Specimen literarium inaugurale exhibens Prosopographiac Juvenalis partem priorem ...

141쪽

nsordem et avaritiam FONTEII CAPITONI adimendis AEassignandisve militiae ordinibus integre mutaverat. Idem L l. cap. VII enarrans CAPITONEu in Germania CORNELIO QUIN et FABIO VALENT interfectum esse Iin his verbis de eo loquitur: ν CAPITONEM, Moavaritia et libidine foedum ac maculosum cet.' Cujus tamen caedem aegre tulisse exercitum, cujusque memoriam gratam fuisse militibus legimus apud eundem scrip torem ut Libri I, cap. VII et VIII. Praeter ΤΑ- cITu et SUETONIUM apud PLINIUM quoque duobus locis 2 de eius consulatu cum VIPSTAN mentio fit,

quibus Coss. solis desectus obserVatu esse narratur. FABRICIUS VEIENTO, Senator sub DOMITIAN tribus locis in Satiris memoratur, quem jam NERONE tmperante vixisse docemur a DIONE CASAI Libr. LXI, pag. 692 C, ubi mentio fit AUL FABRICI praetoris. Qui quum ludos circenses esset editurus, homines, quisquos alebant et aurigae, an et impudentes, quippe quibus nil nimis favebat, non nisi ingenti mercedeae certaturos esse statuerunt; quibus quum praetor hanc ob rem uti noluisset, canes certare doctos currui junxit. Quo actum est ut duae aurigarum actiones certare recusarent; sed tamen ludi peracti sunt atque ipse Esto, ut narrat DIO CASSIVS, τυ θλα οἷς το ς,αυτος re κεν ' Non potuit qui FABRIcius tanta audacia NERONI iram excitaret, qui postea ob libellum famosum Italia eum pepulit. Legimus enim apud Λ-

I Res novas enim moliri videbatur quod tradit etiam Suaronius in sit Galbae cap. XL. 2 Vid. Limus . N. Libr. II, 18 et Libr. VII, M.

142쪽

Chr. 62 FABRIcIUM EaENTONEM duplici crimine accusatum esse a ALIO GEMINO, quod libros edidisset, quibus titulus esset odistili, in quibus multa probrosa iupatres et sacerdotes invenirentur, quodque ab eo munera rincipis et adipiscendorum honorum jus venditata essent. Reus igitur quum actus esset, damnatus Italia pulsus est a NERONE, qui libros quoque eius comburi jussit, de quibus haec TacITUA: conquisitos lec-otitatosque, donec cum periculo parabantur: mox licen--tia habendi oblivionem attulit.' M NERON mortuo Romam eum rediisse conficio ex locis JUVENALIS, qui senatorem eum memorat sub DOMITIANO. Legimus enim Sat. ΙΙΙ, vs. 85:

.... quid das, ut Cossum aliquando salutes

Ut te respiciat clauso Vejento labello pHoc loco inducitur ut nobilis superbus, qui pauperibus clientibus ad se adeundi potestatem recusat, quia erinem deponat amasi 1ὶ In M. VI ejus uxor EPPIA

narrates, relicto marito, gladiatorem, quem adamaret, secuta esse. Nomina tamen APPIA et SERGIOLus ficta esse videntur poeta autem alludere videtur ad simile actum, quod de ANTONIO narratur a CICERONE

143쪽

vit, se suo jure cum HIPPIA vivere, et equos vecti gales SERGI mimo tradere. MIn Sat. IV FABRICIUA EJENTO inter senatores nominatur, qui jussu DOMITIANI convenire finguntur, ut de rhombo coquendo sententiam dicanti Vs. 113 autem vocatur pruden Vesenso, quod epitheton sic intelligendum videtur, eum exsilio, quo a NERON multatus erat, prudentiorem factum DoΜΙΤΙΑΝ tempore admodum avisse ne imperatorem offenderet. Ex audaci viro, qualis ante suerat, jam adulatorem servilem eum esse factum conscimus e a. 123 sqq. Non cedit Vriento, sed ut sanaticus oestro percussus, Bellona, tuo, divinat et ingens omen habes,' inquit, magni clarique triumphi. Regem aliquem capies, aut de temone Britanno excidet Arviragus Peregrina est belua, cernis erecta in terga sudes γ' Hoc defuit unum Fabricio, patriam ut rhombi memoraret et annos.

