Commentationum Pindaricarum

51쪽

utitur, sed ipse historiam resingit ex coniectura assequutu Veriora. Oniecturaui autem

ceperat ex rei indignitate, quare subiicit: Gr δ' δενδρὶ νύμεν ἐοικὼς μω δαι toνων καλὰ. Duodsi rei dignitas vel indignitas post longa tempora aliquem impulerit, ut con venioni ius rem resingat, potest tempus dici Veritatem aperuisse et iustimonium attulisse. Sic in loco simili Ol. XI, 55 tompus certaminum Olympicorum initia aliquantisper ortasse

nocte Schneideminus hanc librorum optimorum lectionem retinuit. In Bergkii coniectura ς υι os/ 0τατον ερανον ς σόλαν τε Σίπυλον displicet c ituratum. Contra

Hormanni coniectura opp. VI, p. b. e CUI Osi υτατον τον 9ανον νιλαν τε x rectos habet, si sumas constare de illo scit atque id tantum agi, ut priaedicetur, qualis fuerit ρανος, qui Pindaro quidem υνο /0'τατος, non ανO. O viSu Sit. Itaque ne cessari quidem cum Hermanii saciendum Sset, Si tantum de convivio constaret, in ambiguo adhuc relicto cruentum an honestum fuisset. At constat de nullo alio nisi do honesto Oti ivio, saltem ex mente Pindari articulo enim ante ξυι Olmrrero postio sibi do convivio ut honestissimo certum osse significat.

diximuS, ex πελες pronomoni subintelligitur, ut subintelligendum iam erat ad δεγαγον. Est autem necessarium κατὰ /ίλλὰ ad extollendum notionem dissectionis ei distributio nis, tu ad Sequentia plus, quam creditum est, valet. Id enim statim cernemus edisceptatione de lectionibus ευltar et Morara v. 50. tenim εν ara oecLhius et post eum oditores Omnes e duobus tantum neque adeo, id quod Hermannus nota it, antiquis libris receperunt Hermannus autem Opp. VI, p. 58. Et rara κρεο ν defendit, extremitates corporis significari arbitratus. At recte adversatur ei interpretationi SchneideWinus, inprimis κρεέων miro adiectum fore aiens. Idem vir doctus in indagandis et diiudicandis votorum lectionibus diligentissimus vero annotavit lectionem δίυ- τατα antiquissimam eamque unam veteribus Videri cognitam suisse. Nec tamen sequutuSest, Sed retinuit δευs ara Verum si in proxima et simplicissima significatione vocabuli δευτατα, qua idem sero est quod GZara, substiteris et u aesieris, quid ea ad poetae verba saciat, acile reperies lectionem antiquam simul esse optimam atque unice Onvenientem. Moc enim dicit Pindarus M tuum te Pelops, Neptunus in Olympum ab-

52쪽

duxissol, nec tui est igitur ullulia reperiretur, Vicini invidi narraverunt, deos te circa iobotom bullienioni inenabratim dissecuisse atque ultima carnium tuarum frusta divisisse ac doxorasse. Cur pro dixit ultima carnium Ouia hoc voluit devorasse deos vicini di x runt te prorsus no tui quidquam reliqui fecisse. Sic enim vicini invidi intor pretabantur, quod Pelops o conspectu hominum sublatus est. Duod ut sic intelligoro tur poeta ipso data per ollicere studuit delectu Verborum, quibus usus est. Cuius generis os κατὰ sidis ot διεδ σαντο, quodam modo eti3m Ῥώγον, et certe a Iroίμαργον, quod oracem Significat, minime, quod Dissenius voluit, omnetrat ei edit. Quam Dissonii interpro talionem si quis sic defendere Volit ut dicat oracitatis voca

bulum non satis OnVenire horrori, quo Opta narratione abSoluta perfusus videatur. respondemus etiam minus convolatro illud qui Oed edit, ut mulio debilius. At sus siciebat e rebus iam te iris unam nominari oracitatem. Cetera e quibus quis non persentiscebat horrorem iacuit. Gravissimo re abominanda dos unctus est vocabulo uno

Verba s/Er τριων ira roν oro meimsOelli sic explicat quartum laborem iam h poterat dici post tres, Sed cum tres illas vitas iam vixisset, etiam cum tribus, ut si mens poetae sit: iam hic est sinis totius vitae laborumque Τantalo. am ad ρι ων, Minquit Heims. debemus intelligere πονων ita tuo vox ouo de vitis dicta.'

