장음표시 사용
21쪽
ANALECΤA CRITICA si sanum est, novum documentum praebet quanta vel meliorum Alexandrinorum licentia suerit. Quis enim serat ελεσθαι κρεα eo quo ab Eratosthene sensu est positum. Loquitur de assatis carnibus tanquam de seris. Sed vereor ne post κρεα exciderit λ ων, ad quod recte reserri potest neutrum τά.
CL Homerus Il. . 140. ἐπ ειροκόμοις ὀίεσσι - τὰ νἐρiju opst ειται. I. 25. c. De Eubuli loco dixi Comic. D. III p. 226. ubi quodus 6 conieci πικραν στρατείαν εἶχον pro εἰδον, etiamnunc verum puto. s. 8 recepi obraei emendationem μα pro
Ibid. liti. e. s. go ἀνακυπτειν τὰς Σικελικας καὶ Συβαριτιαιας καὶ Iταλικὰς τραπεως Pro Ιταλικας cod. B habet ἰατρικάς. Malim Ηλιακὰς cli Athenaeo I p. 27 d. VIII p. 3824. In Timoclis versu
Xιοι πολυαριστ ανευρήκασιν ὀψαρτυτικήν, nescio an scribendum sit πρώτιστ' ἀνευρήκασιν, fortasse tamen praestat φαοτυτικα. I, 27. a. λιπαρος ποσις. . Imo λιπαρος ποσ. . ut recte
edidit Dindorsius qui supplet λιπαρος ποσΓεως ρχεται ἀπῖἐτων ΦJ. Litt. d. ὁ δε Μαμερτινος εῖω ριεν τῆς Ιταλίας μνεται καὶ γινομενος ἔξω με τῆς Ιταλίας καλειται Ιωταλινος. Recte Casa ubonus emendasse videtur Πωταλινος cli. Plinio XIV. 6 8 ubi laudantur vina Potu lana, ab auctored i Ct a. Ibid. liti. e. In fragmento Antiphanis verba τυρος Σικελι- κός, quae libri post tertium versum habent, post quartum reieci duae sequitur ermippi ecloga, eam posui in Fragm. Com graec. II p. 407 149 d. min.). s. 10. Κορκυραιους malim pro Κερκυραίους. s. 11. τιὴ δίχα nunc scripsi praeeunte indorsi pro τι δίχα. s. 13. αυτ μεν ἐντευθεν ἐὸν Αἰγυπτου τὸ κρεμαστά Tentabam ταυτα ριεν υν τευθε Αἰγυπτου δὲ κρεμαστά. uer erileno Nov. Add. crit p. 6. placet ἐντευθεν μεν αυτ ε ἐὸν Αἰγυπτουτα κρεμαστά. Fortasse nihil mutandum est et brevis syllabae productio interpunctione excusanda. s. 22. vereor ne non recte Iacobsit emendationem secutus sim. Libri Φοιν&η M
22쪽
AD ATHENAE DEIΡNOSOPHISTA 8. 13α καρπὸν φοίνικος καὶ σεμίδαλιν, quae nunc ita mihi correxisse videor: Doινιξ δ αυ καorro φοίνικος καὶ σεμίδαλιν. I, 28. a. De Pindari loco dixit ergkius P. L. p. 254. quem in plerisque secutus sum. Sequitur Critiae carmen, in
cuius s. 1. κοσσαβος pro κοτταβος posui. s. 10. Φοίνικες δ' ευρον γράμματα λεξίλογα.Libri ἀλεξίλογα. Schweighaeuseriis λεξίλογα, obraeus δεξίλογα, quorum neutrum satis commodum est. Scribendum videtur γραμματ' ἀεξίλογα, quod aptissimum litterarum epitheton St.
