Commentationum Pindaricarum

61쪽

imagines o temporibus diversis Sumtas i diunxerit. V in enim hic illud sequitur quod

do Ol. VII observavimus introd. p. 130 sqq. Oll. p. 98 sqq. ubi recte ac ro convenientora novissim exemplo per superiora adscendit ad antiquissimum sed hic alia ratione ductus primum posuit exemplum noxissimum iumenidarum V. 8 sqq. Deinde an domsontentiam do remotissimis quoque familiae Originibu Valero stirmaturus renolit anti quissima tempora Cadmi, V. 22 sqq. unde Sponte decurrit oratio ad Labdacidarum exemplum, quo eadem re confirmatur, tempore quidem medium, sed propioro litopositum, quia redeundum erat ad inmenidas et ad res pr aesentes, quod optimo siebat por hersandrum quippe ex Labdacidis eum, in quo delior sor rui Sus apparuissset. Simul o nomine heronis gentem antiquissimam et nobilissimam osso significavit. Sic absoluta os magna et ampla fortunae qua in illa domo suit, imago, in qua

prospectat ulteriora semper ac remotissima tempora eaSdem usque res ros serentia mens auditoris perculsa. Unum addendum St, quod sacile ecior persequotur admonitus, ambagibus ipsis rerum enarrandarum, tu Varie interrumpuntur sententiis interpositis. quasi in sententiae principalis sinum ac receSSUm conducentibus poetam insigni arto imitatum osse vicissitudine rerum. Contra plane mutata est rationis Orma in altera parte Sententia exponenda, quae

est de priaemiis bonos et in hac et in sutura post mortem vita excipientibus. Nam ut in priore parte non uno tenore, sed varie inflexa huc illuc convertebatur oratio sic in altera parte V. 57 - 83. plane et tranquille progreditur, non digressionibus ullis impedita, sed largo ac sedato profluens in laetissitnam eis inditur descriptio noui vitaeo conditionis eorum, qui sint in datorum insulis. Atque abreptus o pulchritudine vel ultra modum videtur extendero descriptionem iis, quae addita sunt de Achillis robus gestis v. 0 - 83. Sed simulato id fieri, nec tumor id gisso poetam, ut prpeior 'min eam digressionem excurror videretur locior quivis attentior facile intelligol. Est enim ea abundantia modi quo ransgrossio simillima rationi sonorum e cithara chordis defluentium, quorum nonnulli dosinent iam manu plectroVo, Ultra carminis modum numerumque sonare aliquamdiu pergunt et, dum grate blandeque ad aures adlabuntur. diutius otiam animo rotinentur. Sic mano sex illa descriptione, praeter Pelei Cadmique nomina, etiam Achillis imago cum rebus ab eo gestis et diutius Olutatur auditoris animo. Etenim haec sunt o genere illorum plorum qu e poeta dicit νωναντα υνξτοισι, sed a vulgo non intolligi, atque adeo, quod a Serus lecti docuit, reprehendi a posetis aemulis ut invidis tanquam aliena, qualia ingenium luxurians et immoderatum ludat. Verum Sontiunt auditores sapientes, propiore in ita beatorum describenda tamdiu morari poetam et propiore heroes singulos, Sua quemque Virtute insignem in insulas illas delatos nominari, quia excitare heronem velit ad spem ullarorum pra nitorum. Nec tamen id aperte dicit, sed potius casio ac verecundo legit miro transitu dum telorum suorum vim defendit, alio deducere auditorum monios visus. Tum ero . 89. Sumit unum e suis telis, non occultum illud sed iam apertum, iaculaturque insigni coniectu ac felici, horonis laudans mores probos, manSuotos, bene, OlOS. Duo quo impensius ac iustius laudat, o magis defendit se confirmat a quae do spe beatitudinis suturae tacite signis caverat. Sic vides apte singula inter se coluerere atque intoriori carminis rationi consilioquo

rerum Ordinem formam quo exi0rnam gregie OnVenire.

62쪽

Olymp. III.

