C. Plini Caecili Secundi Epistularum libri novem

발행: 연대 미상

분량: 351페이지

출처: archive.org

분류: 문학

171쪽

EPISTULARUM VII. 12. 13. 14. 15 16 17. 141

rogo et exigo ut non solum quid te, Verum etiam quid me deceat aspicias patiarisque me in hoc uno tibi eodem animo re- pugnare quo in omnibus obsequi soleo. Vale.

C. PLINIUS SATURNIN SU0 S. Requiris quid agam. Quae nosti destringor officio, ami-1cis deseratio, stude interdum, quod non interdum sed solum semperque sacere, non aude dicere rectius, certe beatius merat Te Omnia alia quam quae Velis agere moleste errem, 2 nisi ea quae agis essent honestissima. Nam et rei publicae suae negotia curare et disceptare inter amicos laude dignissimum est. Prisci nostri contuberatum iucundum tibi futurum 3

sciebam. Noveram simplicitatem eius, noveram comitatem: 15 eundem esse, quod minus noram, gratissimum experior, cum tam iucunde officiorum nostrorum meminisse eum scribas. Vale.

XVI. c. PLINIUS FABAT PROS0αR SUO S. 20 calestrium Tironem familiarissime diligo, et privatis mihi 1 et publicis necessitudinibus inpliciinm. Simul militavimus, si 2

mul quaestores caesaris fuimus. Ille me in tribunatu liberorum iure praecessit, ego illum in praetura sum consecutus, cum mihi Caesar annum remisisset. Ego in villas eius saepe 25 secessi, ille in domo mea saepe convaluit. Hic nunc pro con 3sule provinciam Baeticam per Ticinum est petiturus. Spero, immo confido acile me inpetraturum ut ex itinere deflectat ad te , si voles vindicta liberare quos proxime inter amicos manumisisti. Nihil est quod verearis ne sit hoc illi molestum, Moui Orbem terrarum circumire non erit longum mea causa. Proinde nimiam istam verecundiam pone teque quid velis con 5sule. Illi tam iucundum quod ego quam mihi quod tu iubes. 'ale.

35 XVII

c. PLINIUS CELERI SU0 S. sua cuique ratio recitandi mihi, quod saepe iam dixi, ut Isi quid me sugit, ut certe fugit, admonear. Quo magis miror 2

172쪽

142 C. PLINI

quod scribis fuisse quosdam qui reprehenderent quod orationes omnino recitarem nisi Vero has solas non putant emen-3 dandas. A quibus libenter requisierim cur concedant, si concedunt tamen, historiam debere recitari, quae non ostentationi sed fidei veritatique componitur, cur tragoediam, quae non5 auditorium sed scaenam et actores, curarrica, quae non lectο- rem sed chorum et lyram poscunt. Ad horum recitatio usu 4 iam recepta est. Num ergo culpandus est ille qui coepit 7 Quamquam rationes quoque et nostri quidam et Graeci lecti-5taverunt. Supervacuum tamen est recitare quae dixeris. Etiam, 10 si eadem omnia, si isdem omnibus, si statim recites si vero multa inseras, multa commutes, si quosdam novos, quosdam eosdem, sed post tempus adsumas, cur minus probabilis sit 6 causa recitandi quae dixeris quam edendi Sed difficile est ut oratio, dum recitatur, satisfaciat. Iam hoc ad laborem recitan-157tis pertinet, non ad rationem non recitandi. Nec Ver ego, dum recito, laudari, sed dum legor, cupio. Itaque nullum emendandi genus omitto. Ac primum quae scripsi mecum ipse pertracto deinde duobus aut tribus lego mox aliis trado adnotanda notasque eorum, si dubito, cum uno rursus aut altero mpensito novissime pluribus recito, ac si quid mihi credis, 8 tunc acerrime emendo. Nam tanto diligentius quanto sollicitius intendo optime autem reverentia pudor metus iudicant: idque adeo sic habe. Nonne, si locuturus es cum aliquo quamlibet docto, uno tamen, minus commoveris, quam si cum mul-259 tis vel indoctis Nonne, cum surgis ad agendum, tunc maxime tibi ipse diffidis, tunc commutata, non dico plurima, sed omnia cupis utique si latior scaena et corona diffusior nam illos 10 quoque sordidos pullatosque reveremur. Nonne, si prima quaeque inprobari putas, debilitaris et concidis 3. 0pinor, quia in Mnumer ipso est quoddam magnum conlatumque consilium,11 quibusque singulis iudicii parum omnibus plurimum. Itaque Pomponius Secundus hic scriptor tragoediarum), si quid sorte

