장음표시 사용
11쪽
- 1 Aoutius adhuc in Polydoro Fus omne abrumpit, Polydorum obtruncat et auro Vi potitur. iuid non mortalia pectora costis Auri sacra fames 'Hoc qui tam parva momenta nominibus discreverunt μεταβασιν vocant, quam et aliter heri putant quid loquor aut ubi sum coniunxit autem παρενθεσιν et ποστροφ)ην Verstilius illo loco Haud procul inde citu Mettum in diversa quadristae Distulerunt, at tu dictis, Albane, maneres l)Raptabatque viri mendacis viscera ullus.
Similia sunt hau sexempla in dubio ap0Stropharum, qua Spri0re paragraph cognovimus, et illarum quidum, ubi cum figura coniunctum erat, quod persona vel res compellabantur etenim hic quoque . invocantur aliqua persona vel re per VerSionem. Τamen, qui hau et illa exempla maior diligentia curaque Omparaverit, cognOScet magnum discrimen intor ea sextare. Illiconim is iobatur vel quidem simulabatur per postropham colloquium, die Form dramatischer Unturhaltvng, ut it g schius in commentatione, qua est Die postrophe in Ilias und Odysseu
cf. Phil0l0g. XV p. 5l dixit illa apostropha spectabantur in sententiis vox sontuntia hic idem significat quod Germanice
Verbo SatZ exprimere solemus), unde rectissim a rhetoribus innumero figurarum qua vocamus sententiarum ponebantur. Aliter res se habet in apostrophis, quas hac aragraph cognovimuS. Sententia per figuram hic non mutatur colloquium non efficitur, sed narratio continuatur hau avorsio fit in medio narrationis tenore per uallagen casus vel per Sonae in-e X Spectatam, quae habet etiam, ut Quintiliani verbis utar I 3, 27), similitudinem vitii, quia tamquam peccatur in ordinem
rectum atque institutum verborum. Hae postrophae Spectantur igitur in singulis verbis, qua de causa inter figura quae Vocantur verborum ponendae sint. Atqui nemo nescit figuras verborum eSSe duorum generum, rhetorici et grammatici. Specie apo Strophae autem, quam modo tractamus, Secundum Quintilianum
est inter figuras grammaticas, quae Sensum non mutant, erum tantum formam eloquendi.
Ρraotur Quintilianum alii quoque rhetores do hac Specie, quam modo cognovimus, verba fecerunt Sic enim Herodianus
12쪽
Apud Iul. Rufinianum Halm p. 4 legis: μετάστασις est
vel μετάβασις, cum a loquentis persona ad personam aliam transitwn facimus, ratione aliqua vel adfectu, ut Non haec Euandro de te promissa parenti iscedens dederam Deinde sit nunc ille quidem spe multum captus inani Fors et vota facit . . . Deinde Infelix, funus nati crudele videbis. Hi nostri reditus exspectatique triumphi 'me mea asina fides non, Euandre, pudendis Vulneribus pulsum aspicies. Haec istura dicitur variatio aut tranSilus. - ποστροφη St, cum sermo a recto et instituto ordine in diversum ac contrarium vertitur, ut: Scipiadas duros bello et te, maxime a Sar. impulerit ferro .... Latine conversio dicitur. Inter meιastasin et apostrophen hoc interest, quod metustasi personarum multiplicatu variatio est et ab alia ad aliam, deinde rursus ad alium et deinceps stradatione transitur at in apostrophe commutatio est personae fere unius Rufinianus vocat
igitur speciem quandam huius apostropha μετάβασιν. Rutilius Lupus vi dotur omnino hanc apostropham nominaSSe μετάβασιν, cum dicit: Unum oenus μεταβά6εως est eius modi , cum ab ea sententia, quam proposuimus, convertimus ad aliquam personam aut rem et tamquam praesentem appellamus. Recte mea quidem sententia Dgialas dicit. Quintilianum ad haec omnia respicientem illud addidissu hoc, qui tam parva momenta nominibus discreverunt, μετάβασιν vocant. Atqui constat reliquos rhetores aliam habuisse
13쪽
- 13 - μεταστασιν Vel μετάβασιν, nempe eam, quae fit, cum culpam alicuius se a nobis in alium conterimus ); itaque nominabimus una cum Quintiliano hanc quoque averSionem, quam modo cognovimuS, Summo iure postropham. Quod recte iuri confirmatur eo, quod commentat0re antiqui exempla, quae huius