ova sunt quidem, qua Heims excogitaVit, Sed vera non sunt Nam ut demus, quod concedi vix potest, Ἀ/ετὰ οι o hic ita intelligi, ut sero idem sit quod μετὰ ρεις, quia, qui OS ire Vita quartam quoque Vivat, cum tribus quartam vivere dici possit ros tamen ideo displicet, quod Pindaro tribuitur sontentia alienissima. Nam βίον, vitam

humanam poeiae merum πονον ViSum esse, probari nullo modo potest, sed aliorum

illud philosophona temporum sui et aliarum disciplinarum. Contra βίος antali apud

inferos cur στονος dicatur, facile intelligitur id autem ad tres illas priores Vitas, quas Pindarus I antalo ex Heims othi opinione tributi, minimo pertinere apparet. Tae enim saltem non iniucundae fuerunt antalo deorum convivae, quarta demum dura fuit. At inmeims othi opinion ollam aliud reprehendendum est. Iamque Pindarus non lectoribus, quibus ex omnibus carminibus sententias et opiniones collectas inter se conferre ac discere liceret, sed auditoribus scripsit, poetae Opera non Sic manu tenentibus, ut QVolVerent atque investigarent, quid poeta alio et loco et tempore de Vita hominum ier ineunda statuisset inique sicut M. . Ol. II et thron. , ubi talia tradit, apertius locutus est, ita otiam Ol. I. si vello similia planius dixissot Nam satis obscure illa

53쪽

verbis μετὰ τρι- τέταρτον πονον dixisset, etiamsi In Sticam Orplii eorum et Pythagoreorum doctrinam pervulgatam suisse StatuaS. Verum quum ne ceterorum quidem intor protum opiniones sati sacere Videantur, dicam quid Sentiam. iiDirum antalo, quo niam nociar et ambrosiam usia it quo immorinlitatem adeptu ost, non ademerunt supplicii causa di immortalitatem sed reliquerunt, silium autem ei rursus ad ταχυ- nori/Oν ocνερων ero miserunt . b. Itaque habet antalu βιον, sed abo δε et λα μον τουτον μαεαlι θον, ut vere dicatur pro ita immortali laborem perpotuum invenisso. antiis auium ius est labor, ut it i. Sisyphi, Ixionis laboribus summis quartus adnumerari debeat. Nam ad suo non πόν ων intelligo cum Dissonio otmoria in anno, sed citi δρέον, quasi di Xerit μετὰ τῶν τ9ιων ἐκείνων. Ob iocoris quidem, tum

non iam is qui erat, sed irocitas laboris spectetur. Sic Sophocles El. 695 dicoro poterat LoMoro αλλος, δίκατος κ πληρων χον, at dixit δίκατον. - Colorum quodv. 65 tetigi, argutati sunt viri docti in Verbis προῆκαν io ν δ νaro o π λιν hicito ταχ varie illud o interpretantes. Mihi quidem idetur dativus esso, quem dicunt othicum, significans quid illud, quod filius mitiseretur ad homines, antali intersitorii.

