Qua ratione Euripides in carminibus melicis Doridem, in anapaestis Atticam dialectum temperaverit : dissertatio inauguralis ...

31쪽

Iphigeniam Aulidensem, Iphig. auricam, Ι0nem Cyclopem. Iu-ter omnes autem constat, quid statuendum sit de B et C libris, et quantulum, ubi aliis utamur, ipsis attribuendum momentum sit. Ubique enim in eis veterem textum librarii ex arbitrio suo nune modice, nunc cum summa libidine interpolaverunt. Quae mutandi libido a dorismo non abstinuit. In Andromachae certe fabula fere quinquies decies C libri non agnoscunt, ceteri ubi omnes, aut partim tamen in eo consentiunt: Ἐλευη v. 104

In ippolyto i leni plus quam decies Venit, . . πάσης 544 λίμυης 40, οεχθειο ρυυ 50 τελευτήσεται 372, ουησις 752, αιόυητα H 34, φῆμα 768, τλη μου 842 877, σελῆυ 846. neque minus saepe in Alcestide σῆς 234 475, φιλτατῆ 238.

Apparet igitur, plerumque, ut ferebat rei natura, ' et ου etae primae declin. a librariis inserta esse, nec tamen deesse alia vitia. is, quae iam memoravi, addi possunt: γεμει Rhes.

227, ὁονά Phoen. 315, λιος Phoen. 168, μαο hoen. 1581,ὁυvησε Med 49, πληγα Tro. 150, μήτη Ηec. 184 Phoen. 342 667, πηγά Med. 13, Μενελαο pro Μενελα Rhes. 248, qui νηός Med. 520 in diverbio, τλῆμα Hec. 167, Med. 1263, Tro. 85, φῆμα Hec. 192. Sed magnopere erraremus, si haec vitia solis me C libris imputaremus. Est unus primae classis liber Orestem continet et hoenissas et Hecubam partemque Medeae), qui illos, si fieri possit, etiam superat imam in Oreste illius libri consector

32쪽

quinquies et vicie nonnunquam unius alteriusve libri auctoritate adiutus in a doricum saevivit. Undevicie e I de elinati0ne X-pulit, inseruit in v. 156 168 177 824, 835 955 975, 1009, 1350, 378, 1389 1394. 396 1402, 1418, 1425, 1432, 1438, 3493) bis 959 et 62 genetivum pluralis in v formavit, bis

1301, 391 σιδηρεοισι, semel, 1358, iγαγε praebet. - Similiter idem F saepe in Phoenissis, etiam Saepius in Hecuba a vero

aberravit.

Vel Am libri, qui milium consensu longe optimi habentur pauca ut asserum in Or. v. 161 μητερος habent, ceteri e quin

SeXcentie et praecedit et insequitur . Si denique τη 533. φημά 768, τυχνη 14, alia permulta. Longum enim Si omneSenumerare et huius et aliarum fabularum versus, ubi vitiosi sunt libria et , fluctuantemque eorum arietatem recen Sere. Qu0dSi vera sunt, quae adhuc disputavimus, tria hinc neceSSari consequuntur: primum vel optimorum librorum fidem ambiguam incertamque esse deinde, cum tam aepe modo ii, modo illi in clii aliqu0 0ngruant, suspicandum 8Se, lih0e haud semel accidhre , ut omnes uno consensu falSa pro VeriSVenditent, quia omnes e libro fluxerim recenti atque graviter depravato et interp0lato Naueli in praef. d. III. Eurip. g. XLI in pessime demque etiam esse de eis fabulis, quae n0u nisi ν libris, nedum uti contineantur, ut, si quis lege in Ve8tigare Velit, quibus Euripides suum dorismi usum circumscriptum voluerit, nihil fere ad eas constituendas valean tres illae e0dicis C fabulae. Qui de septem, quae et B et C nituntur. Sieiudicari op0rtet, ut leges euiel ex aliis repertas ei confirmari

quidem p 088 existimemu8, refutari non p0SSe.

