장음표시 사용
151쪽
tur, religionum, medicinae sapientiae ac vanitatis, veri ac fabularum. Hinc librorum eorum insignis est utilitas. In Argonauticis ea maXime enarrauit, in quibus ipsius partes hierunt instigniores. v. CeSner ad . 36. Argon. Antiquum quidem
Orpheum, qui antiquissima dorica lingua usus suist
dicitur, non habemus; sed Onomacritus , Atheni-onsis, Pisisti alidarum et Xerxis, Persarum regis, aetate, non omnia quidem, ut nonnulli opinati sunt, confinxit, sed conseruatis sententiis omnibus et bona verborum parte dialectum modo mutauit, nonnullis quoque pro suo arbitrio forsan additis aut demtis. Sed nolo repetere, quae ad Fabricium l. c. fusius animaduerti. 6. Phira dabunt fabriciis B. G. Libr. I. cap. I o. ubi p. I o sqq. multos laudaui anti. quiores ac recentiores, qui de Orpheo disputarunt, Brucher in historia critica philosophiae om. . pag. 373 sqq. et in adpend pag. O 2 sqq. Ges-rier in Prolegomenis ad suam editionem Hanou.
in Analectis de Orpheo, in disquisiitionibus et physicis p. 33S sqq. Gedani IISo. q. Ichraibachii Epigenes. Noribergae 7o2- . Adde Mem. de s Acad. de Inscript Vol. V XII et XVI. I. F. Facit epistolam criticam in aliquo Orphei et Apol lonii Rhodii Argonaut loca, Erlangae 772. .
Zierlei disp. de ingenio Callimachi f. II. Clodii
Griecheniand exste Philosophe etc. Lipsiae
I 78O pag. IOO Burmanu in Catalogo Ar- a gonautarum, I De hoe vide Corfini Fastos attic tom. III pag. I. R. et ad Fabris B. Gr. I. P. 12O.
152쪽
gonautarum, inserto illius editioni Valerii Flacci. Io Gottio Schueider Analecta critica in scriptores
veteres graecos et latinos, Traiecti ad Viadr. I 77. . ubi Seel. IV. dubiam esse carminum Orphicorum auctoritatem et vetustatem euincere studet a quo dissentit Rubnhen in Epist crit. II pag.
. Circiter a. m. 27So. ante Christum N. 12 3.
2. Eum alii Lini, alii Orphei filium, certe, quod probabilius est, discipulit aut imitatorem fuisse dicunt Fuit poeta philosophus.
3. Multa, quae in Fabr. Bibl. r. I. p. 2 .sqq. enumerata sunt, scripsisse fertur nihil vero praeter poema de Hero et Leandro ad nostram peruenit aetatem. Neque tamen id carmen antiquum illii Musaeum habet parentem, neque, Ut Iul. Caesar caliger peruerse, nec acute sensit, ante omerum fuit fusum, nam in codd. Musaeus nominatur Grammaticus ; sed auctorem ad tempora Nonni Panopolitani saec. V. demittendum es e, abunde probarunt recentiores Musaei interpretes. . Princeps editio habetur Aldina gr. et lat. circa annum I 9 . . circa idem tempus lucem adspexit, probabiliter cura Lascaris, litteris quadratis Gnomae Monosticho ex diuersis poetis , cum
Misaeo Misaei graece cum Oppianimali euticis. Florent apud Iunias Is Is . . Ab Aldina prima parumper discessionem fecit altera Aldina cum Or-Phe I SIT 8 et vel huius errores typographicos retinuit,
153쪽
retinuit, adeo seruiliter sequuta, tantina, Florent. IS I9. . Altera igitur praecipua editio est, iam memorata quae sine anno, at mente Mattiairo ante annum I 9 . litteris capitalibus descripta est. Haec est superioribus multo curatior et melior, ac basis sere reliquarum meliorum editionum. Eam enim reddiderunt edd. Colon. gr. I SIT. Basiliens Froben. So8. . et hanc Stephanus ted poetas heroici carminis principes, Paris S 66. Stephanum ut plurimum multi sequuti sunt in his, in paucis ab eo discedens, Io Hen V. rou-mumerus, Philologus quondam Ienensis pereximius, in editione utili, quam notis C. Barthii, Io.Weitrii, . oetii, C. A Heu manni, E. Schoetigenii, I. M. Gesneri, St. Bergieri, I. A. Groe- helii ac suis instructam cum duabus Ouidi epistolis eiusdem argumenti publici iuris fecit Halae Mag-deb. 72I. . - ronmayeri textum repetiit, paucis mutatis, Matthiasinoeuer , cuius editio nitida et adcurata cum scholiis graecis nunc primum
codice Sto Bibliothecae Bodleianae editis cumvar lecti suisque notis et triplici virorum doctorum interpretatione lucem vidit Lugd. B. 737.
