Studia in Anytes poetriae vitam et carminum reliquias

171쪽

poetriae huiusmodi epigramma, quod Plinio notum etiam fuerit, nonne mirum tunc est, qu0 Marcu Argentarius in carmine suo VII 364 0tus pendet ab Anyte nec resp0Xisse videtur pristinum illud pigramma Hac corte re praestat Religenstein ii interpretatio, quod et pseud0- Erinnae et Argentarii carminis originem repetit e communi fonte eoque Anyte epigrammate. Saepe tamen sum si pie a fortasse et huius Xplicationem longius HS quaeSitam nec neceSSe Me ponamus praeter nytes et Argentarii earmina tertium etiam eiusdem argumenti XStitiSSe, qu adscriberetur Erinnae Est quidem verum a Plini diserte

memorari huiu poeti in nomen, Sed nudaeter tamen Ontendere ausim non necessario inde equi huius adeo mulieris nec alterius eum respicere epigramma. uotiens

enim et ab antiquis auctoribus et ab hodierni quoque Seriptoribus e0nfunduntur Graeearum poetriarum nominat Semel mihi iam fuit occasi0, et quidem in Praefati0ne mea, paucis disserendi de tali errore, quem OmmiSerunt auru-nias, i Aelianus, Suidas. . Qui omnes litteris manda. verunt Pindarum quondam in certamine SSe Superatum a C0rinna, quamquam ad hunc usque diem X Stat ipsius Corinna fragmentum, in quo ipSum illud certamen cum Pindar initum viti vertit illa Myrtidi. 3 Neque nominum eiusmodi permutationum unteum hoc adStare Xemplum vel inde apparet, quod ipS Stadimuellerus, quantacumque vulgo est eius diligentia, in annotationibus, quibus instruxit epigramma VII 646, calami lapsu Nossidi vindicavit carmen VI 119, quod a Myr ByZantia SSe 0mpositum nemo negat. Nisi fallor tunc imprimis est periculum me quis incidat in huiusmodi errores, cum

Cf. quae de Corinnae fragm. 21 exp0Sui pag. 9.

172쪽

mem0riter laudat alicuius Oetrine Versus. At persuasum mihi est Plinio, mentionem facienti de l0eustae ac cicadae communi m0numento, praeSi n0 fuiSSe Seriptum aliqu0d, ipsum illud epigramma, e quo luXit haec eius notitia,

eontinens, Verum memoria eum tenuiSS VerSuSAEOS, quorum

tradidit argumentum. Huc accedit, quod multorum epigrammatum primum distich0 multo magis divulgatum fuisse Videtur, quam reliqui erant versus, id quod confirmant variorum Scriptorum illi loci, ubi alicuius pigrammatis nulli nisi duo priore occurrunt VerSuS. QuodSi tu quoque epigrammatiS, ad quod pertinet tota haec disputatio, prae ceteri Versibus laudari solebant duo priores, facile fieri potuisse Xistimo, ut hoc de carmen, nec aliud ullum respeXerit Plinius. Etenim si prius tantum distichon recordatus est ille, ita ut tota ius notitia sit referenda ad du0s hos versus

iam causa perspicimus duplicis, in quem incidit, erroriS. Nam quid tunc mirum, quod inter se commutaVit nomina propria μυρι et υρων, quum praesertim eorum utrumqUein Latina lingua induat eandem formam Myro, ut Latinis auribus ita p0ssent Sonare Versus duo laudati, quaSi essent acti in Myronem Statuarium. Qu0d autem Erinnae tribuit h0 versus, qui debentur Anytae, huiuSm0di errore haud ita esse raro apud script0res, Sicubi saetant mentionem de Graecarum p0etriarum carminibuS, Supruiam Vidimus. Ceterum quomodocumque St Xplicandus locu Plinianus, omnes certe eius interpretatione eae, quibus aut ab Anyto abiudicetur aut a Vetustior Specimine derivetur epigramma VII 190, reicienda mihi videntur. Praeter duo carmina illa, quae hucuesque tractaVimus hac Paragrapho, tertium etiam ad no pervenit, in quo et ipso

173쪽

l filsiatim agnoscimus Anyte artis imprietates, id die rei gramma, cuius teX tu apud Stadim uellerum audit sic

