장음표시 사용
521쪽
re a Congregationis sitae hominibus, ut seu gido illo ac futili terriculo , quid dicent pquam regre nobis facient mimici δ a defendenda DEI & Ecclesiae causa prohiberi se stanant. Tum illud praecipue monet , ut S. Augustini sensia &'dicta interpretentur ad mentem Concilii Tridentini, non Concilium ad verba Augustini ; quippe illud ab omni errandi periculo immune litisse, non a tem hunc ; & quodsi regeratur , summos quosdam Pontifices in rebus de Gratia S. Augustino fidem haberi voluisse , id nempe intelligendum esse respondet de iis, quae tunc temporis probe jam discussa ac decisa fuissent. Claudit demum epistolam suam his verbis r Acerbissimum dolorem , quem ,, nullis Verbis aequare posthm , caperem, si
quis e Congregatione Missionariorum
,, relinqueret vivOS fontes veritatis Ecclesiae, , , & foderet sibi cisternas, hoc est , novasis opiniones sectaretur , quarum periculum
,, nemini magis , ut puto , quam mihi , ,, & quidem ex ipsius authoris, qui primus
se eas fabricatus est, ore ac sermonibus coinis pertum est Non acquievisse sancti Viri sensis adverbis Argnyum, & praesertim libro de firmquenti communione Patrocinatum fuisse, eamque in rem fructus, quos liber hic iam tulisset, S. Caroli Bonomaei exemplum
522쪽
bpposuisse, ostendit S. Vincentii epistola altera , ad eundem Armyum data Origniaci in Picardia ad oesiam fl. Io. Sept. I 6 8 Iin qua is quidem ex gratuita quadam i dulgentia permittit Arghyo , reperiri sorte in Gallia & Italia , qui ex eo librd utilitatis quidpiam hausissent; at si hinc centeni fiant, inquit ι quibus ille mai6rem sorte in
suscipiendis Sacramentis reverentiam persus sit , inde alieni decem ntillia , si etiam minimus eorimi , quibus nocuit , numerus imeatur; ab omni illorum usii avertit. Et S. C solum non negat, instaurasse in Mediolane si sua Dioecesi spirituti, pcehitentiae , α debitam Ecclesiae legibus obedientiam ς poeni tentiae tamen & satisfactionis nomitie numa quam id sipectasse ι ut fideles a sectaei Cona fessionis & Communionis sacramentis sirc rentur , hisi in casibus, qu6s sacri Canoianes horariis quemadmodum & hodie omnes, seu occalionibus peccandi proximiq ima pliciti seu susceptae gravis inimicitiae , vel
flagitii publici rei , ab illorum accessu phq
hi rentur; fiunquam peccatis occultis poeni tentiam statuisse publicam; nunquam sanxit- se, ut poenitentia ante abselutionem exsol-Veretur , contra, ac contendit liber , de quo sermo est. Ut autem descendamus ad 'culiaria , pergit sanctus Scriptori
523쪽
,, Certum est, Domine, quicquid contra ,, sentias , librum hunc praecipue id velle , ut antiqua poenitentia tanquam ad r. di istegrandam cum DEO gratiam necessaria in usum revocetur ; & ideo, quantumcum- que libri Author , priscam hanc discipliis nam Ceu meliorem duntaxat & utiliorem ,, a se proponi, interdum fingat ac simulet, D eXplorata tamen res est, quod eam neces. famam esse decernat; quandoquidem illamis in toto libro ceu grandem religionis no- ,, strae Ueritatem , ceu morem ab Apostolis ac tota Ecclesia per Ia tacula ustirpatum, is ceu traditionem nulli variationi obnoxiam, is ceu sormam a JEsu Christo institutam reis praesentat, atque illHd identidem repetit, is religione se teneri , ut illam tueatur acis conlirvet, & continuo illis dicam scri- bat, qui huic suo eandem renovandi Con ,, silio obstrepere, ac refragari ausit. Ex al- tera autem parte palam & diserte docet, is olim non aliam cuicunque peccatorum is mortalium generi constitutam suisse poeniis tentiam , quam publicam , id quod li- quet ex Part. α cap. Ubi pro certo is assirmat , nullum in antiquis Patribus, is & praesertim in Tertulliano, alterius, quami poenitentiae publicae vestigium extare, in ,, qua Ecclesia potestate clavium suarum usa fuisset: ex qua doctrina perspicue iconficiis tur, Amaldum animo destinatum habere, υ mi
524쪽
,, poenitentiam publicam pro omni gravium di, peccatorum modo ac genere restituere,, ac stabilire, eumque, qui hujus eum pro- ,, politi insimulat , non calumniam inferre , ,, ted verum essari, cum id ex ipsius libro, is quisquis hunc animo praejudiciis libero,, luserit , facile exuere possit. At tu, Do mine, falsum id esse ais. Compatior ti- ,, bi, quod arcanam causam & reconditum is principium hujus omnis doctrinae ignores: ,, illius auctor Ecclesiam ab antiquis illis,, temporibus ad nostram usque aetatem de- secisse , ac cessasse comminiscitur ; & hine,, praepostero studio ardet, eandem ad prio,, reS suos mores revocandi. Duo harum
,, opinionum coryphaei Matri de S. Maria ,, Parisiensi, quam partibus suis illigare sp ,, rabant , asseveranter testificati sunt, jam ,, quingentos annos lapses esse, ex quo E ,,clesia non amplius persisteret ; id , quod ,, ex illius ore ac literis compertum habeo.