Sic locum constituit oec hius, quem sequutus est SchneideWinus. Miramur autem v. 17. Ἀλτει a Oeni inVentum apud Gregor Cor. p. 219. d. chaes et a libro Grogorii confirmatum, ab Hermania commendatum et a Bergilio, ut par erat, receptum, a Schnoidemino repudiatum esse. Primus receperat Ahi Wardius, ut o Boeckhi disp. docrisi init. S. 6 cognoscimus. ceckhius autem lectionem vulg. ιτε ibi studiosissime defendit. Ron recte. Nam ut Λιος Ἀλτει damnaretur, actum est propterea, quod proximo sequeretur παν&κ. 0 ἄλσει, quod intolerat ille videbatur. Itaque corruptum osse υλτει iudicatum St. Contra Hermannus ADει probans eius glossema suspicatus est esse re ει quo Ocnbulum Pindaricum expulsum esset. At utrumque et Ἀλτει et ἄλσει verissimum est. Ouid autem produnt libri manu scripti mira lectionis luctuatione quid grammatici Veteres frustra laborantes in eo, ut persuadeant, αιτε descendere a substantivo ἐτος, quod ενδιαίτ=il/α significo Nempe corruptelam esse antiquissimam et ιτε hoc loco cum Verbo ἐτειν nihil habere posse commune. Etenim videbant sumto ιτει postulαbat durum et intolerabile existere asyndeton, quod ex plicari vel excusari nullo Od posset, id quod suo iure contendit Hermarinus Opp. VI, p. 18. Contra sumto Ἀλτει positoque, ut Bergilius acit, post oro commate magni placidique amnis instar desiuit rationis periodus indaro dignissima, qualium plus quam unam grammatici Vetere male Seduli cum magno orationis damno apud Pindarum discerpserunt. Sic restituit nuper post Schmidium Hormanno et Kaysero suadentibuSOl. II, 46 recepto εχοντα periodum SchneideWinus. Sic restituimus alium loculi1 Comm. pari. I. p. 31. Aliud exemplum est l. VI, 2, de quo infra dicotur. Ac nostro quidem loco periodus participiis duobus πείσαις et πιστὰ pso ξων sulcitur gravitorque perducitur. Neque Ossendendum est in eo, quod post Ἀλτει proxime sequitur δελσει, L locum a Bergili laudatum l. I, 45. Graδμώro ζ θεον δελσος πατρι μεγέGrφ' πε ιυξ π ξαις υλτιν ρεν γ ν καθαρω διεκρινε. Oli denique opinari δελσει post V λτει abundare. Duplex enim consilium sequutus OS Hercules, αλGει

que autem prodidit, quantopere cordi esset ιις υλτις πὰνδοκος, itaque praemiSSum

In fabula narranda tractum quoddam placidumque dicendi genus Oeta Sequutus est epico quam lyrico sermoni similius, unde Ormulae nonnullae orationis prolixiores 'pici lii generis colorem et Verbositatem reserentes, Velut v. b. δὴ τοτ ες γαιαν πορευειν θυμος sellaιν

Sic recte Olgo, unde non recte discessit Bergilius scribens foroιανόν et addens: πορευειν idem est quod lias πορευεσθαι dicitur Hic ver verbi πορευειν usus exemplo caret, neque omnino est, quod ad rem adeo inusitatam confugere nos cogat.

63쪽

nocte construxit Dissentu 'υllo a Uroi os lGινε volvebat πορευειν νιν ἐς &ιaν 'Isroiaν. aque oculi pro simplici reputavit Secum et consilium cepit proficisci in Istriam, aptissima hic est, quia luasi ante oculos Dbis ponit Herculem dubitauidine quia eque desiderium eiu ac deliberationem reique exSequenda dissicultatem significat. Simili de causa defendendum v. 32. τίδι λνδρεα θανε/αινε arci di imperfectum pro quo sui qui mallet θαυμαίνει, et I aJSurus, quum schol explicui ενδα τας 9ε

διδυμνοις παισὶ Λή ως Argutatur eimSoeth de verba de theoxeniis Agrigenii celebrandis accipi vetans ei reserens ταυταν do ταν ad Olympia. 1 octo interpretes ad Agrigentinorum diem os tum retulerunt. Poeta enim diutius moratus in narration de oleastro repente ad I heronis theoxenia iransit brevitate pulcherrima, quod ipsum fraudi sui Heimsinthio Eslicit enim poeia quod in prooemio Significaverat, se cum heoxe niorum laudo in Jndaridarum celebratione laudetu Victoriae Olympicae coniuncturum. Qua commemorata aptissimo laudat Herculem narrans sabulam de Oleastro, undo praeter exspectationem celeri motu venit ad res praesentes , Et venit nunc propitius ad haec solemnia Hercules una cum siliis Ledae, qui nunc Agrigenii hospitio excipiuntur. Nam coniunctissimus est ille Ol3mpiorum auctor cum Τyndaridis, quippe quos terram relin

quens ludis a se conditis prau ecpril. Sic victoriae cum heoxeniis coniunctam celebrationem egregie expressit Herculis cum Τyndaridis ad Τheronis sacra venientis imagine. Duum pro oemii montionem socerim, obiter tangenda sunt verba V. 6. πεὶ air Gιμῖν et γεντξ ξ.Υ στεφανοι Ars GGorri u roi ro γε iduaro χρεος, in quibus erravit Dissen de coDon Theronis cogitans et υχθεντες explicans ab Hellanodicis im