an latus enim convivis nectar et ambrosiam diViSit, cuius sceleris Donas sumentos dii et silium rursus mortalem reddiderunt. V. 63. ΟἱGιν ανδιτον dissa r. Bene meritus est SchneideWinus, quod vitiosam formam δίsscii notavit. Proximum erat δῆκαν, quod placuit a3ser Annal. Vindobb. t. CV, sed SchnoideWino consulto id videtur vitasse poeta Vel propter praegressum δωκεν et Subsequens προῆκaν. Libri habent aut δεGaν, aut θεσαν, ut Vrat. A addito υτον. Itaque sub illo ossaν aliud xi letur latere SchnoideWinus suspicatus est κτίGGaν, significatione reddemti, quam exemplis Aesch3luis et Sophocleis comprobavit. quibus addi possunt Euripiden, ut Suppl. 788. δεγαμον ω φίλε κτίσαι. Habet tamen κ rissat h. l. nescio quid ingrati Ahrons p. Schneidou . in Addonii coniecit δῆσαν, docto quidem et acuto sed nimis artificiose. Nam quum apud Hesych. δῆσαι explicetur θρεψαι, de lacte coagulando, ut est Alcman. r. 18 4 Ilergk γ λα θειsa τυοον ἐτυ ζGαν, utat verbum βῆναι etiam universe Verbi τρίνειν potestate usitatum fuisse. ut νδιτον δῆσαν idem sit quod φθιτον θρεψαν Ingenioso prosecto, sed parum probabiliter. Nam ubicunque J ῆσαι set Gaso a logitur, adiuncta etiam noti laetis est, lactandi lactis coagulandi. Vorum quidni illud ipsum δρεψαν, quod literis maiusculis non ado discrepatis δέ Gai ' Ouanquam, ut verum satear, Simplicissimum est Ἱκαν nec debet absterrere similitudo soni, quominus recipiatur. Et quum non adeo usitatum fuerit in plurali ea oristi forma atque Pindarus ipso ossa dicere soleat videtur a grammaticis correctum esse, unde δεGαν et δε Iar. De θηκαν Dorionsilius usitata forma s. Ahrens diat Dor. p. 16. Sicut v. 1. αγχι δ' ἐλθέ ν πολιὰς δελις λος ν ρων ἄπυεν βα υκτυπον Ευτρίαιναν, vel sono verborum horrorem quendam ossicit, quom sontimus in secreto noctis silentio, sic v. 83 γῆρας ἐν κοτου καδν μενος illo μ ra et Verbis et numerorum motu summum fastidium vitae desidiosae et obscurae significavit. V. 89. τέκε τε λαγίτας Fi- ρεταῖσι μίμαλοτας ιους.

54쪽

iri abstinuisse videtur illa Substantivorum abstractorum in plurali personificatione, qua posteriores delectati sunt s/εμαλο τας recen demum legit Schol. explicans: νδραγα- γέαις ἐν φροντίδι δντας At s/εllaorci Vetus habet in lemmate, et interpretatione ἐπιθυμουνra της re ρετῆς quamvis salsa nihil aliud a se lectum osse prodit. tiam sentonii perbona est et sortis genuit milio Sex populorum duces irtutibus cupido

De carminis compositione quummerm. Opp. VI, p. 42. egregie disputaverit, partesque singulae quomodo sententiae principali coeant demon StraVerit, atque etiam quid Pelopis fabula ad carminis ornatum saciat docuerit, sunt lamen nonnulla, quae addenda esse videantur. Et coniuncta quidem St, ut Hermannus Ostendit, cum OlVmpiorum celebration Pelopis sabula propter ippodamiam, propior certamen cum Oenomao propter elopis sepulcrum ei propter divinos honores ei apud sepulcrum habitos, praesertim quum Pausan V, 13, 1. dicat: si coων si et D ἐν O shnis OGOυro προτετι- s/ηsμενος ἐστὶν b Πελoo sol Ζευς δε υν των ωλλ 0ν. Sed inesse videtur aliquid otiam in illis indari verbis τεκε τε λ arerας re ἔταισι με ιαύτας λους Pater igitur suit summorum regum, qui Olim in Peloponneso regnarunt. Quare pio Venerandus est etiam illis Graecis, qui e Peloponneso originem duxerunt, ut Syracusanis. Nam etsi Doricae stirpis erant Syracusani, constat tamen vel ex ipso Pindar a Oriensibus assumptos in religionem esse etiam illos heroos, qui ante Oriensium adventum in Peloponneso suerunt. Prast terea si quaeras num quid sit in sabula, quod ad Hieronis res referri possit, unum Saltem reperios, quod pertinere e videatur: quod Pelops vitae inertis contemtor et strenue se gerendo gloriam quiaerens, licet morialis uerit, immortales honores adeptus est, quippe diis carus et ab iis ad ictoriam adiutus. Quibus si conseras V. 10 sqq. θεις ἐπίτροπος ων τεαῖσι sis δεται χων τουτ καδες, Π 60ν, fB- ι /ναισιν, videbis minime abludero ab Hieronis rebus de Pelope sabulam, sed aliquam quaesitam esse a poeta similitudinem Pauca adiiciam de antalo, quem Pindarus exemplum esse Voluit ianturae humanae, quae Ortunae plus quam humanae impatiens osset. Itaque immortalitatem ei in cruciatum empiternum vortisso dicit. Ac molestius quidem o tristius id sic interpretatus est Dissenius, ac si Hieronom pronum nil superbiam principem ab eo vilio poeta I an tali exemplo absterreret. Quod morit reprehendit Hermannus . . p. 39. nisi quod paullo severior in eo suit, quod similem sic

