장음표시 사용
11쪽
eundemque auctorem esse diligentiae enim felicitatique imitatoris qui umquam posgunt constitui certi fines γ), tamen
sortasse id perducetur ad uerisimilitudinem summam eamque ultra quam in talibus quaestionibus raro tantum progredi licet. - res autem partes huius dissertationis esse uolui. Nam primum uidendum est, num quae discrimina artis metricae cognosci possint inter priores satiras et posteriores, tum de eis rebus, quae pertinent ad scribendi rationem idem quaerendum, denique, num priorum satir rum scriptoris de rebus diuinis humanisque sententiae dis
Cum in hac prima dissertationis parte id sim acturus, ut demonstrem, in satiris ed. Ribb. X prioribus eandem artem metricam reperiri, atque in I reliquis, priusquam ad ipsam rem accedam, paucis opinio tangenda esse mihi
uidetur, quae si recte se haberet, oleum et operam perdidissem, cum Iuvenalis uersuum componendorum leges quam accuratissime indagare studerem. Nam et legi et audiui interdum, uuenalis uersus reuocari non posse ad tam certas definitasque quae in eum potissimum conuenirent, leges, quam priore Romanorum poetas dactylicos, et hoc ei esse commune cum omnibus posteriorum temporum poetis latinis. t uerum quidem est, inter poetas, qui post Augustum uixerunt, quod attinet ad rem metricam, non tanta esse discrimina, quanta praebent Lucilii, Catulli, Horatii, Vergilii, uidi uersus. Sed multa restant, quae huius uel illius posteriorum poetarum sint propria.
12쪽
Sic L. ueller De re metr poeti lat primum in uniuersum tres omnium post Augustum poetarum dactylicorum classes distinguit, quarum prima in uersibus componendis sequitur Ouidium, altera Vergilium, tertia Iuvenalem tantum et Martialem complexa ambigua est inter utrumque; tum autem accuratissima disquisitione instituta permulta, quae cuique horum posteriorum poetarum sint propria,
exponit. Videmus igitur opinionem illam, de qua dixi, non ita ualere, ut nihil fere intersit inter posteriorum temporum poetarum hexametros. Ante omnia autem aueas,
ne usque eo procedas, quo Haeckermannus, qui Philol. ΙΙ, pag. 666 non solum dicit: ,Frellic nimmi e Iuuenalebenso te andere ichter de silbernen Latinitae mitdem Metrum nichi ben genau sed etiam putat Iuvenalem metri regulas πιι satiriacher Absichtlichkei tim des Effectes egen interdum contemnere') omnium quae assert
Vt prius comprobet, hos laudat locos III, 232 uigilando, IV, 147 Getis VII, 15 Bithyni XV, 93 Vascones ut fama est
argumentis talibus usi. Qui omnes excepto primo eam ob causam metro claudicant, quod aut malam codicum lectionem ut IV, 147. VII, 15 in editionem suam recepit aut ipse uersum mendosum XV, 93 rρddidit. XV, 93 unius uocabuli Vascones forma dactylica mira ei uidetur esse, cum in Varr. lecti. p. XVII haec dicat: mmetrico nominum propriorum usu Nostrum licentius versari, aliunde certo scimus V. IV, 147. VII, 15. Sed in dactyl Vas
cones minime offendere possumus, cum non solum apud Iuvena
lem n XV, 24 Britones sed etiam apud alios poetas complurium gentium barbararum nomina hanc Graecam nom. lur quantitatem Ostendant. . . L. Schneider, Forment. d. lat. pr. I, 2. p. 307. Vix autem credibile est, eum contra auctoritatem codicum, qui alimentis et elementis praebent in eodem uersu argumentis ionicum a minori esse uoluisse Attamen talia recte se habere mirum non est, si ei credas Iuvenalem tantopere omnes uersuum componendorum regulas migrasse, ut censeas, I, 5 Herosileias VI, 537 caduce etc. ex eius ipsius stilo originem ducere. Quousque ueniamus, si tantas licentia poetae concedimus, ex hisce Hae-
13쪽
