장음표시 사용
91쪽
Si autem uerbum incipiata mutabilibus uocalibuq Augmen hoc est, α. ε. α o. in prae ericis mutamur in longas: quis, PQ
mutationem ten,porale augmen: una appe lamus. α. in v.
σα. excipitur ἀεθερσορ. ct ora tu Q. proprer alter: nationem duorum. κκ. Excipitur ostio spiro, cuius praeio εγ suu ritum imperfectum αον facit, ne coincidat cum os, cuius thema cst ta. α α ω audio, quod ειον facit. ut ditarat abui .. quod ibam significat. Si autem ab ε. incipiat uerbum.
nens assumit i. in diphthongum, hoc est, ἔχω, - ζωα
tamen apud poetas huiusmodi uerba abis augmento Ios
Si uerba diphthongo incipiat uerbum, aut a mutabili A diphthon incipit. aut ab immutabili. Si ab immutabili. hoc est, M. v. gQ in Pim
re dii. nulla fit mutatio.ut εικα lω,είκαίον. εο ι,,ενιρον, Mi ἡνῖομπιπικως, sicut εἰ hum, κυχομην, o similia, in quibus Attici mutant ε.in x. Ooeἰω, p. oueεon οσεου. Si autem a mutabilim. scilicet αν. ct oi. eadem fit mutatio, quae in simplicibus uocalibus. Nam si ab m. incipiat uerbum, Vertitur α. in κ. ct i. subscribitur: unde ex propria dipb impropria fit. ut meae, i eo si veκα, ηeκει st. Si aut ab oto. Vertitur α. in a. ut αυλ ω.ω.οῦν ο λ λον . Si autem ab ei. Vertituro. iuiκεω inω. μεσνα. cui subscribitur i. d fitω. diphthongus impropria. ut oi κτε ίω, ωWcte V. Annotantur aliqua in quibus nulla fit
οiκραω, secundum quosdam annotata sunt. in Si autem
92쪽
Aeonsonanis incipiens tia. Augmen
entia. Ab aspiratis incipientia. incipientia. καμν. πλ
DE AUGMENTO PRAE TRITO. Si autem incipiat uerbum a consonante, omnia praestetita in principio assiimunt ε. quod syllabicum augmen
ea. aoei ς A uota εσπο eur. At praeteritum persectum praeter ε. quod est commune augmentum, α praesentis consenantem repetii. si tamen sola. ac simplex existat: quia tune l. correptum remanet, oc per id communis fit praeteriti persediti geminatio. ut παρ τοξον, τετυσἔλεγον, λελεγα. his exceptis, quaeae. principium habent: quandoquidem in eorum praeteritis ee. nempe geminandum est. vitiabo. εeeiἡομ, ερtiφα. non autem quoniam ε. productum existit. eum duae sequantur consernantes,hoc est e e. geminatu. At eεenrωm,a participiu praesieriti passi iii, id est, eεein Hu, ἀπο - eurou - Ουια, ε . habet correptum metri gratia, altero quidem expuncto: iccira s
ιαι, stalia huiusmodi. Cur autem e. sit geminandum.in sexcundo tractit,hoc est, in praeterito imperfecto activo abum dedicetur. Si uerb ab aliqua aspiratarum uerbum incipiua nulla illarum repetitur, sed earu loco tenues subrogatae
quod neutra breue existit, positione factum sit longum. ut Φθε ieci,εφθαeκα. nis muta cum liquida sequatur L quia tuerepetitur muta: quandoquidem s. hoc in loco pro breui habetur. Nam muta cum liquida siue immutabili, commurnem faciunt syllabam. ut γε Hαφα. Excipiuntur quae aγν. dc γρ. principium habent, in quibus 1. non repestitu quia longam saciunt syllabam.ut γναφε ω, ἔγνάφενκα.
sou. In quibus praeteritum persectum priorem repetit. Nam κτ. μν. Surr. apud poetas communem faciunt syllaebam: ficut d muta cum liquida. sic Herodianus. Si uero
ab aliqua dii SQ ι cibum incipiat, hoc est, I. I. .. nutr
93쪽
lam illarum geminat praeterituna persectum, eum ε. breue positionet roducatur. utlαιο-ἱεω dεκα. .ervae εὐαλκα. In his igitur uerbis a consonante incipientibus hoc breuia Annotatiter aduertendum est: an praeteritum impersectum ε. quod est syllabicum augmentum, correptum habeat: quia tune praesentis conssinans in praeterito persecto cum ipse ε. cotarcpto geminatur. etiam si communis sit syllaba. quoniam hoc in loco pro breui reputatur. ut LMUR-κeis νω, u Viκα. Si uero praeteritum imperfectum ε. productum habeat, nequaquari praeteritum persectum geminationem ses s. t. inioniam omnis geminatio siue redtiplicatio communis per breuem uocalem i. scilicet, suue ε. semper fit. nunquam au emper lonὀam, De uerbis compositis.
