De epistulis (aliisque titulis) imperatorum magistratuumque romanorum, quas ab aetate Augusti usque ad Constantinum graece scriptas, lapides papyrive servaverunt

발행: 1902년

분량: 178페이지

출처: archive.org

분류: 문학

101쪽

DE USU TITULORUM 3Νunc jam et antequam de Sermone epistularum nostrarum loquamur, aliquid summatim dicere possumus de genere et animo omnium hujus modi scriptorum Tites sane, praesertim quod ad rimum et ad tertium Saeculum spectat, saepius deficiunt quam ut consuetudines Romanorum nobis sensim sequi liceat : IIud Vero non obserVare non .ssumus Romanos semper iisdem moribus neque incassidis neque debilibus usos suisse ut graecas provincias administrarent, quippe qui animum semper intenderent ut nomen Omanum et propter constantiam coleretur, et humanitatis causa diligeretur. Hoc quoque jam si non argumentis peculiaribus Probare, saltem summatim prospicere potuimus Vix sermonem latinum inter Graecos irrepsisse, neque sere aliter aut principes aut praesides tertio saeculo incolis graecis quidquam

Promulgare, atque Augusti tempore, cum perpauca etiamnunc latina oculis proponantur, multa ero graece criPin. seu

archetypi seu translationes, aut in lapidibus incidantur aut papyris mandentur. Quidquid denique de horum titulorum oratione judicavimus jam nobis significavit inam graecam Iinguam quae in Distulis nostris apparet, requenter quidem

aut nimis siccam aut nimis gravem esse, et saepissime latinum sermonem redolere, minus Vero barbaram plerumque

fieri quam nos exspectare justum sit. Quod quidem fortasse eertioribus argumentis nobis confirmare licebit, si hunc se monem grammatice in singulis partibus persΡexerimus.

103쪽

PARS III

QUO STYLO TITULI SCRIPTI FUERINT

D so mono titulorum).Νihil quidem certi et constantis de sermone tam Variorum titulorum statuere licet. Alii enim ab imperatoribus neque iisdem, neque ejusdem aetatis scripti sunt; alii a praesidibus aut saltem a magistratibus ; alii per Iapides, alii per papyros serVati sunt alii Romae manifesto compositi, alii in Asia aut in Aegypto litteris mandati alii archetypi, alii translationes sunt alii scribarum latinorum, alii scribarum graecorum opera esse existimari possunt. Quos vero si generaliter, quod ad semionem pertinet, tractaverimus, omitan aliquae ut consuetudines, aut res singulares disce

nendae sint quibus nobis publici sermonis graeci historiam illustrare liceat. b iis quidem quasi a principio, nobis proderit proficisci quae Mereo optime edisseruit de temporibus quae iberii aetati raecurrunt, eaque exquirere quae nobis nova esse Videantur. Hoc igitur nobis semper inspiciendum erit utrum ille publicus sermo, graecus quidem, Sed latina consuetudine delibatus, sese explicuerit et devoΙVerit, atque ut ita dicam, magis magisque ad Romanorum linguam sese inclinaverit, an etiam ost iura saecula haudquaquam penitus tactus - mutatu RPPareat. Ab orthographia quidem et Verborum nexione incipiemus; dein ad syntaxeos artem, denique ad Verborum selectionem

104쪽

86 PARS III

CAPUT I

D ORTHOGRAPHIA ET DE VERBORUM FLEXIONE.

Haud sane nobis in hoc immorandum esse putamus quod aut lapicidis si aut papyrorum scribis manifesto tribuendum est. Saepe enim littera est omissa, saepe littera sine causa mutata interdum quoque casus aliquis Derte pro alio

positus est vj. Cujus generis menda requentissima in titulis quibusdam, in nostro n. 4 et in GV n. 5 33, ut

exempla et dapidum et papyrorum proferamus, inVeniuntur. Sunt quoque alia quibus no haerere superVacaneum esset, cum nulli legi parere videantur, nec quidquam discriminis inter hos et alios eiusdem temporis titulos observare liceat. Crasis quidem saepe, nec SemΡer adest. 4 tum adscribitur, tum abest 5 ei saepe Pro i, et rursus aliquando pro ei repetitur 6 . Iam Vero majoris momenti est quod a v aragogicum pertinet. In nostris enim titulis haec littera

105쪽

Iea, 3 I . Si vero ea memineris quae Schweiger de cunctis ergamorum inscriptionibus edidit ut, nihil hic novi tibi observare licebit, quod confirmare paululum potest rationem apud graecos totius generis titulos usitatam hic magis reperiri posse quam in prioris aetatis Romanorum scriptis 3ὶ,

In interioribus vero verbis v saepe pro GnVenitur ante , κ, , quod, quanquam frequentiSSimum est ne constantius

quidem apparet quam in ceteris hujus temporis titulis sit.

