Syntagma variarum dissertationum rariorum

111쪽

captivosque e scriptoribus Graecis Latinisque idemque fecisse Celtis, e

Iulio Caesare notum est. Accitanos etiam, Martis simulacrum radiis omPol ingentia facta, eorum in templa recepti: quam nomina Deorum suorum non selum Regibus luis imponerent; sed Qipsi cujusque sentis privatici em lubentes adpellarentur Ac solennia ter Mauri manifeste Reges uti Deos coluerunt, nec ullo velamine hoc nomen obtexuerunt Cypr. l. de idolis Lactant. I. I. Institui. e. Is ML nut Felix in Octavio Gothi Thorum, qui idem cum Jove tonante, Taranes Lucano l. i. Orthinum, qui Marti similis, de Fritiam, seu Freiam, quae Veneri Joh. Magnus Hist Gothor. - . l. I. c. 9. st IO. a quorum primo, ceu potentissimo, nomen Thoronis, quo lubentes vocantur Gothi hodieque mutuati simi. De Nabathaeis est apud Si phanum o Uranii Arabicis, eos Obodam, quem Regem hanuerant, Σ Θεοπο--

112쪽

Θεοποιῆσαι obodamque iussaren huic πάρεδρον Arabum Numina de tem suisse, apud Tertuli. l. a. ad Nation. c. 8. Egyptii Regem Reu 3bis, ob servatam in caristia per annonae procuratam copiam AEgyptum, qua de re Genes. I. legere est, pro Deo habuerunt, sub imagine b Vis, Apin vocantes ad eam horum religionem conformarunt Istaelitae suam in vitulo aureo, quae ipsis ab Amose Propheta cap. I. 4 S. Stephano Act. 7. v. q3. exprobratur Tauria AEcgem, qui, Veloce AEgyptio victo, totam Asiam subjugaverat, Gothi mortuum inter Numinatui populi retulere , om de Reb. Getis Radagasum Scydram, qui a Gothorum quodam corpore Rex electius in Pannoniis, adsumtis Humnorum Vandalorumque copiis, cum ducentis millibus Italiam inim&Verat, circa A. Chr. o. ut est apud Jom des, Magnum ι. 18. c. 7. Vandali Obotriti superstitione sua in Deum refinxere nomine Raduast, cuIus simulacrum in urbe Rethere venerabantur, teste Κrantalo . . Hanae c. 22. CV s. l. 3. c. a. Metrop. . 3. Teut seu Tuisonis nomen, quo Deum adpellavere nostri retro majores, quem scriptores Romani alii si linguae vocabulo Ditem ita enim Caes comm. 6. de B. G. Galli maxime Mercurium coluere, o ma Dite patre prognatos Druidumprodi rione praedicarunt: alii, ut Lucanus . I. retinentes barbaramin propriam Germanorum adpellationem, Teutatem; varie adsumsere etiam privati inter antiquissimos Teutona quod hodicque apud nos tenere

ex adpellationibus Oouharet Oouilebi Goufricti fouiobi Gomoait e quibus illa Vandalorum, seu potius Vinidorum, adpellatioSohusiama

est h. e. Deo laus, quam Germani παραλώινίζοντες Bogusiaus esserimus haec Sohuci mala h. e. De gloria Somi alti, aliis talibus

conspicitur. Cum Uirur inter Reges Celtiberorum Hispaniae proximis a dispersione gentium temporibus imperantes quos Aschenam filii G meri, Japeti nepotis, posteros fuisse a nonnullis constitutum est alii, iique plures a Tubale, Japeti filio, ortos esse volunt utrique, si tempora distinguantur, ruentes in una Hi anu diveris, recte: tertius, juxta Berosum, fuerit Munia vel Lia a, utrumque enim obtinuit; ne que inselens est τῶν D a conmiutatio qui nomen monti, regis ne sibi sitbjectas includenti, a Strabone, Ptolemaeo Idubeia dicto, impertiit oritur hic a Pyrenaeo, ejusque brachium quoddam est, jux, in Iberi sentes in Cantabris, proseriurque versus Austrum, quicquid Petrus olivarius de ejus a Pyrenaeis ad Porrugalliam procursu dicat, per Hispaniae latitudinen; usque ad Mare Mediterraneum non procul urbe

