Studia in Anytes poetriae vitam et carminum reliquias

181쪽

prius nomen ro Qui πισσαλονικέως referre Glant editores ad carmen, de cuius auctore nunc a n0bi quaeritur, quum P0Sterius nomen rei hius uiroi 1ναίλο ad pigramma nullumnis VI 23 spectar diserte monet Stad tria uellerus. in Ecce igitur duo rursus te Stimonia, quorum alterum Anytae, alterum alii poetae vindicat idem epigramma VII 236. Attamen multi Verbis opus non erit, Opinor, ut legentibus perSUadeam denuo errasse Planudem. Statim enim cuivi appareat neee Sse si huius arminis dialectum non eSSe eam, qua Uti 0let Anyte. Namque audacter affirmare licet hanc mulierem, Si id genus epigramm com-p0SutSSet, sin alia Verba redacturam fuisse in hanc formam

fortasse per librari 0rum meordiam, similiter ae in alian0nnulla Anytes carmina hue qu0que irreprime formas quasdam Viti OSRS, nam in hoc quidem carmen non adere videtur illa suspieis. Se ilicet in reliquis p0etriae epigrammati plerumque Sic se habet res, ut Si unu 00de eXhibo salsam aliquam formam, hanc redarguat aut eiusdem carminis varia e Xtus est tio, quae continetur altero 00dice, aut genuinae quaedam formae Doricae in eodem epigram, male conSensu traditae. uum vero epigrammatis VII 236 0Xtus nusquam 0rie dialecto e0 Scriptu legatur ateontra inter Se 0n Sentiant codices de Ionici formis, fieri n0n potest quin Sumamus a Planude per errorem inter Anyte carmina relatum SS hoc epigrammn. Ab altera parte non esse quod diffidamus auctori n0mini, a Correctore huic carmini adscripto, d000 epigramma VII

luti in p. VII GJ l I falso exhibet formae atque

. lir quibus in Od. recte legit πτοῦ et EbZa . Contra Planudes Servavit iustam ieetionem τὰ iae in altero codice abiit in Onsentiunt vero codices de Doriela omni ματ γ .

182쪽

u0 carmen, etsi in ius titulo Antipatri 110mini neque Corrector neque Planudo addidit gentile nomen, Sine dubi0 tamen St 0mp0Si tum a Thessal0nicensi 00ta, id qu0d inde praesertim efflcimus, quod c0ntinetur Philippeae coronae fragmento e0, quod con Stat X carminibus VII 622 615 ordine alphabetico SeS0 Xcipientibus i Primum autem Antipatri pigramma laudatum in Simili Versatur argumento atque carmen VII 236, quoniam in utroque ituperatur Athenienesium invidia in viros optime de se meritosae deinde propter Sermoni qu0que atque dialecti similitudinem eidem poetae Vindicanda esse videntur duo haec carmina Arcte imprimi inter se c0nveniunt utriusque epigrammati VerSU Secundi, quippe qui audiant Sic

Confirmare p0rr Videtur C0rrect0ris testim0nium ipse locus, quem in Palatina Anthologia ceupat epigramma, quod Spectat haec n0Stra disputatiuncula. Namque in Odisse hoc carmen et praecedunt et sequuntur nonnulla Philippeorum poetarum epigrammata, quam Ob RUSam prim US W0igandius censuit in numerum Philippea e0ronne fragmentorum referendam etiam esse eam epigrammnium Seriem,

quam effleiunt carmina VI 23, 240, cui opini0ni assenSUS est Stadtinuellerus in Anth0l0gia Graeca editione Sua. δ)J Cf. eisshaeupl. pag. it. 2 Cf. ibidem pag. 15. 3 In annotatione marginali iuxta carmen VII 233 vitio typothetico pro epigrammatis 33-240, piae voluit editor indicantur carmina 223 240.