SaepiuS: haec est postropha vel προσφώνησις os ad Aun. IV 408;X 139 302 791 XI ); cum vero reliqui rhetore προσφωννησιν aliter explicent ), hoc quoque nomen reiciendum est. Intor definitiones modo allatas summi momenti mihi videtur osso Rufiniani, qui figuram oriri ratione aliqua vel adfectu addit. Quem si sequimur, postropha non est ponenda inter
figuras grammaticas, sed inter illud acrius oenus, quod non tantum in ratione positum est loquendi sed ipsis sensibus cum oratium tum etium vires accommodat δ), quod significatur rhetoricum. Haec controversia, qua est inter Quintilianum se Rufinia
num quo modo potest diiudicari Videamus primum quidem, quid alii viri docti do hac o iudicavorint. In scholiis codicis Vonoti B in Iliadum scriptis logimus ad versum III 8 additum ): Πάτροκλε η ἀποστμοφη σημαινε τὸν συναχθόμενον σοι γαρ,
φησιν, si Πάτροκλε τέλουτως et 'Aχιλλεο ς ἀγαπωμενω -τ παν εἰς σωτηριαν των Ελλήνων πραγματευσαμενω τω Νεστορος φιλοπονως ἀνασχομενω τε φιλοστοργως υρυπυλον ἰασαμενφ τω et περ Ἐλλήνων δακρυσαντι τω ον κληρως διακειμενον Ἐχιλλε απεισαντι τι κατὰ τῆς σεαυτου η υχῆς την ξοδον κατορθωσαντι,
sorto artrocli videtur poset incidisse in maerorem luctumque atque interposuit vorsibus hos affectus eo, quod aversionem in hunc virum fecit sic, h. . sex affectu, explicat commentator figuram et reliquis locis, quibus illo verba facit de apostropha
l Do hac si vid quae dixit Mim Me l. s. S. P. 22.2 Cf. Vothmann. l. S. S. P. 346.
3 Cf. Quintil. IX 3, 28.4 Cf. indor Loom. IV.
14쪽
modo dicit illo locis, qui sunt Iliad. A 12 et O 65, ita ut secundum huius quoque explicationes haec apostropha in numero figurarum rhetoricarum verborum ponenda sit. - Atqui inveniuntur, qui censeant figuram n0n Semper ita explicari posse, qu0d quidam loci non sint eius modi, ut poeta sex affectu in figuram coactus esset. Sic enim ius e gangi usi ot it g schius )motricam rationem in talibus apostrophis iudicandis respiciondam esse putabant secuti sunt illos meis-Hontgius addentes in commentario ad Homeri Odysseam script y versui, qui est ξ 55 aus alien dies0n Boispiolon rhelit, das an dio tuli de gumiit-lichon rundes, wi or ut Eumatos und Patrohlos in alii hoit bustoli undisclion voti don Scholiasten uin 787 0rvorgeli bonwird, guglutch auch das edurmis dos Versus utruten ist. Haud raro ab aliis quoquo viris doctis similiter iudicatum stra quibusdam locis, ubi illa postrophae species extat; confer oene,
Bi di Ar a d sermon dactylicorum Latinorum quaestioneS. Catullus ut Ovidius quibus rationibus linguam metro accommodaverint Archi fur lat. Luxiliographi und Grammatili Bd XIX Fasc. 3 0 4)p. 568. - ordonus in commentario ad Aonuidos librum40xtum scripto explicat nonnullas talium apostropharum partimi interiore partim ex more metrica vel formali ration consor, quod addidit vorsibus 18 ut 30). - o id norus in commontario ad 0noidos libros primum ut secundum scripto verba facit de apostropha, quae legitur Aen. I 56, quam non dubitat ab assectu poeta repetere.
15쪽
- 15 Quae autem est, qua080, vera huius speciei apostropha natura γOmnos intellogunt id quod in huius dissuriationis prausation dixi, o nonnullis soluciis x0mplis do illa ro, do universo figura usu iudicari non posse. Itaque, ut in hanc rem altius penetremus, 0ptimum ut perscrutari carmina duorum poetao 'um, quorum USUS
figura et frequ0ntissimus t maximo conspicuus ost Oi vici ut Vergili, atquo ex his omnia vol certe plurima exumpta colligero. Sic nim facilius domonstrari potorit, qua ration permoti illi poetae hanc apostropha speciem adhibuerint.