Hieroni culpam iribui diceret, qualis suisset in Pelope, quod alienum est a Dissonii

sententia. Verum res haec esse idetur. antali exemplum modestiam mortalibus commendat eosque humana tantum concupiScere et in humanis rebus se continere iubet. Ea autem admonitio quum generalis sit, pertinet quidem ad Hieronem, sed non magis quam ad quem is alium. Est igitur sententia similis iis quas collegimus in introd. p. 39 sqq. Unum addam. Si quis Verba exeuntis arminis rora' Gχατον κοουν Ουται

tur poeta, sed vel se, vel alium quemlibet. Significavi ea verba nihil aliud, quam: frustra erit, si quis uiaesierit maius quidquam, quam regale fastigium. Sic Isthm.

ΙΙΙ. 31. postquam Cleon midarum Virtute summas esse priaedica it, addit: καὶ ἐύκετιμακ UOTEUαν πευδειν α δ ταν, quo Significat, Supstrari orum Virtutem non poSse.

55쪽

Olymp. II.

In his v. 52 cum SchnoideWin Scripsi δυσφρον pro Vulg. δυGωρον - , quod obscuram sententiam reddit, quia suis de hominibus potius insestis, quam de rebus advorsis

cogitare nos invitat Ouod . 6. Scripsi ευ pro Vulg. εἷ, de e postea dicam. Prius exponendum est de Verborum Sententia, quam non sati explicatam ab interpretibus ideo. Utilissime autem monuit ab serus in lecti. Voc αρεταῖς V. 53. ad Victorias ludorum maxime reserendum esse, quod docet VerSus prdecedens minus recto idem V. D. μιν v. 56. ad πλουτον tantum referri Voluit, invia vero reserendum ad πλουτοναρεται δεδαλ μενον, id quod postea elucebit. Oeta autoin hoc voluit Victoria laboro et sumtibus parta liberat mentem ab aegritudine. Prosecto ictoriae divitiis ornatae non sinunt itam Obscuritate turpi transigere, sed acre studium liberalitatis exhibundae et res Varias bene ac pulchre gerendi menti iniiciunt. Splendent enim divitiae sic ornatae instar sideris lucem serentis ot collustrantis eum, qui Opibus iam honeste usu eSt, neque eum nominis glorituque partae immemorem unquam esse patiuntur. Nec Vero ignorat aut Obliviscitur Vir sic ornatus sortem post mortem suturam bonorum et malorum, adque eam Sapientiam vitae rationem dirigit, atque etiam excitatur ad liberalitatis et beneficentiae Omne genus, qualis est hero, quo φίλοις δενδ α μαλλον ευεργξταν

Constituta autem sic in universum Pindari sententia videamus de loco difficillimo v. 56. ubi librorum lectio os ε δε ιμι εχων τις οἶδεν et l/ελλον. Boeckbius, quem sequutu est ergkius, coniecit ει γε, sed minus decet ea exceptionis sormula loci

colorem Valde poeticum Hermannus autem et aJso rus, quum rotas non respondeatapodosis, aposiopesin statuerunt et sententiam apodoticam mutata Orma post plurimos Versu Subsequi Voluerunt, altero. 89. πεχε νυν Gκοίτου τοξον, iter . 92. Ud Gol αι.

Merito autem eam rationem SchnoideWinus reiecit ut dissicilem et a lx rici poetae elocutione lienam. Aliam viam iniit eimsostili, qui, si recte cepi eius sontentiam obscurissime pronunciatam, ad ellipsin confugit ante v. ξ δε ιιν ἔχων Statuendam, ut haec sero sententia evadat: divitiae victoriis Ornatae summum homini bonum et ad multa praeclara eum incitant non semper ; sed si quis eas possidens novit mala poenis assectum iri, bona praemiis h. e. si quis hoc mente bene tenens ita vivit. Sic loci sensus sero idem sit, quom Boeckhius voluit, verum ut illa subintelligantur, qud Heimsceth in parenthesi posuit machina nulla ellici potest, nam suc abesse illud non Semper, nemini id in mentein veniet supplere. Itaque recto Schneide inus vidit mendatione opus esse eamque lenissimam adhibuit scribens ν δε πιν χιον ις ἐδεν b Φελλ0ν,

