장음표시 사용
91쪽
x, . nienses patriis institutis, legibus autem uti solonis, de ,
γ, Draconis, quibus antea utebantur; quibus autem opus si fuerit, eas lecti a senatu nomothetae. describant in ta- . 33 bulas, Si proponant ante Eponymos iis, qui velint, , , ' considerandas, & tradant magi stratibus in hoc mense.. , si- traditas autem leges probet prius senatus,& nomothex, tae quingentia populis editi, ubi iurarint. liceat aute . , , prinato curiam ineunti de commodo legum agere- εν, postquam latae fuerint leges, det operam senatus Areo tx x pagi, ut latis legibus niagistratus viantur. confirma- ess tas vero leges describant in parietem, ubi prius descii , ptae erant, considerares volenti Leges hoc decretoe . , probatae , de confirmatae in porticu sunt descriptae . Tu si lata lex est, ne non scripta lex ad rem aliquam, sed si a x prascriptae leges adhiberentur. decretum autem nullum neque senatus, neque populi firmius Iege esset,ss neque in unum legem ferre liceret, nisi eadem in om- ν nes Athenienses ferretur, di ut legibus,quae essent posti ix Euclidem Archontem, uterentur. Atque hoc quidem
modo cum vetere Solonis rep. prisca etiam legum fe-- Tendarum consuetudo est renovata. Quam Demosthenes, ut video, retinens, cum post aliquot annos nouam de trierarchis legem inferre vellet, veterem Solonis ante ea de re legem sustulit.Zquemadmodum ip- . se in oratione pro Ctesiphonte scriptum reliquit. T-
mocrates autem legem rogaturus tulit, ut Prytanes Pandionidis Nomothetas in sedibus collocarent,no-- mothetae vero essent mille,& unus ex iuratis. Ac dele-
De saeri gum quidem cognitione haec dicta sint. Sacra vero ex Solonis illa, de qua dixi, lege in tertia concione tractata sunt,aut, ut scribit Pollux, in quarta.
De viatistrati Vt autem n agistratus quosdam, praetores, hippa bu . chos, presarchos,&taxiarchos creatini,&creatos,
an egregie se gererent, explorarint, abrogarint,
postea demonstrabiivius. intri ee
92쪽
Nam legatos a senatu, populoq. decretos,&lectos, lostendit Demosthenes in oratione pro Ctesiphonte.
cum ait, placuisse populo, ut legati ad Philippum de
nauibus recuperandis legerentur, ijsq mandata dare tur. & in ea, quae est de ementita legatione, cum in quit , Aeschinem neque senatus, neque populi suffragio lectum, legatum ad Philippum esse profectum. Le gatos item exterariam gelium ad populum productos, di in concione tertia auditos, tum apud Pollucem, ut
diximus, tum in historijs saepe, ut apud Thucydidem,
De bello item, pace, & foederibus cum populo M De bello Apactum esse perspicuum est . Videmus enim bellum cum e e. Lacedaemoniis Atheniensem populum decernere auctore Pericle apud Thucydidem; pacem autem iube- re apud Demosthenem in ea, quam modo commemoraui, oratione . si quidem inquit: Nam praeter ceter l, quae attulit in priore concione, in qua de pace statuebatis, pacem dissuasit: in posteriore vero, in qua pa-lcem confirmare oportebat,Philocrati se adiunxit. Iam vero populi praemia fuerunt, ciuitatis, immu- De praemiis nitati R. largitio , praeterea coronae, pro edriae, statuae, bς ritodi victus in Prytaneo . quos honores ut primis tempo- μφ' ribus raros, ac tenues populus detulit, sic postremis prope infinitos, atque ei fusos bene de se meritis cxquisiuit. cuius rei documeto potest elle Miltiades, cui hoste: accerrimo a ceruicibus patriae, Graeciae q. repulso ea, teste Probo, gratia est relata, ut in porticu, quae Poecile vocabatur, cum pugna depingeretur Mara thonia, in decem praetorii numero prima eius imago poneretur, isq. hortaretur milites, praeliu q. comitteret. Qua propter iure queri videtur in or. de syntaxi Demosthenes. ptoribus vulgo statuas collocari, quas