183쪽

Quodsi iuro statuorunt viri illi praestantissimi pigrammata VI 23, 210 mnia d0buri rucentioribus illi p00tis,

quorum perum reliqua par e en Syll0go, quam ordina-

vorat Philippus Thossaloniconsis, transiit in Anthologiam, sequitur ut epigramma VII 236 Scriptum esse n0n 0SSit ab Anyte, cuid carmina, in Anthol0gia obvia, nuXisson0VimVS e Melpagrea c0rona, p0ssit ver ab Antipatr0 Thessal0nicen Si qui S inter e0 poetas, quorum epigrnmmata collegit Philippus. Quae quum ita Sint gaudeo quod nulla re c0gimur Anyta adScribere epigramm Continen formam Θεμιστοκλεους, cuius syllaba mediamXhibet Atticam correptionem Etenim, licet lariasso Vel apud ipsam nostram Oetriam XCuSari p0sset metrica illa licentia, quippe in substantiu et quidem proprio nomine, tamen perSURSum mihi est, quam maXime seri p0ssit, ab Anyto AS abiudicanda omnia Carmina R, in quibus huiusmodi occurrant 0rreptioneS. Pervenimus nune ad epigramma VII 38 Pl L. IIII cap. 4, quod inScribitur εἰς ανδρείους, . t L. III cap. 5. 13, quod carmen nusquam nisi in Matri tensi codico adnumeratur Anyte epigrammatis, quoniam in Planudis autographoeXpers est tituli atque in Palatina Anthol0gia a librario A datur Adae poeta0. Est autem per Se testi minime l0cuples auctor c0dicis Matritensis, quem hausisse Vidimus λὶe Anthologia Planudea c0dic quodam, ita ut iam Statim Suspicari liceat per errorem eum Anyte epigrammatum corollae inseruiSS hoc carmen, qu0 a poetriae arte Sit alienum. Accedit quod, si erravit ille, in aprico est causaeiUS, quem c0mmiSit erroris. Etenim de carminibus VII

232, VI 236, VI 238, qua in Planude Anthologia conti

nuam fmciunt seriem, primum inseribitur 'Aνυτ- Secun-1 In no Capitis II. In thi pigrammata sunt IIIh. 4. 1-3.

184쪽

dum nil rem id tertium Vero caret titulo, qua ro facillimo fieri p0t0st, ut, qui negljgenter describat tria ha0c pigrammata, du0rum ultimorum continue teXtus. At revera in atriisensi odie unius carmini in Star Sunt epigrammata VI 236 et 38, nam prioris distich subiuncti leguntur 90Steriori Vel SUS Unitu0r, qui audiunt sic

uum autem huius carminis tam dialectu quam argu mentum abhorreat ab Anytes postsi atque praeterea c0diei Matritensis nihili sero sit auctoritas a diiudicandam quaeStionem de epigrammati a uetore, 0n Si quod id vindicemus nostra p00triae. Itaque Si V iustum carminiStitulum nobis tradidit librarius Α, iv reet putat Bergkius epigramma SSe pr0fectum ab Aleae Messenio atque in eius X itu designari Philippum V ab Anyt utique abiudicandum nobi est carmen VII 238. Sequitur pigramma VII 492 Plη L. Is cap. 20, qui 0St titulus εἰς νεους καὶ νεας, . t L. III cap. 23. 28), qu0d hunc in m0dum didit Stadim uellerus

Illustratur t0Xtus huius carminis narratiuncula Parthenii, qui Scriptor initi Cupitis sitavi Libri πβρὶ ρ ωπικων πα-st yuατων litteris mandaVit haec: Or δε ι, Γαὶ sim κατέδρα-

185쪽

πουσα διετές. Praeterea cum epigrammato laudat comparari solet locu Sancti Hieronymi, apud quem in Libro

primo adversu IOVinianum ecurrunt nec Verba: uui Avaleat silenti praeterire Septem MileSia Virgines, quae Gallorum impotu cuncta Vastante, ne quid indecens ab hostibus sustinerent, turpitudinem morte fugerunt, Xem plum Sui cuneti Virginibus relinquentes, honeSti montibus magis pudicitiam curae SA quam Vitam. Vii

EXistimat naackius res pigrammat VII 492 ut Parthenii atque Hieronymi laudatis l0eis celebratas p0SSeroserri ad annos circiter 280 - 278 a Chr. n. paulo p0Stautem esse 90nondam MiloSiarum Virginum mortem monent hodierni historici. Voluti vir doetissimus an Gelde in Specimine inaugurali argumentatus est autumno anni 78 in Asiam traiecisse Gallos, δ prope Miletum AE Voro moratos eo esSe, antequam sint fusi ab Antiocho Sotero, qui circa annum 272 si victoriam de eis reportaverit Gallorum illius irruptionis tempora nec uratius etiam nuper definiisSe videtur NieSius.' Qui Xposuit ad annos quidem 278l referendum OSSe eorum transitum in ΑSiam, Sed, quum primi tem-ὶ Descripsi haec ex parte 2 om. IV eius Hieronymi editionis, vitae inter anno 1693 atque 706 prodiit arisiis.' Apud Susemihi Tom. II pag. 529 annot 50. ' f. m. van Gelder Gallis in Graecia et Asia pag. 16. Cf. ibidem pag. 120. J Cf. ibidem pag. 128. Hi CL Bonedictus Nioso Goschichto de grioeliis hen und makedonisellen Stante seit de Schia litie Chaeronea. II pagg. TS-S3

atque Praesertim ann. . pag. 9.