33쪽

Neglegere haec licuit G. Herna anno quippe qui veram eo di-

eum rationem nondum perSpeetum habere p0SSet, n0 Vero debuerunt Althausius, res selius Sehaeferus, qui iam edito Κi reli homi libro in Dorismum inquisivere. Qui, Si Verum quaeri S nihil aliud egerunt, nisi ea, quae ille compluribus locis obiter attigerat, accuratius examinarurit et longius persecuti sunt. Quid autem ipse sentiret. G. Hermannus in praef. ec. g. 7 his verbis exposuit: .QuiS, inquit, hoc temere factum esse arbitrabitur ut dorico a tragi ei uterentur neque certa quadam lege et conditione 3 Quae lex undenam p0SSit erui nisi e ea cauSa, pr0pter quam omnino tu tragoediis adhibetur dorica dialectus rΡatet autem id fieri propter antini c0mmotioneIu, quae quo Inuior est, eo magis requirit grandiorem atque insolentiorem Drniam. Refert igitur G. Hermannus omnia ad πάθος X eoque legem repetendam esse censet. Sed facile quivi intellegit, quam ea ratione vel incertior reddat, quae iam insterta sunt. Nam ut mittam, sic omnia de propria cuiu8que natura dependere atque fore sine dubio ut aliis alia probentur vel uniuScuiusque animus prout afficitur, diversa diverSi temporibus decernet, verendumque erit, ne cum nobi8met ip8i8, nedum cum aliis, perpetuo litigemus. Id accidit etiam G. Hermania0. Nam si qui Euripidis fabulas quales ex illius recen Si 0ne pr0 dierunt, perlegat, virum summum demirabitur, quo tam aepe fecit contrarium, ubi p0tuit idem, aut idem, ubi nobis contrarium videretur faciendum esse. Si fuit revera πάθος, quod in canticis doricum tamquam distribuerit atque m0deratum sit, quanto melius fuit,

quae libris traduntur ea omnia SerVare, quam ipSiu SenSu, iudice minime integro, modo negare, mod autumare.

Imprimis vero G. Hermanuus in praei. Hec. g. 7 hoc diserimen intercedere putavit, ut tu Ver8ibus melicis, in dactyli eis in dochmiacis semper tragici Dorici Xi8terent, minus tanaen, ut ait ad a. v. 903, tu glyc0neis, praesertim ubi sedati0ret tranquilli0 esset oratio. Haec ut in omnibus uripideis fabulis valeant, magn0pere

34쪽

vereor Glycone sunt elenae v. 1332-1369, dulcissi inum illud carmen, quo Magna mater celebratur. Reperies autem iueo doricum a fere tricies usurpatum, utium Cyάς V. 335 excipitur; sic etiam, ut de multis pauca deligam, in Hipp. versibus 527 564, sic in Iph. T. 1064-1125, in Iph. Aul. 16 sqq., 539-5 4, in hoen. 202 240 Quae enim est . . in hoc Phoenissarum cantu animi commotior

Φοίβα ουλα μελάθρα v xv. 202 et 8qq. neque hoc uno loco, sed per totum prorsus armen praevalet Vel in Iph a. v. 176 sqq.

Vel ib. in v. 550 sqq. εἰ ὁ μοι μετρία μεν

τ α πόλλ. ὁ ἀποθείμ α . Sed vel eo progressus est Hermannus, ut ubi traditus esset dorismus libris, eum removeret, si ipsius sensu videretur repugnare. aegitur in Bacch. v. 579 sqq.: Διόυυσος vis μελαθρα,

35쪽

Ut ver illis l0eis multus est 0rismus, licet nulla sit animi

comm0tio, sic saepe vel ita inVerSa 8 rati0, ut in uno eodemque carmine e careas, ubi requira8, 0ntra in plana sedataque orati0ne nimio vexeriS. Comparemu Si eiu8dem carminis, ad

36쪽

τα βρότειου, ψουιο - περ γίγαντ άvτίπαλου θεοῖς. Num ab hoc vitio . Si vitium est, liberi sint Aeschylus et Sophocles, nihil hic refert. Ut damnetur, si dis placet, Solus Euripides timui 0 dici 0rismi, et in ipso tribuatur pravo iudicio. quod in aliis artis et elegantiae habetur hoc mihi pro certo

videtur constare uni ensu harum rerum iudicium minime deserendum esse Partem eum habuisse et consultum eum esse ap0etis in pangendi carminibu non nego; sed nego ei tantum unquam conceSSUm 88e, ut pr0pter ip8um ibi sumerent, quod

alioqui nunquam sump8i88ent. Qui si gravitatem soni vitare v0lebant, alia id rati0ne 88equi p0terant. Cum enim tanta sit graedae linguae VolubilitaS, tantaqde verb0rum formarumque copia, quidni Euripide irationem ita Versavit, ut et soni tenuitati consuleret, et c0ntra doricam dialectum n0 peccaret. Ergo στεγας illud tu Baccharum ei S Hermanno Imai 0ris p0nderis visum est, quam ut Sententiae aptum 88 et Potuit p0eta, non dicam ορουν, qu0 tamen exilius n0 est, si est illud iusto gra-

certe simile aliquid in ip p. v. 27 qq.