Ibid. e. καὶ Ἀντίδοτος ὁ Θάσιο εγχει. ο γαρ α λαβον μου καταφάγη τὴν καρδίαν - ita praeclare emendavit locum Eiddius, libri καὶ αντίδοτον δε Pro λαβον idem λαβων, unde suspiceris Θάσιον ἔγχει λαβών ο ρ ῶν λαβον μου καταφάγη την καρδίαν - Particulam αν adiecit Schweighaeu serus Alexidis versum emendavitiobraeus vulgo et dυς Βρομιος τὴν ἀτελειαν Αεσμου. I, 28. s. Antiphanis fragmentum: εστιν ὁ γ χρηστον παγωγὸν πάνυ, οἶνος τε Θάσιος και μυρον καὶ στέμματα. ἐν πλησιαιονῆ γαρ Κυπρις, ἐν δε τοῖς κακως
πρασσουσιν ου ἔνεστιν φροδίτη βροτοις. Postrema haec ἐν πλησμονη γα etc. Dindorsus a praecedentibus separavit, cuius rei hanc haud dubie rationem habuit, quod neque Κυπρις apud comicum poetam recte primam producit, totusque horum versuum Euripideus potius quam comicus color est. Iam ob rem ego in Com. gr. II p. 144. Diudorso Ohsecutus sum. ast tamen quod dubitationem iniciat agit enim Athenaeus de variis vinorum generibus, de Lesbio Pramnio Thasio Chio Psithio, quorum singula singulis comicorum poetarum, Antidoti Alexidis phippi Eubuli Antiphanis Anaxandridis, testimoniis adstruit. In illis autem quos incerto poetae indorsus assignavit versibus nulla vini memoria est, ut nullo pacto intelligi possit, quo consilio eos scriptor reliquis testimoniis intermiscuerit. Eam ob causam igitur eos a reliquis Antiphanis versibus, quibus ad sententiam aptissime coniunguntur, disiungi posse
23쪽
14 ANALECTA CRITICA nego. Quod autem prima syllaba in nomine Κυπρις producitur, hanc causam habet, quod poeta notissimum uripidis versum expressit, ἐν πλησμον τοι Κυπρις, ἐν πεινωσι δ ου, de quo s. Matthiae Euripidis fragm. inc. 164. cui comparandus est eiusdem, ut suspicor, poetae versus apud Hermiam ad Platonis Phaedrum p. 76. πλ=ήρει γαρ γκω γαστρος αυζεται Κυπρις, de quo dixi Coifi graec. I p. 171. Similem ob causam idem noster poeta in τέκνον primam produxit τουτω δετέκνον πολλα καγαε οἱ λοί, de quo s. Com graec. V p. 77. quae excusatio etiam Aristophanis inc sal, fragm. LXXXI p. 1194 adhibenda est ακων κτενι σε τέκνον. Accedit quod Antiphanes etiam alias tragicorum orationem imitatus est. Vide Aeoli fragm. I p. I. Thamyram p. 55. mphal. I p. 96. Philothel, I p. 126. Ceterum pro πρασσουσιν scribendum est πραττουσιν. Exercit phil. II p. 3. l. 29. b. ubuli locus sic scriptus edebatur:
DAευκάδιος παρεστι καὶ Μιλήσιος
Scripsi ου ευκάδιος γαρ ἐστιν et ουπω ποτιμος. Pro Μιλήσιος libri sere habent μελλίττιος, in quo aliud quid latere videtur. In Archestrati fragmento ib. c. edidi Oυ οινω σοιοιιοιον χειν γέρας pro vitioso υκ οἰνω σοι χειν ὁμοιον γέρας. os 14 commode expleas verbis χαιρειν δε κελευω. Ibid. . Apud phippum του φοινικίνου scribendum erat
pro του φοινικικου, de quo iam olim admonueram.
Ibid. e. In Hermippi f. 1 supplevi μάκαρες praeeunte Her-
bant Hermannus et Herwerdenus dativum μενδαίφ nescio an defendat quod passim legitur υε πολλω, υε αλλασιν etc. s. 3.
