장음표시 사용
181쪽
rues HIs TORIA JLxu Cust. Iogetico , & libro ad Scapulam , nullatenus ipsi se civilibet Io implicaverint . Postmodum tamen , ut suo loco videbi,
Enses. lib. s. x a. lib. 6. c. F. De Narcim miraculis, de sanetltate . E eo. Iis.ε.
mus, persecutionem, eamque acerbissimam in eosdem excitavit. IESU CHRISTI AN. Is s. VICTORIs PAPAE s.
SAvERI IMPERATORIS 3. Coss. SCApuLA TERTULLO , ET TENEIO CLEMENTE . OLYMPIAD. 243. AN. I. URBIS AN . 948.
I. In Chronico ad hunc annum narrat Eusebius e Narcimus Hiero b morum si opur, Nevolus C ariensi , 'Iurates quoque , in Baccouur Munae provinciae Eti Opi in gues habentur. Bacchy Ilus Acha3ae magis, quam A sice Epist pus erat; quippe qui Corinthiorum Episcopus esset . De Narcisso in Historia idem Auctor addit: Eadem tempestate Narcis fui Hierosoldimorum Epycopus Druit , vir Mavorum sermonibus nos quoque cxώIe celebratus. Hic quintus decimus Hierosolymorum Episcopus fuit ex iis , qui ex Gentibus ordinati fuerant , idemque trigesimus, si ab Apostolis successionis ordo sumatur ; quindecim enim ex circumcisione fuerant usque ad Hadriani tempora , deinde alii quindecim ex Gentibus, Narcisso numerato , quorum catalogum ibidein exhibet Eusebius . De hoc NareUse , subdit idem Auctor, multa supenda commemorant civitatis illius incου , a Melibus conti a succcisione velut pis manus Abi tradita . Inter caetera , quod cum in Paschae vigilia oleum ministris desui it et , eaque de causa unive sus popuIus gravissimo moerore assiceretur , Narci Ilus aquamis ad se deserri jussit , ac oratione super eam facta , Iucernis praecepit infundi , quae in olei pinguedinem conversa hilariorem , lampadarum Iumine . Paschalem reddidit solemnitatem , atque ex eo oleo apud plurimos fratres exiguum quoddam spe
cimedi ad memoriam tanti miraeuti diutissme ad nostra uisue tempesta Ieroatum fruge, idem addit Eusebius.
a. Flurima quoque de vita . & conversatione Narcissi ibidem commemorat. Prae caeteris , non ulli improbi homines , quum illius sanctitatein ferre non possent, insidias ei adstruxere , gravissimam calumniam machinati, quam ut magis magisque in audientium animos insinuarent, Sacramenti religione accusationem hoc pacto corroborarunt. Etenim primus sibi imprecatus est incendium et alter , ut pestilentiae morbo periret :
182쪽
ret: tertius, ut luminibus orbaretur . Et licet fidelium nemo eisdem praestitisset fidei h , cum Narcissi continentiam , vitiaeque sanctitatem satis compertam , haberent ; nihilominus ut omnem suspicionem tolleret, relicta Ecclesia, in solitudinem se recepit , plurimosque annos in deviis agris delituit . Vix tamen Narcilius excesserat, cum Deus confestim impios illos iis ipsis ultus est poenis , quibus in semetipsos pejerantes sese
devoverant . Primus eni in noctu incensis aedibus cum universa familia conflagravit: alter ab imis pedibus ad summum
usque capitis verticem eo morbi genere , quo se ipse multaverat , correptus interiit et tertius vero primorum casum contuitus, omniumque in spetitoris Dei inevitabilem veritus vindicia in , nedum concinnatae ab ipsis ex compacto calumniae Ordinem conselsus est , sed & poenitentia dinctiis , tamdiu pecca tum sevit , ut oculorum Iumen a miscrit .