4. Notabilos exstant vorsus qui sunt Asen. IV 408 sqq. ):buis tibi tum, Dido, cernenti talia senSuS,buosve dabas stemitus, cum litora fervere late Prospiceres arce e summa totumque videres Misceri ante oculos tantis clamoribus aequor
His nim in v0rsibus figura, do qua tractabimus, Optime cernitur in sedi narrationis tenor por unallagen casus pro dativo legitur vocativus convortitur sermo ad Didonum. Qua ducausa autem poeta croavit hanc formam dicondi Agitur dosori Didonis, infelicis mulieris, qua summo amore incensa maiorem discussurum videt. Hac in misera condicion Didonis autem sine dubio causa apostropha est posita. Quom non capiat miseri-c0rdia, qui audit o tanta sollicitudine, de tam acerbo doloro. Vergilius quoquo in his robus advorsis narrandis incidit in illum assectum; ex quo commotus vorti s p ut in Didonem atque interponit sic orsibus suum sinctum. Ei autem, qui hos versus legunt vel audiunt, se in0xspoctatam nallagen casus diutius accuratiusquo animos ad illam personam advortere coguntur, simili modo excitantur, odom assectu afficiuntur atque poeta. Ut paucis comprehendam illam postropham X affectu poeta profluxisse apparet atque figura adscita si selicitur ut pulcherrimo, cum iqui versus lugunt si audiunt simul sexcitentur. Sic videtur iam
16쪽
- 16 Si ridi s iudicasso annotans illi versui totum hoc asina prosphonesti dictum est plus enim est in re, quam in verbis quamvis enim totum dictum non sit, tamen et costitatur et capitur ab auditore haec est enim mayna emphasis, quae perpetuam per Sonam conplectitur.
Simili modo optimo explicabitur postropha, quam legimus Aen. VI 759 sq. ubi Vergilius morte Umbronis, viri fortissimi, quem
nemus Anstitiae, vitrea Fucinus unda liquid lacus fleverunt, mihi quido vidotur iusto iuro in lacrimas raptatus Lege porro VerSIIS, qui sunt et X 44 sq. quibus narratur de morte Orphei, quem maestae volucres, turba ferarum, ristidi silices, carmina saepe secutae fleverunt silvae, aut Met XI 68, ubi formo vertitur in Protesilaum qui p=umus fataliter Hectore hasta cadit iam concedes omnes hos locos eiusmodi esse, ut poseta in maiorem animi affectum incidoro potuerint, unde apostrophae profluxerunt. Reliqua exempla, ubi figura illa similitor optime intellogitur ex positarum luctu vel misericordia, quae efficiuntur sive morte alicuius sivo rebus quibusdam adversis, satis habeo enumerasse, cum omnia explicare longum ac supervacaneum mihi quidem videatur; qua inveniuntur: on. X 430 Met Ι 89 sq. IV 24 sq. VIII 459 Ι 138;649 sqq. X 69 sq. 31 sqq. Art. amat. ΙΙ 249 sq. Fast. VI 28. Cum ex apostrophis adhuc allatis illi tristo associus dicti
eluxerint, vortitis poeta ira et indignation inflammatus in versu, qui est en IV l2, in Amorem deum: Improbe Amor, quid non mortalia pectora costis' diectivo improbe illicido d0- monstratur, ex quali animi motu postropha profluxerit. Ea dum indignatio poetae subest apostrophis, quae inveniuntur Art. amat. II 459, ubi compellatur Demophoon, heres Thesei criminis, qui Phyllidem mala de fefellit, et Amor. Ι 8, 13, ubi out alloquitur per aversionem lenam his verbis: Di tibi dent nullosque Lares inopemque senectam Et onoas hiemes perpetuumque sitim. Irrisio ot ludibrium videtur mihi fundamentum apostropharum, quas legimus Fastor. II 811, ubi sermo vertitur in arquinium, qui Lucretiam corrupit ), vel ast V 59 sqq. ubi sic
extat 1 CL p. 13 huius dissert. 2 Quid, victor, gaudes hue te victoria serdet. Heu quanto regnis no stetit una tuis.
17쪽
- 17 9uid tibi nunc solitae mitti post ero sustitiae, 9uid loca, qui rapidi profuit usus equi, Purthe refers aquilas, victos quoque porristi arcus Pionora iam nostri nulla pudoris habes vel et I 20, quibus versibus poeta compullat horrificum custodum Iunonium Aroe, iaces, quodque in tot lumina lumen habebas,
stinctum est, centumque crvos o occupat una.
Vert iam oculos ad versus, qui sunt en X l 5 sq.: Inde Lichan ferit, exsectum iam matre perempta
sit tibi, Phoebe, Sacrum . . . .