erat φιή, quod σμή scripsi, et s. 9. υψερεφὲς doo pro φι- ρεφες δῶ ex . s. 11. non ferri potest ἀμβροσία καὶ νέκταρ ὁριου του &τὶ τὸ νέκταρ. Scribendum suspicor τουτεστὶ τὸ στωμα. Consimili vitio p. 12 c. in vorsu Homerico scriptum est Mida; με δαιτος κεκορκὶιιεθα δαιτος ἐισης pro θυμὸν ἐίσης, voce αιτὸς describentis vitio ex prioribus repetita. I. 30. a. Septem urbes a Cyro Pytharcho donatas nominat
24쪽
AD ATHENAE DEIΡNOSOPHISTAS. 15 scriptor Πηδασον Oλυμπιον 'Aκαuάντιον se Σκῆπτραυοτυψον ορτυοην. In his ante Turnebum et Casa ubonum pro 'Aκαμάντιον legebatur αμαντιον, quod servavit in- dorsus. Αρτυφον de Artaca vel Artymnes satis probabiliter interpretatur Casauhonus, maηπτρα idem de Sceps intelligit. Ibid. b. Aristophanis locum tractavit nuperier erdenus
Add. crit. nov. . 18. Ibid. e. ramnium vinum Didymus πο πραμνια αuπε-
λου nominatum esse contenderat, a d ἰδίως τον μέλανα,ενιοι δε ἐν τω καθολου τὸν προς παραμονην ἐμιτηδειον. In his εν τι καθολo Casauhonus interpretatur in totum, generaliter. Recte ut videtur. s. schol. Pindari Olymp. II. 106 τουτο ἐν ' καθολου λεγει. Add. Diotogenes in Sto-bae Flor. XXXXVIII p. 264 9 χραστὰς γαρ εσελαι-ας βασιλευς τὸ μεν καθολου δίκαιος ων, ubi scribendum videtur ἐν se καθολω. Qui sequitur locus Amphidis, eum ex Elmsteti emendatione ita edidit Dindorsius ποδαπὸς συς φρασον Βυκάνθιος A. εἶτα προς θεωνοινου πολίτης ων κρατίστου στρυφνος εἶ:
quae mihi lenior esse videtur emendandi ratio. Ibi d. s. Στραττις ὁ τὸν Σκιαθιον ἐπαινει' οἶνος κ0κκυ τοις οδοιποροι πιειν μέλας Σκιάθιος. Reposui κοχύζει, et in sequente Achaei fragmento ex mendatione Casauhoni odi ἐδεξιουντο βιβλίνου μ ἐκπώuατι. Non malo tamen Nauchius Fragm. Trag. p. 586. coniecit βιβλίνου αεθυσματι. Libri sere βιβλίνου Πεθους ἐκπωματι. I, 31 a Philylli versus ultimus fortasse sic scribendus est: μενδαιον, ωστε ιηδενα μηδεν κραιπαλῶν. In proximis Ἐπιχαρμος δε ἀπο τινων ρων Βιβλίνων φησὶν αυτὸν βλινον οἶνον ιυνουάσθαι, quainvis etiam alios
grammaticos, ex communi sua sonte derivantes, picharmo in hac re auctore ut sciam, ortasse tamen Epicharmo parchi-
25쪽
16 ANALECTA CRITICA dis nomen substituendum est cli. p. 30 d. προσαγορευεται δέ, φνησιν Σπαρχιλὶς ἡ τὸν καριο ποαμνιον φέρουσα ποτων ζενων μεν ερα , πο δε τῶν Οἰνοαίων χιονυσιάς. s. p. 61. b. Item Epicharini nomen eximendum glossae Besychii Ἀσπαστῆ θαυμαστήν, Ἐπίχαρμος Corrigendum esse επίχαριν codicis scriptura ἐπίχαρι ostendit. Quod ibid. legebatur αυθις ισαρην cum Casaubono et Berhelio ντισαρην scripsi. Ibi d. h. τὰ πλησίον αυτης χωρια. - ἀ- πλησιον, unde scribendum τα παραπλήσιον. Ibid. c. ἄμπελος Ἀνθηδονιὰς καὶ Υπεριὰς ἀπὸ Λυθου τινὸς και Υπέρου. Scribendum περειάς. Ibid. d. τα και seclusi, ut secit Bergkius, et in Alcmanis loco pro νογλιν malim 'Oνογλίταν monuit, sed frustra monuit, iam Casauhonus. Ibid. ἡψημένον dedi pro φημένον, et pro ατωρείαν scripsi ατωρειαν. I, 32. b. De Posidippi fragmento διψηρος τοπος ὁ μυ- ρινης ὁ τίμιος dixi Com graec ed min. p. 1148. Ingeniose tamen erwerdenus Nov. Add. crit. p. 45 corrigit ιφης sdίψους αρωγος ὁ μυρινην τίμιος. Ibid. Simonides: ὴν γαρ επος το 1 Ἀληθές, ο ου μονονυὁατος αἶσαν, αλλά τι και λεσχης οἶνος χειν ἐθέλει Scribendum mi αρ επος, de quo etiam Hermannum admonere memini J. Ita enim constanter haec sormula stertur. Neque Euripides Danaes Fragm. X scripsit ην γαρ τις αἶνος, γ γυ- μαιξι με τέχναι μέλουσι, sed ην αρα τις αἶνος Alia, huius dictionis forma ea est, qua et φαρα scribitur, cuius indubia exempla habemus Moschionis apud Stobaeum Flor. XIV, 9.