Quandocuo, praepostiones nihil plus stgniscant
in compositione uerborum quam ipsa uel basimiplicia, fit consuetum augmentum in principio tostius compositi, re tanquam fmplo uerbum declinatur. andoquidem praepositio nulla alia necessitate, quam ornatus gratia. ips uerbo praeposita est. ur Dεπω, κυεπον. εν. praepositione ocεπω. quod idem significat, hoc est. dico.Si autem plus significantpraepositiones quam ipsem uerbum simplex. fit augmentum inter ipsam praepositios
cuius sin ex uerbum, hoe est, αὐοω. audio significat. praeposita uerb παρά praepositione, mutata est uerbi stestni ratio. Nam παρακοιω obaudio significat, redeciapi . I duortendurit est in his compositis, praepositiones Praepositio. ab . .e extremam uocalem. alia sequente uocali: tam in Pilthri is
sonantibus incipientibus, cum in praeteritis suscipiant ε. syl: labicum augmentum, pari modo praepositiones ab ici:
At si uel ba incipiant ab aspiratis uocalibus. siue disphthongis, praepostiones mutant tenueis in proprias arspiratas. ut αγξομολ-ἔπομη, κα AD M. Pis Π Εἰ&N.m a uerb
94쪽
γν.& Η. initium habet in quibus γ. non repeti
Si a duplici, potestate ut sunt l. s. nulla eas rum in praeterito persecto repetitur. Oeisiκὸ
95쪽
mutabili immurabili adiuimmutabili mutabili
nante incipiat uerabum,praeteritu perssectu praeter ε.quod est comune augmo tu in omnibus praeteritis uerboru a cosenate incipientiu. eande assumit simuplicem. utτ-ω τευ ita.his exceptis, q ae. principiu haben in quibus e. non res
petis. Demptis etiaquς ab aspiratis imopiunt quonia pro eisPpris tenues stafis agans. Si a dupliso,actu, praeteritum perfectu neutra asssumit. ut σπι ξορ ες σπαρκα. nisi fuerit muta cu immutabili, quia tunc repetis
96쪽
in Ost a nullist, eum sit totius uerbi thema. socianda persona τειρος, aprima fit, extrema in εες. conuersa. Tertia a secunda expune
cr. Δ a. Prima persona formari non potest, quandoquidem prima pluralis in μειν desinit. Secunda persona a secunda sngulari, o puncto σ.aei. subiunctisua uocali diphthongi. re addita τον. πιρῶτον. Tertia easdem est cum secunda. τιρτομ. Prui. Prima persona aprima singulari fit, ω. magno in O. paruum conuersis, ct adsiuncta με i. ταλμεν. Secunda a prima, extrema in τεια o. in ε. mutatis. 6 lετε. Tertia etiam a prima, extrema in M. conuersa, ac u. penultimae uocali adiuncto. τ c ite .
Milo 1,a τυσξω prima singulari praesentis temporis rertrema in ορ . mutata, ac ε. communi augmento' praepostrio. Secunda persena a prima eiusdem temporis, extres main ες. conuersa. Tertia a secunda. expuncto
ιλ ετυρῆε. Δοκά. . Prima persona formari non potest, nicut ne 'induali praesentis temporis. Secunda persona a secuda singulari fit. expuncto σ. 2 apposita τον. os. Tertia a secunda duali, extrema in v. conuersa. ετυγῆm . Nam quandocun p tertia persona pluralis des nit aut in .atit in m. secunda Stertia dualis numeri similes sunt, alios qui disr. miles. Vbi&hoc quo aduertendum, accen una loco moueri, quandocunm extrema. quae breuis est, in longam mutatur. Πλκ. ' Prima persona a prima singularri, interiecta με. intero.μνε ετurge. u. Secunda a prima plurali, extrema in o. ac penultima uocali in mutatis. ἔτειῆ τε. Tertia ετυσξορ, quae a genitivo sui participii fit, eata puncta τος syllaba, ae ε. augmento praeposto. ut τνηυμ τυσξονσος, τυσξορ, oc est par syllabis primae personae singua lari, quod nempe re ambobus aoristis euenit.