8. - ΗΟeuerus, tunc annos decem et Octo na
tus, septem codicum et septendecim editorum varias dedit lectiones. - Eius textum reddidit CarpZouius, qui carmen graece in sum auditorii Helmstad. 7 9. . formulis typographicis exscribi fecit. - lenissima autem et optima est editio cum coniecturis ineditis eir. Franci ex recensione Io Schraderi, qui variantes lectiones, notas et animaduersionum libros adiecit, eo ardia
1742. Boeueri quidem textus est basis, sed
154쪽
ita ut comparatione Nonni anopolitani potissimum aliisque critices subsidiis Musaeum integritati Schraderus resilueret. Quando vero putat, Husaeum imitatorem fuisse strenuum Achillis Tatii, in eo errat, uti Schneide in Anmerk. ebor en
Anacreon pag. 2 O bene Obseruat. - Nouissimae sunt editiones Angeli Mariae audinii, Florent. 76S. . misera est editio, o Musaei grammatici de Herone et Leandro carmen graecum,
ad optimas editiones et cum lectionibus variantia hiis eieci isque emendationibus ac metaphrasi Dau. Whitfordi accurate recusum, Magdeb. 7TS. mai. S. cel Ca Zouius nouam dare recensionem sustinuit. - gr. et gallice Paris. 78 . nai. 2. edidit u Theil. - graece cum indice gr. germanico od Lud Henr Teucher Lipsi ae 789 8. Ha herge inaureten Nachri cliten etc. Vol. I. pag. 8.meminit quoque et edit. Musae opusculum de Herone et Leandro, graece, edente Demetrio
Luca, Cretensi s. l. et . . . plag. probabiliter Compluti circa a. ISI . quae ex Lascarina fluxisse
S. Carmen epicum est venustum et floridum: at tantum abest ab aeuo et simplicitate Homeri; quantum distat a Nonni tumore. 6. v. Fabricii biblioth. gr. Libr. L cas'. 6. onmateri diff. de Musaeo praemissa ipsius editioni: oeueri si Schraderi praef. ad ipsorum editiones Car. Frid. Hivdenburgit. Animaduersionum specimen in Musaeum, Lipc 763. . cuius argumenta contra Musaeani libelli antiquitatem Schra-derianis firmiora sunt. v. ad Fabrici B. r. vol. LP. 23 sqq. 7. De
155쪽
. De Daret Phrynio et Dictye Cretensi , Troianarum rerum auctoribus, quorum quidem graeca scripta olim exstiterunt; sed iam pridem intercidisse videntur, qui enim libri sub eorum nomine hodie leguntur latine, illos esse suppositios, constat, non est, quod pluribus agam post Fabricitιm in biblioth. gr. Libr. I. Cap. V. adde l. Meu- fel in bibl. historica, ol. II. Part. I. P. --8 I. et quae a me tum ad Fabric. . r. p. I. sqq. tum in Introductione in historiam litterat rom. I. pag. 389 sqq. adnotata sunt denique illotyon in Prolegg. ad Homer PaS. 32. not.
I. secundum I acum ossium in praef. ad Scylacem Herodoto fuit antiquior, probant B9- charto Libr. I. Chanaan cap. 37. Idem Vero ossius in var Obseru Cap. II. Hannonis expeditionem integro saeculo bellum Iliacum praecessisse contendit. Adde eumdem ad Melae III cap. 9. Alii vero , in primis Dodipe maiore forsan probabilitatis specie illius aetatem in tempus intra a. et 29. Olympiad incidere docent. Atque cum Himilcone ad explorandas oras maritima mittebatur, quod ante XVIII. Olymp. factum fuisse, ostendit Fabricius. Hunc vero Fabricius et oiasius Libr. IIII de histor graecis peripli auctorem esse statuunt Iumiberge aetatem eius adserit annis circiter To ante C. N. 3 I . . . et 338.
