장음표시 사용
111쪽
cte ab se esse dithum commonstret, verba Arriani exscribit, quae nos supralatine exhibuimus
λ1λους . Denique Albericus Gentilis , Calvinianarum partium Iurisconsultus eruditus cui multum debere Grotium dicunt, quamquam satis acer alias Catholicorum in sectator , in disputatione ad Librum I. Machabaeorum sa), inscripta Tobiae Matthaeo Episcopo Dunei mensi, licet eumdem librum esse Canoni- Cum perneget, seque abfuturum semper quam- longissime a Pontificiis profiteatur, attamen multa , quae Theologi , ut inquit ipse , sui contra illius dignitatem disputabant , infirmiora iudicat, reque ipsa discutit, monetque suos,ne , quum Pontificios oppugnare volunt , eas argutias consectentur, quibus essicient, ut infirmi etiam de Canonicis libris male sentiant, quos vident per easdem subtilitates peti possie. ult etiam, nec immerito, Machabaicos libros , qui titulis amplissimis laudari a Patribus con-jueverunt, non debere manu profana de ea pose
sepone deiici, quam nacti tandem in Ecclesa erant, in qua paullo ante nempe ante Lutheri turbas ) degebant; huiusque rei caussam reddons
112쪽
praeripue sequor) Ptolemaeus Lagi, ct Aristobulus. Sic Hii orici, qui Machabaeorum libri Script ri obiiciuntur, distributionem aliquam Provinciarum ab Alexandro , iam iam e vivis excessuro , factam umittere potuerunt; maxime quum is non summo cum iure Provincias Alexandri Ducibus suille distributas dixerit, ut post pauca declarabimuS . III. Atque id eo confidentius dicimus, quod auctores quoque illi sententiae haud desint, quae alleverat scriptum Dille ab Alexam dro Testamentum, quo post eius mortem reserato, fieri divisio ex suprema eius voluntate poterat. Nam Scriptor Machabaicus non docet disertissime postrema Alexandri vota, ac iussa vim suam Obtinutile. Certe Diodorus Siaeulus testatur faJ Alexandrum Testamentum toto de Imperio Rhodi deposuilla : Alexander sane, quorum memoria celebratur, omnium potentisimus, hanc Urbem prae caeteris coluerat maxime, ita quidem ut Te menti de toto Regno illic deponeret. Qui Diodorum Siculum hanc narrationem ex vulgi rumusculis , aut militum gregariorum fabulis consarcinasse autumant , ne inde Libri Machahaici Scriptori maior accedat auctoritas, ii secum primo re
113쪽
postrema Alexandri vota, ac Tabulae quavis ex parte vulgo innotescerent. Nam quum sit vero proximum , ut dicemus, illos Duces ab Alexandro, vel a Perdicca ex eiuS voluntate non uti Reges , sed ceu Satrapas confirmatos in Provinciis fuisse , quibus praeerant ; CUmque ii praeterea dure Populos regerent, Verendum certe ipsis erat, ne hi iam pertaesi tyrannicae dominationiS iugum eXCuterent, maxime ubi nullum iis ius ineste regnandi cunisumma potestate didici sient. Diodoro autem Siculo scriptum ab Alexandro Testamentum reserenti consentit Ammianus Marcellinus frihis verbis : Deinde cum Daraeus, posteaque Xerses Graeciam elementorum υβι mutato aggresy, cunctis paene copiis terra, marique consumptis , vix iis tutum invenere discesum: ut Kel a praetereamus Alexandri, ct te mento vationem omnem in Hecessoris unius iura translatam. Auctor etiam U. saeculi in Historia Armenia a
Wisthonio edita bH eiusdem rei fidem facit
inquiens: Igitur Alexavder ille Macedo . . totius orbis imperio potitus, cum regnum sitium inter plures partitus est , ita tamen ut Mare donum Imperium generatim universeque an L
ηὶ Lib. XXIII. e. p. s. --- ώὶ Lib. II. eap. I. pag. 8 . di seq.
114쪽
Malalam faJ , eadem scribit Auctor Excer
ptorum Grouologicorum a Scaligero editorum in hanc sententiam 'meus ad mortem
Alexander , te mentum scripsit , ut unusquisque Principum Alexandri regnarent Anguli tu proprias eorum pro vivcias. Cuius partitionis , testamento factae , memoriam diu apud orientales, Iudaeosque perduralle , ex Herbolotti BL bliotheca Orientali fi J & Gorionide constat .