186쪽

poribus bello fuerint intenti, quod inter Se gerebant Nic0medes et Zipoetes, Bithyn0rum principeS, 0 ante an m277 0llicitari ab is coeptum eSS Antiochi regnum pacem autem ab Antioch cum Galli 0SSe factam circa annum 275. Itaque Niosi opinion inter ann0 277 IT manus Sibi 0nsciverunt virgine Milesiae, quarum laude dicunturop. VII 492. Videamus nunc quibu auctorum indicibus in codicibus instructum Sit hoc epigramma. Docet n0 Stadim uellerus in Planudi aut0grapho missum SSe titulum, in c0dice ver P a Correctore huic carmini esse adSeripta mira

sit Xaratum. Fieri ViX 0SSe ut ab omni parte recte e habeat titulus ille a Correctore profectus vel e e intelligitur, qu0 epigramma VII 492 continetur l0ngior fragmento Orona Meleagreae, quod constat e carminibus VII 406-506.i Quia enim Meleager in pr000mi unam modo memorat Anyten, in quam poetriam e urbe Tegea esse oriundam testatur P0lluX, . consi mare videtur Stephanus Bygantius, 3 apparet, ut Sit retinendum auctori 110men in titulo carminis VII 492, reiciendum tamen nobis SSenomen gentile. Nec nimia nudaein pu nobis esse ad eliminandam v0cem illam μιτυληναίας, iam X90Sui pag. 1 , ubi percenSui quaedam lemmata, in quibus idem Corrector aliarum etiam p0etriarum nominibus perperam SubiunXit gentilia μιτοὶ ναίας Vel σβίας. Restat igitur ut quaeramus Sitne fortaSSe per Se fiden0Stra dignum auctoris nomen in codice P epigrammati

VII 492 adscriptum. Quod ad chronologiam attinet nihil

187쪽

carmen in ea virgine Milesias, quae inter ann0 fer 277 atque 7 videntur mortem oppetivi SSe Etenim, Si Supra iuro Statuimus circa annum 32 natam esse p0etriam fieri etiam potuit ut aetate paulo provectiore quum SSet eantaverit miseram illarum Virginum Sortem, cuius fama Sine dubio m0 per totam Graeciam pererebruit. Et tamen nil miror, quod a recentioribus editoribus sero solsit abiudicari ab Anyt hoc carmen. Primum enim eiuSargumentum non St e iis, quibus delectatur nostra p0etria, quae Saepe quidem carminibus suis cecinit Virgines morte praematura parentibus ac Sp0nSi ereptRS, numqUnmVero, quantum Selmus h0die, celebravit fortitudinem earum Virginum, quae ad pudicitiam Suam Servandam pSae necem sibi e scivissent. Deinde autem qu0d in hoc epigrammate copia Ioniearum formarum consensu traditarum maior eSSe

Videtur quam ut omnes illae formae librariorum incuriae deberi putentu i atque ab altera parte in Palatino prae- Sertim c0die non prorsus desunt Doricae dialecti vestigia, rilicet suspicari non ab Anyte, quam poetriam Doridem Sequi dialectum novimus, Sed ab aliquo auctore, qui miXt ute

His ac similibus de causi puto esse factum, ut et Reit-gensteinius δὶ set Stadim uellerus ab Anyte carminum reliquii Semoverint epigramma, quo cantatur interitu Virginum Milesiarum. Gaude autem qu0d iis argumentiS, quibus usi esse videntur Viri illi 0eti, novum nunc argUmentum neque id levissimum addere posse mihi Videor. Mea enim opinione haec quoque re obStat, qu0mi DUS Anytae Vindicemus epigramma VII 492, quod bis eaehibet Atticam correptionem medio in Vocabulo, et quidem in

188쪽

tivo mi ρίδος, quo sinitur pigramma VII 24, hanc amon Correptionem omnino non quadrare arbitror in nytes rem metricam, quia in iis carminibus, qua iustis de causis p00tria Sunt adseribenda, in Verborum certe formis numquam negligitur debilis positio, sed contra aliquoties longae habentur Vocate natura breve Sequentibus mutarat liquida. Augmentorum imprimis ac re luplieationum syllabas haudita raro dubili positione longas usurpasse Anyten haeostendunt formae ratio VII. 649. in intito IX. 141. 13,

