Specimen literarium inaugurale exhibens Prosopographiac Juvenalis partem priorem ...

131쪽

dem non est, sed ipsa mortem sibi conscivit, postquam prius IVILLAM ceterosque Rus caedis conscios libello composito accusavit, qui deinde ab imperatore intersecti sunt. Bona autem SEIAN publicata sunt, quae A. U. 785 p. Chr. 32), ut narrat TACITU AnnaLLibr. VI, cap. II, ablata sunt aerario, ut in fiscum

cogerentur. Multos quoque SEIANI amicos postea damnatos esse plures testantun I nec paucos quidem Matim post ejus mortem contumelia eum affecisse legimus, ne in amicorum numero fuisse viderentur, qua de re JUVENALEM Sin X vs. 84 sqq. agere jam supra vidimus,

qui causam ErANI calamitatis tali modo describitus 108 sqq. Quid crassos, quid Pompejos evertit, et illum, ad sua qui domitos deduxit flagra Quirites pSummus nempe loeus nulla non arte petitus magnaque numinibus Vota exaudita malignia. Ad generum Cereris sine caede a vulnere pauci descendunt reges et sicca morte tyranni. Quum autem omnes, ut vidimus, scriptores SEIANUM

culpant nimiaeque ambitionis accusant, ab uno VELLEIO PATER uti laudatur et defenditur, cujus tamen retimoniis non nimia fides habendo est, quippe qui sub TIBERI senator et amicus SErANI fuerit et scripserit historias suas, quo tempore illius auctoritas et potentia adhuc florebant. Legimus autem apud eum Libr. II, cap. XXVII: νSub his exempli TIBERIU CAEAARπSEIANUM AELIUM principe equestris ordinis patreii Vid. Tacim annaι Libr. V, cap. I sqq. Libr. VI cap. lli. M. et cap. XIX Libri XIlI, cap. XLV. Bio Cassius, Libr. LVIII, pag. 30 A. Sugromus in piι Neιsit, eap. II. gnata pag. lex et pag. 475.

132쪽

natum ipsum vero laboria ac fidei capacissimum, marissiciente etiam vigori animi compage corporis, in gularem principalium onerum adjutorem in omnia ha- buit atque habet, virum severitatis laetissimae, hilari tatis priscae actu otiosis simillimum niail auri uindiean-

ωm, eoque ad insues omnia, e erque infra aia πν- εα matione a meliosem, vultu vitaque tran- quillum, animo exsomnem Iopsum autem VELLEauri aeta conscium esse non omnes eandem de SEIANO Se

tefitiam serae, conficitur ex iis quae legimus Cap. CXXVIII ola hujus virtutum aestimatione jam pridem Hudicia civitatis cum judiciis principis certant. Nequennovus hic mos senatus populique Romani est, putandi, rquod optimum sit, esse nobilissimum.' Quam sententiam postquam exemplis illustravit, sic pergit: Haeconaturalis exempli imitatio ad experiendum SLIANUM, 'Caesarem, ad juvanda vero onera principis, EIANUMMperpulit senatumque et populum Romanum eo per-rduxit, ut quod usu optimum intelligit, id in tutelam securitatis suae libenter advocet.'Post Ea Nisu videndum est de FABI PERSICO, qui item sub TIBERI vixit. Ad hunc enim pertinere videntur quae legimus apud JUVENALEM Sat. VIII, s. 13 sqq- cur Allobrogicis et magna gaudeat ara natus in Herculeo Fabius lare, si cupidus, si vanus et Euganea quamlumvis mollior agna. Hunc igitur FABIUM ab antiqua gente magnopere degenerasse ostendit et majoribus suis valde imparem suisse. Haec enim gens originem ducere dicebatur ab

133쪽

Hercule, quod a poeta indicatur verbis magna ara et Herculo lare. Cognomen autem Allobrosi m additum esse legimus Q. FABIO MAXIMO, qui consul A. U. 632 Allobroges vicit. Verba denique fuganea una alludere videntur ad FABIUM quendam Ov1CULAM, de quo adnotat CALDERINUE: ONam FABIus dictus est νΟVICULA ab ove, quia haberet levitatem et gravitatem novis, ut scribit LUTARCHus.' Ex eadem igitur gentescit FABIus iste, de quo h. l. a JUVENAL mentio sit, quique sub IBERI Romae vixit famosus libidine et aestate. Cognomen autem Perrieum a majoribus accepit, ut GRANGAEus adnotat ODictus ERSICUS a rege PERSE, ob me- remoriam victoriae ab AEMILI partae, e qua gente suit, it adoptione translati majores 3 in ΛBIAM.' I De hoc autem Anio pauca tantum nota sunt; sed legimus apud SENEOAM de B esse iis Libr. II pag. 283JULIUM GRAECINUM, quum ab amicis ad ludos edendos pecuniam acciperet, FABI PERSICI donum repudiasse, cujus rei causam ille talem addit: νEgo, inquit,oab eo beneficium accipiam, a quo propinationem accep-nturus non sim 3' Idem quum neque a REBILO quodam pecuniam sibi missam accipere vellet, instanti respondisse sertur: Rogo, inquit, ignoscas: nam et a riR-nSICO non accepi. Quibus exemplis allatis, SENEOAexclamat Utrum hoc munera accipere est, an Sena-οtum legere γ' quo videtur significare FABIUM ARSI-Cu suisse senatorem dignum, qui lectione senatus a censoribus habita moveretur. Eundem ob impudicitiam culpandum fuisse docemur a SENEo de Beneso Libr. IV pag. 322: 'Quid nuper FABIUM PERSICUM, cuius nosculum etiam impuri vitabant, sacerdotem non in