eis, 3 συ, νε Ἀλγιτοι ais, XI, C. 6 ἔπε6 GH, 3;συ l βουλευσα vo, 224-2 5, quae res ejusdem generis est 5 . quoque ponitur Pro ante ὀ seuo in nonnullis verbis sicut

Quod denique ad alias consonantes spectat, obsePVemus et conspici proos in pluribus locis πραττει in au fg. D;ουλάττομε in No Iu ρυλαττει in B, 5-6 49τετJαττου in IOR, VII G v. x τεσσαρα ero IQ, P. c. 8, Seu τεσσαρoavfi, , Seu εκατεσσαριο ει, u quoque inveniuntur 8 . Ex quibus hoc saltem colligere licet quamdam orthographiae elegantiam in nostris epistulis aliquando assectari.

is Quod generaliter ad litatum pertinet, hoc quidem quaeri potest nostrine seriptores ad id proprie studuerint sicut olybius aliquando, ut eum vitarent. Nusquam, neque in ipsius eronis titulis talem curam invenimus. De hiatuum copia, vide exempli causa nostrum 134. 2 Vide Schweiger, p. 13 set Neistertians, p. 89 , uti indices de v Parag glco sive praesenti, sive hssenti statuuntur. 3 Viorech, p. 56 ita declarat de suis titulis paragogicum constanter quidem positum os ante vocales, neque vero certa ratio adhibita est ante consonantes, ante quas nonagies quater additum tricies semel omissum est. Ante vocales autem centies additum est. M Quum 4 constantiam n alto hic nullo pacto reperire est. s4 Vido Schwelete p. 121, ubi dicitur nullo tempore In his verbis constanter inventri Vierech p ta saepe v pro Y in suis titulis scriptum esse exponit. In nostris oro, ut unum exemylum Proseramus, inVenimus de Verbo αυαγκαῖοc

106쪽

88 PARS III

Sed jam potius ad illa verba Vertamur quae ex latino sermone in graecum emuxerunt. Et primum de communibus verbis loquamur. E quibus sane plurimi in edicto Diocletiani inveniuntur, neque ipse Hugo Blumne in prooemio commentarii sui I ea omisit indicare quae sibi notatione digna

viderentur. Cujus exempla non transcribimus, cum non Omnino ad propositum nostrum ertineant. Hoc vero legenti Ortasse proderit scire a semel fieri αυ, i Ver aut etiam scin i, sive in ου, sive in , siVe aliquando in , o in ' aut in υmutari Editor notat quoque litteras quasdam nunc omissas, nunc salso duplicatas nunc metathesi transpositas fuisse.

Quibus exemplis quaedam in aliis nostris titulis conspecta adjungamus Q primum hoc ipsum Verbum 'εi6λατ οριο, a quod postea in edicto Diocletiani reperietur cum orthograΡhia au- Iulum dissimili 3 quod nobis haudquaquam mirandum St. dum i idem est atque i per oracismum, et Vocali u Saepe apud ejusdem generis Verba in latina lingua absit. olemus quoque aliquot verba ex illo Traiani rescripto excerpta quod in nostro catalogo obtinet. Quorum πρίδιε V. 8ὶ latinum adverbium litteris graecis scriptum nusquam alias inveniri Videtur, λεγιωv.ς Vero V. 6, 7 est genetiVus Verbi λεrio, quod non semel reperitur eodem sere tempore pro λεγε is, si cum haec

scribendi ratio non solum ea aetate magis solita esse Videatur quam λεrio v. Sed etiam apud sermonem publicum mansura

sit 5j; υετραvός quoque 6 alias cum eadem orthographia repetitur quod denique ad πρivκε πJ Oi ςJ V. 9 attinet, si

non idem verbum, saltem ejusdem generis Vocabula reperiuntur apud scriptorcs omnis metatis post lolybium 8 . In

107쪽

aliis quoque titulis verba sere latina notarimus πρα τωρiov I quod Verbum constanter in novo testamento invenitur ui, ταεουλαριος 3 et κοοviκουλαριος si quae Verba in sermone graeco Byzantina aetate quoque reperiuntur; neque est cur verbis αιράριο aut δηυαριο i5 immoremur quae aliquando in titulis de rebus scalibus scriptis apparent sicut in omnibus ejusdem temporis de eadem materia compositis orthographin denique ObSerVanda est eorum nominum quae ad tempus significandum pertinent. ihil quidem mirandum videtur in εἰδω, quod inVenimus quanquam δω saepius fortasse apud scriptores apparet 6 , neque in καλαυδα aut καλαυδ iv 8); minor, em

Nomina Vero propria hominum aut locorum a latinistracta tam crebra sunt ut iis tantum animadvertere possimus quae extra ordinem desere videantur Io . irandum quidem haberemus Antoninum in eodem titulo quater Aveto vo ac semel Avet ivo fieri IIJ, nisi iotacismi cauAa, et i eodem modo ad aures scribentium resonuissent. Inveniemus quoque

at id Sophoclis.s3 Ν. 135, 8 cf. 21. Vide Sophoclis cl. Dieterich. p. 38 latine 'abulariusin. s. Vide BGU I. 106, verso , quem titulum non in catalogum admisimus