familiarior amicus tollendum, ipse retinendum arbitraretur, dicere solebat ad populum provoco , atque ita ex populi vel 35 silentio vel adsensu aut suam aut amici sententiam sequebatur 12 Tantum ille populo dabat. Recte an secus, nihil ad me. Ego enim non populum advocare sed certos electosque soleo, quos

173쪽

ΕΡISTULARUM VII. 18 19. 143

intuear, quibus credam, quos denique et tamquam singulos Observem et tamquum non singulos timeam. Nam quod M. Ci-13cem de stilo, ego de metu sentio Timor est emendator aspedirimus. Hoc ipsum, quod nos recitaturos cogitamus, emendat: 5 quua auditorium ingredimur, emendat quod pallemus, horrescimus, circumspicimus, emendat. Proinde non paenitet me 14 consuetudinis meae, quam utilissimam experior, adeoque non detorreor sermunculis istorum, ut ultro te rogem monstres aliquid quod his addam. Nihil enim curae meae satis est. Co-I510git quam sit magnum dare aliquid in manus hominum, nec persuadere mihi possum non et cum multis et saepe tractandum quod placero et semper et omnibus cupias Vale.

, C. PLINIUS C INI SU0 8 Deliberas mecum quemadmodum pecunia quam municipi-1bus nostris in epulum optulisti post te quoque salva sit. Ἐonesta consultatio, non expedita sententia. Numeres rei publicae summam verendum est ne dilabatur. Des agros ut pu-20blici neglegentur. Equidem nihil commodius invenio quam 2 quod ipse laci. Nam pro quingentis milibus nummum, quae in

alimenta ingenuorum ingenuarumque promiseram, agrum ex

meis longe pluris actori publico mancipari eundem vectigali inposito recepi, tricena milia annua daturus Per hoc enim et 325 rei publicae sors in tuto nec reditus incertus, et ager ipse propter id quod vectigal large supercurrit semper dominum, a quo exerceatur, inveniet. Nec ignoro me plus aliquanto quam donasse videor erogavisse, cum pulcherrimi agri pretium necessitas vectigalis infregerit. Sed oportet privatis uti 5 30 litatibus publicas, mortalibus aetereas anteferre, multoque diligentius muneri suo consulere quam facultatibus. Vale.

IIII.

c. PLINIUS PRISCO SUO S. 35 Angit me Fanniae valetudo. Contraxit hanc, dum adsidet 1 Iuniae virgini, sponte primum est enim adfinis), deinde etiam

ex auctoritate pontificum. Nam virgines, cum vi morbi atrio 2 Vestae coguntur excedere, matronarum curae custodiaeque

