Qua ratione Euripides in carminibus melicis Doridem, in anapaestis Atticam dialectum temperaverit : dissertatio inauguralis ...

3쪽

QUAM SCRIPSIT

5쪽

Αd consciendum h0c pu8culum cum aliis clibris usus sumtum dissertationibus

7쪽

Lum in fabularum diverbiis, quae communem Sermonem imitantur sola fere Attica dialectus a poetis tragicis admissa it aliam rati0nem in canticis partimque etiam in anapaesti obtinuisse constat. Cuius rei quae causae fuerint, in promptu St, ut non opus sit de eis multa declamitare. Cum enim et univer8ae p0 est Homerus tamquam divinum quoddam exemplar prop08itu esset, et tragicae praeter illum imprimi ei 0etae, qui apud Dores choricam Musam coluerant, seri non potuit, quin ab his praeceptoribus una cum arte etiam ratio reciperetur. Quamquam dialectorum usus arctis finibus continebatur neque eo unquam licentiae tragici progressi sunt, ut oblivi Scerentur Se Attico esse, et ad thenienses de pulpit verba facere. aue enim Sunt, quae, Si principe tragoediae respiciaS, Aeschylus , 0 phocles, Euripides de peregrini sermonis copia hauserunt. Quin ipse Euripides, qui tam multa in arte Seenica et fabularum c0mp0Sitione novavit in hac tamen re aliquantum magis e coercuit nec fere ultra terminos semel c0 Stitutos Vagatus St. Ipsi vero hi termini magna ex parte incerti Sunt, neque unquam forta88 eleges illae, quibus tragici dialectorum usum circumseriptum 8Sevoluerunt ita erui atque explorari p0terunt, ut ambigui nihil relinquatur. de rem per Se Vagam et dubiam etiam iustertiorem reddit librorum traditorum manea debilisque mem0ria.

8쪽

Multi quidem sunt, qui in eam accurate perti08stendam Operam impenderint, multaque hi viri atque nova, eaque utilissima, inlustem protulerunt. Sed cum omne hanc viam ingressi sint, ut in tres simul tragic08 animum intenderent, seri necesse fuit, ut in tanta fabularum quae restant e0pia materiaeque Suppeditatae amplitudine nonnulla aut non animadverterentur, aut neglecta reicerentur. Qui igitur summa cura ad tempus p 08tp0sita ad Singula parte Se 0nVerterit, ut e quarum e0gnitione facilior paretur ad illam tran8itus, i ad iuratius, opin0r, ide0que n0n sine fruetu rem iam tractatam retraetare poterit. Sunt autem prae ceteris Euripideae fabulae dignae, quRe eoi Sum Xaminentur, primu Π quia haud paucae Sunt, ut ex eis melius dialoeto rum usus quam late pateat cogn0Scatur, tum vero, quia ob prisam multitudinem multo minus, quam AeschJleae S0phocleaeque vir0rum doetorum Studia in Se converterunt. Hae autem

Euripidis examinatio ita n0bis instituenda visa est, ut in partes duas omnem materiam divideremus. Nam ubi id primum explicatum erit, d0ri Smi qui Sint, quo poeta admi8it, et quibusnam legibus eorum usus in canticis temperetur altero loco de anaiam 'stis, quantui in seri poterit, disputabimus.

9쪽

Pars I.

Ila antiris eorumque dialeti purule .

Ab omni de orismi quaestione segregetitur oportet ea, quae cum dorica et diei possint et nonnunquam dicantur, minus tamen sumpta sunt a Doriensibus, quam X 0 mero prompta,e0mmuni ut ita dicam linguae Graecae thesauro. Nunc totare in eo tantum versatur, quod p0etae tragici longam vocalem e0ntra Atticorum morem pro η admigerunt. Duplex autem fuit apud Atti e0 literae 1 ratio aut orta enim est X a Sive brevi sive longa aut vocali prodiaeta Sic e μουσα - λούσης, ex ἰ ὁ w - ab δὴ Ioe a Seiantur, sic rursus plurima verba in tu exeuntia sibi futurum In σα vindieant et πατερ et o ιη' Stirpe πατῆ et τοι ηοης nominativ08. Nolo plura Dferre Noti SSima enim est res, quae non egeat exemplis. Illud autem , quod natum esse diximus, etiam apud 0res, quantum cogn08ci licet, plerumque obtinuit; mansit a voealis. ut longe plurima sint verba, in quibus cum a produci linguae leges iuberent, non transierit quidem illa in , sed producta in longum plenum atque integrum 80num retinuerit '). Huius a usus latissime, ut rari natura rei in Ι declinations patet. Dicebant tragici igitur, Vel poterant distere in canti eis et anapae8tis: μούσας, μούσα, πολίτας, Πηλείδα et, est. 188 ), Aiὁας ib. 479. 'μα I. . 302, El. 62, a, οπα SaepiuS, .

10쪽

in genetivo dumtaxat in n. etiam prosae ratiotiis eript0res in nominibus pr0priis aliisque paucissimi Secuti sunt. Se X centies

Med. 421, 850 1252 aliis, quae uide prBetermitt0, non quo taedeat omnia huius d0rismi in I de et e Xempla enumerare, quae tamen paene innumerabilia sunt, sed quia p0stea demum illud inquiremu8, quatenus Euripides, qu0 poluerit dicere, dicere etiam debuerit. Cadit eadem contrahendi vocales a consuetudo, SolutRSenim formas genetivorum βούτα, ἀλάτα, Οἰδιπόδα ceti in oexire constat in ea nomina propria, quae in λαος term 1Dantur, estque hoc in II de ei unum Euripidi pr0batum orismi genus. Quater hoc a extat in ευελαος nomine; su ελα Rhes. 248, ευίλα Tr0 214, ευελα Andr. 48l, et Tro. 1090, qu0de0rruptum a librariis in vo stativum sus cis transiit. Nominati Vu8, quem agnoscit Aristophanes in E q. 164 ubi ἀπελας in

trim diV.), casu 0rte nusquam apud Euripidem oecurrit. Habemus, ut rem nunc absolvam, tertium huius contractionis exemplum Iph. A. v. 197 Io Isia λυος et lioen. V. 18 Πο- σει ὁ ατίοις. ita in c0d B, in ceti. Isti σε in aevi οι i. Similiter apud S0ph. Iοσε iactu . . 713 et saepius apud Pindarum O. 1, 26;5, 21. Nunquam ver p0eti tragicis pr0bata Sunt alia, quae V. H. Aleae et The0crito, Velut φυσαι τε et γελα pro φυσῆττε

Sterilis est 0rismi III declinatio, in qua praeter της gen. τητος, terminationem nulla est, quae a patiatur. Legitur in Herc. fur. v. 637 Λ εότας, sed vel h00 Semel tantum, quamqNam ne atticas quidem huius terminationis forma reperire potui. Ex die etivis ea solum quae in desinunt, α sciSeunt: πευκάεις Andr. 842 δ ιυόεις Cy. 46. et contraditone facta λαυτα