genes Laert. II, 110. ου ἀρα μυθος ην ἐκεινος εἰκαιος. Similiter variatur in sormula μελλον αρα, quod μελλον αρα scribitur apud Aristophanem Acharn. 347. ἐμέλλετ αρ παντες ἀνασείειν βοήν et Nub. 1301. μελλον ' ρα κινήσειν
εγο quae non recte attentasse videtur Hermannus Praes.
Oedipi Col. XXII. Adde Vesp. 406. αρ' ἐμέλλοριεν ἀποσοβη-
26쪽
AD ATHENAE DEIPNOSOPHISTAS. 17 l. 33. c. τοι ν θαλασσοις. Hoc dedi ex emendatione Schweighaeuseri, libris in τοι δε θαλασσίοις consentientibus. Sophoclei loci versu ultimo scripsi φ ης το κρυφθεν ἐκ- φανεις ανακτορι pro ανακτορον. elcherus praeeunte Grotio ανακτορων posuit sed το κρυφθεν ανακτορων vix recte dicitur de secreto reges celato. In iis quae statim sequunturis Μαρεωτης οἶνος ὁ Ἀλεξανδρερπικὸς την μὲν προση - γοοίαν απο τῆς ἐν λεξανδρεία κρήναὶ Μαρείας, in his igitur novum mihi accidit Maream appellari κρήνην. Nisi epitomatoris error subest, corrigi velim λίμνης. I, 34. c. τι δε φίλοινοι Αἰγυπτιοι σημεῖον καὶ τὸ παoα μονοις αυτοῖς ιος νόειιμον ἐν τοῖς δείπνοις προ παντων ἐδεσματων κράριβας σθειν φθας κεχρι Ου ευρο παρασκευαζεσθαι Pro μονοις quod sine controversia corruptum est, scribendum videtur πρωτοις, quod scriptum errorem genuit. Post εφθα addidi ας, ut constructio constaret. In Eubuli loco ibid. d. scripsi εἰς με σου τὴν κραιπαλχὶρομελλεις αφεῖναι ex emendatione Bobraei pro με συ ταν κοαι
Ibid. e. In Anaxandridis D. Her erilenus bs erit p. 57. διασκεδατε τε το προσον νέφος. At quis praestet non tertium
aliquid poetam reliquis subiecisse' In Amphidis loco dedi: ουτρος ἐξελαυνε γαρ ταχυ, σφοδρα λῆρον ἄστε τα ραφάνους ἔντως δοκειν. Vulgo υτως ἐξελαυνε γαρ τόδρα ληρον ι-τε τα ραφάνους ουτω δοκειν in quo οντως pro ουτω debetur Casaubono.