174쪽

144 c. PLINI

mandantur. Quo munere Fannia dum sedulis langitur, hoc dis-3erimine inplicita est. Insident labres, ausas increscit, summa macies, summa desectio animus tantum et spiritus viget Helvidi marito, Thrasea patre dignissimus reliqua labuntur me-4que non metu tantum verum etiam dolore conficiunt. Doleo 5 enim seminam maximam eripi oculis civitatis, nescio an aliquid simile visuris. Quae castitas illi quae sanctitas quanta gravitas quanta constantia Bis maritum secuta in exilium est, 5 tertio ipsa propter maritum relegata. Nam cum Senecio reus esset, quod de vita Helvidi libros composuisset, rogatumque 10 se a Fannia in defensione dixisset, quaerente minaciter Metio caro an rogasset respondit rogavi , an commentarios scripturo dedisset, dedi an sciente matre, nesciente' postremo 6 nullam vocem cedentem periculo emisit. Quin etiam illos ipsos libros, quamquam ex necessitate et metu temporum abolitos 15 senatusconsulto, publicatis bonis servavit habuit, tulitque in 7 exilium exilii causam. Eadem quam iucunda, quam comis, quam denique, quod paucis datum est, non minus amabilis quam veneranda Eritne quam postea uxoribus nostris ostentare possimus erit a qua viri quoque sortitudinis exempla su-20mamus quam sic cernentes audientesque miremur ut illas 8 quae lemntur Ao mihi domus ipsa nutare convulsaque sedibus suis ruitura supra videtur, licet adhuc posteros habeat. Quantis enim virtutibus quantisque lactis adsequentur ut haec

9 non novissima ociderit me quidem illud etiam adfligit et 25 torquet quod matrem eius, illam nihil possum inlustrius dicere tantae feminae matrem, rursus videor amittere, quam haec, ut reddit ac reser nobis, sic auferet secum meque et Ionovo pariter et rescisso visere adficiet. Utramque colui, utramque dilexi: utram magis nescio, nec discerni volebant. 30 Habuerunt ossicia mea in secundis, habuerunt in adversis. Ego solacium relegatarum, em ultor reversarum non feci tamen paria, atque eo magis hanc cupio servari, ut mihi solvendi 11 tempora supersint. In his eram curis, cum scriberem ad te: quas si deus aliquis in gaudium verterit, de metu non querar. 35Vale.

175쪽

EPISTULARUM VI 20. 'I. 145

. C. PLINIUS TACIt SUO S. Librum tuum egi et quam diligentissime potui adnotavia

quae commutanda, quae eximenda arbitrarer. Nam et ego ve-

,rum dicere adsuevi et tu libenter audire. Neque enim ulli patientius reprehenduntur quam qui maxime laudari merentur. Nunc a te librum meum cum adnotationibus tuis exspecto. O iucundas, o pulchras vices Quam me delectat quod, si qua posteris cura nostri, usquequaque narrabitur qua concordia 10 simplicitate fide vixerimus Erit rarum et insigne duos homi-3nes aetate dignitate propemodum aequales, non nullius in litteris nominis cogor enim de te quoque parcius dicere, quia de me simul dico), alterum alterius studia lavisse. Equidem 4 adulescentulus, cum iam tu fama gloriaque floreres, te sequi, 15 tibi longo sed proximus intervallo et esse et haberi concupiscebam. Et erant multa clarissima ingenia sed tu mihi ita similitudo naturae serebat maxime imitabilis, maxime imitandus videbaris. Quo magis gaudeo quod, si quis de studiis ser 5mo, una nominamur, quod de te loquentibus statim occurro. 20 Nec desunt qui utrique nostrum praeserantur. Sed nos, nihil6 interest mea quo loco, iungimur nam mihi primus qui a te proximus Quin etiam in testamentis debes adnotasse nisi quis sorte alterutri nostrum amicissimus, eadem legata et quidem pariter accipimus. Quae omnia huc spectant ut invicem 725 ardentius diligamus, cum tot vinculis nos studia, mores, fama, suprema denique hominum iudicia constringant. Vale.

C. PLINIUS C0 ΓΤ SU0 S. 30 Pareo, collega carissime, et infirmitati oculorum, ut iubes, 1 consulo. Nam et huc tecto vehiculo undique inclusus, quasi in cubiculo, perveni et hic non stilo modo verum etiam lectionibus difficulter, sed abstineo solisque auribus studeo. cubi-2cula obductis velis opaca nec tamen obscura facio. crypto-35 porticus quoque adopertis inferioribus fenestris tantum umbrae quantum luminis habet. Sic paulatim lucem ferre condisco. Balineum adsumo, quia prodest, vinum, quia non nocet, par-3 PLINI EP. 10