maiores sui neq; Miltiadi neq; Themistocli statuisset, qui maximis rep. periculis liberassent,atque externis
93쪽
hominibiis temere ciuitatem concedi cum maiores Menoni Pharsalio,& Perdicae Macedonii regi , quorusingularia fidei,& beniuolentiae erga rem p. Oiscia extitissent, non ciuitatem , sed immunitatem tantum tribuissent; nimirum, quod ciuitatis Atheniensis communicationem nimis amplum, atque omni beneficio maius praemium esse statuerent . in quam sententiam illa etiam in accusatione Neaerae scripta reliquit: P pulus Atheniensis, cum sit omnium rerum,quae sunt in ciuitate, dominus, cum q. possit facere, quod lubet, adeo magnificum munus esse, Atheniensem facere existimauit, ut leges condiderit, quomodo ciues efficere oporteat. i. ex autem est populo memini fieri Atheniensem licere, qui non de populo Atheniensi bene meritus dignus ciuitate videatur: etenim v bi persuasus erit populus,& donum dederit, adoptionem ratam esse non sinit, nisi suffragio occulto postero die supra sex millia Athenienses decreuerint. Prytanas autem iubet lex urnas ponere, & suffragium ingredienti populo dare, antequam puregrini introeant,& vela tollere, ut, cum sui quisq. sit dominus, eum, quem ciuem est facturus, intueatur, an dignus sit, qui dono ciuitatis afficiatur. Immunitates autem cum a populo donatas dicimus, liturgiarum maxime vacationes intelligimus, qua de ratione post uberius disputabimus. Iam coronas a populo virtutis, & beneuolentiae e go , quam erga populum Atheniensem haberent, esse concessas, locupletes testes sunt duae inter se contrariae de Ctesiphonte Orationes.
Pro edriae vero cum alij, tum in Equitibns Aristophanes meminit. quem in locum interpres scribit, qui eiusmodi genus consequuti honoris essent, eos Sincuria, & in concione, & in theatro, & in aliis eiusmodi conuentibus omnibus, qui loca occupassent, dimouendi,
94쪽
monendi, atque ibi assidendi habuisse. Vnde Pluta
chiis Democharem Demosteni donum a populo na rat peti j sic, aeneam statuam in foro , & victum in Pry- laneo, & pro edriam ipsi ac posterorum eius natu ma
De statuis autem , &victu publico in Prytaneo au- De statutis &ctoritas extat Demosthenis in oratione de falsa lega a uictum P . tione et Alicui ne legatorum , quos misit Philippus, ' ' aeneam statuam in foro collocabitis Θ quid Z dabitis ne' in Prytaneo victum, aut aliud aliquod donum, quo' bene meritos excolitis pnon opinor . & ad Polycleura' His, auditis populus me collaudauit, & ad prandium' in Prytaneum vocavit. Itaque in decreto de honoribus Lycurgi apud Plutarchum haec sunt: Placuit populo , ut bene meritis gratia referatur, laudare Lycum' gum Lycophronis filium Butadem, virtutis,&iustiriae' ergo,& populum statuam ei meam in foro collo' care , praeterquam ubi lex erigi prohibet, uictum vero' praebere in Prytaneo in perpetuum posterorum Lycur' gi natu maximo.& apud Isaeum de hereditate Dicae o-' genis: Hamordij polieris victum publicuin, pro edrias, di immunitates esse concessas. Praeter haec vero iudicia etiam quaedam a populo facta esse coperi Q, Vte Coneioni, Iurum caussarum, quae εισαγγέλιαι,& earum, quae προβολαὶ dicia, dictae sunt. Acci γγελιαι quidem quorum criminum fuerint, supra diximus. Hae vero tum ad senatum,turi
ad populum , & quidem in prima concione, teste Pol luce, delatae sunt. Itaque cum Alcibiades de mysteriis enuciatis ad populi iudicium est adductus, eo genere accusationis, ut scribit Plutarchus, est oppugnatus,
quod Araniata vocatur . In hoc autem genere accusa-
tionis populus fabis albis, nigri'. sententiam suam a declarauit, illis quidem ad absoluendum, , his vero ad econdemnandum. unde apud eundem Alcibiadis illud admoduscitum est, qui cuiudicium declinasset, hi quaerente