134쪽

mino corio secit, nisi VARRUooas et ALLOBROGICI, Ma illi trecenti, qui hostium ineursioni pro republica unam Odomum obiecerant ' Ex addito nuper cognoscimus quo tempore sere vixerIt, aequalem enim fuisse SENECAE. Consulem eundem fuisse tradit auctor vitae ΛuLI PERAII, quae Sullae I tri tur, qui dicit positam illum natum esse FABIO PERSIO L. VITELLIO C s. imperante ΤΙ-BERIO A. U. 788 p. Chr. 33ὶ, ut adnotat GRAMGARus, qui dicit, quamquam emerse, ut videtur, ei nomen suisse Auxu FABIUM RISCUM. Idem tamen nomen gitur apud DIONEM CAMIu Libr. LVIII,

mis hisce verbis conseceris ΛΒΙUM capitis esse dam

natum,

Jam de RuBELLI BLANDO y legimus Sat. VIII,

8 3ssis His ego quem monui 'tecum est mihi sermo, Rubelli Blande. Tumes ali Drusorum stemmate, tanquam seceris ipse aliquid, propter quod nobilis esses, ut is conciperet quae sanguine fulget Iuli, non quae venisso conducta sub aggere texit. Quum ex h. l. apparere videatu sermonem esse de filio JuLIAE, assentior HEINRICHI aliisque, pro BLANDA Iegentibus PLAUTE RUBELLIUs enim PLAUTU Iaatus est RUBELLIO BLANDO et JULIA, DRus filia, Τ1BκEII CAEsARI et LIVIA filii, ut tradit Tholmus

135쪽

BELLIUM BLANDUM TIBERII progenerum Vocat, et Libr. XIII, cap. XI de RUBELLiI LAUTI origine dicit: 'per maternam originem pari ac NERo gradu a odivo Mausae cet.' Ι Hic igitur IBERI imperante natus floruit sub NERONI imperio, cui quum suspectus esset, interfectus est. Quam suspicionem Uriam esse narrat AoITUA Annal. Libr. XIV, cap. XXII, quum, A. U. 813 p. Chr. 60 comete effulgente, inde portenderetur finis imperii NERONIA, quumque rumoribus vulgi RUBELLIU ille LAUTUs propter nobilem originem hujus successor designaretur, quem rumorem fulguris interpretatione auctum esse legimus. Ipsum vero RUBELLIUM minime ambitiosum fuisse conficitur ex illis Aciae verbis nIpse placita majorum ocolebat habitu severo, casta et secreta domo, quanto-nque metu occultior, tanto plus famae adeptus.' moribus illis permotus NER literas ad eum misit, quibus consilium ei dedit, ut se conferret in rura sua, quae in Asia habebat; cui consilio obsecutus cum conjuge ΑΝΤIATIA, quam Annal. Libr. XVI, cap. X OLLuTIAM quoque Vocat TACITUS, cumque paucis amiliaribus in ΑΗΙΑΜ prosectus est. At ne sic quidem periculum effugit; . . I sp Chr. 62 enim IGELLINUS, qui illo tempore multum apud ERONEM Valebat, imperatori denuo suspectum eum reddidit, quasi retus exercitu in Oriente res novas moliretur. Quibus autem criminationibus eum accusaverit IOELLΙΝUs, docemura ΤΑΟIT Annal. Libr. XIV, cap. LVII: 'PLAUTUM omagnis opibus ne fingere quidem cupidinem otii, sed oveterum Romanorum imitamenta praeserae, assumta

Naa quoque per matrem Asaippina cum Aucuset familia mu-junctus erat.

