장음표시 사용
21쪽
Schwargio commemoratas, nonnunquam a se invicem recedere animadverti. Cum Rhenano plerumque congruit; interdum tamen ab eo et in melius et in pejus abit. Ut ut sit, corruptus est certe, et Inquinatus multis locis. Sed adsunt etiam permulta, et Praeclara remedia, quae Livineius sospitator horum Panegyricorum, in medium protulit. Utebatur vir doctissimus codice membranaceo, notae admodum bonae, qui penes ipsum erat; deinde lectionibus, quas o Bertiniensis Monasterii, Audomaropole, scripto codice exceperat Fri Modius, et donaverat magno illi literarum Patrono, Marco Welsero, qui eas ultro et liberaliter ad Livineium transmisit; porro, Meribus schedis, quas Car. Langius ad robonianam ectionem contulerat denique
etiam editione Cuspiniani o Rhenani. His omnibus dili
genter excussis, lectiones in margine notavit, quibus te tus, quem Vocant, permultis locis sacili negotio emendatur. Functus est etiam ossicio praeclari interpretis, et docta annotatione plurimum lucis auctoribus nostris foenera, vit.b
V. Plinii Epist et Paneg. cum Comment Catanaei Adjuncti sunt alii ad alios Caesares Panegyrici, ad fidem v
eodd. extant, quasdam, quas eum eo tantum dedit Pauli. Stephanus hae itaque unde sint sumtae, mihi quoque non liquet. Arnια η Praeterea Livineium novum ordinem in collocandis Panegyricis tenuisse tradit Achaeargiva Dissert ante Mamertin. Maximian. p. o. Is nimi. rum hic est: I. Mamertinus Μaximiano II. Rusdem Genethliacus. III. Eumenius pro Inst. Schol. v. Incertus aximiano v Incertus Constantino. VI. Marius. VII. Eumeni Grat Aet. III. Idem Constantino. IX. Idem Constantio A. Μamertinus. Inliano Sed quod Gru-lerum, et posteriores hunc ordinem secutos esse, addit Schwargius in eo quidem fallitur Baunius ent , et Cellarius eum tenuerunt ordinem, quem in hae edit servavi eum Isage- το, tempori oonvenientiorem. In excerptis vero eod. Puteanei penes me Μss. hic ordo notatur: r. Ineerti Auctoris aximiano II. Ineerti ad eundem. III. Incerti aliusmaximiano IV. Eumenii oratio pro Scholis Instaur. V. Incerti Panegyrieus ad Μaximianum et Constantinum A. A. VI Ineerti ad Constantinum Flaviemsium nomine. VII. Incerti ad ei n-dem. III. Nagarii ad Constantinum. IX. Ineerti ad eundem. X.
Μamertini Gratiarum Aetio dieta Iuliano Priori autem loco erat Pii. nius, posteriori Pacatus. Additur ver in quo codiee habita est ratio temporum innod quomodo verum sit. non expedio. Idem. Dj0jtjgsui QOO le
22쪽
I314 AEGERI PRAEFATIO. iusti exemplaris emendati. Exo. Paul. Stephanus 1600.4. Quodnam exemplar illud fuerit, quod editor sit secutus, mihi incompertum est. Hoc vero constat, textum Livinoii, a paucissima soris errata verrutum excipias, in omnibus esse servatum. Quapropter oum levissima sit hujus editionis ictoritas, mentionem ejus, in reddendas vipturas ratione, intermisi.
VI. Plinii Epist ejusdem Plinii et Pacati, Mamertini, Nagarii Panegyrici, item Claudiani Panegyrici 1604.12.
cum oliva Stephaniana. Haec editio refert in omnibus με nianam, ex ptis erroribus typotheticis, qui duobus tribusve locis aliquid diversitatis inducunt. Est proinde repetitio primas illius Stephanianae, excusae an Ioin. 12. quae et ipsa ex editione maenani expressa est, ut deinceps
videbimus. VII. II. Panegyrici Veteres, emendati, aucti nuper quidem ope Ioh. Livineti nunc vero opera I Grutori, Praeter quorum notas accedunt etiam Oonjecturae Val. Acidali et C. Rittora sit, Francosurti 1607.12. Praesidiis a Livineio paratis bene usus est Gruterus, textumque a Seprimum in capita divisum, infinitia locis seniorem, saniorem, speciosiorem fecit, recipiendis iis lectionibus, quas ille o suis libris enotatas in margine collocaverat. Addidit etiam notas, quibus lectione partim indicantur,ia tim conjectura reformantur, saepe etiam interpretatione
VIII. Praeter exemplum hujus editionis, quod in mea supellectile est, tractavi etiam illud, cui Gudius, vel alius
vir eruditus, ascripsit variantes lectiones, i. e. Iibrum II.
