장음표시 사용
61쪽
νγ IOANNis BARCLΑ Iquos diu regiis amicitiis florentes ab suo denique axe sortuna excussit, nihil inde collegeris, nisi interdum fieri posse ut Reges injuste amicos ibos deserant, aut si indignos amaverint, errore deprehenso praecipites eos agant
ex suggestu, quem invidiose conscenderant. Sed quod saepe est, fac constantis animi eme Regem, feliciterque invenisse quos amet; videbis intactam utrimque benevolentiam utilissime perennare. Ridebis, optime hospes, quod mulier apud te haec disseram. Verum in Aulae tropicia educata, frequentissime vidi hoc argumentum inter peritos agitari, quorum sapientiam ipsa quoque experientia saepe probavit. Sed haec clades Poliarchi, quae nos modo solicitos habet, forsitan praeter omne exemplum est: nam& Meleander probissimi ingenii Rex est: & iste nec fidem deseruit, nec improbe exultavit in tanta fortuna: utia hoc illius discrimine non aliam quam fatorum esse culpam existimem. Sic loquente Timoclea, haesit Archombrotus, subito aquae murmure percepto, quae in vicino fluebat ; rogavit que matronam, quis is sonus, & an illic perpetuus esset: simul quantum in lumine facis licebat, humum intuebatur; ne temere in fluenta incideret. At Timoclea; Fons, inquit, est, ingenti vi aquae e vicinis collibus huc illabens. fistulisque ad ulteriores campos deductus, qui commodissimo cursu facit ne stiant qui isthic latuerint. Et haud multum inde progressa, magni ambitus lapidem ostendit, qui fontem largo impetu cadentem praecipitabat in subj ctos canales per foramina toto fundo distributa. Pulchritudo, &cdpia aquae, tum nativa frigiditas, sc quicquid in aquis laudamus, eo plus Archombrotum rapuerunt, quod ex Africa veniebat, sicca ut plurimum, & fontium destituta selatio. Iraque quamquam ad Poliarchum festinabat, captus juVenili voluptate, manus primum mox Sc
62쪽
ι Α R G E N I s LIB. I. 3 et ora fonti admovit, qua placidius manabat, inde etiam plu-ximum bibit curis de vigilia accensus. Objurgabat intempestivum potum Timoclea: fontemque impensius miranti; Hunc ipecum Majores mei, inquit, non in viae tantum& fugae .commoditatem ornaverunt: sed & qua licuit, longiori habitationi voluerunt aptatum,si quem fortε diu. tius latere sua fortum coegisset. Cerne hoc spatium quemnis tabulis stratum, lignorodem utrimque latera & fornicem ambiente; ne prorsus insalubris capiendo somno I cus sit nuda liberaque exudantis undique terrae frigidit te. Aspexit Archombrotus illud cubiculum ad 1emitae
dexteram intra effossum speluncae latus declinans, & ipsa loci caligine offensus, quam modicus ignis non satis submovebat, avertatusque indigni domicilii omen , non sine suspirio cogitavit, quantus vir illi diversorio destinaretur. Liberiori quoque dolore Timoclea ita locum assata este Tu igitur hospitem Poliarchum accipies, tu juvenem for tissimum & omni luce dignum tuis tenebris celabis Sed bene est si te illius salute nobilitaverisi O fortunae vim, quae saepissime facit, ut ei de suis in nos injuriis gratias habeamus t Nam & illa peccavit clarissimum virum ad latiabula ista cogens ; simulque eximie favit, quod his saltem . in antris passa est spem salutis illius delitescere.
Ubise ad emsilium in antro eo osuere, te ent admittendum esse Gelauo rum, qui patronum de luce abiisse promtistet: sie emm fore ut laxatiar portu m custodia. Dimissu Gelanorm tres lemens 'nebres ferri --
det , multos comitari pullatos: auitque ad corpora legatorum iri Mospoliarchus eaeiderat. Devotis istis pergit ad Regem. Oecurrit Timonides quem commento solerter eludit. Mox in Arsidam incidit, quem unum vita sua conscium Potiarchus esse voletat.
