nulli bi dicit, Ne eonfitearis fueristi , ne erimen
1aum detegas mini o Christi , de quo alibi docet factam illi esse potestatem solvendi, eiusque munus esse animorum purgare immunditiam: sed ait, confitendum non esse eoUemo , qui iis ρσblicum proferar; ideoque eonfervi nomine non designat sacerdotem secreto peccata excipientem, sed contumelioses laicos, ac plebem adversiis manifesta scelera murmurantem , ut paullo ante contigerat sedente Nectario. Pari ratione non ait, Ne accedas ad facerdo/em in templo sedemem, ut tibi
rectumationem impertiatar, siquidem oppositum docet hom. in
46쪽
Libri ragesimi quarti Pars altera Cap. I. 3s
Matth. verum ait, dicat peccata ei, qui palam enustiet , di mauias sufflat, quemadmodum agit cum latrone iudex saeculi, cogens ilis tum pi sentibus testibus ad enuntianda flagitia r quo sane tendunt ea verba, De in myreheu M, ἐ-- Martis σὲ ἴ- δ ' συνδο ν δ I
bus re eiusda peresιa: quod repetit hom. i v. de Lazaro, aliisque proinductis locis. Rursiis Chrysbstomus ubique declamatoria oratione curat peccatorem inducere ad superandam illam verecundiam , qua detinetur, ne peccata confiteatur οῦ atque ad id utitur comparatione summae illius confusionis , qua reprobi assicientur in die judicii. Haec autem comparatio in eo sita est, quod longe major erit erubescentia traduci univer terrarum orbe spectante, quam sit uni tantum homini commissum scelus detegere, prout sanctus Doctor docet in Homilia de Samaritana: ideoque monenS, ne erubescamus confiteri peccata uni Domino, opponit privatam consessionem factam sacerdoti, Glo audiente Deo, manifestationi criminum aliquando coram omnibus evulgandorum . Rursus quosl ait fieri nunc inquisitionem criminum rationes Gnselautia, nil sonat aliud , nisi illum tantum accusatorem
esse, & adversus peccantem postulare iudicium, qui sui criminis conscius est, ac sine testibus exerceri iudicium istud : contra quam fiat iamagistratu . ut ait Catechesi a. ad illuminandos , aut siet dum in medio orbis terrarum cuncta pandentur, ut repetit ho m. v. de Incomprehensibili, ct hom. in qua demonstrat non esse ad gratiam eonesona indam . Praeterea tisilem in locis, ac praesertim Conc. iv. de Lazaro, docet non alia ratione Deum velle, ne crubescamus confiteri peccata , nisi ut ea nobis relaxet, nobisque declaret vehementiam amoris sui , atque ut sciamus quae nobis debita dimittantur, exemplum asserens mulieris peccatricis , de qua Lucae v I l. 37. At nisi sacerdoti ulcus animae detegamus, nullum nobis exhibetur pignus remissionis , nullum datur argumentum amoris, nec percipimus quale nobis debitum re- Iavctur, ininab nec audimus Verbum illud consolationis plenissimum , liniade tu paeo; ct consequenter Chrysostomus in ipsa complexione orationis demonstrat nomine confessionis factae soli Deo designari a se confessionum sacramentalem . Denique iuxta Chrysostomum, aliosque Graecorum, quae per sacros ministros exercentur, fieri dicuntur a solo Deo et ait enim sanctus Doctor hom. so. in Matth. de Eucharistia, hanc hominem non onerari, atque in ea selum Christum manus extendere et quod catcnus dictum est , quatenus Regi tribuuntur quae ipsius nomi-cies eniciuntur a mini liris: Sacerdos enim misi ter est ciuilii, uiridie νύν ἐν δ Iimis. Quamobrem facerdos excipiens apud Graecos con sit acria sacramentalem , ita poenitentem alloquitur, Mum δἰ ο et e
47쪽
, videliret , Frater, eur aera m ad Deum , ct ad me 3 δῶ :
quaeso , erubescas; π enim mibi peccata e-πtior, sed , apud quem consiliis. Vide Areudium lib. IV. Coneord. pag. 3so. de Goarium x Orat. super Paruit. pag. 679. Euchologii. Ex quibus constat diei a Chrysostomo consessionem factam soli Deo, quae fit ad aures ministe eum sacrorum: appellari horum tribunal inquisitisnem eoufeientiae. quoniam istie exereetur iudicium privatim , ct sine testibus: opponi iudieium istud illi, quod fit eum magno dedecore dum a iudicibus saeculi puniuntur latrones , eo quod huic intersit solus sacelaos ae poenia
tens sui ipsius accusator et non prodeundum denique in theatrum, neque eonfervis crimina revelanda , quoniam enuntiantur Deo per mutastrum suum illa relaxanti; non autem publici proferuntur, non in Ecclesiae conventu . non coram hominibus obloquentibus, atque e probrantibus.
