장음표시 사용
11쪽
Hel. 304, α λαυτα Andr. 285 e certissima Musgravit emendati e Derivata scilicet sunt omnia ara declinationis substanti-vi8, quae et ip8a 0rice pronuntiabantur. - Alienum est ab
Iam si ad verbum transeamus, hic quoque partim a redeptum ab Euripide, partim repudiatum esse videbimus. Recipiunt omnia in re terminata in futuris ceterisque quae inde derivantur temporibus unde si, ut etiam in nominibus, quae a Verborum stirpibus originei petunt, integrum a Servetur. Inter quae tamen nonnulla Sunt, quae mireris contrariam rationem sequi Sic omnia, quae in ης - τος deSinunt; nam et πλάτης - πλά-
d9ri sunt ιαμ et stat' et alia eognata nomina a habent, i επίσαμος, πε Πίσαμος g. 20. Quae huic legi obesse videntur, θοίva μα Or. 806, πόρπαμα, βόαμα alia quaedam, de quibus in0 plura Pg. 21 sqq.) non sunt ea dorica, Sed Vere attica. Mire variat poeta in adiectivis vel borum 'Eκβλητος est.
12쪽
e S se ipso metro apparet, τίτα rep0suit Fixius.
13쪽
Hel. 680, ubi insequitur statim τλάμαυ. - De τ' nu et βῆ- ιαι insulti vis ad ηυα dictum St. τελευτάσεται Hipp. 372.
ευφαμεῖ I. T. 123 frg. 775 v. 61 ὁύσφημος Hee. 192. υσφημεῖ ib. 179, παλίμφαμος I0. 1098, προφήτας denique a. 40.
Nτάομαι et quae ab eo descendunt n0mina Semper η retinens, non minu apud Euripidem, quam apud ceteros tragicos ipsumque indarum. Habe igitur . c. κτησαίμα Andr. 15,757, κτήσατο Hel. 15i0, κτηθεῖσα ec. 447, ὁορίκτητος est. 474. Ut ait enim B0eckhius, in stirpe huius verbi ε inest, qu0 de κτεαιου et κτεαρ Sub Stanti vi e0gn08eatur; autem, natum quod est ex , cum a mutari nequit. Tria Solum exempla sunt, quae eum hac lege pugnare videantur:
14쪽
omni temp0re 0ridi dialecti propriae fuerint, neque ut Theocritea illa δάσας, φιλάσας, φίλατος, φίλαμα postea demum illatae, ita fere nune explicant, ut olim iuxta communia in oe, alia tu tam terminata verba in usu fuisse Xi8timentur. Neque, ut mihi videtur, exempli caremus usu c0ntrarii. Nam quod, unum ut asseram, οἰστράα futurum ιστρησae postulat, Videamus, ne sit causa In οἰστρε in f irma posita, de qua illud deseendat. Nam si de οιστρά oe duceretur non esset, cur non tragici in
canticis saltem tu a mutarent. At dicunt illi οἰστρηθείς a. 118, et Trach. 653, et Λυοιστρήσατε a. 73. ἴστρησα i 32. Aliud durismi genus, cuius non minus studi0sus Euripides fuit, in syllaba μα cernitur, in quam cadunt RSS. gen imperfecta praesentiumque plativi et oristorum medii tum indicativi tum optativi, veluti: γόμα Sim. Andr. 109 Tr0. 266,
236 I. T. 43 alia permulta, quae vix opus Si inve8tigare, cum ubivis se exempla dent bviam, et Si quae X cepti inve matur in uno alterove deterrimae notae c0dice ea optim0rum uet0ritate refutetur. Semel tantum φηψάμ extat in v. 122 Eleetrae, quae uti C libro c0utinetur, et παυσαίμ do. 151 eodd. BC . Mira est iu augmento temporali discrepantia, si quide in septies α 0ri eum in Verb0 αγε ιυ bi in αρχae nunquam in tot
15쪽
Quae sub hac re causa lateat, ignoramus hoc certum est Dores tale discrimen non feci88e, cum e g. ἄνασσε apud Pindarum O. VI, 34 invenias, et φάψατο . Ι 86, απόρησα et μετάλλα es apud Archimedem g. 258 et 217 d. Torelli. Magnopere autem cavendum est, ne falso talia in Euripidem transferamus, id qu0d Nauckiu fecit, qui Eurip. Stud. q. pg. 54