Quod si Iustinum, scJ & Aemilium fM Probum
attente perlegeris, sin minus Testamentum , certe distributionem Provinciarum aliquam , corumque designationem , qui post se essent regnaturi, fuisse a Rege Maccdonum factam intelliges. ΙU. Idem dico de Graecorum, Latinorumque II istoricorum narrationibus , quei S tamen abutuntur osores Machahaici Scriptoris . Sic enim postremas Alexandri voces, ac facta Di dorus feJ recitat: Tandem malo subinde magis exassperato, cruciatibus gravismis correTtus , dpem vitae deponit, detractumque digito annm tam Perdiccae tradit . Ibi cum his verbis amici ter etctareutur: cuinam imperium resim
115쪽
quis p Praestantissimo re*ovit . Et quum no-υssimam emisit vocem adiecit , a primoribus amicorum , ingenti sibi certamine parentatum iri : de rursus sa) : Hic Babisve vitam cum morte commutans, dum sub extremum vitae halitum a familiaribus inιerrogatur , cui Regnum post se relictum eraι λ optimo , respondet; ingenti enim certamine amicos mihi parentaturos praevideo . Id quod veri me sic evenit. Nam amicorum nobilissimi, de principatu disiceptantes, multa post Alexandri obitum bella O certam, na maxima inter sie excitarunt. Non absimilia narrat Amanus ib) : hunt qui hoc etiam aridant , interrogatum ab amicis, cuinam regnum relinquerer , respondi se , Optimo . Alii ad episse eum ad haec verba aiunt , cernere se ingens cem tamen funebre post fuam mortem futurum . Graecis Historicis consona Latini prodiderunt: nam Curtius aiebat fri: propiusique adire iussis amicis, nam ct vox deficere iam coeperci, detractum digito annulum Perdiccae tradidit, adiectis mandatis. ut corpus syum ad Hammonem ferri iuberet. uuaerentibus bis cui relinqueret Regnum , resipondit ei, qui esset opti
116쪽
magnos funebres ludos parari sibi. Quorum sunt si milia , quae habet Iustinus faJ: Dimissis militibus amicos circumstantes percontatur videanturne sibi fruilem reperturi Regem pTacentibus cunctis, tum ipse, ut hoc vesciat, ita illud stire , vaticinarique se ac pene oculismidere dixit, quantum sis in hoc certamine sinuuinis fusiura Macedovia r quantis caedibus, quo cru re mortuo sibi parentatbra. Adpstremum corpus fisum in Hammovis Templo condi iubet. Cum desicere eum amici viderent, quaerunt quem imperis faciat haeredem . Respondit, dignissimum. Tauta illi magnitudo animi fuit, ut cum Herculem filium , cum fratrem Aridaeum , cum Roxavem uxorem praegnantem relinqueret , oblitus necessitudinum dignipimum nuncuparet haeredem . Prorsius quas nefas esset viro fortialium quam virum sortem succedere, aut tanti regi opes aliis, quam probatis relinqui . Hac moce veluti bellicum inter Amicos ceciniisset , aut malum discordiae missset, ita omnes in aemulationem consurgunt ct ambitione vulgi tacitum favorem militum quaerunt. Sexto die praeclusa voce exemptum digito annulum Pedidiceae tradidit: quae res glicentem amicorum dissensionem sedavit . Nam eis non voce nun
117쪽
cupatus haeres, iudicio ta neu eleelus esse videbatur . In his, inquam, narrationibus Macha-haici Scriptoris advorsarii plura coguntur agnoscere , quae illius fidem tueantur. Ipsa illa postremarum una Alexandri vox , ut animadvertit doctissimus Erasin iis Froelichius fιiJ , d, guissimum , seu forti stamn & optimum successorem se velle, satis innuebat , eumdem Cuique pro meritiS, ac dignitate consultum voluisse; neque erat certe praestantissimorum Ducum qui Lquam qui se aliqua Imperii parte dignissimum,& aeque fortem atque alios non crederet. APparet etiam Alexandrum tradito Perdiccae amutuo potestatem et Imperii dividendi sectile. Quod etsi Perdiccas diviserit Rege vita functo, merito adhuc sacer Historicus prodidit , ipso vivo pueros ex divisione Regnum habuisse. Nam propter potestatem dividendi Imperii in Perdiccam conlatam, haereditas illa ad Almxandri pueros pervenit; perinde ergo est, ac si Rex ipse vivens futuris rebus providisset, singulisque divitiiset, quae bello acquisierat. Neque ob id solum, verum etiam priusquam Rex migraret e vita, Principes Amicos suos Provinciis praesecerat, iisque administrandas conces- serat, declarans quid quemque habere in po-