Reliqua sint facilioris expeditionis: nam Basilius docet peceata aperienda esse sacerdotibus in Quaestionibus brevioribus, & in Epistola ad Amphilochium . In Psalmum itaque 3 . de contritione Davidis , non de sacramento novae legis pertraehat, tametsi gemitus co dis minime oris confessionem excludat. At Gregorii Nyssent testimonio Dallarus, aliique hinetici refelluntur; siquidem posteaquam tria Iaudata Epistola canone 6. ait aWaritiae, quae est idololatriae speetes, omniumque malorum radix, in canoni hus Poenitentialibus medelam &ouram, certam scit icet poenae quantitatem non filisse praescriptam, eo quod inexplebilis sit affectionis , quam necessum sit omni studio purgare ς docet eodem canone, si avarus aliqua ratione sibi alienum usurpet, praestari illius morbo medicamentum, dummodo per euan-oiationem operiat peecatum suumsacerdoti, ara δἰ ἐνγρα-- --τῶ - εἰ φανερώσαι , ct largiendo pauperibus, quae habet, evellat pravam ex animo cupiditatem . Ambrosius lib. x. in Lucam num. 89. docet conversionem ejus, qui grave aliquod erimen perpet travit , initium ducere a lacrymis; sed minime consessionem excludit,
quin proximo num. 9o. inquit: Si is aliquo Drtasse labaris ; quiaδε- eretorum morum cDeus ad it testir, rustieis at reeorderis, ct fatearit errorem. Imitare Petrum dieentem alibi tertior Domine, tu Ieis quia diligo te. Eteσim quia tertio negaverat, tertio eonfitetur : fesnegavit in nocte, eonfitetur in die. Haec tamen postrema verba potius fgnificant consessionem laudis , qu1m sceseris. Potest ulterius respon deri, quando Petrus peccavit ac flevit, nondum eonfestonem fuisse institutam. Similia, ac eadem prorsus cum Ambrosio scribit citata hom. sanctus Maximus, tom. v I. Bibl. PP. pag. 23. Iuliani Pomerii opus de vita Contemplativa, quod nonnulli Prospero adtribuerunt sad versarios nostros valde perstringit; libro enim a. cap. 7. ita legitur
Porro illi, quorum peccata humanam notitiam latent, nee ab ipsis
48쪽
Libri Digesimi quarti Pars altera Cap. I. I
ssu, nee ab aliis publicata; si ea eonfiteri, aut emendare noluerIust, laum, quem habent testem, habituri sunt ultorem. His traditur perte necessitas confitendi occulta crimina . Nimis vero permovetuetallaeus particula illa disiunctiva , ut; quandoquidem planissimus,nsus est, Deum esse ultorem illorum, qui me ta non confitenisar, si confiteantur, non se emendant, sed in codem haerent Iuto. iixerat idem Pomerius paullo supra eodem in capite, necessariam esse Insessionem , quoniam chorum animos, quales sint, sine usorum eon- smne uessimus; & rurius ait, nobis quouibet peccata sua , tauquam me-ieis vulnera , quibus urgentur , aperire : quae excutiat versiitissimum allat ingenium, si valet. Denique Beda lib.ν. in Lucam cap. serionem instituit de reconciliatione, & receptione eorum , qui sunt e 'a Ecclesiam, non de absolutione sacramentali; scribit enim :sis .eshaeretisanavitate , velisperstitioue gentili, via Pudalea pertia, vel etiamschismate fraterno, quasi vario colore per Domini gra-am earuerit, neeesse est ad Ecelesiam vestat, eoloreωque fidei verum, vemaee erit, ostendat, nimirum palam doctrinam fidei profiteatur . Si 'Tolepra nomine intelligas peccata eorum , qui sunt in Ecclesia; aulas, obseero, eumdem Bedam in epistolam Iacobi cap. v. ita loquenim: Iu haesententia cConfitemini alterutrum pereata vestro illa debet Rediseretis, ut quotidiana, levisque peccata alterutrum eoaequalibus Uteamur , eorumque quotidiana credamus oratiose salvari. Porro avioris leprae immunditiam juxta legem Deerdoti ρaudamus , atque
ejus arbitrium qualiter, ct quasto tempore juscri , purificari ea