II, 35. d. haeremo τοῖς χρωμένοις γέλωτα, σοφίαν, ἀμαθίαν, υβουλίαν. Ita haec scripsi Nauchium secutus, vulgo εὐμάθειαν. Sequitur incerti comici sori Alexidis fragmentum in cuius initio posui praeeunte Porsono ὁ Μνησίθεος ὁ εφη. s. 4. erat τοῖσι χροονένοις. Ε τοις, unde scripsi τοι ευ χρωμενοις. ll. 6. b. Probabilis est Nauehi 0bserv. crit p. 36. coniectura versus 11 et 12. ita scribentis:
Postrema eiusdem fragmenti verba, διὸ καὶ καλεῖσθαι τον Λιονυσον πανταχου ἰατρον η ὁ Πυθία ειρηκέ τατι ιονυ-
27쪽
ANALECTA CRITICA σον γιατην λαλεῖν, a praecedente parte separavi. Sunt ipsius Athenaei verba. Pro πανταχου malim πολλαχου. Ibid. c. In Eubuli loco s. 10. Suidas habet στ εκβαλλειν ποιta, unde conicias οἷστε κακβαλλειν ποιεῖ. Ibid. d. Epicharmi fragmentum apud indorsum ita editum est:
ἐκ μεν θυσίας θοίνα - ἐκ δε θοίννης ποσις ἐγένετο. B. χαριεν, ὼς, ιιοι - Α ἐκ δε ποσιος ωu0ς ἐκ κωμοὶ ἐγένετο θυανία,
ἐκ δε καταδίκχὶς πεδα τε καὶ σφακελος καὶ ζημια. Ab ultimo versu ut ordiar, σφάκελος ad sententiam incommodum est. Verissima est Bocharti emendatio σφαλος. Schweighaeusero commemorata, a Dindorso neglecta Pollux VIII, 72. σφαλος το δεσμωτικόν -υλον ἐκαλεῖτο Hesychius Σφαλος εστ γα ξυλον ποδων δεσμωτήριον fort. δεσμωτι -
κον). Τυε κορμον ῆ ὁισκον αλλοι δισκοειδές τι σκευος μολυβδινον εχον κρικον, χεσμουντες υπερ την κεφαλλὶ ριπτουσιν ἐν τοῖς αγωσιν 'in Photius p. 22, 13. Ἐσφάλιν leg ἐσφάλuDv iσφαλισεν, σφηλε υτι καὶ τὸ πέδαις ὁγῆσαι, πεδνὶσαι. vi aut σφαλίζων et σφάλλειν confudit. aut scripsit 'Eσφαλιεεν Ἀσφάλισεν. ἐν σφαλφJ ὁγησεν ' ουτωκα etc. Substantivum σφαλος etiam abrio sab. 106, 11. restitui δικτυωθη καὶ σφαλοῖς δεσμευ , ubi cod. habet
σφαλείς v. Lachmannum p. XX. Primus versus fortasse in
hunc modum redintegrandus est: ἐκ δε θυσίας γέγονε θοίνανὴ χία. Versu secundo recte indorfius supplevit δοκεῖ. Versu tertio scribendum cum obraeo ἐγένεθ' υανία. 0-
sychius Συανία λοιδορία καὶ mi διὰ χειρος μάχii. Idem Yανία τυρβη, μάχη, βρις, αγερωχία. Verba uncinis inclusa ex coniectura addiditi. Stephanus, nec dubium est quin quid exciderit recte intellexerit. Sed scribendum potius
δίκη , taxi δ' ἐγένετο καταὁίκη. Ac lavet quodammodo huic emendationi Suidas v. οἶνος, ubi haec ita scripta sunt: ἐκ δε θυανείας isai, ἐκ δε δίκης πέδαι τε καὶ κ τ λ.' Itaque σφαλος etiam disci genus fuit neglexit nec G. . Philippi Dissert de entathlo p. 43.
28쪽
Itaque hoc fragmentum restitutis formis doricis inde a versu secundo ita sere exhibendum est:
ἐκ δε θοίνας ποσις ἐγενετο. B. χαοιεν, ς, ἐμὰν
A. ἐκ δε ποσιος κωμος, ἐκ κώμου ὁ ἐγενεθ' υανία, ἐκ Γ ανίας δίκα κ δικας ὁ ἐγένετο καταδίκα. ἐκ δε καταδ ας πεδα τε καὶ σφαλος καὶ ζαμία.