ψυχαῖς χάριν, ους επιστρατεύση.Pr0rsu a 8Sentior, Si qui nimium dorismum alienum a summa carminis dulcedine arbitretur, idemque etiam poetam sensisse censeat. Vitavisse enim videtur Singularem ψυχαχάριυ, v qu0 displicebat duri ci 80nu8; ne tamen peccaret contra orismum, ψυχὴ - formi atticis pluralem numerum praetulit. Si ci 0ri eum adhibendum fuit, quia d0ricae originis erat totum hoc p0esi genus, nunquam adduci poter0, ut credam Euripidem in universum huic legi obtemperavisse, interdum vero sibi eius gratiam fecisse, ne seientem, ut ait Terentius, quid fa-

37쪽

eeret, aut quid caperet consili. Hoc quovis p0 et indignum censeo, nedum Euripide, nedum Aese hylo et Sophocle, neque puto Athenienses, qui vel in rebus minutissimis iudices tam subtiles erant. 10 patienter subitur0 fuisse, aut 0etae nece 8Sitatem XcuSanti e0ndo naturo S, eum Sententiae eatis illorum e

sensum laesisse die eret. Perrutrum denique , vel potius mirum minime est, quod Hermatini opini fere eis tantum fabulis e0nsirmatur, qua ex uuis A libris e0guitas habemus. Quanto enim frequentiores sunt in eis librari 0rum err0res, tant illi saepius ad sensus iudieium refugere licebat. Iam si tu re in stertissima certi aliquid assequi velimus, ante omnia distinguamus perte inter Stirpium verborum , et illud, quod 110 nisi in exi0ue eorum apparet. Nu Squam autem plus, quam in illis suetuavit eum Pindari tum tragidorum consuetudo, qui vel muli rarius 1 in 0nverterim quam retinuerunt atque tot verbi prop08itis, quae et ip8a 0ri8miam pati p0terant, hinc illinc pavea decerpserimi. Cur autem Spreverint alia, in

obseuro e t Dum leui in univer80 orati0nis c0l0re, ut vidimus supra, ita in ingulis verbis magnopere a Vendum est ne plus

aequo ti quom laudat Hermantius gravitati tribu an s. Quae

si usu D 0rnia fuisset, cur evitnvi Sset poeta, ne B illam σαμος diceret, Vel εύσαμος, α Οασαμίς, similia . Vel μαγις, sua σκα in aliis earundem tirpium Vocabulis admittere a nequiquam veritus. FruStra quaeras, Si Verborum signis eatione Spectes, quidnam intersit inter κρῆυη et aj, 00 ut 0rie pronuntiari p088it, n0n 088it alterum frustra quaeras, inde explicanda sit mira illa tu augment verb0rum diserepantia, unde t0 aliae

non minu SingulareS, quae X tabula quam c0mp0SUi, 0mparent. Multa denique Sunt verba, quae cum pror8u media Sint floriS-mum tamen recipiant, γεομαι, με sa, μός ceti. Cur ero b

est ab οἰστοάω ζηλος, il6ος, θυησκα ett. I RViSSimae Gli 0-nis verbis. Hae et alia id genus nunquam pin0r Venturum e88 . ut ad certas quasdam leges muta redigi possint. Nobis illud satis pr0babile videtur recepisse tragic0 e lyrie inim USU

38쪽

ea tari tuam, quae ip8i lyrici carminibus maxime apud Athenien- Se pervulgata essent atque peregrina haberi paene desiissent. Iustane igitur ratione necne egerint tragici cum alia aliis praeferrent, id solis ipsorum aetatis h0minibus, quos vita et usus docuerat et semper d0eebat, recte diiudieare conceSSum erat. N0bi vero, qui nimi temp0ris intervallo ab illis remoti simus,