Illud et v. 33 praebent scholl. Volt et codd. sere omnes. Dessendit idontidem Earseruso restituit Bergilius. Contra Boeckhius et otiosum ratu ex uno eod. Scripsit ast θν ab Ors υνδι, pro quo acriter pugnat chneideWin. At recte illi, qui a amplexi Sunt, etsi parum accurato defenderunt Minime otiosum a nec ieiunum Poeta enim

dicturus : iubet me animus dicere gloriam contigisse inmenidis 3ndaridarum oro beneficio propter pietatem, suspicionis et Opinationis illud signum fra quod Verbis διδοντων υνδαριδαν apponi debebat, potius primis nunciati verbis inseruit, quo statim in principio nuncias significaret se aliquam suspicionem suam prolaturum, idque rectissime sic posuit. Num enim sacito, cuius quidem aures essent tersae, Voculd in trahebat ad τρυνξ vel ad cp uεν, sed ad εὐίππων διδόντων υνδαριδὰν referre cogebatur, in quibus verbis, non in 'E /uενέδαις Θήρωνί τ ελθειν κυδος. Olior Dr- Satur rationis gravitas atque pondus pri0cipuum, prout postulabat Theoxeniorum seSluS dies, atque agitat sententiarum tenor et carminis totius ratio. Itaque otiam comma post κροδος vulgo positum sustuli.

64쪽

Locum variis Opinionibus praepeditus non recte tractavit Disson Sententia haecost Ut in quoque genere est, quod Sit praestaniisSimum, in rebus ad usum pertinen tibus aqua, in posseSSione aurum, sic inter certamina praeStant OlJmpia quae quum Τhoro vicerit, ad decora summa ei nihil deest. αρεταί hoc loco non sunt simplicitor virtutes, quod Dissent visum, nec satis recte propter νυν γε Boeckhius de sol Dictoria intelligit iastra complectuntur et virtutes et victoriaS, sunt omnino decora viro expetenda, quorum numerum hero ceteris decoribus insignis vid. Ol. II. νυν γε, hac victoria Olympica explevit. Ceterum recteistiniscelli eos reprehendit, qui οἶκοθεν de insitis genti vel heroni virtutibus acceperunt. Summa solicitas describitur imagine longinquitatis viae a domo usque ad Herculis columnas, ut Isth. III, 30. Hormannus autem Opp. VI, p. 7. ex his Pindari verbis dubitationes quasdam

acutissimas movit de carminum temporibus, ex quibus unam tractabimus graVissimam. Primum enim animadversit, sententiam de auri et aquae praestabilitato hoc loco satis praeter exspectationem accidere. Magis etiam mirum hoc esse ait, quod ea sententia iisdem sere verbis recurrat, quae Ol. I, princ legantur. aque res ita esse comparata videtur Viro Summo, ut non possis non suspicari, quaesitam suiSSe a poeta, ne Onsulto respici verbis dae tertia exordium primae celebratissimum. Videri nim poetam dictum illud novum δε ριστον μεν Ios, agitatum fortasse a derisoribus, portinaciter iterando amplecti in eoque perstare quasi in contemtum eorum, qui verba illa carpere

