Studia in Anytes poetriae vitam et carminum reliquias

151쪽

eiectus. Miserrimani sibi instare mortem in arid' ipsum littus aridum Me dictum a p0etria2 Ac Seio quidem adieetivum antiqui tu . sere doligno aut de c0rio usurpatum SSe, Verum inde ab AleXandrina aetate latius patuisse eius usum mei vit. Rh0d versu IV. ΑΦ ubi Serpentis Siluamne dicuntur aes. αι, atque praesertim e Quinti Smyrnaei versibus 13. 242

quum autem Alinandrini de quavis materie Sicca Surpasse mihi videantur illud adiectivum, nil gravor in VerSumqu0que VII tal 5. 6 id recipere, ubi deSignet maris ut . P0Strem monere Velim in ea quam prop0Sui, lecti0ne adiectivum ζαλέος pari intervallo abesse a versu initio atque in altero Anytes VerSu. unde id repetivimus. Ouum praeterea eadem Sede idem Vocabulum Xhibeant verSuSH0merici

Paucis etiam hoc l0e attingere velim Niciae Vel Sum VII. 200. 3, ubi poeta inducit cicadam querentem in pueri manum Se incidisse. In manucis autem autographo Si Sehabet ille Vel SuS

152쪽

quam lictionem, in te X tum Suum receptam, ut defendat Stadtinuellerus laudat Iliadis libri quinti . 25, quo loco epicus poeta imbecillam, Oent Veneri manum. In multorum tamen in eurrit offensionem locuti illa, a

inde apparet, quod illi adiectivo crucem praefXit eligen-Steinius quum egit de Niciae illo epigrammate, i Sed hinc

tia miror qu0d omnes ii, qui hucusque huic Niciae Verbui operam Suam naVaVerunt, reeurrerunt ad adiectiva neque apud eundem p0etam neque apud Anyten, in iis Saltem carminibuS, quae tulerunt aetatem, ObVin tamen prae ceteris annibus mihi displicent ea, quae c0mmenti sunt m perius et LudWielitu S. Namque e0rum uterque temere in Niciae poesin introducere voluit adiectivum, cuius Syllaba antepaenultima, Sequentibus muta et liquida, brevis sit relinquenda. Quum autem viderimus in nytes carminibus usum eorreptionis Atticae mediis in vocabulis quam maXime fugi quumque apud ipsum Nicia in duabus tantum Vocibus, λυθραίως et ri 60r, procul dubio con Stet illa correptio, nimis audacter agere mihi videtur, qu SU0arbitrio augeat numerum vocabulorum, in quibu negligenda

153쪽

sit debilis p0Sitio. Praeterea ei lectioni, quam coniectura assecutus est Emperius, id etiam obstat, quod adest apud Nician synonymum Vocabuli γριος, nempe adiectivum 9roorεοος, quod neceSSario, ne tres breve Syllaba s0A0 excipiant producit ii , et quidem hoc in Versu

Quae quum ita sint, Subiit me e0gitatio fortasse Niciae versum VII. 200 3 hac ratione SSe legendum

ita ut et hic versus sit referendus ad Anytes Versum IX. 745. . β0σrρσχον εἰς ροδεαν παῖς δεκτο χεοα, a quo, uti Vidimus Supra pendet etiam Myru epigrammatis VI 189 prior pentameter

Ne autem mihi biciat quis ea, quam ui, lecti0ne nimia affici laude crudelem illam pueri manum, utile erit monere AleXandrinos nostros poeta magnopere delectari eiusmodi epithetis ornantibus tunc qu0que, UU ViXquadrare in cont0Xtum n0bis illa possint videri. Cui rei sit documento Anyt0s carmen VII l5, in quo delphinus moribundus ipsam illam undam, quae Orti ei Si auctor, πoogυοέαν appet inre non redusat distens

atque eiusdem poetriae epigramma a P0lliae traditum, in qu anguis ille, qui neeavit canem deploratam dicitur

Sed postquam Sic Xemplo demonstraVi comparationem cum nytes epigrammatis negligendam n0n SSe iS, qui studium conferant ad constituendum teXtum imitatorum eiu carminum, iam redeo ad ipsius Anytes p0eSeo metri- ea proprietateS. Videamus igitur nunc de usu τ ῶν ὁμοιοτελευ- Nota est res iam apum veteres poetas elegiae0S, quale Sunt