Alterum quoque salsum esse dicis, ae
negaS, Arnaldo unquam mentem fuisse, ,, morem & institutum introducendi in Ec- ,, elesiam, quo magni peccatores poenite ,, tiam praemittere ab lutioni obstricti ec,, sunt. Et ego ajo tibi, Arnaldo non tan- M vum mentem fuisse id moliendi & essicie
525쪽
is quadam & universali lege idem statuere pro,, omnibus, quicunque gravis se peccati reos ,, fecissent; quod quidem ex his ipsius verbis,, Part. In cap. 8. apparet r Quis non videt, in- ,, quit, hunc Popam exiinmare , necessarium om- ,, nino esse, ut peccator non sinum antequam ad s. ,, Communionem adeat , sed etiam, antequam H
,, sitivatur, dignas peccatissusspoenas jubeat, sse dependat P Et post pauca et Hac verba an non es liquide nos docent, Aecundum sanctas regulas ab , , hoc Papa rati Ecclesia pras,riptas, ex perpe- tua ηusdem glaciniis traditione depromptas, is cerdotibus eam legem, quam in o acceptae a Deo,, potestatis ligandi , solvendi animas sequantur, M positam esse, ut ne absoluitionis beneficium laris,, glaritur peccatoribus, nisi postquam hi inter ge-
,, mitus X lacrymas consentaneam quaistati delicto- ,, rum suorum paenitentiam exegerint. Oculis c reat necesse est, qui in his verbis & muruis iis aliis, quae sequuntur, non videt, Arisis naidum pro certo haberi velle, necessario,, absolutionem a quocunque peccato gravi, ,, indiscriminatim tamdiu suspendendam ossie, ,, dum Omnes paenitentiae partes impletae sint. Et hoc an non ego ipse vidi a Sancyrano,, fieri Τ an non constantes id faciunt, quiri ipsius vestigia consectantur Τ Et tamen hu- suemodi opinio manifestus error haereticussa est.
526쪽
Appendis Tomi L,, Quod ad absolutionem declaratoriam
attinet, non alio opus esse inquis, quam is primum illius librum lustrare ad confutanis dum id, quod ipli tribuitur; atque hanc., in rem tres Vel quatuor ex eo locos assiducis. sed mirum non est, Arnaldumis interdum aliorum Catholicorum lingua ac ,, verbis uti : nempe Calvinum imitatur, qui tricies negat, Deum a se autho em peciis eati statui, quamvis omni ope in id im,, cumbat, ut execrandum hoc principium, quod ab omnibus Catholicis ipsi tribuitur, ,, firmum & stabile efficiat: nec minus om- ω nium novatorum mos seri, in libris suis ,, pugnantia loqui, ut si contingat, eos e is roris argui hoc loco, in alio contrarium
,, ρe docere caussari possint. Sancyranus,, jam deiunctus , ipse mihi fassus est, quod ,, si in hoe conclavi vera quaedam dogmata ,, hominibus, qui iis capiendis pares erant, ,, exposuisset ,r digressus in aliud cubiculum , ,, ubi non nisi tardi ingenii aderant, in con. ,, trariam omnino partem disseruisset: sic fa- ,, cere Blitum esse ipsum christum Dominum, ,, & suasisse, ut idem fieret ab aliis. Quo- ,, modo autem Arnaldus serio opinari ae,, tueri potest, absolutione Sacerdotis pecca.
, , ta vere remitti ae extingui, dum ex aliari parte contendit , absolutionem non ante
,, a lacerdote impertiendam peccatori, quam
527쪽
,, omnem praestitutam sibi paenitentiam peti,, fecisset; praecipuam autem caussam, ex ,, qua huPe Ordinem atque intervallum sedi,, vari velit , eam esse, in peccatori tantum tem-
,, poris sit, quo delicta sua salutari satisfactiora
es expiare possit, quemadmodum Parta II. cap. ι,, 2. probare nititur Quis homo sanae men- ,, tis, qui persuasum animo habet, peccatali, ante receptam absolutionem salutari satis- is factione dilui, sincera fide credere potest, eadem peccata sacramentali absolutioneis, condonari ae deleri a Post exagitatam hane Arnaldi doctrinam de anticipanda ante absolutionem poenitentia , S. Scriptor revertitur ad ejusdem errori rem de poenitentia publica. ΑNnyus, ut A naidi caussam ageret, & ejus hac de re, dogmata vindicaret, responderat Vincentio, il- .him non aliud docere , quam quod uterque Melesiae usus, & antiquus, & hodiernus, honus , prior tamen ille melior fit; cumque Ecelesia filiis suis velit quam optime, dubitari. nequeat, quin antiquum ab iis iterum adhi- heri desideret: in subsidium vero Arnaldi- .nae caussae voraverat Argnyus, nescio.quem morem Orientis; deinde consiletudinem po nitentiae publicae in Germania usque ad tempora Lutheri: item sanetionem quandam s.