ac ridere Oleant. Iam quum Boeckhius Hieronis ictoriam cum carnainthus Ol. II et III ad Olymp. 76 retulerit, non dubitat quidem ei mannus de heronis victoria ad Olymp. 76 reserenda nec licet dubitaro, quia I hero, quod Boeckhius expil. p. 208 Sqq. demonstravit, secundum Diod. Sic XI, 53. destinctus Ol. 77, 1 iam erat ; sed utramque ictoriam, heronis curulem, Hieronis equestrem idem Olympiadi assignandam suspicatur, sic ut carmine l. III paullo post carmen Ol. ΙΙ composito respici ad prooemium Olympici primi potuerit. Praetermittimus alias suspiciones Hormanni cum illa quaeStione coniunctas, quae aut cadent aut stabunt, prout decretum fuerit de tempore, in quod Ol. 1 incidat. Itaque quaeritur, num l. I ad Ol3mp. 76, quemadmodum voluit Hermannus, referri possit. Potest, si carmen in Graecia compositum est, Sin autem in Sicilia, non potest. Nam in Graecia fuit Pindarus, quum componeret Ol. XIV, quod carmen ad Olymp. 76 diserte refert schol. Vet. de quo tempore non est cur dubitemus. In Graecia suit, quum l. V componeret, quod carmen cur Ol3mp. 76, non ut oeckhius Statuit 78, factum existimaremus, in introd. p. 50 indicatum est. Duid quod o Pythia da Ι, quae in OlJmp. 76, 3. incidet, in Graecia composita est, non in Sicilia Atque in Graecia scriptam colligas vel inde, quod absoluta Aetnae eruptionis descriptione V 26.

ultima verba indicare videntur, auditione id accepisso poetam, non ipsum VidiSSe. Ex quibus omnibus consequitur, Ol. 76 in Graecia suisse Pindarum, et post eius Olympiadis annum tertium demum, anno quarto in Siciliam prosectum osse. At in Sicilia compositum esse carmen Ol. I, unum est signum certissimum V. 16. Oia παί με φιλαν ηνδρες δεμωὶ τραπεζαν, quae aliam interpretation om non admittunt praeter hanc,

65쪽

S3racusis apud Hieronem tunc versatum esse poetam. Ergo ad Olymp. 77 reserendum Ol. , ut rectissime visum Si ceckhio Iam quum num contra Diodori estimonium diserium Τhoron citam ultra Ol. 77, 1. Vitam prorogaVerit, corruunt suspiciones uer- manni sieliquum igitur est, ut consiteamur, imaginem illam aqua et auri poetae ideo placuisse, quod maxime idonea esset, ut revera St, ad r aestantissima suo in que in genere significanda. Idcirco ea formula, ut aliis quibusdam imaginibus, plus quam semel usus est. v. c. Herculis columnis l. III, 46. Nem. III. 1. sitim. II. 30. Cuius generis plura collegimus introd. . 1 14 sqq.

V. 6. λλ' Ἀρονου παῖ uum esset, cui non displiceret lectio Pal. C. λλὰ Kooνου παῖ, monendum est, sortiorem illam appellationem misso cs. Horm opp. VII, p. 143 in hunc locum non cadere, quum Iupiter paullo anto appellatus sit. V. 'Oλυμπιονίκαν Θεκευ

Sic libri meliores et scholi vel t. quibus in explicanda particula τε labor est. Expunxit δ' Boeckhius, quum sequitur SchneideWin. At recte restituit ergkius, quanquam non debebat scribore υλυιιπιονικαν noctius scripsisset υλυμπιονίκα, quum dein victore Psaumido hic cogitare liceat. Verum e hoc quidem bonum, Sed υλυμπιοι ἱκαν κωμον ipso commendatur usu Pindarico Ol. III, 3. υλυμπιονίκαν μνον. l. VII, 88. Ll νον τεθs ιν υλυμπιονίκαν Similiter Pyth. 1, 5. Πυθι νικος θησαυρος Servato δ' sic dicitur ac si ex υλυμπιονίκαν ad κατι intelligatur 'Oλυμπίας. Oxi et Olympia cara

est et carae sunt Gratiae. Propter utramque cauSam rogatur accipere Victoris pompam

solemnem.

V. 19 sqq. Ouum Argonautae Lemnum appulissent ibique spectantibus mulieribus Lemniis certamina agorsent Virtutis experimenta praebituri, quumque in stadium πλιτοδρομων prodiSSet Erginus praecanus ideoque derisus a mulieribus, lamen vicit et accedens ad Hypsipylen Lemniarum reginam exemplo Orti ac decoro similique mori bus equitum medii aevi his verbis alloquutus est, quae nunc Sic distinguuntur Oυτος γω ταχυτὰτι. χειρες δε καὶ rose sor . In scholi autem volt et in libris optimis sic: υτος εγω ' Ωχυriar χειρες δε κ aiητο ισον. Idque recte defendit ayserus. Contra monent, particulam δε post alterum