INτER haec emensi viam erant, deos specus Archombroto monstrabat Timoclea, quod non operose reseraretur. Verus introrsum duo oppositum egressui lapidem
63쪽
I o A. M N i s B A α c IAA I Itenebant, sic in terram nitentes , ut nulla vi quae exterius moveretur quati possent. Sed qui intra specum erant eos facile obliquatos ab exiguis levabant scrobibus, quibus ita fulciebantur ne ab imposito ostii onere possent recedere. His ergo exemptis , saxoque deducto, ubi speluncam Archombrotus aperuit, egressa Timoclea jam vit manu fa-Cem, ut cum Poliarcho convenerat, ruri utque ignem suppressit, ne ex mora in alios quam quos optabat iuspiciosus fulgor incideret. Ille clim non aberrasset avia, stabat ad flumen, expeditabatque signum, quo dato pervenit ad ma
tronam. Sed quid illius & famuli equis fieret, diu quaestio fuit. donec Gelanorus; ite, inquit, ad consilium in speluncam ; dum de equis deliberatis, stabunt religati ad has alnos, quae procul omni via propter flumen consurgunt. Dum illi descendunt, dum adhuc trepidi nihil in rem
meditantur, Gelanorus equos revinxerat, aderatque ad
speluncam; in quam ubi receptus est. lapidem quo viae aditus celabatur reductus fulciunt vectibus, de ad consilium se componunt. Ceniebat Poliarchus dimittendum esse libertum, qui Oirmia exploraret, quod sibi facinus ' objiceretur, quae haec nova in Rege saevitia, num denique amicorum in extremis fides duraret. Salubre sinquit I imoclea) consilium , Poliarche, si non scires nihil prius homines a Gelanoro quaesturos, quam ubi delitescas. De
illius fide non dubito; sed si in hostes inciderit, fortasse
per tormenta expriment verum. Indignatus Gelanorus,
te in salute domini, non verberibus , non equuleo, frangi posse rei pondit. Habere se praeterea quo eludat inimicos. iturum se attonito maxime similem; & si quis ex ignotis aut suspectis de Poliarcho roget, jam de luce abiisse voce
ad fidem composita esse dicturum. Neque rem a vero abhorrere ; quandoquidem sub terra secretus a lole recesserat. Quaerentibus mortis genus mentiturum ab equo in
Himaeram flumen casum ; quippe fuisse Regis edicto perterritum , ingressumque nocte flumen, neque vadum tenuisse.
64쪽
IΑ m G E N I s. LIB. I. 33nuisse gravem armis, & subtrahente se equo, fiuctibus haustum. & tunc tarte commode ad hanc fraudem Hi maera plus iusto abundabat Addam, inquit, nihil fuisse in me opis , cum viderem iratis vorticibus dominum in mare deferri. Hoc commento, fama tui interitus sparge lux,, qtia nihil nostris rebus commodius. Nam Scinimicos satiabit, & caeterorum miserationem inveniet, qui de extincta virtute magnificentius loqui amant. Laxabitur deinde cultodia. quae jam portus & navigia ac servat; & omissa quaestione, quam audimus in te decreram, non aegre aut latebis aut fugies. Nec aliud mortis genus tutiori mendacio fingemus, quam quod nihil ex te reliquerit. Tuum praeterea equum quo temere volet patiar ire; tanquam mors domini hanc fecerit liberta
. Placuit omnibus Gelanori calliditas ; sed adiecit Po-liarchus, si incideret in Alsdam , cui inter Siculos maxime fidem habebat, rem ut erat nihil cunctaretur effunde- Te ; rogaretque suis verbis ne indigna calamitate jacentem adire vereretur. Aut si id minus posset, quae saltem ex re essent, perserenda concrederer. Consulebat etiam Archombrotus, ne perfunctus ossicio Gelanorus prorinus rediret ad specum: nam nec satis posse pultantem exaudiri;& suspicioni locum fore, si qui viam in proximo obirent:
