장음표시 사용
132쪽
Chamo dapeto suarum, exstruxisse quod figmentum sectu nimis ex Annianis lacunis in sontes Berosanos corrivatis hausere scriptores Hispanicarum originum plerique, maxime nugator Fr Tarapha Canonicus Barcinonenus unus . Vasatus cautior, se Berosum, Manethonem, Antonium Muterum in his sequi, profitetur, & horum igitur fide seriem regum eorum, qui sabulosi tamen pleriques subest enim narrationibusistis etiam aliquid veri riani , - ου is ρίας, ἀλἀ κουρει ἐς in πανδήμων
Non est operae pretium immorari confiitandis Annianis istis nugis ;quod fecere quoad istos Hispaniae domicellos accuratissime J. Oropius in Histanicii J. Mariana I. Rer. Hisp. c. 7. L. Nonius a Sanctarena se scr. Hisp. c. 3. Ab adpellatione vere Idubeia potius, quama Tubalis, E DOVELLICUM repetere volui, quod cum illo magis, quoad scit.
capitalem etiam hilabam, quae utrimque una est eademque, ut docebo in , quam cum hoc, convenire videretur. Eum Idubelam non esse fictilium, uti voluit Mariana l. d. Gorop. I. a. sed a Viliri Beros ipse ab intima Antiquitate acceptum traditumque, vel adpellatio montis Idabeia, quae tam vetustissimis Geograph rum, Plinio Gam Ptolemaeoque, quam recentioribus omnibus commemoratur, totidem literis, iisdemque syllabis, docuerit. Mons iste de Nubela Tubaleve certissimus index est; vicissim de monte cognomine Endovellictis Deus testatur adeo liquido, ut neuter a quoquam ultra negari ullo modo possit. Fallitur ergo oropius , qui, quod nullum in rata Histania vel quondam exstiteris, quantum quidem memori veterum scriptis traditum habemus, vel nunc exstare audiatur Tubalu monumen aum, adserit . d. f. q. itemque Johann. Margarinus Ep. Gerundensis , qui I. I. Paralipom. Rem msp. de Tubale in Hispania, est Giubalibin ab se dictis, primis Hispania cultoribus, nulla authentica testimonia ad nos pervenisse, scribit. Praeter enim Idubeiam dominum aliquarum ad Ib rum maxime partium in Hispania, montem ibidem cognominem , hibemus nomen ipsius populi expressissimum , adpellationem condiatoris sui exacte repraesentans obelios , obelos , ο,κλους , apud J-phum l. I. ἀρχαιολ. c. 7. Θοβεηλους,Thoberio apud Euseb. l. 9. αποδειξώ.υαγi,M ubi Josephi locum citat, 'Hντοίλους, movius, apud Strab nem l. 3. si prava, quae hactenus tamen apud omnes doctos in quibusvis editionibus obtinuit ectio, vox nihili Πληντουίσοι, e qua nomen P
puli Hispaniae Tusi, qui similiter fictitii nulli plane Geographi sub
134쪽
ter Deum Endovellicum ibidem celebratum cultumque primum, post cum Cestiberis, qui ea loca, cum e Celtica cis-Ρyrenaica provincia advenissent, insedere, υετιανο αις in Lusitaniam progressis, Madanae ripas in Celtica dicta considelitibus eo, ubi hodie Inscriptiones istae conspicium
tur, commigrasse, colligo. Idem plane, quod in Strabonis Τουίλοις, sene etiam ovestica Flori l. q. c. I 2. Ptolemaei Τουελικα l. 2. c. 6.