Itaque videmus o formi πατρί atque τρεψεν alterum ViX, alteram Vero omnino non referri posse videri ad artem n0Strae p0etriae, quae Semper fecit qu0 potuit, ut abstineret Attica corruptione mediis in vocibus Quum igitur ad ea argumenta, quibus iam pridem alii sunt usi, ut demonstraron ab Anyte p00s abhorror epigramma VII 492, 0Vum nunc aecedat idque repetitum a re metrica, Vi quem illam etiamnunc Tegeaea p00triae tribuere Vollo Suspicor id carmen. Nihil ergo proficimus, Si se titulo tolli-mUS Solum gentile nomen ipsum nomen auetoriS, etsi id tradidit 0rrector, quem n0Vimus On crebr0 commiSiSSO errore in adseribendi auctorum indicibus, fieri n0n poteSt

Antequam autem tranAeam ad Sequen epigramma, id quoque Uaerere lubet, utrum iure an iniuria Stadimuellerus conseat Antoni Thallo Milesio, cuius aliqu0 epigrammata e0ntinentur Graeca Anth0l0gia, etiam Vindicandum esse armen in trium Milesiarum mortem. Ut ipse monet ille in annotationibus, prae ceteris Thalli poematis cum

189쪽

earmin VII 492 imprimi sunt e0mparanda epigrammata VII 188 at tu VII 373, quippe qua audiant sie: VII. 188.

VII. 373.

Apparet utrumque carmen, quod indicavit Stadim uelleruS,0Xhibere quasdam voce vel Verb0rum coniunctioneS, Une proXime accedant ad locutiones nonnullas in epigrammate do virginibus Milesiis obvias . Voluti finalia Verba Vel SUSVII. 188. 3: si et Dio in memoriam nobi reVoeant eXitum quinti versus epigrammatis VII 492 o δ' 'rsia, αιον atque cum prior col ultimi pentametri eius carminis, de qu praeSertim nunc quaerimus, quod colon est huiusmodi Post i Io 9λλ' 'A δ, i Satis con Venit initium quinti versus in priore, qu0d 0do XSeripSimuS, 0emate, nam incipit ille Versu a Verbis: ἐν stilio; λλ' 'Aiδης Carmina auton VII 492 t VII 373 a imprimis re c0ncinunt, quod in utroque prorsus eandem ecupat sedem Oeati Tu Mithra, qui occurrit in primis versibus. Sed alia etiam S CRUSa, cur haud infelix possit alicui videri Stadimuelleri coniecturn Nempe vidimu supra pag. 175 0pigramma VII 9212

190쪽

probabiliter esse eriptum ab eo poeta, qui perinde Doricis ac Ionicis formis S0leret uti in carminibus Suis c0nscribendis; at revera mi X tum eiusm0di Serm0nem fuisse Thallo Milesio docet 0mparati carminum VII 188 et VII 373, in quibus pullulant Ionica terminationeS, cum eiusdem Oetne epigrammat I 220, in qu iam statim Dorica aliquot exhibet forma primum distichon, quod hunc in modum odidit ac0bSius

Et tamen, quamvis seli primo obtutu videri nobis p08sit Stadimu0llori suspicio, nihilominus magnopere dubito ann0 acu ille rem tetigerit. Namque duae imprimis res obStare mihi videntur, quominu ei SSentiamur. Non solum enim de ab Antoni Thallo alienum putaVerim epigramma VII 492, qu0d in eo bis occurrat Attica correpti0 media in osse, Sed hac praesertim de causa, quod in Palatina Anthologia contineatur id carm011 0ngissim illo Molon-grene coronae fragmento, qu0 conStet X pigrammatiS

VII 40, 506. Qu0 ad priorem attin0 diffissultatem, perlegenti mihi quinqu0 a carmina, quae in Anthologia inScripta sunt Thalli nomin0, set quidem VI J V 235, VII 188, VII 373 I 220, apparuit ne semel quidem e0rum

quam XCiperent muta et liquida, aliquoties vero debilip0Sitione produXiSS Vocate natura breVes neque id S0lum nrSi Vi necedente, Verum interdum vel in thesi in quinque enim illis epigrammatis eiusmodi productiones in ars occurrere in his vocibus irro VI 235 5), πλεο

라틴어 텍스트