Commentationum Pindaricarum

21쪽

nulla est, quum mi ei e Pindari etas eadem litera scriberentur, videbis commodum sensum provenire, modo G θαλμον regis intelligas, quem alloquitur poeta, et oculum dictum accipias pro cuStodia, ulcia, Hra. Hoc igitur poeta dicit: primum quod

rex es magnarum urbium, tenet vel tuetur oculus tuus α αioribus tuis acceptam

maxime enerabilem hanc dignitatem temperatam tu Sapientia. Sic redit vocabulo δωδαλμός maior illa vis et ponderosa potestas, qua Solum fieri poterat, ut iusto versus unus eo impleretur et ut ad modum trochari Semani multo tardiore ductu a musuis ires syllabae canerentur. I o qua re id Herm. Opusce. VII, p. 152. Paullo dubitantius sententiain aperiam de loco V. 32 Seqq. Currus Aredsilai, quo eius auriga vicerat, pendet integer cum Ornamentis Omnibus dedicatus Apollini in aulicula cypressina prope Statuam a Cretensibus positam. κατεκλασε γαλίντξων GJενος Ουδεμ Ἀλλα laται, DO TOGα χεριαρα τεκτονος

Scripsi sic ut scribendum putavi. Nam primum libri χεριαραν τεκτονων δαιδὰ /aτύγων, quod quum metro repugnet, nam pro τεκτονων ωι de Onem primum postulat metrum, varie lentatum est Hermannus coniecit τεκτονι μι dax Bergkius τεκτονιδεγδελ ι Sed iniuria spreta videtur Erasini Schmidii emendatio χερι&ρα τεκτονος ὼγ λματ, simplicissima enim est, et quod libri habent, siOSsatoris manum prodit. μιωλl/ar glossatoris esse omnes agnoverunt Similis origo etiam pluralis esse potuit, nam τεκτονων, quod etiam χεριαραν post e traxiSS Videtur, aperte salsum est. Duanquam in re incerta dubitati semper manebit. A de δεν post Hermarinum opuscc. VII, p. 147. dubitandum non est nestat denique τω im εχει Nam libri O m. ἔχει, quod uig. interpretantur δι si V εχει, minus apte Displicet enim hoc: currus cum Omnibus ornamentis artificis suspensus est, ideo continet eum aedicula. Similem ob causam displicuit aysero, quare suspicatus cst κώ φ εχει Mihi vero requiri hoc videtur, ut dicatur, cui suspensum sit donarium, cui dicata Victoria instrumenta quod ut quaeramus ipse nos ducit Oeta, qui ultimum prioris nunciati Vocabulum posuerit θεου Itaque aptum videtur et o M χχει, cui dicat Continet. Postremo adiiciam ex hoc carmini locum, quem iam in introd. p. 4 ex partu tractavi. De Cyrenarum origine et gloria dicturus ac simul aliquam suae cum Cyrenen- Sibus coniunctionis mentionem iniecturus poeta alio quidem sed arte admirabili repolii ex antiquissima Heraclidarum historia, quo magis appareat, quantopere Cyrenenses eorumque res Apollini rerum suturarum provido curae in eiusque dei auspiciis gaudeant. Itaque postquam Heraclidas Apollinis iussu et Oraculo sedes in Peloponneso Occupasse narravit, coloniam Sparta deductam heram dicit, inde rursus conditas esse Cyrenas. Fuisse autem in colonorum numero horam indeque post plures aetates Ilatio duce CJrenas prosectorum Aegidas gentem hebanam, o qua polita ipso Originem Suam

ducit Aegidas autem hebanos Heraclidis in Peloponneso occupanda assuisse docet Pindarus I. VI, 12 sqq. ubi oriensem coloniam Lacodiumoniorum certo sundamento nixam dicit opes xegidarum, qui Amyclas expugnaverint. Unde factum est, Si Pindarum audiamus, ut Aegidarum parte hebis etere sode remanente alii Aegidae Lacedaemone habitarent, horum autem pars heram Cyrenasque migrarent. Itaque et Thebis et Spartae et I herae et Cyrenis sunt Aegidae, qui quum sacris gentiliciis colerent Apollinoin