In codie P hoc armen, quod est epigramma έ libri VII, a C0rrectore instruetum est titulo Sueto stri r ψει λοποι0o, Sed in Plη, ubi in libri IIV capit 20 quod eaput in Scribitur εἰς νέους re νέας Oeeupat Sedem OetaVam, nullus ei appletus est titulus, unde fit ut in ly capit sub umor 2i superscriptum ei Sit 0eabulum sto, Aur. Continet pigramma laudatum aliques oees, quae in iis quoque arminibuS, quae Semper ae ubique tribuuntur Anytae, pr0rsu eiSilem Sunt Olloeatae locis. Primum enim Substantivum s reor eandem e pat Sedem in epigrammate VII 86, quippe cuius prior pentameter Si Se habeat

deinde dativus md pariter stat ab initio alterius vii in Versu hoe

qui versus est Secundus Anytes epigrammatis XVI 231, po Strem smrma τό G in carmine VII 6έ adest o 000, quo segitur dativus Hi in illo Anyte epigrammate, U0d oecurrit in Anthologiae appendice, quoniam huiu earminis p0Sterior heXameter Constat e his verbis

174쪽

VII 649 0nnulla etiam occurrunt voces, quas alii Sedibus eae hibent Tegeatidis poetria carmina. Iure enim Stadi. muellerus ad hoc epigramma annotat formam πλὰ n0Sadmonere primi VerSus carmini J 144, utp0t qui c0ntineat 0rmam Ur uro SubStantiVum quoque καHo apte quadrare in Anyte Sermonem teStatur Versus VII. 490.3, qui incipit a genitivo καλλευς Praelsere Voculam rot, qua in prim Versu sinitur primu pes, SSe inter en VOeeS, quibus delectetur Anyte, supra iam Sati Superque demonstrasse mihi Videor. Ut autem pr0bemus profeci fide n0Stra dignum esse auctori nomen, a Correetore epigrammati VII 649 adscriptum, alia etiam nobis suppetunt argumenta. Namque in h00 carmine Obtemperatum SSe ei8dem legibu metricis, qua in Anyte p0esi Valere n0VimVS, nunc Stendere Si in anim0. Vacat hoc epigramma Attica correpti0ne, quam medii certe in Vocibus arei Ssime tantum adhibuiSSe 0Stram poetriam constat, at 0ntra bis debili positi0ne longa habetur v0dalis natura brevis, in formis uisoo et intio. PraeSertim propter priorem formam, cuius syllaba producta Stat in thesi, existimo fidem esse habendam Correct0ri, hoc carmen Anytae

tribuenti, quoniam hoc ipsum est proprium huius mulieris p0eSe0S, qu0 aliquoties in thesi Xhibet huiusm0di produc

dare hom000teleutis, quae, uti novimus, in deligiis habet poetria Tegeaea. Etenim non solum in utroque pentametro sibi respondent stolorum fines, Sed in tertio etiam Versu eXhibent homoeoteleuta arse tertia atque quarta, ita ut p0sterior ille h0Xameter comparari possit eum Anytes versibu VI. 153. 1, VI. 158 2, VI. 12 2 VII. 6έ6. , VII. 24. 4, XVI. 228. 1, in quibus etiam adeSS talia hom000teleuta Vidimus in praecedentibus pag. 43). Etsi igitur multis variisque de causis laudo, quod OViΗ- simus Anthologiae edit0 pr0bavit auctoris Omen a COI -

175쪽

rectore epigrammati VII 649 adscriptum, tamen Simul monere Velim non omni e parte mihi placere carminis textum, quem OnStituit Stadimuellerus. Ut enim Satisfaciamus Anytes sermoni atque dialecto duae mutationes prorsu neceSSariae mihi Videntur. Nempe arbitror in p00triae Sermonis consuetudinem non adere forma uia uαι ἐν et ἔχοισαν, quae apud recentiSSimum editorem leguntur in finibus versuum secundi atque tertii. Quod pri0rem larmam a Seribis A et C r0sectam pro qua u&ouαοίναν Xhibet lanude Anthologia non repudiavit Stadim uellerus, id miror eo magiS, quod, ut ipSe ille memorat in annotationibus, in Dorvillius suasit ut pro ea reponeretur Ormn reo ιαρέ quam lectio em summo iure eum commendasSe testatur Anytes versus VI. 123 3

ac rem tetigisse Dorvillium inde etiam licet efficere, quod in uniVersum Omnia adieetiva in εος, Sive ad materiem sive ad colorem pertinentia, pergrata fuisse Videntur nostrae poetriae, cui rei sunt indicio forma hae χάλκεον VI. 123. 2), αρ ιαρίον VI. 123 3ὶ πορφυρέα VII. 15. ), κυάνεος VII. 16. ), οδέαν IX. 45. ). Ab altera autem parte proelivis est conieetura librarios a iusta forma, quae