3. Post fugam Narcissi, ignaris omnibus tibi nam gentium ageret , visu in est finitimarum Ecclesiarum Episcopis alitir esus loco Antistitem ordinare , Dium nomine; sed cum modico tempore praesuisset , succelsor ei datus est Germanio, que deinde Gordius excepit . Hujus temporibus Narcissus cumfu-
bito quasi redidiotis emersisset, a fratribus , ut Ecclesiae a inistrationem denuo jusciperet, rogatus es. suippe universi mul
to magis tunc eum mirahantur , tum ob seces , tum ob philosophicam vivendi rationem , maxime vero ob praesentem Piu- dictam , qua Deus calumniatores ilitas a cere dignatas fuerat . Haec Eusebius de Narcissi in suam sedem restitii time , qui
postea dum adhuc viveret Alexandrum succelliorem habuit, cum ob decrepitam aetatem annum enim Centum sexdecim attigerat ministerium suum obire non posset . Sed de Alexandri ordinatione infra . 4. Nigro e vivis sublato, de quibus anno proximo diximus , exercitus parte ad Byzantii obsidionem relicta maioribus inhians triumphis Severus. adversus Ostoae nos , ridi Phenos , S Arabas arma convertit, & urbes plurimas , quae Nigri partes sequutae suerant, direptionibus exactionibusque multavit , atque privilegiis spoliavit . Euphrate deinde trajecto , Nisibi in usque pervenit: qua quidem expeditione molestiae barbaris multum intulit , Romanis vero nullam utilitatem, ut apud Dionem videre est.
tandem ad suam Eccle-sam redit.
183쪽
in celebrati ne Paschae a caeteris di dent a
I. Polycratem , aliosque Asiae Episcopos de Paschalla
die cum Victore Romano Pontifice magna animi contentione hoc tempore certalle , tum in Chronico ad hunc annum , cum in Historia Eusebius adnotat . Cum enim plurimae per Asiam Ecclesiis, vetusta quadam traditione innixae , quarta decima Iuna salutaris Paschae festum , quacumque die incidisset, celebrandum censerent , reliquae vero Orbis Ecclesiae diverso uterentur more , atque non alio , quam Dominico die , quadragesimale jejunium solvendum esse existimarent; ad dissidia tollenda. sociandasque , si fieri potuisset , Ecclesias , undique per Orbem Episcoporum conventus celebrati sunt, atque uno consen su ecclesiasticam regulam universis fidelibus per epistolas tradiderunt , ne videlicet ulis alio, quam Dominico die, indisertum Resurrectionis Domini unquam celebretur. Eusebii, atque Hi ronymi aetate supererat adhuc epistola Synodi Palaestinae, cui Theophylus CHareae , & Narcissus Hirosolymorum Episcopi
interfuerant. Extabat etiam Synodi rinnanae altera , aliorum que Episcoporum tum Ponti, cum Galliae, atque Osdroenae Provinciae, nec non Bacchylli Corinthiorum Episcopi, qui omnes eamdem fidem , eamdemque doctrinam profitentes, unam de celebratione Paschae sententiam edidere. De Bacchylli epistola Hier nymus: De risus , ait, ex omnium , qui in Ataria erant, se, scoporum personu elegantem librum Ieripst , idest synodicam epistolam , cui cum suae provinciae Episcopi subscripserint , eam proinde ex Episcoporum omnium persona scriptam tradit. De epistola Synodi Palastinae . cui Narcit sus, Theophylus, & cum illis Cassius Tyri, & Clarus Ptolemaidis, & qui cum eis convenerant , subscripserunt, haec Eusebius : As nain de traditio
ne diei Paschalis . quae jam inde ab Amsolis ad ipsos continua
fuccessione manaverat, multu in Ibis litteris disseruerunt, tandem ad finem epi Iae his utuntur verbis: Date operam , ut ep, solae πομα exemplaria per omnes Ecclesias mittantur , ne nobis erimen imputent , qui aniwas suas a recto peritatis tramite Deile abdacunt. Illud etiam vobisAgni camul, eodem , quo apud
184쪽
κοr , die Pascha Alexandriae celebrari. A nobis enim ad illos, Jesu Cit n. biti in ab illis ad nos litterae perferuntar , ua tit uno con' AN. I9s.fensu, in sinui scrinanctum peragamus diem . Has autem epistolas, tum synodi Palaestinae , cum aliarum Ecclesiarum , ad Victorem Pontificem datas fuisse , ea innuunt verba et Videte , is e solae nosse per omnes Ecclesias mittantur: quibus ad eum se scribere indicant , qui in ea quςstione ceteris sollicitior erat,& cui Ecclesiarum omnium cura commissa suerat . Ad synodos vero celebrandas Uictorem Papam Episcopos excitasse, te- Euseb. M.f.