syllabam enim initialem Do in illius, in hujus vero codicibus, quo quot hodie exstant, literam Tabjecere inadvertentes librarii, nisi Ca labricae veteris linguae idiotismo apocope facta est commisere descript res in Appiani Bellis Isci de Bello Hispaniens Celtiberorum quoddam ςη , quorum urbs med a T. Se . Graccho deditione captorum susceptorum in foedus, obellos adpellaverat, sed qui in Bellas, ob veri nominis υοξίαν transformati sunt. Coluerunt hi, secundum Appianum, juxta Titinios inrevatas seu Athaisthos hi autem, uti in tabulis Geographi depinxerunt, inter N mantinos Q endones quorum sedes cum Autrigonibus ad Iberum usque citeriora ejus tetendit quod indicio est eoulem plane Belus sive potius obellus Appiani cum Ηντ, υίλοις Strabonis, Josephi Θοβόλοις, Eusebii Θοβεήλοις, ωloca ultra cisque Durium multo, quam de pingunt e r hi septentrionaliora habitasse. Illorum vero memoria, etsi obliterata pene undique in ovestic sive Hestica, quam paulo si pra sontibus Iberi condiderant, proximis ante solutam per Romanos ἀυτονομισιν gentium Hispanicarum, maxime Cantabrorum, nobili urbe, ad quam primum praeliatus esse . Augustus a Floro commemoratur,r
stat omnino illustrissima de notabilissima. Insuper testantur de iisdem montes, Hispaniarum nominatissimi , --ui ita editum est in Paralipom. Histan. Johann. Margarini Ep. G rund. l. I. f. 7. ris in Flori codd. Edulius, Medustius in Orosii membraneo dilius. Docti, me judicio, imo veritate jubente ipsa, i gant obule seu Dbilei. Hi . Quia radicem habent a Pyrenaeo, Ma Cantabris magnam lemaeus enim elaea Multi situm s essitanos Vasconibus, contiguos res, eum
ponat, latium ab fluvius ex iis procedit, uti scribit hoc de Id uti monte verissim a plane iidem sunt, patellae clarisium era riptione praeni a verucani, Cantabr
135쪽
- αλ ει apud Florum, etsi adpellatio, capite scit. truncata, paulum deflectati Et ouia a primis habitatoribus ita dictos esse tradit idem Margarinus.
136쪽
HL itur Aeli, qui iubeti, Latina scriptura, nomen dedere Tobalia , obesiae, Iovellae, ovelia, Tubaliae seu Dubaliae, corrupte G-i aliam adpellant scriptores modemi Hispani regioni, quam colebant, Hispaniae hinc τυ, τεχνικω Romanorum formatum obelicus, ,eminatione sic quam imitatione necorum Latini, auspice Ennio, testis Festus in Solitaurilia,sequentant, Dobellicus, , consenantis substitutione sis, Dovesticus quem homines Romani, sive secti, sive nati, Med piciun Villa-Vimsanorum, Hiispaniae incolae, ceu patrium Deum coluere. Praeterea non Celtarii solum hoc Numen filii, sed Celtiber rum: in maxime Celtarum, acceptum tamen a Tobelis ex Asia inde in Europa hospitibus, 4b his traditum illis in Hispaniam advenis. Quos constituto, in nudo semeso habendum plane est nomon Endovellici forma diminutiva apud Celtassignificasie, quem Latini Tubalillum, Tubaliscum, minorem seu juniorem Tubalem vocamen sis de ejus vanitate non disquirendum ultra. C. Christianos Doctores, pietatem nefariam, Mantiquas superstitiones, quas hominum animis evellere penitus non possent, ad Christianum btum adcommodasse, bonores Cacodaemonis ad Deum & Sandios transetulisse, voces etiam, quae divinis potestatibus innocentibus seculis&iprsemum datae fuerant, ad foedam autem idololatriam degenerarant, ad doctrinam ritus sitos reduxisse, in confesse est apud omnes. Nescio e go an verum sit, nomina Deorum gentilium, quae fuerant idololatris usitata, conversis ad verum Deum populis Cacodaemoni fuisse popularius loquendi imposita hoc vero scio, ei probando exemplum a Vandalorum more pia non debuisse, neque enim quadrat, neque narratio
Res autem ita habet Vinidi, quos qui Vandalos adpellant, impra prie loquuntur, duplicem Deum, unum boni, alterum mali auctorem,
coluere illum boliret Soha; huncclieho Soha adpellantes, Persarum
hae superstitione, πο*υάδες lassectae, quos ejusmodi οἰνιπώττοντας δαμοκας coluisse, e Laertii Proaemio notum est Christiani autem facti,
gru- Deum, qua ratione eum D. Paulus a. a Cor. q. q. εον ἀι- τάτου, & Patres Latini adpellarunt et Ethiopem hodieque, ut Aue is a nominant Mabsiluae sebo, Le. πονηρὸν nequam, malignum imitationeque Patrum Eccleuastico metiam majores nostii Germani m
137쪽
138쪽
eorum historici, Scylax Caryandensis, Dario Persarum Regi σύγχρον , Herodoto prior, ut qui eum citet t. q. Ephorus apud Stra nem, ta amborum Perlegetes, quem Apollodorum Nicomedi R i Bithyniae notum bisse, probat L. Salmasius vel Iberos occidentales denominarunt, vel inter Europae populos censeerunt, βηρας, quos Romani et-jam ante Ennii tempora, uti ex hujus fragmento apud Cha s. t. a. Hispane non Romane memoretis loqui me, colligitur, Hispanos contra Dionys Perimetes, commentator hu1us Eusthatius, Priscian. l. 6. Socrat. l. I. Hist. EccL c. I 6. Niceph. Call. l. 8.τ. H. Europaeos Iberos, i. e. Hispanos conditores Asiaticorum, traduxerunt.