huius nomaliae exemplorum unum tantum iure eum laudasse concedo III, 232, ubi uigilando breui ultima legimus. Causam huius uitii, quod in Senecae quoque, quae dicuntur, tragoediis occurrit, cum uincendo, lugendo praebeant, facile intellegimus, si consideramus, o finalis correptionem cum usque ad Augustum in perpaucis tantum nominibus et uerbis apud poetas reperiatur, inde ab eius tempore ad omnia fere nomina, uerba, aduerbia in hanc uoealem exeuntia paullatim progredi. Cum etiam eorum adverbiorum in o desinentium, quae et forma et significatio ablativos esse ostendunt, ultima syllaba his temporibus corriperetur, lacilior iam erat transitus ad ablativorum finale corripiendum. Nihilominus quinque tantum huius correptionis exempla Dr L. Mueller, qui ad ea, quae supra commemoraui mulcendo tantum et laudando, quae apud Nemesianum reperiuntur, accedere dicit. - Αd uigilando illud alia quaedam accedunt, propter quae fortasse dixeris Iuvenalem uersus neglegenter composuisse. Sed horum numerus cum sit perexiguus et similia etiam apud Optimos poeta uideas, Iuvenalem iure in hoc crimen uocari omnino
nem. Si ponam Prudent Asoth. I979 VIII, 157, Vaticano VI, 344, si V 45 et VI 278 poner et tibi
ante Zelotypus scripsit, horum excusationem habes in eo, qu0 nominum propriorum et uocabulorum graecorum liberior in uersibus ist usus, mulgarem autem uocabuli
sic non dem erorterim GesichtApunkt aus auo de proceleugmaticus strigilibus, de sic nach ah in dem S. Ρω nde una sic in dem vomithoeanischen Iuvmbem rhiel una igitur fieri posse nobis constabit, ut Iuvenalis, quod nemo unquam poeta Romanus commisit, quod unicae Sortes illae quae quamuis hexametri, compositae sunt ea ratione, qua Plautus et erentius uersus suos composuerunt ostendunt, in hexametro arsi in duas breues soluerit. Puto, si ulla alia in re, in re metrica dictum illud aureum Horatii ualere: Est modus in rebus, sunt certi denique fines, quos ultra itaque nequit consistere rectum.
14쪽
- AE Vaticanus yprosodiam ne admittit quidem hexameter Semel tantum reppericluuenalem, id quod plerique classicorum
poetarum neque id minore cura, quam omnino uocabulum in breuem uocalem desinens anteponere duabus consonis incipienti), committere timuerunt, ultimam uocabuli uocalem breuem produxisse sequente uocabulo duabus consonis in
cipiente VIII 107 coulta spolia Semel pedem secundum uerbo dactylico implet X, 331 destinat optimus hic etci, quod tamen uitium praeter antiquiores Ca- iussus quoque Horatius, Cato, Vergilius, Propertius commiserunt. In duobus tantum rebus maiore libertate usus est, quam ceteri poetae dactylici in uersibus spondiacis et in hiatibus admittendis Versuum enim spondiacorum et rarus est usus apud poetas Latinos post Catullum et certis semper legibus adstrictus ). ales uersus non minus XXXΙΙΙ habet Iuvenalis, ita tamen, ut fere omnes eis legibus, quae apud plerosque poetas Latinos ualent obtemperante uerbis tetrasyllabis aut trissyllabis concludantur neque simul in
pede quarto spondeum admittant I. 52. V, 145. ΙΙΙ, 17. 120. IV, 53. VI, 71 80. 156 246. 296 429 465. 20. ΙΙ, 218. Vm 218. IX, 111. X, 88 151 304 332. XI, 68. 71 133. 138. XII, 121. XVI, 191. XIV, 15 165 326 329. XV, 36.)Duo tantum sunt uersus, quorum his legibus migratis alter,m, 273 et subiti casus improuidus, ad coenam si etc. desinit in uocabulum monosyllabum, alterius V, 38 Heliadum crustas et inaequales erutio etc. tres ultimi pedes e tribus constant spondeis. Neque autem hac in re unus Iuvenalis uituperandus, sed etiam Ennius, Lucretius, Catullus, Vergilius, Ouidius alii talia commiserunt. u. G. Heman Et doctr metr. p. 349. . ueller De re metr. p. 145. - Ηiatu omnino abstinent plurimi posteriorum poeta-
u. Vierio De verss. poeti lat spondiacis, Lips. 1863, p. 4.