Tali igitur prudentia et adulatione effecit ut DOMITIANO Superstes esset, quo occiso aENTONEM inter Senatores offendimus apud LINIUM siti Libr. IXep. XIII, qui narrat se in senatu accusasse PUBLICIUM CERTUΜ, quem multi senatores defenderent, quibus quum respondisset ΡLINIUS VE1ΕΝΤΟΝEM iterum frustra verba

sacere conatum esse, quia oratione Sua plerosque en

fores ad suam sententiam perduxisset. Legimus enim l. os omnio incipit respondere VEIENTO: nemonpatitur obturbatur, obstrepitur, adeo quidem ut di-nceret nurogo, patre conscripti, ne me cogatis inplo-norare auxilium tribunorum.'' ' Et statim unEN tri-ubunus nupermitto tibi, vir clarissime VEIENTO, dicere.'V

144쪽

νTum quoque reclamatur. Inter moras consul citatis AEnominibus et peracta discessione mittit senatum ac paene adhuc stantem temptantemque dicere EanNTo--NEM reliquit. ultum ille de hac ita vocabathc-

tumelia questus est Homerico Versu:ι γέρον, η μάλα δή σε νεον τειρουσι μαχvταὶ.' Idem LINIus narrat senatorem FABRIOIUM V IEM

TONEM imperatoris NERVAE familiarem fuisse legimus enim Libr. IV, p. XXII νCenabat NERVA cum npaucis: VEIENTO proximus atque etiam in sinu re-ocumbebat dixi omnia, cum hominem nominavi.' Ultimis autem verbis culpatio inesse videtur 1ὶ. RUBRII nomen legimus Sat. IV, vs. 105: Nec melior vultu, quamvis ignobilis, ibat

Rubrius, offensae Veteris reus atque tacendae, Et tamen improbior satiram scribente cinaedo.

De quo RUBRI haec dicantur, vel quae offensa vetus erimini ei vertatur, valde ambigunt interpretes Sunt qui existiment, in quibus ΗEINRIOHIUS, RUBRIUM GAL-xum significari, qui a AoΙΤ et DIONE CASSI memoretur NERONI dux, quique in bellis civilibus postea

C cINA persuaserit, ut ad VESPASIAN partes transgrederetur; quem eundem VESPASIAN imperante a versus Sarmatas missum esse tradit FLAVIUS IOSEPHUS.

1 Confirmari id mihi videtur testimonio uaELI VIcTollis pilam. cap. XII, ubi idem Eava convivium memorat: Qui convivio lamiliari,adhibitus, quum ElENTosau. consulari honore unctum quidem apud.DOMITIANun, tamen multos occultis criminationibus persecutum, adesse vidisset cet.

145쪽

Quorum si vera opinio est, velli osse a intelligenda erit consilium proditionis, a RUBRI CAEOIN datum, quod tamen vix probandum esse mihi videtur. Hujus enim rei tam crebra fuerant in bellis civilibus

exempla, ut JUVENALI verba ostensae veteri atque laeendae de tali re nimis acerba essent vocanda. Ergo quae a JUVENALE dicuntur in RUBRIUM GALLUM quidem convenire non videntur, sed in alium quempiam nobis ignotum. De olere autem illa Fensa legimus apud Scholiasten OIste RUBRIUs aliquando IULIAM uin pueritia corruperat, et verebatur ne pro hac mer- recede poenam ab ipso reposceret.' Sed quaenam fue-orit illa ui I prorsus incertum est, quam alii TIBIAM,TIT filiam alii nominent: sunt etiam qui DOMIT NIuxorem significari susspicentur. CaasPus hoc modo inducitur Sat. IV s. 81 sqq.:

.... Venit et Crispi jucunda senectus, cujus erant mores qualis lacundia, mite ingenium.

Haec primo intuitu in laudem potius, quam in vit perium dici videntur; verum ubi sequentia adjungis, apparet non malos quidem viri mores vel flagitia culpari, ut ceterorum sere, sed nimiam ejus animi mollitiem atque ignaviam notari, qua tectus ad summam quidem Senectutem inviolatus vixerit, nec tamen boni civis tun tus sit ossicio. Ita enim pergit:. . . . mari ac terras populosque regentiquis comes utilior, si clade et peste sub illa saevitiam damnare et honestum adferre liceret consilium sed quid violentius aure tyranni, sae