stis est Polycrates in sua ad eumdein epistola , qua ait: Possemesiam Episcoporum , qui mecum funi, facere mentionem, quos
cum a me convocare petiistiis, condocupi. a. Cum autem totius orbis Episcopi , Asianis exceptis, Victor Ponti- in ea sententia essent, ut Dominica die post plenilunium Martii Paschalem solemnitatem celebrandam cile existimarent I Vi e communi 'ctor diversam Episcoporum Asiae in Paschatis celebratione LOn- cationemque suetudinem improbandam censuit , eosque , ut cum caeteris mi ix.tur . convenirent, hortatus est , excommunicationis etiam addita
comminatione, si in sua sententia perstitissient. At Asiani Episcopi , Polycrate duce , praejudiciis suis plus aequo indulgentes , in sua , quam S antiquitatis velamine tuebantur , opinione perseverarunt e quin etiam in ejusdem confirmationem
haec ad Victorem scripsisse , auctor est Eusebius : Nos igitur Lib. s. 4. verum ac genuinum agimus diem , nec addentes quidquam , nee detrahenteι ; etenim in Mia magna quaedam lumino ex' litatem
tincta sunt, quae illo adventus Dominici die resurrectura sunt, eum Dominus e Caelo veniet plenus majestate , o gloris , Ductorique omnes fuscitabit, quorum catalogum texens, Philippum
Apostolum primo loco recenset, qui Hierapoli obierat, unaque cum eo duas ejus filias, quae in Virginitate consenuerant e tertiam quoque ejusdem filiam commemorat, quae Spiritu sancto amata , Ephesi tandem occubuerat . Joannem deinde , qui in sinu Domini recubuit , qui & sacerdos, martyr & doctor apud Ephesum extremum diem objerat . Polycarpum etiam Smyrnae Episcopum , & Martyrem , itemque Thraseam Eumeniae Episcopum , qui martyrio coronatus Smyrnae quieverat . His Sagarim Episcopum Sc Martyrem addit, Laodiceae mortuum : Papirium ,& Melitonem , qui Sardibus defunctus , adventum Domini de Coelis , in quo resurrecturus est , expectat . Hi omnes diem ει-
fchae , inquit , quartadecima Iuna juxta Gangelium observa-nm. III. Y runt:
185쪽
runt: nihil omnino variantes, sed regulam fidei consanter frquentes. Verum de seipso haec addit: Ego quoque omnium pe-srum minimus Polycrates ex traditione cognatorum meorum , quo in etiam nonnullos aspectutus sum : fuerant enim Ieptem omnino ex cognatis meis Episcopi , quibus ego octavui accessi , qui quidew Omnes semper Aschae diem tune celebrarunt, cum Iudaeorum populus fermentum abjiceret. Ego inquam , fratres, quinque sexaginta annos natus in Domino , qai cum Fratribus toto orbe dispersi sermones saepe contuli , qui Scripturam fucram omnem perlegi , nihil moveor iis, quae nobis ad fυνm,dinem intentantur . Etenim ab iliis , qui me longe majorererant, dictam scis : Obedire oportet Deo magis, quam hominibus . Posthaec de Episcopis , qui simul aderant , cum haec scriberet, & eadem cum ipso sentiebant , subdit: 'fum etiam Episcoporum , qui mecum sunt, facere mentionem , quos petiyiis ut convocarem , scut O feci. aurum nomina s adseri sero , ingens numerus videbitur . Hi eum Me pusillum hominem
invisi dri , epistolam nostram assensu suo comprobarunt, gnari me canos isor non frustra gesare, sed visam ex praeceptis insueluti ue Jesu Christi Iemper egisse .