τινα ν ἐφρουρει λέc0ν αοε αρινος. E quo intelligitur non nimis SSe violentam Correctionem eam, quam deo

Dorvilii afferam textui prioris pentametri carminis VII 649. Quod attinet ad Aeolicam formam χοισαν, in codice ObViam, quam Stadimuellerus praetulit Plantidea lectioni

ουσαν, mihi quidem damnare eam Videntur participiare κα/ 0υσα et λουσα, quae continentur Anyte epigram-

176쪽

e0mponentem Versum illum

imm0morem non puto suisse huius versus Homoriei i)

lodsi recte sum suspicata nytes versum VII. 649 30sso deriVatum X Odyssea loco laudato, iam nullam video inurum cur erodam poetriam formam ἔχου6αν Optime qua drantem in pStu Serm0nem, permutasse insueta forma. χωσαν. ItaqU In numerum Anyte Carminum SSumamus otiam pigramma VII 649, ita amori ut in fine secundiversu legamVS uiantistoeso Utque Sequentem Versum finiamus forma ερουσαν. Restant Septem epigrammata, quae, HamVi ab Anytos poesi aliena Sse videantur omnia, interdum tamen tribuuntur huic poetriae. Sunt autem Anthologiae Graecae car

mina VII 89 VI 232, VI 236, VI 238, VII 492, VII

538, XVI 229, qua nunc deineep traeinb eo Ordine, quo ea percenSui. Epigramma VII 189 Pl f L. Is cap. l, quod inscribitur εἰ Μνεις, . t L. III. Cap. 21. 12 i, qu0 Constat e quattuor his Versibus

diserte vindieatur Tegeatidi p00triae in Planudi aut0grapho, quoniam ibi additus ei os titulus 'AP frita in codie Vero Palatino Corrector ei adseripsit: οι Gro J κου ρυδίου. Licet primo obtutu credat aliquis hoc epigramma Om-p0ni 0tutSSe ab adem poetria, cui debemus carmen VII 215, pariter ab initio Xhibens verba OOκδει δή, utque carmen VII 190, in qu sitiam deploratur mors OeUStaei Odyss. VI. 18.

177쪽

dilectae, tamen, Si contulerit et a mn in Anthologia00pigrammata, quae in Simili vel Santur argumento, in hac Sententia perman Surum eum non puto. Quid enim Mna- Salea poeta, a quo laetum est noti Ssimum illud pigramma

in Deni riti 00ustam, i alteram etiam disi avit meustam

mortuam pigrammate VII 192, qu carmen ob eul0s Vel Saturn SSe Videtur auctori epigrammatis VII 189. Namque p0emat laudat Mnasalca eantaVit haec

ita ut appareat auetorem carminis VII 89 non solum hinc deprompsisse verba initialia versuum primi atque Secundi,

Salea usurpatas. At ne s0rte quis inclinet in hanc Sententiam Mna Saleae p0tius epigramma SSe referendum dearmen VII 189, quod scriptum esse videatur ab Anyte, quam mulierem et aliis multis poetis et MnaSaleae qu0quemon StraSSe iam in arte pigrammatica variis e0nStet de caUSis, Statim addum me quidem iudici unam praeSertim ObStare Voculam, quominus nostrae poetriae tribdamu enr-men id, de cuius auctore nunc quaerimuS. Etenim epigramma VII 189 in secunda ars tertii versus Xhibet V0Cem reo cui, quantum stimus hodie, numquam hane Sedem SSignavit Anyto, quae in thesi colloeare Solet hanc V0eem, quum contra tulerunt aetatem Mnasaleae nonnulla Carmina, in quibus prorsus eodem loco securrit haec V0cula, ut ostendunt VerSu SequenteS

178쪽

Ceterum argumentum qu0que ac Sermonem carminis VII 189 vi quadrare diXerim in Anyte p00Sin. Quia enim p00triae carminibus, in dilectorum animalium mortem factis, nihil solut cantari nisi mortis casu atque d0minorum dol0r, abstinui ver in iis Anyto a myth0logica illa doctrina, quam prae Se fert hiatu epigrammatis auct0r, verba illa hi h γαρ λειμωνα ἐπὶ Κλυμέ, ου πεπυον γαι, de parva beStiola potius ronice quam serio dicta, abh0rrere mihi vidon tura poetriae Sermone Sati Simplici. Denique, re bene perpenSa facere Π0 90SSum, quin ab Anyte abiudicem hoc carmen habeamque dum Corructori vindicanti id Aristo. die Rh0dio, quum poetam XjStim fuiSs unum e Mna salem Sectat0ribUS.