PROPOsIrio III. In dogmate hactenus propugnato consentiunt Pa ibus Gratianus collector Canonum, ducesque Scholarum . Addo hanc thesim , quoniam haeretici nobis Gratianum acerrime ponunt, ac simul in nos urgent testimonia quaedam scholasticorum . ratianus itaque de Poenit. dist. I. num. cap. Omnis, eXpendensrba illa Ioannis, Omnis , quἰ non diligit, manet is morte, docet alios erere, quod peccatum remittatur per contritionem , quae consessio-m praecedit; alios e contra tenere , sine confessione oris, re fatiis one operis , neminem a pereato posse muudari, se tempus fatifaetendibuerit: quam postremam sententiam confirmat verbis Isaiae, Die tu
quitates tuas , ut jusi eris , & Ambrosii scribentis in libro de Pa- aiso cap. 14. Non potest quisquam justi ari a peccato, nisi ante Deris
catum confessus. Supino autem errore , ct crassa ignorantia Theolo-arum assertionum alucinantur haeretici, dum nobis priorem illius ramentarii partem objiciunt, quasi Gratianus probabile existimave- confessionem necessariam non esse ad delendum peccatum et aliud ppe est asserere emeacitatem contritionis, quae sua vi iustificet im-m; aliud est negare consessionis necessitatem. Fatemur etenim ex-
49쪽
titisse quo sciam scholasticos illius contritionis propugnatores, de unibus
prolixe egimus superiori volui line pag. s 0. at illos minime consessionem negasse, apertissime ostendimus codem loco. Gratianus itaque horum opinionem recitans , nul Ium praejudicium affert consessioni ; quia
illa opinione supposita tanquam probabili. Fit eonfessio , inquit, ad ostensionem paenitentiae , non ad impetrationem ventre . Ex quibus apparet , quantum aliqui caecutierint in Deereto per Uolutando . Profert dc- inde Gratianus canones de necessitate poenitentiae expressissimos , XL l.
quem tribuit Chrysostomo , cest autem Chromatii Aquileiens s Non potest quis gratiam doni eae stir aeeipere , nisi purgatus fuerit ab omni
sorde peceati per Paenitentiae eonfessionem : S XL lv. ex Augustiniano sermone 392. ad Conjugatos num. I. Nemo sibi dieat: Oeculte ago , apud Deum ago ; novit Deus, qui mihi senoscit , quia in tarde ago. Ergo fine causa dictum est, solveritis in terra, soluta erant dr in emis : ergo sine ea a ela*es datae sant Delesiae Dei : frustramus Evangelium Dei , frustramur te rha Gripi. Promittimus Cobis , quod ille uexat . Vide in eadem distinctione canones hujus generis plurimos. Tandem Gratianus permultis Patrum productis testimoniis , quibus videtur affrmari ita cordis contritione non deleri peccatum , cap. 87. in quit : His auctoritatibus asseritur neminem sine paenitentia oe eonfessisne propria Coeis a pereatis posse mundari: unde , praemisae auctoritater, quibus videbatur prohari sola eontritione eordis veniam praestari, aliter
interpretanda sunt, quam ab eis exponantur . Quantum ad Scholasticos pertinet, dilucide conses ionis necinitatem tradiderunt Gulielmus Parisiensis de Poenit. cap. io. Magister sent. dist. xvi I. art. 3. Petrus Picta Viensis sent. p. 3. cap. ra. Alexander Alensis γή. q. 18. S. Thomas in I v. distinct. I . S. Bonaventura , Scotus, aliique, tam veteres, quam recentiores in canidem distinctionem:
in quorum verbis producendis, cum apertissima sint, satis obvia, simulque collecta a pluri hus, nil insumam temporis , sed ea uberiori proventu dilucidabo , quae inde adversarii nostri depromunt. Oppones: Gratianus de Poenit. dist. I. num. 87. posteaquam plura de necessitate consessionis ad expianda peccata protulit, finemque priori paragrapho Hir auctoritatibus, imposuit sententia ista, I semo praemissis auctoritatibus, vel argumentis, sine eonfessione oris , re satisfactione operis aliquis probatur a peeeato mundari, quibus utique adstruere videtur sententiam Catholicorum ; para grapho a. E contro,