176쪽

146 c. PLINI

cissime tamen. Ita adsuevi, et nunc custos adest. Gallinam, ut a te missam, libenter accepi quam satis acribus oculis, quam

C. PLIΝIUS FALC0M SUO S. Minus miraberis me tam instanter petisse ut in amicum meum conserres tribunatum, cum scieris quis ille qualisque. Possum autem iam tibi et nomen indicare et describere ipsum, et postquam polliceris. AEst cornelius Minicianus, ornamentum Ioregionis meae seu dignitate seu moribus. Natus splendide abundat lacultatibus, amat studia ut solent pauperes. Idem rectissimus iudex, sortissimus advocatus, amicus fidelissimus. 3 Accepisse te beneficium credes, cum propius inspexeris hominem, omnibus honoribus, omnibus titulis nihil volo elatius 15 de modestissimo viro dicere parem. Vale.

c. PLIΝIUS FABAT PR0S0cER SUO S. Gaudeo quidem esse te tam sortem ut Mediolani Occurrere mTironi possis, sed ut perseveres esse tam sortis, rogo ne tibi contra rationem aetatis tantum laboris iniungas. Quin immo denuntio ut illum et domi et intra domum adque etiam intra 2 cubiculi limen exspectes. Ἐtenvim cum a me ut frater diligatur, non debet ab eo quem ego parentis loco observo exigere Mollicium quod parenti suo remisisset. Vale.

IIII.

c. PLINIUS GΕΜΙΝ SU0 S. 1 Ummidia Quadratilla paulo minus octogensim aetatis annom

decessit, usque ad novissimam valitudinem viridis, adque etiam 2 ultra matronalem modum compacto corpore et robusto. Decessit honestissimo testamento reliquit heredes, ex besse nepotem, e tertia parte neptem Neptem parum noVi nepotem lamiliarissime diligo, adulescentem singularem nec iis tantum 353 quos sanguine attingit inter propinquos amandum. Ac primum conspicuus forma omnes sermones malignorum et puer et I venis evasit intra quartum et vicensimum annum maritus, et

177쪽

ΕΡISTULARUM VII. 22.23. 24. 25. 147

si oeus adnuisset, pater Vixit in contubernio aviae delicatae severissime et tamen obsequentissime. Habebat illa pantomi 4 mos fovebatque effusius quam principi seminae convenit. Hos Quadratus non in theatro, non domi spectabat nec illa exige-5bat. Audivi ipsam, cum mihi commendaret nepotis sui studia, 5 solere se, ut seminam in illo otio sexus, laxare animum lusu calculorum, solere spectare pantomimos suos; sed cum factura esset alterutrum, semper se nepoti suo praecepisse, abiret studeretque quod mihi non amore eius magis sacere quam re- 10 verentia videbatur miraberis, et ego miratus sum. Proximis 6 sacerdotalibus ludis productis in commissione pantomimis, cum simul theatro ego et Quadratus egrederemur, ait mihi scis me hodie primum vidisse saltantem aviae meae libertum Τ Η

nepos. At Hercule alienissimi homines in honorem Quadra 715 tillae pudet me dixisse honorem per adulationis officium in

theatrum cursitabant, exultabant, plaudebant, mirabantur, ac deinde singulos gestus dominae cum canticis reddebant: qui nunc exiguissima legata, theatralis operae corollarium, accipient ab herede, qui non spectabat. Haec, quia soles, si quidvim incidit novi, non invitus audire deinde, quia iucundum est mihi quod ceperam gaudium scribendo retractare. Gaudeo enim pietate destinctae, honore optimi iuvenis, laetor etiam quod domus aliquando c. cassi huius qui cassianae scholae princeps et parens suit, serviet domino non minori. Inplebit enim 925 illam Quadratus meus et decebit rursusque ei pristinam dignitatem celebritatem gloriam reddet, cum tantus Orator inde prο- cedet, quantus iuris ille consultus. Vale.