108쪽

M PARS III

denique et Καπετωλιώ, I et Καπιτωλείοις sui; quae quidem si Parum congruere Videntur, non saltem nimis a consuetudine horum temporum absunt 3 . Neque magis omnino connisi quod a V latinum in nominibus Virorum pertinet; nam sicut generaliter V per o redditur et ut exempla dem, μου et Σεουηρος Secundum regulas cognitas plerumque appareant, ita

accidit ut Νερνα 4 et Σεε'ροe 5 inveniamus. Quidquid id est

perpauca hic dissident a more solito, neque hae ipsae inaequalitates in ceteris omnis generis scriptis deficiunt. Quod quoque ad nexiones Verborum, sive declinationes.siVe conjugationes spectat, Vix nostri tituli quidquam novi asserre possunt. Quin imo : quisquis et titulos a Vierechio collectos et epistulas nostras legerit, sine dubio agnoscet majorem urbanitatem, atque, ut ita dicam, atticismum apud nostros titulos inveniri posse. Namque semper χαρι, 6 , nunquam χαριτα usurpatur; qui usus, si est olybi et scriptorum Atticorum, non est titulorum ierechii, ubi χαρi in his locis tantum usurpatur, ubi Verbum vim praepositionis habet 7 . Quod vero est ad declinandum verbum tam frequens in nostris

titulis πρεσε ευτο, nulla certio lex adhibetur quam cum ac donum principum titulis, quippe apud quo SReΡ πρεσεευται, non Semper πρεσεεii in plurali numero appareat 8 . Hic ero, ut πρεσ6ευτα ac πρεσ6ευτ ou 9 inVenimus, ita reperiuntur quoque sormae πρεσε ε i et πρεκεω IO), quod satis demonstrat haud nimis de hac re nostros titulos ab attico usu abesse. Quaedam

edisseritur.

109쪽

DE SERMONE TITULORUM Ipraeterea magis aut ex sermone Vulgari aut e regionum pecularium consuetudine quam ex ignorantia et barbarie orientia conspici possunt I cujus generis sunt ille oristus sortasse Alexandrino aut Boeotico more desinens in in quem cum m ir γ nxv ct inVenimus, Praeterea Persectum rerραρρατε

cum reduplicato 3ὶ illa quoqne persecta aut plusquam- persecta incremento inopia, κατορθωαεvoti: 4 et in ενιJαθήκει 5 illis plusquamperfectis similibus quae in Novo estamento constanter invenimus 6) Ρotius vero latini sermonis vim dignoscere possumus in illis seu perlectis, seu plusquamperfectis verborum circuitu ad morem passivi latini expressis quoruni

πεπραγμevo fi 9J περρογηκοτε ώ, ri Io . Neque ero harum sormarum usus, sed tantum abusus dignus est qui notetur, cum alia ejusmodi exempla in aliis et ejusdem aetatis et aliorum temporum titulis se ostendant II . Ex quibus colligere possumus sere eadem esse Vera, PotiuSVero attenuata quam aucta, atque ierech de suis titulis dicebat, id est orthographiam et nexiones Verborum usurpatas a magis ejus esse qui sermonem graecum didicerit quam cujus patrius sermo fuerit graecus Iu B. Hoc Vero agnoscamus quod saltem de senatus consultis non dici poterat, plerosque scribentes Vere graecum atque aliquando paene atticum sermonem didicisse, neque nostra scripta, exceptis aliquot titulis fortasse sive a lapicidis, sive a scribis corruptis nimium latinaves barbara inveniri.

sit Do toto illo temporum usu, Vldo Vlerech, p. 66.s12 P. 56. In hoc loco quidem tereo tantum de orthographia colligit.

110쪽

92 PARS III

DE SYNTAXEOS ARTE DE ARTICULO ET DE PRONOMINIBUS.

Ρaulo quidem plura de syntaxeos arte latini sermonis Vestigia inveniemus, ita tamen ut saepe potius peculiaria et

fugacia, quam communia et mansura esse Videantur.

Quod primum ad articulum pertinet, illi Romani qui

dit ut articulus ibi omissus sit ubi Attici libentius eum

exprimerent: τη φιλοτiμια περὶ τη πόλι suta, vτιγραρο τω, θειω γραμμ ατ ou, rei l ρθε rhov, etc. I 5, 34-353. Quod vero minus mendosum est quam articulus ante nomina sine ratione missus I . De hoc quidem articulo omisso sere eadem hic dicenda sunt quae Vierech de superioris aetatis titulis observavit. Saepe enim manifestum est ob hoc tantum articulum abesse quod Romani non articulo uti soleant. Hic quoque evenit ut articulus in prooemiis epistularum absit, ante Verba ρλου rt, βουλ8, ηνιω ; quod Vero nullo modo conStans est, neque summatim Vierec errabat cum animadverteret articulum

SEARCH

MENU NAVIGATION