114쪽

mons a Domino regionis, qui simul Numen gentis, denominata fuisse videantur. Certe ad hunc modum Alpes Penninae, montanorum Italiam a Gallis Germanisque disterminantium pars, itemque Vallis Pen nina, quam idem jugum in Helvetiorum finibus secundum Rhodani cursum usque ad inaniae ει σβολὴν deducit, Salasserum hodie , a Deo Pennino, cujus Liv. i. 36. meminit, cui in istarum simmo vertice i colas Celticae nationis, semi-Germanos uti vocat Livius, sacrificasse ferunt, adpellatae sunt similique plane ratione uela, Insulae maris Sue- cici, Balthici, ejusque incolis Vinidorum gentis, Rugiemus Numen gentile Slavicum, cujus sanum in urbe arentia, rant2. l. s. Vandal.

s. s. nomen impertiit.

Et quia Galli Germanique Celtarum in Hispania erant consanguinei; ab uno quippe προπατορ Aschenaze, perinde ut Illyrii ac Britanni, sos sacris etiam iisdem S Numinibus fuisse, consentaneum est, idcirco Gallorum Deus Abestio, quem nominant Inscriptiones in Convenis Novempopulaniae, seu Vasconiae exstantes, exhibitae a Scal . I. I. Au-μn. Da. c. s. moricorum Belis, Minus, Belenus, quem Herodian.

l. 8. c. 7 c Tibilenus, quem Terti volog. c. 23 commemorant, cujus

fanum fuisse Aquileiae, in collimitio Norici Illyrici , loquuntur I

scriptiones plures ibi repertae, productae a Pighio in Hero Proaicis p. I 8 a. cum E-belti Celticorum iidem plane fuerint constatque praeterquam

in Theologia, sacrorum ritibus divinationum generibus, eluin in poliatio administratione judiciis, disciplina militari, armorum generious, studiis, vestitu corporum habitu, victu, animi moribus , conjugiis, virtutibus, vitiis, bellica sortitudine, institutis consuetudinibus aliis, summam fuisse gentium Hispanias, Gallias, Germanias, Insulas Α-rilonares colentium similitudinem, ut quae de Lusitanis, Celtiberis, antabris aliisque Hisbanicae nationis populis traduntur a scriptoribus,

ea omnia etiam inter Gallicarum Germanicarumque h. e. Celticarum gentium alia συς-ματα fuisse observata , minimo negotio doceri possit. Praeter Senecae, auctoris gravissimi, qui Consolat aa Helviam scribit, 'renaeum non inhibuisse Germanorum transtus, auctoritatem, testatur de Germanorum ci Rhenanorum per Hispaniam sive coloniis sive inc latu diu ante Poenorum ex Africa traje m non enim commemorabo eorum, antequam adsociat Cimbris, transcensis Alpibus, Italiam cis Padanam popularentur, expeditionem in Hispaniam,& moram aliquantam cum suis consanguineis, qua factum sint, ut anno serius, quam Romae

116쪽

απορρω videntur fuisse, si quis plane eandem gentem fuisse, dicerem msustineat, quod tamen, me judice, non esset abserdum: rivest aeum ab his accepisse. Sunt enim ejus manifestissima in metropoleos Canis labrorum, Vestica, nomenclatura, capitali stllabascit minuta, vel idi tismo lingua Cantabricae, vel facinore librariorum es editorum, ade jus moenia primum, cum in Cantabros duxisset, praeliatum esse Augustum Catili rem, Florus l. q. c. a. prodidit, Vestigia : quae Numini nomen tam debet, quam aliae civitates multae iis aliis, quorum honoribus exstructae stat sua. Meminis istius etiam Ptolomariis aiunt eam esse quae hodie Victoria dicitur. Resendio vero Endoveticam, quam Hel vis, vicinae regionis, opidum filisse, Nummi nostro nomen impertiisse, comminiscitur, ingratiis Chorographorum omnium suam sibi remitti mus lubentes merito. Remotiores autem, in alio plane climatem fici Illyricique, etsi ,οεθνεις, nam hos Teutonicae originis fuisse, vel nomen Teutona, quod erat mulieri Venetos seu Libumos Illyriosque circa A. U. C. regenti, ut est apud Florum4 3. c. s. prodit: e presse vero Stephanus I άποδας πρὸς 'Iλυρια colentes θν Ἀεψικον adpellat: nomen ejus Dei ἀπλο ιαν, pro Abellione , Belenum adinpellantes Belinum. Hujus adpellationis adeo tenaees in eamque tam εὐεπίψοροι fitere Celticae nationes, ut in diversis earum Φρατρίως vcstigia eius reperire liceat plurima. Est tale in nomine Bellovesi, quod ce Tarquinio Prisco Romae regnante, Ambigato Celtarum Rege, ob praegravantem multitudinem exonerari suas Gallias jubente, Celticae e piae Italiae se superfuderunt, Insubriam, pulsis inde Thescis, sibi ad struere simile est in Cimbrorum inter Celtas antiquissima nominatis maeque gentis Regis, cujus auspiciis Italiam circa A. U. C. 6 irrup xe, sive is Boleus fuerit, sive Beleris, sive Meloris; variant enim codices Plutarchi Flori, nomine Britannorum cuidam corpori, Casiis nominatis, quos obunis ad ortum conterminos fuisse, eius gentis historiarum conditores tradunt, praeerat, ut est in hemeride Caesitas, Cassivellaunus; ab eo ipsi populo Calvellanis, uti Dio I. so nomianat, nomen Icenos, vicinam Trinobantibus gentem moderabatur, imperante do A. Cinobellinus, Suet. c. hujus compositi Vocem alteram lingua populari principem dominumque significare , auctores sunt non ignobiles, ut Cibetobellinus dictus fuerit q. Icenorum Dominus De-cebalus, . Dacorum Princeps eidemque τά me unus Velias, quae diversis dialectis tantum sunt, commutatis liter Ud B aeqaepollere.