Gudianum. vid. Schwara Pan Plin. p. 732. quem, qui nunc possidet Nagellus, vir laudibus et meritis do nostra
mihi per illud exemplar intellex us in Dissert ante litui Paneg. P. 4
lsso videtur ed. Cuspiniani, quae sum non pauca enim ex ea lectiones remae fuit auetoritatis, quare eod. Vi vocavit Stephanus, quamvis Livineio ennensem appellat Baunius adia saepe etiam adhaesisse non negaverim. meritu. Μaximian. III. s. et cod. s. arius. loco esse habendam monet Sehuarat. Dj0jtjgsui QOO le
23쪽
inspiciendo exemplari cassariano, in quod Cortina laetiones ista codicis Guelph. itan retaderat. Exemplaria hujus
copivia mihi fecit vir humanissimus P. D. Longinus, si tione sua haud ita ridem eum umina laude defunctus. Iaber Gud si iuri in plintimis quoque e ingruit ouinis. Μseri et Put at de quo mox dicemus. Sin aratum c. docet, in Guell-rbytanum mire conspirare in iurimia cum codio Vaticano n. 3461. Quod si sumas, hunc Vaticanam esse ex illis, quos Pataro ada timonium vocavit, habebis quinque odiues unius ejusdemque sectae atque nilias, quos in optimis Iectioni ara os saepissime inumnias. Desunt tamen in Gudi- II multa, in itaque Pan
gyrieus il I. quilis neque Put neque meri caret. et
rum in tuo exemplo Longotiano haec verba Cortii leguntur:
Barmina ad ed. Stephan. 1591. 12 haec sua manu acrimaerat: mi Panere expressi sunt ex ed. B. Rhenani, omnium pessima, ideoque sunt minimae auctoritatis, neque r. censeri, aut allegari tuto possunt. Omnino Paranda, et legenda est ed Gruteri, et ex doctorum hominum, quae ei
insunt, notis castigandi, et capiendi hi praestantissimi scriptores. Primus uapinianus non notissimus illo Caesarum scriptor erexit signum ad aestimandos hos, cujus veram laudando commendatiorem secita Lipsius Secutus longo intervallo I Idvineius, bonii docti, industri castigatoria operam iis impendit, cui velut accessio jungendi sunt,
quos Gruterus coegit. Haec Barthius Vere, ac sapie
IX. XIV. Panegyrici Veteres, Paris. 1643 12. Vid. Schwara. l. c. p. 748. Biblioth. Latin p. 429. Haec editio, quae etiam Parisiensis prior, et Putean ed. nobis vocatur,
is Patris, Praesa ad Plinii Et Dissert ante Mamertia. a Panem et quae ip- in Praes t. toin I. clinian. p. 6. dem.
24쪽
textum Grutorianum ita sequitur, ut etiam vitia typographica rotineat. Praetermotas Variorum Interpretum, exhibet etiam libellum variantium lectionum, ab Antonio Schonho-vio collectarum, et ad ram roben ascriptarum, quas Cornelius Gnaltherus describi curavit, et Th. Pulmannus diligenter exscriptas ad I Puteanum misit. Hae lectiones
cum Cuspondeo congruunt, ut eas ex isto exemplo depromtas, et conjecturis mixtas fuisse initio suspicarer. Sed non ita esse, mox intellexi, cum Viderem, Schon-
hovium inferro mentionem libri Viennensis, ipsi laudati, tanquam diversi ab eo, quo ipse uteretur. Is vero liber Viennensis non alius esse potest, nisi ed. Cuspiciant. In fine Iibelli adjecta sunt haec verba III Non. Aug. Brug. a. 1436. A.' aeo si sana essent, nunquam de ed. Cuspiuiani hic adhibita cogitare debuissem. Sed vid tu pro I436. reponendum esse 1536. si quidem A. Schon- hovius hanc farraginem collegisse credendus est.' Insunt porro in hac editione lectiones cod. Puteant quibus subjiciuntur haec: Romae A. D. IMI mens Ianuar. Ex his mihi sit verisimile, lectiones has petitas esse ex illo codice Vaticano, quem cum ceteris hujus familiae concinere Supra monuimus.