22쪽

Carneum poeia harum urbium coniunctionem ac totius gentis vinculum communi omnium Aegidarum cultu Ap0llinis Carne sua iter significat. Duae quum ita sint,ialom enim sero nexum rebus a Pindaro narrati SubeSS Oportet, eri sane poterat, ut Aogidpeahebani Carnea sacra gentilicia colentes non sine gloria gentis illorum quoque Aegidarum memoriam celebrarent ac diebus seStis redeuntibus repoterent, qui I hobis primum oriundi postea in aliis regionibus habitantus clariorem invenerant gloriamo auctoritate maior florebant, quam cognati hebani, nec tamen communis Originis immemores esso Voluerunt. Sic intelligetur, cur Pindarus demonstret, Cyrenam nymphamo urboni otiam hebis in Carneis pollini sacris celebrari. Sed necessarium est, ut

locum totum huc transscribamus, quemadmodum constituendus Videatur. - Comme

moratur Ora Ulum,

introd. p. 4 et Structuram quodammodo expedieram. Sed tamen nunc plura sunt, quae ab illa ratione me revocent. Ut paucis defungar, et pronomen, ut jussit Helm-

Soethius, reserendum ad praecedentia, quae do Heraclidis Apollinis iussu in Peloponnesum Spartamque deductis dicuntur. Eam enim sibi ait gratissimam saniam, quod rem suam in Peloponneso Dorienses confirmaverint. uod quum non sine Aegidisahebanissae rent, ea re grata poetae St, qua contineatur Suae genti cum Spartanorum gloria

cognationis testimonium. Iam huius nunciatio δ' Ao γαρυον ὰπ Σπαρτας ίπη ατον κλεος non ut olim sequutus Hormannum facio subiectum ἐγεὶμ ἐμοὶ πατερες, Sed γαρυοντι omnino illi, qui sabularum sunt gnari rerumque antiquarum memores. Eos autem o suis gentilibus, qui Lacedaemone heram migraVerant, quum cognati essent eorum, quibus ipse prognatus erat, πατερα haud dubie dicere poterat. Sic omnia simplicissima uni rectoque procedunt: e mihi uar issim celebratur

,,fam ex Sparta, unde oriundi Theram enerrant Aegida', maiores mei, non ine, diis. Sontis iam μοί multo aptius esse quam ἐμόν. uae deinceps sequuntur Verba Varias admittunt interpretati nos, prout Verba distinguuntur. Multa de iis multi scripsere, ex quibus verum vidisse mihi videtur unus Ηeimsoethius, cuius sententiam mutata una in Pindaricis iterula amplector. meritur, quo reseratur ενδεν, quod alii ad sal ox, alii ad fisa rotulerunt. Et hic quidem, ut I asellus, recto sacerent, si orbis urbium coniungendarum, Thebarum dico et 3re narum, o arto concluderetur. Sed deest catenae articulus. Nam si hora acceperunt Carnea hebani Aegid de non intolligitur, cur CFrenae in Carneis Thebanis celebrentur. Intelligeretur sane, si Cyronis accepissent Carnea Λ0gida I hebant. Id autum absurdum St, nam nee hera nec C3ronis Carnea hebas venire potuerunt. Is autem unus in ea, quammeimsOethius proposuit, structura relinquitur nodus. Nam do coloris recte iudicavit dicens: Marti , ενδεν, sis μεν res oriantur ad verba splendido in sine collocata

23쪽

M oci νας raκ Vίναν πολιν. Solvondus autem nodus ita, ut accusativus Καρνεῖα tollatur, sic enim scripsit Hermannus idem τε i. At in libris, ut diserio in Pal. C. st κε Uaoνεῖ . Itaque scribendum Ἀπολλον, τεῶ, Καρνειε, apio τε i inter vocativos posito Ergo res Sic procedit Aegidae, maiore mei Sparta venerunt non sine diis. sed inde numen divinum eorum πολυδυτον ανον duxit eo, unde acceptum, Apollo Carneo, uis in aeris celebramus nomen CJrena' urbis. Ceterum Apollinis cum C reua nympha nuptias . IX suavissime describi res nota est. Unum denique locum ex hoc carmine addam, in quo duplex error tollendus est. Anionoridae roiani post rotam excisam cum Menelao et cum Helena ina Libyanivonisse dicuntur ibique collem Antenoridarum dicium occupasse V. 78 sqq.