Omnes qui secto matris ventre procreantur, addit Servius, ideo sunt Apollini consecrati, quia deus est medicinae, per quam lucem
sortiuntur: haec tanta auctoritas ot dignitas do vidotur mihi poetam raptasse in venerationem ac pietatum laudes gratesque insita sunt huic postropha atque suo iure revocat Nordonus in communiari nos ab loco i), qui est similis huius, de quo tractamus, ad illa pigrammata, qua in donariis inscribebantur Go . . . Φοιβε . . . δωρ τάδε κρεμαται . . V 9 ). Eadum oligio duorum subsesso mihi quidem videtur, cum in-Vocantur per aversionem Bacchus G00rg. II 2 vel mustna Pales et memorandus pastor ab Amphryso et Lycaeus Georg. II l vel Clitumnus, Iuvialis deus Goorg. II 146 vo puellae Naides Ecl. 9ll0). Ovidi carmina talium exemplorum magnum numerum praebent, qua d causa a simplicitor unum orar mihi lic0at:
Non semel procreatur postropha ex odum assectu venerationis, quae portino ad hominos quosdam. Sic nim illo motus animi oota oss0ctus idotur auctoritat domus regiae, Cum Aeneid. V 564 sermo convertitur in oliten, unum natorum Priami
cs e. I 522), quamquam concodo uno locum ortasso melius inseri illis x0mplis, in quibus postrophai dolor luctuque poetae explicanda st vorisimilo nim mihi vid0tur orgilio in animo id fuisse, quam isorabili modo Politos a Pyrrho trucidatus sit.
I Specto ad 0rsum 8, de quo postea tractabo cf. p. l).2 Falso legitur apud Nor denum . . V 9.2
18쪽
- 18 - cf. on. II 525 sqq.). Similiter videntur quasi mixta onoratio tmaeror in apostrophis, quas legimus en X 79 sqq. ubi domortis durae casu atque optimis factis Mezenti et do memorando Lauso orba fiunt. Certo subest venoratio et pietas postrophae, quam praebent primi versus libri optimi Aonsidos ubi
lugimus tu quoque lito= ibus nostris, Aeneia nutriae, Aeternam moriens famam, Caieta, dedisti Et nunc servat honos sedem tuus ossaque nomen Hesperia in una, siqua est ea stloria Sionat. Quibusdam
locis oritur oneratio ex fortitudine, felicibus armis instoniumvirorum ita commodo iudicabis de apostrophis, qua inveniuntur Aon VII 33 745 X 411. Noque Ovidiana exempla eiusdem generis desunt, sive agiturdo viris aut summo gener natis aut virtutibus quibusdam vol
amat. I 279 Amor. III , l); sivo illo affectus officitur commo- moratis pulchris feminis aut uoris os ut VI 144 X 543; Art. amat. ΙΙΙ 251 5 19 λ)), sive dicitur de cive Romano ut 00- tam subeat tamquam admiratio sua gentis ci Met XV 654; Fast. IV l 9). Obstupos actus vel quasi attonitus post optimo significatur per postropham quam legimus in versu qui est Georg. III 277,
quo loco furor insignis et praeceps fuga quarum primo vere describitur lege quaeso versus iam cognosces, quanto in affectu poeta versatus sit, atque concedes ex illo aversionem in urum factam perbene intellegi posse. Similiter pendent a stupor et admirations poeta versus, quos invenis ust. I 17 sq. Te
quoque turbatum memorant fustisse, Boote, uamvis tardus eras et te tua plaustra tenebant.
5. Omnibus exemplis hac para grapho allatis hoc orat commune, quod postropha inveniebatur talibus locis, ubi posta ipse narravit. Atqui inducuntur a posetis dei vel homines narrantes; e quarum personarum assectu aliquo postropham saepius in- tollogendam esse licost mihi Oxemplis demonstrare. Sic enim explico aversionem, quam habemus Aen. I 429 Aeneas memoria mortis Panthi, quem lubentem nec pietas nec Apollinis infula texit, raptatur quasi in lacrimas, quo ex affectu vertat sermonem ad
1 Ex hoc loco elucet simul indignatio poetae.
19쪽
illum virum. Similiter luget per postropham tamquam ante
oculos omnium Ulixos mort0m Achillis in ursu, qui si ut XIII130 at tuo hau more sontentia confirmatur optime eo, quod poeta ipso addictit per paron thesim manuque simul veluti lacrimant iatersit Lumina.