146쪽

eum quo de pluviis aut aestibus aut nimboso vere locuturi fatum pendebat annei PIllo igitur nunquam direxit bracchia e tratorrentem, nec civis erat, qui libera posset verba animi proferre et vitam impendere vero: sic multas hiemes atque octogesima vidit

solstitia, his armis illa quoque tutus in aula. Nil mirum autem si poeta, vir acris ingenii, qui libere de aequalibus suis sententiam dicere auderet eorumque flagitia perstringere, tantam ignaviam ferre non potuit, ac senem quietae vitae quam veritatis amantiorem contemtu dignum existimavit. Quae ad h. l. Scholiasta adnotavit minime convenire in nostrum CuIAPUM vel

inde intelligitur, quod in aliis dicit, eum periisse per

fraudem AGRIPPINAE, NERONI matris. Videtur autem DOMITIANUM cum EBONE confundere, quo nomine

illum in Scholiis saepe indicari notu est. Hanc ob rem multi interpretes quae in Scholiis leguntur accipiunt de RasPo AssIENO IJ, quum hic sermo sit de VIBIO CRIsPo, de quo non iniquum judicium tulisse

poetam aliorum scriptorum testimoniis confirmatur, quin etiam AoIius nonnullis locis severius quam JUVENALIA

de eo judicat. ias enim Libr. II, cap. X legimus

AEVIBIUS CRISPUS, pecunia, potentia, ingenio inter claros Omagis quam inter bonos, ΑΝΝΙΠΜ FAUSTUM, equestris or--dinis, qui temporibus NERONI delationes lactitaverat,oad cognitionem senatus Vocabat.' Cujus accusationis causam his verbis addit AEAd hoc terroris et propria ovi CRIsPus incubuerat, delatorem ratris sui perver

it De eo mentio si apud Acirux Innati Libr. VI, cap. xx aliisque locis nomen ei fuisse videtur . Isius Caispus assignus, quod nomen ipsum Seholiast errasse secerit.

147쪽

utere et.' ANNIUM FAUsTUM ex hac accusatione A. II. 822 p. Chr. 69ὶ non diu post GALBAE Ortem, damnatum esse legimus, sed ex ACITI verbis com scimus CRIAPUM accusatorem civium avore usum non se scribit enim: Mox damnatus est FAUSTUS e-πquaquam O assensu civitatis, quem pessimis moribus Vmeruerat quippe ipsum CRISPVM easdem accusationes

ocul praemio exercuisse meminerant, nec poena --πminia, sed ultor displicebat.' RisP autem illius fratris nomen a ΛCITO memoratur Annal. Libr. XIV, cap. XXVIII, ubi VIBIU SECUNDUS Vocatur, eques manus, qui quum repetundarum damnatus Italia pulaus esset, fratris opibus eniaus est. Potens quamvis et dives, VIBIU CRISPus invisus erat civibus ut delator. Legimus enim apud Actaeu mal Libri IV cap. XLIeum, VESPASIAN imperante, insidiatum esse)AOTIO AFRICANO; et eodem die, quo, ut supra vidimus, CURTIUS MONTANUS REGULUM aggremus esset, quum HELVIDIUS MARCELLUM prosternere conaretur, VIBIUS CRISPUS cum hoc senatum se relicturum esse simulavit, ut

narrat ACITu l. l. cap. XLIV hoc modo: Seque-ubatur VIBIUS ORIAPUS, ambo insensi, vultu diverso, ινMARCELLUS minacibus oculis, CRISPUs renidens 1),νdonec accursu amicorum retraherentur. eloquentim et MAROELLus ille et VIBIUA CRIAPUs laudantur in Dialogo de oratoriati cap. VIII, ubi M. APER talem de iis sententiam tulisse sertur: ν sim contendere,nΜARCELLUM hunc EPRIUΜ, de quo modo locutus sum, oe CRIAPuM VIBIUM libentius enim novis et recen-ntibus quam remotis et obliteratis exemplis utor non

148쪽

, nus nosci in extremis partibus terrarum, quam Ca-

puae aut Vercellis 1), ubi nati dicuntur. Nec hoc ,Villius alterius ter milies sestertium 2 praestat, quam quam ad has ipsas opes possunt videri eloquentiae be- 'nescio venisse Osed ipsa eloquentia et ' At praeter

eloquentiam magnam partem delationibus suas opes de- huisse mihi videtur Pergit PER demonstrando eos, quos obscuro loco et in paupertate natos esse dicit, et quentia potentiam et VESPASIANI avorem consecutos esse solamque eloquentiam eos commendasse hoc modo probare studet meuter moribus egregius, alter habiturquoque corporis contemptus cet.' Finem deinde dicendi facit his verbis: His igitur et honoribus et oronamentis et facultatibus resertas domos eorum videmus,oqui se ab ineunte adolescentia causis forensibus et oratorio studio dederunt.' Ad quae APRI verba poeta