156쪽
priore commentatione , quae germanice versa adhaeret germanicae Arriani interpretationi Schmidianae pag. I 62 sqq. refutata DodWelli Voctu quo opinione, de Hannone nostro agit, et in posteriore recitatione ostendit, auctorem peripli illum esse Hannonem, ad quem a philosopho Macharside, auctore Cicerone Tuscul quaest. lib. V. cap. 32. epistola exarata est, de quo quidem dubitat Hagerus, adeoque illum vixisse Olymp. 6. a. m. 33s s. secundum Saxi rationes in Onomast: tom.
I. floruit ille circiter a. m. ψII. ante C. N. 92. V. C. I 6 o. agerus mox laudandus Hannonem,
Hamilcaris filium, Magonis nepotem, peripli auctorem Olymp. r. 6. et T. in vivis fuisse, Plinio maiore potissimum docere studet Campo-
rnanes in libro infra memorando argumentis non admodum validis vindicaturus est aetatem Hannonis eiusque itineris maritimi Olymp. 93. 2. h. e. ann V.C. 3 7 et ante C. N. O . quum Dionysius in Sicilia fuis et tyrannus. Plura in hanc sententiam disputaui, variorumque varia diuersaque iudicia adtuli ad Fabricii . r. vol. I. pag. 36 sqq. a. Dux fuit Carthaginiensium. 3. Scripsit Periplum, unice; cuius uberior expositio in tabellarium publicum condita est, ex qua, ut voluntati populi novique cupiditati satisfieret, consecta et iussa senatus publicata in templo quo Saturni adseruata est summa, quae oras maritimas, lacus, insulas, fluminaque hucusque incognita strictim recenseret. Hanc reuiorem recensionem, omnium oculis suique subiectam, alius, graecae et punicae linguae peritus, forsan Siculus,
157쪽
Siculus, multo post in linguam graecam transtulisse
. Primum prodiit in lucem opera Sigismundi enii cum periplis Arriani, Plutarcho de fluuiis
et montibus et epitome Strabonis graece, Basili. IS 33. q. - Tum cum verssione lat et notis D. De Mulieri, inter disi . acad. Tom. II. Io Henr. Boecteri Argent. ITIO. q. pag. 22 sqq.
graece et latine adiectis Bocharti e Geographia sacra depromptis animaduersionibus studio Abrah. Berkelii, post Genimia Steph. Vzantini de urbiabus et populis fragm. ab eod. Berhelio gr. O lat. editum, Lugd. Bat. 67 . 2. - cum versione latina Conradi Gesneri eiusque et aliorum notiso H. Dodwelli de aetate Hannonis dissertatione in I. Hudponi Geographiae veteris scriptoribus
graecis minoribus Vol. I. Oxon. 698. . . I. -- gr. et cum versione hispanica multisquo varii generis animaduersionibus a Campomanes in libro:
Anti-Gitedad maritima de la republica de Cartago. Con et Periplo de a Generat Hanon, tracudiri de Grigora illustrari ori Pedro Rodque Campo- manes. En adrid. 7S6. . Is copiosus est de
nostro Hannone eiusque aetate, et rebus Carthaginiensium. --- graece et germanice cum animadu Conrad. Arnoldi Schmid, ad eius vers. Arrians indisclion Merkwurdighelten, Brunsu. 76 . 8. s. Hanc Hannonis Xpeditionem, neque a seriore quodam fictam, neque in epitomen redactam esse, aperte docuit Fabricius in bibl. gr. Libr. I. cap. 6. ubi a Sect VIII - XIII de Hannone berius agitur. Inprimis laudari debent Bougainvisi in Memoire fur es decouvertes et
158쪽
les tablistomens ait te long de cotes 'Asrique
Par Hannon in comment acad. Paris. Inscript.
tom. 26 et a S. et Huger in Bibliotlieca geogra- Phica part 6 pag. 428 qui pari. . Hannonis periplum theotisce vertit et notis illustrauit.