vocabulum positum repugnare usui Pindarico. Quod autem Pyth. IV, 228 logitur ναβωλακίας δ', et Ol. XI, 99. YaM' Oaro δ' defendi putant, quia natura verba illatam arte inter se coniuncta sint, ut paene unum vocabulum ossiciant. Verum tamen Ol. 1, 74. ut ineptissimum asyndeton tollatur, cum Schmidio, Hormanno, BergLio scribendum erit τεκ/μαίρει χρημ καGTOν ' μωllo ἐκ δ' kλλων κ es ara φθονίοντων. Atque Ol. XI. 71 flagitatur otiani δεκοντι ΦραGrω δ ελασε σκοπον. Ibi enim sex certaminum genera et qui victores in Singuli exstiterint, enuinerantur sic: Gradioυμεν - ὁ δε et λ - Λορυκλος δ' - ν ιπποισι δε - ἄκοντι foasrω - μώκος

δ' Ἐνικευς Vides asyndeton quinii certamini. ipsa inunciaiorum sorma damnari.

66쪽

- ου Nec verum est quod dicunt, interpolatos tantum libros praebere o Gro ora', namoliam Vrat. A ex diligentissima Schneideri collatione habet κοντιν ast Do V, quod sugerat eum, qui olim librum in oeckbi usum contulerat. Ita tuo nihil est in parti

culae sed impedimenii, quominu Scribatur υτος εγω ' ταχυτἄτι χειρες δε καὶ iroorsoν. Atque id vel propterea praestat, quin i Signiter extollitur Ocabulum γειρες. Erginus enim accedens ad reginam ad accipiendam coronam, Hic ego, inquit i. o. Victor curriculi, iro ον μεις μυκτηριζετε, ut recte explicat glossa Pal. Oidistis pedum pernicitatem, in manibus autem et in animo Par pernicitati intus. Ob eandem causam, quia immorari debet Ox pronuncianti in χει0ες, nolim ego ex Pal. Ccum ab sero scribere χερες, quia OsIicit gravitati sic per dactylos meros volubilius decurrens ratio. Contra quod versum sequentem scripserunt Κayserus et Bergkius:

recte secerunt Valde placet etiam quod orgkius versus ultimos sic edidit:

ua scriptura frugitur καὶ in Vulg. δαμα καὶ quod OS καὶ νεοις Satis molesium est. sicisci habebat ante correctionem rat B et ζητα pro nasci praebet ratistaviensis uterque Nec vero ingrati Sunt numeri. De epodi interpretatione video non constar inter viros doctissimos. Sed missis aliorum sententiis, quas referre et inter se contendere longum est, quid nobis videatur proseramus. xitus enim carminis inprimis estivus et hilaris est, quod statim nunc Observaro utile erit. Postquam laudavit Psaumidis studia equestria, hospitalitatem, mores

civiles et mansuetos, veram eam laudem esse cognosci ait experimento. Igitur voci διαπειρα leviter annexa sunt quae continet epodus. Narrat enim sabulam, in qua experimenti Vis et potestas cernatur, sacitque id more simili atque senes nostro sestiVOS inprimis ruSticos, quum proVerbium usurpant, audimus Simul narrantes, quis illo proverbi et in qua re sacta luculenter usus Sit, ut eius rei cum auctori nomine memoria

in vicis et oppidis per aetates plures tradatur. I alia Sunt apud Pindarum l. VI, 12 sqq. verbum Adrasti, Pyth. VIII, 3 sqq. Amphiarai verbum alia. Iam hoc vult Oeta: PSaumidis laudes manifestat experimentum, ut manifestavit olim Erginum in re dissimili. Nam in eo nimius sui Dissonius, quod ob adhibitum Ergini exemplum derisum

putaret Psaumidem quoque Olympiae propter canitiem. Nam cur cum viris Octi nonnulli Scholiastae, νε υτε ον μεν τω χρονω, προπολιον de τὴν κομην et propter canitiem derisum a mulieribus ut certamini non idoneum Erginum narranti, non credRIDUS, RuSam nullam omnino Video. Causa enim necesse est uerit, cur derideretur Erginus. Et

conveniunt scholiasue orba e fonte, qui nobis periit, petita cum iis, quae poeta ipse significavit versibus iribus ultimis, ut de ea re dubitandum non sit. Male autem Dissenius premebat ea, quae a scholiastis traduntur de Ergino εγελαr , quum id transferret etiam in Psaumidem. Nihil enim ridiculi in studiis equestribus saumidis licet aetate provectioris, nisi sorte ridiculi fuerunt I her et Hiero, qui seniores erant, quum Olo inpia vincebant. Potuit fortasse, non nego, Psaumis reprehendi ab invidis nonnullis et avaris divitibus propter sumtus in certamina erogatos, quales Sunt quos in