136쪽

oetiam Stoicorum arrogantia sectaque, quae turbidos et 'negotiorum appetentes lactat.' Nec facile prosecto accusator melius argumentum asserre potuerat, ut invisum suspectumque eum redderet NERONI nihil enim imperatoribus magis erat periculosum, quam si quis veteris reipublicae moribus institutisque imbutus esset, quod nimirum acile quem adduceret ad res OVas m liendas odio tyrannorum. Quibus cognitis RuBELI IUS PLAUTus intellexit mortis periculum sibi imminere, quamquam permulti et avebant sperabantque ore ut arma in NERONEM usciperet. Quin etiam socer ejus L. ANTISTIUS VETu nuntium ad eum misit eique per- Suadere conatus est, ut sexaginta milites, quos NERO in fiam miserat ad eum intersciendum, propelleret ac deinceps NERONI bellum inserret, quum praesertim copiae in Asia RUBELLIo magis quam NERONI faverent. Cunctando tamen ille tempus perdidit donec a centurione, uper medium,' ut dicit Ac1Tus, odiet nudus uexercitando corpori,' repertus est et intersectus. Cujus dubitationis causam affert Acivus Annal. Libr. XIV,

cap. LIX: νSed PLAUTUM ea non movere, Sive nululam opem providebat inermis atque exsul, seu taedio νambiguae spei, an amore conjugis et liberorum, qui-obus placabiliorem ore Principem rebatur nulla sollincitudine turbatum. Sunt qui alios a socero nuntios uvenisse ferant, tanquam nihil atrox immineret, docto- resque sapientiae, COERANUM Graeci, MusoNIUM uaci 'generis, constantiam opperiendae mortis pro incerta et

utrepida vita suasisse. ' 1 Postquam inierseeti caput

et Hi Inarint Stoici. ut ex ipso eorum consilio apparere videtur huic enim sectae deditum fuisse Ruaκι iunciam supra vidimus.

137쪽

ad ERONEM elatum est una cum riusTI SULLAE, in Gallia necati, ad senatum itera misit, nutriusque reingenium turbidum esse, et sibi incolumitatem reipu-πblicae magna cura haberi.' Quibus perlectis senatus a vili imperatoria metu indignum commisit facinus, quod tradit AcITu hoc modo: νDecretae eo nomine supplicatious, utque Sur L et LAuTus senatum 'Verentur, gravioribus tamen ludibriis quam malis.'Uxor quoque et socer RUBELLI PLAUTI postea, Λ. . 818 p. Chr. 65 a Euos morte multati sunt, cujua rei causam AcITus asser Annal. Libr, XVI, cap. X: invia Principi, tanquam vivendo exprobra-πrent interfectum esse RUBALLIUM PLAUTUM generum πLUCI VETERIA.' Anno aulam sequenti SORANUS quidam RuBELLI PLAuTI amicitiae accusatus moriem

Praeter RuBELLIUM LAUTu nonnullo e NERONIS temporibus memorat IuvENALIs, quorum alii principis saevitia intersecti sunt, alii idem superstite fuerunt, alii vel ad DOMITIANI usque tempora vixerunt. -- nulli quoque, ut BRITANNICUS, BARBA, HELVIDIUS PRISCUS THRASEA, laudantur potius quam culpantur, aut ita saltem memorantur, ut scelera in eos perpetrata

vituperentum de quibu igitur in hac paragrapho nobis agendum non est Videamus autem de aequalibus, qui ab his plane diversi, ob malo more culpantur. ordiamur a CAPITONE, de quo legimus Sat. VIII, vs. 1 sqq.

1 cs. Dis Cassius Libr. Lxit, pag. 13 sq.

138쪽

Respie quid moneant leges, quid curia mandet, praemia quanta bonos maneant, quam fulmine Jusis et Capito et Numitor ruerint damnante senatu, piratae cilioum. Sed quid damnati conseri P Intelligendus esse videtur CossuTIANUA CAPITO I), Ciliciae praesectus, repetundarum damnatus, de quo mentio fit apud Actaeula, in cujus Anna Libr. I, cap. V sq. legimus A. U. 800 p. Chr. 47 patres ab imperatore CLAUDI petivisae, ut lege Cincia de donis

et muneribus perfidiae advocatorum resisteret, et SILIUM, consulem designatum, vehementem in eos habuisse or tionem, qui repetundarum essent accusandi. In horum Irumero autem quum essent SUILLIUs et CossUTIANUS CAPITO, 'qui' Paciae verba sunt eorum culpam indicantis Onon judicium quippe in manifestos sedi unam statui videbant , imperatqrem deprecati sunt ne indemnarentur. Quid autem oratione se defendendo CLAuDIo impetrati sint legimus cap. VII hoc modo: νUt minus decora haec, ita haud frustra dicta Princeps

oratus, capiendis pecuniis posuit modum usque ad denansestertia, quem egressi repetundarum tenerentur . Coa-auTIANus igitur CAPIT tunc quidem absolutus eam

videtur postea tamen A. V. 10 p. Chr. 57 iterum

repetundarum reus damnatus est, ut legimus apud TΛ- cITu Annal. Libr. XIII, cap. XXXVI. Quum enim Ciliciae praesectus suisset, provinciales eum accusarunt, maculosum ut ipsius ACIT utar verbis, osoedumque oet idem jus audaciae in provincia ratum, quod in Urbe Oexercuerat,' qua tam vehementi accusatione perculsus,