In his primum Boeckhius verba b d ελ σιππον γνος facit obiectum Mihi contra videtur Obiectum ostGσε, subiectum est τι δ' ἐλ σιππον θνος, cui subiicitur appositio ἄνδρες ἰχνίοντες δωροφοροι Deinde DisSenius δίκονται praesens historicum esse voluit. Falso, nam Antenoridae a Cyrenensibus coluntur ut heroes, et a genteoquosiri cs P. IV, 17. Cyrenenses ντὶ δελφίνων δ' ἐλαχυπτερυγων rππους δεμείψαντες o ς, νέα et αντ ερετs/ων δίφρους τε νωμὰGOισιν ἔλλοποδας. excipiuntur donis et honoribus, qualibus assici solent heroes o ίγχωριοι. Carminis suavissimi P. V1 saltem unum locum tractabo Sermo est de I hrasubulo iuvene artium bonarum laude insigni s. T.

et o D δε πλουτον γειδεδικον DF πέροπλον ῆβαν δρέπων, σοφίαν δ' ἐν μυχοιGι Πιεριων. Ossonsioni sui viris doctis spondeus ῆβαν, quum secundum legem ceterarum Stropharum requiratur in ea sede anapaestus. Mormannus Oli P. II, 28, coniecit υ ταν Contra recte ab Serus: ho υτ δεδικος υν πέροπλος non potuit dici aυ ra, quia nec in- ,, iustitia nec superbia caret unquam. Ipso igitur tentat πίταν. Iam verum quidem est πλουτον a Pindaro . , pr. dici πολυσιλον πέταν Sed quum recte ibi πλουτος dicatur Irίτας, vereor tamen, ne non ubique debeat comes dici Accedit aliud nam etsi recte dicitur πλουτον δοίπειν, vix tamen recte dicatur πλουτον ουτ Ἀλκον Ουγυπέροπλον Lπίταν δρέπειν, quia δοίπειν parum convenit notioni vocabuli επέraν. Verumtamen ga salsum osse convincitur non solum metro, Sed etiam ipsa Verborum

significatione, nec quisquam facile dixerit quid sit hoc loco DLπειν, nam longo aliud est, quod . IX, 109, legitur: ρυσοστεω νου M o ηβας χαρπον δενδησαντὰποδρε αι θελον. Licet autem suspicari, ex ipso illo loco, quum antiqua esset lacuna, ab emendatore huc translatum esse η ν, idque confirmatur etiam, quod Eustath prooem. P. 5, ed. Schnoidem habet υτ δεδικον ουτ υπεροπλον βριν δρίπων. suale autem Vocabulum interierit, illicito os coniectura assequi Debebat omnino inesse notio rei iucundae. Nisi sic sero scriptum orat, quod, dum asseratur melius, proponam: δικον Ουγ πί o τλον ὰπ νιν ωίπων. νιν reser ad πλουτον, ut sit mente dit ilia regit,

neque iniustas neque insolente ea decerPENS.

P. VIII, poeta iranquillitatem tanquam genium alloquitur S. 8 qq.

24쪽

Intolerabilis sit hic locus, si Dissenium audias Sic construentem: DGμενεων πανrias χισακρ τει, hostium occurrens tolentici'. Sed nihil Si quod nos cogat confugero adstructuram adeo impeditam. Immo παντιώ ιν quod alibi cum accusativo construitur, ut P. V, 41 h. l. Obiecto caret, et reliqua Si Struenda κρ τει ιδ ει μυιενευον υ ινίν αντλφ, quo admiSSO Omnia plana stant Seiuncta quidem sunt vocabula δυσμενεων et βριν interpositis aliis, sed tamen ut cogitatione iungerentur provisum est collocatione insigni, quum alterum Versus sinem, alterum principium Occupet.

Sed multo dissicilior est qui sequitur l00us, in quo quum multi laboraVerint, prO- serendum saltem quid ipse sentiam. s. 7 sqq. Apollinem appellat:

JΙissis ceterorum interpretum rationibus de una liab seri sententia videbimus. Et is quidem recte vituperat καταβλεπειν. 0uam ob rem deus inVocetur inspicere Vel respicere cantum, et non in Urare' nocte idem vir doctus negat κων pro rλaoς dici, itaque κόντι νόo non de Apolline sed de poeta ipso osse intelligendum ait et ευχo ιαι significare glorior, .rmo, non Preeor. Hucusque Omnia, puto, recte. Contra quod κατὰ τι δερμονίαν πειν Scribit, mihi non probatur. Nam quum deum ἄναθ invocaverit poeta, sequi debet si, Vel sol, o Goυ. Ergo τί erit sol. Duem