γελου, ψυχα 'Aιω τελεων ου fore ra Jύξας νευθεν. osuit igitur sauinis hoc modo dici reprehensorum sermones refellisse ut ἐξ rιμίας liberari. uanquam ne

67쪽

iusto fuisse illum consentaneum est. Ouare si e Ergini SiVe poeti Sunt illa: νυονται de καὶ νεοις rL, cum faceta quadam ituritate ea senties proserri, quasi dicat Ouid mirum senex sortis et alacer Subcanus, quum excusetur canities in iuniore

Olymp. V.

Haec librorum lectio non serenda propior hiatum Duod inde secerunt Boeckhius ευδὴ χοντες, Hermannus ii or εχοντες, habere quod displiceat, recte dicit a3serus.

Iam quum oeckhius coniecisset ευ δε τυχόντες, idque postea abiecisset, I ayserus ευδ τυχαῖν τις GOMO καὶ πολίταις do εν ets/μεν suspicatur Mihi quidem quod Binckhius coniecerat ευ δε τυχοντες Verissimum idetur. Nam quod a3serus ait debere unum ci em, qui Victor sit, Omnibus ceteris opponi, id nihil facit ad rem, quia in sententia generali sane plurali locus ost. Atque satis hoc conVenit Sententiae opera, Sumtus et periculum magna sunt, sed quibus contigit assequi quod Voluerunt, ii sapientes habentur. Praeterea tenendum ευ χειν alibi nusquam pud Pindarum legi, contra τυχειν, attingere id quod volueris, praesertim de victoria astpius. Ol. II, 1. diem VII. 11. Accedit denique scholiastes vetus, quem, nisi ευ de χονre haberet in lemmate, iurares ante oculos habuisse ευ δε υχοντες quum Sic explicet: ευ δε τρα αντες ι αρίτῆς δντιποιουs ενοι, δ Grιν οπιτυχόντες O νικύGαντες καὶ Ochia ob κζGιν EZOυGιν. Sed plus quam semel animadvertisse mihi videor, lemmata scholiis praefixa res errolectiones recentiores, quam quae in scholiis veteribus explicantur.

atque inde ductam doceat, quod comissatio Stymphali habeatur in domo privata amici cuiusdam aut propinqui Mihi vero hac ratione exordii clarissimi pulchritudo non T

68쪽

illustratur. Sed obscuratur. Plura enim Sic inseruntur minus convenientia, quae sensum

turboni. Omissationem habitam facit DiSsenius in Deo, quo quidem intratur pernooθυρον. At qui columna Vestibuli miratur, eum Stare oportet ante vestibulum, non in inco. t loquitur indarus de vestibulo, cuius acie late plendeat, quodque ex irinsecus spectari debeat. nam per se constat Similitudinis pulchritudo nequo got fulcro alieno. Poeta hoc vult insigni carmini argumento insigne praeponendum ostoxordium. Ut in domus aedificatione praeponendum dignum et columnis auratis lato splendens vestibulum, ita dignum carmini argumento praefigit exordium, paucis verbis colligens, quae splendida sane elicitate in gestam cadant. Est enim Olympiorum victor. est hereditario iure sacrorum et oraculi curator ad aram Iovis quae est Ol3mpiae, est ex eorum progenie qui olim bracusas condiderunt, est denique virtute bellica v. 170 v. 6. αν tio ιν αυρεαταῖσι insignis. Sic patet aditus carminis Columnis auratis

προς Πιτ ναν δε asi et ociora rosor de G μερον si λθειν ἔν ω g. Reditus haec interpretatus est ei inscelli Metaphorice poeta significat sibi canendum osse genus Agesi e quod a itana prope urotam originem habuerit, itaque itanamo ad Eurotam sibi hodie esse Veliendum citissimis iam opus esse curribus et mulabus. Iam paratae sunt. Age igitur, aperiundae ii Sunt carminum portae, per quas ad Eurotam

vehamur.