Reeta est Iaegeri de anno emendando conjectura, eum anno 1557. mortuns sit Sehonhovius, teste Saxe Onomasti pari. II . P. 264 eertum Vero est variantium farraginem Schon- hovi esse, exceptis, quae, sterisco notata sunt Pulmanni. Id indieat
litera A., in ne i in verbis illis addita, qua Schonhovium designavit
Pulmannus. f. quae in capite leguntur, etiam deseripta in paterna Pacati ed. p. 16s ipsa enim illa e ba d. robenianae adjecisse Schon- hoviunt, et inde Gualtherum descrip
xi Haud satis dilucide aggeri set Puteant enim lectiones non sunt ex solo Vaticano, sed inprimis ex aliopod quem Veterem appellat, et nVaticano studiose distinguit. Quis vero Vetus ille eod. sit, mihi non liquet. In notis passim laudat Puteanus eod. Pithaean. Fabri, nonnunquam etiam Pulmanni, et Bongarsit. Vid ad Incert. Constantin. XIX. 2. quare in onjungentis variantibus enm ipsius notis, quatuor horum eodd. tamquam diversorum, mentionem retinui, incertias, utrum per Vet. unum ex tribus posterioribus intellexerit, veluti apud Enmen pro Instavr Schol. xvII. a. Vaticanus vero
Puteani forte fuit unus ex tribus, quos habuit Patarolus, quamvis tres illae leetiones, quas ex iis Patarolum
notasse supra monui, ex Vatieano
25쪽
J EGERI PRAEFATIO. II let K. XII. Panegyrici Veteres, recensiit, et illustrati a Chr. Cellario. Halaemagdeb. 1708. 8. Textus est Grutorianus, exceptis nonnullis, in quibus Cellarius, partim Iibrorum a Livineio conatorum auctoritate, Partim conjec turis virorum doctorum ductus ab eo discedit. Annotatio brevi est, docta, uno verbo, Cellariana. XI. Panegyrici Veterea Interpretatione, et notis illustravit fac De la Baune. Venet. 1728. 4. Parisiensem Bauni editionem, quae an. 1677 prodiit, nullo pacto nancisci potui ac proinde hoc Catone debui esse contentus. Quia vero ad priorem illam haec Veneta expressa est, P risiensia posterioris nomine interdum a me appellaturi Textum Baunius servavit Puteant, ita tamen, ut non modo errores typotheticos emendaverit, sed etiam meliorem imterdum ex conjecturis, vel libris, interdum vero deteriorem lectionem in eum intulerit ceterum a subsidiis criticis valde imparatus id sibi negotii datum esse credidit, ut explicatione verborum qualicumque diligenti e rerum, quibus ex historia et temporum ratione declarandis operam non lautilem navavit, defungeretur estque adeo, ut Paucia
complectar, unus ex multis illis Interpretibus Delphinicis. Vid. Schwarg. I. c. p. 750. Biblioth. Latii 429. AII. Panegyricae rationes Veterum Oratorum. Notis ac nummis illustravit, et Italicam interpretationem adjecit Laur Patarol Venetus, in ejus opp. Venet. 1743. 4. Si quis unquam sestiva praesidiorum copia instructus ad edendas hasce rationes accessit, is certe fuit Patarol. Usus est edd. Cusp. Rhen Navii. Venet. 1576. Livineti Geneventibus duabus, altera an I638. altera an 1663. excusa,
si numerorum notae non fallunt, Parisiensi, an. 655. quae repetitio est Puteaneae m. 1643. publicatsed altera, in usum Delphini a Baunio procurata an 1677. Cellariana. Adhibuit cod. s. ex Bibliotheca patria D. urci, collationem trium codd. Vaticanorum, et codicis,s ex Bibliotheca, quae Μediolani est, Ambrosiana Consuluit omnes interpretes et criticos, qui Orationes hasce illustrarunt. Addidit nummos, qui vel imperatores eorumque familias spectant, Vel res ab iis gestas,inc declarant. suis propter
26쪽
haec non vadimonium deaerat Sane, si geria aliquis, vel latorius isto apparatu alia o- haboremus, quod desideriis eruditorum, et spei satin eret. Sed nimis ali nus erat Patarol. a re critica codicea suos non perpetua diligontia, sed ubi libitum eat, inspexisse contentus, Pa cissimis locis opem oculis affert, et contextum haud, liorem Parisiones, quem ubique ante oculos habet, nobis procudit. Annotatio in rebus Historicis, et praecipuo Geographacis studioso versatur, in ceteri ad rationem i. nellianam sere accedit. Sunt tamen, ne quid boni dissimulem in 'quibus vel pravae lectioni resormandae, vel cons mandae probae opera viri prodesse queat. Sed satis de his:
ne tantummodo censuram aliorum agere, es viso, quam ego Persecutus sum, domonstrandae videar oblivisci.