s. Ut has a Polycrate , Asiaeque Episcopis litteras accepit Victor , excommunicationis sententiam in eos tulit e Victor Romanae Urbis Episcopus , ait Eusebius , illico omnes iae, vicinurumque provinciarum Ecclesus, tanquam contrariaret M dei sentientes, a communione alscindere conatur , datisque litteris, universos , qui illic erant , fratres proscribit. ab unitate Ecclesiae prorsus alienos esse pronunciat . Non
ignoramus eruditos viros in ea fuisse sententia , ut dicerent. Uietorem excommunicationis quidem sententiam in eos mini. tatum e Te , numquam vero tulisse , eo quod Eusebius Victorem a communione eos abscindere conatum fuisse tradat; tum etiam quia interveniente Irenaeo , viro & nomine , ct animo pacis amantissimo , illico Romanam Ecclesiam inter, & Asiaticas pax & concordia fuerit inita : quo factum , Ut excoin- municatio ad ellectum non fuerit demandata . Eam tamen tunc primum Victorem in eos pronunciasse, Eusebii verba satis aperte indicant: Datis litteria, universos , qui illic eram,f. atres proscribit , c, ab unitate Ecelsae prorsus alienos pro-nhneiat : idque Socrates, ac plurimi ex antiquis, S recenti Oribus tradunt . Eust fane exempla videre es , ait Baronius,
186쪽
quanta auctoritate polleret Romanus Episcopui , praesaretque ceteris , qYippe qui per orbem concilia indicit , propinctias non obtemperanter ejus praecepto a communione exeludit . At vero quυd potessite jure faciebat , recte ne fecerit a indiuis es dubitatum ; sed de potesate ne minimum quidem ab aliquo , non modo caIholicorum . immo nec ab ipsi sui Micis in controversiam deductum es. 4. Quid Victoris excommunicationem subsecntum sit, ex eodem Eusebio videamus: Verum haec non omnibus placebant Episcopis . Proinde Victorem ex adverso hortiati Iant, ut ea potius sentire vellet, quae paci, unitati , charitatique erga
proximum congruebant. Extant etiamnum eorum litterae, quibus Victorem acerbius perfringunt. Ex quorum numero Irenaeus in epistola nomine Fratrum , quibus praeerat , scripta , die quidem Dominico Resurrectionis mysterium celebrandum de sendit; Uictorem tamen admonet , ne Asiae Ecclesias a communione ea de causa abscindate addit praeterea , de sorma etiam jejunii variam fuisse in Ecclesiis disciplinain ; quandoquidem nonnulli existimabant unico die sibi esse jejunandum , duobus alii , & alii tribus: nihilo tamen minus O omnes isi pacem inter se retinuerunt, ct nos invicem retinemus. Da jGuniorum diversitas consensionem Dei commendat . Quod& exemplo Praedecessorum ejus confirmat , Soteris scilicet, Aniceti , Pii, Hygini, Telesphori , & X isti , qui etsi diversam jejunandi rationem servaverint, pacem nihilominus retinuerunt cum iis , qui ad se veniebant ex Ecclesiis , in quibus contrarium observabatur , nec ullos unquam ob eiusmodi consuetudinem rejecerunt; quemadmodum prae caeteris de Aniceto constat , qui licet cum Polycarpo Romae de hac re, aliisque aliquandiu contendisset, neque ei persuadere potuisset, ut morem illum observare desineret , non sollim communionem eidem non negavit , sed consecrandi munus honoris etiam causa concessit. Nec ad Ui florem tantum , idem ait Eusebius, sed ad multos alios Ecclesiarum Antistites de ea qiis stione Irenaeus litteras in eamdem sententiam misit . Quapropter exortam demum controversiam , addit SoZomenus , sapientis edi olvisse mihi videtur Victor tine temporis Romanorum Episcopus, ct Polycarpus S,rnens s clegendum est , & Folycrvies Ephesioruin; nam Polycrates Uictoris a late soruit , non
Polycarpus . Nam quoiviis Occidentales Esi Opi traditionem
187쪽
AN. I9s. QuomodoVIiactor excusari possit.
Pauli, ae Petri abrogandam non esse censebant , A ani pero Joannem Evangeli iam sequi te pelle u Irmabant ; ex commmni comitio placuit, ut singuli fisuis, prout con everunt, ceu
brantes a mutua communione nequaquam discederent . Ex quibus constat , Victorem , t renaeo suadente , excommunicationis sententiam , quam disciplin. ae Zelo in Asiaticos tulerat, pacis& charitatis amore retractasse. s. Nimiae fortasse austeritatis, aut inconstantiae Victorem quis arguet, quod sine causa , aut praepostere Asianos a communione sua repellere conatus sit , quos paulo post absque ulla satisfactione in suam iterum communionem recepit . Si accuratius tamen res perpendatur , patebit sane Victori non demisse caussas , easque gravissimas , cur Asianos excommΠ-nicationis poenas ab ejusmodi ritu deterreret , quas Antecessores sui, Anicetus , Soter, & Eleutherius non habuerant, e rum quippe tempore res cum catholicis agebatur , ideoque vix intererat, num eadem ubique in Paschatis sesto vigeret disciplina . At Victoris tempore , & Montanistarum plurimi luna decima luarta Pascha celebrabant , & Blastus Romanae Ecclesiae Presbyter, conflato schismate , idem cum Montanistis suadebat : unde Auctor appendicis apud Tertullianum: Mi praeterea his omnibus etiam Flasus accedens, qui latenter Iudaismum vult introducere; Pascha enim dicit non aliter custodiem
dum esse , ns fecundum legem Moysi decimaquarta menses.