Quid mihi videatur se hoc epigrammate, quod a Planude

datur Anytae atque in atritens codice, quamquam CarenStitulo, inSertum est p0etriae carminum Syll0gae, quod Veroa 0rrectore instructum est lemmate αντιπατρον, RUCiSpotero Xp0nere, quia hisee 0Stremi annis recentiSSimus Anth0l0gia editor in uberiore annotati0ne quaeSivit, aqu0nam poeta profectum id SSet. Tribus rebuS 0mmendari Planudeum testimonium recte vidit Stadim uelleruS; primum enim inter Se conVeniunt argumenta poStremi huius carminis versus et quarti versus Anyte epigram malis VII 21, quem audire novimu Sic: δ εθανες οὐ φίλας ιαονα ιενος πατοίδος, deinde in terti huius poematis Vel Su deSt forma ouor, quam X hibet etiam n0Strae

179쪽

pentametro andem Occupat Sedem, quam in Anytes versu XVI. 20 l. . His nihil addere velim nisi levem hanc observatiunculam accuSativum δυμον Vol bis occurrere apud 110Stram, quum legatur etiam in Iano Versus VII. 490 2. Verum ha0 in parenthesi iam perg0 enarraro Stadt-m uelleri argumentationem. Namque p0rro ille disputavit in hanc sententiam nihil0 minus ab Anyte abiudicandum eSSe 0 carmen, qu0 esse factum ab Antipatro Sidoni d0ceant huius p00ta epigrammata VII 11 at tu VII 241. Nempe in prior p0emate, quod Si metum in linaretam puellam, qua ante initum matrimonium morbo

rev0eat epigrammatis VII 232 posteriorem heXametrum

fine alterius pigrammatis Antipater t0lemaeum Ortuum all0quitur his verbis

Ut uppareat et huius carminis et pigrammatis VII 32 vel Su paenultim0s vocabula quaedam habere communin. Sane necesS est concedamus Stadimuellero carminiS, ad qu0d 0rtinet haec disputatiuncula, tam argumentum quam Serm0nem Ss eiusmodi, ut abhorrere n0 videatur ab Antipatri Sid0nii 00si, Sed quum ab altera parte negari non possit etiam in eo oecurrere haud pauca Vocabula in Anyte qu0que epigrammatis obvia, n0ndum id effecisSeput Stadimuellerum, ut omnia dubia n0Stra SVStulerit. Itaque quaerenti mihi praeberetia fortasse carmen VII 32 aliud Vestigium altorutrius p00ta pr0prietatum, Venit in mentem raro, immo rariSsime, tantum Sam SSeonyten Attica correpti0n mediis in vocibu et quidem HSquam,

180쪽

quoail Scirem, niSi in n0minibus substantivis. At in h0cearmine brevis habetur Vocalis o in diecti V κυκλυεσσαν, quod continetur 90Stremo Versu Ad ea igitur argumenta, quae congessit Stadtinuellerus, hoc qu0que haud parvi accedit momenti, sol mam κυκλυεσσαν pugnare eum AnyteSr metrica, quum c0ntra nihil besar videatur, qu0minus 90nnmu profeetam eam esse ab Antipatro Sid0nio. Nam certe X ii epigrammatiS, quae ab pS hoc nec a c0gn0mini p00ta comp0Sita esse pro cert affirmat Stadimuellorus,

Itaque Verbi τῆς re τῆς quae nil hoc epigrnmma NarnVit Plauudes, significare voluit a Tegeasea poetria pr0fectum id Sibi videri, qua e re laetum est ut Agriptor e0dicis Matriten Si ho qu0que carmen Sciverit in Syllogen Anytes Poematum, licet huic de epigrammati nullum addid0rit titulum. In codice Palatino, in quo olim scriba Α itaeXnraVerat teXtum huius atque Sequentis carminis, ut in unum coaluissent duo illa epigrammata, Correetor demum justum reddidit ambitum utrique carmini deinde autem

idem librarius epigrammata VI 236 atque 3 tribus

in Stru Xit aucturum nominibus, e quibus tamen p0Stea ipse

induxit id, quod medio posuerat 000. EX reliquis duobus