in Or. v. 975 τεταμ ἐυα in τ ξαμμένα emendandum 8Se censet Debebat saltem ξημμἐva V. Longe maxime uetuat voeali usu in Stirpibus nominum et Verborum, quamquam et hi in universum illa lex valet, ut omne , quod ex a natum Sit, tu a rursu conVertatur. In qua tamen re tantum abest, ut sibi tragici eonstiterint, ut vel in uno eodemque verbo modo hoc modo illud praetulisse videantur. Quae omnia multo aesturatius intellegi atque diiudicari possent, si merae d0ridis dialecti monumenta ad memoriam no-Strae aetatis pervenissent. Nunc ero, ut Suo iure monet Ahrensius, g 19, g. 127 cautissime cript0ribus et p0etis, qui dorice
SeripSerVnt, utendum est. Nam non solum librarii facile ad vulgare delabi poterant, sed saepissime etiam factum St, ut accuratiore c0gnitione Doridis dialecti destituti notissimam istaminutationem ultra ipsorum Doriensium con8uetudinem Surparent. Ita eundem errorem haud raro ipsi poetae et scriptores inciderunt, qui post Alexandri aetatem Doricam dialectum arte imitati sunt Ne ip80 quidem Euripides hyperdorismi, ' ut ita dicam, erimen effugit; qui cum ας pro A dixerit, Rhes. 524, r. 1002,
16쪽
El. 2i, et πυω i. e. πύω r. 1253. Ii0. 1295 Hec. 152, a si T. u. 804 uegavit Althaustus reete commutari; aperte enim utrumque e. ortum 88e, quia A eum ειυς, πύα eum πο 00 haereat. 0 haereat Sane atqui hinc equitur, ut ' ex productum it, neque p0tiuS, ut in μάν, ηυ, μευ, hoc ex ill0 attenuatum. Nam ας x0cabuli Stirpem olim habuisse proditur Aeolie a Uaec qu0 cum comparari poteSt aurora Latinorum. Is igitur fuit ortasse f0rmarum ordo, ut exciperetur illi a Uin Sequerentur deinde a. υς, ῶς. ω Liceat nunc brevem adicere tabulam serborum et quae reeipiant, et quae cur re8puant m ib8curo est. Idem quidem ex parte iam Althuufius curavit; sed cum de tribus simul tra-g0ediae principibus agat, Euripidem miro m0do neglegit.
tradita sunt υτε εαρος - 0ph0eli obtrudere vult, Theocritum testans, qui ἀβός V. 109 habeat. Sed aliam esse Theocriti orati0nem, aliam tragic0rum ex ip80 0 indice itiam
18쪽
δύσταιος Alc. 117 Andr. 526, 1049 mee. 172, 198, 211, Hipp. 140 162 239, 1347, 1378, Med. 7, 132, 149, 357, 442 979, 987, 995 Tr0 17 sq. 189, h0e. 1537, Here. 1022 I0 908;
1 Plioen. v. 1519 Sqq. legitur: ίς ρ ρ ρυις η δρυος η Ἀλάτας κροκομοι ἀμφὶ κλάδοις ἐξομενα μονομάτορος οδυρμοῖς ἐμοῖς ἄχεσι συνώδος; seu id du0bus dativis δυρμοῖς et χεσι faciamus Num δυρμοί avis Sunt,
οἰχεα Antigonae, ut Sensus sit lamentis suis cum meis malis conspirans At verbum desideramus, cum ridicula evadat sententia, si de versu superiori ε λαro σων δε κακῶν τοιάδε χεα φανερά subaudiantur, neque lollitur hoc vitium sublata cum Hermanno δυρμοῖς voce, tamquam interpretamento. Puae proponit Naucvius μονομάτορ' δυρμου ησιν ἐμοῖς χεσι συυωδος, nimi a tradita Scriptura recedunt, quam ut vera esse p08sint. Malim ego ἀχέει pro χεσι eribere, quod et confirmatur scholiasiae paraphrasi καSάπερ τις ἴρνις θρηνοῖσα ἀπηχεῖ, et fructurae sententiaeque optime medetur. De hoc ν χε verbius es Herc. s. 1016 ἰδάυ , τίν' Ἀιδα χόρου χἡσω;
19쪽
mendosum est elim neque 'λ εμος adiectivi vice fungatur, et displiceant asyndeton vocalisque n. n moev d rex, velut e g. ἰήιον κλύει γοου ματρός El. 12093ἰήιος l. 1209, Phoen. 1039.
Naπος reponendum videtur esse tu IO. v. 116, ubi C codex κηπαν, κἄμπω B habet. Erroris sontem, inquit Badhamus, hunc isse tredo In codice, laudes Palatinus descriptus est καπω Scriptum erat. Homo ignarus pro α -ο, pro η-μ legit, et, quod aepe facium est, ηυ ιττογοαφia uno tenore eXaravit reposui κάπαι.