15쪽
rum, ceteri raro tantum eum admittunt Iuvenalis in una quaque sere et priorum et posteriorum satirarum. redecim
enim hiatus apud eum repperi quattuor in hephthemimeri: I, 151. II, 26. V, 158. VIII, 241, quorum ultimus ob id quoque notandus est, quod ut am in linguam Prop. III, 32, 45, alia ultima uocabuli quantum syllaba caesura producitur octo in penthemimeri: ΙΙΙ, 70. IV, 274. 468. VIII,
y Minimo autem Luchmannum, qui nimia audacia XII, 32: arbori incertae coniiciendo hiatum in ultima primi pedis syllaba
creauit, et qui eam coniecturam probauit, Isinium aequendos esse censeo, praesertim, cum codd. lectione ne minimum quidem mutata hic locus explicationem satis aptam admittere mihi uideatur. x tanta multitudino eorum uirorum doctorum, qui hoc uel illo modo eius sententiam elicere conati sunt, plerique a Sohnrtasseiachio usque ad Hermannum aut coactas aut quae Omnino locum habere nequeant explicationes et coniecturas protulerunt, unus aduigius Opuso. II, p. 175 proximo accessit ad eum recte et scribendum et explicandum. Quom in uniuersum secutus locum si scribendum esse censeo: eum lonus fluctu medius lare alueus et iam, alternum puppis latus euertentibus undis, arboris incertae, nullam prudentia cani rectoris cum ferret opem, decidere iactu coopit cum uentis etc. Primum cum post iam comma posuerim, et nimia duram, quam statuit Maduigius inter et et iam distinctionem evitavi, et hoc adverbium aptissime cum arboris incertae coniunxisse mihi uideor. Gradatio enim si ex . 30 ad uerba arboris incertae . 32, cum ad summum discrimen ea sit perducta, si non solum aqua in nauis alueum ingruit, sed etiam malus ex grauissima iactatione alternum puppis latus euertentibus undis iam in eo est, ut adat. rum cum codd. co scripsi cum ferretur conferret, ut molestum asyndeton, quod Hadu inter priorem et posteriorem rotaseos aditem reliquit, in anaphoram ad huius loci uim aptissimam mutem. Neque puto sententiam ea re obscuram ori, quod arboris incertae dependentia, ut plenus fluctu, ex eodem uerbo foret a priore hac parte enuntiati seiuncta sunt, uerbis alternum undis interpositis. Cum enim hae verba integrum uersum efficiant, facile totius protaseos constructio perspicitur.
16쪽
Vt antem in hisce, ita in ceteris quoque rebus quae pertinent ad rem metricam discrepantia statui potest nulla inter priores satiras et eas quas Ribb. in suspitionem uocat. nitium capiamus a caesuris. Vix commemorandum esse mihi uidetur, ut apud omnes poetas Latinos ita etiam in hisce XV satiris longe frequentissimam esse penthemimerim. In prioribus X satiris aeque atque in V posteterioribus octaua tantum aut nona pars omnium uersuum penthemimeri caret. Quae et hic et illic aut sola regnat in uersu ut VIII, 261. X, 46 etc. quod tamen rarius reperitur, aut coniuncta est cum trithemimeri ut II, 74. XVI,
55 te ), cum hephthemimeri ut VII, 111. ΙΙΙ, 215 te ), eum trithemimeri et hephthemimeri ut II, 101. XV, 10 te.),
praeter hos uarie cum trochaicis. - Sequitur hephthemimeris, praeter penthemimerim aut coniuncta cum tristemimeri ut II, 68. XVI, 45 etc. aut cum trithemimeri et tertia trochaica ut Ι 120. XV, 2 te.). Raro hephthemimeris horum auxili destituitur, sed pariter in prioribus atque in posterioribus satiris; u. I, 135. VI, 327, 366 et paucos alios verss. tum X, 229. XIV, 196 256. XV, 1.