118쪽
sterum vellet: regiam in ea decernenda administratione voluntatem secutus Perdiccas eos Principes in earum provinciarum regimine confirmavit, quas olim Alexandri tuitu procurabant . ina in re quum id re praestitum sit, quod antea Rex constituerat, recte visum est non tam Perdiccae consilio , quam libera Re- gis dispositione pueros in Alexandri bona , eo quo diximus modo , successisse . Eisii igitur Alexandrum ipsum mei per se in pueros Re gnum non esse partitum quispiam Contendat, mendacem tamen inde stillis libri Machabaeo 'rum Auctorem non Consequitur , aut probatis rerum Alexandri Scriptoribus contrarium; maxi
me quum id Dexippus his verbis satis sa) innuerit
,ειμε . Quae omnia non elevantur scrupulis qui
husdam, quos iniicere studuit Gottiiebius Wern Morssius ibJ; Alexandrum scilicet ingressis Du
cibus iam vocem amississe ; tum Machabaiei Scriptoris narrationem cum icta facie Hurtim rerum ac serie historiarum usu cohaerere; cum enim moreretur Alexander vulus Ducum vel somnio de dividendo Imperio cogitaverat . Ut enim observat vindex Anonymus cum Aucto
119쪽
ritatis librorum Machabaeorum , tum praestan
tiae Annalium Regum Syriae Froelichii sa) ,
potuit Alexander quamquam tradito Perdiccae Annulo Regcium partiri. Quis etiam credat i ν ex febri tamdiu perdurasse , ut trium dierum intervallo nunquam vel aliquantulum Rex levatus fuerit λ Facile etiam qui Lque credet Duces prope tentorium iugiter constitisse, ut ubi voce in aliquam posset emittere, illico praesto elsent supremis Regis morituri mandatis excipiendis . Iam quod ille Lutheranus Criticus adiicit Ducum neminem tum temporis de dividendo occupandove regno cogitasse unumque successoris Alexandri nomen scire cupiisse, cum iis omnibus pugnat Historicis, quorum testimonia modo adduximus. Quam enim Ducum concordiam ille tibi fingit, quando vel Rex ipse iam iam excessurus noverat, ac pene oculis se videre dixerat, quantum in hoc
certamine sanguinis fusura esset Macedovia,quantis coedibus, quo cruore mortuo sibi parentatura pAn non gliscens Amicorum diisensio, quam traditione annuli Perdiccae sedatam fuiste Iustinus idem scribit, satis indicat, qua ratione illi essent affecti Z An non Aemilius Probus, .
120쪽
Cornelius Nepos de iisdem enarrat fri post
huius occasium statim regium orusstum, Nomenque sum erunt : neque quod initio praedicarunt , se Alexandri liberis reguum strvare, id praestare voluerunt; ct uno propuguatore ΓΕumene J sublato , quid sentirent aperuerunt λ Denique Arrianus post exscripta verba hoc Epilogo postremi Alexandri morbi relationem absolvit:
πολλὰ δε η ἄλλα οἶδα αναγεγραμμενα υπὶρ ris A 'λεξάνδρου τελιυlες . Multa vero alia etiam novi de
Alexandri morte scripta esse b): ut id nimirum tantum valeat quam Machabaeorum Historici narratio ; nam inter illa o λ αλλα haud dubie aut Testamentum , aut alio modo facta ab Alexandro Provinciarum partitio censeri potest, uti etiam ex aliis Graecis, Latinisque Scriptoribus ostendimus. Quod si Scriptor Machahaicus expresse conditi ab Alexandro Testamenti non
meminit, id aequa eius narrationem abiiciendi caussa esse non potest. Quis enim unquam in scriptore ἐν παρuω aliquid narrante, quis sacro in Historico eam circa res profanas & exteraSακριβολογέαν desideravit unquam pV. Non obscure tamen indicavit iis verbis ct diviset illis Regnum suum nil aliud voluisse innuere, quam Regni totidem in Satrapias