Prima mihi merito sui cura textus, cujus multa vitia, o librorum, praecipue Μoertiani, emendavi. Equidem lacilo agnosco, non omnia vulnera, quae librariorum incuria scriptoribus hisce inflixit, esse persanata. Sed malui, ea,
ubi non aderant praesentissima remedia, suspensa manu tractare, aut manum omnino abstinere, quam sumenda
quidlibet audendi licentia, in reprehensi-em temeritatis incurrere. Porro id quoque essicere curavi, ut, unde lectio quaeque ducta sit, et quibus quasi gradibus ad eam, quam habet, formam textus pervenerit, intelligatur. In alumentis interpretandi observationes Schwargit, quibus utrumque Mamertini Panegyricum illustravit, Dissertationibus Ac
demicis publice olim propositas, eo in eas, quas ad Panegyricum Eumenii, in usum Praelectionum, conscripsit, nondum adhuc editas. nec tamen indignas auctore suo, edere integras ex annotatione reliquorum dilectum sacero
visum est. Quotiescumque enim rem unam, eandemque
duobus, pluribusve, quod haud raro accidit, pro satam suisse vidi, illius tantummodo notam, quam vulgo dicunt, selegi, qui vel primus illam rem totigit, vel omnium optima
explicavit qua ratione id me consecutum esse Peris, ut
Non itaque hae ex Schwarati edit. Inter illasve intersit non liquet ara-
27쪽
nihil omnino ex iis, quae imistrandis Ora rubus hisce inserviunt, desiderariis sit, neque tamen supervacanea I gantur. Mea animadversione tum demula opus esse judis cavi, cum variae lactioni ratio reddenda erat, vel' edam uberius et liberalius declaranda, vel aententiae aliorum dubiae aut salsa esse videbantur. In his arguendi non in nem vincendi libidinem secutus sum, sed connuodmn Iectoris spectavi. Putabam enim, in quibus Graterua vel ἀ- Iarius errasset, sacile alios salii posse, etiam qui non pro
sua in his rebus caecutironti omnino id studui ossicere, ut orationes hae perspicuae essent illis quoque, qui aut Promter aetatem, ut educationem, et rationem studioririn, aut vitae genus, non atatim primo obtutu assequerentur, quae,
ab aliqua parte eruditionis repetita, praesto esse debintintellecturo auctores, reconditae doctrinae haud expertem Accidit nonnunquam, ut viri, qui in his literia habitarent. etiam qui non habitarent, sed speciem affectarent copiosae eruditionis, tanquam trivialia apemerent, quae ab aliis jam alicubi doceri meminissenti Verum hanc morositatem et arrogantiam satis consutavit Heyne, cum quo equidem mesim errare, quam cum istis vera sentire. Attuli igitur in Iis, quae non nimia facilem intellectum habent, quaedam,
quas aliundo jam ae didicisse docti arbitrentur; sed attuli
verbis paucissimis, et ita, ut lectorem semper eo sthim rem, ubi res fusius disputatur. Praeterea cum non ino molestia desideretur lux ea, quae umbra ab Hiatoriae et Geographiae ignoratione offusas iacutiat, non negligenda esse duxi nomina hominum, -tium, urbium, regionum,
quibus aliquid inest dissicultatis itaque illustrandia locum
Commodiorem esse in annotatione textui subjecta, quam in Indice, credidi peritis harum rerum judicibus. His de consilii et operae meas ratione expositis, addidi
in Praefatione, decem abhinc annis acripta, emendationes, et monita, quae mecum communicaverat celeberrimus
28쪽
Schenckius, Prosessor bonarum literarum in Gymnasio Norimbergensi. quem non modo propter innumera benevolentis pignora, ex illo inde tempore, quo collegii vinculo conjungebamur, colendum, sed et copiosissimae eruditionis, insigniumque meritorum nomine suspiciendum mihi esse Semper prae me tuli, nec unquam praedicure desistam. Accesserunt deinde plura, quae hisce Schenckianis, et meis observationibus posterioribus permixta, hic expromere visum est. Scilicet, libro hoc in lucem emisso, indicaturam ejus dedit vir doctus in Bibliotheca Philologica,