denique sensum esse statuit Modestici', Apollo , in omnibus carminibus lubens studeo, et erram St, quod 'rindico, at inDidi deprecαnd tamen, et ante omnia deorum

gratia expetendα ictoribus, Vix est ut e verbis graecis elicias. Videtur potius poeta indicare, utpote in carmine Uthi cs introd. p. 85 , cur et quomodo Apollinis mentionem inserere soleat, suamque in deum pietatem testari. Scripserim igitur αλειν, vel si mavis πλεκειν, a quo infinitivo meSi diremtum sit κατὰ πλεκειν Vel καταπλεκειν δερμονίαν dictum sit ut πλεκω μνον O. Ι 86. Igitur proveniet hic sensus: Apollo, a in me libenter tuum in honorem tuamque in gratiam concinnan harmoniam, quidquid de Singulis ictoribus persequor i. e. si qua carminibus mei gratia est, libenter eam tibi reser acceptam, eamque tuum in honorem carminibus mei conciliare studeo Scribendum enim νέμομαι pro νεομαι ex Mingarelli coniectura porro Struendum bara λειν Vel καταπλεκειν GOὶ ρμονίαν μα νεμο μαι μω καGTOν. Destructura verborum δερμονίαν δGa iam Dissenius contulit . VI, 21. νηsμoGυναν τὰ.Verbis denique iusto μεν hi/ελεῖ ἐκ na εGraκε non inest quod Κa3serus existimavit et erum est, quod proedico, sed hoc vult indarus recte quidem et iure Dictoria raestamini, sed etiam precor a diis, ut fortunis Destris propitii sint.

25쪽

P. X, 10 sqq. Pindarus laudans Hipp0cleae Victoriam appellat Apollinem, qui Hippocleam adiuverit:

Primum nunc abiicio priorem sententiam, qua ayserum sequutu in introd. p. 55 pro γε ex Schol et ponendum dixi uamvis enim duae asserantur victoria causae, dei favor et o συγγενες, tamen eae non particulis τε - δε Sic coniungendέ erant, ut utrique quasi idem pondus et Omentum tribueretur, quo sano invenustior fieret sententiarum ratio. Igitur poeta utramque potius distinuit ac discrevit, quam coniunxit, ct magis etiam extulit auxilium sit. Trgo recte se habet γε Nihilominus post τι δεσυγγενες distinxi, quia absolute dictum est. De Phricia quoque egi in introd. p. 44 et indicavi, cur dissentiens ab Hermanno

et a Uaysero eum minime equum, sed hominem ex Hippocleae cognatione putarem. Nunc autem tantum abest, ut equum esse putem, ut Phriciam Hippoclea patrem suisse dicam, quemadmodum scholiasto diserte dicenti hucusque creditum erat. Nam postquam Pindarus de συγγενεί inceperat dicere, consentaneum erat, ut de patre diceret et si quis alius ex ea domo vicisset, non de equo. Nisi sorte equus patris erat ille Phricias, ut tamen pergeret patris victoriam praedicare. Sed hoc rursus parum probabile, primum quod sic obscurius loquutus esset poeta, si patris equum intelligi voluisset, deinde quia cursor erat pater, vicerat enim Olympia πλιτοδρομος Iam quid aliud significat Voc. κρατη λίπους, praeter eandem laudem cursoris, ut id optime in patrem conVeniat. Sed accedit etiam aliud Solet enim Pindarus nomina propria hominum Vel perSonarum, de quibus pluribu acturus est, postquam eos circumlocutionibus, aut rebus gestis, aut aliis quibusdam notis vel Goaκrηοι Quoila significavit, cum eximia quadam vi nec sine gratia in sinu periodi collocare, de qua re infra uberius dicetur. Id ipsum in nostrum cadit locum Significaverat enim patrem Vocabulo raros eiuSque Victoriis duabus, et commemorata postrem Pythica patris nomen posuit in sinu totius periodi vocabulum ultimum. Sic acquiescunt ii qui audiunt ut in re consecta et Omnibus numeris absoluta, quod non fieret, si nomen postrem additum non 8Set. Ergo patris.

non cognati, neque qui nomen Si DUικίας.