56쪽

hae sententia: Ditiae Dirtute ornato multarum habent Dei rem opportunitatem,

simul autem qui eas habet Scit sqq. In quo id mirum accidit, quod, qui divitias habet, sutura apud inferos malorum Supplicia, bonorum pr ita scire dicitur, quasi vero is nesciat qui divitiis caret. Ac revera sic miratu est ab serus Annal. Vindobb. i. CV et sic intellexit clinei deWinianam mendationem, ac si divites tantum pii et

conditionis in Orco sutura memores dicerentur. Ouanquam SSumto ' δε non necessario divitos tantum intelligi obsent, sed comprehendi Scientium numero possunt quodammodo otiam pauperes. Nam hoc voluit haud dubie Schnoiden tuus: Divitiae sunt magnum bonum et ad multa prί0 clara incitant. Sintii autem, qui eas habet coquo atque is qui caret, sutura in Oreo qualia nos maneant, non ignorat. Ioc ipsum quocunque denique modo dicendum oras, no iamen satis diserto et claro dicitur verbis ἐν M. Diceretur autem aperto nec quidquam Obscuritati remanerei, si sic sero esset: δε ιιι εχ υν υκ γνοει τι μελλιον, quibus auditis statim quisque subintelligit quod omnes bene ienent neque unquam Obliviscuntur, quia memoria tenere utilissimum est.

λογον cho Gαις νύ κ. . Haec orba iam in introd. p. 80 tractaveram meritoque Bostekhii νδ δε cum π λ cis νοι; Disseniique cum θανοντέων iungentis sententiam resutaveram necte tum quidem intellexeram ἐνθαδε coniungendum esse cum ποινὰς τιoαν, quid autem θανύντων esset, nondum perspiciebam. Sed in auxilium Vocanda sunt orba V. 68 sqq. Go ν τολ- μασαν Groi ἔκ arh o δι Φθίνανrες π πύμπαν δεδόκων χειν ψυχὰν unde cognoscimus ter hic otiosque apud inferos vivendum esse singulis et Scelera committi solere non solum in hac vita sed etiam in Orco. Iam vero sententia poetae, quae iamdiu latuit, patebit. Aimirum hoc vult: Mortuorum animi, qui apud inferos scelera admiserunt, in hanc terram remissi redeunt in corpora atque hic poenas sustinent. Contrado delictis sub hoc Iove, in hac vita, commissis iudicium exercet aliquis infra terram apud in seros. Sic domum poetae narratio pulcherrimo procedit. Primum dici do iudicio utroque, quod habetur de prius destinctis et in vitam reversis in hac terra, ac de delictis sub hoc sole commissis in Orco. At bene saeta quoquo apud inferos praemiis assiciuntur, quocirca haec a poeta suavia nunc atque laeta extollent uberius exponuntur . 61 - 67; de poenis graviter quidem sed brevissime, O M προ Goρατον κχεονr πόνον, qu3Si abominatus dicit. JXunc demum rem absolvit totamque illustrat do vita ter utrobique ineunda exponens ac de vita beata splendidi Verbis exornata, quam apud Saturnum degunt ii, qui omnino iniustitia vacaverunt. Vide iam singulas partes inter se optimo

convortire. - uum loco identidem accurate considerat in eam, quam exposui, Sententiam incidissem, volvi scholia Vetera ea quo hic quoque, ut depius, haud impune ab interpretibus neglecta vidi. Sic enim explicant: τι o μεν εν ω ζην μαρτώνοντες ίν δου κολαζονται, it δε εν λ εν ω et μετερ ρ sub ἐν si του ιις ori id.