Ceterum, ni coniectura sallit eundem hunc Epicharmi locum respexit Aristoteles Gener anim. I, 18 ἔτι ὁ παρα ταυταώς πιχαομος ποιεῖ την ἐποικοδόμησιν ἐκ τῆς διαβολῆς et λοιδοoία, ἐκ δε ταυτης et μαχη. uibus similia leguntur Rhet. I, 7. cf. Metaph. IV, 24 oti H τίνος et μαχη, ἐά λοι&γρίας, τε αυτη αρχη τῆς χης Haec si recte ad nostrum Epicharmi locum rettuli, apertum est vocabulum ανία Aristotelem prorsus ut secit Hesychius interpretatum esse per μαχη. At minus recte idem picharme κωμος substituit λοιδορία, nisi sorte μωκος scripsit Epicharmus. Exercit. philol. I p. 5. Aristotelis loca me recte huc advocasse negat oren Lehen uni Schriste de Epicharmos p. 271. μωκος et μώκου pro κωμος et κωμου poenitet serem non recepisse. s. 4. nunc praetuli Bernhardyi supplementum δικα τε καὶ ιαχα καὶ καταδίκα. hrens sequente Lo-
renetio edidit δίκα τάχ -δίκας δε καταδίκα. II, 36. d. In Panvasis loco πρωται με δαριτες ἔλαχον καὶ ἐυφρονες δραι μοῖραν καὶ Λιονυσος ἐρίβρομος probare debebam epit. Hoeschelii scripturam πρώτην, quam ipsa Athenaei verba confirmant. s. 13. edidi ἐσθλοις δε ξενωισι κακet ἐπιθ=ῆσι τελευτήν. Libri ἐσθλοῖς ἐλεενωισι κακχὶν δ' ἐπιθήσειε τελευτην. indorsius, qui Iacobsit emendationem ἐσθλοισι ξενίοισι κακὴν ἐπιθεισα τελιυτήν recepit, ipse conicit ἐσθλοχι δὲ κακην ἐπιθῆ vel ἐπιθῆς 1ενίοισι τελευτήν.
Postremus eiusdem poetae versus
ἐκ γα οἱάτης τε καὶ βριος αἶσα οπηδεῖ, in eo fortasse Mi γαρ scribendum est, et quod Meliter Mnem. II, p. 61. suasit αἶσ' ἄμ ὀπηδεῖ. Qui statim sequitur versus πλνγοις ὁ κῶμος λοίδορον θ' υβοι φερει auripidis esse Cycl. 532 adnotare neglexit Dindorsus. 2.
29쪽
Ibid. e. In Alexidis fragmento recepi scripturam a Stobaco servatam καὶ γαρ οἶνον pro τὸν γὰρ οἰνον. Ibid. s. In loco ratosthenis recipienda erat Clementis scriptura βορέης ηε νοτος res Homerus il 9, 5. II, 37. . In Panyasis s. . ad verba ἐσθλον ἀλεξεια- κον compara Hesiodi pp. 102. de quo v. Heindor ad Platonis Crat p. 50. Ibid recepta est Stobae scriptura pro πάση συνοπηδὸν ἀνίη. . s. 3. edidi
ἐν κεν γαρ θαλίης ἐρατῆς μέρος ἀγλαδεὶς τε,
pro ἐρατον μερος. s. Theogia. 779. Stobaeus ἱερον ερ se in quo latet fortasse ιλαρον vel λαρῆς) μερος. s. 5. probanda mihi videbatur scriptura δεδεγμένον, quam exhibet Stobaeus. pro δεδευuένον BCD δεδεuένον). odem auctore s. 6.ηυτε γυπα pro ηυτε παιd scribendum. In altero eiusdem poetae fragmento us 2 fortasse ἀγλαὸν praestat. Ib lubens amplecterer si cod. pro πληααυροντα daret πληuuελέοντα. Ibid. b. In loco Timaei plura emendanda erant, velut ἐς
Vulgo male legitur ἀπὸ τῆς uέθης et νοumιν-ὲν ἐπὶ sed
eadem opera scribendum erat liti. c. ως εἰς την θάλασσαν pro ιος ἐπὶ τὴν θάλασσαν. Ibid. τῆ ἐπιουση των ηαερων seclusi forsan iniuria των iuεριον et ἐγκληθεντας pro ἐγκλινθεν- τας scripsi cum Schweighaeusero Seclusi etiam τῆ θαλάσση, nisi scribere malis εἰς την θάλασσαν. Denique liti. e. σωτῆ- ρας ua ἐπιφανοος μετα των θαλασσίων δαιuονων ἐν τηπατριδι ἱδρυσομεθα κ αἰσίως ηὐν ἐπιφανεντας, in his igitur σωτ/ηρας uῶς ἐπιτανεις scribendum est. Noti sunt dii ἐπιφανεῖς, praesentes. Nescio quo errore ἐπιφανῶς
II, 38. b. In Alexidis Iragmento us 3 pro οἶνον τε πί- νων Hirschigius οἶνον πεπωκως Her erdenus bserv. crit. p. 51. οἶνον υποπιων. Hoc secutus sum. Finem fragmenti nunc ita scriptum exhibui:
τουτ e coniectura adieci, sed possis etiam πῶσιν ante ποιειν addere. Cobetus coniecit:
30쪽
μαλιστα uαλιστα τουτο καταφανεις ποιεῖν.