SECTIO JΙDE SCRIPTORIBVS AB HOM EO USQUE ED ALEXANDRUM M
Laaec aetas, quae iuuenilis et virilis graecae thnguae, sapientiae atque eloquentiae habere potest, splendidissimorum ingeniorum ferax, summos tulit Poetas, oratores, his oricos atque philosophos. Quantum vero libertas praemiaque publica ad alenda et firmanda ingenia faciant, in his videmus. Summa enim rerumpublicarum libertate si libere Cogitabant, sentiebant, et scribebant. Ad hoc adcedit, quod vel in aulis principum versanteS, vel ipsi summis reipublicae muneribus functi, rebus grauissimi aut praefuerunt, aut interfuerunt, nec dum angustis praeceptorum, theoriarum, et systematum limitibus circumscripti, multo minus horum laqueis irretiti, nec in ulla magistri Cuiusdam aut compendioli verba iurantes, sui animi sensa
159쪽
sensa multo liberius, multoque venustius et liberalius exposuerunt, quam plurimi recentiorum scriptorum pro vitae muneriSque et temporum ratione facere post l. Incipiamus igitur ab Homero, omnis graecae sapientiae et, paene ut dicam, religionis sonte, ex quo reliqui sere omnes hauserunt. Certe illo haud lecto, infinita et graecorum et latinorum auctorum, in primis poetarum loca non intelliges, multo minus rite interpretaberiS.
I. De aetate Homeri omni tempore magnalis fuit. Secundum marmora Oxoniensia Londini I732. d. . ubi conseras notas Marshami et hunc in canone chronico saec. XV pag. 43 sqq. Franech. 696. Homerus viisit sub rege Attico vel Archonte perpetuo Diogneto ante Diognetum Archontem annuum, anno 6 3. Period Iul. 38o7. Epocli. Attic. 675. post Troiam captam o 2. At Henr Dodi peli in libro tum eruditionis mirae,
non magis quam obscurae plenissimo, tum raro: De veteribus Graecorum Bomanorumque cyclis,
OXOniae I OI. . p. 69 . auctori Chronici illius Oxoniensis marmoris, licet vetustissimo, non tantam tribuit fidem atque auctoritatem, quantam eruditissimi illius editores tribuerunt. Is contra in Diff. III. 33 6 M'. in aetatem Homeri et Hesiodi diligenter inquirit, et pag. 2 8 sqq. do cet, Homerum post Olymp. 23. floruisse idque
in primis probaturus est testimonio Theopompi apud
160쪽
apud Climent Ahis Strom. I. pag. 327. qui hilippicarum XXXXIII. Homerum retulit. OO. annis fuisse post eos, qui ad Ilium militarent item ex aetate retini, Midae, Aristeae, qui praeceptor Homeri fuisse dicitur, Lycurgi, qui iunior Olympiadibus suis e probatur, Epimenidis et aliorum, tum ex certamine Homeri et Hesiodi poetico, cui fidem dat Dodwellus, quod vero cadit in annos post Olymp. 29. I. Copiose, docte atque omnibus ingenii viribus atque erudstionis praesidiis suam corroborare sententiam studet Dod vellus, memor secto et in Addendis, et multa praeclara de Homero, Lycurgo Hesiodo, Pythagora ibi disputat. At doctis fimum Dodwellum humanitus aliquid interdum passum fuisse, ostendit Corsini in dis ortationibus agonisticis Petauius
in rationario temporis I pari. I. pag. 2 fin natales Homeri in per Iulian. 37OI incidere putat.
Nec ab aetate Lycurgi, Spartanorum legislatoris, ut Dodweli quoque, qui in aetatem Lycurgi solerter inquirit, paene iudicauit Saxio multum
semouendus esse, arg. Cic. in Bruto Io et V. Tusc. quaest. 3. et vixisse videtur Homerus ab orbe condito circiter o 3 o. ante Christum natum 73. Alii aliter rationes subduxerunt. Veterum testimonia de aetate poetae nostri diuersa collegit De son in Chronologica Antiquities Vol. II pag. 21 sq. adde ossium de poetis graecis cap. 2. In nota ad Fabricii B. G. Vol. I. pag. 33 sq. quorumdam adhuc adtuli opiniones de aetate Homeri, et meam sententiam, illum forsan intra a. 6o-I8O. post excisam Troiam, aut paullo serius cecinisse, uberius exposui. - Barthnem in Itinere