At pater iste, inquiunt, non Phricias fuit, sed Hippocleas, qui cognominem habuit

26쪽

Hormannia opusce VII, p. 164 haec monuit: , Dicti poetica non fert articulum M v. 57, 5 'Iπποκλεαν. Ibi 'Iπποκλεa editum ex nitiershusi et elimidii correctione hquum libri consentirent in 'Iπποκλε aut, quod addendum : in Innoχλεα . Non ,, debebat hiae scriptura temere contemni qui nisi me coniectura sallit, proxime Verum

Maccedit. Sic enim scribendum Videtur: τιν 'Iπποκλε G ετι TE, Hippocleti filium. μΚa3serus autem cetera Hermanno adstipulatus pro es ira malit ποτε - Sed vereor, ne non recto hac coniectura inseratur patris nomen. Nam ut taceam sic paullo brevius rem significatam xideri possis etiamnunc quomodo librorum lectio orta sit e schol. cognoscere. Fac enim Scriptum fuisse, quod orum puto, πύ. 'Iπποκλεαν τι, postea autem propter analogiam nominum in Di exeuntium ab aliquo mutatum esse in Iano κγ.da, poterat lis oriri, accusativus an dativus esset Innoχλξα. t Ver inter

inierpretes Vetores de ea re disceptatum os t. choliastes enim: δοκεῖ δε 'δη χλυγιιυς επιγεγρα mycu 'Iπποκλ si odo γαρ Ιπποκλε . 5 γαρ di ost ἐν 'Ιπποκλεας, ως καὶ αυτος iii daso JOAOι. Iam qui accusativum putabant, tanquam accusati ino iam supra Scribebant τον, quod postea sedem particuli ποθ' occupa it. Vides salsae lectionis ro 'Iπποκλεα Originem nor h. l. recto se habet. Cogitasso enim Hippocleam de adeundo certamine Olympio et soquenlia xv. 60 - 63 produnt, et licet ei, qui morem Pindaricum novit, coniectura augurari ex iis, quae V. 12 sqq. de συγγενεῖ et de patro bis Olympiorum victore dicta erant. Postremo do ποτε in Versus initio posito s. . VI, 44, 5bΥ δε λεοντος, ibique incliti in noti crist.

Unum praeterea ex hoc carmine addam. V. 28, sin de ρρότεον θνος γλειαις haros/EGθα, ξρώνει ος σχατον πλόον De his verbis interpretum alius aliud statuunt. Heims Oeth. ,περωνει, quod hic absoluto dictum est, simul atque auditur, ,eorum vi prἴst cedunt exstinguit memoriam. 0c ego nec quid sit intelligo, et salsum est, Esaίνειν esse abSolute dictum. Subiectum verbi περαίνει ost 5 τοιουτος, is qui deseribitur . 22 et 23, υτος δε νῆρ - δ δεν - , idem qui otiam V 27 significatur pronomine υτω. Is igitur perficere dicitur axigationem usque ad extremum,

quidquid elicitatis a genere hominum attingi potest. Verba enim quod non Viderunt

In Pyth. I, plura mutare conati sunt critici, sed nonnunquam praeter neceSSitatem. I lirasJdaeus ictor Videtur puer fuisse e domo non summae, sed nec insimae Oriundd; quapropter Oeta, qui alia regum ac principum sortem magnifice laudat, hic mediocritatis potisSimum celebrat conditionem. Idque quum V. 52 sqq. recta, tum X Opposito

facit, Agamemnoniae domus exitu satali commomorando sabula sumta splendida et ad propositum aptissima seu in sabula quid nosset, quod ad rosa hebanorum pertineret, dixi praeeunte cecsibi in introd. p. 72 sq. ubi indicavi, cur non accederem inter' pretibus iis, qui existimarent habuisse Τhrasydaeum ius quo familiam aliquid cum Atridarum satis comparabile. Iam poeta facillimos ubique simplicissimosque transitus saciendi modo quaerens, iunctura levi ac tenui usus, quae saepe fraudem erit interpretibus, in commemoranda ictoria Pythica 3ladis ob nullum aliud consilium mei tionem socii, nisi ut per eum adduceret Orestis mentionem, rursusque Orestem propterea nominavit, ut transiret ad res Agamemnonis, accommodatissimas ad consilium Oeue id agentis, ut in summis principum virorum fortunis saepe reperiri doceret etiam

27쪽

summas miserias, contra in mediocri into et in modestia felicitatis inesse solor contas lautiam. Itaque non placet, quod ab Serus latuit de . 13 sqq.