Propter istos omnium primos ex Asia posse res, qui Tubalis erant' steri, obelos, Tovellos, Tubalios, Tubalatos, Hispania dicta ruit, ut paulo ante tetigi, obelia, ovesia, obelia, ovella, Tubalia, Todolia De literarum enim Tisi similiter b&Waltematione non curandum est, multo minus de vocalium e Sci in praefixo, o 4 in nominis syllaba prima, item a ea o in secunda syllaba permutatione. Ei nomini gentili Ebrato Tovelorum, seu Donliorum, si vel juxta Ebratae linguae consuetudinem fim, sive adspirationem, sive articulum, sive pr nomen, vel articulum ster quem oropius Vertumno p. o. istissipassim, linguae Cimbricae proprium esse, exprimere notationem vocis Latinorum PsI, docet, praefixum esse imagineris, exeunt his moveti.
modo nomina propria irregularia fiant ut Sara una'. m. q. 16 pu 'γο Πλάτων, Plato Geminationem vero τῆ diaeth sive thau in voce barbara abhorrentes Romani, alterutri horum το Usubstituere, e dem plane modo, quo ex Ebr. Hiadu. Greeis Latinisque vocula
140쪽
Din. Asturia, Straboni Sturia: Secusteron, opidum Provinciae, Antonino, hodie Galli, Meron, civitas Episcopalis. A rara urbs Parthiae Ptol. I 6. c. s.
Arabibus, Ebraeis latinis Ivisan, Is han scriptoribus Italis hodie
Spatan: Interamnia, vulgo Ies Grami: Ariminum, Rimino. Vallis μα-
rigoa in Rhaetiis incolae Germani vocabulis Latinis Italicisque incipientibus abs praeponunti dicunt enim ν'inmet profundamentum; feniter pro fenestra M'ver pro Favaria, seu Falarium Monasterium D. Benedicti intra Rhaetiam in terra Rhucantiorum, thermae, aliis per Germaniam provincialibus vfefferbab contra Saxones, horum dialecto adsueti, evoculis Germanicis LM incipientibus os abjiciunt dicunt enim fere
farri illis: cista tam προβ εσις, quam κολόβωσις, quae per leges non licuisset, vulgi pronunciantis consuetudine apud quamque gentem introducta est, paulatim invaluit. Est ubi adspirationes, articulos, praepositioncs cum ipsis vocibus fecere coalescere. Factum ita ex ἡ Σπανία Hispania ex , Moxιουες α Hemo ovestia apud Procopium me Hισρι Ιους. Raha, quae Mohat, L . Edesia, urbs Syriae, adsempto a ticulo Arabicae linguae al, Duhain pronunciatione Amulta, B illis, Erroha, reboat Grai, Osdroi; mae Osroena, Osdro na, iam-ona regio e Ragea, ins est in termino Mesopotamiae sita, bacca Arra a e fere sare, ore sic Arabes vocant tumoris seu tuberculorum quoddam genus, Graecis Latinisque indictum, non insidens tamen nostris regionibus alpere, Apere, essere e Phrath, qui Arabibus Elphrat Euphrates e Σιναις Sinis, popula regione Asiatica comtigua Sericae, Ati,ini Aracina e nomine vetere die Br vel deauer quo fluvium ortum in finibus dioeceseos Curietas, valle S. Johannis,&in ditione Tigurina in Rhenum decurrentem adpellarunt, facta est hodierna eius nomenclatura Dur Duras: mde nomen Durgovia regia-cular, sis Mositor M. ad Henr. Glareani Desere. Helv. Arime insula in sinu Puteolano Viisilio & Latinis aliis Inarime ex coalita pra οὐ tione Ionica, cum ipsa voce Comites a Mesh, inter illustres Rha liae familias, Amastii, Floriarius a Campo Hispaniae historicus mentior, Occampi- pra positione nomini quod regit copulata ita atre Latini di xere colorem in summo suo fastigio nigrum, quasi a terra Graemii recentiores vocabulis Latinae, Italicae, aliarumque linguarum provinci lium ais vel incipientibus, , praeponunt in absincipientibus, hoc resolvunt in E inde μπα--, ζηκ-η, τύκολν, Mit ιν, Bajuιαν, seruris, Siculus, Sina, qui minata Converiunt etiam&mu η