Roligio si lucut, cum Aeneas eneid. III 37 sermonum vortit ad Ph00bum aut Anchisos sen. VI 870 ad supuros aut Modos uotam VI 20 ad Lunam, amor pietasque, Cum Aenuas in versu, qui st 0. II 664 compellat matrem almum aut alio loco, qui st 0. Ι 8 Iulum. Nemo porro contendota postropham, quam Nisi filia in versu, qui invenitur Mot VIII 4 facit in in sem, profluxisso ex amore virginis timontis ac veritae, ne quis imprudens pectora muti viri vulneraret Simili modo allocutio Anna in vorsu, quem legimus Heroid. VI I9l optimuintollogitur sex amor Didonis sororis. Memoria ius autem, qui oripuerat Euandro carissimum, quod habebat, in animo patris scilios nihil aliud offici potus nisi odium t ira, nil oritur
Α0. XI 17 haec aversio Pu quoque nunc Stares immani truncus in armis, Esset par aetas et idem si robur ab annis, urne.
m. In xemplis, qua adhuc tractavi, compellabantur semper per Sonae quaedam, vel Superi vel mortalus quibus statim assoleam nonnulla eius modi, ubi sermo vortitur ad nomina qua0dam abstracta, qua tamen a poeta quasi persona habita osse apparet. Sic enim legimus o. III 56 sq. 9uid non mortalia pectora costis, Auri Sacra fu es Hac in apostropha iudicanda
Quintilianum, qui loco supra dicto cf. p. l hoc ipsum
exemplum asserens in nallago ursona cognoscit nihil nisi grammaticam figuram, qua Sensus non mutatur, sed tantum forma eloquendi erravisso mihi quidem constat. Hoc enim vorsu redigitur in memoriam nostram illo, qui traetatus est . 16, h. e. e. IV 412 Improbe A=nor, quid non mortalia pectora ouis Ut Ver Supra feci, hanc quoquo postropham in ulla dubitationuexplico ex indignatione. tquo num contendet facinor Polymestoris, qui Polydorum auro potiundi causa obtruncavit animum Aenos iusto iuro affici posso odio, indignatione, ira in auri sacram famem vel x hoc adluctivo sacer cognoscitur, quali in assectu Aeneas vorsatus sit. Simili modo orta est apostropha Vorgiliana, qua logitur Eol. IX l: Omnia fers, aetas, animum quoquc . . . . et Ovidiana, quam invenis et XIII 517 9uo me servus, annoSu
20쪽
senectus Partim admiratio p00tao partim is sericordia viduntur mihi insita loco qui stomor. III 8 45 sq.:
Contra te sollers, hominimi natura, fuisti Et nimium damnis noeniosa tuis l
G. orro invuniuntur huius modi ex ompla, ubi sex assoctu aliquo apostropha fit in ostias quasdam seriis nonnse
conoedendum est corvum loquacem, indicem inexorabilem, qui
pulchram Larissaeam Coronida prodidit, aptissimum Aso ad indignationum xcitandam Quodsi vidius in vorsibus quos legis Mut es 53 4 sq. postr0pham adhibuit, hanc optimo intellegimus sex
illo assoctu illum luculi apostropha ad accipitrem, quam habemu8Τrist. IQ, 76, qui avis rapax nouibus suis columbam sauciare olet. mis sericordia autum proficiscitur, quod legimus Fast. 44l, ubi agitur il avibus, solaciis ruris, do hoc innocuo uenere, quod tam saepe caedatur. Tales bestiarum invocationes apud Vorgilium non inveni. 8. Doni quo sextant iusmodi loci, quibus sermo vortitur
ad res quasdam in animas, ut versu qui ostΑ0. II 56 Troia que nunc Staret, Priamique arx alta maneres. Servii suntontia qua duclaratur V0rgilium ad usurpandam hanc postropham eo commotum osse, ut vitaret syllabas similiter desinuntes, quae efficiuntur formis munere et staret, iam a se id noro in commentario supra dicto uiuota si multis nim locis idem, quo Servius offunditur, invenimus cf. 0. III 549 velaturum . . . antemnarum);Α0n VIII 47 denis . . . annis); 0. XI 872 instantis . . . ferent/S); Goorg. I 226 vanis . . . venis), ut alia mittam. Audiamus vero,
strophe vera illassio. Di arx Priami, Pergama de Pergam OS, War geWissormassen dio sedes imperii sacrata. Um nun diose
holligo Urstatio on do Stad solbs gu uni urschoiden, alio dorWechSol staret . . . maneres. Froilioli, 1 40Wis auoli di Nonnungdos Priamus, di Erinnorun an don alto irWurdigeninonig, dormit sui nor Bur stanti unil lol, nichi lino Einfluss. Cui se id norieXplicationi omnes assontiemur quin nim talus sacri loci sint apti, quibus animus Velio mentissimo commoveatur, nemo dubitabit, atque haec quoquo inanimata rei adlocutio urben intollegiture eadem interiore ratione, quam supra cognovimus, ubi Sermo vertebatur ad animalia quaedam. Similiter lucet reverentia