Cum itaque Blastus , quem a funesto schisinate revocare epistolis suis frustra curaverat Irenaeus, alios etiam in suam co naretur pertrahere sententiam, ut supra ex Eusebio adnotavimus , tolerandum ultra non censuit Victor, ut catholicorum quisquam in Paschatis ritu Montanistarum , aut Blasti disciplinam sectaretur, ne hoeresbus , aut schismati connivere videretur . Fidei itaque servandae Zelo , & schismatis finiendi causa , pernecessarium duxit a communione eos repet Iere , qui Iuna decimaquarta cum Montanistis , aut Blasto Pascha cele-hrahant: ab Irenaeo tamen , aliisque admonitus, ne cum Asianis schisma faceret, quibus nil cum Montanistis , aut cum νBlasto commune erat excepto Paschatis ritu , suam ipse sententiam pro hono pacis retractavit. Unde cunctis rite , recteque perpensis . laude magis , quam censura dignus est, dum disciplinae zelo errantes coarguit, & amicorum, Irenei scilicet , aliorumque Episcoporum monitis obsequens, iisdem pacem
188쪽
communionemque restituit . De hac Victoris cum Polycrate controversia , apud De Marcha , Natalem Alex. , Schelestra-Iuin, aliosque plura videri pollunt. s. Post Nigri cladem Bigantio se se receperant ejusdem exercitus reliquiae , ubi a Severianis obsessae , triennio sortiter pugnantes restiterant ; at fame urgente se victoribus Iabenti anno tradiderunt . Severiani vero Bigantium ingressi , magistratibus ac militibus interemptis , urbe etiam ac moeniis dirutis , victoriam multa crudelitate foedarunt , ut Dio , aliique scriptores tradunt, id vel maxime dolentes, quod, Bizantio destructa , sortissimum adversus Barbaros pr. xsidium excidi siet . Tanta autem loetitia ob iIlius expugnationem asseictus est Severus , ut exclamaverit et Tandem Bieantiuis cepimus: ad quam expugnationem Tertulliani verba ad Scapulam Africae Proconsulem spectant, dum ait: Gellias Capelu in exitu Sizantino , Christiani gaudete , exclamavit; quia cum idem Capella Nigrianae factionis particeps, Christianis insensus suisset, res suas sub Severi Imperio iidem pacatiores futuras esse sperabant .
. Nigriana factione ob BiZantii cladem penitus deleta,
unus adhuc supererat Albinus , qui cum Severo de Imperio contenderet. Hunc , ut ab ineunda cum Nigro societate alienaret , Caesarem & Imperii consortem Severus dixerat : verum Nigro sublato, ficta inter eos amicitia perrupta est, in ape tum & civile bellum conversa . insidiis etiam tentaverat Severus Albinum interficere, missis ad id tabellariis, qui solum& imparatum occiderent : admonitus tam eu , collecto exercitu , contra Severum ex Britannia in Gallias transiit , qui
amplissimo donativo milites prosecutus , ait Herodianus , sa
tim universos contra Albinum educit, ut anno sequenti videbimus . Interea Severus cum expugnata Bietantio in Occidentem arma adversus Albinum illaturus rediret , Viminiaci in
Moesia dum esset , Bassianum filiorum primogenitum Caesarem dixit , & Antoninum appellavit.