ae curatior cognitio negata est, cum tragicorum monumenta, quibus pepercit temporum malignitas, doceant solum, quid factum sit, quae fuerit cau8a ac ratio, reticeant. Quae cum ita sint, ne illud quidem mirum est, qu0d nonnulla quae e Schylii partimque S0phocle admiserunt, Spernatus est Euripides. Dixerunt hi: κλαρος, τάσκα, μερος, ἄλλα- λοι, μαχανά, quae cum alii antea enumeravimuS, at nunquam Euripides ille, quem tamen fucatae gravitati rationis ultra modum studui880 0 Sine causa arguunt omnes et Veteres et nostrae aetatis critici. Nimirum eius rei causa inde petenda est, qu0d in his rebus de Sua quisque aetate poeta pendet. Debebat igitur Euripides eorum potissimum rationem habere, qui sabulas suas Spectatum veniebant, n0 Ae80hyli, a ii iam tum temporis Athenienses animos avers08 habuere. Nam qu0d apud hunc grande putabatur atque Sublime, ut eius vetuStati cond0tiabatur, id sibi si Euripides permisisset, in ludibria certe et

reprehensione incurri S Set.

Iam ver haec altera dubitati oritur, num Semel admisso in verbo aliquo d0rismo, ibi p08tea con8titerit Euripides, sive constare debuerit. Hoc n0 dubito ptim iure, ut mihi videor, negare, non quia te Ste Sunt libri, qu0rum testimonium fallacissimum esse cognovimus Sed licet illud erta rati0cinatione assequi. Etenim Si non omnia quae poterant vocabula a dorico insigniebant, sed quae quisque aptissima iudicabat, ea sibi deligebat, non fuit 0rum verb0rum numerus certus atque desinitus immo et addi 0tuerit ei necesse est, et adimi. Quis enim adeo audax esse, aut tantae ibi videri auct0ritatis potuit, nota ut 0esim solum, Sed linguam suis legibus adstringerae vellet l

39쪽

Vivit et crescit ingua uin ipsis hominibus similesque atque hi

vicissitudines subit. Nam quae hodie e0lit, mox ut obsoleta reistit, et quae nunc etiam incognita sunt aut nova atque insolita, brevi in otidianum usum Seisuit. Non igitur negaVerim potuisse accidere, ut Euripides sui ipsius tamquam dissimilis fieret, et iobaret 08tea, ante quae ut iuu8itata preverat. Atque ne omnem animi commoti0nem tollere videar, vel ipsi hac in roaliquantum conced0, Iion quo nunc Hermanno obtemperatis ab ea omnem orismum pr0suetum 88e putem, terminati0num imprimis, sed non nisi de stirpibu Verb0rum l0quor, et qu0dammodo revoco ad has quae ille in universum laetaverat. Ad istam igitur animi comm0ti0nem retulerim, quod nonnunquam praeter e0nsuetudinem d0rieus Euripide eXtitit. Cuius rei egregium Xemplum habe Hipp. v. li 35. Chorus eum instititi Hip-p0lyto perniciem instare videat, aeerbissimo d0l0re agitatur

πτησσα. - Quantum ab hi di8tant Polyxenae verba quae nondum ut Bacchae metu liberata, Sed recenter perterres aeta matris clam0ribus e captiVarum tent0ri proruit μδτε0, ματερ, τί βοας. τί ξου

θάμβει τ*6 εξεπταίας. Si ubique seripturarum discrepantiae tam certo ad Sen Sulmre V0eari possent omnes dubitationes mostrae faelle t0llerentur.

40쪽

Sed eiusmodi exempla rarissima Sunt a longe plerumque eaUSAS frustra disquirere tendimus. Quod ita esse ut doceam non pu Sest libr0 BC in auxilium vostare; nam inter ea, quae Upra attuli, permulta sunt quae et plurimorum et optim0rum librorum s de firmentur. Miti nunc verba de γῆ et σημα derivata mitt0Verb0rum augmenta, uitio tot alia tria tantum de larga Xem pl0rum c0pia promam. Null inquam discrimine ευφημος et EUO αμος occulam ni hoc in Io. v. 134 SUO μου ὁ πόγους μοχ 'Gυ

Ι0nis Sunt verba, qui cotidian08 suo labores enumerat, illud cum in a. v. 69

tum BCGb libris traditum in Tro. v. 1065

et κηρι σσae in Or. v. 550 ἴδε, προ wμάταν, ἴδε, προκηρυσσει θοάζαυ ὁ αἰθερος voe ma πυός. Illi autem lyc0nei sunt versus, in quibus vel minorem doris mi usum G. Herma unus statuerat, Orestis d0chmiaci illudian C libro e0que pessimo nititur, h0 tradunt ad unum omnes ABEFe C. Simplex autem κηρυσσae . . in i g. 775. V. 4extat, ubi praee Phaetontis ruptias his orbis renuntiat