XVI, 34. Nullus autem per omnes satiras uersus reperitur, ubi hephthemimeris cum nulla alia caesura coniuncta Sit, nisi cum tertia trochaica aut cum tertia et secunda trochaica ). Interdum harum caesurarum solis tertia trochaica et tristemimeri uersus distinguitur, tunc autem fere semper
Quod enim attinet ad eas, quae cum ea coniuncta sunt, caesuras, haec sex hephthemimeris genera apud poetas latinos L. Huello p. 198 distinguit: quorum tribus ultimis raro tantum utuntur.
17쪽
bucolida caesura aequabilitatis causa addita. In prioribus satiris notandi sunt hi uersus II, 146. IV, 120. VI, 192. VIII, 100. 267. XI, l33, in posterioribus X, 278. XIV, 137.
242. XV, 64. 116. - Singulares uersus, quibus similes apud Iuvenalem reperire nequii sunt X, 358 qui spatium uitae extremum inter munera ponat et XIV, 108 inuiti quoque auaritiam exercere iubentur Qu08 duos uersus quorum pedes III et IV omni carent incisione poetae senectus mihi excusare uidetur. Singularum caesurarum eadem fere est frequentia in prioribus satiris atque in posterioribus. Repperi enim in quinquagenis uersibus satirarum priorum posteriorum tristemimere c.
Fortasse parua quae videmus discrimina inter priores satiras et posteriore plane evanescent omnibus uersibus in rationem uocatis ). Caesurarum earum, quae sunt post arsino et VI, rationes accuratius perscrutandas putaui eum quod his efficitur, ut accentuum uersus et uocabulorum congruentia in fine hexametri desit, tum maxime permotus commentatione R. ocksii, quam ante hos duos annos edidit in progr. gymn. Frid. - Guil. Coloniensis Comparatis poetis dacty-
Sin autem discrimina quaedam etiam tum manerent, hoc nullius esse momenti ex eo cernitur, quod inter priores quoque satirasea non desunt Si exempli causa comparamus sati. I, II, III cum IV, , VI hosce habebimus per quinquagenos earum uersus numeros: trith. penth. teri troch hephth. buc.
18쪽
licis, qui uixerunt per liberam Romanorum rempublicam demonstrat, congruentiam illam aceentuum in fine uersuum quamuis natura accentus linguae latinae effectam, tamen a singulis poetis plus minusue esse appetitam. Sed ex parte tantum quaestionem soluit, cum in solo pede V de accentuum congruentia quaereret, neque quae sit ratio huius congruentiae in V pede Ino autem pede nnii exametrorum, qui nobis seruati sunt, vigesimam partem, Lucilii quadragesimam quartam, Lucretii ducentesimam tricesimam, Catulli, cuius uersus omnino sint antiquiore habitu, quinquagesimam nonam, Vergilii rursus ducentesimam uigesimam septimam Ovidii autem, cuius uersuum pangendorum ars sit summa, sexcentesimam undecimam centuum
congruentia carere ostendit. Quod attinet ad oratium, Ρersium, Iuvenalem satiricos, Horatius in Sermm uel ultra Lucilium in congruentia illa ante caesuram XIII neglegenda recedit, ersius et multo magis Iuvenalis Vergilii rationi appropinquant. Horatius enim cum in Semm caesuram XII trecenties trietes quinquies admiserit 86 harum caesurarum pedem V accentuum congruentia priuant ). In Epp., quippe quarussi rem metricam omnino maiore diligentia tractauerit, inter 191 caesuras XIII 36 tantum accentuum congruentiam tollunt. Persius paulo diligentior est in ae- centuum discrepantia uitanda, cum in uersibus, qui caesuram habent XIII, decies tantum eam admittat. u- uenalis autem non amplius 4 versu eam praebent, quamquam 3 caesuras lΙ admittit. Itaque hoc modo accen-Τ Τria enim sunt genera huius caesurae Partim congruentiam accentuum seruant, quod fit aut eo, quod eligio uel synaloephe locum habet ut Nil satis est, inquit, quia tanti, quantum habeas, sis aut eo, quod monosyllabum ante caesuram positum est ut Fasidius vappae famam timet ac nebulonis , partim cum polysyllabum antecedit, congruentiam delent ut ΝΟ nego namque parabilem amo Venerem facilemque v. Κοαs l. l.