57쪽

inprimis schol Vrat. Λ d. Schnoideri. Unum ni male habet o Obstitit diu quo minus

verum inveniretur, at τέκ. V. 57, quod noceSsari in salsam induxit opinionem. Nam quum υτίκα neceSSari cum νδ de iungendum, iraque aut in particula ad ποινὰς orισαν reserenda Sit, 3pparet montem lectoris particula αυrίκα porturbari et ad salsam hanc suntonitam dei rudi destinctos prius quam defungeretur Matini hic pariem populude disse, quod pravum o perversum esSe quum ex membrorum Oppositione patet, iumvo particularum s/εν et δε collocatione in δανωντ υν /ἔν et τὰ Γίν TU IC prorsus coarguitur. Itaque abeat sinistrum illud ut in quavis interpretatione Obscurum Drἐκ ra, in cuius locum succedat aliud, quod a sententia ipsa postuletur. Pindarum enim, quum alternas ita esse vellet ei utramque sic comparatam, ut quod in altera commissum esset, lueretur in altera, statim in prioris mombri descriptione alternis id fieri consentaneum est declarasse. Id autem aptissime facere polorat sic, ut statim in prioreo illis orationis membris iterari poena conditionem et eos qui viverent poenas signi- sicaret rursus dare eorum, quae, quum mortui QSsent, apud in sero commisissent. Itaque videbis i risi mutandum et facile dabis Scribendum Sse Drις, quia O Jaro rξ iam infra, priusquam in hanc vitam re litSsent, poenas luerunt. Accurate Pindarus distinguit inter sortem eorum, qui tres vitas utrobiquo insontes

degerunt et eorum, qui ita sub hoc solo defuncti ad inseros descenderunt et propter virtutem praetitia invenerunt ut apud Saturnum xivunt in beatorum insulis, hi v. 61 sqq.

Vela, Sed υρος /ὴ si πνευGaις. magis proprie dixisset omisso sua ευσαις, sed addito

58쪽

figura audaciore quantum ponderis ac virium rationi accedat, ad sentiendum facile est. Huic loco simillimus est Sophocl. Aj. 655. δεινων τ ημα πνευμ των κοίμισε τε- νοντα ποντον, ubi id interpp. Rursus Nem. IV, 50. τα δαιδώλω δε μαχαίos φυτευεο δ νατον, i. e. subduci μ aio illa artificiosa. ransmitto alia Pindarica exempla. Ex aliis scriptoribus plura congessit ac diligenter illustravit G. E. csthlor, in disputatione de veterum scriptorum usu in nunciationibu Verbo affirmantibus, re negantibus. Wiccaviae 1839. - Itaque, ut ad locum nostrum redeamus, Pindarus bonos post mortem apud inferos tenebris sempiternis premi negat eosque vita frui dicit huic nostrae simillima, statis temporibus noctem die Xcipiente, hoc Ole, dum nobis nox est, infra lucente, rursus lucem superis undente, quum illic tenebrae sint. Duod si quaeras, cur illas noctium ac dierum vicissitudines apud inferos Oeta Statuerit, respondemus, quia negare voluit, quod de sempiternis apud inseros tenebris ab Homero et ab Hesiodo propagatum ac Vulgo creditum erat. Vide, quae de Homero disputavit itEsch. comment in Odyss. t. III, p. 171 sqq. 30 sqq. et Hesiod theog. v. 669. Ergo hac quidem in re insororum vitam huic nostrae indarus voluit osse simillimam. Eo tantum nobis soliciores sunt, quod Vitam minus laboriosam agunt, non de victu Olliciti, Sed V. 65.

pergit poeta:

Duos ιlμιους θεων dicat, ambigunt interpretes. Veli scholi Plutonem et Proserpinam dicunt. Binckhius bonos illos a diis dilectos intelligit, qui vita iuste peracta prospera apud inferos conditione gaudeant, Dissenius Aeacum et Minoem Mihi Vero, cur a

Scholiis discedamus, causa esse nulla videtur, atque ris/ιος τινος pro illιος παρὰ τινι Vel τιμωμενος π τινος in exemplo est, nec quidquam, quod simile sit, assert Matth. gr. S. 345. Contra Cur τι μιους γεων Vocet eos, penes quos Summum imperium de Orcinis est, causa probabilis videtur exputari Osso. Ouanquam simile exemplum deest, nam Aeschylus Eum 954. Eumenidas παντώ τιμιωτ τα δίων non prorSUS

similiter dixit. Sed nostro loc sunt sevora et implacabilia illa numina, quibus nemo non honores tribuit. Ac vel sic intelligitur, cur prae aliis dixerit τι μίους θεων. uum

autem Veneratio, qua assciuntur, et Sacra et precatione plus, quammuzae ceteris diis sunt, cum metu et horrore coniuncta sint, poterat timendos deos dicere. Verum quum

probis ac bonis proprio non Sint timendi, quippe qui benigno ab iis excipiantur et in

eorum tutela sint, nomine non insuavi, sed pie et verecunde dixit τιμιους θεων vel sic amen ιτινες χαιsO EUO κίαις non ad probos homines, Sed ad ιμιους θεων,

quod epitheton desiderat, reserendum. Delectabantur illi dii bonorum, quum in ita essent, probitate, itaque propitii eos post mortem excipiunt.