V. 34.' χε ὁ Ἀλφεὼν ἐκειν sc Elatides Aepytus, apud quem educata est Euadne, Iam mater. Itaque Iamus ad Alpheum natus. Et in medio stans Alpheo Iamus adolescens Neptunum Vum et pollinem patrem invocavit V. 58, et munera sibi gentique suae precatu est et aecepit V. 66. μαντοGυναν et v. 70. Ζηνος ἐπ κρor τω βωυῶχρηστηριον Olympiae, quam praeterfluit Alpheus. Vides poetam significare, austa quadam laetaque sati necessitate Alphei nomen cum Iamidis ideoque cum Agesia coniunctum esse, qui vicit ad Alpheum. - Similiter sortasse propter ami nomen v. 55 explicatum iam . 30. Ei αδναν appellavit παιδ' o Gτρυχον. Iamus noctu stans in lumine Neptunum et Apollinem invocavit, ut sibi darent Laoτροφον τιμών τινα audivit eum Apollo. Iam uigo legitur:

δίυρ πὰγκοινον ξ χωραν μεν ω μας πισθεν. Non recepit Schneidou inus Hermanni coniecturam verissimam et plane necessariam μεταλλ Gai r ἐν aut quod cum a1sero malim lux Uuidquid Oliris, non poteris tamen apte X plicare Vulgatam. μεταλλα est scrutari qua'rere. Iam neque in Apollinem id convenit, ut dicatur quamvis noctu silium invocantem quωSiDisse, quod hominis fuerit, vix de alicuius, nedum Apollinis cuncta scientis; nec Scrutari, in UeStigare, exquirere illud dici potest, quod inest in verbis Apollinis surge, mili, Segriere ocem meam, quae potius acclamati est vel exhortatio. Contra segregie dictum est de filio, qui quum per silentium noctis in flumen descendisset patronique invocans Apollinem ab eo munus Vel honorem agitaret, patris Vocem exaudire cupiVit eamque cupide X- spectavit. Ilic recte dici senties responclit patris vox qua'renti eam, Surge, Mi.

Atque illud μεταλλῆoa de silio dici adeo necessarium est, ut in id vel scholiast inciderit quamvis vulgata lectione ipse ieretur Errat enim a3serus e verbis schol.

69쪽

ἐωθέγξαro με o Ἀπολλων, ὁ δε silio ἐατη id τιν ωθεγξώμενον, ἐς et ν, colligens. huic interpreti s/εταλλάσαντι lectum esse. Immo i legit μετ λλase τί ιιν, sed ut in altero scholi est, perperam confugit ad subiecti mulationem, quasi raroia ossa ad ἐωθ ίγ aro et Iallo ad ster λλασεν intelligi posset.

Scripsi sic ut scribendum putavi. De ἐκ δ δελλων diximus ad Ol. IV, 18. πρωτον et

ποτιGr ει primus commendaVit ab Serus, quem in ποτιGr Sει tantum sequutus est Schnoideminus, non uergkius. Sed etiam πρωτον praebet non Olum Sehol. Vet. Verum etiam cod. at C et Vrat uterque a clineislor collatus. Et correctionem sapit πρω-

et oις, quippe quo planior fieret oratio. Deinde olim cum Dissenio Agesiam iam ad

finem properantem dicere expertum esse iniquas inVidorum Voces, qui immerito, non Virtute, eum incero clamarent Pindarus nim illam reprehensionem et invidiam dixit, quae Omnino omnes sere virtutes et Victorias sequi solet, ut singulare quidquam do

Agesia Olympiae factum colligere non liceat. Illustrat hanc interpretationem grogie pictura saceta apud anos liam Imagg. ex Vita vett. ab ΙΙ, si g. . ubi iuveni victori coronam imponit Victoria alata. At sedet a tergo Victoride iuvenis alius pennam evellens ex ala Victoriae. Nec tamen ideo, quia in quemlibet sero victorem invidia cadit, sine causa illud nunc additum dixerim noctu ceckhius invidia domi apud Syracusanos pressum fuisse collegit ex pluribus huius carminis locis, quibus addendus etiam . .

ἐπεικυρσαις φθονων Grων ἐν με ταις οιδαις. in satis cognOScitur, cur poeta illa de μωμω dixerit. - Bursus nimius sui Dissonius in eo, quod e Verbis V. 76. αἰδοία ποτιGr Sει αρις ευκλεα μορω ν pulchrum per Se fuisse Agesiam suspicatus ost. Id quidem ex Pindari verbis minime consequitur, sed hoc tantum ictoria victores reddit augustiores et clariores. Sic etiam Schol. ἐπει o νικωντες δοκουσιν ευειδεις