95쪽
, , quaerente de eo quodam, non credis patriae ipsum de , , te iudicium o Alcibiades3 in ceteris, inquit,credam,
, , de capite vero meo ne matri quidem, ne forte impru- , , dens nigrum pro albo calculum serar. Iam vero de actione ea, quae προβολὴ dicta est, recitat legem adue , , sus Mediam ille noster: Prytanes concionem habens,, to in Dionysi, postridie in Pandione, in ea vero agun, , to primum de sacris, deinde προβολας tradunto pom- , , pae caussa factas, ut ludorum Dionysiacorum,quae transactae non sint, Est autem προβολὴ actio, quae praecipue in eum intendebatur, qui in festis, ludis' at teri contumeliam, aut iniuriam intulisset. Quo iudicio Mediam Demosthenes insectatus est.' Imperii autem abrogationem non manibus palam tollendis, sed suffragiis occulte feredis adhibita, idoneus esse Plutarchus testis potest, qui scribit, Per clem incitati populi iracundiam non ante placasse, quam ille sumptis in manus calculis eu praetura spoliarit, pecunii'. mulctarit. Atq. haec quide ex ordine Extra ordinem vero iudicium constitutum est in praetores, qui in Sicilia ciuium cadauera E mari non collegissent. de quibus & in senatu , & ad populum actum, eumq. & manuum porrectione, & occulto suffragio sentetiam suam declarasse tradit Graecarum rerum libro primo Xenophon, cuius verba i se, quia mire ad veterem hanc senatus, populiq. in decernendo consuetudinem illustrandam valent,pr ponam . Post haec, inquit, exposuerunt in senatu prae- tores de nauali pugna,& magnitudine tempestatis. ' Timocrate autem censente alios etiam vinctos Pop Io esse tradendos, senatus eos in uincula tradidit.d inde concio suit, in qua cum alii, tum Theramenes in ' primis praetores accusauit, euna aequum esse diceret,
eos rationem reddere, cur cadauera e mari non coli
gi sient, & miserunt praetores ad senatum, populumq-
96쪽
3 nihil aliud, quam tempestatem , incusantes. post haec I x praetores pauca pro se quis'. dixit neque enim caussa
13 ex lege acta est &populit persuaserunt. Volebant autem priuatorum pleri q. surgentes spondere. at plas a curi rem in alteram concionem differre tum enimus serum erat diei, neque manus dispicere potuissent Ῥx senatum autem praeconsultum facere, quonam modos 1 de uiris iudicare oporteret:deinde concionem habue runt,ad quam senatus sententiam suam detulit, Calliis xen eam pronunciante,ut Atheniesibus omnibus per s tribus hydriae duae apponerentur, & in una quaq. tr 33 bu praeco pronunciaret, cui peccasse praetores vider tur , in priorem ferret, cui secus, in posteriore.quods s si peccasse vis essent, capite mulctarentur, & Xiuirissa traderentur, & bona publicarentur,decima vero Deae esset . tum procesiit in concionem quidam, qui Calai lixenum contra leges scripsisse asseruiti vulgus autem γν clamabat, indignum esse,populo, ut pro arbitrio age is retur, non concedi. & super his dicente Lycisco, eos sx eodemiffragio iudicandos esse, quo praetores, nisi populo concionem permitterent, rutius vulgus o as strepuit,& coacti sunt citationes recipere. prytanibus 3 s autem negantibus se suffragationem contra leges d turos, rursus Callixenus ascendens eos his de rebussa accusauit. illi vero clamabant, ut eos, qui negarent,ss citarent. Quo metu perculsi prytanes omnes assenses 3 runt, praeter Socratem Sophronisci filium . ille vero, , negauit, se nisi ex lege facturum quidquam. Euryptos a lemus autem sententiam scripsit secundum Canoni, , decretum, ut de fingulis separatim iudicaretur.atque, i ita primum de sententia Euryptolemi iudicium tule- ιν runt, deinde de senatus, & post haec praetores octo ca-
Inter cetera vero populi iudicia resertur etiaostra Q in M.