non minori argumentorum copia nititur commonstrare, quod sola contritione cordis, sine eo essione oris peceata possut deleri . Ad quod evincendum ait primo, Ioarinem Chrysis stomum , Ambrosium , ac Pron Perum cintellige, ut monui supra, Iulianum Pomerium) tenere Oppositum . Ait deinde illa verha , Confitemini alterutrum peccata v6ira ,
eli hortationis esse, non jussionis : ct siqua alia jubendo dicta sunt, non Diuiti eo by Coos le
50쪽
Lisi, tragesmi quarti Pars altera Cap. I. 63
d exteriorem , sed ad interiorem poenitentiam esse referenda, fime qua ullas unqetam Deo poterit reeonciliari. Contendit praeterea nihil aliudb Augustino doceri, nisi denegandam veniam peccatori, qui prius pecati poenam non ibi vit: Sed aliud est, inquit, peccatum scerdoti eos is teri, cr ejus arbitrio de petrato satis Deere; atque aliud Deo corde eo uteri , ea secreta satisfactione pereatum in se ipso punire. Post multa .ero hujus generis concludit: Praemissis itaque auctoritatibus pro ma- fessis eriminibus manifesta probatur serenda fatisfactio, ct oris eonis sis: latentia vero peccata non probantur Deerdoti necessario consiteπ- G, er ejus arbitrio expianda. Insuper Gratianus post cap. mvis denitudo, eadem dist. num. 89. haec habet verba : Puibus aurioritatia us, vel quibus rationum firmamentis utraque sententia satisfictionis ,r eonfessonis innitatur, in medium breviter exposuimus. Cui autem aram anserendum sit, letioris iudieis reservatur : utraque enim fauores habet sapientes ct religiosos viror : ex quibus apparet suisse aetate aratiani, saeculo nempe XI i., qui propugnarent ,& qui etiam dene-:arent necessitatem consessionis, ac posse impune utrumque teneri. it videtur etiam innuere Magister sent. in i v. dist. i . Ad hoc deniqueonfirmandum producit Gratianus ex Poenitentiali Theodori Cantua-iensis Archiepiscopi proximum cap. Quidam Deo solummodo con eri debere peceata dixerunt, ni Graeei: quidam vero sacerdotibus con- Penda esse pereensent, ut tota fere fandia Geloia , Hoc est argu-nentum , quod haeretici omnes, praesertim vero Dallaeus , pugnacissiae tractant, ac premunt.
Addam in hujus argumenti confirmationem nonnulla. Primo Io-nnes Theutonicus de Poenit. dist.f. postquam multa de consessione di G:ruit, Sed melias dieitur , inquit, Dilse institutam a quadam uπive ylis Ecelesia traditisne r atque hinc infert necessariam non esse Graecis, tuos non obstringit traditio Ecclesiae Romanae, Aut uee traditio conferandi in a mo. Rursus S. Bonaventura in i V. dist. XV II. art. a. q. 4
et consessionem non requiri ad iustificationem, eum sequatur con-ritionem, quae sine jusseatione nos es; S a. parte eiusdem distinctionisit habendum fore ut haereticum , si quis modo negaret necessitatem Onsessionis , quoniam de ipsa habetur definitio Lateranensis Concilii ab Innoc. III. sed ante have determJnationem hoc non erat haeresis, quia si νον negabavi potestatem elavium, sed ne abant neeesstatem; ct be- e concedebant, quod utile erat Gnfiteri, o Deerdotes poterant absia
ere. Ideo Magi fer, Gratianus is deeretis hoc referuui tanquam Nisuem: rames uterque improbat boe, ct determinat tu eontrarium. Iterius Scotus eadem dist. xvi i. quaeli. unica art. l. etsi fateatur con- Dionem sacramentalem esse a Christo institutam , negat tamen hinc
ferri, quod sit necessaria , aut possit ille aperte revinci, qui affr- urit esse eamdem consessionem de jure Ecclesiastico, non autem divi , F a nO.