Plurimi libri praebent ενδεν δεμπελου Sed quum hic Versus per Omnes strophas Plantistrophas incipiat ab epitrito secundo, veri non est simile in hoc uno loco di trochaeum a poeta scriptum esse. uare ενδεν δεμπελου ab Hormanno Opp. ΙΙ, p. 110. commendatum videtur praeserri debere. Muod autem idem vir doctus Ol. III, 26. pro 'IGτοίαν νιν scribi voluit 'Isroιηνήν, videtur tamen syllaba brevis νιν habere excusationem, quam SchneidoWinus o quaerit ex liter liquida pronunciatione geminanda, potius equidem petierim ex interpunctione. - Ceterum schol praeeunte interprete omne Verba δεπι χειρος ελων iungunt e manu sumens Mihi potius δε et χειρος iungendum videtur cum δωρήσεται et λων amplificationis poeticae causa interpositum: hialam sum tam manu tradit in manum genero.

70쪽

De hyperbato ν καί Hermannus egit apud Ialin Annali. 1841. m. Dec. scripsitque τι νυν, E κὰν τελευτὰ Tenent autem ν καὶ τελευτ plurimi libri, etiam at C et Vrati. Sed opus est ut pluribus verbis de hac formula agatur. Praeter hunc locum ternunc quidem in Pindari epiniciis legitur ν καὶ et quarto loco Ρyth. 1, 35. Olim Her-

mannus ν καί legendum esse Suspicatus erat, Sed non Obsequutus est Boeckhius. Iamox tribus illis locis duo sunt, in quibus certa sit librorum lectio Ol. II, 28. λεγοντιν ἐν a Jaλ Gas, et Nem VII, 31. πεσε ν δεδόκητον ἐν καὶ δοκεοντα. orti autem l0co 3 ih. X, 58, ubi nunc quidem legitur ut olim Hermannus coniecerat, ν καὶ παλαιτεροις, libri habent contra metrum ν τε παλαιτεροις, et Hermannu nunc ντ α παλαιτεροι scribi vult, ut duo tantum superesse videantur loci, in quibus certa sit lectio, neque ii plano inter se similes. Nam Ol. ΙΙ, 28. a est etiam, dicunt etiam in mari vitam ompiternam esse Cadmi filiae. Verum Nem VII, 31 est: mors cadit et in obscurum et in clarum virum g ibique, quia sit pro ἐνεπεGεν δεδοκητον καὶ δοκεοντα Hermannus scribi ivbo δεδοκητον εν a Joκεοντα. Patet igitur, etiam hunc locum aliquatenus dissimilem esse ei, quem nunc tractamus ex Ol. VII. Sed tamen, quum Nem VII sit aeque in obscurum atquo in clarum, hoc commune habet cum nostro, quod ibi Ia est 'que atque id quod etiam l. VI dosideratur. Apparet enim hoc dici debere, non, quod nunc bonum Si num etiam in exitu bonum futurum sit, sed quod i nunc et in sino optimum sit, ac si dixeris νυν τε καὶ τελευrs. Poeta enim id agit, ut demonstret, initia sinistra saepe vertere in exitum austissimum; disticit igitur osse in 'ontro id, quod et nunc placeat et in sinu placiturum sit. Nec tamen ideo opus ut scribatur, quod alicui in montem Venerit, νυν et ν καὶ τελευrg. Nam etiam nos hac vi particulae utimur sortius pronunciatae: jetri nil in Ende, sin quo sentis maiorem im tribui membro postoriori per particulam copulativam sic sortiter adiuncto. Hoc ipsum puto Pindarus assequutus est particulae traiectione Vulgata igitur retinenda est defensa ab omnibus sero libris et ab Eustathi prooem Pind. 11.ed SchnoideW. Iam patet etiam Pyth. X, 58. retinendum ν καί, quum OnSentaneum sit a librariis in formula rara καὶ uiatum esse in re, ut neque εν τ', Opu Sit. Postrem Pyth. I, 35 non improbabile est, quod Hermannus suasit ἐοικοτα Via καὶ τελευτ νερτερου OGro τυχειν, pro O, quod in editionibus nunc legitur: εὐικοτα

V. 44. Προμαθεος ἐδως. Recte interpretantur rudentici Deυerentiam, nam Prometheum ut prudentiae principem reverentur ii, qui prudentia utuntur, quocirca non ost, ut cum Schoemanno ad Aesch. rom. p. 285. oos et si h l. nomen appella

tiVum esse dicamus. Illud autem non videtur praetermittendum, nomine Promethei sacile