97쪽
ti filio , aduersus eos, qui tyrannidem appeterent, institutum scribit, Aelianus vero a Clisthene. atque hoe quidem ad veritatem mihi videtur esse propensius. fuit enim Clisthenes tyrannorum inimicus acerrimu v. i& libertatem Atticam aduersus immoderatam ciuiupotentiam praeci aris multis ali is institutis sepsit, atque muniuit. Ostracismus vero ad intolerandas ciuium li- merae ciuitati opes abiiciendas,& superbos eorum,qui se excellentius in re p. gerere viderentur, frangendos spiritus decem annorum exterminatio fuit. Assentitur tamen Heraclidi Arpocratio , qui scribit reperiri in monumentis Androtionis , Hipparchum quendam, Pisistrati propinquum, in exilium pulsum esse ea lege , quae tum primum de ostracismo lata erat. Aelianus autem , Clisthenem primum sua lege damnatum prodit. Est autem ostracismus dictus a testula, quam nomen eius, quem pellere urbe cupiebant, inscripta in pro sufffragio ferebant. Etenim , ut Plutarchus in Aristide, de Pollux libro xviii, ijsde prope uterq. verbis declarat. cum populo placuisset, ostracismi iudicium costitu re, forum cancellis sepiebatur, ita ut decem tantum aditus relinquerentur, per quos populus in tribus diuisus ingrederetur . tum archontes, & senatus , qui iudicio praeerant, uniuersam , quae conuenerat, multitudinem numerabant . nam si minus sex millibus essent, qui iudicaturi essent, iudicium pro irrito habebatur. suffragium autem erat testula, in qua quisque nomen potentis ciuis alicuius inscripserat, cuius ipse praesentis,& rem p. tractantis magnitudine offenderetur . Qui autem a maiore conuocati populi parte notatus erat, is urbe extemplo cedere , & per decennium abesse, integris tamen bonis , incolumibu'. fortunis, cogebatur. hoc enim inter ostracismum , & texilium interesse voluerunt, quod exules bonis mulctabantur, nec tempore, a tioco
98쪽
Ioco cir tum scribebatur, qui vero testulis erant damnati, ij & bona retinebant sua, & certo tempore , dccerto loco definiebantur; de exilium quidem flagitii poena fuit, ostracismus vero quaedam nimiae potentiae diminutio. nam quos virtutis opinione, & populi fa-
uore, & clientelis, aut aliqua ciuit i facultate excellere inter ceteros intel Iexerunt, eos urbe exigere hoc
iudicii genere soliti sunt, ut Aristidem, Cimonem, Themistoclem , de Thucydidem, quos omnes nimiae
suspicione potentiae ,& virtutis eiecerunt. praeclaruenim illud, & ad memoriam posteritatis insigne, cum comitia ostracismo essent indicta, agrestis quidam homo,& rudis plane , ac litterarum ignarus in forum properans , in Aristidem , qui Iustus, ut erat, ita appellabatur, incidit, eum q. testula oblata, ut Aristidis nomen inscriberet, rogauit. miratus Aristides, cum
quaesisset, num quid ab Aristide mali accepisse timinio
me vero , inquit ille, immo hominem ne noui quide, sed vulgatnm istud Iusti cognomen aequo animo ferre non possum . Pulsus est ergo Aristides, quod Iusti cognomen offenderet, pulsus Damon Perichis magister, quod prudentiae opinionem haberet. Postremo cum ignobiles , & flagitiosos homines exterminare coepis sent, quod nobilis pristina consuetudo sordesceret, prorsus ostra cismus extabuit. cum enim Alcibiades,& Nicias inter se seditiose contenderent, populus'. inductis ostracismo comitios, alterum eorum sine dubio expulsurus videretur, illi facta inter se coitione Hyperbolum, hominem non virtutis, sed improbitatis magnitudine intolerabilem e ij ciendum curarunt. quam rem adeo iniquo animo tulit populus, ut ostr cismi iudiciam posthac nudum exercuerit . Andocides autem cum in oratione contra Alcibiadem deostracismo disputaret, eo dicendo prouectus est, ut