154쪽

MimnermuS, Solon, Xen0phanes, Sati frequentem Sese numerum eorum Vel SUUm pentametrorum, in quibus utrum quo col0n desinat in e0sdem Sonos .i Prae ceteris tamen Al0Xandrino 900tas dolectato esse pentametris hanc ad normam conformatis, inter alia multa poemata ostendunt Hormesianaetis Leontium et Callimachi hymnus quintus. S0lent autem recentiore hi auctore in pentametri com

iungere pr0prietatem plorumque enim posterius alicuius versu colon finiunt SubstantiVo, priu autem adiectivo ad id substantivum pertinente. Quae verSu forma apud antiquos ill0S, etSi non prorSus deest, tamen multo rarius occurrit. In Anyte qu0que pentametri Sati crebris, quorum cola eXhibenti h0moeoteleuta, Vulgo aret cohaerere utriusque coli Voce sinate Sequens d0cet conspectus

Ut his in vorsibus pri0ri parti respondet OSteri0r, Simi-J Cf. apud Bergk in Poet. Lyr. r. d. . Mimnermi fragm. I. S. 2. Solonis υτ b. si 'AΘην. v. 2, 12, 20 32. Xenophanis fragm. I. V. 2, 14, 22.2 Cf. Leontii Ath. XIII. 1 vv. 6 8, 14, 18, 22, 28 30 34, 36, 2, 58 64 68, 24, 80. 4, 2 ex recognitione eineliii.

Ex versibus eis, quos laudavi in annotatione 1 hiatu pag., duo tantum ad hanc normam sunt conformati, nempe Soloni υτ b. vs. 20 atque Xenophanis A. I. 2.3 Ut exposui in praecedenti paragrapho est haec Stadimuellerilectio. Qui ante eum viderant de hoc versu tantum non OmneSinciderant in ea lectiones, quae nulla continerent homoeoteleuta. Solus Meinelitus suaserat ut legeretur: ἐσσ m δ' ἀργαλίω γαῖαν ἔδευσε φον υ .

155쪽

litor nonnullis in epigrammati inter e conveniunt primu Aet tortius aut rursus Secundu et quartus VerSUS, cuiues rei optimum praebet Xemplum carmen VI 12, in quo utriusque heXametri prima Vo deSinit in ire, postrema vero in re Namque illi Vorsu audiunt sic

Praetero sibi respondent hi etiam Versues

Sic etiam homoeotelouta ordinare solet Anyte, ut neXhibeant duae arse insequentes, id quod fucit his inversibus VI. 153. I. Eowχανδὴς ὁ λεβης' ὁ δε θεὶς 'Eoιασπίδα υἱός.

LX epigrammatis VII 646 versu finali lim adobsiust0llere Voluit homoeoteleuta, quum ei displiceret codicum

156쪽

et alteram etiam, huic consimilem a Reiskio saetam in Anytos pigrammate VII 86, euiu pars prior in manu- seriptis uilit te noli sti οὐδ' io hi δPia κόρας ari reuata Κλειω

Stadim uellerus. At, ut reet argumentatur ReitZen Stein ius, neutro loe s0llicitandas esse traditas lectiones ostendit comparatio cum Anytes arminibus VI. 123 IX. 3l3, XVI. 23 l. in quibu eadem rati0ne coaeel Vant Uradioctiva his in l0cutionibus

Ut impugnet ae0bsit lectionem v0rsus VII. 646. Religenstein ius hoc quoque utitur argumento, loeutionem κυανεον uua, Ut inelegantiSSimam, VerSandam nobi eSSe, quum contra nihil obstet, qu0 minus adiecti Ulam κυανεος iungatur cum e SubStantivo, quo significatur mors. Denique nullam videt ille cauSam, cur et o loe et VerSuVII. 86 2 recedamus a traditis lecti0nibus. Omnium recentiSSimus editor, Stadim uellerum Volo, et ips carminis VII 46 intacta reliquit verba inalia, Uamquam cum ae0bsi dubitare Videtur an non recte Se hab0at loeuti μέλας κυανεος θανατος. Sed aliam iam ingreSSUS eSt atque Vetustior ille editor, nam suspicatus est fortaSSe pro priore adiectivo substituendum eSSe SubStantivum νέφος. v l000δ autem prop0nit hanc coniecturam, diserte diciti Apud laniidem pro β ατε perperam legitur e 32 Fes In Anth. r. editionis parte pr. Vol. II pag. 341. 3 ibidem pag. 442.

157쪽

non ideo cum auet 0re pigrammatis Simonidei VII 251, cuius Versu duo priores audiunt Sic

0Xplicandi causa accedere potuerint. Etsi igitur siligensiuinius et Stadim uellerus in fine epigrammatis VII 646 revocaverunt h0moeoteleuta, tamen, nisi omnia me saliunt, e0rum utrumque fugit invisitumndeSSe argumentum, quo demon Stremu errare, qui verbis κυανεος θάνατος quamlibet aliam praeserat luetionem. Nemo sane infitias ibit Anytes hoc armen, qu0d 0tum Sic Sehabet

obVermium esse Myro Oetriae, quum ipsa cantaret haec

Si autem imitatricis carmen in ultimis duabus arsibus eXhibet h0moeoteleuta, n0nne inde necesSari Sequitur librarios veram tradidisse lectionem postrem Versus Anytes epigrammatis VII 646 Quam multa enim habent similia

λον, quarum utraque eon Stat e adiecti v quattu0 Syllabarum, quod equitur substantivum trisyllabum Mihi quidem constat Myro non tantum voces quaSdam et locu tion , sed etiam metricam hanc proprietatem hausisse X Anyte ili carmine, ut omnino non dubitem quin retinenda 1 Anth. r. I. 119.