Lipsis typis excusa, attulitque non pauca, quibus textus Panegyricorum fieri posset emendatior. Non ita multo post vir literarum scientia praestantissimus, Daniel Wytten-bach in Bibliotheca Critica Amstelodamensi de nova illorum editione ita exposuit, ut locis permultis plurimum I cis impertiretur. Praeclaris hisce annotationibus etsi ΟΡ- tabilius erat in nova Panegyricurum editione uti Posse, quoniam tamen facultas ejus iterandae in incerto est, et bona pars possessorum libri dispersam collectionem gravatur, faciendum putavi, ut eas inlectis illis, quae ipse animadvertissem, ita typis exscriptas publicarem, ut illis exemplaribus, quae superarent adhuc in tabernia, statim amjungi, illis vero, quae jam divendita essent et compacta, exemta ria satione priore, inseri possent. Id a bibliopogo, urtis suae satis perito, sine ullo libri dehonestamento, fieri posse usu compertum est. Quemadmodum nomina Interpretum, quorum annotatio textui subjecta est, primis fere literis scilicet A. Acidalius B Baunius, C. Cellarius, . Gruterus, . Iuretus, L. Livineius, Pat Patarol., P vel Put Puteanus S. Schwargius, signata sunt, ita et
hic stois S BP. et C. Cel Schenckium, et viros doctos, quorum alter in Bibliotheca Philologica, alter in Biblioth ea Critica sententiam de hac Panegyricorum ditione dixit, indicabo. Scr. Alidorsi a. d. x XIII. Ianuarii,
29쪽
Q. D. B. V.CONsTAT, praeter incomparabilem Plinii Panegyricum, adhuc reliquos esse etiam alios quosdam, licet aliquantum inferioris aetatis, Veterum Paneganticos Latinos. Hi quidem, si styli concinnitatem et et antiam spectes, ad Pliniana elocutionis praestantiam non ascendunt. Recto enim BoecIerus, non iniquus harum existimator, in Biblio graph. Cori. Ρ 72. In omnibus his Panegyricis. inquit, qui hoc saeculo vixerunt, videre licet, quantum mutaverit sacies styli Quanquam enim valerent ingenio, saeculum tamen suum Vincere non potuerunt. . Conantur quidem saepe assurgere ad gravitatem Veterum; sed conantur tantum Culpa etiam ad adulationes aulicas reserenda est.
30쪽
IIae c. o. acΗWAREI IOmnia enim tum altius erant efferenda neque Verba invenire poterant, quibus satis reverenter de Caesaribus loquerentur. Hinc, dum novas voces adinvenire coeperunt, valde plerumque Iapsi sunt.' Utcumque tamen est, hi ipsi Panegyrici haudquaquam sunt spernondi, cum non solam Recunda argumentorum inventione, et miro sententia acumine artis oratoriae cultoribus majorem in modum ae commendent, sed etiam historiae, in istorum quidem temporum caligine, haud parum inserviani Quapropter op ram suam non male collocare videntur, qui eam ad emaculanda ei illustranda illa antiquae eloquentiae monumenta conserunt. Neque enim pauca horum Ioca adhuc cubant in mendis, et quasi tenebris obducuntur. Quo nec deo mirum nobis esse potest, si cogitemus, Paucos admodum,
qui istos Panegyricos edidere, idoneis subsidiis suisse i atructos. Quin et hodie horum Panegyricorum codices Mas rarius inveniuntur. Crete praeter odium chari ceum, qui ex Bibliotheca Gudiana redemtus quanquam in catalogo Gudiano tanquam codex membranaceus designetur in augustam Bibliothecam Guelpherbytanam pervenit,
et praeter nostrum, quem mox commemorabimus, alium
quendam in Germaniae vel Batavia Bibliothecis odio exture, resciscere nobis, quamvis omni cura investigantibus, necdum contigit. II. Quae vero subsidia ad hos Panegyricos illustrandos nobis praesto sint, jam in Praelationibus observationum a P negyricum Plinii indicavimus. Potiora tamen etiam uno recensere lubet. Primum scilicet possidemus exiguum o dicem Ms quadringeniorum circiter annorum, satis nitide, quamvis a rudi librario scriptum; quem quidam possessor ἄνωνυειος se perlegisse die 17. Iulii an 1454. in ligatura, multo quidem recentiore manu, quam quae in ipso codice eoin ret, annotavit. In hoc codice praeter Plinii, ali minque veteres Panegyricos, quarto Ioeo Occurrit Mamem