118쪽

Notista illa nominat, suilleae . Et si Gallicus populus fuere Laeti, cur nomini horum addita sunt cognomina gentium Germanicarum, Beu gicarumque Sunt igitur Laeti eo loco, adpellativa serma, id quod disi Nullam autem Endovellis Dei apud scriptores alios uos naue

119쪽

gen Docti alterutrum sane De suadet παρή- seu adsonantia. Idem

120쪽

solvam tanquam mortuos post die altera visere, sium fetum, minam in aerem, in detondent visa, uisount AEgyptii defuncto Di orientis autem civitates, quibus Αδωνιασμος annivedarium fistum fuerit, Ammian. Marcell. l. 22. Antiochiam, Procop. in E cap. 18 Alexandriam AEgypti,MByblam in Phoenicia, nominant. Hinc res onmis de Salambone seu Salam. claret esse scit ipsum Adonis, cuius ἀφανισμὸν, & casum deplora bant mimo se mox etiam ejus ευρε ειν, inventi apud Platonem, tripudiit Venerem hoc isto orgiorum ritu repra sentantes: quoa Maria vinia Aδωνιοις fieri quoque selebat, in quibus, quod tam Veneris honori, quam Adonidis memoriae iusti rata essent, utriusque simulacrum producebatur, quod a Theocriti Aδωνιαθσπις docemur. Is ipse Adonis Ebraeorum non Thamux est, de quo apud Ezech. 8. Is quod solennis super eo plani , seu Aδωνι Πλο a vicinis Syris omissis ad Judaeis

etiam manaverit Consentiunt in hoc D. Hieron comm. 3. maraeis A citor Chron. Alexandrini, e re moribus CL. Selianus ..' m. dems'ris e. To. Sine haesitatione autem affirmo etiam adpellationes ipses. iamia Salambus, vel ob ammas Thammin, quam Arabica seeasdem, ex una detortam altera essese pro dit mantiastissime. Neque Irte videatur audacius hoc. Ita quae ant hi pro σπιθι πέζα, unde Latinui vimia, i. e. unio, Germ. sperie ym προτιΘεν- ται Latini; fecere hinc am,st

pias ex Ἀερ 'fσ ex ἡλία ς, solea ex vum,1ullus: quod ipsino Graecos, horum rimis Latinos, in Voce barbara, cujusetymon norarent, secisse, hinc ex mammae exiisse Σαλα-βας , ut Auctor Bymolog. Magn. vel Σαλαμβω, ut Favorinus Hesychius esserunt, se hil est quod impediat credere admittereque is propinea de vocabulo Σαλαρι a Graeco σάλα, quod curam, agitationem mentis, fluctu tionem significat, unde σαλααδειη, i. e. sugere in in luctu ρectus --

dum CL. Salmaso M. troeulatissimus ad talia , χινοες plurimum ,

perum riuo planctus exprimebatur, tropi ea Monis, quia Ura em