Sed ad Timocleae fores accedens, uteretur in matronae familiares larva eadem qua caeteris imposuisset, patronimque tanquam extincti fata expressis prosequeretur gemi-ribus. Inde secreto Timocleae ope ad Poliarchum esse Venturum. Agitavere praeterea, quid supellectili, quid familiae Poliarchi faciendum. Instruxerat enim domum, quae non indecora, aut impar regiae amicitiae esset. Sed nec familiaribu4 fidebat. Unum enim suae gentis habebat Gelanorum. Caeteri erant exierni, ac plurimum sibi ignoti : nec mulium de bonis laborabat; assuetus in abdito vestium circumferre summi pretii gemmas, modi-C i . cum
65쪽
3 - I o A N N a s B A R C I. I Icum auri; ne fortunae omnia in absentem licerent. 'Sive igitur tanquam damnati hominis bona ad se traheret Meleander, sive illa mercenarii servique diriperent; jussus est nihil movere Gelanorus; sed tanquam a convulsae domus excidio cervices subtrahere. His praeceptis exornatum
dimiserunt. Ipsi Archombroto atque Timocleae jam non diu licebat cum Poliarcho esse. Servuli enim primo mane ad ossicia surrecturi timebantur, aliquo ludo fortunae tunc potissimum seduli cum minime velles. Hos matronae in Poliarchum studia deprehendere , utrique pernicies erat. Rogant itaque ut in solatium virtutem adhibeat, quae nec clade 3 mereri, nec cum immerito accidunt, dejici potest. Se quidem quam saepissime liceret ad colloquium redituros. Tum pulvinum in quod recumberct, facesque plures enim Timoclea intulerat) tradunt; & remenso subterra itinere in thoros referuntur. Poliarcho quae mens fuerit,
quantum iracundiae questibusve in illa solitudine indulse rit, illinc intelligas, quod non plus de vita quam de mortis decore laborabat, sciebatque ex spiritu suo pendere quos supra se habebat eximios. Gelanorus postquam domini equum admota virgula libellatis admonitum avertit in cursus, & ipse in suum conscendit, destinatum iter ingressus est; cumque fere ad sylvam pervenisset, in qua pridie Poliarchus pugnaverat, tres lecticas ferri vidit, multosque in equis comitari ; post hos, peditum examen procedere. Quae haec pompa duceretur scire libuit. Propinquanti liquebat lecticas esse funebres, hominesque 'pullatos. Territus
I Sive igituν tanquam damnvii hominiqbona ad se t-herethie.eander. J Suis enim honis de facultatibus exeidebant rei atque damnati ,.eaque vendebantur 1 ut
potest intelligi ex Dione Chrysostomo de socrate, oratione 3 s. Caeterum substantiam non habebat quae publiear tur, sicuti fieri solet morte condemnatis 1 fuerat autem Fondemnatus Soeta. tes morte, sed iniquissima. et Pustuos. J Pulldi i est vestis atra qua utebantur in funeribus. Hie etiam hcidie viget. Ovid.
66쪽
ferali auspicio rogavit ab extremi agminis uno, Cujus exequiae ducerentur. ille ad corpora legatorum iri respondit, quos pridie Poliarchus contra jus gentium cecidisset. Co- horruit Gelanorus ; & quae hae fraudes, quod ve piaculum esset, secum ipse volutans , quo certiora cognosceret, ivit cum illo agmine, donec hominis cadaver, quem in limine silvae Ρoliarchus fugientem peremerat,inter ferales luctus vidit attolli in lecticam. Tunc satis consti t it, grassatores qui in Poliarchum inciderant, a Lycogene ad Meleandrum fuisse legatos. Sed cur praecipitata ultio erat cur dies non dicta Poliarcho λ Ergo legati latrocinarentur im
pune t & Rex in hostes quam in suos pronior esset λ Danda fortitudinis praemia fuisse victori, & legatis in scelere
occisis crucem quoque pro funere. Haec confusa & tumida pietate volventem tanta ira incesserat, ut jam aegre aut colorem obtineret aut vocem.