qui primus ostra cismi legem tulerit, eum contraria
99쪽
rescere eo cioni Solo voluit. Huic autem duo ille praecipue officiorum ni mera impertiuit, & quidem, ut apparet, ambo grauissima; unum, ut Omnes rei p. partes quasi ex alta quadam specula intueretur, alterum, vede caussis capitalibus grauioribus quaereret. nos autede priore potestate hoc loco agemus; nam de posteriore, tum cum de iudiciis disseremus, commodiore , & magis proprio esse acturi videmur. Hunc igitur senatum ex iis, qui nouem archontum imperium gesserant, Solo constituit. nouem autem archontes fuerunt, qui decennalibus, ut iam diximus, archontibus abrogatis rem p. susceperunt, Rex, Archon, Polema μelius, & Thesmothetat, quos Solo in sua, ut supra dixi, rep. haud pari quidem , sed tamen maximo cum imperio conseruauit. Hos igitur certissimum Areopagi seminarium fuisse, perspicuum est. ostendit Pluta chus, qui scribit, Solonem nouem archontes,ubi mastratu annuo ab ijssent, ad Areopagum ascendere voluisse, ipsum q. quia archon fuerat, Areopagitam fui L. se; Periclem autem Areopagitarum honore carui sie, quia neque rex, neque archon, neque pol emarchus, neque thesimotheta fuerit, quod ii magistratus antiquitus sortito mandarentur, ac inde in Areopagum asciscerentur. atque hoc idem etiam confirmat Pollux . quanquam Libanius ad Androtianam rem in dubium aliqua ex parte videtur reuocare, qui scribit, placuisse aliis, nouem archontes in Areopagitas quotannis esse ascriptos, aliis vero ipsos solum thesmothetas. Ac de thesmothetis quidem nulla cotrouersia est. scriptum est enim in vetere lege apud Demosthenem in Timocratea: Thesmothetae eos , qui accusati fuerint, introducunto in forum, ut lex iubet, alio quin in Areopagum ne ascendant. Seg & archontem
in Areopagitarum numerum esse relatum , ex ea Lysiae oratione cognoscitur, in qua Euandrum delanis
100쪽
dit περὶ otii iura ας. in qua nihil aliud agitur, nisi, ut Tu derarchontatu gesto , postquam vitae rationem reddia derit, ad Areopagum ascendat. Quare quod de a cho te certum est, idein de rege, & pol emarcho etiam suspicari licet. Neque tamen omnes his honoribus functi eo aspirare potuerunt. Significat hoc non o scure Demosthenes in prima contra Aristogitonem, ,3 cum inquit : Quibuscunq. ex thesmothetis non licet, , in Areopagum ascendere, ii omissa vi, decreto iudicum aquiescunt. Cur ita λ nempe, quia necesse erat, ut annuo magistratu gesto rationem vitae suae iterum eo iudicio redderent, quod λκιμασι, vocabatur. in quo
periculii adibant, ne a iudicibus reiecti ab eo consilio excluderentur. quod&ad Leptinianam Vlpianus,&Plutarchus in Pericle memoriae prodiderunt. Quare in Areopagitica Isocrates, cu de laudibus Areopagi dissereret, dixit, nemini licuisse in Areopagitarum numerum ascribi, nisi cui bene nati essent, & virtutis ac moderationis documenta permulta dedissent. xa tum autem primos illos Areopagitas monumentum virtutis, & continentiae suae in illo loco posteritati reliquisse, ut etiam suo tempore, quo mores antiqui degenerauerant, obseruatum sit, qui moribus intole , randis fuisse antea videbantur, si quovis modo forte in senatum eum obrepsissent, subito eos com n utasse, atque ex instituto potius senatus, quam ex suo vita egisse. Hi vero, ut Vlpianus adiunxit, per totam Vita in eo senatu fuerunt, nisi forte inde crimine aliquo obiecto eiecti sunt,& propterea numero etiam ince to fuerunt. Itaque Libanius ad eandem cum senatum hunc vellet a senatu Quingentumuirum separare, tres differentias attulit; unam, quod illi certo numero includerentur, hi incerto; alteram quod illi per annum in eo honore essent, hi usque ad mortem;tertia,quod