, olim matricida rosio in campis Pyladiae reportavit amici. do victoriis noscio quibus Orostis in campis 3 ladae nulla hic sit mentio. Videamus autem de scholiis. ex quibus prius agnoscit eam structuram, quam sequuti sunt nec hius o Dissonius.

cum genitivo, scholiastus illo, quem laudat ab Serus, quaesivit genitivum, quo adiuviost, ut tκ 0ν pro genitivo haberet. Nulla igitur illius scholii auctoritas, o pus ibicii tui =is scriptum esse, quia apud Pindarum lectum esset ἄμν&Ge. Cotorum ut δει/rtisίντι se τινος est memorem quem fecit alicuiuS, Sic EVνασίν τι est in memoriam ali nidrei ocat it, ut Eurip. Alcest. 87S, Et/ν Ga O έου Ἐρίνας /.κω GCν. ipsum autem desideratur: laris paterni memoriam instaurat it Ouod autem Hermannus aroo cirreprehendit ut loco positum inopiissimo, mallem Vir Summu dixisset loco non usitato. Videtur autem excusari posse. Vocabulorum enim dorici et ar 0αν torminatio similisost, ea porro in sine versuum collocatio eaque Oni in utramque cadoniis ratio, ut paeno necessario auditor apud animum suum coniungat. Denique ipsa truci me simplicitas et Verborum decursus sua tot ut Sic accipiatur Thrasydc u puer instaurat it domus paternin memoriam, cytium tertiam ei cis erret ictoriam, quam re orta Di Dolymis in campo Pyladis, qui οηγes fuit Orestis. Vide me no Hermania quid in neces sariam ducere emendationem scribentis gl/νas μ' Grίαν.

Atquo do tribus illis victoriis subtiliter egit Loeckhius, doctissime exponens tertiam victoriam hanc esse Τhrasyd Di, o reliqui duabus alteram Patris V. 43, alteram Olympicam alius cuiusdam ex illa genio V. 46. Ouare quum non plures videantur suissu Olympicae, os quod dubites do ab seri emendatione, qui V. 46 pro τὰ μεν ν fas proposuit

Per hoc carmen quartus quisque orsus Strophicus et latis trophicus plus quam semel metro laborat, id quod Hermanuus docuit. Vide emundationes, quas protulit V. ., ne ipsi quidem satis certas Videri iusseram, dum certiori inveniantur, quod mihi isum est. V. 20 pro Uass νJoaν rotulit οἰκτροτατα. ut tale Verbum requiri, quod Clyta' nostriae facinori describendo conveniat, V. c. UTOχερί. Idem . . suasit v. 25 scribendum : ννυχια παρaγον κοι V αδ δ νίως λοχοις. t κοι/ιν /lara potius tragicorum quam Pindari ost, ac nosci an serri debeat choriambus, cuius syllabam primam ubique solutam voluit esse Hermunitus Choriambus si serri potest, scripserim uno Vocabulo mutato: εννυχοι οαγον κοιτα Cresaia λοχοις, Fortasse autem etiam Vulg. τ δε νίως λοχοι serendum est, quum et M pro του ro M ad praecedentia relatum legatur etiam . V 68, quanquam concedo nostro loco n0n sano

28쪽

gratam videri Ormulam o M. uod autem V. 36 pro Tasi a so noda coniecit Λελωον no roda, salis incertum St, et incertum erit quidquid in ius loco posueris, quia Taoxaso reto da et simplicissimum et illud ipsum est, quod desideratur et quod dici debo t. Possis hinc dubitare, an non necessario, praeSertim in nominibus propriis, iam accuratae debeant SSe responsiones, quales Hermannus postulavit. Fateor autem vix excusari posse Σερέω 0 in 1th. XIII, 12. Περσευς ποτε τρίτον νυσσεν κασιγνητὰ μC Oς, εἰναλί τε Σεριν λαοῖοί τε μοι a kγων. Quamobrem Hermannus scripsit: εἰναλία τε πετο λαοῖσί τε μοι a dyων. Berghius autem: εἰνaλό τε Σερίνω υτοῖσί τε μοιραν ἄγων. Quod placet quidem, sed molestum est unum, quod coalescere debent 3llabae. Ergo redeo ad Hermanni rationem, in qua unum πετο non probatur. Nam quum insula in saxum mutata dicatur Oblato demum a Perseo Medusae capite, quod trahonis Verba docent X, p. 87, ab Hermanno allata: υτω δ' Gτὶ πετράύης η νῆσος, o Gre πότης Γοργονος τουτο παθεῖν Ur i φασιν κωμωδευντες, non videtur Perseus πετο μοιραν ἄγων dici debere. Igitur aliud Vocabulum requiro, . c. olis, ut O. VII, 33 Rhodum dixit s/φιδὰλασσον νομον. Nem. I, 24 Sqq. λελογχε δε μεμνομενοι CGλους &00 .aπνω Ῥε Cιν 25. έντίον τεχναι δ' τερων τεραι μὴ δ' εν ευθε ιαις δοις τείχοντα μύρνaσθαι νυ si