Satius vitum a spectaculo recedere, cui furiose indignari inceperat. Igitur ' devotis hostibus, qua ad Rogem propior Curius erat, concitat equum. Penetranti ad alteram
sylvae oram , jam sole provecto, visi complures per viam procedexe; nam dc militaris haec erat, & tunc regiis in propinquo castris frequens. inter caeteros occurrit Timonide4,' non obscurus ex Meleandri familia , qui & de Poli archi vice anxius ad hoc ipsum erratiaI., ut quid eo esset DChum, acciperet.i. is posteaquam Gelanorum agno vir, d te inquit, opportunum i ubi autem in tanto tumultu Poliarchus 3 At ille promissae artis memor, dejectos oculos in Timonidem vix attollens , Iloliarchum viri U I xisse
I Caeae diei non dicta.J Diei dicendi formula iκ Claudi hue ad me Nonis Septembris adesto,ut te accusari audias avd vindicias contra libertateri dederis. Dicta' in hune modum die in rebui capitalibus v.ule poscebant. Postliamvdids dicta ventu, 'aecutator in I stra
sticendens, re inlexi Ialconem eri r r
67쪽
xisse respondit. Tum vero in Timonide pietas, atque amor, potior fuit praesentium rerum metu. Vaticinanti similis stetiti deinde singultibus in haec verba laxatis, o in elicem cum Meleandro Siciliam i vertit habenas. Visa res non mediocris solatii Gelanoro, fictam domini
mortem adeo veros, nec occultos gemitus invenire. Neque multum Timonides processerat, cum ad illum iterum redit, &, quod, inquit, viri maximi fatum fuit, Gela-nore t quam subito, aut a quibus oppressus est Clim edi ctum in se Regis metueret retulit Gelanorus) ausus est
per tenebras vadum in Himaera explorare: sed imbribus tumens flumen conantem diripuit, dc quantum in syderum fulgore conjeci, in proximum mare devolvit. Rur sus exclamavit Timonides; & nunciaturus maximam cladem; illico viam ad Regem instituit. Sic furenti, non procul Arsidas occurrit ; cui uni Poliarchus furtiva consi lia a Gelanoro credi voluerat. Hunc Timonides raptim implet funes hi nuncii horrore; petentique ubi esset Gelanorus, ostendit venientem. Sin ut his ipse quidem , ut coeperat, versus regia castra stimulat equum 3 Arsidas vero ad Gelanorum pergens, salutemque obiter feretis, de patrono protinus quaerit. Sed ille esse arcana quae afferret respondit, quibus publicum saris aptum non Diser ν declinaret a via Arsidas; se cum nemo observaret sequuturum. Paruit monenti Arsidas, cui jam non parvam. spem in sinuaverat, nihildum Gelanorum de Poli archi obitu que
Solitudo in convalli proxima erat, qud postquam con Venere, ita prior Gelanorus: Vivit, 5 Arsida. Poliarchus; sed te unum vitae suae conscium cupit. ln effossa sub Timocleae aedibus via, matronae fide celatus est. Me aurem ad te misit, ut doceres quis ventus hanc tempestatem exciverit, & si perculsum non fastidis, ad se quoque perducerem. Arsidas nullum se periculum defugere dixit; duceret modo Gelanorus ad specum, cupidumque Poliarcho
68쪽
conjungeret. lino, inquit Gelanorus, arte opus est qua Timocleae familiam capiamus, ne resciant illic latere Po-liarchum , & in sordidorum hominum potestatem summi viri fata perveniant. Prior ibo, subornatisque gemitibus, quod jam apud Timonidem coepi, illius simulatam mortem deflebo. Tu quoque, Arsida,quoscunque conveneris, illa fabula utiliter eludes. Fiet Poliarcho vita securior, ficredetur extinctus. Medio die ad Timocleae limen per-Venies, quasi per aestum acquieturus. Nec suspicionem faciet . si in aedibus matronae jam olim tibi notae familiarita tis jure diverteris. Elh praeterea quod te moneam , juvenem illic esse in Siciliam heri advectum. Ex Africa, nisi dissimulat, solvit. Speciem,& cum loquentem audiveris, sapientiam laudabis. fides in Poliarchum summa est, cui vix dieculae commercio junctus, nunc in ultimis adhaeret. Ille tibi, aut patrono meo, suspectus esse non meruit. His inter se constitutis sparguntur in diveriai & Gelanorus quidem qua compendium ad Timocleam erat , Arsidas, cui diutius vacabat. lento gradu in publicam viam divertit. Sed deceptus Timoni dea' tragoediam late ferebat. Nam in quemcunque de notis incideret, author erat obiisse Poliarchum. Rumor inde in plures.& pro hominum forte diversis affectibus, sed ubique ingentibus, exceptus. Statuerat eo die Meleander, ' Hypsa flumine superato, ire
Magellam ; quo ipio jubente Argenis filia Syracusis advenerat. Iamque pronunciato discessu colligebat miles vasa; & Rex, dum apta itineri hora esset, in proximis vallo campis spatiabatur. Medius proceribus erat, haud dubius mulios ex illis specie amicitiae atque ossicii circumsta, re inimicos ; cum ecce in castra Timonides redit nuaciatque amicis quicquid acceperat de Poli archi fato. Diestacitius atrox fama dimanavit in milites. Neque aegτὲ credebatur
I Tragoediam lasὸ ferebat. J Ferale
eommentum de morte poli archi.