τετυφα,a τυ γω Uenit futuro, extrema scilicet inita. murtata, cum sit uerbum primae coniugationis grauitonorii.
geminata etiam principali cosonante praesentis, quae praes
97쪽
TRACTAT VS PRIMUS. ponitur ε. breui quod est commune, ut modo diximus, augmentum. quae quidem concbnans principalis ideo geminatur, quia simplex ac sola est, nec secit praecedentem syb abam positione longam. De quare, cum de praeteritorrum augmento tractaretur, setis locuti sumus. Penultimam quo habet eandem cum suturo, id quod peruilamasere omnibus quidem uerbis commune est. ut M,ω. 7, ω,M praeteriti per λελα. et ει θω, πεim, metro κα. Attici tamen in disyllabis pri .mae ct secundae coniugationis,habentibus . in penultima Attio instuertentes ε. in o. proprium laciunt praeteritum. ut πεμπω. πιπεμ φακοινοῦ πεπομφα αδκῖς. Excipiuntur etiam ueri Uerba qui badissyllaba quintae coniugationis, quae in ituri penul coniuS . tima ε. habent, quo in a. conuerso, fit commune praeteristum. ut cymilae, σπεξῖ, αρκα. Vbi aduertendum est, ima Nouo. mutabilem illam, quam ante κα. finalem inuenies, loco non moueri: si tamen. aut λ. fuerit, aut e. ut φθεieae, εφθαρκα. μ. uerb sequente κ. cum male inter se coσhrreant, assumit κ. ut νεμω, νενε uin pro νδεμκα. τεμω, siue κ.antea. τεμνω, τετεμηκα. quae quidem in praeterito ε. seruant, quana
quam eorum futura dissyllaba sint. At ν. uertitur in a.. sesquente κ. quod nempe fit, quoties illud ν. ante γ. R. I. h. inruentum fiterit. ut πεφαγκα. Si uero penultima praessentis disiyllabi aut i. suerit, auto. ν. omnino abiicitur. ut 1. ante v. ge ω, κεκeικα. θ s. τεθυκα. etiam si fuerit A. Sph. ut κτευω, κτακα. Praeterea si praeteritum in ua. desinens longam ha buerit penultima expuncto κ. licitabilia. corripit eandem. Mos Ionis ut δ'&καβεζαα. γεγηκα γεγοta. Secunda persona a prima deducitur, adiuncto ια τετσφας. Tertia a secunda, extro main ε. mutata. τωνφε. Δmir. Secunda persena a secunda singulari, expuncto apposita τ' . τετύφατον. Terettia eadem est cum secunda. τετυφατορ. Πλκ. Prima permna a prima singulari, adiuncta μεν. Secunda a prima, extrema in τε. mutata. τευφατε. Tertia quo p ab
98쪽
DE FORM. VERBORUM ACTIVORVM. duas literas praesentis communi praeterito praeponentes corripientes insuper tertiam a principio syllabam si supra
o stetitu qu tuor syllabis. Vult enim habere principalem syl
i labam praesentis temporis.eam breuem: quoniam praesteritum Atticum nunquam a longa principium habet:sed a quapiam trium iam dictarum, α. ilicet correpta, ε.cto.
Secundam uero ct tertiam,per eandem consonantem germinatam,oc cum uocali longa κ.scilice siueω. μδα. Nam α.&ε. ex temporali augmento in praeteritis mutantur in κ. O.μικροι uero in eo. μεγα.quae quidem uocales in communi praeterito primu tenent locum: in Attico uerb secundum. ut αλειφω ἔλειφα κοινῶς, καληλιφα α bκως. oeva oe ακοισι υς,κ4 oeaee α ἀῆiκῖς. At quartam syllabam sibi uendicat, quae per propriam figurativam praeteriti consonantem Medium α. finali enunciatur. Medium uerb praeteritum trium prae m labarum esse potest. quod nempe euenit, cum uerbum dissyllabum sorte extiterit. Nam prima syllaba eadem est cum prima praesentis, sicut in activo dc passivo praeterito.