Videamus de prima ex his sententiis. Recte a3serus dissentit ab iis, qui λελογχε trahunt ad Chromium. Id enim displicet non solum propter nimiam molestamque concinnitatem με Ῥομενοι καπνω Gλους λυρ λελογχε scit. X Ol/ιος νε ει ὰντίον , quam vir doctus ut 3rico indignam vituperat, sed etiam propterea, quod sententia generalis requiritur, id quod etiam sequentia docent. Nec tamen mihi probavit, quod ipSe SuaSit, &00 SSe Subiectum: δω λελογχεν Gλους μεμνοslενοις καθ άπερ

toribus tanquam uino Fundant. Mira enim o nimis artificiosa ea est ratio, inquam non sacile inciderit auditor, aquam dici nactam esse bonos qui eam Ossundant. Itaque in introd. p. 118 dixi, λελογχε videri impersonale esse sorte datum SiUe constitutum est, obtigit, ut obtrectatoribus boni aquam tanquam jumo Ferant. Cf. Hom. Od. IX, 160, ε δε εκ Gry ν νῆα ελὰγχανον εννεα ὶγες Eurip. Hippol. V. 79, GOις διωκτον μη&ν ὰλ εν ῆ νυσε τὼ cochooνεῖν ειλ= χε ες τὰ τ νθ' ὁμως - Nunc autem malim Scribere sλος , quo vocabulo, etsi generalis Sententia est, se ipsum poeia significat. s. l. IV, , ξείνων δ ευ πρασσοντων saxa αυτίκὰγγελίαν ποτὶ γλυκεῖαν Gλol. I. III, , ευκλεων δ εργων ἁποινα χρὴ μεν s/νῆσαιτον ἄλον. uod quum non animadversum esset, interpretes in verbis τεχναι δ' τερ υνετε αι de malis artibus cogitarunt, quod alienum est. Poeta enim dicturus a natura mihi poesis data est, Chromio ad res agendas sortitudo et consilium, sic eam sententiam

29쪽

tigit in rebus agendis, quibMS cita est, Ortitudo Ut ConSiliram in to traques laus est Sic transitus aequo bene sit ad sequentia ac clauduntur tu pri e ss rani. Vorsuum 26 - 28 structuram interpretes nec Vetere nec recensiores intolluxuriani. Omnibus niti verba GGot/Cνον προ- iS Sulit pendere Ῥυγγενὴς ἰς επεται, sic enim reddunt futura Prospiceres quibus ingenitrim adest. Malo. Pondent nim xxss Ibi/ενον προ id εῖν n φρήν, et υγγενd oi d τίται non solum ad podi a sui etiam ad δενος pertinet. Commate igitur post molii doleto ut post setosi0εῖν posito siereddo quibus ingenitum est, eorum agit fortitudo in rebus, in deliberationibus mens proDida uturi. Nam illud mi se . 35, qua datam poeia quoquo habet sua in artem, explicatur orbis GUγγει ἐς οἱ ἔπεται. Do Herculis natalibus sabula nota narratur . 35 sqq. Vulgo har leguntur