Sic primus scripsit Boeckhius e scholiis, quum codd. habeant Grεφώνους aut Gressi νοις. Illud donlidem essendit arsurus eugma nesso statuens quasi sic dicatur: των O μοι f ρας ναπλεκοντι καὶ TEN νοισι κεφαλὰς Sed unum κεν&λ legerunt scholia Vetera, de quo dubitandum eo minus est, quod diliguntur inspectis scholiis fons et origo lectionum rem νους et τεν νοις statim deprehenditur. Ossensioni scholiastis sui dativus δομοιοι et accusativus χερας, quia manibus seria plecterentur. Itaque inepte somniarunt de casuum enallage, ut Vrat: κατ εν&λλαγὴν δε πτωσεως ειπεν,

59쪽

Dubitatum est quid ex his sententiis ad heronem pertineat, quid generalitor dictum sit. Sic riseimscelli verba λ αἶνον ga Oso generalem Sententiam continero et hoc dicor ait: sed laudem fastidium sequi Solet. Contra scholl. vet. ὰλλὰ τιν παινον

κορος π χη καὶ βρις ἄδικος B ecte, Opinor. Ac perperiam Heimsoeth am intor prolationem erroris convinci amrmat Verbis Gλων κα/ Oις εργοις, quae non nisi ingenorali sententia dici possint. In errorem inductu est, quum non satis distingueret inter singulas orationis partes. an utique generaliter dicta sunt haec et λαλ&γησαι sys MD κ si νον τε δ si/εν Gλων κ aλοῖς ἔργοις, quia id continent, quod ubique sero cum in idia et obtrectatione coniunctum osse solet. Nec tamen ideo non licet verba δελλ' αινον είω κ oso ad I heronem res erro, immo ero ad eum referenda Sunt necessario atque id ipsi heroni accidisse significant, ut cognoscere licet Statim o ου δίκα Gυναντο αενος, δελλὰ ua γων δενδρων, maximo vero e VerSibus tribus ultimis. quibus hoc significatur innum orabilia sunt benesci et gaudia, rem Thero aliis parat)it. Huius sententiae c0nsulto in initi positum est πει cuius vim non salis aperuit Iloeckli noti crit t. p. 361 , quo clariu appareret, cur ου δίκα invidorum sermo diceretur invasisse laudoin heronis. Sic demum carminis exitus, qui pulchserrimus est et sortissimus et plano Pindaricus, recte intelligitur corniturque ultimorum verborum gravitas praeclara, id quod facilius senties ex hac nunciatorum complexione Iuro centum annis hanc urbem civem tulisse magis beneficum ac liberaliorem herono no minem. Sed eius laudem invasit, non iuste, sed a Stultis prosecta invidia, quae amat obstrepere et bonorum bene factis Obscuritatem Osrundere. 13m qui renam numeraverit, is demum, quot et quanta ille gaudia aliis paraverit, indicare potuerit. Verum post absolutam de singulis disputationem dicendum de arte, qua poeta in

hoc carmine componendo versatus St, nec Vereor, ne longius XCurrens Sermo reprehendatur, quum sciant huius rei peritiores exiStimatores, in hoc genere nondum satis aut plane sic, ut oportet, elaboratum SSe.