. ignaui: α denique exemplum, atque edicta H h a s.
528쪽
S. Caros Borromaei. sed singula refellit Vin.
centius, & imprimis non permiscendam esse, ait, disciplinam Ecclesiasticam cum immode. rationis vitio, utpote quae ab Omnibus reis prehenderetur : male sentire & loqui, qui praetermissctum paenitentiae Arnaldinae usum lan- quidae cujusdam remissionis arguit , quam Eo etesia invita & aegro animo toleraret e mori Orientis, de quo tamen nulla certa fides esset ac notitia, opponit comprobatam a summo Pontifice atque omnibus Episcopis, in participandis Sacramentis, totius Europae conis suetudinem, finita consessione absblvendi paenitentem, nec subeundi poenitentiam publi. cam, nisi pro peccatis publicis, quam tamen
consuetudinem Arnaldus criminaretur ac dam. naret e fore autem caecitatem illius non se. gendam , qui in tanti momenti re fabricatam
moni et sibi ingenio ab homine iuvene ideam nam Arnaidum, cum scriberet, nullo usu atque experientia in regendis:conscientiis fuisse γ universali totius christiani orbis conis suetudini anteferretia: Paenitentiam publicam in Germania c si quidem ad tempora usque Lutheri constitisse verum sit) non potuisse esse . nisi pro peccatis publicis, cui utique,
ut in veterem possessionem restitueretur, nemo repugnaret; cum ipsum Concilium Tri. dentinum illam instaurari diserte praecipiat:
Sanctionem S. Ignatii nihil prorsus commune,
529쪽
n hil amne habere errori illorum, qui a S. Communione non octo sistum aut decem diebus, sed quinque vel sex mensibus , nec magnos duntaxat peccatores, sed sacras etiam. . Virgines, integerrimis moribus ae vitae san elimon ja praeditas, prohiberent, quemadmodum ex litteris Episcopi Lingoniensis ad Epi. scopum Maelovio politanum constaret: mi. nime de inanibus solum subtilitatibus agi, cum nota inureretur ejusmodi deliramentis, qua*ad abolendam penitus S. Communionem grae sarentur; taΠtumque abesse , ut a probis fid libus tam perniciosa doctrina in usum dedu- cenda sit ;)ut potius aequissimas iidem causias habeant eam aspernandi, & jure sinistrami de iis concipiendi opinionem, qui illam ven- ditarent r S. Carolum alienissimum fuisse at mente illam ratam habendi, cum nihil ma-i flore studio laudaret ac commendaret, quami Frequentem Communionem . . . . e . Quam
i vis autem Arnaldus, ut fallacem suum ludum smelius tegat, speciem sumat abhorrentis ai -consilio, hominea a frequenti Sacramentorum i -poenitentiae & Eucharistiae accessu abstraheni di, in dWbium tamen id vocari non posse, quod liber ipsius ejus sit.indolis, ut omnini a perci endis saepe . cr/mentia quam Maad
530쪽
is Et quid p verba S. Vincentii sunt: an ,, non in Praefatione μου. 36. alte extollit ium lorum pietatem, quibus, quod se JEsuis Christi corpus stimere in vita , indignosse judicent, ad mortem usque S. Communio. nem dis brre in votis esset y an non certos se nos esse jubet, hac animi submissione m . ,, jus obsequium praestari Deo, quam ullo is alio virtutis opere, cujuscunque demum ,, generis ac formae sty contra autem quam temeraria illa Part. III. cap. ipsius as,, sertio est, quod indigne loquatur de Deo, ,, qui nostro ad Eucharistiam accessu ipsi ,, honorem haberi affrmat; quodque is D quentes nostrae communiones, quae ex mente & doctrina P. Molinae carthusiani ,, obeuntur, JEsum Christum non nisi inj
,, riis & Contumeliis onerent Τ - - - ω Pra
,, terea edicit Arnaldus, Eucharisticae me M sae convivas animis esse oportere, omniis detersa prioris vitae imagine, puris & inisis terris, puroque Dei amore, qui omnem ,, humanum assectum eXeludat, ab omni l ,, he emundatis, eum solo Deo plene conisse iunctis, omnino perfectis, nullique prodiis sus reprehensioni obnoxiis : id, quod ex ,, quodam S. Dionysi loco eruere conatur; is haec autem verba tam intensa, ct inbecibis litati nostrae tam parum consentanea non