XXV. 30 c. PLINIUS RUF SU0 S. Linquantum eruditorum aut modestia ipsorum aut quies ope-1rit ac subtrahit amael At nos eos tantum dicturi aliquid aut lecturi timemus qui studia sua proserunt, cum illi qui tacent hoc amplius praestent quod maximum opus silentio reveren-35 tur. Expertus scribo quod scribo. Terentius Iunior, equestri 2bus militiis adque etiam procuratione Narbonensis provinciae integerrime functus, recepit se in agros suos paratisque honoribus tranquillissimum otium praetulit. Hunc ego, invitatus 3

178쪽

IM C. PLINI

hospitio, ut bonum patrem familiae, ut diligentem agricolam intuebar, de his locuturus in quibus illum versari putabam eteoeperam, cum ille me doctissimo sermone revocavit ad stu-4dia. Quam tersa omnia quam Latina quam Graeca Nam tantum utraque lingua valet ut ea magis videatur excellere qua 5 cum maxime loquitur. Quantum ille legit quantum tenet i5 Athenis vivere hominem, non in villa putes. Quid multa auxit sollicitudinem meam effecitque ut illis quos doctissimos

novi non minus hos seductos et quasi rusticos verear. Idem 6 suade tibi. Sunt enim ut in castris sic etiam in litteris nostris 10 plures cultu pagano, quos cinctos et armatos, et quidem ardentissimo ingenio, diligenter scrutatus invenies. Vale.

c. PLINIUS MAXIM SU0 8. 151 Nuper me cuiusdam amici languor admonuit optimos esse nos, dum infirmi sumus. Quem enim infirmum aut avaritia aut 2 libido sollicitat Non amoribus servit, non adpetit honores, opes neglegit et quantulumcumque ut relicturus satis habet. Tunc deos, tunc hominem esse se meminit, invidet nemini, ne-20minem miratur, neminem despicit ac ne sermonibus quidem malignis aut attendit aut alitur balinea imaginatur et sontes.

3 Haec summa curarum, summa Votorum, mollemque in posterum et pinguem, si contingat evadere, hoc est innoxiam bea-4 tamque destinat vitam Possum ergo quod plurimis verbis, plu-25rimis etiam voluminibus philosophi docere conantur ipse breviter tibi mihique praecipere, ut tales esse sani perseVeremus quales nos futuros profitemur infirmi. Vale.

C. PLINIUS SURA SU0 S. Et mihi discendi et tibi docendi lacultatem otium praebet. Igitur rerquam velim scire, esse phantasmata et habere propriam figuram numenque aliquod putes an inania et vana ex 2 metu nostro imaginem accipere. AEgo ut esse credam in pri-35mis eo ducor quod audio accidisse curti Ruso. Tenuis adhuc et obscurus obtinenti Africam comes haeserat inclinato die spatiabatur in porticu offertur ei mulieris figura humana gran-

179쪽

EPISTULARUM VII. 26. 27. 149dior pulchriorque perterrito Africam se, suturorum praenun Utiam, dixit iturum enim Romam honoresque gesturum adque etiam cum summo imperio in eandem provinciam reversurum ibique moriturum. Facta sunt omnia Praeterea accedenti car 35 thaginem egredientique nave eadem figura in litore occurrisse narratur. Ipse certe inplicitus morbo futura praeteritis, ad-Versa secundis auguratus, spem salutis nullo suorum desperante proiecit. Iam illud nonne et magis terribile et non mi Linus mirum est, quod exponam ut accepi Erat Athenis spa-5 10tiosa et capax domus, sed infamis et pestilens Per silentium rabnoctis sonus serri, et si attenderes acrius, strepitus Vinculorum longius primo, deinde e proximo reddebatur mox apparebat idolon, senex macie et squalore consectus, promissa barba, horrenti capillo cruribus compedes, manibus catenas gere-15 bat quatiebatque Inde inhabitantibus tristes diraeque noctes 6 per metum vigilabantur vigiliam morbus et crescente lamidine mors sequebatur. Nam interdiu quoque, quamquam abscesserat imago, memoria imagines oculis inerrabat, longior que causis timoris timor erat. Deserta inde et damnata solitu mdine domus totaque illi monstro. relicta proscribebatur tamen,' seu quis emere, seu quis concmst re ignarus tanti mali vellet. Venit Athenas philosophus Athenodorus, legit titulum, audi 7toque pretio, quia suspecta vilitas, pereunctatus, omnia docetur ac nihilo minus, immo tanto magis conducit. ibi coepit 25 adVesperascere, iubet verni sibi prima domus parte, posuit