uro ostenderunt in hac structura critici ut languida et prosae quam rationi in darica aptiore uapropter liouckhius cum Hormanno pro ιυς πεί scripsit δευς αρα, suspicatus postea est ioci. Pro 0 OD Hermannus OSuit Uro prohanto Dissoni Non agnoscit εἴτε scholiastos, quum habeat, hζγήσομαι cos τε in εκ τῆς l/υτρικῆς νηδυος ς ας αυγὰς irae. Atque in ipsis schol verbis i 0GIrto HKa3sorus Pindari verba adservata putas. At primum ρκ Pindari osS Vix credam, quum pateat, scholias tam Verbis εκ τῆς μητρικῆς νηδυος Sententiam reddere VoluiSSe verborum poetae Gaλύγχνων πο μαrερος. Deinde JGad quomodo accipiendum sit, nec ab serus docet neque ego intelligo. Nam o Gπερ comparationi, quae ab i. l. liena St, non narrationi inservit maud procul a vero absuisse mihi videtur Boeckhius, quum scri heret 60 δερα - oυ Nam πε salsum os is facile intelligitur ortum esse propter Sequens αυτίκα quod non viderent ad sacilem parium significandum dictum esse itaque Scripserunt Irdi, cui iungeretur αυτίκα. Iam quum schol habeat 0Gἴπερ pro quo Inom. δπερὶ in περ latet vestigium Verae lectionis, in soriasS fuit: ως ποτί πλὰγχνευν - oυ λαθοόν, ut OOrdinata sint nunciat membra. Num III. Musam invocat, ut conserat sese Aeginam, ubi X spectet eam chorus iuvenum ad canendum et saltandum paratorum. Bogat igitur, ut ibi rideat canium hiberem, quem ipse rursus choro pra)cipiat accinentibus tibiis stolicis et Lyra.

30쪽

uaro de Iove gratum habitur carmen intelligi nequit. Contra Iloeckhius χωρας δεγ&λιι facit subiectum, intelligens chorum, qui dum haec canat Aeginae ornamento sit. Sed octo displicuit Dissenio chori per xv. χώρας γαλμα significatio. Nec vero

placet, quod Matthiae xiSum Scripti miScc. p. 98, hymnum Vocari X osa ἄγαλμα.lxam uisio. III, 15 V. Irarso μεγα εμεαιον γαλαα drmen significant, SentieStamen hic insua ius et insolentius dici χωρας αγα- α ξd πονον α ιἔνra pro cantuS laborem iucundum prae bebit. lecto Dissonius in ea persia Sententia, ut verba χωρας circiLι/a ex Pindarica orationis lege vix aliter quam pro appositione accipi possint Verborum χαριεντα πονον. eimsoethius denique subiectum acit λυραν numeris id

demonstari contendens, quod quomodo ossiciatur non ideo Sententiarum autem nexu accuratius inspecto Videbis nec IO em, nec chorum, nec lyram esse subiectum, sed quod Matthia 3us voluit, ιν υρνον. Huc enim Omnia ducunt. V. 7, dixerat victoria maximo desiderat noιὸ ν V. 10, αρχε Oκιμον εἴνον, deinde V. 11 μιν, c. τον flνον.

lia quo hic hab0bit dulcem poram, regionis decus et ornamentum. En enim est maioria, id argumentum, in quo laborabit l/νος Confirmatur id . 30 et x. 31, ικοθεν / rti d, quo significatur non aliunde, Sed ex ipsa Aegina, victoris patria, peiendum decus. Et plano sic infra V. 65, γων, τον l/νος βαλEν π νεων πιχωριον χαρμα κ tha δε υν. Similitor interpretos laborarunt de sententiae ubi octo . VII, 10, ubi monente Kaysero ex Αἰακέων subint. A aκίβαι ad δίλοντι - Nihilominus suspicor . ΙΙΙ, 12,

In libris si του δε ργὰν Boec hius posuit ro με oor ν. Sed recte ab Serus particulio /ίν hic locum esse negavit o potius d requiri docuit Hermannus Opp. I, p. 250, οι δ scripsit. nyserus autem ingeniose sane Suspicatur pro παντὶ δυμ ' legendum osse παντὶ /υδω, pro O de ργ ν autem O de δυμον, omnino ad sensum apto. amon puto fiam librorum lectionem defundi posse, modo liceat scribere o T F o γ ν Pyth. ΙΙΙ, 27, ἐν δ' ἄρα, at o γ autem latiore ei Su, quem ab serus requirit, legitur Isthm. II, 35, soνωργὰν Ξεινοκρατ97ς περ δενδρωπων γλυκειαν σχεν Ceterum ut hic παντὶ θυμ se ἐνειν est etiam 3th. IX, 96. Obiter Ono V. 32, παλαιαι γ δ ίν αρεται γίγαγε Πηλευς δενα , πέραλλοναιχμαν ταμων, DiSSenium non recie Verba iunxisse liniatus est quum abscidisset.

rium. I. Non omnia recte de singulis o Bassidarum gento victoribus identur explicasse Boeckhius et Dissenius. Sed missis nunc quidem reliquis modo unum tractabimus. Ad V 41 sqq. dicunt ex prioribus assidis instar omnium excitari duos eximios tros, Calliam 3thiis et Creontidam Isthmiis et Nomois victorem Verba