158쪽

Sit laetio κυίνεος θανατος, Sive in praeeedenti Versu legamus μελας, sive cum Stadim Vellero Sive praestet scribere

appelletur moribundae culus.

potissimum apparet, U0d nonnulli epigrammatiS, quae certis ot consueti locis X hibent hom0eoteleuta, alia etiam, ut ita dicam, X tra ordinem continentur. Imprimi Videre hoc nobis licet in carmine I lέέ, quo continentur seX vocabula, deSinentia in G atque totidem, quae Xeunt in o P. Namque illud carmen audit sic

Restat una reS, quam Silenti praeterire nolim: Sunt enim inter Anyte carminum versu heXametro haud pauci, qui inciduntur diaeres bucolica. Cuius rei aptum praebet 0n Spectum Sequen catalogus

turbatum exhibet unicus fons, c0dex , ita ut desperatissimum eum Vocaverit Salmasius in margine p. . Inter lectiones, quaSPrOPOSUerunt alii, Sunt, quae pariter ac Stadimuelleri lectio, incidantur bucolica diaeresi, sunt tamen etiam, in qua non cadat haec

159쪽

Si postquam Vidimus de nyte p0eseo praecipuis metricis proprietatibus, in pauca conferre conamur iudicium n0Strum de poetriae ro motrica, affirmaro lico artificio Si me conformari sciita esse ius pigrammata. Studuitn0Stra eadem semper v abula isdem versuum sedibus iterare, dedit oporam ut sibi responderent pedes metrici Vel Suum con Venientium, deleetata Si esu τῶν uotor λευ- των denique in carminibus Sui comp0nendis praesertim ii eminuit artibus, qua pr0pria esse AleXandrini novi poetis Supra iam Xposuimus, Summo studio atque Singulari artificio. 3. De epigrammatis, quae singuli testimoniis nec

communi Consensu vindicantur Anytae.

Quoniam in praecedentibus iam Semel iterumque mentio mihi fuit acienda epigrammatum VII 100 set X l3,

quaesitura nunc de ii carminibus, quae Singulis tantum testimoniis tribuuntur nostrae p0etriae a duobu his epigrammatis saeiam initium. Carminis X l3, cui δηλον Serj pSit talaudes, quod vero Correct0 instruXit titulo ri r ς ιελοποιου, λ teXtus hac fere ratione constituendus esse Videtur:

J CL OisAhaeupl. .l pag. 10.2 Vid. quae de lectione huius versus disseruirnu in praecedenti paragrapho. 3 Doricam hanc formam, pro qua et adobsius et i sub hoc carmen est ep. I. 20. 18 praebent nisi requirunt crebrae formae Doricae, qua in hoc epigrammate integras Servavit code Ρ.

160쪽

Memoria si quis tenet ea epigrammata, de quibus vidimus in praecedentibus, fieri On 0test quin perlecto h0c carmine Statim cogitet de Anytes epigrammat XVI 228, in quo etiam invitatur Viator, ut in urb0ris umbra recreet membra sua aestu defatigata Xpleatque sitim frigida flantis

aqua. At 0n 0lum argumenta, Sed etiam Sermonem horum carminum arctissime conVenire tantum non incurrit in oculos, Si iuXta epigramma Supra XScriptum ponitur

alterum illud, quod audit sic

Itaque apparet sibi reSp0ndere initia ultimorum VerSuum, quorum alter incipit a Substantivo homi μα, alter a formare u παυσης, in utroque Carmine deSse adiectivum αδ XVI. 228. 2. IX. 13. . atque Substantivum si XVI. 228. l. IX. 13. 3. 3, Voculam τοι, qua delectatam esse Anyten vidimus Supra pag. 32), in non libri carmini Versu tertio recurrere eadem Sede, qua legitur in Secundo VerSuepigrammatis XVI 228, i. e. in p0Steriore parte theSis primi pediS. Optime autem fieri potuisse, ut 00tria bis tractaveritidem argumentum idque eisdem fere verbis Oeet 00mparati Anytes carminum VI I et X έ5, qua 110 solum versantur in Simili argumento, Verum etiam Substantivum τοαγος atque adiectivum λασιος prorSu eadem Xhibent sede; etenim illorum carminum priores parte sic Se habent VI. 12. 1 Sq.