pugillares stilum lumen suos omnes in interiora dimittit, ipse ad scribendum animum oculos manum intendit, ne Vacua mens audita simulacra et inanes sibi metus fingeret. Initio, 8 quale ubique, silentium noctis, dein concuti serrum, Vincula 30 moveri ille non tollere oculos, non remittere stilum, sed offirmare animum auribusque praetendere tum crebrescere ha-gor, adVentare, et iam ut in limine, iam ut intra limen audiri: respicit, videt agnoscitque narratam sibi effigiem. Stabat in-9nuebatque digito, similis vocanti hic contra ut paulum ex-35 spectaret manu significat rursusque ceris et stilo incumbit illa scribentis capiti catenis insonabat respicit rursus idem quod prius innuentem, nec moratus tollit lumen et sequitur. Ibat illa 10 leni gradu, quasi gravis vinculis postquam deflexit in aream

180쪽

150 c. PLINI

domus, repente dilapsa deserit comitem desertus herbas et idoliaci crepta signum loco ponit. lostero die adit magistratus, mone ut illum locum effodi iubeant. Inveniuntur Ossa in Aserta catenis et inplicita, quae corpus aevo terraque putres otum nuda et exesa reliquerat vinculis collectu publice sepe 5 12 liuntur. Domus postea rite conditis manibus caruit. Et haec quidem adfirmantibus credo illud adfirmare aliis possum. Est libertus mihi, non inlitteratus cum hoc minor frater eodem lecto quiescebat. Is visus est sibi cernere quendam in toro residentem admoventemque eapiti suo cultros adque etiam ex is ipso vertice amputantem capillos. Ubi inluxit, ipse circa Ver-13ticem tonsus, capilli iacentes reperiuntur. Exiguum temporis medium, et rursus simile aliud priori fidem secit. Puer in paedagogio mixtus pluribus dormiebat venerunt per senestras ita narrat in tunicis albis duo cubantemque detonderunt, et 15

qua Venerunt recesserunt. munc quoque tonsum sparsosque

1 circa capillos dies ostendit. Nihil notabile secutum, nisi forte quod non fui reus, suturus, si Domitianus, sub quo haec acciderunt, diutius vixisset. Nam in scrinio eius datus a caro de me libellus inventus est ex quo coniectari potest, quia reis mmoris est summittere capillim recisos meorum capillos depulsi quod imminebat periculi signum fuisse. Proinde rogo

15 eruditionem tuam intendas. Digna res est quam diu multumque consideres ne ego quidem indignus cui copiam scientiae tuae 16 facias. Licet etiam utramque in puriem, ut soles, disputes, ex 25 altera tamen sortius, ne me suspensum incertumque dimittas, cum mihi consulendi causa fuerit ut dubitare desinerem. Vale.

c. PLINIUS SEPTICI SU0 S. 30 Ais quosdam apud te reprehendisse, tamquam amicos meos

2 ex omni occasione ultra modum laudem Agnosco crimen, amplector etiam. Quid enim honestius culpa benignitati. Qui

sunt tamen isti qui amicos meos mellius norint Sed ut norint, quid invident mihi felicissimo error, Ut enim non sint tales 35 quales a me praedicantur, ego tamen beatus, quod mihi viden-3 tur. Igitur ad alios hanc sinistram diligentiam conserant, nec sunt parum multi, qui carpere amicos suos iudicium vocant:

SEARCH

MENU NAVIGATION