189쪽
Severi crude. litas post victorian . Caraealta Casar & Augustus a Patre dicitur
rus, levioribus proeliis , di velitationibus cum Albino vario primum Marte pugnavit, deinde die tindecima Lal. martii post periculosum incertumque certamen illustrem victoriam apud Tiburtium obtinuit Galli Trevaux juxta fluvium Aratim , ut habet Spartianus. Albini cladem prope Lugdunum accidisse narrat Dio. Quumque post proelium in domum quamdam ad Rhodanum confugisset Albinus, obsessus undique , ne in victoris potestatem veniret. se ipsum interemit. Post victoriam vero Severus Lugdunum direptionibus , ct igne vastavit, eo quod hactenus Albino favisset , virosque illustres , aeque ac Deminas ea de causa inter secit. Ad Senatum quoque minaces epistolas dedit , quibus inter caetera exprobrabat, quod Albino Imperium exoptassiet : Unum ex Afris, quidem Adrumetinis fingentem, quod de Cejonorum semmate fungianem duceret, idest AIbinum) , inqueadeo extulistis, ut eum Principem habere velletis, me Principe salvis liberis . Nec intra minarum limites furor stetit; sed illico poena subsecuta est . Nam , ut habet Herodianus, aliique historici, Albino victo , continuo
Romam proscctus est , exercitum suum omnem adducens , quo terribilior videretur . Consectoque magna velocitare itinere , infestus Albini amicis Romam intravit , post sacrificia de more peracta militibus, ac populo Romano Pecuniam , aliaque largitus est , quae nunquam antea acceperunt , ait Herodianus,
nam ct frumenti seminam primus adanxit, ct aureis annulis uti, O domi habere mulierem permisi, quae militibus hactenus prohibebantur. Dum vero militum gratiam tot beneficiis aucuparetur , quampluriinos Senatorii , aut equestris ordinis
Albiniame parti addictos , vel suspectos interfecit , quorum catalogum recitat Spartianus y ut sic esset Imperator vere nγminis fui, vere Pertinax, vere Severra. Σ. Hoc etiam anno Severus Caesarem S unum filium Dum Antoninum a Senatu appellari jusit, decretis Imperiatoriis in gnibus , quem di Proconsulari potestate eo tunc donatum fui G
190쪽
Εec LESIASTICA. II sfuisse , inscriptiones indicant, quas Baronius, & Pagius exhi- Jasu Clin. bent, atque explicant. ' ΛM. I97. IESU CHRISTI AN. I S. Vicronis PAPAE S.
SEvERI IMPERATORIS G. Coss. T. SATuRNINO , ET C. GALLO . OLYMPIAD. 244. AN. 2. URBIS AN. 9s I.
I. Quum solus tandem Severus regnaret, filios suos Im- Caracalla Imperio sociavit ; Caracalla: namque primogenito Augusteam, &Proconsularem dignitatem communicavit, Getam vero Caesarem dixit: Post Pythicum bellum , ait Spartianus, Pater cum ingenti gloria oreret; Evistano participe Lisperii appellato, Geta quoque Gyaris , ct Antonini, ut quidam dicunt, nomen accepit . Duas lamen epochas Proconsularis dignitatis Caracallarat tributae communiter statuunt chronologi r alteram scilicet elapso anno , quo primum collata est , aliam vero currenti, quo Par. ad an . iterum cum Proconsulari Imperio Caracalla Augustus est re- Baro oo. nunciatus. 2. Ut autem sibi, filiisque Imperium Severus firmaret, Severi crude- anno proximo , & labenti in Albini amicos quam maxime , ii M Alb icev ut , eorumque hona ad suum aerarium detulit , ut Imma' itatem aeque ac avaritiam expleret : de quibus audiendus
est Tertullianus et sed CP qui nune scelesiarum partium socii, GNHι υρι aut Naalores . idest Alibinianae factionis participes, quotidie re- '' i 'velantur , pos vindemiam parricidarum racematio superses, quam recenti Daeir , O ramori is laureis in Albini inauguratione ob laetitiae signum poses praestruebant quam elati mis, ct clarissinis lucernis vesibala enubilabant quam eu tisi isti , ct superbissi ii thoris forum Mi dividebant noa . ut gaudia publica eelebrarent; sed ut pota propria jam e e-rent , in in aliena solemnitate exemplum , atque imagine pei suae inaugurarent, nomen Principis in corde mutantes . Eadem incia dependunt , O qui asrologos, ct cruspices, c, augmrer , ct mugos de Caesarum capite consultant; quas artes ut ubAngelis defertoribus proditas , ct a Deo interdictas , ne suis quidem eouses adhibent Grisiani. Haec, & alia Tertullianus, illam purgans calumniam Christianis inferri solitam , qua liOstes dicerentur Imperatoris . Quinam vero hostes illius et sent, licet amicillimi visi, dieiis declarat exemplis.