CURIATIU MATERNUA, qui longe diversum judicium kr do VIBI CRIreo et'ARCELLO, in aliis, cap. XIV, haec respondet: 'Nam CRISPUS et ΜΛRCELLUS,πad quorum exempla me vocas, quid habent in hac praesenti fortuna concupiscendum p an quod timentynan quod timentur quod quum quotidie aliquid ro-ngentur, hi, quibus praestant, indignantur quod allistasi

eum adulatione ne imperantibu unquam alia revi viandentur, nec nobi ausi lubini Quae lae mmma eorum

1 Caispuu Vercellis natum esse in Scholiis quoque indicari statuunt nonnulli interpretes, qui pro Crispus municeps riselliensis legunt rareelsensis quamquam animadvertendum est Scholia hunc vispuucum alio confudisse. 2 Caispuu, de quo agunt Scholia, divitem quoque suisse conficitur his verbis Scholiastae: Possedit bis millies sestertium.' Vocabulum autem ιιerius ad Crispum refero; s. quae dicit DoLLEN, operis laud. pag. 35 sqq. de usu vocabuli alterius.

149쪽

ostiamsi eri Tantam orae heri /oleia.' Cujus iudicium mihi quidem verius esse videtur quam APRI, et magis congruens iis, quae de CRIsvo docent TACITUset JUVENALIS. De CRIsPI eloquentia mentionem etiam facit QUI TILIANUS apud quem Libr. V, cap. XIII pag. 474 illa legimus WAt quidam, contradictione non contenti,

Ototos etiam locos explicant, oire δε Me dicturo aiuver risδ, es ita per μι- . Quod factum venuste

onostris temporibus elusit VIBIU ORIAPUs, vir ingenii Hucundi et elegantis: ν 'Ego vero, ' inquit, unista non

nodico quid enim attinet illa bis dicit '' Idem Libri X, cap. I, pag. 1 tale judicium de eo sert: νEt V1-πBIUS CRISPUS, compositus et jucundus I), et delectantioni natus privatis tamen causis, quam publicis melior.'Tum exstat epigramma quoddam, SENECA vulgo tributum, in quo agitur de CRISPO quodam, auctoris amico, qui propter eloquentiam laudatur legimus enim Vs 2 sq: Crispe vel antiquo conspiciende oro:

crispe potens nunquam, nisi cum prodesse volebas.

cujus Cecropi pectora melle madent Maxima lacundo vel avo, vel gloria patri: Quo solo careat si quis in exsili est 2 . Interpretes in dubio sunt ad quemnam CRIAPUM haec

I CL uuistic. r. Inst. Libr. XII, cap. X, pag. 1088. 2 Hic versus minus dilucidus est seuientia tamen esse videtur ejusmodi si quis e solo, Cecropio careat, jam in exsilio esse videri potest, ita ut ιιieam musιasem signivoare videatur.

150쪽

spectent, utrum ad PASSIENUM, an ad alium LIPAIus haec adnotat OFuit sane olim CRISPUS, nomine gentili Vinius, inter jucundos suavesque Oratores, et retempore FLAVIORUM principum gratiosus rites adirillum epigramma esse, sed ab exsule alio I): et non osunt profecto haec omnia unius viri, aut stili. oeeerte IPHI sacile eoncedimus, si in CRISPUM VIBIUM scriptum est illud epigramma, SENECAM auctorem esse non potuisse; sed nihil tamen inde certiores fimus, a quo et in quem uerit editum. Non immerito autem JUVENALEM locutum esse de jucundamRIAPI senectute probari videtur facete dictis, quae a scriptoribus nonnulli CRISP tribuuntur L

gimus enim apud SUETONIUM in uua Domitiani cap. VI Inter initia principatus, quotidie secretum sibi

Ohorarum sumere solebat nec quidquam amplius, quam 'muscas capture, ac stilo praeacuto configere ut cuidamointerroganti, essetne quis intus cum Caesare, non absurdenresponsum sit a VIBIO CRISPO, ne uae quidem VItem apud QUINTILIANUM Or. δεδι Libr. VIII, cap. V pag. 723 uri inopinato ut dixit VIBIU Uu1s--PUs in eum qui, cum loricatus in soro ambularet, Opraetendebat, id se metu sacere, qui sibi aio limere inmisit 8' Sic narrat DI CASSIUS Libr. LX pag. 734 D VIBIuM CRISPVM quum propter nimias VITELLII epulas aegrotaret, diri8se .sι μη ἐνοσήκ πάντως

Saepius etiam apud ARTIALEM nomen RisPI memoratum invenimus quod dicit Libr. IV, p. LIV

His verbis ipsius illud significara mihi videtur, epigramma ad

isto CalsPu quidem scriptum me posse, non vero a SENEca, sed

ab alio quodam, qui exsul erat.