19쪽
tuum discrepantium in V pede numerus ab Horatio ad Iuuenalem minuitur: In Hor sau. . , omnium V,4 ,, omn. verss.
Caesurarum, quae sunt post sextam arsin, et accentuum discrepantiae eis effectae hane repperi rationem: Ι Ηοr sati omnium V, H omn. verss.
Hic Horatium quidem videmus, ni in V pede, ita in VI quoque accentuum congruentiam in Epp. magis appetiisse, quam in Sati. Sed longe aliter res se habet apud Ρersium et Juvenalem: Cum ille rarissime tantum discrepantiam admittit, Iuvenalis, ut in V pede tractando Vergilii Ouidiique diligentiae appropinquat, ita in VI pede
mira usus neglegentia procul ab eis abhorret. Repperi enim in Ovidii, qui fere semper polysyllabo uersum concludit, etamorph. non amplius tres easque consulto adhibitas VII, 663. XV, 30 31 in Aeneide triginta quinque
accentuum in VI pede discrepantias. Si Iuuen sati priores comparamus cum posterioribus, et hic et illi duodecim uersus in V pede accentuum discrepantiam ostendunt; neque, cum hic numerus tam paruus sit, magni m0menti esse censeo, quod in prioribus sau. duodecim uersus uo, omnium, in posterioribus iij sunt, praesertim cum in VI pede utraeque plane consentiant. Ibi enim octoginta quinque priorum ait uersu8, quadrR-ginta quattuor posteriorum accentuum congruentia carent: illarum igitur pariter atque harum trigesima sere pars omnium uersuum. In ipsis autem caesuris XII et XVIadhibitis mira est consensio inter Iuuenalis ML Nam et
20쪽
priorum et posteriorum sati. 3 tw6, omnium uer8uum cae
comparatis compluribus poetis Latinis ,, I diesen ah-len, inquit, ergibi alch, das e durchschnitilio de olerte bis ritte hei alle Verastellen war, in denen Ochionund Vershebun in Miderapruch stand und das dieses Verhulinis non Ennius bis Claudianus in Gangen asselbegebiteben is Quae etiam iti Iuuenalis satiras cum priores tum posteriores ualent. Nam et lite et illic in quinis denis uersibus, i. e. in nonagenis pedibus uicies septiessere uel uicies octies uocabulorum accentus non cadunt inarsin, cum singulae uel complures horum uocabulorum syllabae accentu carentes in ars positae sint. Vt autem caesuris turpibus languidisque uersuum sormam foedare Iuuenalis timet, itaque hac in re eorum poetarum numero ascribendus est, qui maiorem curam in uersibus componendis adhibent, sic etiam in elisionibus admittendis non est nimius, ita ut uersus eius satis sint expediti et perfacile currant. Duriores omnino non reperies in eius ait., ut primae uersus syllabae elisionem, quae novies in Hor. 8ati. semel apud ersium ccurrit Neque,
cuius rei item apud Horatium compluria sunt exempla, in ultima uersus syllaba elidit In VI ars sex tantum admittit elisiones per utramque partem satirarum di8persas I 102 ego adsum, ΙΙ, 23 Aethiopem albus, 159 quidem ultra. XIV, 202: iberim ultra. XV,
y In prioribus enim sati. 153 aess. XIII, 196 caess. XVI, in posterioribus 7 caess. ΙΙΙ, 100 caess. XVI repperi.' Ne quis autem mihi biiciat, est complurius ab eo cum uocabulo antecedenti in fine uersuum confundi, haec synaloephe potius, quam olisi communis ei est cum Verg. u. Ρers et omnibus posterioribus poetis. Reiiciundum autem est, si C. r. Hermannus contracodd. VIII, 203 tridentem et, et XIII, 2 Minervae et in no