Secunda S tertia per eandem conssinantem geminatam enuntiatur, quae quidem consonans re figurativa est praeesentis temporis S praeteriti medij. ut teste, λικμεσος ζακρινυς aeueααψκῖς. cuius intrema pere. quae estpraeter
riti med i figurativa, effertur, ct eadem repetitur in secumda re tertia syllaba secundum regulae praeceptionem. sic v. b 4 η ς κρ/yῖς, ἡ ωα ἀτbκῖς. realia huiusmoincipitinua. Sunt qu*dam uerba ab o. incipientia quoru praeterito
comuni soluε.Attici praeponere cosueuerunti utωeακαε σεακα.ἶc ut . usto M.quos poetae imitati,in praeterito.imperfecto 2 in ambobus aoristis hoc idem iacere cosueuerunt.
Cautio. vc.έπαμα. o similia. Sed quonia dictu est,tertiam syllabam a principio esse corripiendam, aduertendum est quo
99쪽
Sed de hoc satis, quandoquidem in secundo tractatu pleo. nius dicetur.
E τυφs M a τετuΦα praeterito persecto deducitur, intre: Erigma in oν. mutata, cui ct alterum ε. Omnino praeponitur, Praeteritum quod fit quandocun praeteritum persectum a consonam plusquam
te principium habet. At si a sola uocali incipiat praeteri tum persectum, ab eadem quo poc plusu persectu inchoa
timam uerb habet eandem cum futuro primus aoristus,oe insidefiniti. eam aut natura, aut postione productam. Igitur si per nultima futuri breuis extiterit sicut uerbis quintae coniurgationis euenit, omnino erit producenda. Nam si fuerit . . a. ab ipso themate, id mutabitur in η. ut i άλλω,ψαλῖ, ψ κλα. Sim. diphthongus, eadem set mutatio in η.us α ῖ. ut iu)ώνω, μιανῖ. I ubi να. communiter tamen , ἰχνοι dicitur re ἔ-- ρομύνω. a existente lonRa. Si uero i. aut ν. cum sint ancipites producuntur. ut κei νω, n Hiν
100쪽
Reii g,εκetνα. OVννω, oτevia , zVννα. Si ε. fuerit, assumet i. in diphthongum. ut φθεies, φρ es. ἔφθειρα. Sunt Squi penultimam correptam seruant. ut πελεσα, ἰγελαια. Secunda per na tertia sicut a τλφα, τε Φας, τυ Δοι ur. τsΦε. Δurus. Secunda persona a secunda singulari ex lo uncto in oe adiuncta τοι . nn ατον. Tertia a secunda duat, extrema in τουν. mutata. Πλκ. Prima perserna a prima singulari adiuncta my. ετ ναμ h. Secunda a prima plurali, in τε. conuersa. ετι ατε. Tertia a genistiuo sui participii abiecta τος. syllaba, ct ε. syllabico aurgmento praeposito. ut 6ψας, πιψασος.-Siue ἱpriuma singulari, adiuncto ν.-ετυ φαμ. Adeisος p. Indefinitum Erudiror. a primo fit, extrema in ον. mutata cum praesena secundum tis con nante. quae figurativa dicitur, de qua in princis pio de uerborum formatione supra didium est: cui s. quo commune augmentum praeponitur. dc eandem habet in sexionem in omnibus numeris, quam o praeteritum ima persectum. . Est etiam syllabis par primo aoristo, si thema
grauitonum sit. Utrum ludi. ετυi αετυπον. Siue uero circunflexum, una minuitur syllaba. ut poturῖ. ἔλουπησα, ελυπον.
Vbi aduertendum est, secundum aorissium in hoc a praeterito medio disserre, quoniam etsi a prismoao risio una syllaba minuatur, disiyllabus tamen esse
potest. etiam augmento syllabico connumerato. ut ἔrio . quo abiecto fit σεε το προςακτμόν, Nos σε munde N eooχες, κατασχες. abundat enim ια quoniam ut inquit Zeno dolus. Penultimam au' tem corripit secundus aoristus a themate grauitono exis
stens, si polysyllabus sit.ut χἡ ω, λαβοι. . Nam disyllabi augmenti gratia ut plurimum penultimam producunt, cum principalis fit. ut tu op. ωλομ. Dκον. ct alia.Verat . titur enim v. in a. quoniam secundus Uristus amat habeare in penultima ancipitem correptam. Etiamsi fiterit ε. in disyllabo themate aliqua praecedente immutabili.sue ser