Ibid. e. Alcaei verba ita scripta erant αλλοτε με μελια-dέος, αλλοτε ὁ ὀξυτερου τοιβόλων ρητυμένοι Secutus sum Berghium P. L. p. 718. II, 39. a. naxandridis locus in thris ita scriptus est τὸ νέκταρ πάνυ μάττων ἐσθίω διαπίνω quae correxi. Dindorsus e Casaiaboni coniectura dedit o νέκτα ἐσθίω πάνυ μάττων δ. Ibid. b. Ιβυκος δέ φησι τεὴν ἀμβροσίαν του μέλιτος κατ' ἐπίτασιν ἐνναπλασίαν εχειν γλυκυτητα το μέλι λέγων --τον εἶναι μέρος τῆς αμβροσίας κατα την ἡδονήν. Pro ἐνναπλασίαν et νατον iam olim in Bergkii phem. Marti 1851 no. 30. scripsi δεκαπλασίαν et δέκατον allato schol. Pindari
Pyth. IX. 113. ἔστι δε καὶ του μέλιτος ευρητὴς ὁ Ἀρισταῖος, ο δη τῆς αθανασίας i. e. αu βοοσίας δέκατον μέρος γήθησαν
εἶναι Ac decumanus numerus etiam in aliis suavitatibus locum habet. s. esiodus apud Apollodorum Bibi. 3, 6, 7. Οιην μὲν μοι Οαν δέκα μοιρῶν μοιρέων τέρπεται ἀνηρ, τας δέκα δ' ἐμπίπλησι γυνὴ τέρπουσα νοημα. Mox sequitur
nobilissimum incerti auctoris in Cratinum epigramma in cuiusus 1 ex Anthol. Vatic. ταχυς scripsi pro μέγας et s. 4.αγδώδει pro εὐδωδώς. De ceteris v. Heckeri Comment crit. de Anthol. gr. I p. 31. Vs. 5. corr. typoth. err πιττω pro κιττή )Ibid. d. ἐκ τροφῆς ξγηρας υτ α σκώμματα γένοιτο, ουτ αυτοσχέδια ποιήματα Disiecta poetae membra cernere mihi videor possis suspicari:
γένον αν, οὐ H αυτοσχέδια ποιήματα. Sequuntur paullo post ἐπεσημήνατο ὁ γραμματικος Ἀρίσταρχος, in quibus pro ἐπεσημήνατο quod ex praecedente ἐπιστεφέας natum est, scribendum ἐσημήνατο. Ibid. s. In Bacchylidis loco us. 2. Her erilenus bserv. crit. p. 137. σευομένα 'κ κυλίκων. s. 6. αυτος μεν πολεων malim πολίων κρήδεμνα λυει, non ferri posse ino intellexit Bergkius, coniecitque αυτὰ ό μεν Praetulerim ουτος μεν ac Λιονυσος, quod ex praecedentibus Λιονυσίοισι δωροις assumendum est At recte idem in sequentibus supplevit