Ac dispescitur totum in partes duas, quarum prima est de salis praeteritis bona malaque fortuna mixtis, in altera monstrantur beata et laeta bonis viris destinata. Porro tribus locis laudatur horo, in prooemio, inter mediam utramque, quam dixi, partem et in epilogo. Sic autem dispositae sunt illae laudationes, ut partium quas statuimus utraque iis quasi comprehendatur et contineatur. Atque diversae inter se sunt laudationes, breviores sunt primo loco posita v. 5 a et media v. 46 - 52 , prolixior teontentiosior, quae est in epilogo At quae S in prooemio annexa cauSae carminis,

60쪽

victoriae nominibus Iovis et Herculis adhibitis magnificentissimo insignitae in summa brevitato gravissima est laudatio, quia ibi pauciSSimi Verbis Oinprehenduntur universo I horonis virtutes et inprimis qualis sit in civitate et in re publica. In modio loco celebratur splendor victoriarum, quae heroni et fratri contigerint, et studium acre, quod victoriis excitetur, meritorum ulteriorum et laudum OVarum. In epilogo laudatur Thoronis bonignitas et infinita liboralitas in amicos et pri VasOS. Contentiose autem agit in pilogo tanquam indignatus ac subiratus, quod ne speciatissima quidem in o nigni fato ominos invidi et ingrati obtro talion abstinuerint. Praemisit illi consontioni

suum cum advorsariis certamen, ut Solet Sua cum Victorum rebus coniungere, es.

Nom. IV, 33 sqq. ut em VII. Habes iam externam aliquam carminis formam re

xemque adumbrationem.

Sod si de interior carminis ratione quiaeres, quum eximia Virtus huius generis ine cernatur, Ut rerum inter Se quamvis diVersarum arietas summae cuiusdam ac dominantis sententiae quasi filo coniungatur et Sic contineatur, ut ea Sententia, quum intermittero nonnunquam Visa Sit, repente recurrat et, licet non in partibus singulis a poeta verbis expreSsa, amen menti auditoris sponte obversetur profecto eam laudem in hoc carmine Summam esse reperios. Atque augetur ea laus, quum et simplex est sententia illa, quam principalem dicimus et ad argumentum, quod tractatur, multis rationibus, plus quam X spectaVeris, magis magisque Sentitur pertinere. Sic membra singula, tanquam Corpus ab animo, penetrantur et ad Vitam Oeantur et ad mentis dominantis ministeria coeunt. si autem simplicissima carminis sontentia haec: Μαgnω

sunt fatorum i humanarum rerum icissitudines. α bono Suum pDωmiram mariet.

Prior autem Sententiae pars quum per se ora est et in Onvios homines cadit, tum

inprimis valet do Τherone, insidias inimicitias, bolla vel a propinqui experto, quarum rerum cognitionem Boeckhi doctrinae o sagacitali admirabili obemus. od magis ad rem pertinet sententia, quum valeat iam de horonis maioribus Emmenidis, qui κα- μοντες πολλα δυμ o Agrigentum venerunt ibique potentos se beati sacti sunt νγησίαις

5 χρεταῖς. Haec verba V. 3 - 11 , in quibus primum illa Sentonii apparet, quamVis leVitor monstrata potius quam diserte expressa, quasi prolusionem posuit totius argumenii. Verum vehementius movemur et graxissima admiratione asscimur, quum eandem satorum legem videmus domin alam osse iam in antiquissimos, de quibus fama exstat,

Emmenidarum maioros in Cadmum et in eius filias v. 22 30 . adem ex rursus conspicua sit in gravissimis casibus eorum, qui post Cadmidas Emmenidarum maioressuerunt, Labdacidarum, ait, Oedipi, qui s/ootlto utique io fuit, et in eius siliis in toromiis horribili ἀλλαλocho ira, vocabuli sono rei atrocitatem reserenio. Sed ut ubique poeta Cura it, ut cerneretur etiam alterum illud post aerumnas sequutas Semper esse res hilariores easque praevaluisse, Volui ad Emmenidas Venit . 10. αἰων μορσιμος

πλουro τε καὶ χαριν αγων, velut Cadmi filiabus apud immortales habitatio est,. 2, 30; sic etiam post Oedipi filiorum exitum atrocem sequuta ost laeta sors hersandri V. 48, quo demum, quum ab eo originem ducant Emmenidiae, clauditur arratio satorum gentiliciorum et ad heronis ortunam Victoriam quo praesentem reditur. Animadvertes autem tres propositas esse ex historia sabulisque pelitas imaginos Pandam rem prodocentes, qui numerus ad confirmandum id, quod volebat, aptissimus est. Simul autem imaginos singulae interiectis sententiis quibusdam rem illustrantibus distinguuntur ac distinentur . Atque operae pretium est cognoscere, quomodo re illas