M. Hier. Vidae ... Dialogi de rei publicae dignitate

1쪽

Εx Bibliotheca majori Coll. Rom.

Societ. Iesu

6쪽

CAurun est interdicto Regione quis intra quinquennium hosce

dialogos, Contis iniussu in terris ditio,. nis Mediol. impune denuo imprimat, neu sibi impressos vendat, neu ven tes habeat

8쪽

plusimis , a fore itifimis rebus, quae quatruis omnium praedicatιoue, literiss publicis, er monimentis conmguatae sint, ae consiecratae decretis publica auctoritat e ubiq; locorum in Italia multorum dierum supplicationi bus , est mihi tamen perquimiucundum eadem audire ab iliis, qui interfuere a praesientes uiderunt, ut eos de singulis, quae magis scire aveo, minutatim , gradatιmqpercunctor, a quibus omnibuου ea intelligo, quae maxis me de tua diuina uirtute expetebam. Britanniam, alquam β'andam, expiaudams siumma auctoritate legiolus fueras, optima quidem Phili pi Rus, er Maria reginae praestant inmae, ac sumsime seminae uolutate, atq, uirtute , sed tua maxime conciliatione, ac dilige otia ristipe i gratiam cum rebasene, ex orauem ιllam LIBER PRIMUS.mum, cupidi limums norunt, ut me doceant de statu tuo, des tuses amo

9쪽

nationem, quae nudorum geniorum instinctu, at statu ab antiqua suctorum patrum institutione foeda

destiuerat , sanitati reuitam ad sanctioris reipub. R manici; pontificis auctoritatem reuertisse, ac dicto plane nunc esse audientem. quo nihil salutarius a m immortali nobis concedipoterata in praestertim temporiabus , propter istorum factionem, qui novam rerum cumpis , in summas opinionum peruersitate, ae prauitate uersuti, noua inducta disciplina rerum omnium, erofficiorum perturbatrice, nobIscum de tota fere reli bonis ratione dissentiunt, damnatiss patrum flente iijs iam uetustate robustis , ac praeiudicatu, a nobis defeceruut , ex qua nefaria secessione secuta est maxima perturbatio, morumq , π totius fere ciuilis uitae euerinsto. Nunc tandem repub. a te tam praeclare gesta luae quaedam oblata est ometiam animis , qua sibi qui', u detur res posse 1perare meliores, et tantorum malorum

iam prope adese finem, quibus rebus necesse sit te ora

nium fecularum 'raeconio usis quas clarum fore . ας semper lauribus florentem, nullamq; posteritatem Milo unquam tempore tui immortalis beneficij, ac singularis facti immemorem, aut ingratam futuram, quouis tu animi quada incredibili magnitudine dijs propior, qu hominibus parui semper duxeris mortalem huius gloria splendorem ,sempers uolueris in uita bonoribus iso tam

uti, quam dignus, non dico uideri, sed esse, ipsas uir tute uera, ac solida nullis Jectatoribus , sed deo tantum er teste, eriudice tecum fui, licet gloria ipsa ue1 non expetita tanqga umbra uirtutem perser quos βρα

10쪽

soleat , rassentiente diu bonoru laude. Referunt prae terea ijdem issi in tuis summa, ais incredibilibus tanta rum rerum occupationibu3 te haud unqui doctrinae studia intermittere, adduntj unum , quod mihi usum est quasi incredibile, cupere te admodum scire pro tuo in turres lingulari studio, quid ego agam in perturbatis temporibuε tam acerbo, Cr perniciosio ardente in subaLpinis bello. ecquid adtac mihi commercij cum musis, quid cudam , quid moliar. quo praesertim in statu lopus istud a me iampridem fusi tum de optima reipub. ratione, dej optimo ciuitatis statu, de quo memini me multa tecum egisse Magutiani pridie illius diei, quo priamum in Britanniam iter facere coepisti, eum te omnino uidere uoluissem antequa ab l talia fotueres, ut, quando a nobis tam repetino discessu auferebaris, paulispersultem a pectus tui, atq, prasentiae mihi optatiomae in.eredibili suavitate animum pascerem, ais si feri posset,

usura univi diei exatiarem. Ne igitur omnino ignores quicqui eorum, quae ad me, et rationes meas attinent, in medio incendis , er in ipsius belli quodammodo ore, de Ducibus flagrante Alba cremonam me tandem con ieci in ueterem patriam, ut bis eum amicis, ex propina quis banc totam tempestatem tuto, I possem, declinaα rem, Cr omne bulas temporis turbulentisimi molestiani minus moleste deuorarem, in quo abs te uiro grauistimo , ac sapientissimo Jero probatum iri meum consi

dium, cum dioecesim reliquerim non tam capiti meo, aut uitae metuens, quam consulens, er cauens publicae di