69쪽
debatur. Ipsum denique Regem adire Timonides luctuque efferatus ita loqui non timuit. Multum est, Domine, quod gratulemur Lycogeni. Fato funistus est Poliarchus. Ad haec verba haesit Rex incertissima mente perculsus. Α missi juvenis calamitas de jactura eb magis horrentem agitabat, quod in se tanquam authorem haec fatorum culpa reciderat. Lachrymaeceinde propemodum subibant, de
triste venturarum rerum auspicium. Sed nec publice dolere tunc securum, cum in ejus vultum plerique immine rent ex amicis Lycogenis, frontem, oculos, verba adnotatu ri. obfirmato itaque ose, ne aut laetitiae aut doloris ederet signum, pauca de genere interitus quaesivit, rediirque in tentorium, certus nemini laetam else linoliarchi perniciem, nisi qui de ipsum Regem periisse concuperet. Multis militum reverentia Regis obstabat, ne coram lamentaren tur. Fidissimi procerum vel suspiriis constantiam fallenti-.bus deflebant amissum, vel indignatione majori,inter mutua colloquia,fatorum temporumque injuriam non premebant. Illos Rex diligentissima memoria distinguebat caeteris, tanquam dignos quibus unis se crederet ; sed nec sine pudore intuebatur, ratus se ut interfectorem Poliar chi invidiosh ab illis designari. Mirum fuit, extitisse qui auderet subito calore essu n. de re hos versus, furtimque deponere in vestibulo Praet rii, qua regem abire oportebat. Flos juvenum, seu te id Susis timet omne sub oris, Quo pallent alii manes; 'seu θdere coelum Auxi ti, Siculas non respecturus ad oras; Da fasiis veniam ; 'gravibusque accedere vindex In miseros ne quare Deis. Satis ausa luemus Gentibus invisti, memorique in secula fama. Mer Mus ore extimaaxisti. l Seu rela- a Graiibusive aecedere Unox In mἐ-tus es inter Deos. vel semideos, fle M.tstras ne quare Deis. J Ne fulminantemmas per Apotheosin. Habes apud Sene- Nemesim di iustam Deorum iram in eamApotheosin Herculis oElei actu 3. l not eoncita
70쪽
A R GENI s. LIB. I. Noe monstrante nefas. ' Tene ergo Iacessere flamma, Te potuit ripis haurire furentibus amnis eo superil qui nos ignes, undave piabunt e. Ipsi amnes, ipsa meruere piacula flamma.
ARGUMENTUM. Ubi eladis Poliarthi os afama pervasis ad regiam is ad aures Argeniadu aliaua est, ista irrepere m thalamum, liberior an luctum lach masse ere. Sed ut videt Selemisa eam si'lum longiorem aptantem ad jugulum, nihil e unctata infrementem insut, donec Argenis domito gemitu ad vultus redit.
CAETERUM dum profectio a castris ornatur, jam
effusa in populo fama, Poli archi cladem vulgaverat, Magellamque pervenerat. Forte in thalamo sedebat Ar- genis, cultumque non quem tranquillis rebus haberet, regia virgine tamen dignum inter puellas adornabat. Selenissa alumna Argent di erat, secretorum omnium conscia;& tunc illius comam fingebat, cum una ancillarum eX Mirio, in quod sorte processerat , redit nunciatque Poliarchum obiisse. Fefellerat primo Argenidis aures, cui tunc intentior de nocturnis ignibus,& Poli archi inimicis, cum Selenissa sermo. Et ad Selenissam quidem allapsa ancillae vox, ingenti tumultu animum , omniaque praecordia concussit. Tum vero furtivis nutibus, oculisque silentium subinde jubentibus, monebat ministras ut premerent vocem; sed jam susurrantium garrulitas sedem impleverat, subitoque horrore Argenis attonita, necdum certa quid ancillae loquerentur, rogavit quosnam casus aut clades inter se mussarent. Selenissa responsum intercepit, ex Ci-
disse de ministrae manibus speculum, quod die natali Argent dis
et Tene ergo laeessere flamm Ignes Silius Ital. l. 8. Punici bellii Angari , accensi in tumulis. ina coetustas ae vim purgor in a a Q. nor ques aenda . J Aquis aut tro. . . AEneas apud vim. a. meid. Plammis vero reos expiari testes sunt - Donec me flumine rius Micem laeus, seu Crateres. Ita me e bluero. - et illact.