1 Brius nominis originem legimus apud aisci nux, Libr. IV. cap II, 3 , qui dicit CapirosEx s capite esse derivatum.

139쪽

omissa defensione, damnatus atque ordine senatorio motus est, in quem ordinem ascitum eum esse adnotat BRITANNICUS, precibus soceri aut TIGELMNI, qui plurimum valeret apud NERONEM. 1 CAPITONI autem et TIGELLINI auri cupiditas cognoscitur quoque ex iis, quae ΤΛ- inius narrat de testamento ANNAE MEL L)AE poetae

LucANI patris, qui . . Is p. Chr. 66 mortem obiit. Scribit enim AcITU Annal. Lib, XVI, cap. XVII OA MELLA, quae tum promptissima mortis via, oexsolvit venas, scriptis codicillis, quibus grandem pe--cuniam in IGELLINUM generumque eius CossUTIA-νNUM CAPITONEM erogabat, quo cetera manerent. Eodem anno CAPIT ulcisci instituit THRAsΕΑM, cui valde iratus erat, quod eo Cilicum accusationi suffragante repetundarum damnatus esset. In quo narrando ΤΑ- cIaeus severum de CAPITONE judicium fert Annal. Libr. XVI, cap. XXI his verbis: npraeter animum ad fla--gitia praecipitem.' Una igitur cum MAROELLO EPilio accusavit THRASEAM, qui quum NERONI admodum invisus esset propter dicendi agendique libertatem et veteres mores, capitis damnatus est, accusatoribus autem quinquagies sestertium singulis datum esse narratur. Jam

prius idem CAPIT A. U. I sp Chr. 62 praeto

rem NTIsTIuM 2), ob carmina limosa in NERONEM, majestatis accusavit, qui tamen a THRAAE tanta dicendi libertate desensus est, ut senatus eum absolveret, quod senatus decretum riuum consules in elui non

et Hoc si intelligendum esse mihi videtur, eum prius repetundarum damnatum senatu motum esse, postea vero opera RaLLm denuo in senatorum numerum receptum esse quod conssrmari mihi videtur lodo Taciet anna . Libr. XlV, cap. XLVIu.

I vid. Taetrus anno Libr. XIV, cap. XLVul.

140쪽

auderent, missis ad NERONE titeris de ea re dataque ab imperatore absolvendi licentia, ANTISTIus periculum effugit. Ex omnibus igitur, quae apud TACITUM memorata invenimus, cognoscimus COSSUTIANUM CAPIT NEM uisse rapacem, invidiosum, turpissimum delatorem, quem JUVENALI vix satis culpavit. Praeter AoITuar apud unum QUINTILIANUM CAPITONI mentionem sactam inveni, qui uti. r. Libr. I, cap. Ι ut arrogantem impudentemque hominem hoc modo eum culpat: νEgregieque nobis adolescentibus dixisse accusator 1ὶnCossuTIANI CAPITONI videbatur, Graece quidem, sed oin hunc sensum, rubraei Caeaarem timere 'Praeter CosSUTIANUM, FONTEIUM quoque CAPITONEM JUVENALI memorat Sat. ΙΙΙ, vs. 17.

Stupet haec, qui jam post terga reliquit

Sexaginta annos Fontri consule natus.

Quae quum non culpandi causa asserat poeta, brevi de eo absolvamus. Quia autem plures FONTEI CAP TONA rebus publicis praefuerunt, videndum est de quo h. l. agatur. Quum igitur omnes sere interpretes existiment Sat. XII HADRIANO jam imperante scriptum esse, vix alius FONTEIU CAPITO h. l. intelligi potest, quam qui sub imperio NERONI cum C. VIPSTANO consul suit A. U. 12 p. Chr. 59), quem memorat TACITUS Annal. Libr. XIV, cap. I, qui Hias Libr,a, cap. LII eundem, Germaniae inseriori praesectum hoc modo vituperat: ORedditi plerisque ordines, remissa ignominia, allevatae Vnotae, plura ambitione, quaedam ciudicio, in quibus

i si e verbis rare quidem conssci potest. ΘINTILI Nus h. l. iu-telligit unum e legatis cilinum, qui eum repetundarum accusarent.